จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 415

       เกาะทีร่ามีขุนเขาทั้งหมดสามลูก

       โดยลูกที่สูงสุดที่สุด  ปลายยอดอยู่ห่างจากน้ำทะเล 723 เมตร  นับเป็นที่ราบสูงซึ่งอยู่ใกล้กับท้องฟ้ามากที่สุดแล้ว  ไม่มีจุดใดบนเกาะจะเหมาะสมกับการทำคะแนนไปมากกว่านี้

       และทีมที่ยึดครองสำเร็จก็คือ...

       สหรัฐอเมริกา...  ผลลัพธ์นี้คาดเดาได้ไม่ยาก   ทั้งเจ็ดคนของทีมสหรัฐล้วนเป็นผู้เล่นคลาสระดับสาม  แต่ละคนมีชื่อเสียงเรียงนามบนเวทีระดับโลกมากมาย

       อันดับหนึ่งแห่งสิบรุคกี้  อัจฉริยะเหนืออัจฉริยะ  มันสมองของกริด  และจูนิ... ลอเอลมีหลากหลายฉายาที่ผู้คนมอบให้  แม้กระทั่งเขาก็ยังกลายเป็นเพียงผู้เล่นธรรมดาเมื่อต้องอยู่ในกลุ่มเจ็ดคนของทีมสหรัฐ  ความแข็งแกร่งโดยรวมของทีมอยู่ในระดับใด  ทุกคนคงจินตนาการได้ไม่ยาก

       'ลอเอล  เจ้าเด็กนี่...'

       ป็อนแห่งทีมสเปน  พวกเขาพยายามแย่งชิงพื้นยอดเขาแข่งกับทีมสหรัฐ  แต่ยามนี้กำลังเผชิญปัญหาดินถล่มซึ่งอาจทำให้ร่วงตกหน้าผาตาย  และต้นเหตุของดินถล่มดังกล่าวมาจากลอเอล

       ฉึก!

       ป็อนปักหอกไว้ขอบหน้าผาและรั้งตนเองไว้ไม่ให้ตก  เพราะหากร่วงลงไปล่ะก็  มีโอกาสสูงมากที่จะบาดเจ็บจนถูกล็อกเอาต์

       { โจมตีซีบาล... อั่ก! }

       { เจ้าบ้าเซเฟอร์!  มันไม่ยอมให้ฉันใช้ทักษะได้เลย... }

       { บ้าจริง!  สกัลล์แอบมาโจมตีด้านหลังนายแล้ว!! }

       { ล--ลอเอลสร้างดินถล่มอีกแล้ว...!  อ๊ากกก! }

       ป็อนกำลังแตกกลุ่มกับทีม  โดยช่องสนทนาปาร์ตี้กำลังโกลาหลวุ่นวาย  นักกีฬาทั้งเจ็ดคนของสเปนไม่ใช่ว่าอ่อนแอ  แต่พวกเขายังไม่ดีพอจะล้มทีมสหรัฐได้  ค่าเฉลี่ยเลเวลและไอเท็มสวมใส่แตกต่างกันมากเกินไป

       'เจ้าบ้าลอเอลยังเจ้าเล่ห์เหมือนเคย...  แต่คราวนี้ดันต้องเป็นศัตรูกัน'

       โชคไม่ดีนักที่ทีมของตนต้องปะทะกับทีมสหรัฐ...  ป็อนตัดพ้อ

       'พวกเราคงหมดหวังกับเหรียญรางวัลแล้ว'

       ป็อนเห็นเพื่อนถูกส่งล็อกเอาต์คนแล้วคนเล่า  เขาตัดสินใจกระชากหอกออกจากพื้นดินบนยอดหน้าผา  ส่งผลให้ตนเองกำลังร่วงหล่นลงไปด้านล้าง  ในจังหวะนี้เอง  ป็อนรีดเร้นพลังที่เหลือเพื่อส่งหอกในมือพุ่งโจมตีเป็นการส่งท้าย  โดยเป้าหมายครั้งนี้คือซีบาลที่ยืนอยู่บนยอดเขา

       "นายจะต้องลงนรกเป็นเพื่อนฉัน..."

       เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

       หอกสีแดงสดในมือป็อน  ยามนี้กำลังลั่นเปรี้ยะๆ ไปด้วยประจุไฟฟ้าทรงพลัง  นี่คือผลก่อนการใช้ <หอกแม่เหล็กไฟฟ้า> ซึ่งใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในการเหนี่ยวนำ  เพื่อให้วัตถุสามารถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือเสียง 

       เปรี้ยงงงงง~~!

       ยอดเขาที่กำลังเปี่ยมไปด้วยบรรยากาศชื่นมื่นของผู้คว้าชัยชนะ  ยามนี้เกิดแสงสว่างวาบท่ามกลางความมืดมิด  เสียงฟ้าร้องคำรามสนั่นหวั่นไหว  ทันทีที่ทุกคนได้ยินเสียง  คมหอกสีแดงก็ใกล้ปะทะกับศีรษะของซีบาลแล้ว

       "อะไรกัน...!!"

       ซีบาลหน้าซีดเผือด

       "กรงเล็บมังกร!  มังกรวายุคำราม!"

       ครืนนน!

       ลอเอลรู้จักนิสัยป็อนดี  เขาจึงคาดการสิ่งนี้ไว้แล้ว  ลอเอลพยายามใช้สองทักษะเพื่อช่วยปกป้องซีบาล  หนึ่งทักษะคือกระแสลมที่ช่วยลดความเร็วหอก  อีกหนึ่งทักษะคือการเสกกำแพงดินเพื่อสร้างบาเรียช่วยป้องกัน

       หอกแม่เหล็กไฟฟ้าถูกลดทอนอำนาจลงไปหลายส่วน

       แต่นั่นยังไม่พอ  นี่คือท่าไม้ตายของมือหอกอันดับหนึ่งของโลก  มีหรือจะถูกสกัดกั้นได้ง่ายดายนัก  ลอเอลไม่อาจปกป้องซีบาลได้อย่างสมบูรณ์แบบ  แรงปะทะที่เหลือมีมากเกินไป  ส่งผลให้ศีรษะของซีบาลถูกกระแทกบาดเจ็บสาหัส  มันไม่สามารถเข้าร่วมต่อสู้ได้อีกพักใหญ่

       "ป็อนนนนนนนนนนนน!!"

       "...ฮะฮะ! หึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"

       ซีบาลสั่นระริกอย่างเดือดดาลจากยอดเขา  ส่วนป็อนก็หัวเราะอย่างสะใจพร้อมกับร่างกายที่ร่วงหล่นตกเขา  ท้ายที่สุดก็ถูกล็อกเอาต์ออกไป

       สงครามกำลังระอุทุกหัวระแหง

       ***

       『 ป็อนถูกล็อกเอาต์แล้วครับ  ทีมสเปนออกจากสนามทั้งหมด! 』

       『 สเปนไม่สามารถต่อกรกับทีมสหรัฐได้เลย  สมกับเป็นเต็งหนึ่ง!  พวกเขาแข็งแกร่งมากในการแข่งประเภททีม 』

       นับตั้งแต่เริ่มแข่งจนมาถึงบัดนี้  ทีมเกาหลีใต้ทำตัวเป็นจุดสนใจจนถูกชาติพันธมิตรรุมล้อม  ทั้งสองฝ่ายกำลังปะทะอย่างชุลมุนวุ่นวาย  ในเวลาเดียวกัน  ทีมบราซิลที่นำโดยจิสึกะได้แอบย่องเข้ามาในป่าลึกทางทิศเหนือ

       "ต้องเลี่ยงการปะทะให้มากที่สุด  อย่าลืมว่าจุดประสงค์การแข่งคือการทำคะแนนจากวัตถุ"

       บึ้ม!

