จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 168

       ทั้งโลกจริงและซาทิสฟาย

       ผู้เล่นอันดับ 16 ของโลกอย่างพีคซอร์ดนั้นประสบความสำเร็จทั้งในและนอกจอ

       'มีคนกล้าพูดเช่นนี้กับเราเชียวหรือ… กริด  นายถือเป็นคนแรกนับตั้งแต่ที่ฉันอยู่ในค่ายทหารเมื่อ 17 ปีก่อน'

       พีคซอร์ดนั้นยังไม่ค่อยคุ้นชินกับวาจาเย้ยหยันของกริดสักเท่าใด  ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกโมโห  ในตอนนี้กำลังอิ่มเอมใจไปด้วยความรู้สึกคลั่งชาติ  และกริดดูเหมือนจะเป็นตัวตนที่หอมหวลสำหรับเขามาก  ไม่ว่าจะแสดงกริยาต่ำทรามยังไงออกมา

       "ไอเท็มดรอปดีไหม?"

       "ไม่เลยสักนิด"  กริดควักไข่ใบหนึ่งออกมา

       "นี่คือสิ่งเดียวที่ดรอป  เฮลกาโอไม่ได้ดรอปเงินมาแม้แต่ซิลเวอร์เดียว"

       "เมล็ดถั่วหรือ?"

       "ไข่ต่างหาก"

       "อะไรนะ?  นั่นคือไข่เหรอ?"

       พีคซอร์ดทำสีหน้าประหลาดใจ  ขนาดของมันเล็กกว่าไข่นกกระทาราวสองเท่า  จึงช่วยไม่ได้ที่จะดูเหมือนเมล็ดถั่วหรือลูกปัดเล็กๆ มากกว่า  กริดแบ่งปันรายละเอียดไข่เมมฟิสให้พีคซอร์ดดู

[ ไข่เมมฟิส ]
       ไข่เมมฟิส
_______
น้ำหนัก : 1 หน่วย

       พีคซอร์ดอ่านแล้วก็ขมวดคิ้ว

       "ฮะฮะ… เป็นไข่จริงด้วย?  แปลว่ามันคือไข่ของสัตว์เลี้ยงใช่ไหม?"

       เฮลกาโอ  จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์  เป็นศัตรูตัวฉกาจอย่างมิต้องสงสัย  ไอเท็มที่ดรอปย่อมไม่ใช่ธรรมดาแน่  พีคซอร์ดมั่นใจว่า  เมื่อไขฟักออกมา  ข้างในจะต้องเป็นตัวเมมฟิสแน่นอน  แต่กริดไม่ได้คิดง่ายแบบนั้น

       "นายรู้จักตัวเมมฟิสรึเปล่า?"

       "ไม่นะ?  เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ยินชื่อ"

       "เห็นไหมล่ะ  ไม่มีทางเดาได้เลยว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยงประเภทไหน"

       สัตว์เลี้ยงในเกมซาทิสฟายจะมอบพลังให้กับเจ้าของแตกต่างกันออกไปแล้วแต่ชนิด  ในชนิดหายาก  บางตัวจะช่วยส่งเสริมโอกาสดรอปไอเท็มและเพิ่มค่าประสบการณ์  ทำให้ผู้เล่นที่แสวงหาสัตว์เลี้ยงนั้นมีอยู่มาก  ในประเทศเกาหลีใต้เองก็ยังมีรายการทีวีสำหรับสัตว์เลี้ยงในซาทิสฟายโดยเฉพาะ  กริดจึงมีความรู้พื้นฐานในเรื่องนี้อยู่บ้าง

       ทว่า  ชื่อของเมมฟิสกลับไม่เป็นที่คุ้นหูเลยสักนิด

       ยิ่งไปกว่านั้น

       "ถ้าหากเป็นสัตว์เลี้ยงจริง  มันก็ควรจะมีขั้นตอนการฟักเขียนเอาไว้ในรายละเอียดมิใช่หรือ"

       กริดพูดถูก  ไข่ของสัตว์เลี้ยงทุกตัวจะมีขั้นตอนการฟักเขียนเอาไว้  ทว่าไข่เมมฟิสใบนี้กลับไม่มี  แถมคำอธิบายยังมีเพียงแค่ <ไข่เมมฟิส> เท่านั้น

