จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 176

       "มีเหตุผลอะไรที่นายไม่ใช้ทักษะที่ชื่อว่ามายาร่ายรำนั่นล่ะ?  ดูเหมือนจะเป็นทักษะโจมตีระยะไกลที่เหมาะจะโจมตีใส่ฮูเร็นซึ่งกำลังวิ่งหนีมากเลยนะ"

       เป็นคำถามจากยูร่า

       ทั้งสองคนกำลังอยู่ระหว่างทางเดินกลับไปยังห้องพักนักกีฬาหลังจากพิธีมอบรางวัล  ยองวูกำลังฮัมเพลงไปตามทางอย่างอารมณ์ดีสุดขีด  จะต้องไม่มีใครยอมเชื่อแน่  ถ้าหากบอกว่าเมื่อครู่เขายังมีหน้าตาบูดบึ้งอยู่เลย

=== เกาหลีใต้เอาชนะการแข่งประเภททำลายวัตถุไปได้อย่างเหนือความคาดหมาย!  ชาวเกาหลีใต้ทั่วทั้งประเทศกำลังเฉลิมฉลอง!  ขอชาบูผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า!! 

=== สรุปแล้ว  เจ้าของคลาสเกรดเลเจนดารีแรกของโลกเป็นชาวเกาหลีใต้สินะ?  ชินยองวู  หมอนี่เป็นใครกัน?

===  ชายที่ชื่อกริดปรากฏตัวขึ้นในจังหวะที่น่าทึ่ง!  ส่งแรงกระเพื่อมให้การแข่งในปีนี้ได้เป็นอย่างดี!  หัวใจของสาวๆ กำลังสั่นคลอนไปหมดแล้วตอนนี้!

===  <บทความ> กริดจะสามารถกอบกู้ศักดิ์ศรีของเกมเมอร์เกาหลีใต้คืนมาได้รึไม่?

===  ทั่วโลกกำลังจับตามองเกาหลีใต้และผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า!  เกาหลีใต้จะไปได้สวยกับการแข่งนานาชาติงั้นหรือ?  พวกเราไม่ได้ฝันไปสินะ!

===  กริดยื่นมือเข้าช่วยจิสึกะซึ่งเป็นนักกีฬาทีมชาติบราซิล  เขาทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?  ทั้งสองเป็นคู่รักกันงั้นหรือ?

       เป็นอย่างที่คิด  อิทธิพลของซาทิสฟายเรียกได้ว่าสูงลิบ  เพียงไม่กี่นาทีที่เขาปรากฏตัว  ออร่าความเป็นซุปเปอร์สตาร์กลับรายล้อมได้อย่างน่าทึ่ง  ชินยองวูอ่านข้อความสรรเสริญเยินยอตนเองในเน็ตอย่างพึงพอใจด้วยโทรศัพท์มือถือ  

       ณ ตอนนี้เขากำลังตื่นเต้นมาก  จึงตอบยูร่ากลับไปด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย  

       "มายาร่ายรำงั้นเหรอ?  ก็อยากใช้อยู่นะ  แต่ระยะหน่วงมันยังมาไม่ถึง"

       "ว่าแล้วเชียว"

       หลังจากที่ยองวูเข้าร่วมแข่ง  ทีมเกาหลีใต้ใช้เวลาทั้งหมด 14 นาที 47 วินาทีในการทำคะแนนให้ถึง 150 แต้ม  ด้วยข้อมูลนี้  หมายความว่า <มายาร่ายรำ> จะต้องมีระยะหน่วงอย่างน้อย 15 นาทีแน่  ยูร่าขบคิดอยู่ในหัว

       'ยองวูยังคงไม่ได้ใช้ทักษะทั้งหมดที่เคยแสดงออกมาเมื่อครั้งสงครามไบรัน  แม้วิชาดาบแพ็กม่าจะรุนแรง  แต่จุดอ่อนหลักคือการรำดาบนั่น  แถมยังมีระยะหน่วงที่นานเกินไป'

       ยูร่าเคยวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าจากวิดีโอสงครามไบรันอย่างละเอียดหลายหนแล้ว

