จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 429

       ผืนป่าอันเทอราว่ามีถนนทั้งหมดแปดเส้น

       บางเส้นคดเคี้ยวประหนึ่งวงกต  บางเส้นมีอุปสรรคกีดขวางมากมาย  และบางเส้นแคบมากจนเดินไปได้ทีละคนเท่านั้น  แน่นอนว่าเส้นที่กว้างย่อมมี  ถนนทั้งแปดเส้นมีเอกลักษณ์แตกต่างกันไป  อีกทั้งความยาวสั้นที่ต่างกัน  

       แต่ทุกเส้นล้วนมีหนึ่งสิ่งร่วมกัน

       ไม่ว่าจะเป็นเส้นใด  จุดหมายปลายทางคือปราสาทอีกฝั่ง  ดังนั้นจะไม่มีการหลงไปโผล่ที่อื่นแน่นอน

       'นี่คือจุดยาก...'

       จะป้องกันถนนทั้งแปดเส้น  พร้อมกับบุกโจมตีให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดได้อย่างไร  นี่คือความยากของการแข่งนี้  ในทางทฤษฏี  เป็นไปไม่ได้เลยที่จะคิดแผนการไร้ช่องโหว่ซึ่งสามารถเอาชนะศัตรูทุกคนได้  แต่ลอเอลมั่นใจว่า  เมื่อปัจจัยของแต่ละทีมมีเหมือนกัน  สิ่งกำหนดผลแพ้ชนะคือการรู้ใจศัตรู

       ลอเอลมั่นใจในชัยชนะของตนมาก  เพราเขารู้ดีว่า  ตนรู้จักกริดดียิ่งกว่าใครทั้งหมด

       ***

       บนถนนเส้นหนึ่ง  ในจุดกึ่งกลางป่าอันเทอราว่า

       นี่คือถนนเส้นที่สั้นที่สุดในการไปให้ถึงปราสาทฝั่งศัตรู  มันคือถนนราบเรียบ  สามารถเดินหน้ากระดานเรียงแถวได้หลายคน  เหตุผลหลักที่ทีมเกาหลีใต้เลือกเคลื่อนทัพบนถนนเส้นนี้  เพราะพวกเขารู้ดีว่า  คงไม่มีทางเอาชนะสติปัญญาของลอเอลได้แน่  จึงควรทุมพลังทั้งหมด  บุกโจมตีรวดเดียวและวัดผลแพ้ชนะไปเลย  

       แน่นอนว่า... ลอเอลได้คาดการณ์ไว้แล้ว

       "ยินดีต้อนรับ...!"

       "...!"

       ทีมเกาหลีที่กำลังเคลื่อนทัพมาพลันหยุดกึก  เป็นเพราะทีมสหรัฐได้ลอบซุ่มโจมตีจากกราบซ้ายขวา  ตัวแทงค์รีบยกโล่ขึ้นปกป้องตามสัญชาตญาณ  แต่ว่า...

       ฉึก!  บึ้ม!

       ปึกปึก!  ฉัวะ!

       "อ๊ากกก!"

       "อั่ก!"

       พลธนูทีมสหรัฐเปิดฉากยิงจากจุดซุ่ม  ส่วนจอมเวทย์ก็ร่ายมนต์เสร็จพอดิบพอดี  เกิดความเสียหายเป็นวงกว้างขึ้นกับทีมเกาหลีใต้  คงยากที่จะป้องกันการโจมตีฉับพลันเช่นนี้ได้ทั้งหมด  กองทัพทีมเกาหลีกำลังตกอยู่ในอาการระส่ำระสาย

       "โจมตี!"

       ย๊าก...!
       
       ตัวแทงค์และคลาสโจมตีระยะประชิดของทีมสหรัฐเริ่มพุ่งประจัญบานเข้าใส่   ซีบาลหมายจะบดขยี้ทุกคนให้ราบคาบในพริบตา  แต่ว่า...

       'อะไรกัน...'

       เอ็นพีซีที่ได้รับมามีเลเวลไม่เท่ากันอย่างนั้นหรือ...  น่าแปลกมาก  เอ็นพีซีที่ควรจะมีค่าสถานะเท่ากัน  แต่ทีมสหรัฐที่เป็นฝ่ายซุ่มโจมตี  กลับไม่สามารถชิงความได้เปรียบสำเร็จ  การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสี  ไม่สิ... พวกมันกำลังเสียเปรียบด้วยซ้ำ

       "ชิ!"       