       บึ้มบึ้มบึ้ม!

       สมกับเป็นเทพีแห่งคันศร  จิสึกะกระหน่ำยิงอย่างไม่หยุดพัก  วัตถุทุกชนิดที่บินอยู่บนอากาศต่างถูกทำลายราบคาบในพริบตา  หลังจากที่เร่งทำคะแนนอยู่พักใหญ่  จิสึกะก็หันไปถามเพื่อนร่วมทีม

       "ฮิฮิ... เป็นยังไงบ้าง  พวกเรานำรึยัง"

       "แน่นอนอยู่แล้ว--  เอ๋!!"

       แร้งเกอร์ชาวบราซิลรีบตรวจสอบคะแนนให้  ทันใดนั้นพลันช็อคหนัก  ไม่ว่าพวกเขาจะขยี้ตามองยังไง  คะแนนมันก็พิสดารเกินกว่าจะเข้าใจได้  จิสึกะที่เห็นพวกฟ้องหน้าซีดไป  เธอจึงต้องเป็นฝ่ายตรวจสอบคะแนนด้วยตนเอง...  แล้วก็พบกับความตกตะลึงไม่ต่างกัน

อันดับหนึ่ง  เกาหลีใต้ - 41 คะแนน
อันดับสอง  บราซิล - 23 คะแนน
อันดับสาม  สหรัฐอเมริกา - 18 คะแนน
อันดับสี่  รัสเซีย - 11 คะแนน
...
...

       "บ้าน่า..."

       เกาหลีใต้เจิดจรัสภายใต้การถูกรุมล้อมได้ยังไง...  ทีมพันธมิตรไม่สามารถทำอะไรได้เลยหรือ  แต่เพียงไม่นาน  จิสึกะก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาก่อนใคร

       'ฮะฮะ... ใช่แล้ว...  หัตถ์เทวะ'

       ในขณะที่กริดดึงความสนใจทั้งหมดมาอยู่กับตนและทีม  เขาก็ฉวยโอกาสนี้ปล่อยให้หัตถ์เทวะบินขึ้นไปทำคะแนนบนท้องฟ้า  และพวกมันก็ทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

       "ยังคงเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมเหมือนเคย..."

       ก่อนหน้านี้  จิสึกะไม่เข้าใจเลยว่า  เหตุใดกริดถึงเลือกแผนทำตนเองให้กลายเป็นจุดเด่นตั้งแต่แรกเริ่ม  แต่ตอนนี้ดูเหมือนเรื่องทุกอย่างจะลงล็อค

       'ทุกคนลืมหัตถ์เทวะไปจนหมดสิ้น  กริดได้ดึงความสนใจไว้แต่เพียงผู้เดียว'

       แม้กระทั่งยอมใช้ยูร่าเป็นเหยื่อล่อ  บนเกาะทีร่าแห่งนี้  มีน้อยคนนักที่จะนึกถึงการมีตัวตนของหัตถ์เทวะ  หากเกาหลีใต้สามารถอดทนได้ตลอดรอดฝั่ง  รับรองว่าต้องคว้าเหรียญรางวัลได้แน่  

       ชาติพันธมิตรที่เหลืออยู่ตอนนี้ก็มีแต่พวกอ่อนแอ  ไม่ใช่ทีมเต็งที่จะคว้าเหรียญรางวัลได้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว  เกาหลีใต้คงรับมือได้สบายมาก  เพราะนอกจากกริด  พวกเขายังมียูร่าและพีคซอร์ด

       'กริด  นายสุดยอดมากก็จริง  แต่ขอโทษด้วยนะ  เหรียญทองจะต้องตกเป็นของฉัน'

       จิสึกะเพิ่งมีโอกาสเริ่มทำคะแนน  เพราะเสียเวลาเดินทางและยึดฐานที่มั่นนานไปหน่อย  ในอีกความหมายหนึ่ง  เธอเริ่มทำคะแนนช้ากว่าใครทั้งหมด  แต่ถึงกระนั้นก็ยังลดช่องว่างลงได้เรื่อยๆ จนใกล้จะขึ้นนำเต็มที

