จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 164

       'เฮลกาโอ  บอสอันดุร้ายที่ไม่แม้แต่ขยับตัวสักมิลลิเมตรเดียวในยามที่ท็อปดาเมจ 3 คนของกิลด์เราโจมตีเข้าไปพร้อมกัน...'

       'ผลักกระเด็นในดาบเดียวงั้นเหรอ'

       'เขามีพลังโจมตีเท่าไรกันนะ'

       'แล้วหางโลหะที่คอยบล็อคไม้เท้าของเฮลกาโอนั่นมันอะไรกัน'

       'ทำไมหมอนั่นถึงยังถือจอบสองหัวไว้ในมืออยู่อีก...'

       เป็นฉากที่ยากจะทำใจเชื่อลงได้  กิลด์ซิลเวอร์ไนท์ทุกคน  รวมไปถึงพีคซอร์ด  ต่างกำลังจ้องมองกริดด้วยความสงสัยสุดขีด

       'เราคิดว่าเขาเป็นคลาสสายแทงค์เพราะพลังป้องกันมหาศาล  แต่กลับกลายเป็นว่า  พลังโจมตีของเขาสูงกว่าอีกอย่างนั้นเหรอ'

       ก็จริงอยู่ที่ในเกมมีคลาสสายสมดุล  ทว่าคลาสสมดุลพวกนั้นจะมีปัญหาใหญ่อยู่หนึ่งเรื่อง  พวกเขาจะไม่เก่งสักทาง  แต่ดูเหมือนทั้งพลังโจมตีและพลังป้องกันของชายที่ชื่อกริดคนนี้  จะมีระดับซึ่งอยู่เหนือจินตนาการไปแล้วทั้งคู่

       'แบบนี้น่าจะเป็นคลาสลับ  ยิ่งไปกว่านั้น...'

       คำพูดของกริดยังคงวนเวียนอยู่ในหัวพีคซอร์ด  

       พลังแห่งไอเท็ม  พลังแห่งไอเท็ม  พลังแห่งไอ… เท็ม... 

       '...เป็นพลังแห่งไอเท็มของแท้!'

       ในซาทิสฟาย  ระดับสูงสุดของการเสริมแกร่งไอเท็มคือ +10

       แต่มูลค่าของหินเสริมแกร่งนับว่าแพงมาก  และยิ่งระดับเสริมแกร่งสูงขึ้น   โอกาสเสริมแกร่งไปยังระดับถัดไปก็ยิ่งต่ำลง

       แถมเมื่อเสริมแกร่งสำเร็จครั้งหนึ่ง  ระดับการเสริมแกร่งจะเพิ่มขึ้นแค่ +1   แต่เมื่อเสริมแกร่งล้มเหลว  ระดับการเสริมแกร่งกลับลดลงไปมากถึง -3 เลยทีเดียว  ทำให้จำนวนของผู้เล่นที่สวมใส่ไอเท็มเสริมแกร่งระดับสูงมีเพียงหยิบมือเท่านั้น  บรรดาแร้งเกอร์ส่วนใหญ่จะใช้อาวุธ +7 เป็นหลัก  เพราะอีกไม่นานก็จะต้องเปลี่ยนไปใช้อาวุธเลเวลที่สูงขึ้น  ดังนั้นไอเท็ม +8 ขึ้นไปจึงถูกจัดให้เป็นไอเท็มหรูหราของผู้มีอันจะกิน

       ทว่าพีคซอร์ดมองออกทันที  ว่าออร่าแสงสีส้มที่เปล่งประกายออกมาจากดาบใหญ่ของชายคนนี้  จะต้องเป็นไอเท็มที่มีระดับเสริมแกร่ง +8 ขึ้นไปอย่างแน่นอน

       'เลเวลสูง  มีคลาสลับ  ร่ำรวย  แล้วยังโชคดีด้วยงั้นเหรอ'

       กริดพลันขมวดคิ้วให้กับสายตาที่พีคซอร์ดจ้องมองเขา

       "...สีหน้าแบบนั้น  หมายความว่ายังไง"

