จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 416

       ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานศัตรูที่มีจำนวนมากกว่าหลายเท่า...

       นี่คือสัจกรรมของเกม  คือกฏที่ผู้คนมิอาจปฏิเสธได้

       ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด  คงหนีไม่พ้นการล่าบอสของบรรดาผู้เล่น  แม้ว่าบอสจะมีพลังชีวิตหลักล้านหรือสิบล้าน  แต่ถ้าผู้เล่นกระหน่ำรุมโจมตีนานเข้า  ท้ายที่สุด  บอสก็จะเป็นฝ่ายล้มลง

       แต่จะเกิดอะไรขึ้น... ถ้าหากบอสสามารถโต้ตอบด้วยทักษะที่ส่งให้ผู้เล่นล้มตายระเนระนาดในการโจมตีเดียว  ใช่แล้ว... สัจธรรมที่ว่ามาก็จะถูกทำลาย  ด้วยเหตุนี้  จึงไม่แปลกเลยสักนิด  ที่กริดสามารถสังหารแร้งเกอร์ 37 คนของทีมพันธมิตรได้ด้วยตัวคนเดียว

       ***

       ศึกเกาหลีใต้ปะทะทีมพันธมิตร

       แม้จะมีความสุดยอดของยูร่าและพีคซอร์ดคอยค้ำจุน  แต่เกาหลีใต้ก็ยังตกเป็นฝ่ายตั้งรับด้วยจำนวนที่ต่างกันหลายเท่า  ผู้เล่นทั้งสี่คนนอกจากพีคซอร์ดและยูร่า  ต่างก็ถูกล็อกเอาต์ออกไปในเวลาอันสั้น

       เกาหลีใต้กำลังถึงคราวจบสิ้น...  ในขณะที่ผู้คนทั่วโลกกำลังคิดเช่นนี้

       "พระเอกมาแล้ว..."

       หลังจากปราบบองเดรและบูบัต  กริดก็กลับมาสมทบทีมเกาหลีใต้ได้ทันท่วงที  เฉกเช่นทุกครั้ง  เขามักปรากฏตัวในจังหวะถูกที่ถูกเวลาเสมอ  แต่หากเป็นในยามปรกติ  ผู้บรรยายจะต้องส่งเสียเชียร์กระตุ้นอารมณ์อย่างขนลุกซู่...

       『 เอ่อ... ชุดของกริดแปลกๆ นะว่าไหม 』

       『 อ--อืม... มันดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไร 』

       ทั้งผู้บรรยายและผู้ชมต่างรู้สึกอับอายแทนกริด  เสื้อเกราะสีดำ  เกราะกางเกงสีทอง  ถุงมือสีแดง  และผ้าคลุมหลากสี... 

       มองหาความเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด

       "หมอนี่ไม่มีความสุนทรีย์เอาซะเลย..."

       "กล้าไปไหนมาไหนด้วยชุดแบบนี้ได้ยังไง...  ไม่รู้สึกอับอายผู้คนบ้างหรือ"

       "ลูกสาวของฉัน  เธอกำลังอยู่ในวัยประถม  แต่กล้าพนันได้เลยว่าเธอมีหัวทางศิลปะมากกว่ากริด..."

       หากพิจารณาลวดลายไอเท็มแต่ละชิ้นโดยละเอียด  ชุดเกราะของกริดล้วนถูกสร้างขึ้นด้วยความพิถีพิภัน  พวกมันถูกออกแบบอย่างปราณีต  แต่ความเข้ากันได้ของสีสันในแต่ละชิ้นกลายเป็นศูนย์  ชุดเกราะสีดำกับถุงมือสีแดงนั้นดูดีก็จริง  แต่ด้วยผ้าคลุมกับชุดเกราะที่มีสีดำเหมือนกัน  แถมกางเกงสีทองกับหมวกนั่นอีก...

       โดยรวมแล้วดูแย่มาก  เหมือนกับชุดทำโทษที่คณะตลกชอบสวมในตอนที่เล่นเกมแพ้

       "กริด  นายคิดจะทำอะไรกันแน่  จะให้พวกเราหัวเราะจนท้องแข็งตายรึไง"

       "แผนเหล็กที่ปิดบังใบหน้าของนายจะต้องหนาขนาดไหนกัน  ถึงทำให้กล้าออกไปไหนมาไหนด้วยชุดนี้"

       "ฉันยอมเปลือยกาย  ดีกว่าต้องสวมชุดแบบนี้"