       ในระหว่างนี้  ทีมบราซิลจะทำคะแนนอย่างสบายใจ  ส่วนเกาหลีใต้ต้องคอยพะวงรับมือกับชาติพันธมิตร  ด้วยความแตกต่างนี้  อีกไม่นาน  ทีมบราซิลคงขึ้นนำในที่สุด

       'กริด  จงพึงพอใจกับเหรียญเงินเถอะนะ'

       จิสึกะสามารถแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวและส่วนรวม  เธอไม่คิดว่าพวกพ้องโอเวอร์เกียร์จะโกรธเคืองกัน  ทุกคนล้วนแข่งกันด้วยความเคารพนับถือใจอีกฝ่าย

       ครืดด!  ฟุ่บ!

       จิสึกะง้างคันศรด้วยหัวใจที่รู้สึกผิดต่อกริด  เธอหมายมั่นจะคว้าเหรียญทองและกลายเป็นผู้เล่นหญิงอันดับหนึ่ง  ดวงตาที่จดจ้องเป้าหมายพลันเฉียบคมและเยือกเย็น  ช่างดูเซ็กซี่กว่าในยามปรกติหลายเท่า  

       แต่ช่วงเวลาดีๆ ก็คงอยู่ได้ไม่นาน

       "ฉันคงปล่อยเธอทำคะแนนอย่างสบายใจไม่ได้หรอกนะ... เวลาของเธอจบลงแล้ว"

       สุ้มเสียงอันบางเบาแต่เย็นยะเยียบได้ดังแว่วมากจากป่าทึบ  เจ้าของเสียงอันทรงเสน่ห์เผยตัวขึ้นท่ามกลางสองต้นไม้ใหญ่  จิสึกะและแร้งเกอร์ชาวบราซิลต่างหน้าซีดเผือดทันทีเมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

       "ฟ--ฟ้าเหนือฟ้า...!"

       อันดับหนึ่งของโลก  ครอเกล  เส้นผมยาวสลวยถึงเอวถูกมัดไว้เรียบร้อย  ดวงตาสดใสแวววาว

       "ขอโทษด้วย... ฉันจำเป็นต้องทำ..."

       ไม่ว่าอย่างไร  ครอเกลก็ต้องแบกทีมรัสเซียให้กลายเป็นจ้าวเหรียญทอง  นี่คือเงื่อนไขข้อเดียวที่รัฐบาลรัสเซียจะยอมออกค่าใช้จ่ายและสิทธิ์ในการจัดซื้อยารักษาอัลไซเมอร์รุ่นใหม่ล่าสุด  ให้ครอเกลนำไปรักษาแม่ของตน  เขามีแต่ต้องทำภารกิจให้สำเร็จเท่านั้น... 

       เพื่อมารดาผู้เป็นที่รักยิ่ง

       ครอเกลสาบานกับตนเอง  ไม่ว่าศัตรูเป็นใคร  เขาจะสังหารทิ้งโดยไม่ไว้หน้า  และนำพาชัยชนะมาสู่รัสเซียในทุกการแข่ง  โดยภารกิจหลักในการแข่งประเภททำลายวัตถุ  ครอเกลคิดลอบสังหารตัวทำคะแนนของแต่ละทีมให้สิ้นซาก  

       โดยจิสึกะคือเหยื่อรายที่ห้าแล้ว

       ใช่แล้ว  ไม่เหมือนกับกริดที่ทำตัวเด่นดัง  ครอเกลเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบรัดกุมที่สุด  ในฐานะนักลอบสังหารระยะประชิด  ครอเกลสำเร็จไปแล้วสี่ราย  แต่ผู้คนส่วนใหญ่กลับไม่มีใครทราบเรื่องนี้... เพราะทุกศพล้วนเกิดขึ้นโดยฉับพลันและจบลงอย่างเงียบงัน

       "กับฉันคงไม่ง่ายหรอกนะ..."

