จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 390

       ใครกันคือสุดยอดแร้งเกอร์ปกปิดตัวตน  หากถามคำถามนี้กับคนทั่วไป  พวกเขาคงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ากริด

       แต่มีกฏอยู่หนึ่งข้อที่ใช้ได้กับทุกวงการ  ตัวตนในเงามืด  มักจะมีผู้ที่แข็งแกร่งระดับพิสดารเร้นกายอยู่เสมอ  และสำหรับซาทิสฟายก็ไม่มีข้อยกเว้น  ทาร์ม่าคือหนึ่งในคนเหล่านั้น

       ทาร์ม่า  ผู้เล่นที่หลงไหลในการพีเคและหมกมุ่นอยู่กับมันตั้งแต่ซาทิสฟายเปิดตัวใหม่ๆ   ผู้เล่นสุดโฉดที่ถือเป็นภัยร้ายแรงต่อผู้เล่นทั่วไป   เกียรติประวัติของทาร์ม่ามีอยู่มากมาย  และสิ่งที่ทำให้มันโด่งดังก็คือ...

       "ฉันเคยสังหารซีบาล  ผู้เล่นอันดับสองของโลกมาแล้ว"

       นี่เป็นเรื่องจริง  ทักษะการพีเคของทาร์ม่านั้นยากจะหาใครเทียบ  ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะคลาสมันของมันเอื้ออำนวยต่อการพีเคเป็นอย่างมาก  และทาร์ม่าก็มั่นใจว่า  ครอเกลต้องเสร็จมันในงานแข่งนานาชาติแน่นอน

       "โฮ่... ถ้าเป็นทาร์ม่าล่ะก็  งานครั้งนี้คงไม่มีปัญหาแล้วล่ะ"

       "ถ้าหากทาร์ม่าลงแข่งสนามประลองดวลเดี่ยว  การไปถึงรอบชิงคงไม่ใช่เรื่องยากนัก"

       พวกหัวกะทิจากโอเวอร์เกียร์งั้นหรือ  ไม่มีใครเลยสักคนที่เอาชนะทาร์ม่าได้แน่นอน  คณะผู้บริหารของบลัดคาร์นิวัลต่างมั่นใจในเรื่องนี้มาก  ฝีมือการดวลของทาร์ม่าคือระดับพระกาฬ

       "แต่ถึงกระนั้น  การจะดวลให้ชนะครอเกลก็ยังเป็นเรื่องไม่ง่าย"

       "ครอเกลคือตัวตนพิเศษ"

       "เขาคือปีศาจที่ก้าวข้ามคำว่าอัจฉริยะไปไกลแล้ว  ว่ากันว่า  ไม่มีใครที่สามารถการันตีชัยชนะได้เมื่อต้องดวลกับครอเกล  ยกเว้น <แอ็กนัส> และ <ฝาแฝด> ของกิลด์เรา"

       "เงียบซะ  ไอ้พวกปากสุนัข"

       ทาร์ม่าสบถใส่เพื่อนร่วมกิลด์อย่างหัวเสีย  มันหันไปพูดอย่างมั่นใจกับหัวหน้ากิลด์ที่ปิดบังตัวตนด้วยผ้าคลุมหน้า

       "ไปบอกกับลูกค้าได้เลย  ว่าฉัน  ทาร์ม่า  จะเอาชนะครอเกลได้ในสนามประลองดวลเดี่ยวแน่นอน  อ้อ  แล้วอย่าลืมบอกพวกเขาด้วยว่า  ต้องจ่ายโบนัสให้ด้วยทุกครั้ง  เมื่อฉันสามารถล้มคนดังได้ในระหว่างทางที่ไปชิงกับครอเกล"

       "เข้าใจแล้ว"

       หัวหน้ากิลด์บลัดคาร์นิวัลแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายภายใต้ผ้าคลุมหน้า  ดูเหมือนมันจะมั่นใจในฝีมือของทาร์ม่ามากทีเดียว

       ***

[ การออกแบบของช่างตีเหล็กในตำนาน ]
       ท่านสามารถออกแบบไอเท็มเพิ่มขึ้นได้สามชนิด  เมื่อทักษะการผลิตของช่างตีเหล็กในตำนานมีเลเวลพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ
จำนวนของไอเท็มที่สามารถออกแบบได้ในปัจจุบัน : 13/21
* เมื่อไอเท็มถูกสร้างขึ้นด้วยสูตรการผลิตนี้  ชื่อของผู้ออกแบบจะถูกสลักไว้บนไอเท็ม

       "การออกแบบของช่างตีเหล็กในตำนาน"

       ทันทีที่กริดใช้ทักษะ

       ชิ้ง~

       เกิดเป็นเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับหน้าต่างข้อความระบบ

[ ท่านต้องการออกแบบไอเท็มชนิดใด ]

       'นั่นสินะ...'

