จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 187

       "ได้เวลาเอาคืนสักที"

       นักลอบสังหารจำนวน 3 คน  ประกอบด้วยเชย์  เคิร์บ  และสนิฟเฟอร์  ก่อนหน้านี้  ทั้งสามเคยทำการรุมโจมตีกริดเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์  ทว่าความตายและไอเท็มดรอปนั้นคือสิ่งที่ให้อภัยไม่ได้  ทุกคนล้วนโกรธแค้นกริด  มันจะพลันฉุนเฉียวทุกครั้งที่นึกถึงมูลค่าของไอเท็มที่ดรอปไป

       "เราต้องลอบสังหารมัน  และให้มันได้ลิ้มรสไอเท็มดรอปบ้าง"

       ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงวินสตัน  ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความละโมภเมื่อนึกถึงไอเท็มที่กริดสวมตอนแข่งระดับนานาชาติ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ดาบใหญ่สีน้ำเงินและมีดสีทองทั้งเจ็ด  หากการลอบสังหารเป็นไปอย่างราบรื่นและไอเท็มดรอป  รับรองว่าพวกมันได้รวยไม่รู้เรื่อง

       'ทักษะพรางตัวของพวกเราเพิ่มขึ้นถึงเลเวล 6 แล้ว...'
       
       '...ถ้าเข้าใกล้กริดได้ล่ะก็  การลอบสังหารทำได้แน่'

       อันดับนักลอบสังหารของพวกมัน  เชย์อันดับ 3  เคิร์บอันดับ 7  และสนิฟเฟอร์อันดับ 9   ถือเป็นอันดับที่เพิ่มขึ้นจากแต่ก่อนมาก  และในคราวนี้  พวกมันมีเอ็นพีซีคลาสนักลอบสังหารระดับ 3 ติดตามมาด้วยหนึ่งคน  หลังจากที่สำเร็จภารกิจเกรด S ของสมาคมนักลอบสักหาร พวกมันจึงมีสิทธิ์จ้างเอ็นพีซีนักลอบสังหารในราคาสูงได้

       หากมีเอ็นพีซีคนนี้  พวกมันทั้งสามมั่นใจมากว่า  จะต้องเอาชีวิตของกริดไปได้แน่

       *** 

คลาส : นักคัดลอก
* ทักษะของศัตรูจะถูกคัดลอกอย่างสมบูรณ์แบบ
_______
สมญานาม : ผู้มีคุณสมบัติเป็นฮีโร่
* ท่านจะเหน็ดเหนื่อยได้ยากขึ้น
* ค่าสถานะจะเติบโตเร็วขึ้น
_______
สมญานาม : นักแข่งขัน
* ค่า <ความโชคดี> จะส่งผลสูงกว่าปรกติ
* ได้รับทักษะ <ทอยลูกเต๋า>
_______
สมญานาม : สหายแห่งตระกูลวอร์เตอร์
* สามารถหายใจในน้ำได้เป็นเวลานาน
* ความเร็วไม่ลดลงเมื่ออยู่ในน้ำ
* มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลวอร์เตอร์
_______
สมญานาม :  ผู้อาบแสงอาทิตย์
* พลังชีวิต +2,000 มานา + 2,000
* ภายใต้แสงอาทิตย์  ทักษะทุกชนิดจะเพิ่มขึ้น 7%
* ภายใต้แสงอาทิตย์  ทักษะธาตุไฟจะรุนแรงขึ้น 16%
_______

[ จับตามองทักษะ  เลเวล 8 (51.3%) ]
       ท่านสามารถจับตามองทักษะของเป้าหมายและวิเคราะห์ข้อมูลได้
       รายละเอียดของทักษะที่จับตามอง  จะคงอยู่เพียง 3 นาทีเท่านั้น
_______
มานาที่ใช้ : 300
ระยะหน่วงหลังใช้ : ไม่มี

[ คัดลอกทักษะ ]
       ทำการคัดลอกทักษะที่จับตามองไว้แล้ว
       ทักษะที่ทำการคัดลอกมา  จะถูกเก็บไว้จนกระทั่งถูกใช้ออกไป  ทักษะดังกล่าวสามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
_______
มานาที่ใช้ : 1,050
ระยะหน่วงหลังใช้ : 8 ชั่วโมง

