จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 425

       ในวันที่สอง  การแข่งจะมีทั้งหมดสามชนิดกีฬา

       เกมแรกคือ <ปกป้องฐาน>

       เป้าหมายคือการป้องกันฐานจากฝูงมอนสเตอร์จำนวนมหาศาลที่ปรากฏตัวออกมาไม่หยุดหย่อน   ตัวช่วยจะมีทั้งการวางป้อมปืน  วางกับดัก  และยุทธวิธีต่างๆ เพื่อจัดการกับมอนสเตอร์ให้เกิดประสิทธิภาพ  ใครก็ตามที่ต้านทานได้นานที่สุดจะคว้าเหรียญทองไป  หัวใจสำคัญของการแข่งชนิดนี้คือยุทธศาสตร์ในการวางป้อมปืนและกับดัก  เป็นการแข่งเดี่ยวที่ต้องใช้พลังมันสมองของผู้เล่นอย่างมาก

       สำหรับเกาหลีใต้  พัคจองฮวาคือตัวแทน

       『 ลอเอลจากทีมสหรัฐสามารถคว้าเหรียญทองไปได้ไม่ยากเย็น!  โดยอันดับสองคือบองเดรจากฝรั่งเศส! 』

       『 บองเดรเริ่มต้นได้ดีจนกระทั่งถึงกลางเกม  แต่ดันเกิดการเสียสมาธิในช่วงหลัง  แผ่วปลายจนถูกมอนสเตอร์รุมโจมตีฐานแตกไปครับ  ดูเหมือนจิตใจของเขาจะยังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไร  』

       『  ในช่วงหลัง  มอนสเตอร์ชนิดบินปรากฏตัวขึ้นเป็นจำนวนมาก  จนหลายทีมเริ่มมีป้อมต่อต้านอากาศยานไม่เพียงพอ  นี่คือจุดพลิกผันของการแข่งอย่างแท้จริงครับ!  』

       『 ในทางกลับกัน  ลอเอลบริหารปืนต่อต้านอากาศยานได้ดีมากครับ  มีเขาเพียงคนเดียวที่สร้างปืนต่อต้านอากาศไว้มากพอในช่วงหลัง  แม้ตอนแรกจะไม่มีมอนสเตอร์ชนิดบินปรากฏตัวออกมาเลย  แต่ลอเอลก็ยังสร้างปืนต่อต้านอากาศสะสมไว้อยู่ตลอด  นับว่ามองการณ์ไกลได้เฉียบขาดมากครับ  』

       『 เหรียญทองแดงตกเป็นของแวนเนอร์  เขาบริหารกับดักได้ดีเหลือเกิน 』

       『 คลาสอัศวินผู้พิทักษ์มีทักษะที่เหมาะสำหรับใช้งานกับดักอยู่มาก  แวนเนอร์เลือก <ยั่วยุ> และ <พุ่งชน> ใส่มอนสเตอร์ในจังหวะที่เหมาะสม  กับดักของเขาจึงแสดงประสิทธิภาพได้สูงสุด 』
       
       『 แทบไม่น่าเชื่อนะครับ  ว่าคนใจร้อนอย่างแวนเนอร์  ที่มีปากเสียงกับคริสกจนทีมแคนาดาต้องพลาดเหรียญเงินในการแข่งทำลายวัตถุ  จะสามารถรักษาความใจเย็นและมียุทธวิธีล้ำลึกแบบนี้ได้ 』

       『 เอ่อ... เดิมทีแล้ว  ตัวแทงค์ควรมีการสื่อสารที่ดีกับเพื่อนร่วมทีมนะครับ  แต่ดูเหมือนแวนเนอร์จะถนัดเล่นโซโล่มากกว่า  ชายคนนี้จะต้องเป็นตัวแปรไพ่ตายสำคัญในกิลด์โอเวอร์เกียร์แน่นอน 』

       ป็อนนั่งฟังคำบรรยายพร้อมกับแสยะยิ้ม

       "เจ้าบ้านั่นไม่ใช่ตัวแปรหรอกนะ... เป็นตัวถ่วงมากกว่า"

