จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 74
ฟิ้ววว~~
สายลมพัดผ่านช่องหุบเขาทั้งสองฝั่งที่สูงตระหง่านเสียดฟ้า ผิวหนังเจ็บแสบเล็กน้อยจากไอความเย็น สายน้ำไหลเชี่ยว การร่วงหลงลงไปคงมีแต่ความตายรออยู่
เป็นสถานที่ซึ่งมีวิวทิวทัศน์งดงามกว่าแห่งไหนในโลกจริง หุบเขาเคซาน แต่เราจะถูกทำให้ไขว้เขวด้วยบรรยากาศไม่ได้ ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้ว มันคือสถานที่แห่งความตาย
เรายืนจ้องมองเข้าไปภายในถ้ำตามผนังหิน ในใจครุ่นคิดถึงสาเหตุการมาเย็นสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง รายละเอียดภารกิจถูกเปิดขึ้นเพื่อทบทวน
แม้การนำมีดสั้นในอุดมคติไป +8 จะทำให้มันกลายเป็นไอเท็มเลเวล 180 แต่ดาอินสเลฟนั้นเป็นไอเท็มที่มีเลเวลสูงถึง 250 อยู่แล้ว ดังนั้น ค่าคุณสมบัติพื้นฐานจึงยังแตกต่างกันอยู่มาก
แถมดาอินสเลฟยังเป็นดาบใหญ่ ตัวเราที่เล่นนักรบมาก่อนก็เพราะชื่นชอบดาบใหญ่เป็นพิเศษ ดังนั้น ดาอินสเลฟจึงเป็นอาวุธที่เราใฝ่ฝันยิ่งกว่าสิ่งใด และวิถีดาบแห่งแพ็กม่าก็จะช่วยให้เรามีทักษะสำหรับโจมตีเพิ่มขึ้นด้วย
"มีคนอุปมาอุปไมยไว้ว่า วิถีดาบแห่งแพ็กม่ามีอานุภาพรุนแรงและแหลมคมเสียดแทงท้องฟ้า...เห็นได้ชัดว่า จะต้องเป็นทักษะที่เกี่ยวกับการโจมตีแน่ ทักษะสายต่อสู้ ยิ่งมีมากเท่าใดก็ยิ่งดีกับเรา"
เราที่มีเป้าหมายชัดเจนตอนนี้ ได้กำลังย่างก้าวไปทางหน้าผาทิศเหนือ แต่ต้องเดินเข้าไปลึกขนาดไหนกันแน่นะ...
แกร่ก!
เศษหินกรวดร่วงหล่นลงใส่ศีรษะ
"หืม..."
เราแหงนหน้าขึ้นไปมองบนเพดาน พลันต้องเห็นกลุ่มก้อนของฝุ่นกำลังก่อตัว...นี่มัน
'ศัตรู!'
ฝุ่นหายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของกิ้งก่าขนาดยักษ์ รูปลักษณ์ภายนอก เห็นครั้งแรกนึกว่าไดโนเสาร์ แต่ลิ้นของมันแหลมคมกว่าดาบเล่มใดในโลก เรารู้จักมันเป็นอย่างดี กิ้งก่าหุบเขา เลเวล 162
"บ้าฉิบ!"
แม้ตอนนี้จะแข็งแกร่งกว่าสมัยนักรบไม่รู้ตั้งกี่เท่า ตัวเราสามารถดวลเดี่ยวกับมันไหวอยู่ แต่สัญชาติกลับกำลังแสดงอาการสั่นกลัวออกมา ก็ช่วยไม่ได้ ในอดีต กิ้งก้าเจ้าปัญหาตัวนี้ได้ใช้ลิ้นอันแหลมคมของมัน ตวัดพุ่งตรงเข้ามาเสียบหัวใจของเราจนต้องตายคาที่ แถมยังมีภาพวินาทีที่มันไต่ลงมาจากเพดาน เพื่อไล่ตามด้วยความเร็วสูงนั่นอีก
"ได้โปรด! ออกไปซะ! อย่าเข้ามาใกล้!"
