จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 398

       'สำหรับฮิวรอย  เราพอจะเข้าใจอยู่บ้าง'

       เดิมทีแล้ว  คลาสนักพูดนับว่ามีฝีมือต่อสู้อ่อนแอมาก  ดังนั้น  อดีตของฮิวรอยคงไม่ได้พบพานเข้ากับเหตุการณ์รุนแรงระดับภัยพิบัติแน่  และตอนนี้เขาก็พัฒนาฝีมือควบคุมขึ้นมากหลังจากที่ได้คลาสรอง

       'แต่ยูร่ากับจิสึกะ… พวกเธอทำได้ยังไง'

       ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า  สองคนนี้คืออัจฉริยะมาตั้งแต่ต้น  ระดับความยากของเหตุการณ์ในอดีตนั้น  แม้แต่ลอเอลก็ไม่อยากคาดเดา  แต่พวกเธอกลับผ่านเกาะหมายเลข 31 ไปได้...

       'หรือว่าพวกเธอจะไม่เคยมีช่วงเวลาที่ยากลำบากเลยสักครั้ง  ถ้าเป็นเช่นนั้นล่ะก็  หึหึหึ… นับว่ามีค่าพอให้ฉันผู้นี้ใช้งานอยู่บ้าง'

       ในขณะที่อาการจูนิเบียวของลอเอลกำเริบ  ชาวโอเวอร์เกียร์บางคนได้พูดถึงไอเท็มที่ซื้อมาจากร้านค้าบนเกาะแห่งสายหมอก

       "ฉันซื้อโอสถความว่องไวมาห้าขวด  และหนังสือทักษะเกรดแรร์อีกหนึ่งเล่ม"

       "ฮุฮุฮุ  ฉันซื้อโอสถความอดทนมาทั้งหมด 13 ขวด  นับแต่นี้ไป  ฉันจะกลายเป็นแทงค์เต็มตัวเสียที"

       "เฟคเกอร์กับแวนเนอร์โชคดีจังแฮะ"

       "ฉันล่ะอิจฉานัก… ดันพบเกาะสายหมอกเร็วไปหน่อย  เลยมีแต้มพอซื้อโอสถมาแค่สี่ขวดเท่านั้น"

       "ของฉันมาถึงเกาะหมายเลข 31 โดยที่ไม่เคยพบเกาะสายหมอกเลย  ให้ตายสิ"

       "ฉันด้วย..."

       ระบบเกาะแห่งสายหมอกบนหมู่เกาะเบเฮ็นนั้นขึ้นอยู่กับดวงเพียงอย่างเดียว  ไม่ใช่สิ่งที่จะสั่งให้ปรากฏตัวเร็วหรือช้าได้เลย

       "ฉันเป็นห่วงกริดจัง"

       "...นั่นสินะ"

       ทั่วโลกมักเข้าใจผิดว่ากริดเป็นชายที่โชคดี  ย่อมเป็นเช่นนั้น  เพราะเขาคือคลาสเกรดเลเจนดารีคนแรกของโลก  ถึงกับมีบางคนที่คิดว่า  กริดเคยกอบกู้ประเทศชาติมาก่อนหรือไม่ในชีวิตที่แล้ว

       แต่ชาวโอเวอร์เกียร์ทุกคนนั้นรู้ความจริงเป็นอย่างดี  กริดไม่เคยมีโชค  พวกเขายังนึกสงสัยกันอยู่ว่า  กริดเคยไปทำอะไรให้เทพธิดาแห่งโชคโกรธเคืองเข้ารึเปล่า

       "ช่างตีเหล็กในตำนานที่ไม่สามารถสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีได้..."

       "จะเกิดอะไรขึ้นถ้ากริดเคลียร์หมู่เกาะเบเฮ็นจนหมดแล้วยังไม่พบกับเกาะแห่งสายหมอก..."

       "..."

