จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 430

       เดบีเรี่ยน  เทพของชาวพื้นเมืองในซาทิสฟาย  ซึ่งเป็นองเดียวกับที่คลาสมั๊งค์เคารพบูชา  และเดบีเรี่ยนยังเป็นที่รู้จักกันดีในนาม...  

       เทพแห่งการล่า

       นี่คือเหตุผลที่ซีบาลเลือกเล่นคลาส <อัครทูตแห่งเดบีเรี่ยน>  คลาสนี้เหมาะแก่การเก็บเลเวลอย่างมาก  ซีบาลตั้งเป้าว่าตนจะต้องมีเลเวลสูงที่สุดในซาทิสฟาย  โดยคลาสนี้มีจุดอ่อนใหญ่หลวงในด้านการดวล  แต่ซีบาลก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นจุดอ่อน  ด้วยพรสวรรค์ส่วนตัว  ซีบาลจึงมีฝีมือควบคุมระดับเก่งฉกาจ  โดยสถิติที่ผ่านมา  จำนวนครั้งความพ่ายแพ้ในการดวลของซีบาลนั้นน้อยจนนับได้ด้วยนิ้ว  มันไม่เคยคิดว่าตนเองอ่อนแอเลยสักครั้ง

       แต่นั่นคือสถิติที่ใช้ได้กับมนุษย์ทั่วไป...  หากเทียบกับผู้เล่นระดับท็อปของจริงล่ะก็  ซีบาลเพิ่งตระหนักได้ว่า  ตนยังห่างไกลอยู่มากกับกลุ่มผู้เล่นที่ถูกยกย่องให้เป็น <ท้องฟ้า>

       'ในระหว่างการบุกโจมตีเรย์ดัน...'

       ใช่แล้ว  ฝันร้ายที่ซีบาลไม่เคยลืมเลือน  มันถูกชาวนาเสียสติของเรย์ดันสังหารด้วยคราดเล็ก...  แถมยังเป็นการโจมตีเพียงครั้งเดียว... เหตุการณ์คราวนั้นกลายเป็นประวัติศาสตร์อันน่าอับอายของมัน  ในตอนที่ซีบาลยังไม่หายจิตตก  มันกลับถูกทาร์ม่าลอบสังหารซ้ำสอง...  และในการแข่งปีนี้  มันถูกป็อนซัดด้วยทักษะเดียวจนปางตายแม้จะมีลอเอลคอยช่วย  เหตุการณ์ถัดมา  ซีบาลถูกครอเกลในสภาพอ่อนแรงโจมตีจนบาดเจ็บสาหัส  ทั้งที่ในครั้งนั้นมีทั้งสกัลล์และลอเอลช่วยรุมแล้วก็ตาม

       แต่เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด...  

       "ทำลายล้างสังหาร"

       ฉัวะ~

       "...!"

[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านเสียชีวิต ]
[ ท่านเสียชีวิตในเซิร์ฟเวอร์สำหรับงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติ  ดังนั้น  ท่านจะไม่ได้รับบทลงโทษจากการตาย ]

       เขาถูกกริดฆ่า...

       พ่ายแพ้  พ่ายแพ้  แล้วก็พ่ายแพ้... หัวหน้ากิลด์สเน็คและกัปตันทีมสหรัฐกลับต้องถูกผู้คนทั่วโลกเย้ยหยันเป็นเพียง <กระสอบทราย>   ความอับอายและโทสะในใจซีบาลพลันระอุจนเดือดพล่านไปหมดทั้งตัว

       'เราเคยถูกผู้คนยกย่องสรรเสริญมาตลอดแท้ๆ...!'

       ตัวมันยืนอยู่บนจุดสูงสุดมาตั้งแต่ต้น  เหตุใดถึงกลายเป็นตัวตลกครั้งแล้วครั้งเล่าติดๆ กันเช่นนี้  ซีบาลจะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้อีกแล้ว  มันต้องกอบกู้เกียรติยศที่สูญเสียไปคืนกลับมา  ซีบาลสาบานกับตนเองในใจขณะที่ภาพตรงหน้าค่อยๆ กลายเป็นสีเทา

       'ฉันจะต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้!'