       ป็อนกล่าวอย่างประชดประชัน  เขาทะเลาะเบาะแว้งกับแวนเนอร์อยู่บ่อยครั้งก็จริง  แต่ทั้งคู่ก็รู้จักกันมาเป็นเวลานานแล้ว  ครั้งนี้ป็อนร่วมแสดงความยินดีกับแวนเนอร์จากใจจริง

       การแข่งประเภทถัดมาก็คือ <จับหมู>  จากหมูทั้งหมดกว่าพันตัวที่มีรูปร่างหน้าตาไม่เหมือนกันเลย  นักกีฬาผู้เข้าแข่งจะต้องโจมตีใส่หมูตัวที่มีจุดสีดำเล็กๆ ให้ได้มากที่สุด  โดยหมูตัวที่ไม่มีจุดจะมีพลังชีวิตเป็นอนันต์  ทำให้ไม่สามารถโจมตีสร้างความเสียหายได้  พวกมันมีแต่จะทวีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

       ผู้ชนะจะต้องเป็นคนที่มีทักษะสำรวจในวงกว้าง  และมาพร้อมกับสมาธิอันสูงส่ง...

       『 เป็นจิสึกะของบราซิลครับ! 』

       『 ทักษะสำรวจของเธอยอดเยี่ยมมาก   เธอสามารถสังเกตความผิดปรกติบนตัวหมูนับพันที่มีลักษณะไม่เหมือนกันเลยได้อย่างไร... 』

       『 จะต้องเป็นทักษะ <นัยน์ตาเหยี่ยว> แน่นอนครับ  ทักษะที่ใช้จับตามองเป้าหมายซึ่งอยู่ห่างออกไป 30 เมตรโดยที่ตนเองยังอยู่ในระยะปลอดภัย  』

       『 เมื่อสังหารหมูลายจุดไปตัวหนึ่ง  เธอก็ต้องเสียเวลาค้นหาตัวถัดไปอีกครั้ง  แต่จิสึกะเล็งยิงโดยไม่พลาดเลยสักนัดเดียว  เป็นระดับสมาธิที่น่าเหลือเชื่อมากครับ  』

       『 ...คะแนนของจิสึกะคนเดียว  มากกว่าอันดับที่สองถึงอันดับที่ห้ารวมกันเสียอีกครับ... 』

       『 ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ  สนามแข่งประเภทนี้คือบัลลังก์ของเธอ 』

       ในการแข่งที่สองของวัน  บราซิลคว้าเหรียญทองไปได้  เหรียญเงินตกเป็นของสหราชอาณาจักร  และเหรียญทองแดงตกเป็นของสหรัฐอเมริกา  ชาติที่มีนักธนูฝีมือเยี่ยมได้กอบโกยเหรียญรางวัลในรายการนี้กันถ้วนหน้า

       "กริด  นายดูอยู่รึเปล่า... คืนนี้ฉันจะไปฉลองความสำเร็จที่ห้องนายนะ!"

       งานสัมภาษณ์หลังจบการแข่ง  หนึ่งในสตรีที่เซ็กซี่ที่สุดของโลก  คำประกาศกร้าวของจิสึกะได้สร้างความวุ่นวายเป็นวงกว้างทันที

       ===  ไปที่ห้องกริดเนี่ยนะ... -_-;;

       ===  ชายหญิงที่บรรลุนิติภาวะอยู่กันสองต่อสองภายในห้อง...  พวกเขาคิดจะทำอะไรกันนะ...

       ===  เฮ่อ... อิจฉากริดจังโว้ย... ได้มีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับสาวเซ็กซี่ขนาดนั้น...

       ===  ไม่น่าจะใช่แค่การกอบกู้ประเทศแล้วล่ะ...  แต่กริดน่าจะช่วยโลกทั้งใบไว้ในชาติก่อน

       ===  ไอ้บัดซบกริด...

       "อยู่ดีๆ ก็คันหูขึ้นมาแฮะ..."