เราแหกปากตะโกนร้องขอชีวิตจากกิ้งก่ายักษ์ แต่พระเจ้ามักเป็นคนที่โหดร้ายกับเราอยู่เสมอ
"อึก!"
กิ้งก่าหุบเขาไต่มาอยู่ข้างตัวเราและสบัดหางอย่างรวดเร็ว
โครม!
เราเบี่ยงตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด หางของมันทิ่มเข้าไปโดนหินก้อนใหญ่ด้านหลังแทน เศษหินแตกกระเด็นมาโดนศีรษะของเราจนเลือดไหลซึม
"ไอ้กิ้งก่าบ้านี่...ได้เลย! อยากสู้นักใช่มั้ย!"
"โทสะช่างตีเหล็ก! ลมเฉือน!"
ฟ้าววว!
สายลมอันคมกริบรูปจันทร์เสี้ยว พุ่งตรงเข้าใส่กิ้งก่าหุบเขาด้วยความเร็วสูง ครั้งนี้ เราสัมผัสได้ว่ามันทวีความรุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหน วินาทีที่ลายลมปะทะกับร่างกิ้งก่า ลำตัวของมันก็หดเกร็งด้วยความเจ็บปวด
"ว้าว"
กิ้งก่าหุบเขาเป็นมอนสเตอร์สายว่องไวและดุร้าย จึงไม่แปลกที่จะมีพลังป้องกันต่ำ บางที พลังป้องกันของมันอาจมากกว่าออร์คน้ำแข็งนิดเดียวเท่านั้น แต่ความเสียหายกลับรุนแรงกว่าเมื่อครั้งโจมตีออร์คน้ำแข็งมาก
ย่อมเป็นเช่นนั้น ในตอนล่าออร์คน้ำแข็ง เราใช้มีดสั้น +0 แต่ตอนนี้ มีดสั้นของเรา +8 แล้ว พลังโจมตีมากขึ้นจากเดิมหลายส่วน ความเสียหายที่เกิดขึ้นย่อมเพิ่มตามไปด้วย
"เยี่ยม!"
เราไม่คิดกลัวมันอีก กิ้งก่ายักษ์แล้วไง มันก็เหมือนกับออร์คน้ำแข็งแหละน่า!
"เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย!"
"เฮ้ย!"
ขนาดไม่ใช่การโจมตีแบบคริติคอล ความเสียหายยังเหลือล้นถึงเพียงนี้ ส่งผลให้กิ้งก่าหุบเขาบิดตัวเป็นเกลียวทันที แต่มันยังไม่จบ มอนสเตอร์ที่ดุร้ายอย่างมัน ได้แว้งกลับมาโจมตีอีกครั้ง
ผั่วะ!
"อึก!"
เป็นการโจมตีด้วยหาง มาจากมุมที่เราคาดไม่ถึง ในหัวรู้สึกมึนเล็กน้อย คงได้บาดเจ็บหนักแน่ ถ้าหากไม่ได้สวมหมวกหัวหน้าออร์คน้ำแข็งและผลงานชิ้นเอกของข่านไว้
'ขอบคุณมาก ข่าน'
ผลงานชิ้นเอกของข่าน มีคุณสมบัติช่วยให้ได้รับการโจมตีทางกายภาพทั้งหมดเบาลง 20% แถมพลังป้องกันของมันก็สูงมาก เป็นชุดเกราะสำหรับต่อกรกับศัตรูสายกายภาพทั้งมวล ในขณะที่เรากำลังรู้สึกติดหนี้ข่าน คราวนี้ กิ้งก่าเจ้ากรรมตัวเดิม ได้ใช้ลิ้นอันแหลมคมฉวยโอกาสโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือหัวใจของเรา เป็นการเล็งที่แม่นยำมาก
เมื่อถูกกระแทกด้วยลิ้น เรากระอักเลือดออกมาคำโตทันที
"ไอ้กิ้งก่ารนหาที่ตัวนี้ คิดหรือว่าจะจัดการกับฉันแบบเดิมได้อีก...วันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วโว้ย! พริ้วไหว!"
