จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 378

       มีทั้งหมด 17 อาณาจักรตั้งอยู่บนทวีปตะวันตก

       หากนำจำนวนประชากรเอ็นพีซีและผู้เล่นของทั้ง 17 อาณาจักรมารวมกัน  ทั่วทั้งทวีปจะวันตกจะมีผู้อยู่อาศัยมากถึงหลักพันล้านคนเลยทีเดียว  และลอร์ดคือเด็กที่เกิดมามีพรสวรรค์อยู่บนจุดสูงสุด  ทั้งความสามารถในการเรียน  ความเร็วในการพัฒนา  และกระบวนการความคิดล้วนเหนือล้ำจินตนาการ

       แต่การตีเหล็กไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

       ตุ้บ!  ตุ้บตุ้บ!

       "..."

       ลอร์ดยังมีอายุไม่ถึง 100 วันเลยด้วยซ้ำ  การใช้ค้อนเด็กทุบเตาะแตะลงไปย่อมไม่เกิดผลใดขึ้น  แม้ว่าลอร์ดจะเกิดมาโดยมีค่าความชำนาญติดตัวสูง  แต่พละกำลังของเขายังน้อยเกินกว่าจะเปลี่ยนรูปทรงของโลหะได้

       "ฮุฮุ"

       ใครจะไปคิดว่าบุตรชายสุดอัจฉริยะของตนจะทำหน้าบูดบึ้งแบบนี้ออกมา  ลอร์ดกำลังเหงื่อตกด้วยความพยายามอย่างหนัก  แต่ดูเหมือนการกระหน่ำค้อนจะไม่ให้ผลลัพธ์ที่เขาต้องการ  ลอร์ดทำหน้าแก้มตุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก  เขาดูน่ารักมากทีเดียวในตอนนี้

       กริดลูบไล้ผมสีดำของลอร์ดเบาๆ ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับช่างตีเหล็กคนอื่น

       "หาดินเหนียวมาให้หน่อย"

       "ขอรับ!"

       คำสั่งโดยตรงจากท่านดยุค  ผู้ปกครองแห่งเรย์ดันและช่างตีเหล็กในตำนาน  มีช่างตีเหล็กคนใดบ้างที่ไม่ต้องการรับใช้ตัวตนอันยิ่งใหญ่เช่นนี้

       "อาบูววว!"

       บิดาของตนดูน่าเกรงขามทุกครั้งในยามที่ออกคำสั่งให้ผู้คนทำนู้นนี่  ลอร์ดเฝ้ามองบิดาด้วยสายตาปนอิจฉา  ณ จุดนี้  ทารกตัวน้อยมีความต้องการอย่างแรงกล้าที่พูดให้ได้โดยเร็ว  
       
       แต่กริดก็ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนั้นเลยสักนิด  ชายหนุ่มยื่นดินเหนียวให้กับหลอดและกล่าวว่า

       "ตอนนี้ลูกยังไม่ต้องสร้างอะไรเป็นชิ้นเป็นอันหรอกนะ  ลองพยายามทำให้ดินเหนียวเหล่านี้กลายเป็นรูปทรงต่างๆ ไปก่อน"

       "บูบู!  บูววว!"

       ลอร์ดเริ่มไม่พอใจคำพูดของบิดา  ศักดิ์ศรีของตนถูกเหยียบย่ำ

       "บูบูบู!"

       'ผมไม่ใช่เด็กสี่ห้าขวบแล้วนะ!  ผมไม่เล่นดินเหนียว!'  กริดพลันผงะไปเล็กน้อยกับท่าทีเอาจริงเอาจังของลอร์ด

       "ลูกเองก็ทระนงในศักดิ์ศรีเหมือนไอรีนสินะ"

       จะดีจะเลวยังไง  เด็กคนนี้ก็สืบสายเลือดขุนนางชั้นสูงมาด้วย  ข่านที่เดินเข้ามาใกล้กริดได้ส่ายศีรษะเบาๆ

       "ฮุฮุ  เป็นยังไงบ้างล่ะ  การสอนลอร์ดตัวน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสินะ"

       "เด็กคนนี้ได้รับความชำนาญของฉันไปเต็มๆ   แต่ก็อย่างที่ลุงเห็น  เขายังเด็กเกินไปที่จะเริ่มถลุงโลหะ"

       "แน่นอนอยู่แล้ว  การเป็นอัจฉริยะไม่ได้หมายความว่าต้องทำเป็นทุกอย่าง  นายน้อยไม่มีทางควบคุมเตาหลอมและถลุงเหล็กได้จนกว่าจะมีอายุครบ 12 ปี  ต้องค่อยเป็นค่อยไปทีละก้าว"

       ฮึ่ม!

