จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 387

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 20 ]

       กริดใช้เวลาผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลขหนึ่งถึง 19 รวมทั้งสิ้น 45 ชั่วโมงกับอีก 19 นาที  โดยที่ชายหนุ่มทุ่นเวลาไปมากแล้วจากการใช้มาสเตอร์คีย์  รวมถึงไปแท่งสายฟ้ายักษ์ที่ตนสร้างขึ้นมาใหม่  หากเป็นผู้ท้าทายทั่วไป  เวลาโดยรวมจะต้องนานกว่านี้มากแน่

       แต่สำหรับสมาชิกโอเวอร์เกียร์นั้นมีข้อยกเว้น  พวกเขาทั้งหมดได้รับคำแนะนำจากกริดอย่างละเอียด  และเตรียมการแก้ทางในแต่ละบททดสอบมาเป็นอย่างดี  ทุกคนสามารถมาถึงเกาะหมายเลข 20 ได้ด้วยเวลาที่ไม่ต่างจากกริดมากนัก

       'บททดสอบของเกาะหมายเลข 20... ต้องหลบดวงตาของจันทร์ขุมนรกสินะ'

       และวิธีที่กริดเตรียมการไว้ให้ทุกคนผ่านด่านก็คือ...

       พรึบ!

       ชาวโอเวอร์เกียร์พากันสวมผ้าคลุมล่องหนและเดินผ่านเกาะหมายเลข 20 ไปอย่างง่ายดาย  จันทร์ขุมนรกไม่สามารถเป็นอุปสรรคให้พวกเขาได้แม้แต่น้อย  ทั้งหมดเป็นเพราะกริดคนเดียวแท้ๆ

       ***

       เหลือเวลาอีก 39 วันก่อนจะถึงงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่สอง

       อันดับหนึ่งของโลก  ครอเกล  ยามนี้กำลังอยู่ระหว่างทางแยกที่ต้องตัดสินใจ  ระหว่างกลับมาท้าทายหมู่เกาะเบเฮ็นอีกครั้ง  หรือกลับไปท้าดวลกับปิอาโร่อีกครั้ง

       'การท้าทายหมู่เกาะเบเฮ็นจะทำให้เราได้รับโอสถและทักษะใหม่'

       แต่หากชนะปิอาโร่ได้  เขาก็จะได้รับคลาสเกรดเลเจนดารี  ไม่ว่าจะทางใด  ถ้าหากประสบความสำเร็จ  ครอเกลก็จะพัฒนาตนเองอย่างก้าวกระโดดจนกลายเป็นพระเอกในงานแข่งซาทิสฟายทันที

       'แต่ก็อัตราความสำเร็จก็ต่ำมากทั้งคู่'

       โอกาสที่ครอเกลจะเอาชนะปิอาโร่มีอยู่เท่าไรน่ะหรือ  จากที่ตนคำนวนด้วยประสบการณ์  คงอยู่ที่ราว 30% เท่านั้น  

       แล้วหมู่เกาะเบเฮ็นล่ะ

       'โอกาสผ่านบททดสอบของหมู่เกาะเบเฮ็นนั้นยิ่งต่ำกว่า 30% เสียอีก'

       เหตุผลที่ครอเกลไม่คิดกลับไปท้าทายหมู่เกาะเบเฮ็นใหม่อีกครั้ง  เพราะเขาติดแหง่กอยู่ที่เกาะหมายเลข 31 มานานแล้ว  เกาะแห่งฝันร้ายที่จะจำลองความตายบ่อยครั้งที่สุดกลับมาอีกครั้ง  

       โดยบททดสอบที่ครอเกลพบพานก็คือ... เขาต้องสู้กับจอมอสูรเฟอร์ฟูด้วยเลเวลที่ไม่ถึง 180 ด้วยซ้ำ

       'เฟอร์ฟู...'