       ซีบาลถูกเอ็นพีซีสามคนตรึงไว้  ในแผงหลังสุดของทีมเกาหลี  ยูร่ากระหน่ำยิงกระสุนเวทย์อย่างไม่หยุดพัก  จอมเวทย์ทีมเกาหลีเองก็เริ่มร่ายมนต์เพื่อตอบโต้การซุ่มโจมตี  สถานการณ์สงครามเริ่มปั่นป่วนวุ่นวาย

       "อย่าประมาท!"

       ลอเอลปรากฏตัวขึ้นในขณะที่นักกีฬาทีมเกาหลีใต้กำลังตั้งแนวป้องกัน

       "สมกับเป็นกริด  เขาใช้ดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ได้คุ้มค่ากว่าที่คิดไว้"

       'ดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่...!'

       ซีบาลเคยได้ยินเรื่องดาบแห่งลอร์ดมาก่อน  แต่นี่คือครั้งแรกที่มันได้ยินเรื่องดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่  

       'หรือจะเป็นดาบที่มอบให้เฉพาะดยุคเท่านั้น...'

       ซีบาลส่ายศีรษะเล็กน้อยอย่างสับสน

       "ลอเอล... นายมั่นใจได้ยังไงว่าทีมเกาหลีจะเลือกเส้นทางนี้  มั่นใจขนาดที่ยอมทุ่มกำลังส่วนใหญ่เพื่อดักรอซุ่มโจมตี..."

       "ก่อนการแข่งจะเริ่มขึ้น  ฉันประกาศต่อหน้ากริดไปว่า  จะแสดงให้เขาได้เห็นถึงกลศึกอันล้ำลึก"

       ลอเอลอธิบายต่อไป

       "ในตอนนั้น  ฉันได้ฝังความคิดหนึ่งลงไปในหัวกริด  ความคิดที่ว่า  ลอเอลจะต้องมาพร้อมกับแผนการอันซับซ้อนแน่นอน"

       ทุกสิ่งจึงดำเนินมาถึงจุดนี้...

       "กริดยอมแพ้ที่จะเอาชนะฉันในด้านแผนการ  จึงตัดสินใจบุกตะลุยสายฟ้าแล่บเพื่อตัดสินผลแพ้ชนะของสงครามโดยเร็ว"

       และไม่มีทางที่ลอเอลจะไม่รู้ว่า  กริดมีพลังในการจัดสรรไอเท็มเอ็นพีซีให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด...  บทสนทนาของลอเอลและซีบาลถูกได้ยินมาจนถึงฝั่งของนักกีฬาทีมเกาหลีใต้  พีคซอร์ดจึงเริ่มขมวดคิ้ว

       "หรือก็คือ... พวกเราใช้เส้นทางที่นายคาดเดาไว้ล่วงหน้าแล้ว"

       "ถูกต้อง"

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       เมื่อสิ้นเสียงลอเอล  พลธนูทีมสหรัฐก็เริ่มกระหน่ำยิงอีกหน  แต่คราวนี้  กองทัพทีมเกาหลีใต้อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมเต็มที่  ตัวแทงค์ทุกคนยกโล่ขึ้นปัดป้องทันท่วงที  ฝนธนูปะทะกับฝูงโล่จนหล่นลงพื้นเกลื่อนกลาด  กลุ่มอัศวินดาบซึ่งเริ่มเคลื่อนพลได้เหยียบทำลายกองลูกธนูที่กระจายอยู่เต็มพื้น

       "นายคิดจะพูดเพื่อทำลายขวัญกำลังใจกองทัพฝ่ายเรารึไง  อย่ามาอำกันหน่อยเลย  ฝั่งพวกนายมีคนน้อยกว่าเราเป็นสิบเลยไม่ใช่หรือ"       

       พีคซอร์ดพูดพลางแสยะยิ้ม

       "นายไม่ได้มั่นใจเต็มร้อยว่าเราจะมาทางนี้...  ก็เลยวางกำลังคนดักไว้บนถนนเส้นอื่นด้วยสินะ"

       ลอเอลถามพร้อมแสยะยิ้ม
       "แล้วมันยังไงล่ะ"

       "พวกนายกำลังจะเข้าตาจนยังไงล่ะ"

       ลอเอลแสดงสีหน้าสนอกสนใจขึ้นมาทันที

       "เห… ทำไมกัน... แค่มีคนมากกว่าเพียงสิบ  คิดว่าพวกนายสามารถเอาชนะได้ง่ายดายขนาดนั้นเชียวหรือ"

       "งั้นลองดูสักตั้งเป็นไง..."

