จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 396

       ณ หมู่เกาะเบเฮ็น  เกาะหมายเลข 51

       มงกุฏทองสี่ตัวกำลังเผชิญหน้าอยู่กับกริดผมขาว

       "ไฟบอล! ไฟบอล! ไฟบอล!"

[ ท่านไม่สามารถใช้เวทย์มนต์นี้ได้  ค่าสติปัญญาของท่านต่ำเกินไป ]
[ ท่านไม่สามารถใช้เวทย์มนต์นี้ได้  ค่าสติปัญญาของท่านต่ำเกินไป ]
[ ท่านไม่สามารถ... ]

       "..."

       เขาพยายามลองอีกหลายครั้ง  แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม  ทำให้กริดผมขาว  ไม่สิ  บราฮัม  เริ่มออกอาการหัวเสีย

       "เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง  นายต้องสมองทึบแค่ไหนกันถึงไม่อาจเข้าใจสูตรเวทย์มนต์ง่ายๆ ของไฟบอล"

       กริดพลันฉุนกึก

       'ฉันไม่ได้สมองทึบนะเฟ้ย!'

       นี่คือเรื่องจริง  ถ้าหากเอ็นพีซีใช้ค่าสติปัญญาเป็นตัววัดว่าใครสมองทึบหรือไม่ทึบ  นั่นจะหมายความว่า  กริดเข้าขั้นฉลาดมากแล้ว  ทำไมน่ะหรือ  เพราะทั้งผ้าคลุมมาลาคัสที่เพิ่มสติปัญญา 200  รวมไปถึงต่างหูควอทซ์สีดำที่เพิ่มสติปัญญาอีก 15%  ทำให้สติปัญญารวมของกริดในตอนนี้มีสูงเกือบ 1,200 แต้ม

       ผลของไอเท็มนั้นน่าทึ่งมากเสมอ  จะมีช่างตีเหล็กคนใดในโลกบ้างที่มีค่าสติปัญญาสูงกว่า 1,000 แต้ม  ไม่สิ  ไม่เฉพาะช่างตีเหล็ก  ตอนนี้กริดมีเลเวล 305  ในบรรดาผู้เล่นเลเวลใกล้เคียง 305 ทั้งหมด  มีใครบ้างที่ค่าสติปัญญาสูงเกินกว่า 1,000 แต้ม  ไม่มีเลยสักคนเดียว  ถ้าหากไม่ใช่คลาสอย่างจอมเวทย์หรือนักวิชาการ

       ในอีกความหมายหนึ่ง  กริดมีระดับสติปัญญาที่อยู่เหนือค่ามาตรฐาน  เขาจะดูเป็นคนทรงปัญญามากถ้าหากใช้แต้มสติปัญญาเป็นไม้บรรดาวัดค่าความฉลาด  แต่บราฮัมนั่นไม่  ในสายตาของบราฮัม  กริดเป็นเพียงไอ้งั่งสมองทึบ

       "โง่บรม..."

       รายการเวทย์มนต์ของบราฮัมจะแบ่งได้เป็นสิบระดับ  ยิ่งระดับตัวเลขน้อยก็ยิ่งทรงพลังมาก  แต่ด้วยสติปัญญาของกริดในปัจจุบัน  บราฮัมสามารถใช้ได้เพียงเวทย์ระดับสิบเท่านั้น  ไฟบอลที่เป็นเวทย์ระดับเก้ามีความซับซ้อนมากเกินไปจนไม่อาจใช้ออกมาได้  ไฟบอลของบราฮัมนั้นไม่ใช่ไฟบอลธรรมดา  แต่เป็นไฟบอล(พัฒณา)เฉกเช่นศรเวทย์ที่เคยสอนกริด

       "ค่าสติปัญญามีไว้เพื่อขบคิดแก้ไขสถานการณ์  แต่ดูเหมือนฉันจะสิงร่างของตัวสกังก์เข้าให้แล้วสิ"

       '...ว--ว่าไงนะ!'