       กริดกลายเป็นศัตรูกับชายทั้งโลกไปในชั่วพริบตา  การแข่งขันหลังจากนี้พลันตึงเครียดดุเดือนขึ้นหลายเท่า

       กีฬาชนิดที่สามเริ่มต้นขึ้นในช่วงบ่าย       

       <วิ่งแข่งในขุมนรก>  แผนที่ถูกจำลองขึ้นมาจากบางส่วนของขุนนรกจริงๆ ในซาทิสฟาย  นักกีฬาคนแรกที่วิ่งไปถึงเส้นชัยจะคว้าเหรียญทอง  แต่ระหว่างทางจะมีอุปสรรค์เฝ้ารออยู่มาก  รวมไปถึงภัยอันตรายจากบรรดาสิ่งมีชีวิตจำพวกเผ่าอสูร  ผู้ชมและนักกีฬาล้วนให้ความสนใจการแข่งประเภทนี้เป็นอย่างสูง  พอๆ กับลานประลองดวลเดี่ยวเลยก็ว่าได้

       ขุมนรก... นี่คือโอกาสอันดีที่จะได้ลองสัมผัส  เพราะยังไม่มีใครรู้จักและเคยไปเยือนสถานที่แห่งนี้มาก่อนแม้แต่คนเดียว

       "นายต้องตั้งใจดูให้ดี  เพราะบางที  ขุมนรกอาจเป็นเนื้อหาสำคัญในบทหลังของซาทิสฟายก็ได้"

       ณ ที่นั่งซึ่งเตรียมไว้ให้นักกีฬารับชมการแข่ง  ลอเอลได้เดินเข้ามานั่งปะปนกับทีมชาติเกาหลีใต้โดยไม่สนใจสายตาคนรอบตัว  เขากำลังนั่งอยู่ข้างกริด

       "ขุมนรกคือหนึ่งในดินแดนจำนวนมากที่นายต้องปกครองในอนาคต"

       นอกจากกริดและพีคซอร์ด  นักกีฬาทีมเกาหลีส่วนใหญ่จะพยายามนั่งให้ห่างลอเอลเข้าไว้  พวกเขายังทำใจยอมรับความเป็นจูนิเบียวของลอเอลไม่ได้

       "ขุมนรกงั้นหรือ... มันแตกต่างจากโลกมนุษย์อยู่นิดหน่อยล่ะนะ"

       ตอนนี้กริดกำลังสวมเครื่องแปลงภาษา  ทำให้ลอเอลที่ได้ฟังพลันตกตะลึงทันที

       "นายเคยไปเยือนขุมนรกมาแล้วงั้นหรือ..."

       "แค่ช่วงเวลาสั้นๆ"

       "สุดยอด"

       ไปเยือนขุมนรก... ฟังดูเป็นมุกตลกหรือไม่ก็การข่มขวัญเสียมากกว่า  แต่ในเมื่อออกมาจากปากกริด  ลอเอลจึงเชื่อหมดหัวใจ

       "มันมีลักษณะเป็นยังไงบ้าง..."

       "หืม..."

       ลอเอลใจจดใจจ่อรอฟังคำตอบด้วยดวงตาเป็นประกาย  แต่กริดก็หันหน้ากลับมาชมการแข่งอีกครั้งอย่างไม่แยแส  เพราะตอนนี้มันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว  โดยตัวแทนทีมเกาหลีใต้คือยูร่า

       "นายรอดูเองก็แล้วกัน  คงดีกว่าได้ยินจากปากฉัน  เพราะฉันก็ไปเหยียบมาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น"

       กริดให้ความสนใจขุมนรกไม่น้อย  เนื่องด้วยตอนนี้ค่าพลังอสูรสูงถึง 830 แต้มแล้ว  เขาไม่รู้เลยว่าจะถูกดีงตัวลงไปในขุมนรกตอนไหน

       ***

       เป็นเรื่องดีเสมอที่ได้สัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่ก่อนผู้อื่น  นี่คือโอกาสอันล้ำค่าที่สามารถเก็บข้อมูลก่อนใคร  ทำให้นักกีฬาที่เข้าแข่งจากแต่ละชาติล้วนเป็นผู้เล่นที่มีชื่อเสียง