       อันดับโลกงั้นหรือ... ของแบบนั้นไม่สนอีกแล้ว!

       'เราจะครอบครองพลังที่มีค่ากว่าระบบเลเวลให้ดู!'

       ซีบาลถูกผู้มีพรสวรรค์ที่แท้จริงย่ำยีศักดิ์ศรีจนป่นปี้หนแล้วหนเล่า  ทว่า... นับแต่นี้เป็นต้นไป  มันจะเปลี่ยนแปลงตนเองครั้งใหญ่  พร้อมกับความมุ่งมั่นพยายามที่เพิ่มมากขึ้นหลายเท่า

       ***

[ สมาชิกปาร์ตี้ <ซีบาล> เสียชีวิต ]
       
       ซีบาลรับดาบของกริดไปหนึ่งครั้งและกลายเป็นแสงสีเทา  ทันทีที่ระบบประกาศว่าซีบาลเสียชีวิต  ไม่เพียงคนดูทางบ้านเท่านั้นที่ตกตะลึง... แม้แต่ลอเอลก็ไม่ต่างกัน

       'เชี่ย...!'

       ลอเอลประเมินซีบาลไว้สูงมาก  ทั้งด้านความมุ่งมั่นและการตัดสินใจที่เฉียบขาด  ซีบาลโดดเด่นในการล่าบอส  สามารถเก็บเลเวลได้รวดเร็วอย่างน่าตกตะลึง  และยังมีพรสวรรค์ในการต่อสู้ที่ไม่เลว  ด้วยข้อดีทั้งหมดที่ประกอบกัน  ลอเอลจึงยกให้ซีบาลคือหนึ่งในสิบผู้เล่นระดับท็อปของซาทิสฟายอย่างแท้จริง  ซีบาลคือคนที่เพียบพร้อมในทุกด้าน

       ถึงกระนั้นก็ยังถูกสังหารในดาบเดียวอีกหรือ... แม้ซีบาลจะเหลือพลังชีวิตเพียงครึ่งหลอดก็ตาม  แต่นั่นก็รุนแรงผิดแผกจากการคำนวนไปสักหน่อย  ด้วยเลเวลและอุปกรณ์สวมใส่  เหตุการณ์พิสดารเช่นนี้ไม่ควรเกิดขึ้นได้  แต่ทันใดนั้น  สายตาของลอเอลพลันจดจ้องอยู่กับอุปกรณ์ทำฟาร์มในมือจอมเวทย์ทีมเกาหลีใต้

       'พลองนวดข้าวนั่น...'

       ดูเหมือนสิ่งนี้จะมีความสามารถในการแจกสุดยอดบัฟ  พลังโจมตีของกริดจึงเพิ่มขึ้นจากเดิมราวสองเท่าเห็นจะได้...

       'บ้าจริง... กริดเอาเวลาที่ไหนไปสร้างของแบบนี้ขึ้นมา...!'

       ในช่วงหลัง  ก่อนการแข่งนานาชาติจะเริ่มต้นขึ้น  กริดเอาแต่หมกตัวอยู่ในหมู่เกาะเบเฮ็น  ลอเอลจึงไม่อาจทราบความคืบหน้าล่าสุดของอุปกรณ์สวมใส่กริดได้หมด  และนั่นกำลังส่งผลเสียร้ายแรง  ลอเอลรีบถอยไปด้านหลังเพื่อมองภาพรวมสนามรบทั้งหมดทันที

       ฉึก!

       ฉัวะ!

       "...แย่ล่ะสิ"       

       กระแสสงครามพลันเปลี่ยนทิศ  โลหิตสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนไปทั่วสนามรบ  ลอเอลจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยสายตาตกตะลึง  เขาเผลอยิ้มเล็กน้อยให้กับความผิดปรกติสุดโต่งที่เกิดขึ้น... กริดบุกตะลุยอย่างดุดันประหนึ่งม้าพยศ  ลอเอลไม่สามารถวัดค่าพลังกริดในตอนนี้ได้เลย  เพราะแม้แต่แนวป้อนสุดแกร่งของทีมสหรัฐ  ก็ยังถูกกรีดฉีกทะลวงจนแตกพ่ายในพริบตา

       'เอ็นพีซีคลาสระดับสามถูกหั่นเป็นแครอท...'