       ชายหนุ่มไม่ต้องการอาวุธที่ทรงพลัง  เขาเพียงต้องการอาวุธที่พึงพาดวงอย่างแท้จริง  เพราะนี่คือหนทางเดียวที่กริดจะเอาชนะร่างโคลนได้

       'ชักเบื่ออาวุธจำพวกดาบแล้วสิ'

       อันที่จริงจะเป็นอาวุธอะไรก็ได้  ในเมื่อมันมีไว้เพื่อสุ่มอยู่แล้ว  และบางที  ชั่วชีวิตนี้เขาอาจไม่นำมันออกมาใช้อีกเลยในภายหลัง  กริดต้องการใช้มันเพียงเพื่อผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลข 41   ดังนั้น  การสร้างอาวุธประเภทใหม่ก็ถือเป็นเรื่องน่าสนุกไม่น้อย

       'ต้องใช้ง่าย...  และมีความแม่นยำสูง'

       คงเป็นความรู้สึกสนุกและแปลกใหม่เมื่อได้สร้างอาวุธที่โจมตียังไงก็โดน  ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะนึกถึงพลองนวดข้าวของปิอาโร่  ใช่แล้ว  อุปกรณ์ทำฟาร์มที่ใช้นวดเมล็ดข้าว  มีลักษณะเป็นท่อนยาว  ตรงส่วนปลายมีท่อนไม้ห้อยผูกติดไว้ด้วยโซ่  สามารถใช้ควงไปมาในอากาศได้

( ผู้แปล : ใครนึกภาพไม่ออกให้เซิร์จกูเกิ้ลว่า "Farming Flail" )

       'ใช่แล้ว  สิ่งนั้นหลบหลีกได้ยากมาก'       

       ในที่สุด  ชายหนุ่มก็ได้บทสรุปหลังจากย้อนนึกไปถึงการต่อสู้ในอดีตกับปิอาโร่  เขาแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

       'ไอ้ร่างโคลนบัดซบนั่น...  แล้วแกจะได้ลิ้มรสกับความรู้สึกเจ็บใจถึงขีดสุด!'

       กริดตัดสินใจได้แล้ว

       "ฉันจะสร้างพลองนวดข้าว"

       "เฮ้ย..."

       สติกส์พลันผงะไปทันทีเมื่อได้ยินการตัดสินใจของกริด  เพราะเดิมทีนั้น  ทักษะออกแบบของช่างตีเหล็กในตำนานถือเป็นไพ่ตายของแพ็กม่าในอดีต  แต่เนื่องด้วยจำนวนการออกแบบที่จำกัด  ทุกครั้งจึงต้องถูกใช้อย่างคุ้มค่าให้มากที่สุด  แต่กริดกลับเลือกที่จะออกแบบอุปกรณ์ทำฟาร์มเนี่ยนะ

       สติกส์ถามย้ำอีกครั้ง
       "ท่านจะใช้ทักษะล้ำค่านี้เพื่อสร้างพลองนวดข้าวจริงหรือ  ได้โปรดให้เหตุผลที่เหมาะสมกับกระผมด้วย!"

       "..."

       เป็นเพราะกริดต้องการอาวุธที่มีความแม่นยำสูง  และพลองนวดข้าวก็คือคำตอบ  แถมมันยังมอบความรู้สึกเจ็บใจให้กับผู้ที่โดนโจมตีในเวลาเดียวกัน   

       แต่มันน่าอายเกินกว่าที่กริดจะอธิบายสติกส์ไปตามตรงเช่นนี้

       "ฮื้อ~ฮืมมมม~"

       ชายหนุ่มเมินเฉยต่อคำถามสติกส์และมุ่งหน้าออกแบบไอเท็มต่อไป

[ กรุณายืนยันว่าเป็นอาวุธประเภทพลองนวดข้าว ]
       
       "ยืนยัน"

[ ท่านจะใช้วัสดุใดบ้าง ]

       "..."