       เหตุใดบราฮัมถึงเอาแต่กล่าวโทษในเรื่องที่ตนไม่สามารถใช้เวทย์ได้  กริดไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าเลยสักนิด  ชายหนุ่มสับสนว่า  ก่อนหน้านี้บราฮัมเคยใช้เวทย์มนต์ในร่างตนได้อิสระ  แต่ตอนนี้กลับทำไม่ได้  กริดโมโหจนพูดอะไรไม่ออก

       บราฮัมอธิบาย
       "ณ ตอนนี้  ดวงวิญญาณของฉันกำลังหลับไหลและพักผ่อนอยู่ภายในร่างของนาย  ตัวฉันเป็นเพียวเศษเสี้ยวของดวงวิญญาณนั้น  การจะใช้เวทย์มนต์แต่ละครั้งจึงต้องพึ่งพามันสมองและพลังเวทย์ของนาย  แต่ดูเหมือนตัวนายในตอนนี้จะใช้การอะไรไม่ได้เลย"

       'เชี่ย...!'

       ความเดือดดาลของกริดพลันพุ่งทะยานฟ้า  ก่อนหน้านี้  ตนยอมรับดวงวิญญาณของบราฮัมก็เพื่อที่จะเก่งขึ้น  แต่กลับต้องถูกดูแคลนครั้งแล้วครั้งเล่าจนน่าหงุดหงิดใจ  ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้คงไม่ต่างอะไรกับการถูกสาป  และเขาก็ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว

       'แล้วถ้าเป็นแบบนี้  ฉันจะยอมรับดวงวิญญาณของนายตั้งแต่แรกไปทำไมกัน...'

       "อยากรู้งั้นหรือ"

       แสยะ...!

       น้ำเสียงอันผ่อนคลายของบราฮัมได้ทำให้กริดโมโหยิ่งกว่าเก่า

       'เลิกทำเป็นเล่นสักที!'

       กริดสบถขึ้นอย่างหงุดหงิด

       "กี๊!"

       "เคี๊ยก!"
       
       มงกุฏทองทั้งสี่ตัวเริ่มกลับมาเป็นปรกติอีกครั้งและพุ่งเข้าโจมตีใส่กริด  แม้กริดในผมขาวจะมีบรรยากาศเปลี่ยนไปเล็กน้อย  แต่พวกมันก็ยังคิดว่าไม่ใช่ศัตรูที่น่ากลัวเลยสักนิด

       'เราจะต้องตายในสภาพนี้จริงหรือ'

       ระยะเวลาของ <ผสานดวงวิญญาณ> เหลืออีกสองนาที 30 วินาที  ด้วยทักษะไร้ประโยชน์นี้  การสร้างปาฏิหาริย์นั้นแทบเกิดขึ้นไม่ได้เลย  ยากยิ่งกว่าการทำให้ 1+1=0 เสียอีก  กริดที่ควบคุมร่างกายตนเองไม่ได้  เขาคิดว่าทุกสิ่งคงต้องจบสิ้นเท่านี้แล้ว  เพราะในขณะที่บราฮัมควบคุมร่าง  ทั้งโนเอะ  แรนดี้  และพลังของไอเท็มชนิดต่างๆ จะไม่สามารถใช้งานได้

       บราฮัมสัมผัสได้ถึงจิตใจที่หวาดกลัวของกริด

       "ฉันคงดูอ่อนแอมากในสายตานายสินะ"

       บราฮัมแตกต่างจากตำนานคนอื่นในอดีต  เขาไม่ได้มีเผ่าพันธ์เป็นมนุษย์มาตั้งแต่เริ่ม  ทำให้พลังเวทย์ที่แท้จริงอยู่ในระดับมหาศาลจนวัดค่าไม่ได้  แถมบราฮัมยังเป็นตัวตนสำคัญในประวัติศาสตร์ที่ยกระดับวิทยาการเวทย์มนต์ของโลกใบนี้

       "นายคิดว่าคนอย่างฉันจะถูกพวกลูกครึ่งเหล่านี้ทำอันตรายได้รึไง..."