       จะต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ที่ผู้เล่นระดับสูงเดินทางมายังที่นี่  พีคซอร์ดเริ่มเคลือบแคลงสงสัยในตัวตนของกริดทันที

       "นายดูเหมือนคนเอเชีย  หากไม่ใช่จีนก็คงญี่ปุ่น  หรือกิลด์ซากุระจะส่งนายมาที่นี่"

       รูปลักษณ์ภายนอกของกริดดูเหมือนกับชาวเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือ   ในขณะที่เกาหลีใต้และมองโกเลียนั้นไม่น่าจะมีผู้เล่นแข็งแกร่งแบบนี้ซ่อนอยู่  พีคซอร์ดจึงคาดว่ากริดอาจเป็นชาวจีนหรือไม่ก็ญี่ปุ่น  

       ทว่าสิ่งที่กริดตอบกลับไป  พลันทำให้พีคซอร์ดต้องประหลาดใจไม่น้อย

       "กิลด์ซากุระงั้นเหรอ  ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนั้นเลยด้วยซ้ำ  และเหนือสิ่งอื่นใจ  ฉันเป็นคนเกาหลีใต้"

       "ก--เกาหลีใต้"

       เกิดความฮือฮาขึ้นภายในห้องทันที

       "คนที่สุดยอดขนาดนี้เป็นชาวเกาหลีใต้งั้นเหรอ..."

       "นอกจากยูร่าและพี่ชายพีคซอร์ดแล้ว… เกาหลีใต้ยังมีตัวตนอันยิ่งใหญ่แบบนี้หลบซ่อนอยู่อีกสินะ"

       "เยส~!  สมกับเป็นชาวเกาหลีใต้จริงๆ!"

       สมาชิกเกือบทั้งหมดของกิลด์ซิลเวอร์ไนท์เป็นชาวเกาหลีใต้อนุรักษ์นิยม  พวกเขาจะเป็นคนประเภทที่คอยถามชาวต่างชาติอยู่เสมอว่า <รู้จักกิมจิไหม>  เมื่อรู้ว่ากริดเองก็เป็นชาวเกาหลีใต้เหมือนกัน  พวกเขาจึงโห่ร้องอย่างดีใจขึ้นมา

       "พวกเราเองก็เป็นคนเกาหลีใต้!"

       "ฉันรู้ตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นนายแล้ว!  ดีเอ็นเอของเกมเมอร์เกาหลีใต้ไม่มีวันตาย!"

       "ฉันดีใจจริงๆ ที่คนสุดยอดอย่างนายก็เป็นคนเกาหลีใต้เหมือนกัน!"

       "เงียบก่อน!"  พีคซอร์ดพยายามควบคุมสถานการณ์ที่กำลังจะลุกลาม  เขารีบตะโกนขึ้นเพื่อให้สมาชิกกิดล์สงบลง  หลังจากนั้นก็หันไปมองกริด

       "ถ้าไม่ได้ถูกส่งมาโดยกิลด์ซากุระ  แล้วนายมารบกวนพวกเราที่นี่ทำไม"

       "รบกวนงั้นเหรอ"

       เคร้ง! เคร้ง!

       ในขณะที่กำลังรับมือเฮลกาโอ  กริดก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดสุดขีด

       "รบกวน...  พวกนายหมายความว่ายังไง  ฉันกำลังช่วยพวกนายอยู่ต่างหาก!"

       "ช่วยตรงไหน  นายเข้ามาแทรกแซงการล่าบอสของคนอื่น  รู้ตัวรึเปล่า!"

       "ว่ายังไงนะ"

       กริดเริ่มรู้สึกฉุนเฉียวกับคำพูดของพีคซอร์ด  หลังจากนั้นเขาก็เก็บจอบสองหัวเข้าไปพร้อมกับกำดาอินสเลฟไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง

       "เจ้ามนุษย์สามหาว!  ฉันจะเผาแกเข้าไปจนถึงวิญญานให้ดู!"
       