ในเมื่อความว่องไวเพิ่ม อัตราการหลบหลีกเพิ่ม ตัวเราจึงลดระยะเข้าไปใกล้ปากของมันได้ง่ายดาย ในเมื่อเข้าใกล้ปาก การโจมตีจากลิ้นก็ทำได้ยาก เราหลบซ้ายที ขวาที ก่อนจะเสียบมีดเข้าไปที่ขากรรไกรของมัน
"กรี๊..."
ในที่สุด เราก็สังหารกิ้งกาหุบเขาที่ตามหลอกหลอนในฝันได้สำเร็จ หนึ่งในอดีตความหวาดกลัว กำลังกลายเป็นแสงสีเทาจางๆ อยู่ตรงหน้า
"...ฮ่าห์!"
เรารู้สึกพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก
"ยอดไปเลย..."
ไม่ว่าจะเป็นเพราะค่าสถานะอันสูงส่ง หรือเพราะมีดสั้นในอุดมคติก็ตาม แต่เราคือผู้เล่นเลเวล 85 ที่สามารถล้มมอนสเตอร์เลเวล 162 ได้อย่างง่ายดาย
"เป็นผลพวงมาจากไอเท็มยังไงล่ะ!"
แล้วก็เป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมผู้คนถึงยอมควักเงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อไอเท็มดีๆ มาสวมใส่
"กิ๊กิ๊กิ๊!"
มอนสเตอร์กลุ่มใหม่ปรากฏตัวขึ้นจากเสียงการต่อสู้ คราวนี้ ศัตรูมีด้วยกันสามตัว ล้วนเป็นมนุษย์กิ้งก่าทั้งหมด ถึงเราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบด้านจำนวน แต่ก็ไม่ได้คิดหนี เพราะหากยิ่งวิ่งหนี ก็มีแต่จะยิ่งเพิ่มมอนสเตอร์ที่ไล่ตาม เป็นการหนีแบบไม่จบสิ้น และสุดท้ายก็จะถูกฝูงมอนสเตอร์ล้อมกรอบ
"เราชนะได้...ทำได้แน่!"
เราสะกดจิตตัวเองเพื่อปลุกใจ การโจมตีของมนุษย์กิ้งก่าทั้งสามถูกเราหลบอย่างง่ายดายด้วยพริ้วไหว หลังจากนั้นจึงตอบโต้กลับไปด้วยโทสะช่างตีเหล็ก ก่อนจะซดโพชั่นฟื้นฟูมานาและซัดเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายซ้ำเข้าไป
ฉึก!
"กิ๊!"
พวกมันเองก็นับว่าอึดไม่น้อย มนุษย์กิ้งก่าทั้งสามรับการโจมตีเราไว้ด้วยโล่ แต่ก็ไม่อาจรับไว้ได้ทั้งหมด พวกมันที่กำลังสับสนจึงไม่มีเวลาตอบโต้กลับมา เราใช้ลมเฉือดเพื่อทำลายแนวการยืนของพวกมัน
และเมื่อมีช่องว่าง...
แสงออร่าสีฟ้าครามน้ำทะเลไหววูบวาบเป็นระยะ ตามจำนวนครั้งที่ทำการโจมตีเข้าไป
"กิ๊! กิ๊!"