       กริดจัดสรรไอเท็มเอ็นพีซีใหม่หมด  ทำให้เอ็นพีซีทีมเกาหลีใต้แข็งแกร่งกว่าทีมสหรัฐหลายระดับ  แต่ความต่างชั้นของผู้เล่นนักกีฬามีมากเกินไป  ทีมสหรัฐมีทั้งซีบาลและแร้งเกอร์คลาสระดับสามอีกมากมาย  ดังนั้น  ส่วนต่างเอ็นพีซีเพียงสิบคนคงไม่อาจทำให้สงครามเปลี่ยนกระแสไปได้มากนัก

       'แต่ว่า...'

       พีคซอร์ดมีศรัทธา  ศรัทธาในตัวกริด  ตอนนี้กริดกำลังแยกตัวตามลำพังไปอีกเส้นทางเพื่อลงมืออย่างเงียบงัน  กริดรู้ดีว่าคนรอบคอบอย่างลอเอลไม่มีวันปล่อยให้ถนนเส้นใดร้างแน่  จะต้องมีกำลังพลหนึ่งหรือสองคนวางไว้  และทันทีที่คนเหล่านั้นปะทะกับกริด  ยามเฝ้าระวังก็จะถูกสังหารในพริบตา  และกริดก็จะเข้ายึดปราสาททีมสหรัฐได้โดยง่าย  

       'จนกว่าจะถึงตอนนั้น  พวกเราต้องอดทนไปก่อน'

       กริดจะทำให้แผนของลอเอลเป็นหมันต่อหน้าคนทั้งโลก  ทีมเกาหลีใต้มีหน้าที่ต้องเหนี่ยวรั้งทัพใหญ่ของสหรัฐให้นานที่สุด  พีคซอร์ดคือผู้บัญชาการ  ประสบการณ์ของอดีตหัวหน้ากิลด์ซิลเวอร์ไนท์มีบทบาทมากทีเดียว  พีคซอร์ดจัดกระบวนรบแนวป้องกันอันแสนสมบูรณ์แบบขึ้น  ลอเอลกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพึมพำ

       "หายไปหนึ่งคนสินะ..."

       เป็นอย่างที่คาดไว้  ไม่มีสิ่งใดต้องพูดต่ออีกแล้ว  พวกเขาทุกคนล้วนเป็นสหายจากกิลด์เดียวกัน  ลอเอลมองเห็นทุกสิ่งทะลุปรุโปร่ง  เขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายต้องพบกับความพ่ายแพ้อย่างสิ้นหวังเกินไปนัก

       ***

       ถนนเส้นใต้สุดของผืนป่าอันเทอราว่า  ทั้งแคบและเต็มไปด้วยสิ่งกีดขวาง  แถมยังมีระยะทางที่ไกลมาก  จากทั้งหมดแปดเส้น  ถนนเส้นนี้กินเวลานานที่สุดในการไปให้ถึงปราสาทอีกฝั่ง  

       สกัลล์กำลังเดินอยู่บนถนนเส้นดังกล่าวด้วยความระวังระวัง  ลอเอลกล่าวกับตนว่า  มีโอกาสสูงมากที่กริดจะโผล่ออกมา  และหน้าที่ของสกัลล์กับเอ็นพีซีอีกแปดคนคือการตรึงกริดไว้ให้นานที่สุด  หากไม่พบกริดล่ะก็  ภารกิจของสกัลล์จะเปลี่ยนเป็นการยึดครองปราสาทศัตรูแทน  แต่ลอเอลมั่นใจมากว่ากริดจะต้องปรากฏตัวออกมาแน่

       หากคุณไม่สามารถการันตีชัยชนะ  หนทางเดียวที่เหลืออยู่คือการลองเสี่ยงดวง  เกมการพนันอันมีโอกาสชนะไม่แน่นอน  แต่ลอเอลเดิมพันโดยมีพื้นฐานของจิตใจกริดเป็นตัวตั้ง  

       'กริดมีเวทย์บิน  ดังนั้นถนนเส้นที่มีอุปสรรคมากจึงไม่ใช่ปัญหา  ลอเอลบอกว่ากริดจะต้องปรากฏตัวทางนี้แน่  แต่ว่า...'