       เหตุผลที่กริดคิดถึงไอเท็มเสี่ยงดวงขึ้นมาได้  เป็นเพราะก่อนที่เขาจะออกเดินทางมายังหมู่เกาะเบเฮ็นอีกครั้ง  ซิลเวอรันได้มอบของขวัญอันล้ำค่าจากโรงแปรธาตุ  ซึ่งกลายมาเป็นวัตถุดิบสำคัญในการสร้างออปชั่นแบบสุ่มให้กับกริด  

       นับว่ากริดตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ ที่คิดเพิ่มออปชั่นให้กับยารุกต์ในครั้งนั้น

       "กระผมได้ยินว่าท่านกำลังจะเดินทางไปยังสถานที่อันตราย  กระผมได้แต่หวังว่าท่านจะกลับมาอย่างปลอดภัย"

       ซิลเวอรันเดินเข้ามาหากริดพร้อมกับยื่นขวดบรรจุของเหลวปริศนาให้

       "นี่คืออะไร..."

       หมอนี่คิดจะวางยาตน  เพราะอ่านใจออกว่ากริดกำลังมองโรงแปรธาตุเป็นเพียงความล้มเหลวงั้นหรือ  เปล่าเลย  ซิลเวอรันอมยิ้มและอธิบายต่อไป

       "สิ่งนี้คือโพชั่นลึกลับที่กระผมทุ่มเทความรู้ด้านการแปรธาตุทั้งหมดลงไป"

       "แล้วมันส่งผลยังไงบ้าง"

       "กระผมเองก็ไม่รู้..."

       "อะไรนะ..."

       "ฮะฮะ  หากจะพูดให้ชัดก็คือ  โพชั่นขวดนี้จะสุ่มเอฟเฟคให้กับผู้ที่ดื่มมันเข้าไป  ดังนั้น  กระผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท่านบ้าง  แต่นั่นคือสเน่ห์อย่างหนึ่งของศาสตร์การแปรธาตุอยู่แล้ว  อย่างไรก็ตาม  ถ้าหากท่านเข้าตาจนล่ะก็  จะลองดื่มมันดูก็คงไม่ใช่เรื่องเสียหาย  บางทีอาจเกิดสุดยอดเอฟเฟคขึ้นกับตัวท่านก็เป็นได้"

       "..."

       หมอนี่ต้องเสียสติไปแล้วแน่  นี่คือวินาทีที่กริดสูญสิ้นความเชื่อใจในตัวโรงแปรธาตุและนักแปรธาตุ  ชายหนุ่มสาบานกับตนเองว่าจะไม่มีวันใช้โพชั่นขวดนี้เด็ดขาด  แต่เพิ่งจะผ่านมาเพียงไม่กี่วัน  เขากลับต้องใช้มันจนได้

       "วัสดุเอาเป็น  โพชั่นสูตรลับของซิลเวอรัน  และไม้เหล็กนิล"

       กริดตั้งความหวังไว้กับโพชั่นสูตรลับของซิลเวอรันมากทีเดียว

[ กรุณายืนยัน ]

       "ยืนยัน"

[ กรุณาออกแบบรูปลักษณ์ไอเท็ม ]

       ทันทีที่ระบุวัสดุเสร็จ  พิมพ์เขียวอันว่างเปล่าก็ปรากฏสู่สายตากริด  นี่นับเป็นครั้งที่เก้าแล้วที่ชายหนุ่มใช้ทักษะออกแบบไอเท็ม  กริดบรรจงลงมือวาดอย่างชำนิชำนาญ

       'พลองที่ปิอาโร่ใช้  ถือเป็นรูปทรงในอุดมคติของพลองแล้ว'

       ครืดด...  ครืด...