       "ถึงจะรู้ว่าเป็นไข่ของสัตว์เลี้ยง  แต่จะไปมีประโยชน์อะไรหากไม่รู้วิธีการฟักมัน "

       พีคซอร์ดเห็นด้วย

       "นั่นสินะ  ถึงเมล็ดถั่วอันนี้จะเป็นไข่  แต่เราคงไม่มีวันได้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในแน่"

       กริดขมวดคิ้วพร้อมกับเก็บไข่เมมฟิสเข้าไปในกระเป๋า

       "ฉันจะให้สมาชิกกิลด์ช่วยหาข้อมูลของไข่ใบนี้อีกที"

       "ฉันเองก็จะใช้เครือข่ายที่มีช่วยด้วย"

       "ขอบคุณมาก"

       กริดนั้นไม่ได้คาดหวังอะไรนัก  ไข่ใบนี้ดูเหมือนกับไข่ไก่ทำอาหารมากกว่าสัตว์เลี้ยงเสียอีก

       'หากเทียบจากความแข็งแกร่งของเฮลกาโอแล้ว… การกินมันเข้าไปตรงๆ อาจช่วยเพิ่มค่าสถานะให้เราเป็นการถาวรเหมือนกับโอสถก็เป็นได้'

       สำหรับผู้เล่นทั่วไป  โอสถที่ช่วยเสริมค่าสถานะถาวรนั้นหายากยิ่งกว่ายาก  แต่สำหรับผู้เล่นคลาสสายการผลิตแบบกริด  พวกเขาไม่ได้ถวิลหาโอสถเพิ่มค่าสถานะมากนมัก  เพราะการผลิตไอเท็มจะคอยช่วยเพิ่มค่าสถานะให้เรื่อยๆ อยู่แล้ว

       'ไอเจ้าเฮลกาโอบัดซบ!  แกควรดรอปไอเท็มหายากมากกว่าของไร้ประโยชน์แบบนี้!'

       ขนาดสันตะปาปายังดรอปไอเท็มเกรดเลเจนดารีถึงสามชิ้น  แม้ว่าจะอ่อนแอกว่าเฮลกาโอหลายเท่าก็ตามที  กริดเองก็หวังให้เฮลกาโอดรอปไอเท็มเลเจนดารีบ้าง  ทว่าความจริงช่างโหดร้าย  เขาทำได้เพียงผิดหวังอยู่เงียบๆ ภายในใจ

       'ในเมื่อไม่รู้ว่าเป็นไอเท็มอะไร  เราจะขายมันมั่วซั่วไม่ได้เด็ดขาด'

       กริดเหยียดตัวลงนอนแผ่หราบนพื้นอย่างหมดแรง  เขาแหงนมองเพดานด้วยแววตาเศร้าศร้อย  พีคซอร์ดเห็นดังนั้นจึงยื่นแขนออกมา

       "ลุกขึ้นเถอะ  ฉันขอเชิญนายไปเป็นแขกพิเศษที่ปราสาทของฉัน  นายจะได้กินอาหารเลิศรสและพักผ่อนเท่าที่ต้องการ"

       กริดถามขึ้นอย่างสงสัย

       "ทำไมนายถึงทำดีกับฉันนัก?  ได้คาดหวังอะไรอยู่รึเปล่า?  ฉันไม่ได้โกหกหรอกนะ  เฮลกาโอดรอปมาแค่นี้จริงๆ   ฉันไม่มีอะไรจะให้นายทั้งนั้น"

       "ฉันไม่ได้ต้องการอะไร  นายช่วยชีวิตฉันไว้นี่?   ฉันต้องการแสดงความขอบคุณในเรื่องนั้น"

       "แต่ฉันแย่งเหยื่อที่กิลด์นายเล็งไว้ไม่ใช่หรือ?  นายควรโกรธถึงจะถูก"