       ทีมพันธมิตรต่างได้ใจทันที  พวกมันหัวเราะร่วนกับการแต่งกายของกริด  ความตึงเครียดพลันหายเป็นปลิดทิ้ง  แถมกริดยังสูญเสียทักษะจำนวนมากไปกับบองเดรและบูบัตแล้ว  พวกมันจึงคิดว่า  ถ้าหากรุมโจมตีเข้าไปพร้อมกันล่ะก็  กริดไม่มีทางรอดแน่นอน 

       แต่ผลลัพธ์น่ะหรือ... ทุกคนถูกส่งออกนอกสนามจนหมด  โดยส่วนใหญ่เป็นผู้เล่นคลาสระดับสองที่ไม่อาจทะลวงผ่านพลังป้องกันของกริดได้  แต่ในทางกลับกัน  กริดมีพลังโจมตีมากพอในการดับลมหายใจทุกคน

       เมื่อถูกโจมตีหนึ่งครั้ง  กริดจะเอาคืนได้รุนแรงกว่านับสิบเท่า  ลงเอยด้วยการสังหารผู้เล่น 37 คนอย่างง่ายดาย

       ฟัน ฟัน ฟัน แล้วก็ฟัน  กลยุทธ์การต่อสู้ของกริดทั้งเรียบง่ายและเป็นเส้นตรง  แต่นั่นก็มากพอที่จะสลักความหวาดกลัวลงในจิตใจคู่แข่ง

       "ถ้าหากผมไม่อาจมีพลังโจมตีที่รุนแรงได้เพราะระบบใหม่  เช่นนั้นผมก็จะสร้างชุดเกราะที่มีพลังป้องกันไร้เทียมทานขึ้นมาให้ดู"

       กริดไม่ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้...  เพราะตรงกันข้ามกับที่ลั่นวาจา  กริดยังสำแดงพลังทำลายล้างอันรุนแรงได้เหมือนเคย  แต่คราวนี้กลับมาพร้อมพลังป้องกันที่ตัวแทงค์ยังต้องยอมศิโรราบ  นี่คือเวทีสำหรับการอวดศักดาให้เห็นถึงพลังไอเท็มอย่างแท้จริง... ผู้ชมหลายล้านทั่วโลกต่างกำลังตาลุกวาวและอยากกลายเป็นเจ้าแห่งยุทธภัณฑ์แบบกริดบ้าง

       『 ส--สุดยอด... ผมพูดอะไรไม่ออกเลย...』

       『 ผมคาดว่า  กริดในตอนนี้น่าจะรับมือกับคลาสระดับสาม  จำนวนสองคนพร้อมกันได้สบายมาก... 』

       『 ด้วยความยอดเยี่ยมของกริด... ทีมพันธมิตรถูกส่งออกจากการแข่งขันเรียบร้อยแล้วครับ! 』

       ในระหว่างที่ผู้บรรยายทั่วโลกกำลังกล่าวชมกริดไม่หยุดปาก  ในเรื่องที่เขาเพียงคนเดียวสามารถล้มชาติพันธมิตรได้ตามลำพัง

       ณ ยอดเขาที่สูงที่สุดของเกาะทีร่า

       "กริด...!!"

       ซีบาลกำลังนั่งพักฟื้นพลังชีวิต  มันบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีสั่งลาของป็อน  และยังไม่ดีขึ้นในเร็วๆ นี้แน่...  เมื่อมันทำการตรวจสอบคะแนนการแข่ง  สีหน้าพลันเดือดดาล  ดวงตาแทบถลนออกจากเบ้า

อันดับหนึ่ง  เกาหลีใต้ - 83 คะแนน
อันดับสอง  สหรัฐอเมริกา - 68 คะแนน
อันดับสาม  รัสเซีย - 47 คะแนน
อันดับสี่  แคนาดา - 36 คะแนน
...
...

       ทีมพันธมิตรช่างไร้ประโยชน์นัก  นอกจากถ่วงแข้งขาเกาหลีใต้ไม่ได้  ยังกลับพ่ายแพ้ในเวลาอันสั้นเสียอีก  ลอเอลที่เห็นตารางคะแนนซึ่งเกาหลีใต้นำอยู่  เขาได้พูดตัดพ้อออกมาว่า

       "แผนของฉันในตอนแรก  คือการสวดภาวนาให้พวกงั่งนั่นถ่วงเวลาเกาหลีใต้ได้นานที่สุด  แต่ดูเหมือนจะหวังลมๆ แล้งๆ มากไปหน่อย  ตอนนี้เกาหลีใต้กำลังจะกลับมาเร่งทำคะแนนเต็มตัวแล้ว... พวกเราคงต้องรักษาอันดับสองไว้จนกว่าจะจบการแข่ง"