       แม้แต่จิสึกะเองก็ยังคาดไม่ถึงว่า  ตนจะถูกผู้เล่นที่โด่งดังขนาดนี้ตามล่า...

       เธอกำลังตกตะลึงไม่น้อยกว่าใคร  ภายในใจเริ่มท้อแท้สิ้นหวัง  แต่ภายนอกกลับตอบโต้ตามสัญชาตญาณด้วยการง้างสายธนูไปด้านหลัง

       ครืดดด...

       คันศรที่เคยเล็งทำลายวัตถุ  บัดนี้เปลี่ยนเป้ามาเป็นครอเกล

       ฟุ่บ!

       เทพีแห่งคันศร  ลูกธนูที่ยิงจากเธอย่อมรวดเร็วแม่นยำเหนือคำบรรยาย  ยากที่จะมีมนุษย์คนใดหลบพ้นได้

       ชิ้ง~~

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       ลูกธนูควงสว่านเป็นเกลียวก่อนจะแยกออกเป็นห้าแฉกและระเบิดออกด้านหลังครอเกล  ศรดอกแรกของจิสึกะยิงเพื่อปิดทางหนีของศัตรู  เธอรีบยิงนัดต่อไปทันทีในขณะที่ครอเกลกำลังชะงัก  โดยภายในใจกำลังภาวนาว่า  ขอให้ครอเกลมาที่นี่ตามลำพัง...

       'เราต้องสร้างความเสียหายให้ได้มากที่สุด  ในขณะที่สมาชิกคนอื่นโอบล้อมโจมตีครอเกลจากด้านหลัง'

       เจ็ดต่อหนึ่ง  พวกเธอยังมีโอกาส  แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นครอเกลก็ตาม  ผู้เล่นอันดับ 14 ของโลก  จิสึกะ  เธอมั่นใจในการคำนวนนี้มาก  

       แต่คู่ต่อสู้เป็นถึงฟ้าเหนือฟ้า  ชายผู้ไม่แยแสแม้กระทั่งพระเจ้า...

       ด้วยพรสวรรค์และความช่วยเหลือจากทักษะ <หยั่งรู้>  ครอเกลสามารถหลบศรระเบิดจากจิสึกได้เกือบทั้งหมด  ไม่มีดอกไหนที่ยิงโดนจุดตาย  ครอเกลพุ่งตัวผ่านกลุ่มควันระเบิดคละคลุ้ง  และเข้าประชิดจิสึกะในทันที

       "เอ๋...!"

       เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่า  จะมีผู้เล่นคนใดในโลกที่สามารถรอดพ้นการกระหน่ำยิงของเธอมาได้โดยไร้รอยขีดข่วน  จิสึกะหมดคำพูดทันที  แต่ถึงกระนั้นก็ยังกัดฟันยิงต่อไป

       ฟุ่บ!

       ฝนธนูร่วงโรยลงมาจากด้านบน  โดยเป้าหมายคือศีรษะของครอเกล

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ...

       ครอเกลใช้สเต็ปเท้าหลบฝนธนูได้ทั้งหมด  แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด  จิสึกะเลือกใช้ธนูระเบิดอีกครั้ง  ครอเกลรู้ในจุดนี้ดี  จึงคำนวนระยะแรงระเบิดพร้อมกับหลบอย่างสมบูรณ์แบบด้วย <ก้าวย่างแสงขาว>  หลังจากนั้นก็หันกลับไปเชือดแร้งเกอร์ชาวบราซิลที่ลอบมาด้านหลัง

       "อ๊ากก!"

       "อั่ก!"

       "แค่ก!"