       กริดในตอนนี้แข็งแกร่งเทียบเท่าครอเกลโหมดอ่านใจเลยก็ว่าได้...  เป็นระดับภัยพิบัติ  มนุษย์ปุถุชนมิอาจต่อต้านพลังอำนาจของท้องฟ้าได้เลย  แต่ลอเอลก็ยังไม่ตัดใจยอมแพ้  เพราะยิ่งบัฟทรงพลังมากเพียงใด  ระยะเวลาของมันก็ยิ่งสั้นมากเท่านั้น  จากที่ลอเอลคาดเดา  กริดจะอยู่ในสภาพนี้ได้ไม่เกินสองนาที

       ลอเอลเริ่มจัดทัพใหม่อีกครั้ง

       "เผาป่าเร็วเข้า!"

       นั่นทำเพื่อสะกดทีมเกาหลีที่กำลังได้ใจเพราะกริดงั้นหรือ... เอ็นพีซีจอมเวทย์รีบเผาป่าตามคำสั่งลอเอลโดยไม่รีรอ  ทันใดนั้น  ลอเอลได้ใช้ <มังกรวายุคำราม> เพื่อเสกลมพายุพัดผ่าน...

       สนามรบกลายเป็นทะเลเพลิงในพริบตา

       "ตรึงศัตรูไว้ให้ได้!"

       ลอเอลออกคำสั่งถัดไปอย่างรวดเร็วฉะฉาน  กลุ่มจอมเวทย์รีบเสกบาเรียหินและบาเรียน้ำแข็งโดยหมายบีบการเคลื่อนไหวของกริดลง  แต่ของแบบนี้ไม่มีทางเป็นภัยต่อกริดได้อยู่แล้ว

       เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!

       "ป--เป็นไปไม่ได้!"

       บรรดาจอมเวทย์ต่างไม่เชื่อสายตา  เวทย์บาเรียที่สร้างขึ้นอยากยากลำบากด้วยมานาจำนวนมหาศาล  กลับถูกอีกฝ่ายทำลายทิ้งในการโจมตีเดียวอย่างง่ายดาย  ลงเอยด้วย  ลอเอลไม่มีทางเลือกอื่นอีก  เขาต้องขอให้เซเฟอร์กลับมาช่วยรับมือกริด  โดยก่อนหน้านี้  เซเฟอร์มีหน้าที่คอยตรึงพีคซอร์ดและยูร่าไว้อย่างอยู่หมัด

       คลาสนักกายกรรมอันดับหนึ่งของโลก  เซเฟอร์  เขามักใช้กลลวงต่างๆ เพื่อตบตาคู่ต่อสู้  แถมยังมีความคล่องตัวและการเคลื่อนไหวที่คาดเดาไม่ได้... เมื่อครั้งที่ทีมสหรัฐถูกครอเกลโจมตีในงานแข่งทำลายวัตถุ  ตอนนั้นเซเฟอร์เหลือมานาอยู่น้อยมาก  เพราะใช้ไปเกือบหมดในตอนที่สู้กับทีมสเปน  ทำให้ครอเกลสามารถเล่นได้อย่างอิสระ...  โดยภายหลังซีบาลได้กล่าวไว้ว่า  หากเซเฟอร์พร้อมสู้ล่ะก็  ครอเกลไม่มีทางลงมือได้ตามใจชอบขนาดนั้นแน่

       "เซเฟอร์  ได้โปรดถ่วงเวลากริดให้ได้นานที่สุด  จนกว่าฉันจะยึดครองปราสาททีมเกาหลีได้สำเร็จ"

       "ไม่มีปัญหา"

       ฟุ่บ!

       ผู้เล่นที่สังหารอันดับสองของโลกในการโจมตีเดียว  และยังสังหารเอ็นพีซีเลเวล 300 จำนวนหกคนในพริบตา  ปีศาจที่ชื่อกริด...  เซเฟอร์ย่างกรายเข้าหากริดโดยปราศจากความเกรงกลัว  เพราะเขามั่นใจในฝีมือตนเองมาก

       'ไม่ว่าจะมีพลังทำลายที่รุนแรงขนาดไหน  แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าทักษะกายกรรมของเรา  สิ่งเหล่านั้นล้วนไร้ผล'

       น่าขันที่ลอเอลบอกตนให้ทำเพียงยื้อเวลา

       "เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก!"