       "แล้วถ้าเปิดศึกโจมตีเกาหลีใต้ตอนนี้เลยล่ะ"

       "นั่นก็มีโอกาสอยู่  ทีมเราน่าจะชนะได้  เกาหลีใต้กำลังเหนื่อยล้ามาก  และพวกเราล้วนแข็งแกร่งทุกคน... ยกเว้นนาย"

       ลอเอลเน้นหนักคำว่า <ยกเว้นนาย> เป็นพิเศษ  ซีบาลพลันขมวดคิ้ว  นั่นยิ่งทำให้ลอเอลหัวเราะชอบใจ

       "แต่ฉันบอกไม่ได้หรอกนะ  ว่าพวกเราจะใช้เวลานานแค่ในเพื่อล้มกริด  ตอนนี้กริดมีพลังป้องกันอย่างต่ำก็ 3,100 หน่วย  แถมยังมีค่าต้านทานทางกายภาพอีกมหาศาล"

       "..."

       ตัวแทงค์คลาสระดับสามจะมีพลังป้องกันเฉลี่ยอยู่ที่ 2,500 หน่วย  แต่กริดกลับมีมากถึง 3,100 หน่วยโดยที่เป็นแค่ช่างตีเหล็ก  ไม่ใช่ตัวแทงค์ด้วยซ้ำ  เขาไม่มีทักษะที่ช่วยเพิ่มพลังป้องกันแม้แต่อย่างเดียว  

       'ไอเท็มบัดซบ...'

       ซีบาลเองก็สวมใส่ไอเท็มที่มีระดับค่อนข้างดี  เนื่องด้วยมันมีช่างตีเหล็กอันดับหนึ่งอย่างแพนเมียร์อยู่ในกิลด์  โดยนั่นเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่มันรอดชีวิตจาก <หอกแม่เหล็กไฟฟ้า> ของป็อนมาได้  แต่ไอเท็มทั้งหมดที่มันสวมอยู่  กลับดูกระจอกทันทีหากนำไปเทียบกับกริด  

       "ถ้าพวกเราปะทะกับเกาหลีใต้ตอนนี้  มีโอกาสสูงมากที่รัสเซียและแคนาดาจะทำคะแนนไล่ทัน  ฉันว่าพวกเราควรพึงพอใจกับอันดับที่สอง"

       บนยอดเขาสูงสุด  ลอเอลกำลังกระหน่ำทำลายวัตถุอย่างไม่หยุดพัก  ในขณะเดียวกันก็ชำเลืองสายตาลงไปมองทีมรัสเซียทั้งหกคนที่อยู่ด้านล่างไม่ไกลนัก  แม้จะไม่มีครอเกล  แต่พวกเขาก็ทำคะแนนได้ไวมากทีเดียว  หากคำนึงถึงเรื่องที่กำลังปะทะกับทีมอิตาลีอยู่

       'แร้งเกอร์คลาสระดับสามจำนวนสี่คน...  พวกเขาแก่งกว่าข่าวลือมากทีเดียว  ครอเกลได้พูดปลุกใจอะไรรึเปล่านะ'

       『 โซเฟียถูกล็อกเอาต์แล้วครับ!  ทีมชาติฮังการีถูกส่งออกจากการแข่งขัน! 』

       "...ปีศาจ"

       หลังจากข้ามผ่านภูเขาและผืนป่ามาเรื่อยๆ  ครอเกลสังหารตัวทำคะแนนของแต่ละทีมไปศพแล้วศพเล่า  ตัวตนของครอเกลส่งผลกับการแข่งอย่างใหญ่หลวง  แทบไม่น่าเชื่อว่าผู้เล่นคนเดียวจะมีอิทธิพลขนาดนี้  ลอเอลชักเริ่มสงสัยแล้วว่า  หากครอเกลคิดลงมือกับเกาหลีใต้ล่ะก็  กริดจะต้านทานไหวรึเปล่า

       'เดี๋ยวก่อน...'

       ดูจากสถานการณ์ตอนนี้  ครอเกลกำลังไล่ส่งผู้เล่นคนสำคัญออกจากสนามไปเรื่อยๆ...  หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ  รัสเซียกำลังเล็งเหรียญทองเอาไว้  ลอเอลที่ไม่เคยสนใจรัสเซียมาก่อน  ยามนี้เขาเริ่มตื่นตัวเมื่อมันสายไป

       'ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็...!'

       เป้าหมายต่อไปของครอเกลก็คือ...