       สกัลล์คือหนึ่งในคนที่ยกย่องชื่นชมสติปัญญาของลอเอล  แต่ในหนนี้  เขาอดเป็นกังวลและเคลือบแคลงไม่ได้   กริดจะเลือกเดินเส้นทางนี้จริงหรือ  เพราะหากไม่ใช่ล่ะก็  ความหวังเดียวของทีมสหรัฐจะกลายเป็นแพนเมียร์กับป้อมปราการทันที  

       "ฮะฮะ!"

       กลุ่มของสกัลล์เคลื่อนไหวด้วยความเงียบเชียบสูงสุด  เวทย์มนต์ตรวจจับถูกใช้เป็นระยะ  ทันใดนั้น  สกัลล์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างโล่งใจ  ความกังวลก่อนหน้านี้พลันสลายจนหมดสิ้น  เพราะตัวตนของกริดกำลังปรากฏสู่สายตาสกัลล์อย่างชัดเจน  ทั้งไอเท็มและรูปร่าง  แม้ตอนนี้อีกฝ่ายจะมีหมวกสวมอยู่เพื่อปกปิดชื่อตัวละคร  แต่คงเป็นใครอื่นไปไม่ได้อีกแล้ว  

       กริดแน่นอน...

       สกัลล์รีบหันไปออกคำสั่ง

       "ศัตรู!  จัดการเขา!"

       "เข้าใจแล้ว"

       เหล่าเอ็นพีซีต่างหยิบอาวุธออกมาและพุ่งโจมตีใส่กริด  โดยเอ็นพีซีจอมเวทย์ตัดสินใจใช้การโจมตีธรรมดาไปก่อน  เพราะพวกเขาไม่ต้องการเสียเวทย์ใหญ่ไปตั้งแต่เริ่มสู้  เผื่อไว้สำหรับสถานกาณ์ฉุกเฉินไม่ทันคาดคิดซึ่งอาจตามมาภายหลัง

       เคร้ง! เคร้ง!

       สมกับเป็นเอ็นพีซีคลาสระดับสาม  กริดตามลำพังไม่อาจรับมือแปดคนพร้อมกันได้  เขาตกเป็นฝ่ายตั้งรับทันที
       
       "ตายซะ!"

       เมื่อสบโอกาส  สกัลล์ได้เล็งโจมตีใส่จุดอ่อนที่อยู่ด้านหลังของกริด

       ฉึก!

       จะดีจะร้ายยังไง  กริดก็มีพลังแห่งไอเท็มอยู่กับตัว  พลังป้องกันสูงส่งจนสกัลล์โจมตีได้ไม่รุนแรงนัก  แต่ถึงกระนั้น  สกัลล์ก็หาได้หวั่นเกรง  ดูเหมือนกริดจะสูญเสียความเยือกเย็นไปมากหลังจากที่แผนการล้มเหลว  การเคลื่อนไหวของกริดดูแปลกประหลาด  เงอะงะเซ่อซ่า  ไม่ยอดเยี่ยมเหมือนในตอนที่แข่งทำลายวัตถุ  ในสายตาสกัลล์  กริดอ่อนแอเสียจนเอ็นพีซีแปดคนนี้ไม่มีความจำเป็น

       'แค่ฉันคนนี้ก็เพียงพอแล้ว'

       หลังจากทิ้งตัวลงกับพื้นเพื่อหลบจากโจมตีจากกริด  สกัลล์ก็ยันตัวเองขึ้นและโจมตีสวนกลับ  กริดถูกอัดเข้าอย่างจังและเริ่มวิ่งหนี  ดูเหมือนเขายังคิดจะทำตามแผนเดิมให้สำเร็จ  กริดวิ่งหน้าตั้งไปทางปราสาททีมสหรัฐโดยไม่สนใจสกัลล์และพวก

       'บ้าบอสิ้นดี...'

