จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 188

       หากผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าคือคลาสที่พึงพาไอเท็ม  นักพูดก็คือคลาสที่ต้องพึงพาคำพูดเป็นหลัก

       พวกเขาสามารถทำให้เอ็นพีซียอมมอบภารกิจได้ง่ายขึ้นด้วยคำพูด  หรือใช้มันเป็นทักษะเสริมพลังฝ่ายมิตร  ลดทอนพลังกับฝ่ายศัตรู  โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาลอร์ดและขุนนาง  นักพูดคือสิ่งจำเป็นอย่างมาก  พวกเขาสามารถปลุกความฮึมเหิมของกองทัพด้วยเพียงคำพูด  และสามารถชักจูงผู้คนให้คล้อยตามการโน้มน้าวได้ง่าย

       แต่นักพูดไม่เป็นที่นิยมในหมู่ผู้เล่นมากนัก  หลายคนถึงกับรังเกียจที่จะมาเล่นคลาสนี้  ทำให้จัดเป็นคลาสหายากคลาสหนึ่ง  ปัญหาใหญ่สุดคงหนีไม่พ้นการเป็นเลเวลที่แสนยากลำบาก  อาวุธประเภทเดียวที่สวมได้คือ <หนังสือ>  

       มีทักษะโจมตีเพียงหนึ่งชนิด  ไม่มีทักษะใช้ป้องกันหรือหลบหนี  แถมพลังชีวิตก็ต่ำต้อยยิ่งกว่าจอมเวทย์

       ปัญหาหลักใหญ่คงหนีไม่พ้นความอ่อนแอของอาวุธประเภทหนังสืออยู่ดี  แม้จะมีพลังส่งเสริมทักษะคำพูดก็จริง  แต่มันก็ไม่ได้เพิ่มพลังโจมตีเวทย์  ไม่สามารถกักเก็บเวทย์ได้เหมือนลูกแก้ว  วิธีโจมตีคือการใช้หนังสือฟาดใส่ศัตรูโดยตรงเท่านั้น  แล้วจะมีใครหน้าไหนบ้างที่บาดเจ็บด้วยการถูกหนังสือฟาด?  ไม่มี  พลังโจมตีก็แสนต่ำต้อย  หนังสือจัดว่ามีพลังโจมตีน้อยกว่าค้อนตีเหล็กเสียอีก

       ทักษะโจมตีเดียวที่นักพูดมีก็คือ <วาจาอาฆาต>   แถมนั่นก็ยังเป็นปัญหา  มันใช้งานจริงแทบไม่ได้  ด้วยระยะหน่วงที่นานถึง 80 วินาที  และสร้างความเสียหายต่อศัตรูแค่ 1 เป้าหมายด้วยความรุนแรง 200% 

       จึงไม่มีทางเลยที่นักพูดจะเก็บเลเวลตามลำพังได้  มีแต่ต้องพึ่งพาปาร์ตี้เท่านั้น  แต่ยุคสมัยนี้  เป็นการยากมากที่จะมีสักปาร์ตี้ยอมรับนักพูดเข้าร่วม  ว่ากันตามตรง  นักพูดค่อนข้างไร้ประโยชน์  ข้อดีเดียวคือการเสริมพลังฝ่ายมิตร  และบั่นทอนพลังฝ่ายศัตรู

       แล้วการเสริมพลัง  บั่นทอนพลังศัตรูมันจำเป็นขนาดนั้นเชียวหรือ?

       เมื่อการต่อสู้ยืดเยื้อ  คำพูดของนักพูดเริ่มฟังดูเหนื่อยหอบ  แถมเพื่อนยังต้องคอยมาช่วยคุ้มกัน  ด้วยความที่ร่างกายแสนบอบบางประหนึ่งกระดาษ  

       หลายคนไม่ชอบที่จะมีนักพูดในปาร์ตี้  เพราะนอกจากนักพูด  ในเกมยังมีนักบวช  จอมเวทย์มืด  นักระบำ  ลิงค์เกอร์  ที่มีทักษะจำพวกเสริมพลังปาร์ตี้เช่นกัน  

