จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 419

       『 สกัลล์กับลอเอลถูกล็อกเอาต์แล้วครับ!! 』

       『 ทีมสหรัฐที่เหลือเริ่มล่าถอยแล้ว 』

       『 ลำพังครอเกลคนเดียวสามารถตรึงคู่ต่อสู้ไว้ได้มากถึงสามคน  รัสเซียเป็นต่อในด้านจำนวนแล้วครับ!! 』

       『 ซีบาลรอดชีวิตก็จริง  แต่บาดเจ็บสาหัสมาก  ทีมสหรัฐอาจต้องบอกลาเหรียญรางวัลแล้วครับ...  』

       『 ใครจะไปคิดว่า  ทีมเต็งอย่างสหรัฐกำลังจะถูกส่งออกจากการแข่ง...  ครอเกลสุดยอดเกินไปแล้ว! 』

       นับตั้งแต่ซาทิสฟายเปิดตัว  ครอเกลก็รักษาบัลลังก์อันดับหนึ่งของโลกไว้ได้ตลอด  แต่ด้วยความเก็บตัวและไม่ชอบสุงสิงกับใคร  ทำให้สาธารณะชนไม่มีโอกาสได้รู้จักและเห็นฝีมือครอเกลมากนัก  พวกเขาทำได้เพียงคาดการว่า  ฝีมือครอเกลน่าจะเก่งกว่าแร้งเกอร์ที่ได้เห็นตามทีวีเล็กน้อย

       ด้วยความสัตย์จริง  คนที่ไม่รู้จักครอเกลดี  ล้วนมักคิดว่าฉายาของครอเกลโด่งดังเกินตัวไปมาก  แต่ความคิดทั้งหมดได้เปลี่ยนไปแล้วในวันนี้  พวกเขากำลังตระหนักถึงความสุดยอดของครอเกลด้วยสายตาตนเอง

       ข่าวลือเกี่ยวกับครอเกลมิได้เกินจริงไปเลยสักนิด  ตรงกันข้าม  มันยังอธิบายครอเกลได้ไม่มากพอด้วยซ้ำ

       ครอเกลคือตัวตนที่ก้าวข้ามทุกสิ่งไปแล้ว

       ***

       "ลิงป่าก็ต่อสู้ได้ดีเหมือนกันนี่หว่า"

       <สกินเฮด>… คำๆ นี้ใช้สำหรับเรียกขานกลุ่มเหยียดชาติพันธุ์สุดโต่งชาวรัสเซีย  กว่าร้อยปีที่ผ่านมา  มีชาวเอเชียถูกกลุ่มสกินเฮดสังหารไปแล้วกว่าแสนราย 

       ชาติพันธุ์โครยออินเองก็ไม่เว้น  ชาวเกาหลีจำนวนมากที่อพยพขึ้นไปตั้งถิ่นฐานจนกลายเป็นพลเมืองรัสเซียจากรุ่นสู่รู่น  แต่สำหรับกลุ่มสกินเฮดแล้ว  คนเหล่านี้ยังเป็นชาวเอเชียอยู่วันยังค่ำ  โครยออินถูกกลุ่มเหยียดชาติพันธุ์สุดโต่งเล่นงานครั้งแล้วครั้งเล่า  โดยเหตุการณ์โด่งดังที่สุดเกิดขึ้นในปี 2005… แชมป์คาราเต้โลกชาวโครยออิน-รัสเซียนามว่ายาคอฟ-ข่าน  ถูกรุมสังหารอย่างโหดเหี้ยมโดยกลุ่มสกินเฮด

       "แกคิดจะทำอะไร... การแข่งยังไม่จบสักหน่อย"

       อเล็กซานเดอร์  หนึ่งในสมาชิกกลุ่มสกินเฮดและผู้เล่นอันดับ 22 ของโลก  มันมองครอเกลเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่ามนุษย์  มันไม่เคยเชียร์  ชื่นชม  หรือเคารพครอเกลเลยสักครั้ง  ทั้งที่เขาเหน็ดเหนื่อยกว่าใคร  ทำงานหนักกว่าใครในทีมทั้งหมด  แต่อเล็กซานเดอร์ก็ปฏิบัติต่อครอเกลเป็นเพียงสุนัขตัวหนึ่ง

       "..."