       นัยน์ตาของลอร์ดกำลังสั่นระริก  คาซิมที่จ้องมองจากเงามืดเห็นเข้าพอดี

       'นายน้อย…  เขากำลังถูกท้าทาย!'

       คาซิมเป็นอาจารย์สอนลอร์ดอย่างลับๆ มากว่าสองเดือนแล้ว  เขาจึงเข้าใจการกระทำของทารกคนนี้ได้ดีกว่าใครทั้งหมด  ลอร์ดมีความทระนงตนสูง  ไม่ว่าต้องการสิ่งใดก็ต้องทำให้สำเร็จ  ลอร์ดไม่เคยหันหลังหนีให้กับความท้าทายหรือปัญหามาก่อน

       "บา!  อาบูบู!"

       ลอร์ดส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย  กริดและข่านนั้นไม่เข้าใจการกระทำของลอร์ดเลยสักนิด  แต่คาซิมกลับรู้ซึ้งถึงความหมายแฝงได้เป็นอย่างดี

       'แทนที่จะเป็น 12 ขวบ  แต่นายน้อยคิดจะเป็นช่างตีเหล็กให้ได้ภายในสองขวบงั้นหรือ...'

       เดี๋ยวก่อน  แล้วนายน้อยจะเอาเวลาตอนไหนมาฝึกเคล็ดวิชาของอาจารย์กระผม...

       เคล็ดวิชาลับลันเทียร์ 

       แต่ทันใดนั้น  ลอร์ดก็หันมามองคาซิมพร้อมกับส่งสายตาเป็นเชิงบอกใบว่า  เขาสามารถเรียนรู้ทั้งสองทักษะควบคู่กันได้โดยไม่ต้องยกเลิกอันใดอันหนึ่ง    

       'หืม… นั่นสินะ  ถ้าเป็นนายน้อยต้องทำได้แน่'
       
       คาซิมไม่ได้มองว่าลอร์ดเป็นอัจฉริยะอีกแล้ว  ตัวตนของลอร์ดได้ก้าวข้ามสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ทั้งปวง  คาซิมจึงไม่คิดว่าคำประกาศกร้าวของลอร์ดเป็นสิ่งที่พูดเพื่อโอ้อวด

       "เขาต้องการจะพูดอะไร"

       "ฮุฮุ  เขาคงบอกรักลุงอยู่ล่ะมั้ง"

       "ฮะฮ่า  จริงหรือหนูน้อย  ลุงก็รักหนูเหมือนกันนะ"

       "อาาา!  อาบูวววว!"

       กริดและข่านนั้นไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับลอร์ดมากเหมือนคาซิม  ทำให้คนทั้งสองไม่เข้าใจสิ่งที่ลอร์ดพยายามสื่อสาร  พวกเขาเพียงคิดว่าลอร์ดทำตัวน่ารัก  แต่หารู้ไม่ว่า  หลังจากนี้เป็นต้นไป  การฝึกพิเศษของลอร์ดจะเข้มข้นขึ้นยิ่งกว่าเดิม

       ***

       ประโยชน์ของโรงแปรธาตุนั้นแบ่งออกได้เป็นห้าหมวดหมู่ใหญ่ๆ 

- ผลิตโพชั่นหลากหลายชนิด
- ยกระดับเกรดของแร่ธาตุ
- สร้างหินเสริมแกร่งอาวุธและชุดเกราะ
- สร้างไอเท็มชนิดพิเศษ
- เพิ่มออปชั่นเข้าไปในไอเท็ม

       มันฟังดูยอดเยี่ยมมาก  ดูเหมือนโรงแปรธาตุจะเป็นแดนสวรรค์ที่สามารถเสกสรรของวิเศษได้ตามใจนึก  แต่ความจริงคืออะไรกัน  เหตุใดอาณาจักรเกือบทุกแห่งจึงไม่เคยนำเงินไปลงทุนกับโรงแปรธาตุเลย  หมายความว่าพวกเขาตีราคาโรงแปรธาตุไว้ต่ำมากใช่ไหม