       หนึ่งในจอมอสูรที่พ่ายแพ้ต่ออริยะดาบมุลเลอร์จนถูกผนึกไว้  ในอดีต  ครอเกลประมาทเฟอร์ฟูเกินไป  คิดว่าตนเองสามารถล่าได้ตามลำพัง  เพราะตอนนั้นเฟอร์ฟูหยิบยืมร่างเนื้อของอสูรระดับกลางมาใช้ต่อสู้

       ผลการต่อสู้เป็นอย่างไรน่ะหรือ  เรียกว่าเป็นนรกบนดินของครอเกลก็ไม่ผิดนัก  เขาถูกเฟอร์ฟูตามล่าสุดขอบโลกและสังหารไปสามครั้งซ้อน  หากไม่ได้รับความช่วยเหลือล่ะก็  เกรงว่าคงถูกฆ่าเพิ่มมากกว่านี้อีกหลายรอบแน่นอน

       'ตัวเราในตอนนี้ยังเอาชนะหมู่เกาะเบเฮ็นไม่ได้'

       สีหน้าของครอเกลขมขื่นในยามที่นึกถึงกริด  ชายคนแรกที่สามารถแซงหน้าครอเกลได้  กริดบอกว่าตนไปถึงเกาะหมายเลข 40 แล้ว  หมายความว่ากริดสามารถผ่านบททดสอบอันโหดหินหลัก 30 ได้ทุกเกาะเชียวหรือ  ดูเหมือนกริดจะถนัดในการเอาชนะอดีตของตนมากทีเดียว

       "...หืม"

       ครอเกลครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเบนความสนใจไปยังทวีปตะวันออก  ณ ที่นั่น  ตนสามารถรวบรวมไอเท็มสำหรับนักดาบสีขาวเพิ่มมากขึ้น  และยังสามารถเร่งอัพเลเวลได้อีกสักหน่อยจนกว่าจะถึงงานแข่ง  แม้ผลตอบแทนจะน้อยกว่าปิอาโร่และหมู่เกาะเบเฮ็น  แต่ดูเหมือนโอกาสสำเร็จจะสูงกว่ามาก

       'สงสัยต้องหมกตัวอยู่ในทวีปตะวันออกไปอีกพักใหญ่'

       เมื่อตัดสินใจได้  ครอเกลจึงกดใช้ม้วนคาถาทวีปตะวันออกทันที

       ***

       "ยากฉิบ..."

       ณ เกาะหมายเลข 40

       กริดพยายามใช้ทักษะผสาน <คลื่นร่ายรำสังหาร> และ <ทำลายล้างสังหาร> มาแล้วสามวันติดต่อกันในเกม  แต่ผลลัพธ์ที่ต้องการก็ยังไม่ปรากฏออกมาเสียที  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจับจังหวะการเว้นระยะห่างของร่างโคลนได้

       'บ้อบอสิ้นดี...'

       เขาลองพยายามเว้นระยะตั้งแต่ 0.1 วินาทีไปจนถึงสามวินาที  แต่ผลที่ได้กลับออกมาเป็นแค่ <ร่ายรำ> หรือไม่ก็ <ร่ายรำสังหาร>   

       ชายหนุ่มเริ่มออกอาการหงุดหงิด

       'เราเสียเวลากับมันไปมากถึงสามวันเต็มแล้ว...'

       การคว้าน้ำเหลวหลังจากความพยายามอย่างหนัก  สิ่งนี้ทำให้กริดรู้สึกระคายเคืองใจมาก  เป็นอีกครั้งที่เขาตัดพ้อในความด้อยพรสวรรค์ของตน  แต่ถึงกระนั้นกริดก็ยังไม่สิ้นหวัง  ชายหนุ่มยังมีไฟในการเอาชนะ

       'บางทีอาจไม่ใช่การเว้นระยะ  แต่เป็นเงื่อนไขอื่นที่ต้องเติมเต็มให้ครบ'

       แล้วตนจะรู้ได้อย่างไรว่าเงื่อนไขนั้นคืออะไร...