       ซีบาลจากทีมสหรัฐ  เฮ่าจากทีมจีน  ซิวรอนจากทีมอาร์เจนติน่า  เรกัสจากสหราชอาณาจักร  และอีกมากมาย  ผู้เล่นที่แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของแต่ละชาติถูกส่งเข้าแข่ง  ทุกคนต้องการเก็บข้อมูลขุมนรกให้ได้มากที่สุด  ด้วยความสัตย์จริง  แทบไม่มีใครเลยที่สนเหรียญทอง  พวกเขาสนใจเพียงเนื้อหาของขุมนรกเท่านั้น  ซึ่งนับเป็นเรื่องส่วนตัวล้วนๆ

       พวกเขาไม่กลัวกระแสวิจารณ์จากภายนอกบ้างหรือ  ช่างปะไร  โอกาสแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว  ทุกคนยอมแบกรับความเสี่ยงนั้นไว้อย่างเต็มใจ

       ครอเกลเองก็รู้ถึงเจตนาของผู้เล่นจากชาติอื่นเป็นอย่างดี  ด้วยเหตุนี้  อเล็กซานเดอร์จึงเป็นตัวแทนในการลงแข้ง  ครอเกลรู้ดีว่า  อเล็กซานเดอร์จะทำทุกสิ่งเพื่อประโยชน์ของรัสเซีย  หาใช่ประโยชน์ส่วนตน  ดังนั้นแม้จะต้องเสียโอกาสในการสำรวจขุมนรกไป  แต่เพื่อมารดาแล้ว  ผลลัพธ์เช่นนี้ย่อมดีกว่า

[ ท่านเข้าสู่ขุมนรก ]
[ ท่านถูกพลังอสูรอันรุนแรงสะกดข่ม ]
[ ร่างกายเหนื่อยล้าฉับพลัน  ทั้งค่าพลังโจมตี  พลังป้องกัน  และความว่องไวลดลง 30% ]
[ พลังชีวิตจะไม่ฟื้นฟูตามธรรมชาติ ]
[ ท่านได้รับความเสียหายทางจิตใจอย่างรุนแรง  อัตรการฟื้นฟูมานาตามธรรมชาติลดลง 50% ]

       "อาการผิดปรกติร้ายแรงเอาเรื่องแฮะ..."

       "ไม่มีการฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติงั้นหรือ... พึ่งพาได้แต่ทักษะฮีลกับโพชั่นเท่านั้นสินะ"

       "ดูระดับฟื้นฟูมานาตามธรรมชาตินี่สิ...  พวกเราคงใช้ทักษะมั่วซั่วไม่ได้แน่"

       "อืม... ดูเหมือนการเล่นโซโล่ในขุมนรกจะเป็นไปไม่ได้เลย"

       นักกีฬาทุกชาติต่างตกตะลึงกับอาการผิดปรกติ  พวกเขาล้วนรู้สึกว่า  ขุมนรกไม่ใช่สถานที่ของตนเองเลยสักนิด  แต่ในทางกลับกัน  ยูร่านั้นต่างออกไป

[ ขุมนรกคือเวทีอันเจิดจ้าสำหรับ <นักล่าอสูร> ]
[ ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 20% ]
[ ระยะหน่วงหลังใช้ทุกทักษะลดลง 20% ]
[ ทักษะปัดเป่าทุกชนิดรุนแรงขึ้น 15% ]
[ ความเร็วในการบีบอัดกระสุนมานาเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด ]
[ พลังชีวิตและมานาจะฟื้นฟูตามธรรมชาติเร็วขึ้น 50% ]

       'เวทีของฉัน...'