มนุษย์กิ้งก่านั้นมีผิวหนังที่หนาเช่นเดียวกับกิ้งก่ายักษ์ และยังสวมเกราะเหล็กโทรมๆ กับตัว ย่อมหมายความว่า พลังป้องกันพวกมันจะต้องสูงกว่าออร์คน้ำแข็งอยู่หลายขุม แต่ทุกครั้งที่เราใช้มีดแทงเข้าไป พวกมันเป็นต้องร้องระงมไปทั่วบริเวณเสมอ
และทันทีที่ระยะหน่วงของโทสะช่างตีเหล็กกับพริ้วไหวมาถึง เวลาปิดฉากมนุษย์กิ้งก่าทั้งสามตัวนี้ก็ได้ฤกษ์เสียที
สายลมพัดผ่านช่องหุบเขาทั้งสองฝั่งที่สูงตระหง่านเสียดฟ้า ผิวหนังเจ็บแสบเล็กน้อยจากไอความเย็น สายน้ำไหลเชี่ยว การร่วงหลงลงไปคงมีแต่ความตายรออยู่
เป็นสถานที่ซึ่งมีวิวทิวทัศน์งดงามกว่าแห่งไหนในโลกจริง หุบเขาเคซาน แต่เราจะถูกทำให้ไขว้เขวด้วยบรรยากาศไม่ได้ ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้ว มันคือสถานที่แห่งความตาย
เรายืนจ้องมองเข้าไปภายในถ้ำตามผนังหิน ในใจครุ่นคิดถึงสาเหตุการมาเย็นสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง รายละเอียดภารกิจถูกเปิดขึ้นเพื่อทบทวน
[ ภารกิจของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า ]
ระดับความยาก : ภารกิจประจำคลาส
แม้ว่าท่านจะมีทักษะการตีเหล็กอันยอดเยี่ยมของแพ็กม่าอยู่ แต่ท่านรู้จริงๆ น่ะหรือ ว่าแพ็กม่าเป็นใครกันแน่ ท่านสามารถแบกรับเจตนารมณ์ของเขา เอาไว้บนบ่าตลอดเวลาได้รึไม่ ตัวจริงของแพ็กม่าคือใครกัน ถ้าหากแพ็กม่าเป็นเพียงช่างตีเหล็กที่มีฝีมือดีคนหนึ่ง ตำนานของเขา คงไม่มีทางขจรขจายไปทั่วทั้งทวีปเช่นนี้แน่
ประการแรก เริ่มด้วยการตามหาเบาะแสวิถียอดดาบแห่งแพ็กม่าตามตำนาน ถ้าหากท่านสามารถเก็บรวมรวบตำนานของแพ็กม่าได้ครบเมื่อใด เมื่อนั้น ท่านก็จะเข้าใจถึงเจตนารมณ์ของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าที่แท้จริงได้
แล้วตำนานบทใหม่ก็จะถือกำเนิดขึ้น...
* ไม่จำกัดเวลาในการทำภารกิจ
* ถ้าหากท่านรับทำภารกิจนี้แล้ว จะไม่สามารถเปลี่ยนไปเป็นคลาสอื่นได้อีก
* ภารกิจคลาสระดับเลเจนดารีมีพลังมากพอจะพลิกโลกแห่งซาทิสฟายได้ ถ้าหากท่านมีความพยายามที่มากพอ
เงื่อนไขการสำเร็จภารกิจ : สำเร็จภารกิจต่อเนื่องทั้งหมด
รางวัลภารกิจ : ไม่เปิดเผย
ภารกิจคลาสชิ้นแรก : [ วิถีดาบแห่งแพ็กม่า ]
ผู้ที่เคยเห็นวิถีดาบแห่งแพ็กม่าเมื่อ 130 ปีก่อนได้ปรากฏตัวขึ้นเพื่อชี้เบาะแสกับท่าน
ถ้าหากท่านมุ่งหน้าไปยังหุบเขาเคซานที่อยู่ทางใต้ของวินสตัน ท่านจะได้พบกับเบาะแสของวิถีดาบแห่งแพ็กม่าถูกสลักไว้บนผาหินทิศเหนือ