       "คงต้องเข้าไปเจ็บตัวอีกครั้งสินะ"

       กริดรู้ดีกว่าใครทั้งหมด  ว่าตนในตอนนี้ไม่อาจเอาชนะร่างโคลนได้แน่  การก้าวย่างข้ามประตูไปคงมีแต่ความพ่ายแพ้และความตายรออยู่  ถึงกระนั้นเขาก็หาได้หวาดกลัว  เพราะหากชายหนุ่มกลัวความล้มเหลว  เขาก็จะไม่มีวันได้พัฒนาตนเองไปข้างหน้าอีกเลย

       "เอาล่ะ"

       ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะเดินเข้าไปในประตูมิติของเกาะหมายเลข 41  เป็นอีกครั้งที่เขาจะได้เผชิญหน้ากับร่างโคลน  การต่อสู้ที่มีเพียงความพ่ายแพ้รออยู่  กริดไม่คาดหวังสิ่งใดมาก  ขอเพียงจดจำภาพการใช้งานทักษะผสานให้ขึ้นใจและกระจ่างชัดก็พอแล้ว

       ***

[ ท่านเข้าสู่เกาะหมายเลข 41 ]

[ บททดสอบถูกสร้างขึ้น ]

[ เกาะหมายเลข 41 ]
       ต่อสู้กับตนเองและเอาชนะให้ได้
ของรางวัลผ่านบททดสอบครั้งแรก : เลือกอัพเลเวลของทักษะใดก็ได้  จำนวนหนึ่งทักษะ

       เกาะอันแบนราบที่ไม่มีภูมิประเทศให้ฉกฉวยถือครองความได้เปรียบ  ทันทีที่ภาพเบื้องหน้าชายหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นป่าไผ่  ร่างโคลนก็พุ่งเข้าใส่พร้อมกับการทักทาย

       "วิชาดาบแพ็กม่า..."

       เฉกเช่นสามวันก่อนทุกประการ  ร่างโคลนบุกโจมตีทันทีเมื่อชายหนุ่มย่างกรายเข้าเกาะ

       'จะเปิดด้วย <คลื่นร่ายรำสังหาร> อีกรึเปล่านะ'

       กริดตั้งสมาธิ  เขาจดจ้องการเคลี่ยนไหวของร่างโคลนอย่างไม่กระพริบตา  รายละเอียดเล็กน้อยจะไม่มีการตกหล่นอีกแล้วในคราวนี้  

       ทันใดนั้น  เมื่อทักษะถูกใช้ออกมา

       "มายาร่ายรำ!"

       "บัดซบ!"

       กลับกลายเป็นทักษะที่เขาไม่ได้ต้องการจะเรียนรู้  ชายหนุ่มโต้กลับไปด้วยมายาร่ายรำเช่นเดียวกัน  รัศมีดาบหลายสิบเส้นปะทะกันกลางอากาศจนสั่นสะเทือนไปทั้งเกาะ  แรงปะทะของทักษะเกรดเลเจนดารีย่อมต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

       ฟ้าววว!

       "อั่ก...!"

       แรงระเบิดก่อเกิดเป็นพายุทรายอันเกรี้ยวกราดพัดหมุนวนไปทั่วเกาะ  ชายหนุ่มที่ถูกบดบังการมองเห็นได้รีบถอยร่นไปด้านหลังทันที  แต่ร่างโคลนกลับคิดต่าง  แม้จะต้องฝ่าดงพายุทรายที่อาจระคายเคืองใบหน้า  ถึงกระนั้นมันก็ไม่มีความลังเลเลยสักนิด  ดาบใหญ่กริดในมือถูกเปลี่ยนเป็นยารุกต์และฟาดฟันเข้าโจมตีกริดโดยไม่ให้พักหายใจหายคอ  ชายหนุ่มที่ยังคงถือดาบใหญ่กริดอยู่ในมือจึงไม่อาจอ่านทางดาบยารุกต์ของอีกฝ่ายได้

       ฉัวะ!

       ต้นขาของชายหนุ่มถูกฟันเป็นแผลลึกทันที  เป็นจังหวะเดียวกับกริดสลับมาใช้ยารุกต์ได้บ้าง 

       ทว่า...

       "คลื่น"

       ตอนนี้ร่างโคลนสลับกลับไปถือดาบใหญ่กริดอีกครั้งอย่างน่าตกตะลึง  แถมยังใช้ทักษะตามต่อเนื่องด้วยความเร็วสูง  คงเป็นการยากที่ชายหนุ่มจะหลบ <คลื่น> ในระยะประชิดแบบนี้พ้น

       'ทำไมเจ้านี่ถึงสลับอาวุธได้ไวนัก...'

