จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 395

       'สนามเด็กเล่นที่แพ็กม่าสร้างขึ้น...'

       ไม่ใช่ว่าหมู่เกาะเบเฮ็นเคยเป็นหอเกียรติยศมานานแล้วรึไง  หากจะกล่าวว่าแพ็กม่าสร้างขึ้นทั้งหมดแต่ต้น  รอยต่อของเวลาดูจะขัดแย้งกันอย่างมาก

       'หรือว่า...'

       แพ็กม่าจะเป็นคนที่เปลี่ยนหอเกียรติยศให้กลายเป็น <หมู่เกาะเบเฮ็นที่ปนเปื้อน>...

       'ในอีกความหมายหนึ่ง  คนที่ปนเปื้อนหมู่เกาะเบเฮ็นก็คือตัวแพ็กม่าเอง'

       เรื่องราวเร้นลับของแพ็กม่ามักออกมาจากปากของบราฮัมเสมอ  แม้กริดจะยังไม่เชื่อใจบราฮัม 100% เต็ม  แต่เขาก็มีความรู้สึกในด้านบวกต่อชายคนนี้

       "ว่าแต่  ทำไมฉันถึงต้องยอมรับดวงวิญญาณของนายอีกครั้งด้วย  แล้วทำไมนายถึงยังไม่ได้ร่างจริงคืนมาอีก"

       เกิดอะไรขึ้นกันแน่  ไหนบราฮัมบอกว่าตนจะคืนชีพกลับมาได้อีกครั้งถ้ากริดสร้างภาชนะดวงวิญญาณให้

       เคร้งเคร้ง!

       ในเวลาเดียวกัน  การบุกโจมตีของมงกุฏทองทั้งสี่ตัวก็ยังไม่หยุดลง  กริดถามบราฮัมไปพลางรับมือกับพวกนี้ไปพลาง  หัตถ์เทวะไม่มีประโยชน์มากนัก  เพราะความชำนาญดาบของหัตถ์เทวะยังไม่มากพอจะรับมือกับมอนสเตอร์เลเวล 380 ไหว  

       เมื่อเห็นกริดกำลังลำบาก  บราฮัมจึงมอบคำแนะนำให้

[ มงกุฏทองเป็นมอนสเตอร์ปรสิตที่จะสิงร่างมอนสเตอร์ชนิดอื่น  ทำให้มันสามารถควบคุมร่างต้นได้อย่างไร้ขีดจำกัด  ค่าสถานะจึงสูงกว่ามอนสเตอร์ในเลเวลเดียวกันทั้งหมด  ด้วยฝีมือของนายในตอนนี้  ไม่มีทางเลยที่จะผ่านบททดสอบได้ทันเวลา  ดังนั้น  จงยอมรับดวงวิญญาณของฉันเข้าไปซะ ]

       "นายเคยเอาร่างของฉันไปพูดจาเสียหายมาแล้วหนหนึ่ง  คิดว่าฉันจะยอมให้ทำอีกรึไง  แล้วก็เลิกพูดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวสักที  ตอบคำถามฉันมาก่อน"

       กริดเคยรู้สึกอับอายอย่างรุนแรงกับคำพูดอันสุดแสนโอหังและจูนีเบียวของบราฮัม  เขาไม่ต้องการรู้สึกเช่นนั้นอีกแล้ว  แถมการที่ไม่สามารถบังคับร่างได้ตนเองได้  สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเลยสักนิด
       
       เคร้ง!
       
       กริดใช้วิชาดาบ <หน่วง> เพื่อบังคับให้มงกุฏทองถอยไปด้านหลัง  ในขณะเดียวกันก็ยิงศรเวทย์สวนเข้าใส่มงกุฏเหนือศีรษะของมันเข้าอย่างจัง  มุงกฏทองส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด  แต่มันก็ยังไม่ยอมถึงแก่ความตาย

       "กิกิกิกิ!"

       "อั่ก!"