[ ทอยลูกเต๋า ]
       ทอยลูกเต๋าเพื่อสุ่มเหตุการณ์  จะดีหรือร้ายขึ้นอยู่กับตัวเลขที่ทอยได้
_______
* หากใช้กับพันธมิตร : เมื่อทอยได้ตั้งแต่ 4 แต้มขึ้นไป  เป้าหมายจะได้รับการเสริมพลังที่ยอดเยี่ยม  แต่ถ้า 3 แต้มลงไป  เป้าหมายจะได้รับอาการผิดปรกติแทน
* หากใช้กับศัตรู : เมื่อทอยได้ตั้งแต่ 4 แต้มขึ้นไป  เป้าหมายจะได้รับอาการผิดปรกติ  แต่ถ้า 3 แต้มลงไป  เป้าหมายจะได้รับการเสริมพลังที่ยอดเยี่ยม
_______
มานาที่ใช้ : 30 หน่วย
ระยะหน่วงหลังใช้ : 20 นาที

       คลาสลับเกรดอีปิกคนแรกของโลก  ยูเฟอมิน่า  เธอคือปีศาจ  ถ้าหากยอมเสียเวลาสักสองสามวันเพื่อรวบรวมทักษะที่แข็งแกร่งไว้กับตัว  รับรองได้เลยว่าไม่มีใครในซาทิสฟายสามารถเอาชนะเธอแน่  แม้กระทั่งปาร์ตี้ของเฟคเกอร์ นักลอบสังหารอันดับ 1 ของโลก  ก็ยังต้องพ่ายแพ้มาแล้ว 

       "เมื่อเปลี่ยนผู้ปกครอง  ดูเหมือนเมืองจะพัฒนาไปไกลทีเดียว"

       เธอเดินเข้ามาภายในวินสตันอย่างเงียบงัน  เป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วตั้งแต่ที่แข็งผลิตไอเท็มกับกริด  ยามนี้เธอรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ

       'เป็นราวกับสรวงสวรรค์  หากนำไปเทียบกับสมัยที่ยังมีลอร์ดชั่วปกครอง'

       แม้ครึ่งปีก่อนจะเป็นเมืองใหญ่ก็จริง  เป็นเมืองที่มีประชากรมากและพัฒนาเร็วก็จริง  แต่สีหน้าของชาวบ้านนั้นช่างอึมครึมหม่นหมอง  ความเห็นแก่ตัวของลอร์ดชั่ว  มักสวนทางกับความต้องการของชาวบ้านอยู่เสมอ

       แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว  สีหน้าชาวบ้านยิ้มแย้มร่าเริง  มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายในเมือง  ผู้ปกครองคนใหม่ช่างเหมาะสมเสียจริง
       
       'ว่าแต่… โรงตีเหล็กข่านอยู่ไหนแล้วนะ?'
       
       ยูเฟอมิน่ากำลังตกตะลึงในถนนหนทางและตึกรามบ้านช่องที่ไม่เหมือนเดิม  เธอพยายามย้อนนึกหาโรงตีเหล็กข่านอีกครั้ง  ทว่าวินสตันเปลี่ยนไปมากจริงๆ   ย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาเจอ  เธอเสียเวลางมอยู่กับตรงนี้ไปนานมาก

       หลังจากนั้นพักใหญ่

       "ขอดูดาบยาวเลเวล 150 หน่อย"

       "หมวกเหล็กมีแค่นี้หรือ?"

       "ว้าว  ชุดเกราะตัวนี้ยอดมาก!  เท่าไร?"

       "ดูดาบใหญ่นี่สิ… ยอดไปเลย"

       "เอ๋?"  ยูเฟอมิน่าพลันประหลาดใจกับภาพที่เห็นทันที

       'ทำไมคนถึงเยอะแบบนี้?'

       โรงตีเหล็กกำลังเนืองแน่นไปด้วยผู้คน  ไม่สิ  ใช้คำว่าเนืองแน่นคงไม่เห็นภาพพอ  คิวต่อแถวในตอนนี้มีความยาวเกินกว่า 100 เมตรไปแล้ว  นี่คือผลพวงจากการแข่งขันระดับนานาชาติที่เพิ่งจบลงไป  เมื่อกริดเปิดเผยตัวตน  คนทั่วโลกจึงหลั่งไหลมาที่โรงตีเหล็กข่านเพื่อหวังพบกริด

       ทุกคนล้วนหวังจะซื้อไอเท็มที่กริดสร้าง  ทว่ากลับต้องประหลาดใจกับผลงานคุณภาพสูงของข่านแทน  ย่อมแน่นอนอยู่แล้ว  ข่านที่ได้รับทักษะ <สายสัมพันธ์แห่งช่างตีเหล็ก> ไปจากกริด  ทำให้ทักษะการตีเหล็กของเขาเพิ่มขึ้นถึง 5 ระดับ  ทำให้ตอนนี้มีทักษะการตีเหล็กขั้นสูง เลเวล 7 ไปเรียบร้อยแล้ว