       การสลับอาวุธแต่ละครั้งประกอบไปด้วยหลายขั้นตอน  หนึ่งคือเปิดประเป๋าสัมภาระ  สองคือเก็บอาวุธเดิมกลับเข้าไป  และสามคือนำอาวุธที่ต้องการออกมา  สำหรับกริดแล้ว  ความเร็วสูงสุดของเขาคือสองวินาที  แต่ดูเหมือนร่างโคลนจะทำมันได้โดยใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที  กริดพลันสับสนไปพักใหญ่

       'ถ้าฝึกทำให้บ่อยขึ้น  ตัวเราก็สามารถสลับอาวุธได้ในหนึ่งวินาทีเหมือนกันสินะ...'

       ชายหนุ่มระงับความมึนงงไว้เพียงเท่านี้  ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังถือดาบใหญ่ที่มีความเร็วโจมตีต่ำ  กริดจะต้องฉกฉวยโอกาสนี้  กอบโกยสร้างความเสียหายให้ได้มากที่สุดด้วยยารุกต์
       
       ฉึก!
       
       ยารุกต์แทงเข้าที่สีข้างของร่างโคลนจนเกิดเป็นแผลลึก  เลือดไหลรินลงมาทางยาว

       'ยังไม่พอ'       

       ชายหนุ่มโหมกระหน่ำโจมตีธรรมดาโดยไม่ใช้ทักษะ  ทำให้ร่างโคลนเอาแต่ตั้งรับจนไม่อาจใช้ทักษะได้  นับเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องมากทีเดียว  

       เคร้ง! เคร้ง!

       เสียงยารุกต์สองเล่มปะทะกันได้ดังกังวาลอย่างไพเราะไปทั่วเกาะ  บรรยากาศสนามรบเปี่ยมไปด้วยภาพติดตาสีแดงของยารุกต์  ที่ถูกวาดฟันไว้มากมายบนอากาศ

       'ใช้วิธีไหนดีนะ...'

       การใช้ทักษะจะทำให้ตนกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบรึเปล่า  ในขณะที่กริดกำลังครุ่นคิด  ร่างโคลนก็ทำการเหยียดนิ้วชี้ออกมาด้านหน้า

       "ศรเวทย์"

       บึ้ม!

       "แค่ก!"

       ศรเวทย์ (พัฒนา) คือเวทย์มนต์ที่ใช้เวลาร่ายเพียงหนึ่งวินาที  และสามารถใช้ออกมาได้ด้วยนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียว  การฟันดาบไปพลางใช้เวทย์ไปพลางจึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้  แต่ฝ่ายที่คิดวิธีนี้ออกก่อนคือร่างโคลน  นั่นหมายความว่า  มันมีระดับสติปัญญาที่สูงกว่ากริดนั่นเอง

       "วิชาดาบแพ็กม่า"
       
       ชายหนุ่มพลันชะงักไปทันทีเมื่อถูกศรเวทย์ระเบิดใส่  ด้วยช่องว่างนี้เอง  ร่างโคลนทำการสลับอาวุธไปเป็นดาบใหญ่กริดอีกครั้ง  มันเริ่มเต้นจังหวะเท้า <ร่ายรำ> ทันที  กริดเองก็หวังจะใช้ <ร่ายรำ> เพื่อตอบโต้  แต่กลับติดปัญหาอยู่หนึ่งเรื่อง...  เขาเปลี่ยนอาวุธได้ช้ากว่าร่างโคลนมาก  

       ทันทีที่ชายหนุ่มถือดาบใหญ่กริดในมือ  ร่างโคลนก็เต้นจังหวะเท้า <ร่ายรำ> เสร็จเรียบร้อยแล้ว

       'ชิ...!'       

