จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 408

       "อะไรนะ  เก้าชั่วโมง..."

       เก้าชั่วโมง

       นี่คือระยะเวลาในการเดินทางจากเกาหลีใต้ไปยังปารีส  โดยไม่หยุดแวะพักที่ใดเลย

       "พวกเราไม่ได้นั่งเรือไปสักหน่อย  ทำไมเครื่องบินถึงใช้เวลานานนัก"

       "ฝรั่งเศสตั้งอยู่ทางสุดขอบตะวันตกของยุโรป  การที่ใช้เวลาเพียงเก้าชั่วโมงเพราะนี่คือเครื่องบินโดยสารรุ่นใหม่ล่าสุด  หากเป็นรุ่นเก่าล่ะก็  คงต้องใช้เวลาราว 12 ชั่วโมงเลยทีเดียว"

       "อึก..."

       บนถนนระหว่างเดินทางไปยังท่าอากาศยานอึนชอน  ยองวูรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่ออยู่บนรถกับพีคซอร์ด

       'เก้าชั่วโมง… ในเวลาซาทิสฟายคือ 27 ชั่วโมง'

       27 ชั่วโมงนั้นทำอะไรได้มากมาย  ด้วยเลเวล 307 ของเขา  เวลา 27 ชั่วโมงสามารถเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ได้ 1.5%   แล้วหากเป็นการตีเหล็กล่ะ  ตนสามารถสร้างเซ็ตไอเท็มให้โนเอะและแรนดี้ได้ครบชุด  บางทีอาจมีเวลาเหลือสำหรับเสพสุขกับไอรีนเพิ่มเติม

       แต่เขาต้องสูญเวลาอันแสนล้ำค่าอยู่บนเครื่องบินงั้นหรือ  ฟังดูน่าเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก  ยองวูคือชายที่ต้องการเวลามากกว่าคนอื่นเสมอ  เพราะเขาไม่ได้มีพรสวรรค์ในการเรียนรู้ฉับพลันเหมือนกับเหล่าอัจฉริยะ  เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มรู้สึกโมโหจนตัวสั่น

       "ที่จริงฉันออนไลน์จากบ้านเอาก็ได้  ทำไมต้องไปรวมตัวที่ปารีสด้วย"

       ชินยองวูบ่นอุบอิบจากที่นั่งผู้โดยสาร  พีคซอร์ดเริ่มไม่มีสมาธิขับรถ  เขาจึงตัดสินใจเปิดโหมดขับอัตโนมัติและหันมาพูดคุยกับยองวู

       "มีสิ่งไหนที่นายไม่ชอบงั้นหรือ  บอกฉันมาได้เลย  ฉันจะแก้ปัญหาให้เอง!  หรือนายกำลังกังวลว่าที่ปารีสไม่มีกิมจิ  ไม่ต้องห่วง!  ฉันจดรายการร้านอาหารเกาหลีใต้มาหมดแล้ว  หรือถ้านายต้องการ  พวกเราสามารถปรุงซุบกิมจิกันเองใต้หอไอเฟลได้ด้วยซ้ำ!"

       "..."

       เป็นอีกครั้งที่ยองวูนึกขึ้นได้ว่า  พีคซอร์ดคือชายประเภทที่เดินไปทักชาวต่างชาติบนท้องถนนและถามว่า <พวกคุณรู้จักกิมจิอ๊ะป่าว...>

       "...อย่าเด็ดขาด  ได้โปรดอย่าทำแบบนั้น  ฉันแค่อารมณ์เสียที่ไม่ได้เล่มเกมนานถึงเก้าชั่วโมง"

       "อ้อ… งี้เองสินะ"  ในที่สุดพีคซอร์ดก็เข้าใจเจตนาของยองวู  เขาอมยิ้มเล็กน้อย
       "นายขยันดีนี่  งั้นพวกเราเปลี่ยนไปนั่งเครื่องบินส่วนตัวของยูร่าดีไหม"

       "เครื่องบินส่วนตัว..."