       ใช่แล้ว  เป็นเหมือนกับที่บราฮัมเคยพูดไว้

       มงกุฏทองไม่แคร์ว่ามอนสเตอร์ร่างต้นจะเจ็บปวดทรมานอย่างไร

       แม้การเคลื่อนไหวจะเหนือขีดจำกัดของมอนสเตอร์เลเวล 380 ก็จริง  แต่นั่นเพราะมาจากการที่มงกุฏทองไม่สนใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างต้นเลยสักนิด  ทั้งการใช้การข้อต่อที่เกิดขอบเขต  ทั้งท่อนแขนที่กวัดแกว่งกระบองประหนึ่งเป็นพัดลมไฟฟ้า  กระดูกหักทิ่มแทงออกมาจากข้อศอก  กริดที่เห็นภาพดังกล่าวจึงได้แต่ขมวดคิ้ว

[ คำถามไร้สาระที่นายต้องการคำตอบ  เมื่อยินยอมให้ดวงวิญญาณของฉันเข้าไปในร่าง  นายก็จะได้รู้ทุกสิ่งที่อยากรู้  แถมมอนสเตอร์เหล่านี้ก็จะถูกปราบในทันทีอีกด้วย ]

[ ภารกิจถูกสร้างขึ้น ]

[ มหาจอมเวทย์ในตำนาน ]
★ ภารกิจลับ ★
       บราฮัมล้มเหลวในการกลับคืนร่างเนื้อ  เขาต้องการหลบอยู่ในสถานที่ปลอดภัยจนกว่าพลังเวทย์จะฟื้นฟูกลับมา  โดยสถานที่แห่งนั้นคือร่างเนื้อของท่าน
       หากท่านยอมรับดวงวิญญาณของบราฮัม  ท่านจะได้รับพลังที่ยิ่งใหญ่ไว้ในครอบครอง
ของรางวัลเมื่อรับภารกิจ :
- ค่าความสัมพันธ์กับบราฮัมเพิ่มขึ้น 50%
- ได้รับคลาสรองเกรดเลเจนดารี <มหาจอมเวทย์ในตำนาน> 

       'คลาสรองเกรดเลเจนดารี!'

       หัวใจของกริดเต้นโครมครามราวกับถูกค้อนทุบ  นับเป็นข้อเสนอที่ยากจะปฏิเสธลง  คลาสรองที่ว่ากันว่าครอบครองได้ยากเย็นหนักหนา   บัดนี้กำลังถูกประเคนให้เป็นของเขาโดยง่าย  แถมยังเป็นเกรดเลเจนดารีเสียอีก  จะมีใครบ้างในโลกที่ไม่ตื่นเต้นดีใจ

       'เราไม่ได้ฝันไป... ใช่ไหม'

       นับตั้งฮิวรอยได้รับคลาสรองจนกระทั่งมาถึงตอนนี้  มีข่าวลือว่า  คลาสรองปรากฏออกมาให้ผู้เล่นครอบครองเพียงไม่ถึง 100 คนเลยด้วยซ้ำ  โดยเกือบทั้งหมดจะเป็นคลาสรองเกรดทั่วไปหรือไม่ก็แรร์  ผู้เล่นที่มีคลาสรองเกรดสูงกว่านี้สามารถนับครบด้วยนิ้วมือ...  ดังนั้น  ไม่ไปต้องพูดถึงเกรดเลเจนดารีเลย  

       แต่กริดกลับมีโอกาสคว้ามันไว้ตรงหน้า

       'ช่างตีเหล็กในตำนานและมหาจอมเวทย์ในตำนาน...!'

       กริดสั่นระริก

       สติกส์ที่นิ่งเงียบมาตลอด  ยามนี้ตัดสินใจออกปากเตือน

       "ท่านกริด  บางทีท่านอาจไม่รู้  แต่บราฮัมคือแวมไพร์  แถมยังเป็นหนึ่งในผู้สืบสายเลือดโดยตรงของชิโซ-เบริอาเช่ทั้งเก้าอีกด้วย  อย่าได้ถูกคำว่าตำนานเป่าหูเด็ดขาด  ท่านอาจกลายเป็นเพียงร่างต้นให้เขาเชิด  เฉกเช่นมงกุฏทองเหล่านี้ก็เป็นได้"

       สติกส์เป็นห่วงจากใจจริง  แต่กริดกลับหันไปมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด

       "คนที่นิ่งเงียบมองดูฉันถูกมงกุฏทองเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด  ตอนนี้ยอมเปิดปากพูดบ้างแล้วหรือ"

       ตัวตนของบราฮัม  ไม่ใช่ว่ากริดจะไม่รู้เลย  แต่ในอดีต  บราฮัมเคยช่วยเหลือกริดไว้มาก  ทั้งเรื่องพาเฟรเนี่ยมและศรเวทย์(พัฒนา)  ชายหนุ่มจึงไม่ได้เกิดความรู้สึกในแง่ลบกับชายคนนี้  ไม่ใช่มนุษย์แล้วอย่างไร  กริดไม่เอาแล้วกับการตัดสินผู้อื่นเพียงเพราะเผ่าพันธ์ที่ถือกำเนิดมา