       ครอเกลทำผลงานใหญ่โดยการสังหารตัวเต็งอย่างจิสึกะ  สกัลล์  และลอเอลในเวลาไล่เลี่ยกัน  ยามนี้เขากำลังเหนื่อยหอบแทบหมดแรง  แต่อเล็กซานเดอร์กลับกดขี่ข่มเหงครอเกลอย่างต่อเนื่อง

       "เลิกสำออยได้แล้ว!  รีบทำงานของแกซะ  ไม่อยากรักษาแม่แล้วรึไง!"

       "..."

       "อะไรกัน  ยังอีก!"

       อเล็กซานเดอร์รู้ดีว่า  เหตุใดครอเกลถึงต้องการนำพารัสเซียให้เป็นจ้าวเหรียญทองนัก  มันจึงใช้ประโยชน์ในเรื่องนี้อย่างเต็มที่

       "เฮ่อ… ฉันเหนื่อยแล้วสิ  ไม่อยากแข่งแล้วล่ะ  พวกเราถอนตัวดีกว่า  ออกไปพักผ่อนกันเถอะทุกคน"

       "ขอโทษ… ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"

       ครอเกลรีบห้ามปรามอเล็กซานเดอร์ที่กำลังคิดถอนตัว  เขาฝืนพยุงตัวเองขึ้นอย่างลำบาก  แข้งขาสั่นระริกอ่อนแรง  เป็นเวลาเดียวกับที่อเล็กซานเดอร์ชี้ไปยังตารางคะแนน

       "ในตอนที่เราสู้กับทีมสหรัฐ  ทีมเกาหลีใต้กลับขึ้นนำอีกครั้ง  ถ้าหากนายไม่ต้องการพลาดเหรียญทองล่ะก็  จงไปบดขยี้พวกมันซะ"

       "...เข้าใจแล้ว"

       ยารักษาอัลไซเมอร์ตัวใหม่ล่าสุดของโลกมีแผนจะวางขายอย่างกว้างขวางในอีกสองปีข้างหน้า  ครอเกลไม่อาจรอนานขนาดนั้นได้  เขาจึงต้องได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาลรัสเซีย  ครอเกลตัดสินใจกัดฟันสู้อีกครั้ง

       ***

อันดับหนึ่ง เกาหลีใต้ - 244 คะแนน
อันดับสอง รัสเซีย - 195 คะแนน
อันดับสาม สหรัฐอเมริกา - 167 คะแนน
อันดับสี่ แคนาดา - 153 คะแนน
อันดับห้า สหราชอาณาจักร - 119 คะแนน
...
...

       สีหน้าของกริดพลันตึงเครียดทันทีเมื่อเห็นคะแนนบนตารางเปลี่ยนไป

       'คะแนนรัสเซียเริ่มขยับแล้ว'

       หมายความว่า  การปะทะระหว่างทีมสหรัฐและรัสเซีย  จบลงด้วยชัยชนะของรัสเซีย

       "สมกับเป็นครอเกล"

       พลังโดยรวมของนักกีฬาทีมสหรัฐนั้นสูงกว่ารัสเซียมาก  ดังนั้น  ปัจจัยเดียวที่สามารถเป็นตัวแปรในการพลิกผันผลแพ้ชนะ  คงหนี้ไม่พ้นฟ้าเหนือฟ้า  ครอเกล  ยูร่ากับพีคซอร์ดมิได้คาดหวังผลลัพธ์นี้ไว้ในตอนแรก  พวกเขาจึงตกใจเล็กน้อย  แต่กริดนั้นต่างออกไป

       'เราไม่อาจโดดเด่นบนเวทีแบบนี้ได้เท่าครอเกล...'

       ในอดีต  กริดเคยชนะครอเกลมาก็จริง  แต่เป็นเพราะครอเกลอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์  แน่นอนว่า  ครอเกลในสภาพเต็มร้อยย่อมสร้างปรากฏการณ์เช่นนี้ได้ง่ายมาก  

       "หืม..."

       แม้เกาหลีใต้จะกลับมาอยู่อันดับหนึ่งอีกครั้ง  แต่สถานการณ์โดยรวมของทีมก็ยังไม่ดีนัก  หัตถ์เทวะของกริดไล่ฟาดฟันทำคะแนนได้เชื่องช้า  ส่วนพีคซอร์ดก็โจมตีได้แต่วัตถุที่อยู่ในระยะใกล้  ซึ่งมีจำนวนไม่มาก  ถัดมาคือยูร่า  ปัญหามานาไม่พอใช้เริ่มมาเยือน  เธอทำคะแนนด้วยความเร็วที่ช้าลงกว่าเดิมมาก

       'ถ้าพัคจองฮวายังอยู่ก็ดี...'