       ทุกคนเป็นกังวลกับเรื่องนี้มาก  ในขณะเดียวกัน  อาการของลอเอลก็ยังคงกำเริบไม่หยุด

       'แม้ว่าจะต้องพบพานกับความโชคร้ายเหมือนเช่นทุกครั้ง  แต่จงเข้มแข็งไว้และผ่านมันไปได้… นายท่าน'

       ***

       ณ หมู่เกาะเบเฮ็น

       "นี่มันหมายความว่ายังไง..."

       กริดพลันขมวดคิ้วทันทีที่เข้าสู่เกาะหมายเลข 56  เพราะเบื้องหน้ามีปากถ้ำขนาดใหญ่ที่มืดสนิทอยู่สองช่องให้เลือกเดินเข้าไป

       'ทำไมถึงเป็นสอง...'

       ต้องเข้าไปทั้งคู่เลยรึเปล่านะ

       'คงไม่ใช่บททดสอบง่ายๆ แน่'

       ภายในเกาะหมายเลข 55 เริ่มมีมอนสเตอร์เลเวล 400 โผล่ออกมาให้เห็นแล้ว  ถ้าหากตนต้องถูกพวกมันรุมในถ้ำขนาดใหญ่ตรงหน้านี้ล่ะก็… กริดไม่มั่นใจเลยว่าตนจะเอาชีวิตรอดออกไปได้ 

       'หรือหากสำเร็จ  ระยะเวลาก็ต้องนานมากแน่  เพราะเลเวลต่างกันเกินไป...'

       เกาะหมายเลขต่อๆ ไปก็ยิ่งมีแต่จะทวีความยากขึ้น  ในขณะเดียวกัน  ข้อความระบบแสดงตรงหน้ากริดเพื่ออธิบายสถานการณ์

[ บททดสอบถูกสร้างขึ้น ]

[ เกาะหมายเลข 56 ]  
       ฝ่าวงกตให้สำเร็จ!
ของรางวัลผ่านบททดสอบครั้งแรก : 
- คะแนนท้าทาย 2,150 แต้ม
- ได้รับสิทธิเข้าสู่เกาะมหาสมบัติเป็นเวลาสามนาที

       'เกาะมหาสมบัติ!'

       กริดที่กำลังจิตใจห่อเหี่ยว  บัดนี้มีใบหน้าสดใสขึ้นทันตา

       'เกาะมหาสมบัติ  แค่ชื่อก็สุดยอดแล้ว!'

       หมู่เกาะเบเฮ็น  อดีตหอเกียรติยศซึ่งเหล่าตำนานจะมารวมตัวกันที่นี่  หมายความว่า  มันคือหนึ่งในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของทวีป  เกาะมหาสมบัติจะมีความยิ่งใหญ่และหรูหราขนาดไหนกันนะ

       'ถ้าได้อดามันเที่ยมคงดี...'

       เซ็ตแสงศักดิสิทธิ์ของสันตะปาปาเดรวิโก้ก็สร้างขึ้นจากโลหะแห่งเทพอย่างอดามันเที่ยม  กริดมั่นใจมากว่า  หากตนมีอดามันเที่ยมบ้างล่ะก็  จะต้องสร้างสุดยอดไอเท็มขึ้นได้แน่นอน

       "ดีล่ะ… ฉันจะผ่านบททดสอบนี้ให้ได้"
       
       ความมุ่งมั่นของชายหนุ่มพลันลุกโชน  แต่ในขณะเดียวกัน  เขากลับขยับร่างกายตนเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

       'เอ๋… ทำไมร่ายกายของเราแข็งทื่อไปหมด'

       ไม่เหมือนกับตอนที่ตกอยู่ภายใต้อาการผิดปรกติ  กริดกำลังยืนแข็งทื่อไปทั้งร่างอย่างอึดอัด  ในขณะที่เขากำลังสับสนสุดขีด  ตัวเลือกที่เป็นข้อความระบบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

[ ท่านต้องการจะเข้าไปยังถ้ำฝั่งซ้ายหรือขวา ]

       'อ้อ...!'