       สติกส์พลันกระอักกระอ่วน

       "กระผมคือจอมปราชญ์ก็จริง  แต่ก็มิได้รอบรู้ไปทุกสิ่ง  กระผมไม่เคยรู้จักมงกุฏทองมาก่อน  จึงไม่อาจให้คำแนะนำกับท่านได้  แต่นั่นไม่ใช่เพราะกระผมเจตนาร้าย"

       "ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ  ฉันไม่ได้กล่าวโทษว่าเป็นความคิดนาย"

       กริดไม่สนใจสติกส์อีก  เขาเรียกโนเอะและแรนดี้ออกมาช่วยรับมือกับมงกุฏทอง  ในระหว่างนั้นก็หันไปพูดกับดวงวิญญาณของบราฮัม

       "บราฮัม  หากฉันยอมรับนายเข้ามาในร่าง  นายยังจะขยับร่างกายของฉันได้อย่างอิสระเหมือนครั้งก่อนรึเปล่า"

       หากใช่  กริดคงจะรับภารกิจนี้ไว้ไม่ได้  ถึงจะได้คลาสรองเกรดเลเจนดารีมาครอบครองก็ตาม  กริดไม่พึงพอใจที่ร่ายกายของตนจะถูกคนอื่นควบคุม  ความระวังตัวของเขามีมากขึ้นกว่าในอดีตมาก  เป็นเวลาเดียวกับที่บราฮัมอธิบายกลับมาอย่างชื่นชม

[ ไม่เลย  ร่างเนื้อของนายก็ยังเป็นของนายเช่นเดิม  แม้จะยอมรับดวงจิตของฉันเข้าไป  แต่ฉันก็ไม่อาจควบคุมร่างกายนายได้อีกแล้ว  เว้นเสียแต่นายเป็นฝ่ายสมัครใจต้องการเอง ]

       "แล้วฉันจะโดนนายกลืนกินจิตใจรึเปล่า"       

       หากกริดตอบรับดวงวิญญาณของบราฮัมเข้าไป  นั่นย่อมหมายความว่า  ตนและบราฮัมจะสามารถสื่อสารผ่านทางจิตใจได้  นับเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ไม่น้อย  แต่บราฮัมก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่สามารถเชื่อใจได้ 100% เต็ม  ดังนั้น  คงเป็นการดีถ้าหากขีดเส้นกั้นแบ่งเอาไว้ให้ชัดเจนตั้งแต่แรก

[ ตัวฉันในตอนนี้อ่อนแอเป็นอย่างมาก  ไม่มีทางกลืนกินจิตใจนายได้แน่นอน  ส่วนเรื่องที่ดวงวิญญาณจะผสานกันหรือไม่... มันจะเกิดขึ้นเฉพาะตอนที่นายยอมให้ฉันควบคุมร่างเท่านั้น ]
       
       เป็นคำตอบที่สร้างความพึงพอใจให้กริดได้มากทีเดียว  ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ และเอ่ยปากถามต่อ

       "นายจะอยู่ในร่างฉันนานแค่ไหน"

[ ขั้นต่ำคือหนึ่งปี ]

       "ระบุให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม  สูงสุดกี่ปี"

[ ...สี่ปี ]

       ตั้งแต่หนึ่งปีถึงสี่ปีสินะ  หมายความว่ากริดจะมีคลาสรองได้นานตราบเท่าที่บราฮัมอยู่ในร่าง  แถมเวลาดังกล่าวยังเป็นเวลาในซาทิสฟาย  ชายหนุ่มพลันแสดงสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

       'สั้นจัง...'

       มันคงทำใจได้ยากหากวันหนึ่งต้องสูญเสียพลังที่เคยมีไป...  เช่นนั้นแล้ว  เขาไม่ควรรับพลังเข้าไปตั้งแต่ต้นรึเปล่านะ  เมื่อบราฮัมเห็นกริดเกิดความลังเล  เขาจึงพยายามโน้มน้าว

[ นายคิดว่า  ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ในร่าง  นายจะไม่ได้รับสิ่งใดเพิ่มเติมเลยงั้นหรือ  นายสามารถเรียนรู้เวทย์มนต์ชนิดใหม่รวมไปถึงภูมิปัญญาทั้งหมดที่ฉันมี  เท่านั้นยังไม่พออีกรึไง ]

       "...ก็ได้"

       ไม่มีเหตุผลให้กริดต้องปฏิเสธอีก  แม้ว่าสติกส์จะมีท่าทีโต้แย้ง  แต่ก็สายไปเสียแล้ว

       "ท่านกริด  ท่านไม่รู้หรือว่าเผ่าอสูรนั้นชั่วร้ายแค่ไหน..."