       ในอีกความหมายหนึ่ง  เธอสามารถคาดเดาการทำงานของทักษะทั้งสี่ที่ยองวูเคยใช้ในสงครามไบรัน  ประกอบด้วย  <มายาร่ายรำ> <ร่ายรำ> <สังหาร>  และ <คลื่น>

       และยูร่าก็ได้ข้อสรุปว่า  ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่ายังอยู่ในระดับที่ <ไม่น่ากลัว>  

       นั่นไม่เกี่ยวกับทักษะการควบคุมของผู้เล่นเลยสักนิด  ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่ามีพื้นฐานเป็นช่างตีเหล็ก  จึงไม่แปลกที่ทักษะต่อสู้จะไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรนัก  มีจุดอ่อนถูกเผยให้เห็นมากมายนับไม่ถ้วน  ดังนั้นถึงจะเป็นคลาสเลเจนดารี  แต่พลังต่อสู้ที่แท้จริงกลับดูเหมือนจะด้อยกว่าคลาสเกรดอีปิกสายต่อสู้เสียอีก

       'โดยจุดแข็งก็คือ <การต้านทานต่ออาการผิดปรกติทุกชนิด>  และการเป็นผู้เล่นหนึ่งเดียวในโลกที่สร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีได้'

       แต่เมื่อต้องเจอกับผู้เล่นที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง  คลาสสายการผลิตก็เผยความต่างชั้นออกมามากขึ้นเรื่อยๆ   แม้ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าจะได้เปรียบมากในความมั่งคั่ง  แต่หากเป็นเรื่องการต่อสู้ล่ะก็  นับว่าไม่ใช่คลาสที่น่าประทับใจอะไรนัก

       นี่คือการวิเคราะห์ของยูร่าและบรรดาผู้เชี่ยวชาญ  

       แต่ทุกคนล้วนผิดถนัด  ต้องอย่างลืมว่า  ชายที่ชื่อแพ็กม่า  เขาอยู่ในจุดสูงสุดทั้งช่างตีเหล็กและวิชาดาบ

       ในความเป็นจริง  ยองวูยังมีทักษะอีกมากที่ไม่เคยเผยออกสู่สายตาคนทั้งโลก  ประกอบด้วย <หน่วง>  <มายา> และ <ร่ายรำสังหาร>  ถ้าหากยองวูคิดใช้ <หน่วง> หรือ <มายา> ล่ะก็  การไล่จับฮูเร็นก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากเท่าใดนัก

       <หน่วง> จะช่วยตรึงเป้าหมายไว้เป็นเวลา 3 วินาที   ซึ่งมากพอจะทำให้ใช้ทักษะอื่นเพื่อปลิดชีพได้สบาย  และไหนจะมี <มายา> ที่คอยส่งสายฝนรัศมีดาบออกไปจัดการกับฮูเร็นได้ไม่ยากเย็น
       
       ไม่เพียงเท่านั้น  ในอดีตยองวูยังเคยได้รับสมญานาม <สาวกเที่ยงธรรม> และครอบครองทักษะ <เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลาย>  แต่ด้วยการใช้มานาจำนวนมหาศาลของวิชาดาบแพ็กม่า  เขาจึงทำการปิดตายทักษะนี้ไว้เป็นเวลานาน

       ค่าสติปัญญาของยองวูเพิ่มขึ้นจนถึง 643 แต้มหลังจากการสร้างไอเท็มจำนวนมากตลอด 4 เดือนที่ผ่านมา  หนึ่งในนั้นก็มี <ความผิดพลาด> รวมอยู่ด้วย  การสวมผ้าคลุมมาลาคัสก็จะเพิ่มค่าสติปัญญาอีก 200 แต้ม  ด้วย <ระบบการตื่นของค่าสถานะ>   ณ เลเวล 200  ยองวูจึงได้รับมานา 6 หน่วยต่อค่าสติปัญญา 1 แต้ม

       ทุกวันนี้เขาสามารถใช้เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายควบคู่ไปกับวิชาดาบแพ็กม่าได้แล้ว  เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายนั้นเป็นทักษะที่ใช้แล้วจะแสดงผลออกไปทันที  ไม่เหมือนกับวิชาดาบแพ็กม่าที่ต้องรำดาบ  