       ทันทีที่เข้าสู่เกาะแห่งนี้  วงกตก็เริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ  ชายหนุ่มไม่อาจขยับตัวได้เพราะแต่ต้องเลือกว่าจะไปซ้ายหรือขวาเท่านั้น

       'ไม่มีปัจจัยอื่นช่วยตัดสินใจเลือกเลยแฮะ'

       ชายหนุ่มหันไปมองด้านหลังโดยหวังจะถามสติกส์ว่า
       'ต้องทำยังไงถึงจะผ่านวงกตนี้ได้'       

       แต่ดูเหมือนระบบเกมจะไม่ยอมให้เขาส่งเสียงพูดออกไป

       'ไม่ใช่แค่การขยับตัว  แต่รวมไปถึงการพูดด้วยสินะ...'

       สติกส์เองก็คงเหมือนกัน  บัดนี้กำลังยืนแข็งเป็นรูปปั้นไม่ต่างจากกริด

       'แย่ล่ะสิ'

       ชายหนุ่มไม่เคยมีประสบการณ์ในการฝ่าวงกตมาก่อน  ด้วยความซับซ้อนของโครงสร้างและกับดับที่มากมาย  ระดับความยากของวงกตจึงทำให้กริดไม่กล้าลิ้มลอง  ในอีกความหมายหนึ่ง  กริดไม่เคยฝ่าวงกตสำเร็จ  เบื้องหน้าจึงมีแต่ความดำมืดอันเคว้งคว้างรออยู่

       'คงต้องเสี่ยงดวงอีกแล้วสินะ...'

       ดวง...

       กริดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  ก่อนที่ร่างกายจะขยับไปด้านหน้าหนึ่งก้าว  โดยทิศทางที่เขาเลือกเดินไปคือปากถ้ำด้านขวา  และผลที่ตามมา...

       'บ้าบอสิ้นดี!'

       ชายหนุ่มสถบทันทีเมื่อเดินเข้าไปภายในน้ำขวามือ  ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น  เพราะเบื้องหน้าของเขายังมีอีกมากถึงหกเส้นทางให้เลือก!

       'ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็  เราผ่านมันไม่ได้แน่'

       ชายหนุ่มเริ่มตึงเครียดเมื่อคิดถึงระยะเวลาที่ต้องใช้ในการฝ่าวงกตขนาดยักษ์แห่งนี้  

       'บางที  งานแข่งนานาชาติอาจเริ่มขึ้นก่อนที่เราจะผ่านมันสำเร็จ'

       แค่คิดก็สิ้นหวังแล้ว...  แต่กริดก็ยังมีไพ่ตายอยู่

       "ผสานดวงวิญญาณ"

       ซู่ววว

       เส้นผมของกริดกลายเป็นสีขาวหิมะ  ดวงตาแดงก่ำสดใสประหนึ่งทับทิม  ในเมื่อพึ่งพาความรู้ของจอมปราชญ์ไม่ได้  เขาจึงต้องพึงพาความรู้ของสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น  ณ เวลานี้  กริดมีตัวเลือกสำหรับแก้ปัญหามากมายหลายทาง

       "โฮ่… นายทำแบบนี้เพื่อหวังพึ่งพาสติปัญญาของฉันสินะ"

       บราฮัมไม่รีรอ  เขารีบใช้ <เวทย์มนต์ตรวจจับ(พัฒนา)> ทันที  หลังจากนั้นก็เลือกเดินไปยังเส้นทางที่มีออร่าของสิ่งมีชีวิตเข้มข้นที่สุด

       ทันใดนั้นเอง

       มอนสเตอร์ที่หลบซ่อนอยู่ได้โผล่ออกมาโจมตีระหว่างทาง  ซึ่งบราฮัมก็จัดการกับทั้งหมดได้ไม่ยาก  เมื่อเสร็จกิจ  บราฮัมก็ให้คำแนะนำกริด

       "ธรรมชาติของวงกตคือ  มันถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องสิ่งที่อยู่ภายใน  ดังนั้นมันจึงไม่ต้องการให้มีสิ่งใดเข้าใกล้ได้  ยิ่งนายเข้าใกล้สมบัติมากขึ้น  มอนสเตอร์ก็จะมีจำนวนมากขึ้นและดุร้ายยิ่งขึ้น  จงใช้เวทย์ตรวจจับและค่อยๆ เคลื่อนไหวอย่างใจเย็น"