       เฮลกาโอเริ่มกวัดแกว่งไม้เท้าของมัน  บรรยากาศรอบตัวกริดเกิดเป็นคลื่นอากาศอันร้อนระอุหมุนวนไปโดยรอบ  ฝั่งชายหนุ่มเองก็เริ่มรำดาบออกมาตอบโต้เช่นกัน

       'วิชาดาบแพ็กม่า...'

       "จงกลายเป็นขี้เถ้าไปซะ!"

       ซู่วววววว!

       ลมพายุความร้อนอันเกรี้ยวกราดได้ละลายทุกสรรพสิ่งรอบๆ และพุ่งเข้าหากริด  เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่กริดรำดาบเสร็จพอดี

       "สังหาร!"

       เปรี้ยงงงง!

       นับเป็นฉากอันน่าตื่นตะลึงราวกับในการ์ตูน  ดาบใหญ่สีดำได้เสียบกระแทกตรงไปยังหัวใจของเฮลกาโออย่างรุนแรง
       
       "อั่ก...!"

       ไม่มีใครสักคนในที่นี้  ที่จะพลาดโอกาสเห็นใบหน้าอันบิดเบี้ยวของเฮลกาโอที่ซ่อนอยู่หลังเปลวเพลิง  

       เฮลกาโอล้มลงพร้อมกับโลหิตที่พุ่งกระฉูดดุจดั่งลาวา  กริดหันมาชำเลืองมองทางพีคซอร์ดก่อนจะพูดขึ้นว่า

       "ฉันขอโทษก็แล้วกันที่เข้ามารบกวนระหว่างพวกนายล่าบอส  แต่ด้วยความสัตย์จริงนะ  ถ้าไม่ฉันสักคนล่ะก็  พวกนายทุกคนคงไม่มีทางรอดชีวิตมาถึงตอนนี้ได้แน่  แล้วที่ฉันต้องลงมือ  ก็เพราะไอ้บอสบ้านี่มันโจมตีเข้ามาใส่ฉันก่อน  ฉันยังไม่ทันจะทำอะไรเลยไม่ใช่รึไง"

       ไม่มีคำพูดไหนของกริดที่ผิดไป  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าการกระทำของกริดจะถูกต้อง

       "เรื่องนั้นฉันก็รู้ดี  แต่ความจริงที่นายเป็นผู้บุกรุกก็ไม่ได้เปลี่ยนไป  พวกเราไม่มีทางล่าบอสได้โดยที่ถูกคนแปลกหน้าจ้องมองหรอก  จริงไหม  ต่อให้เป็นนายเองก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน  ถ้าเกิดมีใครลอบโจมตีระหว่างที่ล่าบอส  นายจะรู้สึกยังไงกัน"

       กริดพ่นลมหายใจ

       "ถ้าคิดจะทำแบบนั้นจริง  ฉันคงจัดการกับพวกนายหมดทุกคนไปนานแล้ว  ใช่ไหมล่ะ"

       ที่กริดพูดนั้นถูกต้องทุกประการ  กิลด์ซิลเวอร์ไนท์ต้องตกอยู่ในอาการลนลานสุดขีดเมื่อเฮลกาโอปรากฏตัวขึ้น  ในยามนั้น  หากกริดลงมือล่ะก็  รับรองว่าคงไม่มีใครรอดมาจนถึงตอนนี้แน่

       "อ--อืม..."

       แม้จะยืนยันได้แล้วว่ากริดไม่ใช่ศัตรู  แต่การถูกรบกวนคือเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้  ทันใดนั้น  กริดได้พูดตอกลิ่มเข้าไปในความเคลือบแคลงของพีคซอร์ด

       "และในตอนแรก  ฉันก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อล่าบอสอยู่แล้ว  ฉันมาเพื่อขุดศิลาอัคคี"  กริดพูดพร้อมกับเก็บดาอินสเลฟเข้าไปและหยิบจอบสองหัวออกมาใหม่อีกครั้ง

       "ฉันไม่คิดจะรบกวนการล่อบอสของพวกนายหรอกนะ  ดังนั้นได้โปรดอย่าสนใจฉันอีกเลย  เชิญล่าได้ตามสบาย"

       "..."

       แคร้ง! แคร้ง!