       กริดคาดการว่า  อีกไม่นาน  ทั้งรัสเซียและแคนาดาจะต้องทำคะแนนแซงหน้าพวกตนได้แน่

       'ปัญหาก็คือ  รัสเซียใช้เวลานานแค่ไหนในการมาถึงที่นี่'

       พวกเขามีสุดยอดเครื่องจักรสังหารอย่างครอเกลอยู่  ทุกสิ่งที่อาจเป็นภัยต่อรัสเซีย  ครอเกลจะมุ่งหน้าทำลายจนสิ้นซาก  และบัดนี้  ประเทศที่เป็นขวากหนามอันดับหนึ่งคงหนีไม่พ้นเกาหลีใต้

       หากครอเกลกำลังลอบเคลื่อนไหวบางสิ่งเพื่อให้รัสเซียคว้าเหรียญทอง  เป้าหมายถัดไปจะต้องเป็นเกาหลีใต้แน่นอน

       'ครอเกลกำลังจะมา...'

       จะเกิดอะไรขึ้นถ้ากริดปะทะกับครอเกลซึ่งหน้าน่ะหรือ

       'เกาหลีใต้คงหมดหวังคว้าเหรียญทอง'

       ต่อให้กริดตรึงครอเกลไว้ได้ตราบนานเท่านาน  แต่ยูร่ากับพีคซอร์ดไม่สามารถเร่งทำคะแนนสู้กับทีมรัสเซียได้  และจบลงด้วยรัสเซียทำคะแนนแซงหน้าไป

       'ถ้าให้ยูร่าและพีคซอร์ดเผชิญหน้ากับครอเกลแทนเรา...'

       ไม่ใช่ไอเดียที่ดีสักเท่าไร… แม้ยูร่าจะพัฒนาขึ้นมากจากเมืองแวมไพร์และหมู่เกาะเบเฮ็น  แต่เลเวลของเธอยังอยู่แค่ระดับ 260 เท่านั้น  ส่วนพีคซอร์ดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของครอเกลผู้ว่องไวอยู่แล้ว  กริดคงทำคะแนนได้ไม่มาก  ก่อนที่ทั้งสองคนจะถูกครอเกลส่งออกจากสนาม  หลังจากนั้นกริดก็จะถูกทิ้งไว้ตามลำพัง 

       ไม่ว่าทางใด  เกาหลีใต้ก็ล้วนอดเหรียญทองทั้งสิ้น...

       'ทำยังไงถึงจะคว้าเหรียญทองได้...'

       หากกริดเป็นผู้เล่นทั่วไป  เขาคงละทิ้งความหวังเหรียญทองไปนานแล้ว  แต่กริดไม่ใช่… เฉกเช่นครอเกล  กริดเองก็เป็นตัวตนพิเศษที่สามารถพลิกโฉมหน้าสงครามได้เช่นกัน  ใช่แล้ว  เขาต้องทำอะไรบางอย่าง… สิ่งที่ทำได้เฉพาะตนเท่านั้น  

       'ถ้าเรา… ไปจัดการกับทีมรัสเซียตามลำพัง...'

       ใช่แล้ว  เขาไม่ควรเสี่ยงปะทะกับครอเกล  ในเมื่อครอเกลกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่เพื่อเก็บยูร่ากับพีคซอร์ด  ตนก็ต้องมุ่งหน้าไปบดขยี้ทีมรัสเซียแทน

       'หลังจากนั้น  เราก็จะหลบเลี่ยงครอเกลและใช้หัตถ์เทวะทำคะแนนไปเรื่อยๆ'

       ปัญหาใหญ่สุดท้ายจะเหลือเพียงแคนาดา… ไม่สิ  บนเกาะนี้ยังเหลือทั้งสหราชอาณาจักร  อาร์เจนติน่า  จีน  และญี่ปุ่น  ทีมข้างต้นมิได้สูญเสียกำลังคนไปมากนัก  ทุกประเทศล้วนมุ่งหวังเหรียญรางวัล  พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้แคนาดาทำคะแนนอย่างสบายใจฝ่ายเดียวแน่

       "ดีล่ะ..."

       ระยะหน่วงเกือบทุกทักษะพร้อมใช้งานแล้ว  พลังชีวิตและมานาก็เพิ่มขึ้นหลายระดับ  เมื่อตัดสินใจได้  กริดก็หันไปพูดกับยูร่าและพีคซอร์ด

       "ทำตัวให้เด่นเข้าไว้  พวกนายสองคนจะต้องล่อให้ครอเกลเข้าหา  และเมื่อครอเกลมาถึง  รีบหนีไปให้ไกลที่สุดเพื่อยื้อเวลาให้ฉัน"

       "กริด  อย่าบอกนะว่า..."