       อันที่จริง  ยองวูสามารถใช้เที่ยงธรรมไม่เสื่อมคลายโดยไม่ต้องกลัวฮูเร็นจะขัดจังหวะ

       ยังไม่หมดแค่นี้  ทักษะที่ติดมากับมีดสั้นในอุดมคติ  นอกจากพริ้วไหวแล้ว  เขายังมี <ลมเฉือน> กับ <สายลมเที่ยงธรรม> อยู่อีก  และทักษะที่ติดมากับดาอินสเลฟก็ยังมี <ประกายสีทอง> ให้ใช้งานด้วย  

       ประกายสีทองถือเป็นทักษะเดียวที่โจมตีเป็นประเภทเวทย์มนต์  และเป็นไม้ตายลับที่เขาเก็บไว้ทะลวงเกราะป้องกันของศัตรู

       ในอีกความหมายหนึ่ง  พลังที่แท้จริงของยองวูยังถูกเก็บซ่อนไว้อีกมาก  ซึ่งคนทั่วไปไม่ได้รับรู้ในจุดนี้  

       แล้วทำไมยองวูถึงไม่ยอมใช้น่ะหรือ?  ทำไมเขาต้องเก็บงำฝีมือที่แท้จริงจนถูกทำให้ขายขี้หน้าโดยฮูเร็นด้วย?  

       ง่ายมาก  เขาอยากปกปิดความสามารถที่แท้จริงไว้เป็นความลับ

       'ถ้าหากไม่เป็นเพราะมีพาเฟรเนี่ยมคอยทำคะแนน  เราก็คงส่งเจ้าบ้าฮูเร็นนั่นล็อกเอาต์ไปแล้ว  มันน่าหงุดหงิดไม่น้อยที่ต้องมาขายขี้หน้าเพียงเพราะลืมสั่งพาเฟรเนี่ยมกลับจากการทำลายวัตถุ'

       การแข่งซาทิสฟายนานาชาติปีแรกยังไม่จบลง  วันนี้เพิ่งจะย่างเข้าสู่วันที่สองเท่านั้น  ทีมเกาหลีใต้ที่เรียกได้ว่าค่อนข้างอ่อนแอ  พวกเขาจำต้องพึงพายองวูมากเป็นพิเศษ  และยองวูก็เสนอตัวเข้าแข่งในประเภทลานประลองดวลเดี่ยว

       ใช่แล้ว  ฝีมือที่แท้จริงของเขาจะถูกเผยบนเวทีแห่งนั้น  ทุกครั้งที่ได้ดวลกับศัตรูคนใหม่  เขาก็จะค่อยๆ ใช้ฝีมือที่แท้จริงออกไปทีละนิด  และหลังจากนั้นก็จะกลายเป็นหัวข้อที่ถูกพูดถึงเพียงชั่วข้ามคืน

       'ฉันจะตอบแทนนายอย่างสาสมแน่นอน  ฮูเร็น  ความอับอายในครั้ง  ฉันจะชดใช้คืนให้นับสิบเท่า'

       การควบคุมตัวละครงั้นรึ?  ของแบบนั้นไม่จำเป็นเลยสักนิด  ถ้าหากสามเหลี่ยมทองคำอย่างทักษะ  ค่าสถานะ  และไอเท็ม  

       ออร่ามาสเตอร์แล้วยังไง?  คลาสลับประเภทเติบโตแล้วยังไง?

       'เรามันคลาสเกรดเลเจนดารีตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว'

       ในเมื่อเข้าร่วมการแข่งนานาชาติอย่างเป็นทางการ  ยองวูก็หมายจะคว้าทั้งสามเหรียญทองในรายการที่เขาลงแข่งให้ได้ทั้งหมด

       "กริด!"

       "ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่ามาแล้ว!"