       '...!'

       มาถึงจุดนี้  กริดพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว  ในสายตาบราฮัม  มงกุฏทองทั้งสี่ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่กระจอกงอกง่อยอย่างมาก

       "ศรเวทย์"

       บึ้ม!

       บึ้มบึ้มบึ้ม!

       มหาจอมเวทย์...  มหาจอมเวทย์ในตำนานคือสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง  ทักษะ <ศรเวทย์(พัฒนา)> ที่กริดได้รับมานั้นจะมีระยะหน่วงที่นานถึงห้าวินาที  แต่บราฮัมกลับสามารถยิงมันออกไปได้ถึงสี่ครั้งในเวลาแทบจะพร้อมกัน

       "กี๊!"

       มงกุฏสีทองบนศีรษะของมอนสเตอร์ถูกกระหน่ำยิ่งอย่างแม่นยำจนพวกมันส่งเสียงกรีดร้องดังระงมไม่หยุด  บราฮัมไม่ปล่อยให้พวกมันได้พักหายใจหายคอ

       "ศรเวทย์"

       บึ้มบึ้ม!

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       แม้จะเป็นเพียงศรเวทย์  แต่ความเสียหายกลับรุนแรงกว่าที่ตาเห็น  บราฮัมกำลังอยู่ในโหมด <ผสานดวงวิญญาณ>  ทำให้คลาสของกริดตอนนี้ถูกเปลี่ยนเป็นมหาจอมเวทย์  ศรเวทย์(พัฒนา)จากบราฮัมถูกยกระดับเป็นเลเวลสิบ  สร้างพลังทำลายได้รุนแรงกว่าตอนที่กริดใช้ไม่รู้กี่เท่า

       ในที่สุด

[ ท่านสังหาร <มงกุฏทอง> ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 13,498,000 หน่วย ]

[ ท่านสังหาร <มงกุฏทอง> ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 13,498,000 หน่วย ]

[ ท่านสังหาร... ]
...
...

       มงกุฏทองคือมอนสเตอร์ที่จะส่องแสงเพื่อล่อให้มอนสเตอร์ชนิดอื่นเข้ามาติดกับ

       พวกมันจะยึดร่างมอนสเตอร์ที่หลงกลเหล่านั้นเป็นร่างต้น  และสำแดงพลังเหนือขีดจำกัดเกินกว่าเลเวลออกมา  แต่ก็มีจุดอ่อนใหญ่หลวงหนึ่งข้อ  พลังชีวิตสูงสุดของตัวมงกุฏนั้นต่ำมากหากเทียบกับมอนสเตอร์ในระดับใกล้เคียงกัน  

       เมื่อเห็นว่าบราฮัมกระหน่ำศรเวทย์จนพวกมันถึงแก่ความตาย  กริดพลันโล่งใจขึ้นมา

       'อาจจะทันเวลาก็ได้!'

       ชายหนุ่มเกิดความหวังในการผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลข 51 ขึ้นมาทันที

       'เหลืออีกเจ็ดนาทีกับ 34 วินาที'

       <ผสานดวงวิญญาณ> ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งนาที 59 วินาที  บราฮัมจะสังหารมงกุฏทองอีกหกตัวได้ทันเวลารึไม่  กริดคาดหวังอย่างมาก  และเหมือนบราฮัมก็จะรู้ในจุดนี้  เขาพยายามทำให้สิ่งที่กริดหวังเป็นจริง  บราฮัมตัดสินใจใช้เวทย์มนต์ <ตรวจจับ(พัฒนา)> เพื่อมองหามงกุฏทองที่ยังเหลือ  หลังจากนั้นก็บินขึ้นฟ้าและกระหน่ำยิงศรเวทย์ใส่พวกมันอย่างไม่พักหายใจ

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

       "เคี๊ยกกก!"