       "ฉันได้ยินมาเมื่อวาน  บนเครื่องส่วนตัวของยูร่ามีแคปซูลด้วย  ถ้านายอยากเล่นเกมระหว่างบินล่ะก็  ทำไมเราไม่ไปนั่งเครื่องส่วนตัวยูร่ากันล่ะ"

       "สุดยอด..."

       แค่การมีเครื่องส่วนตัวก็ยอดเยี่ยมมากพอแล้ว  แต่นี่ยังมีแคปซูลบนเครื่องด้วยหรือ  สิ่งนี้ฟังดูเฟ้อฝันมากสำหรับยองวู  แม้เขาจะเป็นเจ้าของตึกราคาหมื่นล้านวอนที่กำลังจะสร้างเสร็จก็ตาม

       'เธอรวยแค่ไหนกันนะ'

       พลังอำนาจของยูร่าเหนือสามัญสำนึกมาก  ยองวูนิ่งอึ้งไปกับคำอธิบายของพีคซอร์ด  

       พีคซอร์ดถามอีกครั้ง

       "นายคิดว่าไง  จะไปนั่งเครื่องส่วนตัวของยูร่ารึเปล่า"

       ไม่มีเหตุผลให้ลังเลอีกแล้ว

       "แน่นอน"

       "ดีล่ะ  งั้นฉันติดต่อเธอก่อนนะ  ยูร่าจะต้องดีใจแน่"

       ยองวูไม่ได้ถามพีคซอร์ดว่าทำไมยูร่าถึงดีใจ  เพราะตอนนี้  จิตใจของเขากำลังมุ่งไปที่งานแข่ง  ยองวูหมายมั่นจะสำแดงพลังเพื่อตอกหน้าคนที่เคยดูถูกตน

       ***

       "ยินดีต้อนรับ"

       การเดินทางอันยาวนานโดยมีจุดหมายปลายทางคือปารีส  ก่อนหน้านี้ไม่นาน  ยูร่ายังสวมชุดตามสบายแบบที่เธอถนัด  แต่พอรู้ว่ายองวูจะโดยสารมาด้วย  เธอพลันเปลี่ยนเป็นชุดเซ็กซี่ที่เตรียมไว้วันก่อนทันที  และมันก็ได้ผล  ชายเดรสสั้นเผยขาอ่อนได้เตะตายองวูอย่างมาก

       'สวยจัง...'

       เฉกเช่นผู้ชายทุกคน  ยองวูกล่าวชมยูร่าในใจทุกครั้งที่พบกัน  ความงามของเธอสามารถเอาชนะกาลเวลาและเผ่าพันธุ์  บรรยากาศและสิ่งมีชีวิตทุกชนิดรอบตัวยูร่าจะดูหม่นหมองลงไปถนัดตา

       'ไม่สิ… แมรี่-โรสเองก็เป็นเช่นนี้'

       แมรี่-โรสคือตัวตนที่รวมความงดงามชดช้อยของยูร่า  และความเซ็กซี่เย้ายวนของจิสึกะเอาไว้ในคนเดียว  เธออาจเป็นเพียงเอ็นพีซี  แต่แมรี่-โรสคือสิ่งมีชีวิตเพศหญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดในสายตายองวู

       'ได้ผล!'

       เมื่อเห็นว่ายองวูจ้องมองตาไม่กระพริบ  ยูร่าจึงอมยิ้มอย่างดีอกดีใจ  เธอรู้สึกว่าตนเองตัดสินใจถูกที่แต่งกายในแบบที่ยองวูชอบ  แต่ความยินดีก็คงอยู่ไม่นานนัก

       "แคปซูลอยู่ไหน"
       
       "..."

       ยูร่าพลันเสียความมั่นใจสุดขีด  เมื่อยองวูจ้องมองหน้าอกเธอเพียงแวบเดียว  ก่อนจะเบือนหน้าหนีและถามหาแคปซูลทันที…  

       ชายคนนี้แน่วแน่ในสเปคตนเองมาก...        