       ทั่วทั้งทวีป  หาช่างตีเหล็กคนใดที่เก่งกาจเท่าข่านไม่ได้อีก  การบอกต่อกันปากต่อปากของผู้เล่นทำให้โรงตีเหล็กแข่งนี้เต็มไปด้วยลูกค้ามากมายจากต่างอาณาจักร

       "เฮ่อ  ขบวนแถวลูกค้าไม่มีทีท่าจะลดลงเลย"

       ข่านจ้างลูกมือสี่คนมาเบาแรง  แต่ถึงกระนั่นก็ยังไม่มีเวลาว่างเลยสักนิด  เป็นเรื่องดีก็จริงที่กริดมีเงินทองไหลเข้ามาไม่ขายสาย  แต่ในวัยปูนนี้ของข่าน  เรี่ยวแรงของเขามีขีดจำกัด

       "เฮ่อ… หืม?"

       ข่านกำลังเร่งผลิตไอเท็มไม่หยุดมือเพื่อรองรับความต้องการลูกค้าให้ทัน  แต่ในบรรดาลูกค้าที่ยืนอยู่  กลับมีหญิงสาวผู้หนึ่งที่ข่านอย่างคุ้นเคยอย่างมาก  สีหน้าของเขาพลันดีใจทันที

       "โอ้!  นั่นยูเฟอมิน่าไม่ใช่หรือ?  ไม่เจอกันนานเลยนะ!"

       ข่านชื่นชอบในตัวยูเฟอมิน่ามาก  เธอคือคนที่เข้าไปช่วยกริดออกมาจากคุกใต้ดินหลังจากการแข่งผลิตไอเท็ม

       "ไม่เจอกันนานเลยนะข่าน  คุณดูเด็กลงนะ"

       "ฮ่าฮ่า!  ฉันเลิกดื่มแล้ว  เป็นเพราะกริดห้ามไว้  ร่างกายก็เลยฟื้นฟูกลับมาดีขึ้น  เธอเองก็สวยขึ้นเป็นกองเหมือนกันนะ  พักนี้สบายดีไหม?"

       ยูเฟอมิน่าเองก็ไม่ได้รังเกียจคำชมเหล่านี้สักเท่าไร  

       "หืม?  อย่าปากหวานไปเลยน่า  ช่างเถอะ  ฉันหายตัวไปเดินทางทั่วทวีป  เพื่อหาสูตรการผลิตลูกแก้วที่ดีที่สุดของโลก"

       "ฮุฮุ  แล้วเจอมั้ย?"

       "แน่นอน"

       ข่านมีสีหน้าคาดหวัง  หลังจากนั้นยูเฟอมิน่าก็นำม้วนกระดาษเก่าๆ แผ่นหนึ่งออกมา  ทันทีที่ข่านอ่านมันจบ  ดวงตาของเขาก็เบิกโพลง

       "เป็นลูกแก้วที่ยอดมาก… แม้กระทั่งมีคำว่า <ยอดเยี่ยมที่สุด> เขียนเอาไว้ด้วย"

       เป็นสุดยอดลูกแก้วที่แม้แต่ตัวข่านก็มิอาจสร้างได้  บางทีคุณปู่ของเขาก็อาจทำไม่ได้เช่นกัน  แม้จะเป็นถึงระดับช่างฝีมือแล้วก็เถอะ

       'แต่ถ้าเป็นกริดล่ะก็...'

       "ยังเป็นหญิงสาวที่มุ่งมั่นเหมือนเดิมเลยนะ"

       ยูเฟอมิน่ารีบพูดตัดบทข่านที่กำลังกล่าวชมเธอ

       "ว่าแต่กริดอยู่ไหน?  เขากำลังสร้างไอเท็มอยู่งั้นหรือ?"

       ข่านส่ายศีรษะ

       "กริดไม่ได้อยู่ที่นี่  มันคงจะวุ่นวายแน่ถ้าเขาปรากฏตัว  เขาไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว"

       ยูเฟอมิน่าหัวเราะเล็กน้อย

       "นั่นสินะ  กลายเป็นดาราดังไปแล้ว  จะทำอะไรคงไม่ค่อยสะดวกนัก  แล้วฉันจะพบเขาได้ที่ไหน?"

       "เอ่อ..."