       กริดกัดฟันกรอด  เขาเตรียมใจรับความเจ็บปวดที่กำลังจะเข้ามาปะทะร่าง  ทว่าทุกสิ่งกลับเงียบสงัด  เพราะร่างโคลนไม่ได้ปลดปล่อย <ร่ายรำ> ออกมาใส่เขา

       แต่เป็นการเต้นจังหวะเท้าต่อเนื่อง

       "สังหาร"

       <ร่ายรำ> กับ <สังหาร> งั้นหรือ

       'ร่ายรำสังหารสินะ!'

       โชคดีมาก  เพราะหากเป็น <ร่ายรำ> ที่เน้นหนักในความเร็ว  คงไม่มีเวลาให้เขาตั้งรับได้ทันท่วงทีแน่  แต่ถ้าเป็น <ร่ายรำสังหาร> ที่ใช้เวลาปลดปล่อยนานล่ะก็...

       หมับ!

       ชายหนุ่มทำโล่เทวะออกมาถือ

       "คลื่น"

       "...!"

       กลับกลายเป็นว่า  ร่างโคลนใช้ทักษะผสาน <คลื่นร่ายรำสังหาร> 

       ซู่ว!

       คลื่นสังหารกำลังรวบรวมควบแน่นรอบดาบใหญ่กริดในมือของร่างโคลน

       'เข้าใจแล้ว!'

       ชายหนุ่มพลันบรรลุสัจธรรมหนึ่งข้อ  ในการจะใช้ทักษะผสาน <คลื่นร่ายรำสังหาร> ได้นั้น  ผู้รำดาบจะต้องถอยหลังกลับหนึ่งก้าวในแต่ละรอยต่อ  

       'ในที่สุด!  เราเองก็...'

       กริดเฝ้ามองอย่างชัดเจนจนได้คำตอบ  แต่นี่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่เขาจะดีใจจนกระโดดโลดเต้นได้

       ซ่าาา!

       คลื่นสังหารแปดเส้นกำลังพุ่งตรงมายังกริด  ชายหนุ่มตัดสินใจเรียกแรนดี้ออกมา  หลังจากนั้นก็สั่งให้แรนดี้ใช้วังวน

       ซู่วว!

       คลื่นสังหารแปดเส้นถูกดูดเข้าไปในวังวนและสะท้อนกลับหาร่างโคลน  ร่างโคลนเองก็ไม่ได้ตื่นตระหนก  มันทำการเรียกแรนดี้ออกมาและใช้วังวนบ้าง  ในระหว่างนี้  กริดฉวยโอกาสเต้นจังหวะเท้า <ร่ายรำ> และ <สังหาร> ไปในตัว 

       ชายหนุ่มคำนวนเวลาอย่างแม่นยำและไม่ลืมที่จะถอยหลังหนึ่งก้าวในทุกรอยต่อ  สุดท้ายเป็นการปิดฉากด้วยจังหวะเท้าของ <คลื่น>

       ซู่ววว!

       คลื่นสังหารอันทรงพลังได้ถูกรวมรวบไว้รอบตัวกริดบ้าง  นี่คือแสนยานุภาพอันดุดันของ <คลื่นร่ายรำสังหาร>

       'ดีล่ะ!'

       ชายหนุ่มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น  แต่ในขณะเดียวกัน  หลังจากที่คลื่นสังหารแปดเส้นของร่างโคลนถูกสะท้อนในวังวนสองครั้ง  คราวนี้มันพุ่งกลับมาปะทะร่างกายกริดจนเกิดการระเบิดรุนแรงไปทั่วเกาะ

       ตู้มมมมมมมมมม!

       เกาะทั้งเกาะสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว  กริดกำลังจะตายงั้นหรือ...  ชายหนุ่มผู้น่าสงสารที่อุตส่าห์บรรลุ <คลื่นร่ายรำสังหาร> ในที่สุด  แต่เขากลับไม่ได้ใช้งั้นออกมางั้นหรือ...

       เปล่าเลย  กริดสบายดี

       แถมสบายดีมากด้วย

       "คลื่นร่ายรำสังหาร"

       "...!"

       ด้วยความช่วยเหลือจากทักษะสลับตำแหน่งของแรนดี้  กริดจึงโผล่มาประชิดร่างโคลนพร้อมกับปลดปล่อยทักษะอันสุดแสนทรงพลังออกไป

• Next
• Previous