       นักพูดที่พึงพาไม่ได้  จึงไม่ค่อยมีใครต้องการนัก

       ผลก็คือ  นักพูดเก็บเลเวลกับมอนสเตอร์ได้ยากลำบาก  พวกเขาไม่อาจอัพเลเวลด้วยการผลิตไอเท็มเหมือนกับคลาสสายผลิตได้  มีแต่ต้องทำภารกิจจากเอ็นพีซีวนซ้ำไปมาเท่านั้น

       ในอีกความหมายหนึ่ง  ระดับความยากในการเก็บเลเวลของคลาสนักพูด  ถูกจัดให้เป็นอันดับ 1 ของซาทิสฟายมานานแล้ว  ทำให้ผู้คนทุกคนล้วนหลีกเลี่ยงที่จะไม่เล่น 

       ถึงแม้จะเป็นคลาสที่ขุนนางและลอร์ดยอมจ้างในราคาสูงลิบก็ตาม

       ซึ่งกริดโชคดีมาก  ที่เขามีนักพูดอันดับ 1 ของโลกอยู่ถวายความจงรักภักดีข้างกาย

       '...กริดจะรู้เรื่องพวกนี้รึเปล่านะ?'  ลอเอลเกิดคำถามขึ้นในใจต่อกริด  ผู้ซึ่งมักใช้งานฮิวรอยอย่างผิดประเภท  ประหนึ่งเด็กเสริฟน้ำอยู่เสมอ

       ในเวลาเดียวกัน  

       บริเวณรอบนอกวินสตัน
       
       "...ดาบ?"

       ฮิวรอยกลายเป็น <คนพิเศษ> ของโลกเมื่อเขาได้รับคลาสรองแรกในซาทิสฟาย  

       ปาร์ตี้ของเชย์พลันขมวดคิ้วทันทีที่ทักษะบั่นทอนพลังถูกใช้ใส่ปาร์ตี้ของมัน  เท่านั้นยังไม่พอ  เจ้านักพูดบ้านี่กลับชักดาบออกมาอีกงั้นหรือ?  แถมดาบเล่มนี้  ก็ยังให้ความรู้สึกสยดสยองคล้ายคลึงกับดาบใหญ่ที่กริดใช้บดขยี้พวกมันในอดีต  

       ความทรงจำอันโหดร้ายที่อยากจะลืมพลันผุดขึ้น

       'บ้าน่า… ไม่หรอกมั้ง?'

       เชย์พยายามข่มความกลัว  มันฝืนแสยะยิ้มใจดีสู้เสือ

       "นักพูดที่ใช้ดาบ… เรื่องบ้อบอแบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้แน่  จริงไหมล่ะ?  แกกำลังตบตาสินะ?  ไม่มีทางที่แกจะถือดาบได้หรอกน่า"

       หากจะระบุให้ชัด  ฮิวรอยมีอันดับ 937 ของโลก  ซึ่งถือว่าใกล้เคียงกับเชย์เลยทีเดียว  โดยอันดับสูงกว่าเคิร์บและสนิฟเฟอร์อยู่มาก  

       แต่เหตุผลที่มันกล้าโจมตีฮิวรอยนั้นช่างตื้นเขิน

       ฮิวรอยเป็นแค่นักพูด  นักพูดควรจะอ่อนแอที่สุดไม่ใช่รึไง?  ถึงเลเวลจะสูง  แต่อาจเป็นเพราะเกาะปาร์ตี้ของกริดเลเวลอัพไปเรื่อยๆ ก็ได้  ดังนั้น  เฉพาะตัวของฮิวรอยไม่น่าจะเก่งอาจอะไร  

       แล้วทำไมเขาถึงใช้ดาบได้?

       มันเริ่มหน้าถอดสี  เชย์เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่า  มันไม่ได้รู้จักฮิวรอยคนนี้ดีพอสักเท่าไร

       "...เดิมที  ฉันเคยเป็นเพียงตัวตนอันไร้ค่าที่น่าสมเพชคนหนึ่ง"  ฮิวรอยจ้องมองไปยังปาร์ตี้ของเชย์และเริ่มเล่าความหลัง

       "ฉันทำได้เพียงอัพเลเวลไปเรื่อยๆ ด้วยการทำภารกิจ  แต่แล้ววันหนึ่ง..."