       ท่วงท่าครอเกลมิได้แฝงพลังทำลายล้างไว้เหมือนกับกริดหรือคริส  มิได้ว่องไวเหมือนเฟคเกอร์  และมิได้น่าตื่นตะลึงเหมือนเรกัส  แต่ความดุดันรุนแรงของครอเกลกลับไม่แพ้กริด  ความเร็วไม่ด้อยไปกว่าเฟคเกอร์มากนัก  และมีทิศทางที่คาดเดาไม่ได้เหมือนกับเรกัส...

       ทั้งหมดอยู่ในตัวคนเดียว

       ประหนึ่งสายน้ำไหลเชี่ยว  ทุกกระบวนท่าราบรื่นและดูเป็นธรรมชาติ

       "ทำไมคนแบบนาย... ถึงแพ้กริดได้..."

       ครอเกลหลบศรระเบิดของจิสึกะไปพลาง  จัดการกับทีมชาติบราซิลไปพลาง  เพียงไม่นาน  ทั้งหกคนก็ถูกสังหารเรียบในพริบตา  ระหว่างนี้  แม้ครอเกลจะถูกศรของจิสึกะโจมตีอยู่บ้าง  แต่ก็ห่างไกลจากจุดตายมาก  เหตุผลที่ชายคนนี้คือฟ้าเหนือฟ้า  จิสึกะสามารถเข้าใจอย่างถ่องแท้ด้วยดวงตาคู่นี้... 

       ครอเกลหันมาปิดฉากจิสึกะ... ทีมชาติบราซิลถูกส่งออกจากการแข่งกัน

       ***

       『 จิสึกะถูกล็อกเอาต์แล้วครับ... ผู้เล่นทีมชาติบราซิลทุกคนถูกส่งออกจากสนาม! 』

       "โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่นัก... คนแข็งแกร่งมีอยู่เต็มไปหมด...  คิดเช่นนั้นรึเปล่า"

       ป็อนและจิสึกะออกไปแล้ว...  กริดยังคงไม่รู้ว่า  พวกพ้องอันแสนสำคัญของตน  สองในห้าผู้ทรงอิทธิพลของโอเวอร์เกียร์  ได้ถูกส่งออกจากการแข่งในเวลาไล่เลี่ยกัน

       ทีมพันธมิตรจาก 11 ชาติ... พวกเขากำลังตื่นตระหนกพร้อมกับใบหน้าที่ขาวซีด  ไม่มีใครอยากเชื่อ  ว่าพวกตนกำลังถูกชาติเต็งบ๊วยอย่างเกาหลีใต้บดขยี้ราบคาบ

       "ป--ปีศาจ..."

       เพียงไม่นาน  ผู้เหลือรอดคนสุดท้ายก็กลายเป็นแสงสีเทา...  ผู้เล่น 77 คนจาก 11 ชาติ  หากไม่นับฝรั่งเศสที่หนีไปก่อน  ทุกคนถูกส่งออกจากเกาะทีร่าเรียบร้อยแล้ว  กริดยืนอยู่ท่ามกลางสนามรบด้วยสีหน้าเหนื่อยหอบ 

       ทว่า… ตามลำตัวกลับปราศจากบาดแผลโดยสิ้นเชิง

       ชุดเกราะที่ดูน่าเกรงขามราวกับถูกสร้างขึ้นจากเกล็ดมังกรดำ  ถุงมือสีแดงสดขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนกำปั้นยักษา  ผ้าคลุมที่ภายนอกสีดำและภายในเปลี่ยนสีทุกครั้งเมื่อสะบัดพลิ้วไหว  เกราะกางเกงสีทองอร่าม  และหมวกเหล็กขนาดใหญ่ที่มีเขายักษ์งอกยาวสองฝั่ง

       ด้วยไอเท็มใหม่เอี่ยมยกชุด  รูปลักษณ์ของกริดดูทนทานแข็งแกร่งดุจดั่งขุนเขาที่ไม่มีวันล้ม  ผู้คนทั่วโลกกำลังตกตะลึงในความถึกที่แม้แต่ตัวแทงค์ก็ยังทำไม่ได้... 

• Next
• Previous