       ด้านหน้าทางเข้าห้องพักนักกีฬาเกาหลีใต้  ผู้สื่อข่าวนับร้อยคนกำลังยืนรอทำสกู๊ปเด็ด  ทั้งนักข่าวภายในและนอกประเทศต่างมุ่งความสำคัญมาที่ยองวูแต่เพียงผู้เดียว

       "บ้าน่า"

       เธอถูกเมินงั้นหรือ?  ยูร่ามักถูกผู้คนให้ความสนใจในระดับสูงสุดเสมอมา  การถูกเมินครั้งนี้จึงเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ไม่น้อย  

       แต่ศักดิ์ศรีของเธอถูกย่ำยีไหมน่ะหรือ?  เปล่าเลย  ยูร่าเองก็อดตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้

       'ใจเย็นไว้'

       มีผู้คนมุงดูเป็นจำนวนมาก  โดยเฉพาะการต้องรับมือกับบรรดาสื่อ  สิ่งเหล่านี้สิ้นเปลืองพลังงานชีวิตมากเป็นพิเศษ  แต่คราวนี้เป็นเพราะยองวู  เธอจึงเป็นอิสระจากนักข่าวได้ชั่วคราว  

       ยูร่าพลันคิดในใจ : หลังจากนี้คงต้องไปไหนมาไหนกับยองวูให้บ่อยขึ้นแล้วละมั้ง?  

       ยองวูผู้ซึ่งกำลังถูกนักข่าวรุมล้อมสัมภาษณ์

       "คุณเปลี่ยนเป็นคลาสผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าตั้งแต่ตอนไหนครับ?"

       "ได้โปรดเล่าขั้นตอนการเปลี่ยนเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าให้พวกเราฟังด้วย"

       "ทำไมคุณถึงต้องปกปิดตัวตนมาโดยตลอดจนกระทั่งเมื่อครู่?"       

       "คุณไม่ได้ลงทะเบียนในรายชื่อแร้งเกอร์  เลเวลของคุณอยู่ที่ระดับใดกันแน่?"       

       "แร้งเกอร์อันดับ 1 ของโลก ณ ตอนนี้  ครอเกล  เขามีเลเวลอยู่ที่ 297  ไม่ทราบว่าเลเวลของคุณเกิน 300 ไปแล้วรึยัง?"

       "ช่วยเปิดเผยรายละเอียดไอเท็มของคุณหน่อยได้รึเปล่า?  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ดาบใหญ่สีน้ำเงินเล่มนั้น  คนทั่วโลกต่างให้ความสนใจเป็นอย่างมาก"

       "มีดสีทองทั้งเจ็ดเล่มคืออะไรกันแน่?"

       "ทำไมพวกเราถึงไม่เห็นตัวละครของคุณในตอนที่เข้าร่วมสนามแข่งใหม่ๆ?  นั่นคือทักษะรึเปล่า?  หรือว่าคุณสามารถสร้างผ้าคลุมล่องหนขึ้นมาได้แล้วจริงๆ ตามที่ผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์?"

       "ความสัมพันธ์ของคุณกับจิสึกะอยู่ในระดับไหนกันแน่?"

       "คุณจบโรงเรียนอะไรมา?  อายุเท่าไร?  บ้านอยู่ที่ไหน?  แล้วครอบครัวล่ะ?"

       "คุณแต่งงานรึยัง?"

       "คุณชอบสัตว์แบบไหน?"

       "อาหารโปรดของคุณคืออะไร?"

       มีหมดทุกคำถาม  ตั้งแต่คำถามสำคัญไปจนคำถามไร้สาระ  และดันถูกถามออกมาด้วยด้วยภาษาที่แตกต่างกันเต็มไปหมด

       'บ้าไปแล้ว'

       ยองวูพลันประหม่าทันที  นี่ย่อมเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเขา  

       ลงท้ายด้วย  ยูร่าเดินเข้ามาช่วยกู้สถานการณ์ไว้ให้

       "ก่อนอื่น  ได้โปรดให้เวลายองวูสักนิด  เขาจำเป็นต้องสวมเครื่องแปลงภาษาเสียก่อน"

       "อา..."