       ***

       กริดแสดงสีหน้าโล่งใจเมื่อได้เชื่อมต่อซาทิสฟายอีกครั้ง

       "เฮ่อ… เกือบแย่"

       ยองวูตระหนักดีอยู่แล้วว่ายูร่างดงามและน่ารักเพียงใด  เขาพบเจอเธอหลายครั้ง  เห็นในทีวีก็บ่อย  แต่นี่คือครั้งแรกที่ได้เห็นยูร่าสวมชุดเซ็กซี่เย้ายวน  หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น  เป็นเสน่ห์อันทรงพลังที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

       'เธอน่ารักมากซะจน… ทำให้ผู้หญิงในอุดมคติของเราเปลี่ยนไป'

       ใช่แล้ว

       ไม่ใช่เพราะกริดไม่แยแส  ถึงมุ่งหน้ามายังแคปซูลในทันที  แต่เป็นเพราะกริดประหม่าเกินกว่าจะสนทนากับยูร่าได้นาน  เธอน่ารักเกินไป  จนหัวใจเขาแทบหยุดเต้น  ชายหนุ่มไม่อาจมองหน้าแล้วสนทนาตามปรกติได้เลย  ยูร่าคืออุปสรรคใหญ่หลวงสำหรับกริด  ชายผู้ที่ยังไม่สามารถรับมือกับผู้หญิงบนโลกความจริงได้ดีนัก

       'เฮ่อ… แต่ยูร่าไม่มีทางสนเราอยู่แล้ว'

       แม้ยูร่าจะทำดีกับเขาบ่อยครั้งก็จริง  แต่นั่นเพราะพวกเขามีผลประโยชน์ทางธุรกิจร่วมกัน  หาใช่ความรัก  ตนจะเข้าใจเจตนาผิดไม่ได้เข็ดขาด

       'คนอย่างเธอจะสนเราไปทำไม'

       ผู้ชายในอุดมคติของยูร่าจะต้องหล่อ  รวย  อ่อนหวาน  โรแมนติก  และมาจากตระกูลใหญ่  ในขณะที่กริดกำลังมองว่ายูร่าอยู่คนละโลกกับตน  พีคซอร์ดได้ส่งข้อความส่วนตัวในเกมมาหา

       >>  ได้อ่านบทความเมื่อเดือนก่อนรึยัง

       >>  บทความอะไร

       >> บทความที่ว่า  เมื่อลดจำนวนนักกีฬาแต่ละประเทศลง  ผู้เล่นหนึ่งคนจึงมีโอกาสคว้าเหรียญรางวัลมากขึ้นกว่าเดิม

       >>  ไม่คุ้นเท่าไร  ตอนนั้นคงกำลังวุ่นวายกับหมู่เกาะเบเฮ็นอยู่กระมัง… แล้วมีอะไรสำคัญ 

       >>  งานแข่งในปีแรก  นักกีฬาแต่ละคนจะถูกจำกัดให้ลงแข่งขันสูงสุดเพียงสามรายการเท่านั้น  ไม่ว่าจะเป็นประเภททีมหรือเดี่ยว  แต่งานแข่งปีนี้  ได้ยินมาว่า  หากเป็นงานแข่งประเภททีมล่ะก็  ผู้เล่นคนเดียวจะลงแข่งกี่รายการก็ได้

       >>  ประเภททีมงั้นหรือ

       >>  ปราบบอส  ทำลายวัตถุ  ชิงปราสาท  การแข่งเหล่านี้มีการปรับเปลี่ยนกฏเล็กน้อย  ทำให้ทุกประเทศสามารถเข้าร่วมได้อย่างสูสีมากขึ้น  นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไม  พวกเราต้องจัดประชุมวางแผนกลยุทธ์กันเมื่อวาน

       >>  อ้อ

       กริดพลันแสยะยิ้ม

       >>  หมายความว่า  ถ้าฉันชนะในสามการแข่งประเภทเดี่ยว  และสามการแข่งประเภททีม  เกาหลีใต้จะมีทั้งหมดหกเหรียญทองและกลายเป็นจ้าวเหรียญทองได้ใช่ไหม