       ผสานดวงวิญญาณนั้นมีผลอยู่เพียงสามนาทีเท่านั้น  บราฮัมได้มอบคำแนะนำสุดล้ำค่าให้กริดและกลับไปหลับไหลเช่นเดิม  เป็นเวลาเดียวกับที่กริดอมยิ้ม

       'ขอบคุณนะ  บราฮัม'

       เพราะบราฮัม  ชายหนุ่มจึงได้เบาะแสสำคัญเพื่อผ่านบททดสอบ  และในเวลาเดียวกันก็ได้ครอบครองเวทย์มนต์ชนิดใหม่มาด้วย

[ เวทย์มนต์ตรวจจับ (พัฒนา)  เลเวลหนึ่ง ]
       เวทย์มนต์ตรวจจับที่พัฒนาโดยมหาจอมเวทย์ในตำนาน  ผู้ซึ่งปรับแต่งสูตรเวทย์มนต์ขึ้นมาใหม่ทั้งหมด
       ทำการแผ่ขยายมานาปริมาณมหาศาลออกไปโดยรอบ  สามารถตรวจจับสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่อยู่ในระยะสิบเมตร
       ยิ่งเลเวลทักษะเพิ่มขึ้น  ระยะการตรวจจับก็จะกว้างขึ้น  และรายละเอียดของเป้าหมายก็จะชัดเจนขึ้นด้วย       
มานาที่ใช้ : 3,000
ระยะเวลาร่าย : 6 วินาที
ระยะหน่วงหลังใช้ : 10 นาที

       'ถ้าเราทำตามคำแนะนำของบราฮัม...'

       ซู่ววว!

       ในคราวนี้  ทางเลือกที่กริดต้องเผชิญมีมากถึงแปดเส้นทาง  ชายหนุ่มรีบแผ่มานาของเวทยต์มนต์ตรวจจับออกไปทุกทิศ

       'เจอแล้ว!'

       เขาสัมผัสถึงออร่าอันเข้มข้นได้จากหนึ่งในแปดเส้นทางด้านหน้า  กริดมั่นใจมากว่าทางนี้จะต้องมีมอนสเตอร์รออยู่แน่นอน  ชายหนุ่มทำการเรียกโนเอะ  แรนดี้  และหัตถ์เทวะออกมา  หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปด้วยท่าทีพร้อมรบเต็มกำลัง

       "แฮ่ก… แฮ่ก..."

       มอนสเตอร์ภายในวงกตมีเลเวลราว 400~410   ด้วยความต่างชั้นขนาดนี้  การโจมตีของกริดแต่ละครั้งจึงไม่อาจสร้างความเสียหายได้มากนัก  และกลับกัน  เมื่อเขาเป็นฝ่ายถูกโจมตีบ้าง  กริดก็จะรู้สึกบาดเจ็บจวนเจียนตายเลยสีเดียว  มอนสเตอร์ทุกตัวกลายเป็นบอสในสายตาเขาไปแล้ว

       'แต่ปัญหาหลักในตอนนี้ไม่ใช่มอนสเตอร์'

       ระยะหน่วงของทักษะเวทย์มนต์ตรวจจับคือสิบนาที  มันสามารถลดลงเหลือแปดนาทีได้ด้วยรองเท้าบราฮัม  กริดจึงสามารถเลือกเส้นทางได้ใหม่อีกครั้งในทุกแปดนาที  

       เร็วกว่านี้ไม่ได้แล้ว

       'ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าเราจะฝ่าวงกตนี้สำเร็จ...'

       แม้ดวงตาจะเริ่มล้า  จิตใจเริ่มอ่อนแรง  แต่ว่า...