       ใช่แล้ว  วันที่เขาได้พบกับนายท่านในวินสตัน

       "ฉันได้รับภารกิจเกรด S เป็นครั้งแรกในชีวิต"

       เขาถูกบังคับให้ต้องทำภารกิจที่แสนเสี่ยงอันตราย  ถูกขังอยู่ในที่มืดมิด  กลิ่นเหม็น  และคับแคบเป็นเวลา 50 ชั่วโมงในชีวิตจริง  ความเจ็บปวดในครั้งนั้นช่างเกินคำบรรยาย  ไม่มีทางที่จะอดทนได้ด้วยพลังใจของคนปรกติแน่

       เขาเกือบยอมแพ้จนกดล็อกเอาต์จากเกมไปหลายหน  ทว่าฮิวรอยก็ทนมาได้  ด้วยความหวังที่จะก้าวข้ามขีดจำกัดเดิมของนักพูด  การรอต่อไปเรื่อยๆ จึงเป็นสิ่งที่เขาฝืนทำลงไป

       "หลายครั้งหลายหนที่ฉันคิดว่า  ภารกิจนี้คงไม่ไม่ทางสำเร็จ"

       ภารกิจที่เขาต้องรอคอยผู้มีพระคุณ  ที่อาจมาหรือไม่มาช่วยก็ได้  สติของเขาเกือบหลุดไปหลายครั้ง  ระยะเวลา 150 ชั่วโมงในที่มืดมิดและคับแคบไม่ใช่เรื่องล้อเล่น  การรับรู้วันเวลาเริ่มคลาดเคลื่อน  เขาเริ่มไม่รู้จักตัวเอง  ไม่รู้ว่าเป็นใคร  และไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

       ขุมนรกชัดๆ

       ในขณะที่ภารกิจใกล้จะหมดเวลา  แสงแห่งความหวังได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าฮิวรอย 

       เป็นวินาทีที่กริดมาช่วยปลดปล่อยพันธนาการอันยาวนานของเขาออก

       "...นายท่านช่วยชีวิตฉันไว้  เป็นเพราะเขา  ภารกิจของฉันจึงสำเร็จ  และทุกสิ่งที่ทำมาไม่กลายเป็นเรื่องสูญเปล่า"

       ฮิวรอยได้รับพลังใหม่

คลาสรอง : สหายของสาวกเที่ยงธรรม
* ความกล้าหาญที่ไม่มีใครเทียบได้
* เมื่ออยู่ใกล้กับ <สาวกเที่ยงธรรม>  ค่าพลังทุกชนิดจะเพิ่มขึ้น 20%
* ได้รับทักษะ <เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย>
* ได้รับทักษะ <สละชีพเพื่อความเที่ยงธรรม>
_______
สมญานาม : ผู้ก้าวข้ามความยากลำบาก
* จะมีค่าพลังใจที่สูงมาก
* ไม่ย่อท้อต่อทุกบททดสอบที่ผ่านเข้ามา
* ได้รับทักษะ <จิตวิญญานอันแข็งแกร่ง>

       "นายท่านมอบพลังใหม่ให้กับฉัน"

       เขากลายเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้น  และพลังนั้นก็มีไว้เพื่อปกป้องนายท่านแต่เพียงผู้เดียว!

       "ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องนายท่าน!"

       เมื่อได้ฟังเรื่องราว  ปาร์ตี้ของเชย์พลันขนลุกซู่ไปทั้งตัวอย่างซาบซึ้ง

       'เรื่องราวมันจะกินใจเกินไปแล้ว...'

       'กริด  ที่จริงแล้วหมอนี่...!'

       'หน้าอกของฉันหนักอึ้งไปหมด'

       อย่าได้เข้าใจผิดไป  ในคำพูดของฮิวรอยล้วนแผงมาด้วยทักษะของนักพูด  ตัวละครของปาร์ตี้เชย์จึงถูกบังคับให้ฟังเรื่องราวจากฮิวรอยตั้งแต่ต้นจนจบ  

       เรื่องราวที่เป็นดั่งบทละคร  พวกเชย์หัวใจถูกบีบเค้นในตอนที่ฮิวรอยถูกช่วยออกมา  กริดช่างเป็นตัวตนที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน  แม้จะเป็นศัตรูกันก็ตามที

       แต่ปัญหาก็คือ

[ ท่านรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับเรื่องราว ]
[ ท่านรู้สึกชื่นชอบตัวเอกของเรื่อง ]
[ ด้วยเหตุนั้น  ท่านจึงแยกแยะไม่ออกระหว่างความจริงกับภาพมายาเป็นการชั่วคราว ]
[ ท่านจะตกอยู่ในอาการ <สับสน> 3 วินาที ]

       "เชี่ย?"