* เงื่อนไขการสำเร็จภารกิจแรก : เรียนรู้วิถีดาบแห่งแพ็กม่า
* รางวัลภารกิจแรก : ดาอินเสลฟ (แบบจำลอง)
[ ดาอินสเลฟ (แบบจำลอง) ]
เกรด : ยูนีค
ค่าความคงทน : 500/500
พลังโจมตี : 451~635
ความเร็วในการโจมตี: -8%
* สร้างความเสียหายเพิ่มเติมเท่ากับ 10% ของพลังป้องกันเป้าหมาย
* ยิ่งมีศัตรูอยู่ในรัศมีการโจมตีมาก พลังโจมตีก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นตามไปด้วย
* ผู้สวมใส่จะได้รับทักษะ 'ประกายสีทอง'
เป็นสุดยอดผลงานที่สร้างขึ้นโดย 'อัลบาติโน่' มนุษย์คนแรกที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น 'ช่างฝีมือ' ก่อนที่จะถึงยุคสมัยของแพ็กม่า โดยเขามีความตั้งใจที่จะสร้างดาบในตำนานขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ดาบเล่มนั้นมีนามว่า 'ดาอินสเลฟ'
แม้จะด้อยกว่าดาอินสเลฟตามตำนานอยู่มาก แต่เขาก็ประสบความสำเร็จในการนำความสามารถบางประการของดาอินสเลฟเข้ามาใส่ในดาบเล่มนี้
ดาบเล่มนี้ถูกขนานนามว่าเป็น 'ผลงานชิ้นโบว์แดงของมวลมนุษยชาติ' โดยผู้ก่อตั้งอาณาจักรอีเทอนัลและกษัตริย์แห่งแดนเหนือที่มีนามว่า 'โลรัน'
แม้แต่ช่างตีเหล็กในตำนานอย่างแพ็กม่าเองก็ยังกล่าวว่า เขาได้รับแรงบันดาลใจในชิ้นงานมาจากความวิริยะอุสาหะของอัลบาติโน่
* เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เลเวลตัวละคร 250 หรือสูงกว่า
- ค่าพละกำลัง 1,800 หรือสูงกว่า
- ทักษะความชำนาญดาบขั้นสูง
* น้ำหนัก : 1,580 หน่วย
แม้การนำมีดสั้นในอุดมคติไป +8 จะทำให้มันกลายเป็นไอเท็มเลเวล 180 แต่ดาอินสเลฟนั้นเป็นไอเท็มที่มีเลเวลสูงถึง 250 อยู่แล้ว ดังนั้น ค่าคุณสมบัติพื้นฐานจึงยังแตกต่างกันอยู่มาก
แถมดาอินสเลฟยังเป็นดาบใหญ่ ตัวเราที่เล่นนักรบมาก่อนก็เพราะชื่นชอบดาบใหญ่เป็นพิเศษ ดังนั้น ดาอินสเลฟจึงเป็นอาวุธที่เราใฝ่ฝันยิ่งกว่าสิ่งใด และวิถีดาบแห่งแพ็กม่าก็จะช่วยให้เรามีทักษะสำหรับโจมตีเพิ่มขึ้นด้วย
"มีคนอุปมาอุปไมยไว้ว่า วิถีดาบแห่งแพ็กม่ามีอานุภาพรุนแรงและแหลมคมเสียดแทงท้องฟ้า...เห็นได้ชัดว่า จะต้องเป็นทักษะที่เกี่ยวกับการโจมตีแน่ ทักษะสายต่อสู้ ยิ่งมีมากเท่าใดก็ยิ่งดีกับเรา"
เราที่มีเป้าหมายชัดเจนตอนนี้ ได้กำลังย่างก้าวไปทางหน้าผาทิศเหนือ แต่ต้องเดินเข้าไปลึกขนาดไหนกันแน่นะ...
แกร่ก!