       สกัลลก์รีบวิ่งตามกริดไป  ในตอนนี้  เขากำลังสนุกอยู่กับการล่าเหยื่อตรงหน้า

       ***

       "แฮ่ก... แฮ่ก... พวกเขาแข็งแกร่งมาก"

       "นี่สินะ... ทีมสหรัฐ"

       ณ ใจกลางป่าอันเทอราว่า  ทีมเกาหลีใต้กำลังตกเป็นฝ่ายตั้งรับ  พวกเขามีทางเลือกไม่มากนัก  เพราะตอนนี้ทั้งพลังชีวิตและมานาอยู่ในระดับต่ำมาก… ในทางกลับกัน  ถึงแม้ทัพสหรัฐจะล้อมไว้จากทุกทิศทาง  แต่ก็ยังไม่อาจลงมือปิดฉากสงครามได้ง่ายนัก  เพราะเอ็นพีซีส่วนใหญ่ของทีมตน  ถูกเอ็นพีซีทีมเกาหลีใต้ตอบโต้จนบาดเจ็บรุนแรง  ทีมสหรัฐที่มีซีบาลเป็นแนวหน้าในการบุกทะลวง  แต่กว่าจะชิงความได้เปรียบมาถือครองได้  เวลาก็ล่วงเลยไปนานมากแล้ว  เพราะเอ็นพีซีของเกาหลีใต้นั้นแข็งแกร่งกว่าเอ็นพีซีของทีมสหรัฐราวหนึ่งถึงสองเท่าเลยทีเดียว

       'ดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่...  สามารถสร้างความแตกต่างระหว่างเอ็นพีซีได้มากขนาดนี้เชียว...'

       ซีบาลกำลังอิจฉาในความเป็นจ้าวแห่งไอเท็มของกริด  มันหันไปออกคำสั่งกับทุกคน

       "มาทำให้จบกันเถอะ!"
       
       ชิ้ง~

       กองทัพสหรัฐที่เป็นฝ่ายล้อมกรอบไว้  บัดนี้ชักอาวุธออกมาทุกคนอย่างพร้อมเพรียง  สีหน้าของนักกีฬาทีมเกาหลีพลันขาวซีดทันที

       'พวกเราคงจบสิ้นแล้วล่ะ'

       แม้ว่ากริดจะเสริมความเก่งกาจให้กับเอ็นพีซีไปมากแล้ว  แต่พวกเขาก็ยังไม่อาจอดทนได้จนถึงตอนที่กริดยึดปราสาทสำเร็จ  นักกีฬาทีมเกาหลีต่างก็รู้สึกอับอายที่พวกตนไร้ความสามารถ  แต่ในขณะที่ทีมสหรัฐกำลังพุ่งเข้ามาปิดบัญชี...

       มีเสียงของบางสิ่งดังขึ้น...
       
       ผัวะ!

       เกิดเสียงประหลาดขึ้นภายในทัพเกาหลีใต้  เป็นเสียงที่ไม่มีใครคุ้นเคย  มันฟังดูเหมือน...  มีบางสิ่งกำลังกระทบกับผิวหนังมนุษย์

       'เสียงอะไร...'

       ทุกคนทุกฝ่ายต่างนึกสงสัย  จึงหันหน้าไปมองยังต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียง  แล้วก็ต้องพบกับความรู้สึกประหลาดที่มิอาจบรรยายเป็นคำพูด  เอ็นพีซีจอมเวทย์นามว่าลัคกี้  กำลังใช้อาวุธในมือฟาดใส่พวกเดียวกันเองเรื่อยๆ โดยไม่มีท่าทีจะหยุดพัก

       'อ--อุปกรณ์ทำฟาร์ม...'

       ซีบาลพลันใช้มือกุมหน้าผากด้วยสีหน้าหวาดผวาสุดขีด  ประหนึ่งฝันร้ายตามมาหลอกหลอนอย่างฉันพลัน

       "...ในที่สุด"

       อัศวินคนที่ถูกพลองนวดข้าวฟาดได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก  ชายคนนี้แตกต่างจากเอ็นพีซีคนอื่น  เขาไม่มีชื่อเขียนไว้เหนือศีรษะ  เพราะบนหัวมีการโพกผ้าปกปิดไว้

       'หมอนี่ใครกัน...'