       เซเฟอร์ระเบิดเสียงหัวเราะแปลกประหลาดพร้อมกับกระโดดขึ้นไปเหนือศีรษะกริด  เขาเริ่มหมุนรอบตัวเองด้วยความเร็วสูงประหนึ่งลูกข่าง  เซเฟอร์มิได้กระทำลงไปอย่างเปล่าประโยชน์  แต่เป็นเพราะนี่คือเงื่อนไขของทักษะ <เสียงหัวเราะของนักกายกรรม>  ซึ่งสามารถทำให้ศัตรูตกอยู่ในอาการ <หูหนวก> และ <สับสน> ได้ช่วงเวลาหนึ่ง

       แต่กริดก็ต้านทาน

       เซเฟอร์มิได้แสดงอาการลนลาน  เพราะเขารู้ดีอยู่แล้วว่ากริดต้านทานอาการผิดปรกติทั้งหมด

       "กี๊กี๊กี๊กี๊!"

       ถึงกระนั้น  เซเฟอร์ยังคงใช้ทักษะเดิมอย่างต่อเนื่อง  โดยเหตุผลหลักก็เพื่อมิให้ศัตรูคนอื่นเข้ามาใกล้  พร้อมกับสร้างขวัญกำลังใจกองทัพในเวลาเดียวกัน

       "ใช้ทักษะซ้ำซากอยู่ได้"

       แม้อาการผิดปรกติจะถูกต้านทาน  แต่เสียงหัวเราะพิลึกพิลั่นยังคงดังก้องในหูกริด  ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์นัก  ก่อนจะพุ่งเข้าไปโจมตีเซเฟอร์ที่เป็นตัวปัญหาในตอนนี้

       ฉัวะฉัวะ!

       ร่างของเซเฟอร์ถูกฟันขาดเป็นสองท่อนอย่างโหดเหี้ยม  แสงสีแดงจากรอยฟันเกิดเป็นภาพติดตาบนอากาศ

       บึ้มมมมม!       

       "อั่ก!"

       แรงระเบิดส่งผลให้กริดส่งเสียงครางเล็กน้อย  สิ่งที่เขาฟันไปเมื่อครู่  หาใช่ร่างจริงของเซเฟอร์  แต่เป็นร่างโคลนที่มีคุณสมบัติระเบิดเมื่อถูกทำลาย  ท่ามกลางฝุ่นควันคละคลุ้ง  ดวงตาของเซเฟอร์พลันโก่งโค้งเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวราวกับตัวตลกในสวนสนุก

       "วงแหวนสัตว์ป่า!"

       บึ้มมม!

       พรึบ!  

       วงแหวนเปลวเพลิงอันร้อนแรงถูกสร้างขึ้นรอบตัวกริด

       'อะไรกัน...'

       เซอร์เบอรัส  สุนัขสามหัวที่มีขนาดใหญ่เท่ากับช้างได้กระโดดใส่กริดซึ่งยืนอยู่ใจกลางวงแหวน  บรรยากาศขนลุกจนแม้แต่กริดยังจ้องตั้งท่าป้องกัน  แต่เมื่อเซอร์เบอรัสกระโดดหายเข้าไปในวงแหวน  กลับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลย  ไม่มีความเสียหาย  ไม่มีแรงปะทะ  ราวกับมันเป็นเพียงภาพมายา  

       'ชิ...!'

       แค่กลเด็กเล่นเท่านั้นเองหรือ… กลับถูกทักษะไร้ประโยชน์ปั่นหัวเอาได้… แต่ในขณะเดียวกัน  กริดพลันสะดุ้งไปเพราะวงแหวนบนพื้นกำลังเปลี่ยนสี     

       'มันกำลังจะระเบิดรึไง...'

       ชายหนุ่มกระโดยถอยออกมาเพื่อเตรียมป้องกัน  เป็นเวลาเดียวกับที่เซเฟอร์โยนบอลในมือจำนวน 12 ลูกใส่กริด

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม--!