       เมื่อได้เห็นกริดแสดงออกเช่นนี้  พีคซอร์ดก็ไม่อยากไปต่อแยอะไรเขาอีก

       '...เขาไม่ใช่ศัตรูที่เราจะไปคุกคามได้  คงเป็นการดีกว่าหากเราไม่ไปสนใจเขา'

       ไว้ค่อยจัดการกับเรื่องนี้ในตอนที่ล่าบอสจบก็แล้วกัน  พีคซอร์ดเริ่มออกคำสั่งกับสมาชิกในกิลด์โดยไม่ไปสนใจกริดอีก  ทันใดนั้น  ผู้เล่นซิลเวอร์ไนท์ทุกคนต่างก็พุ่งตัวเข้าไปล้อมเฮลกาโอที่ล้มลงไว้  เมื่อกริดเห็นภาพดังกล่าว  เขาก็ส่ายศีรษะเบาๆ เพราะกับจุ๊ปาก  

       'เจ้าพวกนี้คิดว่าจะล่ากันไหวรึไง  น่าสมเพช'

       แม้แต่กริดในตอนนี้เองก็ยังมิอาจวัดค่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฮลกาโอได้เลย

       'ไอ้ปีศาจระยำนั่น  แม้จะโดนวิชาดาบสังหารเข้าไปอย่างจังขนาดนั้น  แต่พลังชีวิตกลับลดไปไม่ถึง 1 ใน 10 ของหลอดเลยด้วยซ้ำ'

       เฮลกาโอคือบอสที่แม้แต่อริยะดาบมุลเลอร์ยังไม่อาจผนึกได้สมบูรณ์  มันจะต้องแข็งแกร่งอย่างไร้ข้อกังขา  กริดคาดการณ์ว่า  เฮลกาโอตัวนี้น่าจะเก่งกาจกว่าผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงเสียอีก

       'แม้แต่เราก็คงฆ่ามันไม่ได้  ถึงจะใช้ประกันชีวิตเข้าช่วยก็ตามที  ดังนั้น  เลี่ยงได้ก็เลี่ยงดีกว่า'

       การวิเคราะห์ของกริดนั้นถูกต้องทุกประการ

       ผู้เล่นทั่วไปอาจยังไม่เชี่ยวชาญกับมอนสเตอร์จำพวก <อสูร> มากนัก  เฮลกาโอ  จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์ตัวนี้แข็งแกร่งเป็นอันดับที่ 9 จากทั้งหมด 33 สุดยอดอสูรจากนรก  และมันยังมีสมุนอันแข็งแกร่งที่เป็น <ครึ่งอสูร> ระดับเดียวกับ <บาลัค> อยู่อีกมาก  คงเป็นการดีกว่าหากจะไม่ไปยุ่งกับมัน

       'ต้องเร่งมือแล้วสิ'

       เคร้ง! เคร้ง!

       จังหวะการเหวี่ยงจอบของกริดถูกเร่งให้เร็วขึ้น  เขาหวังจะใช้เวลาที่เฮลกาโอมัวจัดการกับกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ขุดศิลาอัคคีให้ได้มากที่สุด 

       เป็นเรื่องน่าหงุดหงิดไม่น้อยที่ศิลาอัคคีตัวปัญหาจะปรากฏเฉพาะตอนที่เฮลกาโอลืมตาตื่นขึ้นมาเท่านั้น  เป็นเพราะอะไรกันแน่นะ

       ย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญอยู่แล้ว  ศิลาอัคคีนั้นคือแหล่งพลังงานชั้นยอดของเฮลกาโอ  บอสดันเจี้ยนตัวนี้อาศัยพลังของศิลาอัคคีในการปรากฏตัวมายังโลกมนุษย์  ดังนั้นเมื่อมีใครพยายามขุดมัน  เฮลกาโอจึงมิอาจปล่อยเอาไว้ได้

       "เจ้ามนุษย์สาระเลว!"

       พรึ่บ!!