       สมาชิกทีมเกาหลีจ้องมองอย่างตกตะลึง... เพราะอัศวินไร้นามผู้นี้ซึ่งเคยมีพลังชีวิตหมดหลอดไปแล้ว  ยามนี้กลับมาเติมเต็มได้อีกครั้งอย่างน่าประหลาด  ยิ่งความสงสัยทวีคูณมากขึ้น  บรรยากาศก็ยิ่งพิสดารขึ้นเรื่อยๆ

       "พวกนายคงคาดไม่ถึงแน่  ว่าฉันรู้สึกแย่แค่ไหนในตอนที่ทุกคนกำลังต่อสู้กันอย่างสนุก  แต่ฉันทำได้เพียงยืนเฉยๆ เพื่อถูกพลองนวดข้าวฟาดใส่โดยไม่หยุดพัก...  มันแย่มาก... คิดว่าต้องตายไปทั้งแบบนี้แล้วสิ"

       "เฮ้ย...!!"

       ทั้งทีมสหรัฐและเกาหลีใต้ต่างชะงักงันไปพร้อมกัน  เพราะอัศวินคนที่เอาแต่บ่นพึมพำกับตัวเอง  ในที่สุดเขาก็ถอดผ้าโพกหัวออก  และชื่อที่ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะก็คือ...

       "กริด!"

       ใช่แล้ว  เป็นกริด...  เดิมที  กริดมีแผนจะออกไปฉายเดียวตามที่ลอเอลคิดไว้  แต่เขาเกิดเปลี่ยนใจกลางคัน  เพราะเมื่อลองคิดดูให้ดี  แม้เอ็นพีซีเหล่านี้จะเก่งกาจขึ้นมาก  แต่ทีมเกาหลีใต้คงไม่อาจต้านสหรัฐไว้ได้นานแน่  กริดจึงเลือกแผนพิเศษ...  เขาต้องพึ่งพาพลังของไอเท็มอีกครั้ง

       แผนการนั้นง่ายมาก  ให้ลัคกี้กระหน่ำฟาดใส่ตนอย่างไม่หยุดพัก  กริดไม่กลัวอาการผิดปรกติอยู่แล้ว  เขาอดทนไปเรื่อยๆ จนกว่าบัฟที่ดีที่สุดจะปรากฏขึ้น  นี่คือแผนเสี่ยงอันตรายที่ผลลัพธ์สามารถออกได้ทุกรูปแบบ  ตั้งแต่ซวยสุดยันดีสุด  กริดมีแต่ต้องยอมเสี่ยงเท่านั้น  เพราะเขาไม่อาจเอาชนะทีมสหรัฐได้ในสถานการณ์ปรกติแน่นอน

       และในที่สุด...

[ ท่านได้รับสุดยอดการอวยพรจาก <พลองมั่วซั่ว> ]

[ ทรัพยากรทุกประเภทกลับมาฟื้นฟูจนเต็ม 100% ]

[ พลังโจมตีและพลังป้องกันเพิ่มขึ้นสองเท่า  เป็นเวลาสองนาที ]

[ ความแม่นยำกลายเป็น 100% เป็นเวลาสองนาที ]

[ การโจมตีครั้งถัดไปจะติดคริติคอล 100% ]       

       "ขอโทษที... ดวงกำลังขึ้น"

       ตอนนี้กริดให้เอ็นพีซีที่ชื่อสวอนยืม <สามชั้น> ไปสวม  ทำให้ตนต้องสวมเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์แทน  ส่วนที่เหลือก็เป็นรองเท้ากริดและยารุกต์  ชายหนุ่มใช้งานโหมดร่างมืดพร้อมกับบัฟโทสะช่างตีเหล็กและพลิ้วไหวทันที  กริดเปิดฉากแทงยารุกต์ในมือออกไปด้วยทักษะ <ทำลายล้างสังหาร> ใส่ซีบาล  ตอนนี้ซีบาลกำลังหวาดผวาอยู่กับแผลใจในอดีต  ทำให้เขาไม่มีสมาธิในการตั้งรับมากนัก

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคของ <ถุงมือแสงศักดิ์สิทธิ์> ทำงาน   ทักษะ <โจมตีห้าเท่า> แสดงผล ]

       กริดอมยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเอฟเฟคที่ห่างหายไปนาน  กลับมาแสดงผลอีกครั้งในจังหวะถูกต้องเหมาะสม  ด้วยเหตุนี้  ซีบาลจึงได้รับฉายาใหม่ไปครอบครองทันที...

       ฉายา <กระสอบทราย>

• Next
• Previous