       "เคี๊ยกเคี๊ยกเคี๊ยก!  เป็นยังไงบ้าง  เจ็บรึเปล่า..."

       เซเฟอร์พุ่งตัวเข้าใส่กริดที่จมอยู่ท่ามกลางดงระเบิด  เขากำลังเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ  แม้อาจล้มกริดไม่ได้ก็จริง  แต่เซเฟอร์คิดว่าตนสามารถเล่นกับกริดได้นานเป็นชั่วโมง… แน่นอนว่าความมั่นใจนี้ออกจะสูงเกินตัวไปสักหน่อย 

       "ไม่เจ็บไม่คันเลยสักนิด"

       สวบ...

       กริดเดินฝ่ากลุ่มควันออกมา  หลังจากนั้นก็ประกาศกร้าวต่อหน้าเซเฟอร์ที่กำลังเรียกนกพิราบนับร้อยตัว

       "ฉันจะฆ่านายภายในห้าวินาที..."

       กริดมีประสบการณ์ต่อสู้มากมาย  แม้จะไม่ใช่คนฉลาดนัก  แต่เขาก็เข้าใจธรรมชาติของศัตรูคราวนี้ได้รวดเร็ว  รวมไปถึงวิธีเอาชนะ  กริดจึงประกาศเช่นนั้นออกไป

       "เคี๊ยกเคี๊ยกเคี๊ยกเคี๊ยก!  ฉันไม่รู้หรอกนะ  ว่านายไปเอาความมั่นใจผิดๆ แบบนี้มาจากไหน!"

       เซเฟอร์ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างขบขัน  เขาปล่อยฝูงนกพิราบจำนวนมากบินใส่กริดอย่างรวดเร็ว  ประสิทธิภาพการมองเห็นของชายหนุ่มถูกบดบังในทันที  นอกจากเสียงกระพือปีกอันน่ารำคาญแล้ว  นกพิราบเหล่านี้ยังสลัดขนและถ่ายมูลเพื่อทำการก่อกวนกริด  แต่ชายหนุ่มก็มิได้หวั่นไหว  เขาพุ่งเข้าโจมตีใส่เซเฟอร์ด้วยความเชื่อมั่นในพลังแห่งบัฟ

       'รับมือยากเอาเรื่องแฮะ… หมอนั่นเล่นต้านทานอาการผิดปรกติทุกชนิด...'
       
       เซเฟอร์ส่ายศีรษะเล็กน้อยก่อนจะถอดหมวก  ในตอนแรก  เซเฟอร์มีแผนจะเรียกเต่าออกมาเพื่อเพิ่มพลังป้องกัน  และเรียกกระต่ายออกมาเพื่อเพิ่มความว่องไว  หลังจากนั้นค่อยเริ่มโจมตีตอบโต้กริด  แต่กลับกลายเป็นว่า  สปีดของกริดในตอนนี้สูงกว่าที่เขาคาดไว้มาก  ยังไม่ทันทำอะไร  กริดก็แทบจะถึงตัวแล้ว  เซเฟอร์จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ไพ่ตาย… น้ำตาตัวตลก 

       นี่คือทักษะท่าไม้ตายซึ่งจะสร้างภาพหลอนให้แก่ศัตรูรอบตัว  ยังส่งผลให้เซเฟอร์มีอัตราหลบหลีกเพิ่มขึ้นอีก 70% เป็นการชั่วคราว  หากรวมกับไอเท็มและสมญานามทั้งหมดอีก 21%  เซเฟอร์จะมีอัตราหลบหลีกสูงถึง 91% จาก 100%  ซึ่งเป็นการยากมากที่จะโจมตีเซเฟอร์ในโหมดนี้ให้โดน  ถึงแม้จะเป็นทักษะชนิดล็อคเป้าก็ตาม  ไม่ต่างอะไรกับการเป็นอมตะเลยสักนิด

       แต่ว่า...

       ฉึก!

       "แค่ก!"

       เซเฟอร์ถูกดาบสีแดงแทงใส่หัวใจอย่างแม่นยำ… เครื่องหมายคำถามตัวโตบังเกิดขึ้นในหัวทันที 

       'ทำไมถึงหลบไม่พ้น...'