       'เราต้องไปต่อ'

       งานหนักเกินกำลังคือสิ่งถนัดของกริดอยู่แล้ว  ชายหนุ่มแสยะยิ้มพร้อมกับก้าวต่อไปอย่างไม่หยุดพัก

       ***

       หัวหน้ากิลด์ยัค  หนึ่งในเจ็ดกิลด์ใหญ่  บูบัต

       ตอนนี้บูบัตตกไปเป็นผู้เล่นอันดับ 53 ของโลก  แม้จะเทียบไม่ได้กับอันดับ 25 ในอดีต  แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูแคลนว่าฝีมือของบูบัตถดถอยลงไป  ด้วยการตัดสินใจที่เฉียบขาดและความสามารถในการสร้างอาการผิดปรกติที่ต่อเนื่อง  สนามรบจึงเป็นสถานที่ของบูบัตอยู่เสมอ  หากพันธมิตรใดมีบูบัตคอยรบพุ่งอยู่แนวหน้า  พวกมันล้วนรู้สึกอุ่นใจมาก  โดยฉายาของบูบัตก็คือ

       <ยัคผู้นำพาชัยชนะ>

       แต่นั่นคือชื่อเสียงเกียรติยศก่อนงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่หนึ่ง  เมื่อต้องลงสนามจริง  บูบัตพลันพบพานกับความอับอายและสิ้นหวัง  ฝีมือของมันไม่ได้เฉิดฉายเหมือนกับชื่อเสียง  เป็นเพราะมันอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์งั้นหรือ  เปล่าเลย  แต่เป็นเพราะต้องเผชิญหน้ากับกริดและยูร่าติดต่อกัน  ในกรณีของยูร่า  บูบัตไม่สามารถสร้างอาการผิดปรกติใส่เธอได้เลยสักครั้ง  เพราะยูร่าสามารถหลบหลีกการโจมตีทั้งหมดได้ด้วยฝีมือควบคุมที่เหนือชั้นกว่า  แต่ในกรณีของกริดนั้นเลวร้ายกว่ามาก  เพราะกริดคือผู้ที่ต้านทานต่ออาการผิดปรกติทั้งหมดอยู่แล้ว 

       บูบัตเคยรู้สึกหงุดหงิดใจในความไร้ประโยชน์ของตน

       "แต่ปีนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว!"

       หลังจากอัพเลเวลถึง 300  บูบัตก็ได้รับทักษะโจมตีมาเสริมเขี้ยวเล็บอีกจำนวนมาก  แตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่คอยพึ่งพาแต่อาการผิดปรกติ  ตอนนี้บูบัตกลายเป็นจอมบดขยี้เต็มตัวด้วยทักษะโจมตีอันรุนแรงหนักหน่วง  แม้ว่าคลาส <จอมบดขยี้> จะถูกจัดให้อยู่ในหมวดหมู่ของตัวแทงค์ก็ตาม

       "ระบบใหม่เอื้อประโยชน์กับเรามาก!  วะฮ่าฮ่า!"

       ทักษะเกรดเลเจนดารีของกริดแล้วยังไง  เมื่อถูกลดความรุนแรงลงมากถึง 50%  บูบัตก็สามารถทนรับการโจมตีจากกริดได้นานขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า  และหากเป็นการต่อสู้ระยะยาวล่ะก็  ตัวมันเองก็มั่นใจในค่าเรี่ยวแรงอันสูงส่งเช่นกัน

       "ฉันจะให้แกชดใช้ความอับอายในอดีตทั้งหมด!  และเหรียญทองจะต้องตกเป็นของตุรกี!"

       "เฮ้~!!"

       ชาวตุรกีต่างโห่ร้องให้กับคำประกาศกร้าวของบูบัต

       ในเวลาเดียวกัน

       ทั่วทั้งโลก  ไม่ใช่เฉพาะบูบัต  นักกีฬาจากทุกชาติล้วนมั่นใจว่าพวกเขาสามารถรับมือกริดได้  ระบบใหม่เพียงระบบเดียวสามารถเปลี่ยนให้ผู้เล่นคนหนึ่งกลายเป็นไอ้งั่งในสายตาทุกคนได้ทันที

• Next
• Previous