       "จะเผ่าอสูรหรือมนุษย์  ฉันก็ไม่สนทั้งนั้น  ขอเพียงฉันแข็งแกร่งขึ้นก็พอ"

       เหตุผลที่กริดอุทิศตนเองให้กับซาทิสฟายเป็นอย่างมาก  นอกจากเรื่องเงินแล้ว  เขายังต้องการพิสูจน์คุณค่าของตนเอง  ชายหนุ่มต้องการสลัดอดีตอันดำมืดและก้าวเดินบนเส้นทางใหม่ที่สูงยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ

       เป้าหมายใหม่ในตอนนี้ก็คือ  ตนจะต้องคว้าอย่างน้อยสามเหรียญทองในงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติหนที่สองให้ได้  เป็นอีกครั้งที่เขาต้องการให้ทั่วโลกยอมรับในฝีมือ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  พวกที่เคยดูแคลนตนในอดีตทั้งหมด  การจะทำเช่นนั้นให้สำเร็จ  เขามีอุปสรรคใหญ่หลวงที่ต้องก้าวข้ามให้จงได้  

       อุปสรรคที่มีชื่อว่าครอเกล

       "บราฮัม  ฉันยอมรับดวงวิญญาณของนาย"

[ ตัดสินใจได้ดี ]

       ชิ้ง!

       ดวงวิญญาณของบราฮัมถูกดูดเข้าไปภายในหน้าอกกริด  เป็นเวลาเดียวกับที่ข้อความระบบแสดงขึ้น

[ ท่านกลายเป็นหนึ่งเดียวกับดวงวิญญาณบราฮัม ]

[ ท่านได้รับคลาสรอง <มหาจอมเวทย์ในตำนาน> ]

[ ท่านคือผู้เล่นคนแรกของโลกที่ได้ครอบครองคลาสเกรดเลเจนดารีถึงสองชนิด! ]

[ นับเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่!  ท่านได้รับสมญานาม <เศษเสี้ยวแห่งเทวะตำนาน> ]

[ เศษเสี้ยวแห่งเทวะตำนาน ]
       คุณสมบัติขั้นต่ำในการเลื่อนขั้นคลาสของท่านไปสู่เกรด <มิธ>

       ตัวสมญานามไม่ได้มอบผลลัพธ์ใดเป็นพิเศษ

       'มิธ...!'

       ผู้เล่นส่วนใหญ่เริ่มรู้กันแล้วว่า  เกรดที่สูงที่สุดของซาทิสฟายไม่ใช่เลเจนดารี  แต่เป็นมิธ  เพราะไอเท็มเกรดมิธนั้นปรากฏตัวในเกมขึ้นมากมาย  ตัวอย่างเช่นศาสตราวุธเทพทั้งสามของโบสถ์รีเบคก้า

       แต่จะมีใครบ้างที่รู้ว่า  คลาสของผู้เล่นก็สามารถกลายเป็นเกรดมิธได้เช่นกัน

       'แม้แต่ลอเอลก็ไม่มีทางรู้แน่'

       เป็นเรื่องดีที่ได้ครอบครองข้อมูลอันแสนสำคัญก่อนใคร  

       หลังจากนั้นก็ยังมีข้อความระบบแสดงขึ้นต่อเนื่องมากมาย  ซึ่งเนื้อหามันออกจะ...

[ ท่านเรียนรู้เวทย์มนต์ทุกชนิดของบราฮัม ] 
[ ท่านเรียนรู้ล้มเหลว  ค่าสติปัญญาของท่านต่ำเกินไป ]

[ ในการจะชำนาญเวทย์มนต์ของบราฮัม  ท่านจำเป็นต้องมีค่าสติปัญญาที่สูงกว่านี้ ]

[ ในการจะทำให้ดวงวิญญาณของบราฮัมฟื้นฟูพลังเวทย์มนต์ได้เร็วขึ้น  ท่านจำเป็นต้องเพิ่มค่าสติปัญญาให้มากขึ้น ]

[ นับแต่นี้ไป  ทุกครั้งที่เลเวลอัพ  แต้มสถานะจำนวนหกแต้มจะถูกแบ่งไปอัพค่าสติปัญญาโดยอัตโนมัติ ]

[ ท่านได้รับทักษะ <ผสานดวงวิญญาณ> ]

[ ผสานดวงวิญญาณ ]
       ดวงวิญญาณของบราฮัมที่หลับไหลอยู่ในร่างของท่านจะรวมเป็นหนึ่งกับท่าน
       เมื่อใช้งาน  คลาสของท่านจะถูกเปลี่ยนเป็น <มหาจอมเวทย์> ชั่วคราว  และบราฮัมจะกลายเป็นผู้ที่ควบคุมร่างเนื้อแทนท่าน
ระยะเวลาแสดงผลทักษะ : 3 นาที
ระยะหน่วงหลังใช้ : 10 วัน

       "...!"