       "ตั้งแต่แรก  เฮลกาโอก็ไม่ใช่บอสที่พวกเราจะล่ากันเองไหวอยู่แล้ว  ฉันจึงไม่ได้คิดว่าพวกเราถูกแย่ง  ถึงจะเป็นความจริงที่นายฝ่าฝืนเดินเข้ามาภายในเขตหวงห้ามของกิลด์เรา  แต่นายก็เป็นชาวเกาหลีใต้เหมือนพวกเรานี่?  ฉันดีใจมากกว่า  ที่รู้ว่าคลาสลับเกรดเลเจนดารีแรกของโลกเป็นชาวเกาหลีใต้"

       "เข้าใจแล้ว"

       กริดยิ้มอย่างอบอุ่นและจับมือของพีคซอร์ดที่ยื่นเข้ามาช่วย  แต่ทันใดนั้น  สีหน้าของพีคซอร์ดพลันดำมืด  กริดจึงชะงักไป

       'หรือหมอนี่จะมีเจตนาอื่นอยู่อีก?'

       พีคซอร์ดพลันตะโกนขึ้น

       "รีบล็อกเอาต์เร็วเข้า!"

       "นายหมายความว่ายังไง?"

       "พวกเราถูกกิลด์ซากุระโจมตี!"

       จุดเกิดของสมาชิกกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ทุกคนคือประสาทคอร์ก  ดังนั้น  ทุกคนที่ถูกฆ่าตายย่อมไปเกิดที่นั่น  และพีคซอร์ดก็กำชับไว้แน่นหนักว่าห้ามขยับเขยื้อนไปไหนเด็ดขาดจนกว่าเขาจะกลับไปถึง

       แต่มีไส้ศึกงั้นหรือ?   ดูเหมือนกิลด์ซากุระจะรู้สถานการณ์ปัจจุบันได้เป็นอย่างดี  พวกมันถึงรีบเดินทางมายังที่นี่  ซึ่งแทบจะไม่มีกองกำลังกิลด์ซิลเวอร์ไนท์รักษาการอยู่เลย  และตอนนี้ก็มาถึงชั้นสองของดันเจี้ยนแล้ว

       "พวกมันรู้ว่ากิลด์ของฉันจะทำการล่าเฮลกาโอในวันนี้  และรอจังหวะฉวยโอกาสอยู่"

       "กิลด์ซากุระเป็นยังไงบ้าง?"

       เป็นอีกหนึ่งกิลด์สำคัญที่กริดไม่มีข้อมูลเลยสักนิด  พีคซอร์ดจึงอธิบายอย่างคร่าว

       "พวกมันคือ 1 ใน 3 กิลด์ที่เป็นตัวแทนประเทศญี่ปุ่น  แต่ต่างจากอีก 2 กิลด์  ความคลั่งชาตของกิลด์ซากุระนั้นเกินเยียวยาแล้ว  แม้แต่ผู้เล่นญี่ปุ่นด้วยกันเองยังเอือมระอา"

       "พวกมันมีความบาดหมางกับนาย  และวันนี้ก็จะมาจัดการกับพวกนายใช่ไหม?"

       "อืม"  พีคซอร์ดพยักหน้าและล้วงมือไปกำดาบที่เหน็บอยู่ตรงเอว  สีหน้าของเขาในตอนนี้  บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าพร้อมสู้เต็มที่

       "นายรีบล็อกเอาต์ออกไปก่อน"

       "แล้วนายล่ะ?"

       "ฉันไม่มีทางหันหลังหนีให้กับคนพวกนี้แน่  แล้วสมาชิกกิลด์ของฉันก็กำลังรีบมาที่นี่  ฉันจึงต้องยื้อเวลาไว้ให้ถึงตอนนั้น"

       พีคซอร์ดเหยียดหยันว่ากิลด์ซากุระเป็นพวกคลั่งชาติ  แต่ดูเหมือนเขาเองก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย

       'เราเหนื่อยแล้ว'

       กริดพยายามล็อกเอาต์

       ทว่า

[ เศษเสี้ยวพลังเวทย์ของเฮลกาโอยังคงกระจัดกระจายอยู่ในบรรยากาศรอบตัวท่าน  ด้วยการถูกรบกวนเช่นนี้  ท่านจึงมิอาจล็อกเอาต์ออกจากเกมได้ ]

       "บ้าจริง!"