       เขาหลบดาบของกริดได้อย่างหมดจดแล้วแท้ๆ  แต่ดาบสีแดงเล่มนั้นกลับวกแทงใส่หัวใจอย่างแม่นยำประหนึ่งติดแม่เหล็ก  เซเฟอร์ไม่อาจเข้าใจปรากฏการณ์ตรงหน้าได้เลย  เขากระอักเลือดอีกครั้งเมื่อกริดโจมตีซ้ำเข้ามา...

       ฉึก!

       "อ๊ากกก...!"

       ทำไมกัน… ทำไมตนถึงหลบหมอนี่ไม่พ้น… เซเฟอร์ได้แต่ครุ่นคิดหาเหตุผล  จนเกิดเป็นสมมติฐานออกมาหนึ่งข้อ

       'หรือค่าแม่นยำของกริดจะสูงกว่าอัตราหลบหลีกของเรา...'

       เป็นไปไม่ได้… เรื่องบ้าบอแบบนี้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด… ในเกมจะมีผู้เล่นที่ค่าแม่นยำสูงกว่า 91% ได้อย่างไร  

       'หมอนี่ก็แค่โชคดีเท่านั้น...!'

       เซเฟอร์ตายไปโดยไม่ยอมรับความจริง

       "..."

       สนามรบพลันเงียบสงัด  คนที่ตายไปเมื่อครู่เป็นใครกัน… นั่นคือเซเฟอร์เชียวนะ  อันดับหนึ่งในคลาสนักกายกรรม  และเป็นแร้งเกอร์หัวแถวของโลก  ท็อปห้าของทีมสหรัฐ… กลับถูกกริดปิดบัญชีภายในห้าวินาทีตามที่ลั่นวาจา 

       แต่ความเงียบงันก็เกิดขึ้นได้ไม่นาน

       "พวกนายทำอะไรกันอยู่… รีบจัดการศัตรูเร็วเข้า!"         

       เมื่อสิ้นเสียงของกริด  ทัพเกาหลีใต้ก็โจมตีเข้าใส่ทัพสหรัฐอย่างฮึกเหิม

       "ยิงเขา! ยิงเขา!"

       พลธนูและจอมเวทย์ทีมสหรัฐเริ่มตื่นตัว  พวกเขามองกริดเป็นศัตรูตัวฉกาจอันดับหนึ่งที่ต้องรีบฆ่าให้ตาย  ดังนั้น  การโจมตีทั้งหมดจึงโถมเข้าใส่กริดประหนึ่งพายุบุแคม  แต่ในขณะนี้  พลังป้องกันของกริดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า  แถมยังเขาสวมเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์  ลืมไปได้เลยเรื่องที่จะถูกเวทย์มนต์ทำให้บาดเจ็บ  ไอเท็มสุดโกงผสานเข้ากับบัฟสุดโกงเป็นปี่เป็นขลุ่ย  ผู้เล่นคลาสระดับสามและเอ็นพีซีเลเวล 300 ล้วนไร้ค่า  กริดอาศัยแหวนเอลฟิน-สโตนเพื่อดูดเลือดคืนอยู่เป็นระยะ  เขาสามารถทนรับการรุมถล่มโจมตีจากทัพสหรัฐได้ตามลำพัง

       แต่เมื่อกริดประสานสายตากับลอเอล… ลอเอลกลับแสยะยิ้ม 

       "ฉันภูมิใจในตัวนายมาก..."

       เดิมที  กริดถูกวิจารณ์ในแง่ลบโดยตลอด  พึ่งพาแต่ไอเท็มบ้างล่ะ  ไร้ฝีมือควบคุมบ้างล่ะ  แต่ใครกันจะรู้  ว่าไอเท็มที่ดีนั้นต้องคู่กับผู้ใช้งานที่เก่งกาจด้วย  ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นกิ่งก่าได้พลอย  หัวล้านได้หวี  และโดยเฉพาะกริด  เขาแสดงให้เห็นถึงกลยุทธ์การใช้ไอเท็มอันแยบยลในคราวนี้  ลอเอลปลาบปลื้มใจกับพัฒนาการของกริดมาก