       คลาสนักล่าอสูร  ในตอนที่ได้รับมาครั้งแรก  ยูร่าตกตะลึงกับความสุดยอดที่เหนือล้ำกว่าคลาสทั่วไปในทุกด้าน  แต่ถึงกระนั่นก็ยังดูด้อยกว่าผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าอยู่หลายระดับ  แน่นอนว่าเป็นเพราะกริดได้รับทักษะปิดผนึกของคลาสมาแล้วมากมาย  โดยที่ยูร่ายังไม่เคยได้รับเลยสักครั้งเดียว  แต่เมื่อลองพิจารณาดูให้ดี  คลาสนักล่าอสูรนั้นเน้นหนักในด้านการต่อสู้  แต่ในความเป็นจริง  เธอไม่สามารถสู้กับกริดที่เป็นคลาสสายผลิตได้เลยสักนิด
       
       ยูร่านึกสงสัยมาตลอดว่าเธอคิดผิดรึไม่ที่เลือกเล่นคลาสนี้  ความกังวลในระยะหลังเริ่มมีเพิ่มมากขึ้น  แต่ตอนนี้เธอกำลังโล่งใจเป็นที่สุด  เพราะดูเหมือนเวทีขุมนรกคือสถานที่เฉิดฉายแท้จริงของนักล่าอสูร  นี่คือข่าวที่ดีมากสำหรับยูร่า  เพราะในอีกไม่ช้าก็เร็ว  เนื้อหาของขุมนรกก็จะปรากฏขึ้นในซาทิสฟาย  เมื่อถึงตอนนั้น  ฝีมือที่แท้จริงเธอก็จะพัฒนาอย่างไร้ขีดจำกัด

       เธอมองไปยังอนาคตอันแสนสดใสด้วยจิตใจที่อิ่มเอมความสุข

       『 นักกีฬาจากทั้ง 32 ประเทศกำลังอยู่ในจุดออกสตาร์ทครับ 』

       『 ดูเหมือนนี่จะเป็นการแข่งประเภทเดี่ยวที่รวบรวมผู้เล่นมีชื่อเสียงเอาไว้มากที่สุด 』

       『 ผมอยากให้จับตามองไปที่ดาเมี่ยน  เฮ่า   ซิวรอน  ซีบาล  ป็อน  และเรกัสครับ 』

       『 ผมไม่รู้ว่าขุมนรกจะมีสิ่งใดรออยู่บ้าง...  ดังนั้นหากมองจากความสามาถพื้นฐาน  ชื่อที่กล่าวมาจึงเป็นตัวเต็งที่น่าสนใจครับ 』

       『  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ดาเมี่ยน  หรือสันตะปาปาของเรา  ผมเชื่อว่าเวทย์แสงจะส่งผลร้ายแรงต่อเผ่าอสูรแน่นอนครับ 』

       『  เห็นด้วยครับ  ในสนามแห่งนี้  ดูเหมือนพลังของดาเมี่ยนจะเจิดจรัสยิ่งกว่าครอเกลเสียอีก 』

       『  นั่นเป็นเหตุผลที่ครอเกลตัดสินใจไม่ลงแข่งรึเปล่าครับ 』

       ผู้คนไม่ได้ให้ราคากับยูร่ามากนัก  ในการแข่งทำลายวัตถุวันแรก  ยูร่ารับมือกับครอเกลที่อยู่ในสภาพเหนื่อยล้าอย่างเต็มกลืน  แถมยังปล่อยให้ครอเกลหนีไปได้  ทั้งที่มีพีคซอร์ดช่วยรุมแล้วก็ตาม  ดูเหมือนคลาสลับของเธอจะไม่ได้ยอดเยี่ยมอย่างที่ทุกคนคาดหวัง  แต่เชื่อเถอะ  หลังจากนี้ไม่นาน  ทุกคนจะพูดถึงยูร่าไปอีกพักใหญ่

       จันทร์ขุมนรก  ดวงจันทร์น่าตาพิลึกพิลั่น  เป็นสิ่งแบ่งแยกอย่างชัดเจนว่าใครบ้างที่เคยผ่านเกาะเบเฮ็นหมายเลข 20 มาแล้ว  และใครบ้างที่ยังไม่เคย  ยูร่าจัดการกับเผ่าอสูรระหว่างทางไปพลางหลบสิ่งกีดขวาง  ผู้เล่นส่วนใหญ่กำลังเก็บรายละเอียดของขุมนรกให้ได้มากที่สุด  โดยไม่สนใจกับผลการแข่งมากนัก

       ในทางกลับกัน  อเล็กซานเดอร์นั้นวิ่งแข่งอย่างเอาเป็นเอาตาย  มันหัวเสียสุดขีดที่ถูกยูร่าแซงขึ้นนำตั้งแต่ต้น

       'นังนี่...'