       เฮลกาโอรีบปล่อยเปลวเพลิงทมิฬใส่สมาชิกกิลด์ซิลเวอร์ไนท์และพุ่งตัวมาหากริดทันที

       แคร้ง! แคร้ง! แคร้ง! แคร้ง!

       พาเฟรเนี่ยมเคลื่อนไหวไปมาเพื่อปกป้องกริด  ทว่า  พาเฟรเนี่ยมในตอนนี้ไม่สามารถบล็อคการโจมตีจากเฮลกาโอได้ทุกครั้ง  เป็นเพราะมันกำลังถูกเชื่อมติดอยู่กับชุดเกราะด้านหลังบริเวณส่วนล่าง  ทำให้มิอาจขยับตัวได้อย่างอิสระนัก

       ทุกครั้งที่ไม้เท้ากวัดแกว่ง  กริดก็สัมผัสได้ถึงเปลวไฟอันร้อนแรงวูบวาบไปทั่วร่างกาย
       

[ ท่านได้รับความเสียหาย 2,930 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,190 หน่วย ]

       'บ้าบอสิ้นดี… เราอุตส่าห์ให้เอลเลนเคลือบสีต้านทานธาตุไฟมาให้  แล้วความเสียหายขนาดนี้มันอะไรกัน'

       เคร้ง! เคร้ง!       

       กริดซดโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตก่อนจะเร่งมือเหวี่ยงจอบสองหัวให้เร็วขึ้น  เขาไม่ได้สนใจเฮลกาโอที่กำลังโจมตีอยู่ด้านหลังเลยสักนิด

       'ขออีกนิดเถอะน่า...!'

       การเหวี่ยงจอบอีกราว 5 ครั้งจะทำให้กริดได้รับศิลาอัคคีก้อนแรกมาครอบครอง  เขาจึงหวังใช้พาเฟรเนี่ยมรับหน้าที่ป้องกันและถ่วงเวลาเฮลกาโอให้ได้มากที่สุด  

       ทันใดนั้น  ความโกรธของบอสดันเจี้ยนตัวนี้พลันพุ่งขึ้นถึงขีดสุด

       "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"

       พรึ่บ!

       เปลวเพลิงที่ห่อหุ้มร่างเฮลกาโอไว้  บัดนี้ได้ทวีความระอุยิ่งขึ้นจากเดิมหลายเท่า

       เป๊ง!

       การโจมตีของเฮลกาโอดุดันขึ้นกว่าเดิมอย่างมหาศาล  และครั้งนี้  พาเฟรเนี่ยมที่มาบล็อคไว้ถึงกับชะงักไปครู่ใหญ่

       'ซวยแล้ว...!'

       ไม้เท้าของเฮลกาโอถูกเหวี่ยงเข้าใส่ลำตัวของชายหนุ่มที่ไร้การป้องกันทันที   ณ ตอนนี้  กริดเหลือเพียงการเหวี่ยงจอบอีก 3 ครั้งก็จะได้ศิลาอัคคีก้อนแรก  ชายหนุ่มพยายามยกโล่ขึ้นมาบังไว้  แต่ดูเหมือนจะสายเกินไป  

       และทันใดนั้นเอง  เป็นพีคซอร์ดที่พุ่งเข้ามา

       "ชักดาบ… เฉือน!"

       พีคซอร์คนั้นยืนอยู่ด้านหลังเฮลกาโอไกลกว่า 2 เมตร  ดาบตรงเอวถูกชักออกมาจากฝักด้วยความเร็วสูงจนตามองไม่เห็น  เป็นเวลาเดียวกันกับที่โลหิตได้พุ่งกระฉูดออกมาจากรอยแผลใหญ่ตรงลำคอของเฮลกาโอ

       "อั่กก!"

       เฮลกาโอหันมามองพีคซอร์ดด้วยแววตามุ่งร้าย

       "แกกล้าดียังไง!!"

       เฮลกาโอเดินย่างสามขุมเข้าไปหาพีคซอร์ดพร้อมกับเหวี่ยงไม้เท้า  ทันใดนั้น  พีคซอร์ดได้เก็บดาบเข้าฝักกลับไปด้วยความเร็วสูง

       "ฝักดาบ… กระจาย!"