       "หากนายไร้พรสวรรค์ดั่งคำคนพูด… นายคงไม่มีทางพัฒนามาถึงขั้นนี้ได้แน่  บางที  นายอาจต้องเหน็ดเหนื่อยกว่าคนอื่นหลายเท่าเพราะสมองทึบ  แต่สุดท้าย  นายก็มีทุกวันนี้ได้ด้วยลำแข้งตนเอง… ฉันขอแสดงความเคารพจากใจจริง"

       ลอเอลปลาบปลื้มจนกล่าวชมกริดด้วยน้ำตานองหน้า  แต่กริดกลับรู้สึกเหมือนถูกด่ามากกว่า

       'จะชมหรือหลอกด่ากันแน่ฟะ...'

       แต่ถึงกระนั้น

       "นายแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวกับหน้าที่ไม่ออกรึไง!  ตั้งใจสู้หน่อย!"

       ในตอนนี้  กริดคือตัวแทนประเทศเกาหลีใต้  แถมเขายังต่อสู้โดยมีเพื่อนร่วมชาติคนอื่นเหน็ดเหนื่อยอยู่ด้านหลัง… กริดไม่มีทางยอมแพ้ลอเอลเพียงเพราะเป็นกิลด์เดียวกัน  เขาต้องสู้ให้ถึงที่สุด

       สำหรับลอเอลก็ไม่ต่างกัน

       "แน่นอนอยู่แล้ว..."

       "...!"

       มีบางสิ่งไม่ถูกต้อง… เหตุใดลอเอลถึงพูดจาเหมือนกับว่าได้รับชัยชนะไปเรียบร้อยแล้ว...

       'อย่าบอกนะว่า...!'

       ในชั่วขณะที่กริดสัมผัสถึงความผิดปรกติ… ทุกสิ่งก็สายเกินไป   

[ ปราสาทของท่านถูกศัตรูยึดครอง! ]

       ข้อความระบบตรงหน้าเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า  เกาหลีใต้พ่ายแพ้ต่อสหรัฐในการแข่งชิงปราสาทอย่างเป็นทางการ

       ลอเอลอมยิ้มให้กริด

       "การเผาป่าคือสัญญาณให้สกัลล์ลงมือยึดปราสาท… เป็นสัญญาณบ่งบอกว่านายอยู่กับฉัน"

       "..."

       สงครามชิงปราสาทนั้นห้ามใช้ระบบส่งข้อความส่วนตัว  ผู้จัดงานต้องการให้สมครามสมจริงมากที่สุด  กริดประมาทสติปัญญาของลอเอลเกินไป  เขาคิดว่า  ถ้าหากส่งข้อความไม่ได้ล่ะก็  ทีมสหรัฐที่ดักอยู่บนถนนเส้นอื่นไม่ทางรู้เรื่องสวอนได้แน่...

       กริดเศร้าใจมาก

       ผลการแข่งชิงปราสาทคู่แรกจบลงแล้ว  ผลออกมาเป็นอย่างที่ทุกคนคิด  ทีมสหรัฐเอาชนะเกาหลีใต้ไปได้  แต่ไม่มีใครเลยสักคนที่เย้ยหยันเกาหลีใต้  ทุกคนทุกชาติพันธุ์ต่างกล่าวชมเกาหลีใต้ที่สู้กับเต็งหนึ่งได้อย่างสูสี  และคนที่ได้รับเครดิตไปเต็มๆ คือกริด

       "นายสู้ได้เจ๋งมาก!"

       กริดได้รับคำชมมากกว่าในตอนที่เขาคว้าเหรียญทองได้เสียอีก… ผู้คนทั่วโลกประทับใจในฉากการต่อสู้อันน่าตื่นตะลึงที่ไม่ด้อยไปกว่าครอเกลเลยสักนิด  ลำพังกริดสามารถแบกทีมเกาหลีใต้มาไกลขนาดนี้  เขาสังหารซีบาลในดาบเดียว  สังหารเซเฟอร์ภายในห้าวินาที… หากไม่มีลอเอลล่ะก็  ผลการแข่งการคงออกมาตรงกันข้าม  ทั่วทั้งโลกต่างกำลังชื่นชมสมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์ทั้งคู่

       กริดกลายเป็นที่อิจฉาของใครหลายคนทันที

• Next
• Previous