       และนั่นก็มีเหตุผลรองรับอยู่

       โรงแปรธาตุนั้นมาคู่กับ <ความล้มเหลว> เสมอ  สิ่งนี้ต้องจำให้ขึ้นใจ  ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมใดของโรงแปรธาตุ  โอกาสสำเร็จจะมีน้อยกว่าโอกาสล้มเหลวมาก  แม้แต่การสร้างโพชั่นก็ไม่เว้น

===================================
[ โรงแปรธาตุเรย์ดัน ]
เลเวล : ขั้นกลาง  ระดับแปด
* สามารถสร้างโพชั่นพลังชีวิตและมานาระดับสุดยอดได้
- โอกาสสำเร็จ 36%
* สามารถสร้างโพชั่นบัฟประเภทต่างๆ ได้
- โอกาสสำเร็จ 14%
* สามารถอัพเกรดแร่ธาตุระดับต่ำได้
- โอกาสสำเร็จ 14%
* สามารถเพิ่มออปชั่นลงในไอเท็มได้
- โอกาสสำเร็จ 1%
===================================

       "..."

       เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่กิลด์โอเวอร์เกียร์ได้ครอบครองเรย์ดัน  เม็ดเงินจำนวนมหาศาลถูกทุ่มลงไปให้กับโรงแปรธาตุอย่างไม่หยุดหย่อน  ไม่เกินจริงเลยที่จะกล่าวว่า  กำไรเกือบทั้งหมดของทั้งเกาะคอร์ก  ไบรัน  และเรย์ดัน  ถูกนำมาลงทุนกับโรงแปรธาตุจนเกือบหมดสิ้น  แถมยังมีเงินส่วนตัวของสมาชิกโอเวอร์เกียร์อีกหลายคน

       ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา  จึงไม่แปลกที่กริดจะมีสีหน้าบูดบึ้ง

       "ฉันคาดหวังกับการเพิ่มออปชั่นลงในไอเท็มไว้มาก  แต่ความจริงแล้ว  มันมีโอกาสสำเร็จแค่ 1% เองหรือ"

       แร็บบิทรีบอธิบาย

       "อย่างที่กระผมเคยบอกไว้  โอกาสสำเร็จของโรงแปรธาตุจะเพิ่มจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีเมื่อระดับเพิ่มเป็นขั้นสูง  แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น  กระผมอยากทดสอบความคืบหน้าของมันสักหน่อย..."

       "โฮ่… เพิ่มขึ้นหลายเท่าทันทีเมื่อกลายเป็นขั้นสูงงั้นหรือ  โอกาสสำเร็จกี่ % กันล่ะ"       
       "ประมาณ 5%..."

       "..."

       กริดได้แต่ขมวดคิ้ว  ดูเหมือนเงินลงทุนที่เขาและสมาชิกกิลด์นำมาพัฒนาโรงแปรธาตุตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา  กลับกลายเป็นไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย

       "ไม่แปลกใจว่าทำไมอาณาจักรอื่นถึงเลิกล้มความคิดในการพัฒนาโรงแปรธาตุ"

       กริดถูกกล่อมด้วยคำว่า<ทาลิม่าแห่งที่สอง>จนหน้ามืดตามัว  จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็ยังเคลือบแคลงสงสัยว่ามันจะคุ้มเงินลงทุนจริงหรือ  ผลลัพธ์ของมันไม่ต่างอะไรกับการถูกต้มตุ๋นเลยสักนิด  แต่แร็บบิทกลับอมยิ้มและอธิบายต่อไป

       "นายท่านอย่าได้ลืมว่าเรย์ดันมีมิธริลสีเหลือง"
       
       มิธริลสีเหลือง  โลหะที่สามารถขุดได้จากเหมืองแร่ใกล้กับเรย์ดันเท่านั้น  เป็นโลหะพื้นฐานในการสกัดผงนางฟ้า  ซึ่งผงนางฟ้านี้เองที่จะช่วยเพิ่มโอกาสสำเร็จให้กับโรงแปรธาตุ  แร็บบิทใช้มันเป็นรากฐานในการสร้างทาลิม่าแห่งที่สอง

       "กระผมเตรียมผงนางฟ้าไว้แล้ว  นายท่านได้โปรดพิจารณาดูก่อน"

[ ท่านได้รับผงนางฟ้า ]

=============================
[ ผงนางฟ้า ]
       ผงที่ได้จากการสกัดมิธริลสีเหลืองด้วยโรงแปรธาตุ       
________________________________
* เพิ่มโอกาสสำเร็จให้โรงแปรธาตุ 20%
น้ำหนัก : 0.1
=============================

       '20%...'
       