       'สุดยอด...'

       เป็นอีกครั้งที่กริดรู้สึกชื่นชม

       ในกรณีของกริด  หากต้องใช้ศรเวทย์  เขาไม่มีทางยิงเป้าหมายที่อยู่ห่างออกไป 50 เมตรโดนได้เลย  แต่บราฮัมกลับสามารถยิงโดนมงกุฏทองในระยะ 200 เมตรได้อย่างแม่นยำราวกับจับวาง

       'มันต้องอย่างนั้น...'

       มงกุฏทองจำนวนหกตัวจากรอบเกาะถูกบราฮัมยิงเวทย์ใส่และล่อให้เข้ามาใกล้  ชายหนุ่มสั่นระริกอย่างดีใจเมื่อรู้ว่าตนกำลังจะผ่านบททดสอบ

       'ชิ... มานาดันหมดซะได้'

       "...!"

       ที่เลเวล 300  หนึ่งแต้มของค่าสติปัญญาจะเพิ่มมานาสูงสุดหกหน่วย  กริดที่มีค่าสติปัญญา 1,193 แต้มจึงมีมานาทั้งหมด 7,158 หน่วย  โดยศรเวทย์แต่ละครั้งของบราฮัมจะใช้มานาทั้งหมด 350 หน่วย  และทักษะตรวจจับใช้มานาไป 2,000 หน่วย  ดังนั้น  เรื่องที่บราฮัมบอกว่ามานาหมดจึงไม่ใช่การล้อเล่น

       กริดจ้องมองมงกุฏทองทั้งหกที่กำลังกรูเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง  เขารีบตะโกนด้วยเสียงสั่นเครือ

       'นายเป็นมหาจอมเวทย์ได้ยังไง!  ไม่รู้จักการบริหารมานารึไงฟะ!'

       "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องอยู่ในร่างซึ่งมีมานาน้อยนิดขนาดนี้  ก็เลยคำนวนพลาดไปหน่อย"

       'บัดซบ!  เลิกเสียเวลาหาข้ออ้างแก้ตัวได้แล้ว  ดื่มโพชั่นมานาเข้าไปซะ!'       

       กริดเองก็เป็นคนที่มานาหมดบ่อย  เขาจึงพกโพชั่นมานาติดตัวตลอดเวลา

       กริ๊ก!

       บราฮัมเลือกโพชั่นจากกระเป๋าสัมภาระของกริดออกมาหนึ่งขวด  นี่ไม่ใช่ <โพชั่นฟื้นฟูมานาขั้นสูง> ขวดละ 20 เหรียญทองที่กริดดื่มเป็นประจำ  แต่เป็น <โพชั่นฟื้นฟูมานาระดับสูงสุด> ที่เป็นผลผลิตจากโรงแปรธาตุเรย์ดัน  ซึ่งในตอนนี้มันยังไม่อาจประเมินราคาเป็นเงินทองได้

       'เดี๋ยวนะ... นายคิดจะทำอะไร...'

       อันที่จริง  แค่เพียงโพชั่นมานาขั้นสูงก็นับว่าหรูหราเกินตัวกริดไปมากแล้ว  เพราะโพชั่นขวดละ 20 เหรียญทองนี้  สามารถฟื้นฟูมานาได้มากกว่ามานาสูงสุดที่กริดมีเสียอีก  แต่เขาก็ต้องใช้มัน  เพราะโพชั่นมานาขั้นกลางมีประสิทธิภาพต่ำเกินไป  กริดจึงรู้สึกปวดใจทุกครั้งที่ต้องยอมกัดฟันดื่มโพชั่นขวดละ 20 เหรียญทองเข้าปาก...