       ฝูงนักข่าวต่างนิ่งเงียบไปเล็กน้อย  ยูร่ารับเครื่องแปลงภาษามาจากทีมงานของเธอและนำมันสวมให้กับยองวู

       "นายเปิดเผยตัวตนแล้ว  ดังนั้นการให้คำตอบกับสื่อถือเป็นโอกาสที่ดี  ตอบคำถามได้เท่าที่นายอยากตอบ  แต่อย่าได้ชะล่าใจ  กับสื่อพวกนี้  นายต้องเก็บความลับไว้ให้มากที่สุด  โดยต้องทำให้นักข่าวพึงพอใจไปในเวลาเดียวกัน  ถ้าหากพวกนักข่าวไม่พึงพอใจในคำตอบของนาย  พวกเขาก็จะเอาแต่ถามอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย"

       ยองวูได้สาบานกับตนเองไว้แล้วในวินาทีที่ตัดสินใจเข้าร่วมการแข่ง  เขาจะต้องเป็นซุปเปอร์สตาร์  ยองวูสูดลมหายใจเข้าลึกและพยักหน้าเห็นด้วยกับยูร่า

       "เฮ่อ… เข้าใจแล้ว ฉันประหม่าเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน  แต่ท้ายที่สุด  ยังไงมันก็เป็นสิ่งที่ต้องทำ  เพราะมันคือทางผ่านการเป็นซุปเปอร์สตาร์ของฉันในอนาคต"

       "ฮิฮิ..."

       ชายคนนี้  จะให้ทำก็ทำได้นี่นา  ยูร่าอมยิ้มและปรับเครื่องแปลงภาษาบนตัวยองวูให้เข้าที่  หลังจากนั้น  ยองวูก็เดินเข้าสู่ท่ามกลางฝูงนักข่าว

       "สวัสดีครับ"

       แต่คำถามแรกที่เจอกลับทำให้ต้องชะงักไป

       "ดูเหมือนคุณจะมีความสัมพันธ์กับยูร่าเป็นพิเศษ  คุณทั้งสองคนเป็นคู่รักกันรึเปล่าครับ?"

       "แล้วถ้าอย่างนั้น  คุณกับจิสึกะเป็นอะไรกันแน่?"

       "..."

       คำถามพวกนี้มันควรจะอยู่ในนิตยสารเกรดต่ำจำพวกซุบซิบดาราไม่ใช่หรือ?  ยองวูพลันหงุดหงิดกับคำถามทันที  เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

       ยูร่าที่ช่ำชองในการรับมือกับนักข่าวมากกว่าได้เข้ามาตอบในส่วนนี้แทน

       "พวกเราสนิทกัน  แต่ไม่ใช่คู่รักแน่นอนค่ะ  เป็นความสัมพันธ์เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของทีมชาติเกาหลีใต้กลับมา  ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับจิสึกะก็ไม่ต่างกัน  เพราะยองวูเองก็เป็นสมาชิกของกิลด์เซดาก้าห์คนหนึ่ง"

       "เข้าใจแล้ว"

       คำพูดของยูร่าได้แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอไม่สนใจในตัวยองวู  นั่นทำให้บรรดานักข่าวไม่เคลือบแคลงสงสัยเรื่องนี้อีก  หลังจากนั้นก็เป็นคำถามถัดไป

       "เมื่อ 40 วันก่อนในโลกจริง  ได้มีข้อความปรากฏขึ้นในซาทิสฟายว่า  คลาสเกรดเลเจนดารีแรกของโลกถือกำเนิดขึ้น  นั่นใช่ช่วงเวลาที่คุณกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่ารึเปล่าครับ?"

       ไม่เลย  ยองวูกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าตั้งแต่เมื่อ 8 เดือนก่อนแล้ว  เหตุการณ์เมื่อ 40 วันก่อนนั้น  เกิดขึ้นในตอนที่เขาสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารีครบ 5 ชิ้นจนยกระดับคลาสของตนให้กลายเป็นช่างตีเหล็กในตำนานตัวจริง  

       แต่ยองวูก็ไม่ได้เล่าความจริงออกไป  เพราะนั่นไม่มีความจำเป็น

       "ถูกต้อง"

       "เลเวลของคุณตอนนี้อยู่ที่เท่าไร?"

       "ผมขอไม่เปิดเผย"

       "ทั้งแผ่นจานสีทองและมีดสีทองทั้งเจ็ดเล่มที่ขยับเองได้คืออะไรกันแน่?  ผู้คนว่ากันว่า  มันล้วนสุดยอดทั้งในด้านความทนทานและความเร็ว"

       "..."