       มันก็ยังน้อยอยู่ดี  กริดเริ่มลังเลและอยากย้อนเวลากลับไปยกเลิกเงินลงทุนโรงแปรธาตุทั้งหมดในอดีต

       ทว่า...

       'แต่โอกาสก็เพิ่มจากเดิมขึ้นมากทีเดียว'

       ในขณะที่อัตราความสำเร็จของโรงแปรธาตุทั่วไปเป็นตัวเลขหลักเดียว  แต่ของเรย์ดันกลับยืนพื้นอยู่ที่ 20% เป็นอย่างน้อย  บางทีทั่วทั้งทวีปตะวันตกแห่งนี้  คงมีเรย์ดันเพียงเมืองเดียวที่สามารถดึกศักยภาพของโรงแปรธาตุออกมาได้

       เขาสามารถก้าวเข้าไปในขอบเขตที่อาณาจักรอื่นทำไม่ได้  กริดพยายามมองโลกในแง่บวกให้มากที่สุด       

       "ตกลง  จะลองดูก็ได้  อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะมอบออปชั่นที่สุดยอดขนาดไหนให้อาวุธของฉัน..."

       ***

       นักแปรธาตุอันดับหนึ่งของทวีป  ซิลเวอรัน  ช่วงชีวิต 50 ปีที่ผ่านมาของเขานั้นคลุกคลีอยู่กับการแปรธาตุโดยตลอดตั้งแต่ยังเด็ก  

       แต่ศาสตร์การแปรธาตุนั้นไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม  จึงทำให้ซิลเวอรันไม่มีสภาพแวดล้อมสำหรับการพัฒนาและวิจัยทฤษฏีที่ตนคิดค้นขึ้นเลย  เขาเป็นอัจฉริยะที่ไม่เคยถูกผู้คนเห็นค่า  ซิลเวอรันเกิดมาอาภัพนัก  ไม่มีสถานที่แห่งใดสามารถทำให้ตัวเขาเจิดจรัสได้

       จนกระทั่งวันหนึ่ง

       "ดยุคกริดแห่งอาณาจักรอีเทอนัลได้ยินข่าวลือของนายและสั่งให้ผมเชื้อเชิญคุณมาร่วมทำงานด้วยกัน  ดยุคกริดเชื่อมั่นในพรสวรรค์อันล้ำเลิศด้านการแปรธาตุของคุณยิ่งกว่าใครทั้งหมด  ทำไมถึงไม่ลองมาสยายปีกไปด้วยกันดูล่ะ"

       แร็บบิทเดินทางไปเชิญชวนซิวเวอร์รันด้วยตนเองในฐานะเทศมนตรีของเรย์ดัน

       ซิลเวอรัน  นักแปรธาตุอัจฉริยะอันดับหนึ่งของทวีปผู้ซึ่งไม่เคยมีโอกาสได้แสดงพรสวรรค์  ใช้ชีวิตที่ผ่านมาอย่างยากจนแร้นแค้น  จนกระทั่งดยุคกริดได้นำแสงสว่างมาสู่ชีวิต  ซิลเวอรันจึงทำการลั่นวาจาอย่างแน่นหนักภายในใจ  เพื่อดยุคกริดแล้ว  เขาจะต้องแสดงให้โลกได้เห็นถึงพลังแห่งการแปรธาตุ

       ...แต่กริดไม่เคยรู้เรื่องราวเหล่านี้มาก่อน

       "ขอคารวะดยุคกริดเป็นอย่างสูง!"

       ณ โรงแปรธาตุเรย์ดัน

       ซิลเวอรันแสดงการคารวะดยุคกริดด้วยท่าทีนอบน้อมเกินจำเป็น

       'หมอนี่เป็นใครกัน...'
       
       แร็บบิทพลันกระซิบข้างหูชายหนุ่มที่กำลังมึนงง

       "คนที่กระผมเก็บมาเพื่อให้นายท่านใช้งาน"

       "..."