       >>  นั่นเป็นไปได้… แต่เกิดขึ้นยากมาก

       แม้ว่าจะมีผู้เล่นอย่างกริด  ยูร่า  และพีคซอร์ดอยู่ในทีม  แต่นักกีฬาเกาหลีใต้ที่เหลือต่างอยู่ในระดับอ่อนหัด  แถมพีคซอร์ดคือคนที่ได้รับผลกระทบจากระบบต่อสู้ใหม่อย่างแสนสาหัส  ไม่เหมือนกริด  พีคซอร์ดเป็นตัวแทงค์ไม่ได้  นั่นจึงทำให้การเล่นแบบทีมของเกาหลีใต้อ่อนแอลงหลายระดับ 
       
       >>  น่าเสียดายที่การแข่งชิงปราสาทและทำลายวัตถุคงต้องยอมปล่อยเหรียญทองไป  แต่การแข่งปราบบอส  พวกเรายังมีโอกาส

       พีคซอร์ดเฝ้ามองกริดมานานแล้ว  ชายคนนี้มีประสบการณ์ปราบบอสสูงกว่าผู้เล่นคนใดทั้งหมดในซาทิสฟาย  นี่คือแสงแห่งความหวังของเกาหลีใต้

       >>  ฉันจะสนับสนุนนายให้มากที่สุด  เพื่อเกาหลีใต้ของพวกเราจะได้คว้าเหรียญทองในรายการนี้

       กริดยังไม่เข้าใจ

       >>  เรื่องชิงปราสาทฉันไม่รู้หรอกนะ  แต่กับการแข่งทำลายวัตถุ  ทำไมพวกเราถึงหวังเหรียญทองไม่ได้

       อาวุธของยูร่าคือปืนวิศวกรรมเวทย์มนต์  เธอย่อมโจมตีระยะไกลได้แม่นยำ  ส่วนกริดสามารถใช้ศรเวทย์ทั้งจากตนเองและหัตถ์เทวะ  ชายหนุ่มมั่นใจมากว่า  หากเขากับยูร่าผนึกกำลังกัน  ไม่มีชาติใดสามารถทำลายวัตถุได้เร็วกว่านี้แน่  แต่พีคซอร์ดมองต่างไป

       >>  ฉันไม่มีพลังมากพอจะปกป้องนายกับยูร่าได้  ถ้าหากถูกผู้เล่นชาติอื่นเข้ารบกวนล่ะก็...

       >>  หืม...

       >>  ฉันขอโทษที่เป็นตัวถ่วง

       "..."

       กริดไม่ชอบใจทัศนคัติในตอนนี้ของพีคซอร์ดเลย  พีคซอร์ดเป็นใครกัน  แม้อาจถูกแร้งเกอร์คนอื่นปรามาส  แต่สำหรับชาวเกาหลีใต้  ไม่มีใครที่ไม่ชื่นชอบพีคซอร์ด  การที่เขาทำตัวอ่อนแอเช่นนี้  นับว่าระคายเคืองจิตใจกริดมากทีเดียว

       >>  ระบบใหม่เลวร้ายขนาดนั้นเลยรึไง

       กริดถามด้วยน้ำเสียงขึงขัง

       พีคซอร์ดตอบกลับอย่างซื่อตรง

       >>  ปัญหาอยู่ที่หลักการของคลาสฉัน  ค่าพลังโจมตีพื้นฐานของฉันมีสูงมากหากเทียบกับคลาสโจมตีชนิดอื่น  ทว่า… ระยะห่างระหว่างแต่ละการโจมตีมีมากเกินไป  หากไม่สามารถปิดบัญชีได้ในการโจมตีเดียว  ศัตรูก็จะตอบโต้จนฉันพ่ายแพ้…  และเมื่อระบบใหม่ลดพลังโจมตีของฉันลงครึ่งหนึ่ง...

       พีคซอร์ดชะงักคำพูดไว้เท่านี้

       "หืม..."

       กริดครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะเอ่ยปากถาม

       >>  ระยะห่างของแต่ละการโจมตี  ขึ้นอยู่กับความเร็วโจมตีรึเปล่า

       >>  ระยะห่างจะลดลงถ้าความเร็วโจมตีสูงขึ้น  แต่อาวุธที่ฉันสามารถสวมใส่ได้มีข้อกำหนดว่า  จะต้องมีความยาวขั้นต่ำหนึ่งเมตรกับอีก 50 เซนติเมตรขึ้นไป  หรือก็คือดาบยาวนั่นเอง  ซึ่งดาบยาวจะมีความเร็วโจมตีต่ำมาก

       'นายคิดไปเอง'

       กริดเคยสร้างมีดสั้นอุดมคติมาแล้วในอดีต  เมื่อครั้งแข่งตีเหล็กกับยูเฟอมิน่า  มีดสั้นเล่มดังกล่าวมีทักษะบัฟที่ช่วยเพิ่มความว่องไวและความเร็วโจมตีมหาศาล  หากชายหนุ่มนำออปชั่นนี้มาใส่ในดาบยาวได้ล่ะก็  อาวุธของพีคซอร์ดจะกลายเป็นไพ่ตายสำหรับการแข่ง  แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะนำออปชั่นของมีดสั้นมาใส่ในดาบยาว

       'เราไม่เคยคิดเรื่องดาบยาวมาก่อน'

       กริดไม่รีบร้อนสร้างอาวุธเท่าไรนัก  เพราะเขาพึงพอใจในอาวุธที่มีอยู่แล้ว  เวลาส่วนใหญ่จึงหมดไปกับการสร้างชุดเกราะสำหรับแข่ง  และโดยเฉพาะยารุกต์  ดาบเล่มนี้พัฒนาไปมากถึง 83% แล้ว  นั่นหมายความว่า  อีกเพียง 27%  ยารุกต์จะกลายเป็นเกรดเลเจนดารี  บางทีค่าประสบการณ์ตรงนี้อาจเพิ่มขึ้นระหว่างแข่งก็เป็นได้  เพราะค่าประสบการณ์ของอาวุธนั้นไม่จำกัดว่าต้องล่ามอนสเตอร์เท่านั้น 

       'พลังโจมตีของเราสูงพออยู่แล้ว  แถมยังมีทักษะผสานไอเท็มอยู่อีก'

       แต่การเตรียมการคือสิ่งจำเป็น  เขาคงต้องเร่งมือสร้างดาบยาวในอุดมคติขึ้นเพื่อประโยชน์ของเกาหลีใต้

       >>  ฉันจะสร้างดาบยาวจนกว่าจะถึงปารีส

       >>  ดาบยาว… พ--เพื่อฉันหรือ 

       >>  อย่าเข้าใจผิดไป  คนใช้ดาบยาวมีมากมาย  ไม่ใช้เฉพาะนายเท่านั้น  เอาล่ะ  ตอนนี้ช่วยหาวัสดุมาให้ฉันก่อน

       >>  เข้าใจแล้ว!  ฉันจะรีบไปหามาให้!

       เฉกเช่นกริดที่ต้องการอัพเกรดไอเท็มในงานแข่ง  ชาวโอเวอร์เกียร์คนอื่นก็ต้องการเสริมเขี้ยวเล็บไม่ต่างกัน  แต่พวกเขาตัดสินใจไม่มารบกวนกริด  เพราะทุกคนรู้ดีว่าต้องกลายเป็นศัตรูกันเมื่ออยู่บนสังเวียน

       กริดเองก็รู้เรื่องนี้  แต่พีคซอร์ดนั้นต่างจากสมาชิกคนอื่น  พีคซอร์ดคือทีมชาติเกาหลีใต้เฉกเช่นตน  ยิ่งพีคซอร์ดพัฒนา  ผลดีก็ยิ่งอยู่กับกริด

       "ทีมเดียวกันก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว"

       ใครที่เล่นเกมจะเข้าใจความรู้สึกนี้ได้เป็นอย่างดี

(*ยกเว้น RoV)

• Next
• Previous