       แต่บราฮัมกลับเลือกสิ่งที่หรูหรากว่านั้น  เขาดื่มโพชั่นที่มิอาจประเมินค่าลงคอไปอย่างไม่แยแส  นั่นยิ่งทำให้กริดรู้สึกเดือดดาล  

       'นายทำอะไรลงไป!'

       แค่โพชั่นมานาขั้นสูงราคา 20 เหรียญทองก็นับว่าแพงกว่าไก่ทอดหนึ่งชุดแล้ว  แต่โพชั่นจากโรงแปรธาตุเรย์ดันมีราคาสูงกว่านั้นหลายสิบเท่า!  บราฮัมทำเพียงยักไหล่เบาๆ ให้กริดที่กำลังโกรธฟืนไฟ
       
       "ขอโทษที...  พอดีรสนิยมของฉันมันสูงกว่าปรกติ"

       'นายจะบ้ารึไง!  มันก็ส่งผลเหมือนๆ กันไม่ใช่รึไงฟะ!  รสชาติก็เหมือนกัน!'

       กริดทั้งโกรธและหงุดหงิด  ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะอกแตกตาย  บราฮัมก็แสดงให้เห็นถึงความคุ้มค่า

       "ศรเวทย์! ศรเวทย์! ศรเวทย์!"

       แม้จะเป็นเพียงเวทย์มนต์ชนิดเดียว  แต่ด้วยสิ่งนี้  กริดจึงผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลข 51 ได้อย่างง่ายดาย

[ ท่านได้รับคะแนนท้าทาย 1,900 แต้ม ]
[ ประตูมิติของเกาะหมายเลข 52 ถูกเปิดออก ]
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]

[ ในฐานะผู้เล่นที่มีคลาสรอง  ท่านจะได้รับค่าสถานะ 12 แต้มต่อการอัพเลเวลหนึ่งครั้ง ]
[ ค่าสถานะจำนวนหกแต้มถูกบังคับไปลงกับค่าสติปัญญา ]

[ ผลของ <ผสานดวงวิญญาณ> หมดลง  ดวงวิญญาณของบราฮัมจะกลับสู่สภาวะหลับไหลไปอีกสิบวันเต็ม ]

       "..."

       แม้จะเป็นการผ่านบททดสอบที่ง่ายดาย  แถมยังปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นความดีความชอบของบราฮัมทั้งหมด  แต่ถึงกระนั้น  กริดก็ไม่ดีใจเลยสักนิด

       ชายหนุ่มลั่นวาจากับตนเอง

       'เราจะไม่เรียกหมอนั่นออกมาอีกเด็ดขาด'

       เขาตระหนักได้ว่า  ตนอาจต้องตายเข้าสักวันถ้าหากปล่อยให้บราฮัมออกมาเพ่นพ่านบ่อยเกินไป  แต่ภายในใจของกริดก็รู้ดีเช่นกันว่า  ท่าทีของบราฮัมในตอนนี้ได้อ่อนโยนขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้ว  ด้วยความสัมพันธ์ที่เพิ่มขึ้น  ทั้งคำพูด  น้ำเสียง  และสีหน้า  ต่างก็เป็นมิตรกับกริดมากขึ้นหลายเท่า  หากนำไปเทียบกับสมัยอดีตล่ะนะ...

       'ช่างเถอะ... ถ้าเป็นบราฮัมล่ะก็  เขาคงมีความลับของแพ็กม่ามาเล่าให้เราฟังอีกบ่อยๆ'

       ณ ตอนนี้  กริดมีที่ปรึกษาชั้นเลิศอย่างบราฮัมอยู่กับตัวแล้ว  สีหน้าของเขาดูสดใสขึ้นมากทีเดียว  แม้ว่าจะต้องแลกกับการที่ถูกหักค่าสถานะจำนวนหกแต้มไปอัพสติปัญญาก็ตาม

       เหลือเวลาอีก 30 วันก่อนที่งานแข่งซาทิสฟายนานาชาติจะเริ่มขึ้น

• Next
• Previous