       ยูร่านั้นเฉลียวฉลาด  ส่วนพีคซอร์ดก็เคยเป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่มาก่อน  ทั้งคู่เข้าใจเจตนาของกริดในทันที

       "นายจะไปสู้กับรัสเซียทั้งทีม… ตามลำพังงั้นหรือ"

       "อันตรายเกินไปแล้ว!  ถึงนายจะเป็นก็อดกริดก็เถอะ  แต่การที่รัสเซียเอาชนะทีมสหรัฐมาได้  ไม่ใช่เพราะครอเกลเพียงคนเดียว  แต่พลังต่อสู้โดยรวมพวกเขาสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ชื่ออเล็กซานเดอร์...!"

       "นายเคยได้ยินวลีภาษาอังกฤษรึเปล่า… High list high return... ยิ่งเสี่ยงมากก็ยิ่งได้ผลตอบแทนมาก… หากพวกเราเล็งเหรียญทองไว้  การอยู่เฉยๆ รอรับความพ่ายแพ้ไม่ใช่คำตอบหรอกนะ"

       กริดเมินเฉยต่อคำเตือนของพีคซอร์ดและรีบมุ่งหน้าเข้าไปในผืนป่าทึบ  พีคซอร์ดได้แต่มองตามหลังพร้อมกับพึมพำเบาๆ

       "มันอ่านว่า high risk… ไม่ใช่ high list สักหน่อย..."

       เดี๋ยวนี้เขาสอนภาษาอังกฤษกันตั้งแต่โรงเรียนอนุบาลแล้วนะ  กริดควรตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้… พีคซอร์ดมั่นใจมากว่าตนคือกูรูด้านภาษาอังกฤษ  ทั้งที่เขาพูดกับชาวต่างชาติได้แค่คำว่า <พวกนายรู้จัก...> 

       ***

       "เกาหลีใต้ทำคะแนนช้าลงแล้วงั้นหรือ..."

       "ครอเกลบดขยี้พวกมันเรียบร้อยแล้วรึเปล่า"

       "ไม่มีทาง  ครอเกลยังเหนื่อยมาก  กว่าจะข้ามเกาะไปอีกฟากจนถึงจุดทำคะแนนของทีมเกาหลีใต้  คงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่  แถมต่อให้ไปถึงแล้ว  แต่ครอเกลในสภาพร่อแร่ก็ไม่มีทางเอาชนะกริดได้เร็วขนาดนี้"

       "แล้วทำไมคะแนนของเกาหลีใต้ถึงช้าลง"

       "พวกมันชะลอแต้มไว้เพราะหวาดกลัวครอเกลรึเปล่า"

       "เป็นไปได้  ในทีมเกาหลีใต้มียูร่า  เธอคงรู้ว่าตัวเองจะกลายเป็นเป้าหมายต่อไปของครอเกล"

       "ฮะฮะ! ไอ้พวกขี้ขลาด!"

       นักกีฬาทีมรัสเซียกำลังยืนอยู่บนจุดยุทธศาสตร์สำคัญบนเกาะทีร่า  ซึ่งเดิมเคยเป็นของทีมสหรัฐ  ส่งผลให้ทีมชาติรัสเซียสามารถเร่งทำคะแนนได้เร็วกว่าเกาหลีใต้ถึงห้าเท่า  อีกไม่นานคงแซงขึ้นนำได้แน่

       "แต่ว่านะ  อเล็กซานเดอร์  ฉันว่านายไม่ควรไปพูดจาแบบนั้นกับครอเกล"

       "เห็นด้วย  ครอเกลคือขุมกำลังหลักของพวกเรา  มันอาจเกิดผลร้ายแรงตามมาได้  ถ้าหากนายไม่หยุดเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและสภาพจิตใจของเขา"

       นอกจากอเล็กซานเดอร์แล้ว  ไม่มีใครในทีมรัสเซียที่รู้ถึงจุดประสงค์การเข้าร่วมงานแข่งครั้งนี้ของครอเกล  พวกเขาล้วนคิดว่า  ครอเกลคงหวังเหรียญทองและรางวัลตอบแทนเหมือนตน