เศษหินกรวดร่วงหล่นลงใส่ศีรษะ
"หืม..."
เราแหงนหน้าขึ้นไปมองบนเพดาน พลันต้องเห็นกลุ่มก้อนของฝุ่นกำลังก่อตัว...นี่มัน
'ศัตรู!'
ฝุ่นหายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของกิ้งก่าขนาดยักษ์ รูปลักษณ์ภายนอก เห็นครั้งแรกนึกว่าไดโนเสาร์ แต่ลิ้นของมันแหลมคมกว่าดาบเล่มใดในโลก เรารู้จักมันเป็นอย่างดี กิ้งก่าหุบเขา เลเวล 162
"บ้าฉิบ!"
แม้ตอนนี้จะแข็งแกร่งกว่าสมัยนักรบไม่รู้ตั้งกี่เท่า ตัวเราสามารถดวลเดี่ยวกับมันไหวอยู่ แต่สัญชาติกลับกำลังแสดงอาการสั่นกลัวออกมา ก็ช่วยไม่ได้ ในอดีต กิ้งก้าเจ้าปัญหาตัวนี้ได้ใช้ลิ้นอันแหลมคมของมัน ตวัดพุ่งตรงเข้ามาเสียบหัวใจของเราจนต้องตายคาที่ แถมยังมีภาพวินาทีที่มันไต่ลงมาจากเพดาน เพื่อไล่ตามด้วยความเร็วสูงนั่นอีก
"ได้โปรด! ออกไปซะ! อย่าเข้ามาใกล้!"
เราแหกปากตะโกนร้องขอชีวิตจากกิ้งก่ายักษ์ แต่พระเจ้ามักเป็นคนที่โหดร้ายกับเราอยู่เสมอ
"อึก!"
กิ้งก่าหุบเขาไต่มาอยู่ข้างตัวเราและสบัดหางอย่างรวดเร็ว
โครม!
เราเบี่ยงตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด หางของมันทิ่มเข้าไปโดนหินก้อนใหญ่ด้านหลังแทน เศษหินแตกกระเด็นมาโดนศีรษะของเราจนเลือดไหลซึม
"ไอ้กิ้งก่าบ้านี่...ได้เลย! อยากสู้นักใช่มั้ย!"
"โทสะช่างตีเหล็ก! ลมเฉือน!"
ฟ้าววว!
สายลมอันคมกริบรูปจันทร์เสี้ยว พุ่งตรงเข้าใส่กิ้งก่าหุบเขาด้วยความเร็วสูง ครั้งนี้ เราสัมผัสได้ว่ามันทวีความรุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหน วินาทีที่ลายลมปะทะกับร่างกิ้งก่า ลำตัวของมันก็หดเกร็งด้วยความเจ็บปวด
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 1,230 หน่วย ]
"ว้าว"
กิ้งก่าหุบเขาเป็นมอนสเตอร์สายว่องไวและดุร้าย จึงไม่แปลกที่จะมีพลังป้องกันต่ำ บางที พลังป้องกันของมันอาจมากกว่าออร์คน้ำแข็งนิดเดียวเท่านั้น แต่ความเสียหายกลับรุนแรงกว่าเมื่อครั้งโจมตีออร์คน้ำแข็งมาก
ย่อมเป็นเช่นนั้น ในตอนล่าออร์คน้ำแข็ง เราใช้มีดสั้น +0 แต่ตอนนี้ มีดสั้นของเรา +8 แล้ว พลังโจมตีมากขึ้นจากเดิมหลายส่วน ความเสียหายที่เกิดขึ้นย่อมเพิ่มตามไปด้วย
"เยี่ยม!"
เราไม่คิดกลัวมันอีก กิ้งก่ายักษ์แล้วไง มันก็เหมือนกับออร์คน้ำแข็งแหละน่า!
"เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย!"
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 12,507 หน่วย ]
"เฮ้ย!"