       ซู่วววว!

       ในขณะที่ไม้เท้าของเฮลกาโอกำลังจะฟาดโดนตัวพีคซอร์ด  ปราณดาบอันรุนแรงได้พุ่งออกมาจากลำตัวของพีคซอร์ดทุกทิศทาง  ส่งผลให้เฮลกาโอต้องผงะถอยหลังไปเล็กน้อย  

       เป็นเวลาเดียวกับกันที่พีคซอร์ดหันไปมองกริดและพูดขึ้นว่า

       "นายเป็นทั้งคนเกาหลีใต้และผู้มีพระคุณของเรา  ดังนั้นการโจมตีเมื่อครู่  นายกับฉันไม่มีหนี้ติดค้างต่อกันอีกแล้ว"

       หลังจากนั้นผู้เล่นกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ก็เริ่มบุกโจมตี

       "ตายซะ  ไอ้ปีศาจ!"

       "คราวนี้แกไม่รอดแน่!"

       กิลด์ซิลเวอร์ไนท์นั้นผ่านการฝึกซ้อมมาอย่างหนักเนื่องด้วยสงครามที่มีต่อเนื่องกับกิลด์ซากุระมายาวนาน  ผู้เล่นคลาส <ชี่กงมาสเตอร์> ได้ใช้พลังสะกดความร้อนจากร่างกายเฮลกาโอไว้  เพื่อให้คลาสโจมตีทั้งหมดสามารถเข้าไปสร้างความเสียหายให้จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์ได้โดยไม่เจ็บตัว  

       แต่เป้าหมายของพวกเขาแข็งแกร่งเกินไป

       "ไม่เจ็บไม่คันเลยสักนิด!"

       เฮลกาโอแสยะยิ้มอย่างเหยียดหยันก่อนจะปล่อยพลังเปลวเพลิงพุ่งออกไปทุกทิศทาง  เพื่อที่จะหยุดความรุนแรงนี้ไว้  ชี่กงมาสเตอร์จำเป็นจะต้องควบคุมความชื้นในอากาศ  และจอมเวทย์จะต้องสร้างบาเรียวารีออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน  แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพวกเขาจะทำสำเร็จเลยสักนิด  บาเรียวารีทั้งหมดพลันสลายไปด้วยเปลวเพลิงความร้อนสูงในพริบตา

       ชี่~~ ชี่~~~~!
       
       น้ำระเหยเกิดเป็นไอน้ำอบอวลไปทั่วห้อง  พีคซอร์ดและคนที่เหลือต่างพากันยกโล่ขึ้นมากำบังตนเองไว้  ส่วนบรรดาชี่กงมาสเตอร์และจอมเวทย์ต่างก็พยายามใช้เวทย์มนต์คุมสถานการณ์ให้ได้มากที่สุด  

       ทว่า  เพียงไม่กี่อึดใจต่อมา  นอกจากพีคซอร์ดแล้ว  ผู้เล่นในกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ทุกคนต่างกลายเป็นแสงสีเทา

       "อะไรกัน!"

       พีคซอร์ดพลันต้องตกตะลึงกับข้อความระบบที่แสดงขึ้นบนหน้าจอนับร้อยแถว  ทั้งหมดล้วนเป็นข้อความบ่งบอกถึงความตายของสมาชิกในกิลด์แต่ละคน

       'เป็นไปไม่ได้'

       ล่าเฮลกาโองั้นเหรอ  ทั้งหมดกลายเป็นเพียงมโนภาพ  พีคซอร์ดเคยมั่นใจว่าพลังของกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ที่พัฒนาขึ้นจากหนึ่งเดือนก่อน  จะมากพอสำหรับการล่าเฮลกาโอให้สำเร็จลุล่วงลงได้แล้ว

       'เป็นความผิดของเราเอง  ที่คาดคะเนความแข็งแกร่งของเฮลกาโอพลาดไป...'