       'ยูร่าของเกาหลีใต้!'

       หรือว่าแมตช์หยุดโลกระหว่างกริดและครอเกลจะมีขึ้นตั้งแต่การแข่งรายการแรก...  ณ ตอนนี้  เขาไม่ใช่ลอเอลแห่งโอเวอร์เกียร์  หรือลอเอลแห่งทีมสหรัฐอีกแล้ว  แต่เป็นลอเอล  ผู้เล่นคนหนึ่งของซาทิสฟาย  ที่อยากรับชมแมตช์หยุดโลกอย่างใกล้ชิดติดขอบสนาม

       แน่นอนว่า  ทั้งผู้ชมทางบ้านและผู้บรรยายต่างก็เฝ้าติดตามไม่แพ้กัน

       ***

       "..."

       ทีมจีนและทีมญี่ปุ่นกำลังปะทะกัน  เพื่อยืดครองภูเขาลูกที่เตี้ยที่สุดในบรรดาทั้งสามลูกบนเกาะทีร่า  ทั้งคู่ต่างก็คิดว่าประเทศตนคืออันดับหนึ่งของทีมฝั่งเอเชีย  จึงไม่มีฝ่ายใดที่คิดทำคะแนน  เอาแต่ประจัญบานรบพุ่งแลกชีวิต

       แต่มีอยู่สามคนที่กะจิตกะใจไม่ได้อยู่กับการต่อสู้ตรงหน้าเลยสักนิด  

       ดาเมี่ยนกับแคทซ์จากญี่ปุ่น  และเฮ่าจากจีน

       "ฮะฮะ!  สมแล้วที่เป็นกริด  ยอดเยี่ยมเหมือนอย่างเคย!"

       ดาเมี่ยน  พาลาดินที่เก่งที่สุดในโลกซึ่งกลายมาเป็นสันตะปาปาในภายหลัง  เขาเอาแต่เฝ้ามองการต่อสู้ของกริดโดยไม่ได้คิดสู้จริงจัง  ยิ่งมองก็ยิ่งเกิดความชื่นชม

       "ชิ!  น่าเบื่อชะมัด"

       แค็ทซ์  หนึ่งในผู้เล่นระดับสูงของญี่ปุ่นและผู้เล่นคลาสลับเกรดอีปิก  หมอนี่เบื่อหน่ายการต่อสู้ตรงหน้าจนหาวออกมาโดยไม่แยแสสายตาผู้ใด

       "ฟ้าเหนือฟ้า..."

       เฮ่า  ครึ่งมนุษย์ครึ่งดราโกเนี่ยน  อัจฉริยะแห่งการต่อสู้  ความสนใจของเขาเพ่งอยู่ที่ครอเกลเท่านั้น

       "นี่... พวกเรากำลังทำอะไรอยู่"

       โยชิมุระ  ในอดีตเคยเป็นแร้งเกอร์อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น  ชายผู้เก่งกาจเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอ่อนแอ  และอ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่ง

       เป็นแค็ทซ์ที่โพล่งขึ้น

       "สู้ๆ ไปเถอะ... การได้ฆ่าพวกไร้อารยธรรมเหล่านี้คงน่าเบื่อน้อยกว่าการอยู่เฉยๆ"

       แร้งเกอร์ชาวจีนพลันหน้าแดงอย่างเดือดดาล

       "นายว่าใครไร้อารยธรรม...!!"

       "เจ้าเด็กนี่สาวหาวนัก!"

       "ฉันจะฆ่านาย!"

       แร้งเกอร์ชาวจีนนั้นเลือดร้อนเป็นทุมเดิมอยู่แล้ว  เพียงแค่การยุแยงเล็กน้อยจากแค็ทซ์  ทุกคนต่างก็น็อตหลุดทันทีและพุ่งเข้าโจมตีโดยไม่คิดชีวิต

       "หึหึ!"

       แค็ทซ์แสยะยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า  นี่คือจังหวะเหมาะสมที่จะแสดงฝีมือการต่อสู้ของนักรบโลหิตให้คนทั้งโลกได้รับชม  นักรบโลหิตนั้นมีทักษะโจมตีเป็นวงกว้างด้วยเลือด  แถมการโจมตีทุกครั้งก็ยังดูดเลือดจากศัตรูมาเปลี่ยนเป็นพลังชีวิต  ทันทีที่แค็ทซ์เริ่มลงมือ  เฮ่าก็ที่สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลง  ก็รีบตามมาช่วยแร้งเกอร์ชาวจีนทันที

       ในที่สุด  การดวลเดือดของสองมหาอำนาจแห่งเอเชียก็เริ่มขึ้น  จีนแผ่นดินใหญ่และหมู่เกาะจากญี่ปุ่น  การต่อสู้กำลังพัลวันวุ่นวาย  แต่ดาเมี่ยนกลับสาดน้ำเย็นเข้าใส่จนทุกคนต้องผงะไป

       "สู้ไปก็เท่านั้น... เกาหลีใต้คืออันดับหนึ่งของเอเชียและของโลก..."