       เรื่องราวมักเป็นเช่นนี้เสมอนับตั้งแต่เขารู้จักกับแร็บบิทและลอเอล  การมีอัจฉริยะเป็นบริวารก็สะดวกสบายไปอีกแบบหนึ่ง  ชายหนุ่มได้คนที่มีความสามารถและจงรักภักดีมาใช้งานโดยที่ตนเองไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย  กริดทำการยื่นแขนข้างหนึ่งออกไปหาซิลเวอรันและกล่าวอย่างอบอุ่นว่า

       "ลุกขึ้นเถอะ"

       "อ--โอ้ว...!!  โอ๊สส!!"

       ดยุคผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งให้การยอมรับในศาตร์การแปรธาตุ  เขาคนนั้นกำลังขอจับมือกับตนงั้นหรือ  ซิลเวอรันเอื้อมแขนออกไปจับมือกับกริดด้วยปลายนิ้วที่สั่นระริก

       "เป็นเกียรติอย่างมหาศาลที่ดยุคผู้ยิ่งใหญ่กรุณามาเยือนโรงแปรธาตุ...  กระผมตื้นตันไปหมดแล้ว"

       "..."

       ในบางครั้งมันก็น่ารำคาญอยู่ไม่น้อย  กริดละสายตาจากซิลเวอรันที่ฟูมฟาย  ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ โรงแปรธาตุที่ตนลงทุนไปมหาศาล

       "ฉันอยากเพิ่มออปชั่นเข้าไปในดาบเล่มนี้"

       ดาบที่กริดนำออกมาคือยารุกต์  ไอเท็มประเภทเติบโตที่ในอนาคตจะกลายเป็นเกรดเลเจนดารี  ดาบซึ่งมีจิตวิญญานของอสูรร้ายอัดแน่นอยู่

       โรงแปรธาตุจะเพิ่มออปชั่นให้ไอเท็มพิเศษแบบนี้ได้ไหมนะ...

       ในขณะที่กริดแสดงสีหน้าสงสัย  ซิลเวอรันก็ยืนกรานหนักแน่น

       "กระผมทำได้!"

       สมกับเป็นอัจฉิรยะอันดับหนึ่งในด้านนี้  ซิลเวอรันตอบกริดอย่างฉะฉานมั่นใจ

       "แต่ต้องเรียนให้นายท่านทราบเสียก่อนว่า  ออปชั่นที่เพิ่มเข้าไปในไอเท็มนั้นจะเป็นแบบสุ่มตั้งแต่เกรด F ถึง A   และอย่างที่ท่านรู้อยู่แล้ว  โอกาสสำเร็จมักจะต่ำกว่าโอกาสล้มเหลวเสมอ"

       "ถ้าหากล้มเหลว  ไอเท็มจะสูญเสียประสิทธิภาพลงไปรึเปล่า"

       "ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่นอน"

       "ก็ได้  งั้นลองเลย"

       "กระผมขอนำทางท่านไปที่ห้อง"

       นี่คือโอกาสตอบแทนคุณงามความดีของเจ้านายที่เห็นค่าตนเองและโรงแปรธาตุ  ซิลเวอรันนำทางกริดไปยังมุมหนึ่งของโรงแปรธาตุอย่างตื่นเต้น  ด้านในห้องมีอุปกรณ์และเครื่องมือวางเรียงรายอยู่มากมาย

       ซิลเวอรันบรรจงวางยารุกต์ลงบนแท่นที่อยู่กึ่งกลางห้อง

       "ถ้าเช่นนั้นกระผมขอเริ่มเลยก็แล้วกัน"

       ซู่วววววว!

       แสงสีน้ำเงินอันเข้มข้นได้อัดแน่นไปรอบห้องทันทีเมื่อสิ้นเสียงซิลเวอรัน  ท่ามกลางแสงสีน้ำเงินสว่างเจิดจ้า  ข้อความระบบก็แสดงขึ้นบนหน้าจอกริดในเวลาเดียวกัน

[ ท่ามพยายามเพิ่มออปชั่นลงใน <ยารุกต์> ]
[ ขอแสดงความยินดี!  ท่านเพิ่มออปชั่นใหม่สำเร็จ! ]

       ชิ้ง~

       "อะไรกัน..."

       ใบหน้าของกริดพลันตกตะลึงทันทีที่เห็นรายละเอียดออปชั่นใหม่

• Next
• Previous