       ตนได้รับคลาสรองเกรดเลเจนดารีก็จริง  แต่ทำไมอ่านแล้วไม่รู้สึกสบายใจเลยสักนิด  ไม่สิ  เรียกว่าฝันร้ายก็ไม่ผิดนัก

       "%$(#!!"

       มันแย่กว่าที่คิดมาก  ค่าสถานะที่ได้รับมาอย่างยากลำบากในทุกเลเวล  กลับต้องถูกแบ่งไปถึงหกแต้มเพื่ออัพสติปัญญาเนี่ยนะ  ชายหนุ่มสถบอย่างหัวเสียเหมือนเคย  เขากำลังด่ากราดโดยปราศจากความสุขุมเยือกเย็น  สติกส์เห็นดันนั้นจึงถามขึ้นอย่างกังวล

       "บราฮัมหลอกท่านใช่ไหม!  กระผมบอกแล้วว่าท่านไม่ควรไปหลงเชื่อคำของเผ่าอสูร!"

       "..."
       
       ฝ่ายหนึ่งหรือเอลฟ์ที่ต้องการช่วยโลกมนุษย์  ส่วยอีกฝ่ายคืออสูรที่ต้องการทำลายโลกมนุษย์  ความสัมผัสของทั้งคู่จึงไม่ค่อยสู้ดีนัก  แต่กริดก็หาได้ใสใจ  เขามองข้ามคำเตือนของสติกส์เพราะตนรู้สึกเอนเอียงไปทางบราฮัมมากกว่า

       'เราไม่ได้ถูกหลอก'

       เป็นความผิดของเขาเองที่ไม่ไต่ถามถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นหลังจากการยอมรับดวงวิญญาณ

       'เหมือนกับในตอนนั้น...  ตอนที่เลเวลของเราลดลงเหลือหนึ่งเมื่อกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า...'

       อย่างไรก็ตาม  กริดไม่ได้นึกเสียใจ  ในเมื่อเขามีโอกาสได้ครอบครองคลาสรองอันสุดแสนหายากนี้แล้ว  จะมีผลร้ายตามมาสักหน่อยคงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้

       "ก่อนอื่นเลย  คงต้องขอทดสอบพลังของบราฮัมดูสักหน่อย"

       ระยะเวลาที่เหลืออยู่ของบททดสอบเกาะหมายเลข 51 คือแปดนาทีกับอีก 35 วินาที  ชายหนุ่มต้องฆ่ามงกุฏทองจำนวนสิบตัวให้ได้ในเวลาที่น้อยนิดเช่นนี้  สำหรับกริดแล้ว  สิ่งนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลยแม้ว่าจะมีความช่วยเหลือจากโนเอะและแรนดี้

       'แต่ถ้าเป็นบราฮัมล่ะ...'

       "ผสานดวงวิญญาณ"

       ซู่ววว

       หัวไหล่และต้นแขนที่เคยบึกบึนพลันลดขนาดลง  คางเรียวแหลมขึ้น  เส้นผมสีดำแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวหิมะ

       "...หึหึหึ  งานง่ายๆ แค่นี้ยังจัดการด้วยตนเองไม่ได้  ฉันจะเผ่าพวกมันให้สิ้นซากไปพร้อมเกาะแห่งนี้เอง"

       นี่คือกริดเวอร์ชั่นผมสาวที่ทำให้หญิงสาวทั่วโลกใจละลาย  แถมยังก่อให้เกิดคลื่นเกาหลีใต้ลูกที่ห้าในญี่ปุ่นด้วย   

       "ไฟบอล!"

[ ท่านไม่สามารถใช้เวทย์มนต์นี้ได้  ค่าสติปัญญาของท่านต่ำเกินไป ]

       "..."

       ในอดีต  กริดที่ยอมให้บราฮัมสิงร่างนั้นสามารถใช้เวทย์มนต์ของบราฮัมได้อย่างไร้ขีดจำกัด  แต่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน

       '...ชิ!  เป็นแบบนี้ทุกที'

       กริดอยากจะร้องไห้ที่ตนดันหลงระเริงไปกับของรางวัลมหาศาลจากภารกิจลับ  ในตอนนี้  เขากำลังสำนึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง

• Next
• Previous