       ข่านยังไม่ได้ตอบกลับไปทันที  เขาค่อนข้างลังเลใจที่จะเปิดเผยตำแหน่งกริด  แม่อีกฝ่ายจะเป็นยูเฟอมิน่าก็ตาม

       'อันที่จริง  กริดเองก็เหมือนจะไม่ชอบหน้ายูเฟอมิน่าสักเท่าไร...'

       ยูเฟอมิน่าพยักหน้ารับอย่างเข้าอกเข้าใจ

       "ลำบากใจสินะ  ไม่เป็นไร  ฉันเข้าใจ"

       เดิมที  เธอตั้งใจจะมาหากริดโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าเพื่อสร้างเซอไพรส์  แต่ดูเหมือนจะผิดแผน  เธอจำต้องเป็นฝ่ายติดต่อไปหาก่อนด้วยข้อความส่วนตัว

       >>  กริด

       เสียงของยูเฟอมิน่าส่งออกไปถึงข้างหูกริด

       และทันใดนั้น

       "เชี่ย...!"

       ณ ปราสาทวินสตัน  กริดที่กำลังถกถึงอนาคตกับฮิวรอยและลอเอล  ยามนี้พลันร่างกายหดเกร็ง  สีหน้าซีดเผือดทันที

       ฮิวรอยรีบตะโกนขึ้นอย่างตื่นตระหนก

       "นายท่าน!  เกิดอะไรขึ้น!?"

       นักลอบสังหารงั้นหรือ?  ฮิวรอยทำท่าจะชักดาบ

       "มีอะไร?"

       ลอเอลเองก็กำลังหวาดผวา  เขาประหลาดใจที่สีหน้าของกริดซีดขาวราวกับกระดาษ  นี่ไม่ใช่อาการปรกติแน่นอน  หนนี้คือครั้งแรกที่ลอเอลได้เห็นกริดหวาดวิตกในบางสิ่ง  

       กริดผู้ซึ่งทำให้ทั้งโลกตกตะลึงและไม่เคยเกรงกลัวผู้ใดมาก่อน

       เกิดอะไรขึ้นกัน?  กริดทำตัวราวกับตนเองเป็นหนูที่ถูกแมวจับได้

       'ทำให้กริดเป็นถึงขนาดนี้… เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?'

       เอื๊อก...

       หายนะอะไรกำลังจะมาเยือนงั้นรึ?  ลอเอลหวั่นวิตกเมื่อเห็นกริดกำลังอ้าปากค้าง

       "...ยูเฟอมิน่าส่งข้อความถึงฉัน  บอกว่าอยู่ในวินสตันแล้ว"

       "ยูเฟอมิน่า?"

       เป็นชื่อที่ลอเอลไม่คุ้นหู  แต่ฝั่งฮิวรอยกลับรู้จักดี  เขาแสดงสีหน้าโล่งอกทันที

       "ยูเฟอมิน่าอยู่ที่นี่หรือ?  เยี่ยมไปเลย  ได้รวมตัวกันอีกครั้งหลังจากไม่เจอหน้ากันเสียนาน"

       ในมุมมองฮิวรอย  ยูเฟอมิน่าเองก็เป็นผู้มีพระคุณคนหนึ่ง  เพราะเธอช่วยกริด  กริดจึงมาช่วยเขาได้

       "ว่าแต่  เธอมาที่นี่ทำไมกัน?  ฉันเองก็อยากเจอ--… เห๋?  หืม?"  ฮิวรอยออกอาการตื่นเต้นในตอนแรก  ทว่าเพียงสักพักก็กะตุกตะกัก  

       "ยูเฟอมิน่ามาที่นี่ก็ดีแล้วมิใช่หรือ?  ทำไมนายท่านถึงไม่ให้เธอมาเป็นลูกน้องซะเลยล่ะ?"

       "..."

       กริดไม่อยากเจอยูเฟอมิน่าเท่าใดนัก  และในที่สุด  ฮิวรอยก็อ่านใจเขาออกเสียที

       'หรือความสัมพันธ์ระหว่างนายท่านกับยูเฟอมิน่าจะไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด?'

       ลอเอลทนไม่ไหว  เขาเอ่ยปากถามขึ้น  

       "ยูเฟอมิน่าคือใคร?"