       "..."

       เป็นอีกครั้งที่ข่าวลือ <ดาเมี่ยนเป็นคนเกาหลี> ได้แพร่สะพัดรุนแรงยิ่งกว่าเดิม

       ***

       'ค่าหัวสิบล้านวอนสินะ...'

       ทาร์ม่าคือหนึ่งในกลุ่มเกมเมอร์สายมืด  บลัดคาร์นิวัล  ซึ่งก่อเหตุเลวร้ายขึ้นนับไม่ถ้วน  มันลงแข่งในนามทีมชาติกรีซ  และตอนนี้มีจุดมุ่งหมายในการล่าค่าหัวครอเกล  มันจะตามลงแข่งทุกรายการที่ครอเกลลง  โดยทุกครั้งจะมุ่งหวังสังหารแต่ครอเกลเท่านั้น  หาได้สนใจเหรียญทองแต่อย่างใด

       'เราจะได้โบนัสสามเท่าหากเอาชนะได้ในการแข่งลานประลอง... การล้มแร้งเกอร์คนอื่นก็จะได้โบนัสอีกเล็กน้อย  หึหึ... เราจะเก็บเงินให้ได้พันล้านวอนและอพยพไปอยู่อเมริกา'

       มันมีแผนจะซื้อแมนชั่นหรูพร้อมกับเสพสุขสาวสวยในทุกวัน!  ในขณะที่กำลังมโนภาพ  ทาร์ม่าก็ลอบตามครอเกลไปเรื่อยๆ  แต่ทันใดนั้นมัน  ก็ได้เห็นฝ่ามือสีทองกำลังป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัว  หัตถ์เทวะอันแสนโด่งดัง  ไอเท็มพิเศษที่มีเฉพาะกริดเท่านั้น

       'น่ารำคาญฉิบ'

       พวกมันกำลังถือดาบในมือและบินไปมา  เอาแต่ทำลายวัตถุไปเรื่อยๆ โดยไม่สนสิ่งรอบข้าง  ทาร์ม่าเริ่มกังวลว่า  ฝ่ามือสีทองเหล่านี้จะทำให้มันถูกครอเกลพบตัวเข้า  มันจึงตัดสินใจโจมตีใส่ด้วยมีดสั้นในมือ

       เคร้ง!

       หัตถ์เทวะที่ถูกโจมตีเกิดอาการชะงักไปเล็กน้อย

       "อะไรกัน..."

       มันออกแรงไม่น้อยเพื่อหวังให้หัตถ์เทวะเสียหลักและกระเด็นไปทางอื่น  แต่กลับกลายเป็น  ฝ่ามือสีทองเหล่านี้ชะงักค้างอยู่กับที่โดยไม่ขยับเขยื้อน

       "ไป๊!  ชิ้วๆ!"

       เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

       ทาร์ม่าส่งเสียงไล่พร้อมกับโจมตีใส่หัตถ์เทวะอีกสองสามครั้ง  ทันใดนั้น  ฝ่ามือสีทองที่เหลือซึ่งกระจายอยู่โดยรอบ  ต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่ทาร์ม่าโดยมองมันเป็นศัตรู

       "ชิ...!"

       นอกจากจะเคลื่อนไหวด้วยตัวเองแล้ว  ยังสามารถคิดคำนวนได้ด้วยงั้นหรือ... ชื่อเสียงอันโด่งดังของกริดด้านไอเท็มไม่ได้เกินจริงไปเลยสินะ  ในขณะที่กำลังยืนงง  ทาร์ม่าก็ได้ยินเสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง

       "นายเป็นใคร… มายุ่งกับไอเท็มของคนอื่นทำไม..."

       "...กริด"

       กริดปรากฏตัวต่อหน้าทาร์ม่า  ผู้ซึ่งกำลังหวังรวยทางลัดด้วยการสังหารครอเกล  

       ทาร์ม่าแสยะยิ้มพร้อมกับพ่นลมหายใจทางจมูกอย่างเย้ยหยัน...

• Next
• Previous