       เขารู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง  ที่สมาชิกทุกคนในกิลด์ต้องสูญเสียค่าประสบการณ์อย่างเปล่าประโยชน์  เพราะหัวกิลด์ดันเป็นไอ้งั่งไร้ความสามารถอย่างเขา  ความฝันที่จะปลุกปั้นทีมเกาหลีให้เฉิดฉายในเวทีเซาทิสฟายนานาชาติปีถัดไปพลันมลายไปกับสายลม         

       พีคซอร์ดทรุดลงกับพื้น

       "หึหึหึ!"

       เฮลกาโอพ่นลมร้อนออกมาจากปากในยามที่หัวเราะ  มันเดินตรงเข้าไปหาพีคซอร์ดที่สิ้นสภาพพร้อมกับเหวี่ยงไม้เท้าเข้าใส่

       แต่ทันใดนั้นเอง

       เคร้ง!

[ ท่านได้รับไอเท็ม <ศิลาอัคคี> จำนวน 1 ก้อน ]

       ในที่สุดกริดก็ได้ศิลาอัคคีสมใจ  และเป็นเวลาเดียวกันกับที่เปลวเพลิงทมิฬรอบกายเฮลกาโอได้อ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด

       และ...
       
       แกร่ก!

[ ท่านได้รับความเสียหาย 4,200 หน่วย ]

       "...เอ๋!"

       พีคซอร์ดรอดมาจากไม้เท้าที่ฟาดเข้าใส่อย่างไม่น่าเชื่อ  ในตอนนี้  ทั้งเฮลกาโอและพีคซอร์ดต่างก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน

       'มันอ่อนแอลงงั้นเหรอ'

       ไม่ได้คิดไปเอง  เฮลกาโออ่อนลงจริงๆ   บรรยากาศโดยรอบดูแปลกประหลาดไปทันตา

       "มายาร่ายรำ!"

       ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

       รัศมีดาบสีน้ำเงินจำนวน 20 เส้นได้ลอยเข้าปะทะกับร่างเฮลกาโออย่างหนักหน่วง

       "อ๊ากกกก!"

       หยดเลือดสาดกระเซ็นไปทุกทิศทางราวกับลาวาเดือด  เฮลกาโอร้องออกมาด้วยสีหน้าอันเจ็บปวดสุดขีด  หลังจากนั้นมันก็เหลือบไปเห็นศิลาอัคคีที่กริดถืออยู่ในมือ

       "แกกล้าดียังไง...!  ฉันจะฆ่าแก!!"

       แสยะ

       "อย่างแกจะทำได้จริงหรือ"

       กริดยืนหัวเราะพร้อมกับกำลังถือดาบใหญ่สีน้ำเงินที่ดูเหมือนจ้าวแห่งท้องทะเลในไว้มือ

       พีคซอร์ดถึงกับตกตะลึงถึงสองเด้ง

       เรื่องแรก  คือการที่กริดเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าซึ่งปรากฏตัวในสงครามไบรันเมื่อหลายเดือนก่อน  ส่วนเรื่องที่สอง  คือออร่าแสงสีขาวที่เปล่งประกายเจิดจรัสออกมาจากดาบสีน้ำเงินเล่มนั้น

       "อ--ไอเท็ม +9!!"

       "นายถือจอบนี่ไว้!"  กริดโยนจอบสองหัวไปให้กับพีคซอร์ดที่กำลังยืนอ้าปากค้าง  หลังจากนั้นเขาก็อธิบายต่อไปอย่างรวดเร็ว

       "จุดอ่อนของเฮลกาโอคือศิลาอัคคี  ยิ่งขุดศิลาอัคคีออกมาได้มากเท่าใด  ตัวมันก็จะยิ่งอ่อนแอลงมากขึ้นเท่านั้น  ฉันจะรับมือมันให้เอง  ส่วนนายรีบไปขุดศิลาอัคคีออกมาซะ!"

       พีคซอร์ดเข้าใจเรื่องราวได้ทันที  ทว่าเขาก็อดแสดงสีหน้าสิ้นหวังออกมาไม่ได้

       "ฉันเท่าใจที่นายพูดนะ  แต่ฉันไม่ได้เรียนทักษะขุดแร่ติดตัวไว้  แผนของนายคงไม่สำเร็จแน่..."