       เดิมที  อาวุธหลักของนักพูดก็คือคำพูดอยู่แล้ว  การปล่อยให้นักพูดใช้อาวุธอย่างเต็มที่  

       พวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับยื่นมีดให้ศัตรูเชือด
       
       "อ--อะไรกัน...!"

       "บ้าจริง!  ทักษะของหมอนั่นงั้นหรือ?"

       ปาร์ตี้ของเชย์ไม่เคยสู้กับนักพูดมาก่อน  ทำให้พวกมันหลงกลฮิวรอยได้โดยง่าย  เขาไม่ปล่อยให้โอกาสนี้ผ่านไป  ฮิวรอยรีบตะโกนขึ้น

       "พวกแกกล้ามาแหยมคนอย่างฉันเชียวรึ?  เข้ามาเลยโว้ย!!"

[ พลังใจของท่านเพิ่มขึ้น ]
[ การโจมตีถัดไปจะเป็นการโจมตีแบบคริติคอล! ]

       นี่คือทักษะเสริมพลังสูงสุดที่นักพูดมี  การพูดปลุกใจเช่นนี้จะส่งผลกับพันธมิตรในบริเวณทั้งหมด  

       ฮิวรอยรีบสะบัดดาบเล็กสีดำในมือออกไปด้านหน้า

       "เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย!"

[ เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย  เลเวล 5 (88.1%) ]
* โจมตีเป้าหมายด้วยความรุนแรง 650% ของพลังโจมตี
_______
มานาที่ใช้ : 500
ระยะหน่วงหลังใช้ : 100 วินาที

       เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายคือทักษะเฉพาะที่มีใน <สาวกเที่ยงธรรม> และ <สหายของสาวกเที่ยงธรรม> เท่านั้น 

       การโจมตีจะถูกส่งออกไปเป็นวงกว้าง  ความรุนแรงค่อนข้างมากหากเทียบกับระยะหน่วงที่ไม่นานนัก

       แต่กริดใช้ <เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย> ออกมาไม่บ่อยนักหลังจากที่ได้รับวิชาดาบแพ็กม่า  หากเทียบกับกันแล้วล่ะก็  เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายแทบไม่มีจุดใดดีกว่าวิชาดาบแพ็กม่าเลยสักนิด  มีเพียงการใช้งานออกไปได้ทันทีโดยไม่ต้องรำดาบ  

       สำหรับกริด  ด้วยมานาที่มีไม่มาก  การเลือกใช้วิชาดาบแพ็กม่าดูจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดกว่า

       แต่สำหรับฮิวรอย  นี่คือทักษะหากินของเขา!  ฮิวรอยพึงพาเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายอย่างหนักทันทีที่ได้รับมันมา  ด้วยจำนวนคร้ังการใช้งานที่สูงมาก  เลเวลของทักษะจึงเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 5 อย่างรวดเร็ว  และความรุนแรงก็ปาเข้าไป 650% แล้ว