       อเล็กซานเดอร์พ่นลมหายใจอย่างเย้ยหยัน

       "ไม่ต้องห่วง  เจ้าลิงนั่นต้องการให้ทีมรัสเซียเป็นจ้าวเหรียญทองยิ่งกว่าใครทั้งหมด  มันจะใส่เต็มที่ในทุกการแข่ง  แม้ว่าพวกเราจะปฏิบัติกับมันเป็นเพียงสุนัขตัวหนึ่งก็ตาม"

       อเล็กซานเดอร์ไม่ชอบใจครอเกลเอาเสียเลย  ตัวมันเข้าร่วมการแข่งในฐานะนักกีฬาทีมรัสเซียอย่างยืดอกภาคภูมิใจ  มุ่งหวังจะทำประโยชน์และชื่อเสียงให้กับประเทศชาติอย่างเต็มที่  อเล็กซานเดอร์จึงจงเกลียดจงชังครอเกลมาก  ที่หมอนั่นเข้าร่วมแข่งขันเพียงเพราะเหตุผลส่วนตัว  หาได้รักประเทศชาติที่ตนเองเติบโตมา

       ในขณะที่นักกีฬาทีมรัสเซียกำลังสนทนาอย่างออกรสไปพร้อมกับทำคะแนน

       "พวกนายกล้าดูแคลนครอเกลงั้นหรือ  เป็นแค่ไฮยีน่า  แต่กลับลบหลู่ราชสีห์"

       เกิดเสียงที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยดังขึ้น  อเล็กซานเดอร์กับนักกีฬาทีมรัสเซียที่เหลือรีบหันไปมองทันที

       "เป็นนายนี่เอง..."

       "กริด!"
       
       ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้… นักกีฬาทีมรัสเซียพลันเข้าใจสถานการณ์ได้ไม่ยากนัก

       "โฮ่… เข้าใจแล้ว  ในขณะที่ครอเกลโจมตีทีมเกาหลีใต้  นายคิดจะมาจัดการกับเราสินะ"
       
       พวกมันรู้สึกขบขัน

       "คิดโจมตีพวกเราตามลำพัง  นายบ้าไปแล้วรึไง  ทำไมถึงได้คิดสั้นเอาชีวิตมาทิ้งกันเล่า"

       "แค่ปราบแมลงเม่าไปไม่กี่ตัว  ทำให้นายฮึกเหิมได้ขนาดนี้เชียวหรือ"

       "นายไม่ใช่ครอเกลสักหน่อย  ถ้านายเปรียบเรากับครอเกลเป็นไฮยีน่ากับราชสีห์  งั้นนายเป็นอะไรดีล่ะ… สุนัขดีไหม  ไอ้สุนัข!"

       กริดคือคนที่คุ้นเคยกับพวกชอบรุมกลั่นแกล้งดี  และเขาเกลียดชังการกระทำเหล่านี้มาก  ทันทีที่ได้ยินบทสนทนาของทีมรัสเซีย  เขาก็จินตนาการภาพเหตุการณ์และสถานะของครอเกลออกทันที  ทันใดนั้น  ดวงตาของกริดพลันเย็นเฉียบ    

       "ฉันคือพญาเสือ... พวกงั่ง"

       ชิ้ง~

       ก่อนจะมาถึงที่นี่  กริดได้ใช้ทักษะ <ผสานไอเท็ม> ล่วงหน้าไว้ก่อน  เขาหลอมรวม <ดาบใหญ่กริด> และ <ความผิดพลาด> เป็นหนึ่งเดียว  ทำให้ตอนนี้  ในมือชายหนุ่มกำลังถืออาวุธที่มีพลังโจมตีสูงสุดของซาทิสฟายไว้

       "มายาร่ายรำ!  คลื่นร่ายรำสังหาร!"

       ทีมรัสเซียถูกเปิดฉากถล่มอย่างพังพินาศย่อยยับ

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       ซ่าาาา!

       "...!"

       พายุรัศมีดาบอันเฉียมคม  ซึ่งดูทรงอานุภาพยิ่งกว่าพายุใดทั้งหมดบนโลก  ได้กระหนำโจมตีใส่ยอดปลายของภูเขาจนทุกสิ่งราบเป็นหน้ากลอง  ไม่เหมือนกับลอเอลที่สร้างดินถล่มด้วยการเปลี่ยนแปลงพื้นผิว  กริดสร้างดินถล่มด้วยพลังอำนาจมหาศาลที่เขาครอบครอง

       นักกีฬาทีมรัสเซียกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทุกครั้งที่ถูกรัศมีดาบเชือดเฉือน

• Next
• Previous