       ที่จริงเขาก็ไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้  แต่ถ้าไม่พูดอะไรออกไปซะบ้าง  เห็นทีนักข่าวคงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่  คำพูดของยูร่าที่บอกว่า <ต้องทำให้นักข่าวพึงพอใจ  ในขณะที่ไม่เปิดเผยข้อมูลมากนัก> ยังคงดังก้องอยู่ในศีรษะ

       "พวกคุณจะเรียกมันว่า  เป็นไอเท็มเฉพาะของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าก็ได้"

       "ไอเท็มเฉพาะ?"

       "หรือนั่นจะเป็นไอเท็มที่คอยสนับสนุนความอ่อนแอในการต่อสู้ของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า?"

       ยองวูพลันชำเลืองสายตาไปมองนักข่าวที่พูดว่า <ความอ่อนแอในการต่อสู้> ทันที   

       แล้วก็เป็นอย่างที่คิด  นั่นคือนักข่าวชาวอเมริกัน  และนี่จะต้องเป็นการยั่วยุของสื่ออย่างแน่นอน

       "คุณถูกนักกีฬาตัวแทนทีมสหรัฐอย่างฮูเร็นโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว  ผู้เชี่ยวชาญทั่วโลกต่างเคลือบแคลงสงสัยในทักษะการต่อสู้ของผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  ตัวแพ็กม่านั้นเป็นสุดยอดทั้งในด้านตีเหล็กและวิชาดาบ  คุณได้รับสืบทอดความสามารถนั้นมาทั้งหมดรึไม่?"

       "ผมถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวงั้นหรือ?"  ยองวูแสยะยิ้มให้กับนักข่าวชาวอเมริกันที่เป็นคนถามคำถามดังกล่าว  หลังจากนั้นเขาก็พูดสิ่งที่น่าตกตะลึงออกไป

       "ที่คุณพูดก็ถูก  ผมยังไม่ได้สืบทอดความสามารถของแพ็กม่ามาทั้งหมด  ภารกิจเปลี่ยนคลาสของผมยังไม่เสร็จสิ้นเลยด้วยซ้ำ"

       "...!"

       ทั้งยูร่าและสื่อทั่วโลกต่างก็แสดงสีหน้าตกตะลึงพร้อมกัน

       "คุณยังทำภารกิจเปลี่ยนคลาสไม่เสร็จงั้นหรือ?"

       "นี่ยังไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริง...!"

       ขนาดยังไม่ใช่พลังที่แท้จริง  แต่กลับสามารถโค่นแร้งเกอร์นับสิบในพริบตาและคว้าเหรียญทองแรกของเกาหลีใต้มาได้เนี่ยนะ?

       "หากเทียบกับตำนานอย่างแพ็กม่า  ตัวผมยังเป็นเพียงเด็กทารกเท่านั้น  แต่นั่นหมายถึงเวลาที่ถูกนำไปเทียบกับแพ็กม่า"  ยองวูตอกกลับด้วยสีหน้าที่มั่นใจสุดขีด  หลังจากนั้นก็ประกาศกร้าวต่อหน้าบรรดานักข่าวไปว่า

       "ฮูเร็นน่ะหรือ?  ถ้าหมอนั่นลงแข่งลานประลองดวลเดี่ยว  ผมจะส่งออกจากสนามใน 30 วิให้ดู"

       "โฮ่!"

       ล็อกเอาต์ฮูเร็นใน 30 วินาทีงั้นรึ?  ฮูเร็นที่เป็นถึงหนึ่งในแร้งเกอร์หลักหน่วยอันน้อยนิดคนนั้นเนี่ยนะ?  นี่มันข่าวใหญ่!!

       "...รีบจดลงไป"
       
       ชินยองวูแสดงออกถึงความมั่นใจด้วยสีหน้าที่ไม่สั่นคลอนเลยสักนิด  

       ยูร่าที่อยู่ด้านหลังพลันใจเต้นตึกตักขึ้นมาทันที

• Next
• Previous