       และความน่ากลัวอยู่ตรงที่  ดาบเล็กสีดำซึ่งฮิวรอยถืออยู่ในมือตอนนี้

[ ดาบมือเดียวรุ่นผลิตจำนวนมาก (ต้นแบบ) ]
เกรด : ยูนีค
ความคงทน : 49/51
พลังโจมตี : 423
ความเร็วโจมตี : -7%
ความแม่นยำ : -2%
_______
       ผลงานลองผิดลองถูกของช่างตีเหล็กในตำนานนามว่า G
       ดาบมือเดียวที่สามารถสวมใส่ได้ทุกคน  โดยออกแบบมาให้มีพลังโจมตีที่สูงเป็นพิเศษ
       ดาบถูกออกแบบมาให้ใช้งานเชิงรุกโดยอิงจากดาอินสเลฟ (แบบจำลอง) เป็นหลัก  ด้วยความที่มุ่งเน้นไปในด้านพลังโจมตี  ออปชั่นอื่นจึงจัดว่าต่ำกว่ามาตรฐาน  อย่างเช่นค่าความคงทน
       หากนำเหล็กกล้ามาใช้แทนเหล็กนิล  เกรงว่าความคงทนของไอเท็มจะยิ่งด้อยกว่านี้  และมันจะยิ่งกลายเป็นไอเท็มในหมวดใช้แล้วทิ้งไปโดยปริยาย
_______
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เลเวล 230 หรือสูงกว่า
- พละกำลัง 300 หรือสูงกว่า
- ทักษะชำนาญดาบขั้นต้น
น้ำหนัก : 410

       ฮิวรอยเพิ่งจะได้รับทักษะชำนาญดาบมาหลังจากที่ได้รับคลาสรอง  ทำให้เขาสามารถสวมใส่อาวุธประเภทดาบได้  ทว่าด้วยความที่เป็นนักพูดมาทั้งชีวิต  ค่าพละกำลังของเขาจึงต่ำมาก  

       ไม่มีทางที่ฮิวรอยจะผ่านเงื่อนไขการสวมใส่ของอาวุธประเภทดาบในช่วงระดับเลเวลตนได้เลย
       
       แต่ปัญหาก็หมดลงเมื่อกริดทำการสร้างดาบต้นแบบของรุ่นผลิตจำนวนมากให้เขา  ชื่อของอาวุธชนิดนี้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่ากริดจะสร้างมันเพื่อปั๊มขายหาเงิน  

       พลังโจมตีของมันก้าวล้ำนำหน้าดาบมือเดียวไปไกลมาก  ถึงกับมีระดับใกล้เคียงพลังโจมตีต่ำสุดของดาอินสเลฟ (แบบจำลอง) เลยทีเดียว
       
       อย่างน้อย  ความตั้งใจครึ่งหนึ่งของกริดก็สัมฤทธิ์ผลแล้ว

       เปรี้ยงงงง!

[ คริติคอล! ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 7,910 หน่วย ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 9,250 หน่วย ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 10,180 หน่วย ]

       นักลอบสังหารมักจะนำแต้มสถานะไปลงกับความว่องไวเป็นส่วนใหญ่  ไม่มีใครนิยมอัพค่าความอดทนมากนัก  ยามเอาตัวรอดก็หวังพึ่งพาการหลบหลีกเป็นหลัก  

       ทว่าบัดนี้พวกมันกำลังอยู่ในอาการมึนงง  ปาร์ตี้ของเชย์จำต้องรับเที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายเวอร์ชั่นคริติคอลจากฮิวรอยเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

       "แค่ก!"
       
       "อ๊อก!"

[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านตกอยู่ในอาการมึนงง ]

       การโจมตีอันหนักหน่วงทำให้พลังชีวิตของพวกมันลดลงเกินกว่า 40% และตกอยู่ในอาการมึนงงซ้ำซ้อน  

       สิ่งนี้เรียกกันว่า <คอมโบอาการผิดปรกติ> ที่แร้งเกอร์นิยมใช้กัน  ทว่ากลับถูกใช้ออกมาโดยฝีมือของนักพูดงั้นหรือ?

       '...จะจบแบบนี้งั้นรึ?'

       'บ้าจริงเว่ย!  นี่้มันเรื่องเหลวไหลอะไรกัน...'

       สีหน้าของเชย์บูดบึ้ง  พวกมันหมายมั่นจะลอบสังหารกริด  แต่กลับถูกลูกน้องของกริดจัดการแบบหนึ่งรุมสาม  แถมยังเป็นแค่นักพูดอีกด้วย...

       "ชิ..."

       พวกมันช่วยไม่ได้ที่จะสถบออกมาอย่างสาดเสียเทเสีย  นักลอบสังหารสามคนถูกนักพูดเพียงคนเดียวเก็บเรียบ  เรื่องนี้  รู้ถึงไหนก็อายไปถึงนั่นยันลูกบวช  

       ยังไม่นับเรื่องที่ต้องสูญเสียค่าประสบการณ์และไอเท็มที่อาจดรอปตอนตาย

• Next
• Previous