       รูปทรงพลองนวดข้าวถูกวาดขึ้นบนพิมพ์เขียวอย่างสวยงาม  กริดวาดมันโดยใช้อุปกรณ์ทำฟาร์มของปิอาโร่เป็นต้นแบบ  เมื่อผ่านไปพักใหญ่จนกริดพึงพอใจกับผลลัพธ์  ชายหนุ่มก็กดปุ่มเสร็จสิ้น

[ หากท่านสร้างสูตรการผลิตขึ้น  จำนวนของไอเท็มที่ท่านสามารถออกแบบได้จะลดลงหนึ่งชิ้น  กรุณายืนยัน ]

       "ยืนยัน"

[ งานศิลป์ที่ยอดเยี่ยมเสร็จสิ้นแล้ว ]
[ ท่านใช้งานจำนวนการออกแบบไอเท็มไปหนึ่งครั้ง ]

[ กรุณาอธิบายรายละเอียดไอเท็ม ]

       รายละเอียดไอเท็ม  ระบบที่จะเป็นตัวกำหนดทิศทางว่าไอเท็มจะมีคุณสมบัติเช่นไร  และกริดก็ตระหนักดีว่า  การเขียนสิ่งที่เพ้อฝันลงไปจะมีแต่ผลร้ายตามมา

       ชายหนุ่มเริ่มอธิบาย

       "พลองเล่มนี้มีวัสดุหลักเป็นไม้เหล็กนิล  ทำให้มีความยืดหยุ่นและพลังโจมตีที่สูง  ไม้ส่วนที่ห้อยติดตรงปลายมีลักษณะเป็นท่อนสี่แฉก  สันแฉกแต่ละด้านมีความคมและแข็งคล้ายใบดาบเหล็กกล้า  การเพิ่มโพชั่นสูตรลับของซิลเวอรันลงไปจะทำให้พลองเล่มนี้สร้างเอฟเฟคแบบสุ่มทุกครั้งที่เป้าหมายถูกโจมตี"

[ พิมพ์เขียวเรียบร้อย ]
       
       พิมพ์เขียวของพลองนวดข้าวที่กริดออกแบบได้รับการปรับแต่งให้เหมาะสมยิ่งขึ้นจากผลของทักษะ  หลังจากนั้นไม่นาน  รูปทรงที่เสร็จสมบูรณ์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้ากริด

       'ไม่เลว'

       พลองนวดข้าวสองท่อน  ยาว 1.3 เมตร  มีความยืดหยุ่นสูง  ส่วนปลายห้อยมีรูปทรงเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส  สันทั้งสี่ด้านยื่นยาวออกมาอย่างแหลมคมประหนึ่งใบดาบ  มันดูเหมือนกับอุปกรณ์ทำฟาร์มมากกว่าอาวุธ  แต่กริดกลับชอบในความเป็นอุปกรณ์ทำฟาร์มนี้มาก  เพราะมันสามารถบดขยี้ศักดิ์ศรีของศัตรูให้แหลกเป็นผุยผงได้ในยามที่โดนฟาดเข้าไป

[ กรุณาตั้งชื่อไอเท็ม ]

       ข้อความระบบครั้งสุดท้าย  โดยกริดก็ตอบกลับไปว่า

       "พลองมั่วซั่ว"

       "...เดี๋ยวก่อน!"

       เป็นชื่อที่ห่วยแตกมาก  สติกส์พยายามเบรกกริดไว้ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก  แต่มีหรือที่ชายหนุ่มจะใส่ใจ  เขาทำการยืนยันและสร้างเป็นสูตรการผลิตขึ้นทันที

[ พลองมั่วซั่ว ]
เกรด : ยูนีค ~ เลเจนดารี
       อุปกรณ์ทำฟาร์มที่ออกแบบโดยกริด  ผู้ซึ่งถือกำเนิดใหม่ในฐานะตำนาน
       สร้างขึ้นจากไม้เหล็กนิลที่มีความยืดหยุ่นและพลังโจมตีสูง  จะเรียกว่าเป็นอาวุธก็ไม่ผิดนัก
       แต่เอฟเฟคการโจมตีก็ไม่อาจคาดเดาได้  เนื่องด้วยหนึ่งในวัสดุคือโพชั่นสูตรลับของซิลเวอรัน  จงใช้งานอย่างระมัดระวัง  ไม่สิ  คงเป็นการดีกว่าหากท่านไม่คิดใช้งานมัน
เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 200 หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 109

[ รายละเอียดเกรดยูนีค ]
ความคงทน : 259/259
พลังโจมตี : 143~191
* เกิดเอฟเฟคพิเศษแบบสุ่มทุกครั้งที่โจมตีโดนเป้าหมาย  ผลของเอฟเฟคไม่สามารถคาดเดาได้เลย
* ความเร็วในการนวดข้าวเพิ่มขึ้น 150%
* เมล็ดข้าวที่ถูกนวดจะเกิดเอฟเฟคแบบสุ่ม