       เธอทั้งงดงามและมีฝีมือที่ยอดเยี่ยม  แต่ชาวเอเชียผิวเหลืองยังไงก็ยังเป็นลิงเหลืองอยู่วันยังค่ำ  สำหรับครอเกลและกริดนั้นเป็นข้อยกเว้น  แต่อเล็กซานเดอร์จะไม่ยอมให้ชาวเอเชียคนที่สามนำหน้าตนอีก  ทำไมน่ะหรือ  แค่ชาติพันธุ์ที่สูงส่งกว่าก็มีเหตุผลมากเกินพอแล้ว

       อเล็กซานเดอร์ทำการเปิดศึกโจมตีใส่ยูร่าด้วยความคิดข้างตน  มันเสริมแกร่งออร่าไว้ที่ปลายดาบอย่างดุดันพร้อมกับแทงใส่แผ่นหลังของเธอ  ฝีมือต่อสู้ของอเล็กซานเดอร์นั้นถือเป็นแนวหน้า  แถมเลเวลของมันก็สูงกว่ายูร่ามาก  ไม่ว่าจะมองมุมใด  การโจมตีนี้ก็ควรจะบดขยี้ยูร่าอย่างราบคาบ  แต่กลับเกิดสิ่งที่ตรงกันข้ามขึ้นเสียได้...

       สภาพแวดล้อมมีบทบาทใหญ่หลวงมาก  อเล็กซานเดอร์ได้รับอาการผิดปรกติเข้าไปนานาชนิด  ในขณะที่ยูร่าได้รับบัฟส่งผลดีมากมาย

       "อ๊ากกกก!"

       ยูร่าใช้ดาบบล็อคการโจมตีจากอเล็กซานเดอร์ไว้  หลังจากนั้นก็สร้างระยะห่างและกระหน่ำยิงกระสุนเวทย์มนต์เข้าใส่  เมื่อยิงจนสาแก่ใจก็เปลี่ยนกลับมาเป็นดาบอีกครั้งเพื่อฟาดฟัน  อเล็กซานเดอร์ร่อแร่จนต้องผงะถอยหนีไป  หลังจากนั้น  ยูร่าก็เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่งอย่างไร้คู่แข่ง  และอเล็กซานเดอร์ก็ตามเข้ามาเป็นอันดับสอง

       เมื่อการแข่งจบลง  ถึงเวลาที่ต้องสัมภาษณ์ผู้ชนะ  ยูร่าได้มองกล้องด้วยแววตาอันแสนดุดันและกล่าวว่า

       "กริด  คืนนี้ฉันจะไปรับคำชมเชยที่ห้องของนาย... ด--ได้โปรดให้ฉันเข้าไปด้วย"

       สีหน้าของเธอขึงจังจริงจัง  แต่เสียงที่เปล่งกลับสั่นเครือ  ใบหน้าขาวนวลของหญิงงามเริ่มแดงระเรื่อ  ยูร่ารู้สึกเขินอายมาก  แต่เธอไม่ต้องการแพ้จิสึกะ... โลกอินเทอร์เน็ตเกิดการปั่นป่วนโกลาหลอีกครั้ง  

       ===  บัดซบ!  กริด... นายมันไอ้!@#$%

       ===  ผู้ชายหน้าด้านกำลังขโมยสองสาวสวยไปเสพสุขตามลำพัง!!

       นี่คือวันที่ผู้ชายทั้งโลกสามัคคีกันเป็นหนึ่งเดียว  เว็ปไซต์แอนตี้แฟนของกริดที่เงียบสงบมาพักใหญ่  บัดนี้เริ่มก่อตัวเป็นมรสุมคลื่นพายุอีกครั้ง

• Next
• Previous