       "ไม่ต้องห่วง  ด้วยจอบสองหัวเล่มนี้  ไม่ว่าใครก็สามารถขุดแร่ได้ทั้งนั้น"

       "...!"

       กริดตอบกลับไปอย่างมั่นใจ  พีคซอร์คที่ไม่เชื่อหูตนเองได้ตรวจสอบรายละเอียดของจอบสองหัวในมือ

[ จอบสองหัวมหัศจรรย์ ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 155/219
พลังโจมตี : 107
_______
* โอกาสขุดแร่ระดับสูงเพิ่มขึ้น 10%
* โอกาสขุดแร่ระดับสูงสุดเพิ่มขึ้น 5%
* ได้รับทักษะ <การขุดแร่ขั้นกลาง> เลเวล 3
_______
       จอบสองหัวที่สร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กในตำนานนามว่า G
       ด้วยจอบเล่มนี้  ต่อให้เป็นเด็ก 5 ขวบก็สามารถขุดแร่ระดับสูงได้
_______
เงื่อนไขการสวมใส่ : เลเวล 200 หรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 45 หน่วย

       
       "..."

       "มัวยืนเหม่ออะไรอยู่"

       เฮลกาโอคืออสูรที่มีสติปัญญาสูง  มันไม่มีทางปล่อยให้มนุษย์ชั้นต่ำมายุ่มย่ามกับศิลาอัคคีแน่  พีคซอร์คที่ร่อแร่จึงเป็นเป้าหมายแรกของเฮลกาโอ  ทว่ากริดก็ไม่ปล่อยให้มันทำเช่นนั้น  เขาดึงพาเฟรเนี่ยมออกจากชุดเกราะและสั่งให้มันให้โจมตีใส่ศีรษะของเฮลกาโอด้วยนิ้ว

       "ไป!"

       ฉึกฉึกฉึกฉึกฉึกฉึกฉึก!

       พาเฟรเนี่ยมที่หลอมรวมเป็นหนึ่งได้แยกออกจากกันเป็น 7 ใบมีดตามเดิม  พวกมันพุ่งเข้าโจมตีใส่เฮลกาโอจากทุกทิศทาง
       
       "อ๊ากกก!"

       เฮลกาโอต้องพลาดการโจมตีพีคซอร์ดไป  ยามนี้ไม้เท้าถูกยกขึ้นมาปัดป้องคมมีดทั้ง 7 เล่ม  แต่ไม่ว่าจะพยายามมากเพียงใด  คมมีดทั้ง 7 ก็ไม่เกิดรอยขีดข่วนขึ้นแม้แต่นิดเดียว

       'นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันอีก...'

       พีคซอร์ดได้แต่คิดว่านี่มันเหลวไหลสิ้นดี  ทำไมไอเท็มที่อาจเรียกได้เป็นยุทธภัณฑ์ล้ำค่าของโลกถึงปรากฏตัวออกมาติดๆ กันเช่นนี้

       พลังแห่งไอเท็ม

       คำพูดของกริดยังคงวนเวียนอยู่ในหัว  

       ในขณะที่พีคซอร์ดกำลังเหม่อลอย  กริดก็ตวาดขึ้นอีกครั้ง

       "นายยืนบื้ออะไรอยู่อีกแล้ว  รีบขุดศิลอาอัคคีเร็วเข้าสิฟะ!"

       "อ--โอเค… ได้เลย… ฉันจะรีบเดี๋ยวนี้แหละ"

       ผู้เล่นอันดับ 16 ของโลก  พีคซอร์ด  วินาทีนี้คือครั้งแรกที่เขาได้ก้าวเข้าสูงโลกแห่งการขุดแร่ในซาทิสฟาย  

       และเป็นวินาทีเดียวกันกับที่เฮลกาโอ  จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์  อสูรผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งทำให้มนุษย์หวาดกลัวมานับไม่ถ้วน  ได้พบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดนับตั้งแต่มันถูกอริยะดาบมุลเลอร์ผนึกไว้

• Next
• Previous