ขนาดไม่ใช่การโจมตีแบบคริติคอล ความเสียหายยังเหลือล้นถึงเพียงนี้ ส่งผลให้กิ้งก่าหุบเขาบิดตัวเป็นเกลียวทันที แต่มันยังไม่จบ มอนสเตอร์ที่ดุร้ายอย่างมัน ได้แว้งกลับมาโจมตีอีกครั้ง
ผั่วะ!
[ ท่านได้รับความเสียหาย 2,019 หน่วย ]
"อึก!"
เป็นการโจมตีด้วยหาง มาจากมุมที่เราคาดไม่ถึง ในหัวรู้สึกมึนเล็กน้อย คงได้บาดเจ็บหนักแน่ ถ้าหากไม่ได้สวมหมวกหัวหน้าออร์คน้ำแข็งและผลงานชิ้นเอกของข่านไว้
'ขอบคุณมาก ข่าน'
ผลงานชิ้นเอกของข่าน มีคุณสมบัติช่วยให้ได้รับการโจมตีทางกายภาพทั้งหมดเบาลง 20% แถมพลังป้องกันของมันก็สูงมาก เป็นชุดเกราะสำหรับต่อกรกับศัตรูสายกายภาพทั้งมวล ในขณะที่เรากำลังรู้สึกติดหนี้ข่าน คราวนี้ กิ้งก่าเจ้ากรรมตัวเดิม ได้ใช้ลิ้นอันแหลมคมฉวยโอกาสโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือหัวใจของเรา เป็นการเล็งที่แม่นยำมาก
เมื่อถูกกระแทกด้วยลิ้น เรากระอักเลือดออกมาคำโตทันที
"ไอ้กิ้งก่ารนหาที่ตัวนี้ คิดหรือว่าจะจัดการกับฉันแบบเดิมได้อีก...วันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วโว้ย! พริ้วไหว!"
ในเมื่อความว่องไวเพิ่ม อัตราการหลบหลีกเพิ่ม ตัวเราจึงลดระยะเข้าไปใกล้ปากของมันได้ง่ายดาย ในเมื่อเข้าใกล้ปาก การโจมตีจากลิ้นก็ทำได้ยาก เราหลบซ้ายที ขวาที ก่อนจะเสียบมีดเข้าไปที่ขากรรไกรของมัน
[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคพิเศษของมีดสั้นในอุดมคติแสดงผล เป้าหมายจะถูกสังหารทันทีโดยไม่มีเงื่อนไข ]
"กรี๊..."
ในที่สุด เราก็สังหารกิ้งกาหุบเขาที่ตามหลอกหลอนในฝันได้สำเร็จ หนึ่งในอดีตความหวาดกลัว กำลังกลายเป็นแสงสีเทาจางๆ อยู่ตรงหน้า
[ ท่านสังหาร กิ้งก่าหุบเขา ]
[ ท่านได้รับเงินจำนวน 9 เหรียญทอง ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ลิ้นกิ้งก่าหุบเขา ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 329,000 หน่วย ]
"...ฮ่าห์!"
เรารู้สึกพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก
"ยอดไปเลย..."
ไม่ว่าจะเป็นเพราะค่าสถานะอันสูงส่ง หรือเพราะมีดสั้นในอุดมคติก็ตาม แต่เราคือผู้เล่นเลเวล 85 ที่สามารถล้มมอนสเตอร์เลเวล 162 ได้อย่างง่ายดาย
"เป็นผลพวงมาจากไอเท็มยังไงล่ะ!"
แล้วก็เป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมผู้คนถึงยอมควักเงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อไอเท็มดีๆ มาสวมใส่
"กิ๊กิ๊กิ๊!"