       กริดตอบกลับอย่างสั้นๆ ง่ายๆ

       "ปีศาจ"

       นักคัดลอก  ยูเฟอมิน่าสามารถคัดลอกทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกและใช้มันออกมาได้ทันทีโดยไม่ต้องร่าย  ในมุมมองของกริดที่ไม่รู้จุดอ่อน  เธอจึงเป็นปีศาจสุดโกงในการต่อสู้อย่างไม่ต้องสงสัย

       "เธอคือหนึ่งในสามคลาสอีปิกของโลก  ฉันสัญญาเอาไว้ว่าจะสร้างไอเท็มให้  แต่ฉันเริ่มกังวลว่าเธอจะทำอะไรกับฉันบ้าง  ถ้าเกิดไอเท็มที่สร้างขึ้นมีเกรดต่ำกว่ายูนีค"
       
       "...!"

       ข้อมูลทั่วโลกต่างรู้เพียงว่า  แอ็กนัสและแค็ทซ์คือคลาสเกรดอีปิกที่สองและสาม  แต่ไม่มีผู้ใดเคยล่วงรู้ว่า  คลาสอีปิกคนแรกเป็นใครกันแน่  

       ทว่ากริดรู้  และดูเหมือนจะสนิทสนมอย่างดีด้วย  ลอเอลพลันนึกชื่นชมอยู่ในใจ

       'สมเป็นกริด'  ลอเอลเริ่มตื่นเต้น  

       'ถ้าเขาชักชวนคลาสเกรดอีปิกมาเป็นลูกน้องได้ล่ะก็...'

       ลอเอลตาลุกวาว  ส่วนกริดก็ออกคำสั่งกับฮิวรอย

       "ไปที่โรงตีเหล็กข่านแล้วพาเธอมาที่นี่"

       "...ขอรับ"

       ฮิวรอยตอบรับอย่างนอบน้อมและเดินออกจากปราสาทไป

       ณ ถนนวินสตัน

       ในขณะที่ฮิวรอยเดินอยู่ตามลำพัง  มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังสะกดรอยตามเขามา  เป็นพวกของเชย์นั่นเอง

       "จากข้อมูลที่สืบทราบ  ชายคนนั้นคือคนสนิทของกริด"

       "อันดับหลัก 900 ของโลก"

       "คลาสกระจอกใช่ไหม  นักพูด?"

       "จากแหล่งข่าว  หมอนี่เอาแต่โค้งคำนับให้กริดอย่างไม่ละอายใจ  ยิ่งดูจากคลาส  น่าจะอ่อนแอกว่าที่ได้ยินมาเสียอีก"

       "ฆ่ามันซะ  กริดจะต้องโกรธเป็นฟืนไฟแน่ถ้าหากหมอนี่ตายไป  ใช่ไหมล่ะ?  ฉันอยากจะเห็นมันสั่นระริกไปด้วยความโกรธเหลือเกิน"

       "ดีล่ะ  ฆ่ามัน"

       สติปัญญาของปาร์ตี้เชย์นับว่าอยู่ในระดับปานกลางถึงค่อนข้างแย่  พวกมันดูถูกฮิวรอยและเย้ยหยันในใจ

       ในตรอกเปลี่ยวแห่งหนึ่ง  นักลอบสังหารทั้งสามได้ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังฮิวรอยซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังโรงตีเหล็ก

       "...พวกแกคือ?"  ฮิวรอยถามอย่างใจเย็นพร้อมกับมองไปยังสนิฟเฟอร์ที่อมยิ้ม

       "พวกเราคือคนที่จะมาฆ่าแก"

       เชย์ประกาศ

       "พวกวายร้ายงั้นหรือ?  งั้นสินะ?"

       "...วายร้าย?"

       นี่คือครั้งแรกที่ฮิวรอยเปิดเผยตัวตนต่อหน้าผู้คนนับตั้งแต่การแข่งระดับนานาชาติ

       เขาขมวดคิ้วอย่างบึ้งตึงทันที

       "พวกแกกล้าแตะต้องนายท่านเชียวรึ… มารดาของพวกแกไม่อายที่ให้กำเนิดสวะเช่นนี้บ้างรึไง? "

       "เชี่ยไรเนี่ย...?"

       ทำไมอยู่ดีๆ ถึงถูกด่าแม่เอาได้?  หมอนี่เป็นคนแบบไหนกัน?  แต่ทันใดนั้น  ข้อความระบบก็แสดงขึ้น

[ ท่านถูกผลของ <วาจาอาฆาต> เล่นงาน  พลังโจมตีและพลังป้องกันจะลดลง 30% ]

       ด้วยช่องว่างนี้  ฮิวรอยรีบชักดาบออกมา  มันคือดาบเล็กที่ดูคล้ายกับดาอินสเลฟขนาดกะทัดรัด

• Next
• Previous