[ รายละเอียดเกรดเลเจนดารี ]
ความคงทน : 307/307
พลังโจมตี : 218~275
* เกิดเอฟเฟคพิเศษแบบสุ่มทุกครั้งที่โจมตีโดนเป้าหมาย  ผลของเอฟเฟคไม่สามารถคาดเดาได้เลย
* ความเร็วในการนวดข้าวเพิ่มขึ้น 200%
* เมล็ดข้าวที่ถูกนวดจะเกิดเอฟเฟคแบบสุ่ม

       "อืม… แม้ว่าไม้เหล็กนิลอาจแพงไปบ้าง  แต่เราก็อยากมีของขวัญติดมือกลับไปมอบให้ปิอาโร่"

       กริดพูดจาเสียใหญ่โต  แต่ความเป็นจริงแล้ว  ในภายหลังเมื่อปิอาโร่ได้รับพลองมั่วซั่วเล่มนี้เป็นของขวัญ...

       ขอไม่พูดถึงดีกว่า

       ***

       หลังจากออกแบบพลองมั่วซั่วขึ้นมาได้  กริดได้ล็อกเอาต์ออกไปพักผ่อน  หลังจากนั้นก็กลับมาอีกครั้งในสภาพสมบูรณ์พร้อม

       "ได้โปรดเป็นเกรดเลเจนดารีด้วยเถิด"

       ชายหนุ่มสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีมาแล้วเกินกว่า 10 ชิ้น  ทำให้เขาถูกปรับลดความสามารถไปถึงสองครั้ง  ตอนนี้กริดจะได้รับค่าสถานะก็ต่อเมื่อสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีขึ้นมาเท่านั้น

       เขาจึงหวังให้ทุกไอเท็มที่สร้างออกมาเป็นเกรดเลเจนดารีทั้งหมด  ไม่เว้นแม้แต่พลองมั่วซั่วเล่มนี้

       'ชักอยากรู้เหมือนกัน  ว่าหากครบ 15 ชิ้นแล้ว  จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเราอีก'

       ระหว่างที่ปกครองเรย์ดันในช่วงเวลาที่ผ่านมา  เขานั่งสร้างเซ็ตกริดรุ่นผลิตจำนวนมากเกินกว่า 1,000 เซ็ตไปแล้ว  ในบรรดาไอเท็มเหล่านั้น  มีเพียงสองชิ้นที่กลายเป็นเกรดเลเจนดารี  ทำให้ ณ ตอนนี้  กริดสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีไปแล้วทั้งหมด 12 ชิ้น  เหลืออีกเพียงสามชิ้นก็จะเกิด <เหตุการณ์พิเศษ> ขึ้น  เขารู้ดีว่าตนเองจะถูกปรับลดค่าสถานะที่ได้รับแน่นอน  แต่อีกใจหนึ่งก็หวังให้ความสามารถที่เพิ่มขึ้นชดเชยกับสิ่งที่สูญเสียไปอย่างสมน้ำสมเนื้อ 

       "เอาล่ะ  มาเริ่มกันเลย"

       เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

       เนื้อแท้ของกริดคือช่างตีเหล็ก  ดังนั้น  ในยามที่ทุบค้อนลงไปบนทั่ง  สีหน้าของเขาย่อมมีความสุขกว่าครั้งไหนทั้งหมด

       แต่สติกส์ยังคงรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่เลิก

       'แม้ว่ากริดกำลังเปี่ยมไปด้วยองอาจของช่างตีเหล็กในตำนานอยู่ก็ตาม… แต่เรากลับรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย'

       ช่างตีเหล็กในตำนานได้ใช้ทักษะออกแบบอันแสนล้ำค่า  ทำการออกแบบอุปกรณ์ทำฟาร์มขึ้นมาหนึ่งชิ้น  แถมยังตั้งชื่อมันว่าพลองมั่วซั่วอีก  สติกส์เริ่มสงสัยว่ากริดอาจเสียสติไปแล้ว  จนล้มเลิกความคิดที่จะชำระล้างหมู่เกาะเบเฮ็นไปหมดสิ้น

       สติกส์พลันรู้สึกเจ็บหัวจี๊ดขึ้นมาทันที

• Next
• Previous