มอนสเตอร์กลุ่มใหม่ปรากฏตัวขึ้นจากเสียงการต่อสู้ คราวนี้ ศัตรูมีด้วยกันสามตัว ล้วนเป็นมนุษย์กิ้งก่าทั้งหมด ถึงเราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบด้านจำนวน แต่ก็ไม่ได้คิดหนี เพราะหากยิ่งวิ่งหนี ก็มีแต่จะยิ่งเพิ่มมอนสเตอร์ที่ไล่ตาม เป็นการหนีแบบไม่จบสิ้น และสุดท้ายก็จะถูกฝูงมอนสเตอร์ล้อมกรอบ
"เราชนะได้...ทำได้แน่!"
เราสะกดจิตตัวเองเพื่อปลุกใจ การโจมตีของมนุษย์กิ้งก่าทั้งสามถูกเราหลบอย่างง่ายดายด้วยพริ้วไหว หลังจากนั้นจึงตอบโต้กลับไปด้วยโทสะช่างตีเหล็ก ก่อนจะซดโพชั่นฟื้นฟูมานาและซัดเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายซ้ำเข้าไป
ฉึก!
"กิ๊!"
พวกมันเองก็นับว่าอึดไม่น้อย มนุษย์กิ้งก่าทั้งสามรับการโจมตีเราไว้ด้วยโล่ แต่ก็ไม่อาจรับไว้ได้ทั้งหมด พวกมันที่กำลังสับสนจึงไม่มีเวลาตอบโต้กลับมา เราใช้ลมเฉือดเพื่อทำลายแนวการยืนของพวกมัน
และเมื่อมีช่องว่าง...
แสงออร่าสีฟ้าครามน้ำทะเลไหววูบวาบเป็นระยะ ตามจำนวนครั้งที่ทำการโจมตีเข้าไป
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 2,600 หน่วย ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 2,830 หน่วย ]
[ เอฟเฟคพิเศษของถุงมือยอดเยี่ยมแสดงผล ทำการโจมตีเป้าหมายซ้ำอีกครั้งโดยอัตโนมัติ ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 5,705 หน่วย ]
"กิ๊! กิ๊!"
มนุษย์กิ้งก่านั้นมีผิวหนังที่หนาเช่นเดียวกับกิ้งก่ายักษ์ และยังสวมเกราะเหล็กโทรมๆ กับตัว ย่อมหมายความว่า พลังป้องกันพวกมันจะต้องสูงกว่าออร์คน้ำแข็งอยู่หลายขุม แต่ทุกครั้งที่เราใช้มีดแทงเข้าไป พวกมันเป็นต้องร้องระงมไปทั่วบริเวณเสมอ
และทันทีที่ระยะหน่วงของโทสะช่างตีเหล็กกับพริ้วไหวมาถึง เวลาปิดฉากมนุษย์กิ้งก่าทั้งสามตัวนี้ก็ได้ฤกษ์เสียที
[ ท่านสังหาร มนุษย์กิ้งก่าหุบเขา ]
[ ท่านสังหาร มนุษย์กิ้งก่าหุบเขา ]
[ ท่านสังหาร มนุษย์กิ้งก่าหุบเขา ]
[ ท่านได้รับเงินจำนวน 11 เหรียญทอง ]
[ ท่านได้รับเงินจำนวน 9 เหรียญทอง ]
[ ท่านได้รับเงินจำนวน 12 เหรียญทอง ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ไพลินที่เสียหาย ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม ดาบซิมิท่าเก่า 1 เล่ม ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 316,000 หน่วย ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 316,000 หน่วย ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 316,000 หน่วย ]
เริ่มเก่งแล้วเว๊ย ว่าแต่หาตี้เหอะ โซโลเพลย์เยอร์นี่ท่าจะรุ่งช้า
ReplyDeleteฟาร์มรัวๆ
ReplyDeleteสนุกมากมายครับ
ReplyDeleteภาระกิจเควส รายละเอียดไอเท็มมันเยอะกิน เนื้อหาหมด
ReplyDeleteโอ๊ เริ่มดูเป็นผู้เป็นคนแล้ว
ReplyDelete