       ไอ้บอสระยำตัวนี้ยังก่อกวนเราแม้ตัวจะตายไปแล้วงั้นหรือ?  กริดพลันรู้สึกเย็นสันหลังวาบ  ในตอนนี้ค่าเรี่ยวแรงของเขาเหลือเพียงก้นหลอด  เป็นเพราะการใช้ <ร่ายรำสังหาร> ถึง 7 ดาบ  

       นับตั้งแต่สู้เสร็จ  ค่าเรี่ยวแรงของกริดฟื้นฟูขึ้นมาเพียงแค่ 60 แต้มเท่านั้น  ด้วยค่าเรี่ยวแรง 60 แต้มนี้  เขาไม่อาจต่อสู้ให้ถึงหนึ่งนาทีเลยด้วยซ้ำ  เป็นวิกฤติอย่างแท้จริง  เพราะค่าเรี่ยวแรงนั้นมีลักษณะแตกต่างกับค่าพลังชีวิต  ที่ดื่มโพชั่นก็ฟื้นเอาตอนไหนก็ยังได้

       'สงสัยคงได้ใช้ประกันชีวิตแล้วจริงๆ   แต่ด้วยค่าเรี่ยวแรงที่หมดสิ้นแบบนี้  แม้จะอมตะ 5 วินาที  แต่เราก็ขยับตัวไม่ได้อยู่ดี'

       โพชั่นที่ฟื้นฟูค่าเรี่ยวแรงนั้นไม่มีอยู่ในเกม  มีเพียงการพักผ่อนเท่านั้นที่ฟื้นหลอดเรี่ยวแรงได้  แต่นั่นก็ช้ามาก  การฟื้นฟูเรี่ยวแรงสามารถทำให้ดีขึ้นได้ด้วยการกินอาหาร  ในอีกความหมายหนึ่ง  นี่คือวิกฤติ  กริดนั้นไม่เคยต้องกังวลในเรื่องหลอดเรี่ยวแรงมาก่อน  เพราะตัวเขานั้นมีค่า <ความพากเพียร> ที่สูงมาก  ทำให้ปัญหาเช่นนี้ไม่ค่อยจะเกิดกับเขานัก

       ชายหนุ่มรีบยัด <เนื้อแดดเดียว> ใส่ปากแล้วพูดขึ้นทั้งอย่างนั้น

       "กิลด์ซากุระแข็งแกร่งขนาดไหน?  ผู้เล่นเลเวลสูงสุดคือเท่าไร   และลำพังตัวนายคนเดียวสามารถยื้อไว้ได้กี่นาที?  แล้วอีกกี่นาทีสามาชิกกิลด์ของนายจะมาถึง?"

       พีคซอร์ดเผชิญหน้ากับเหตุการณ์วิกฤติในซาทิสฟายมานับครั้งไม่ถ้วน  เขาสามารถอธิบายกริดได้อย่างใจเย็น  ซึ่งกริดนั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

       "กิลด์ซากุระมีสมาชิกทั้งหมด 180 คน  หัวหน้ากิลด์ชื่อ <โยชิมุระ> ผู้เล่นอันดับ 2 ในคลาสนักธนู  และอันดับ 98 ของโลก  นอกจากเขา  ยังมีผู้เล่นอีก 8 คนที่ติดท็อป 300 ของโลก"

       'เก่งใช่เล่นเลยนี่หว่า'

       กริดฟังแล้วก็มีสีหน้าตึงเครียด  ส่วนพีคซอร์ดยังคงเผยให้เห็นความเยือกเย็นบนใบหน้า

       พีคซอร์ดยังคงคาดการณ์ต่อไป

       "สมาชิกกิลด์ของฉันคงมาถึงที่นี่ในอีก 15 นาที  ส่วนฉันจะยันไว้ได้กี่นาทีนั้น… หากไม่หลงตัวเองจนเกินไป  ก็คงราว 7 นาที"

       เมื่อพูดจบ  พีคซอร์ดพลันตะโกนใส่กริดอีกครั้ง
       
       "นายอย่าได้คิดที่จะช่วยเด็ดขาด!  เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย!  รีบล็อกเอาต์ไปซะ!"

       "...ฉันไปไม่ได้"

       เดิมที  การล็อคเอาต์นั้นไม่อาจทำให้ในห้องบอสอยู่แล้ว  ทว่าต้องอยู่ในเงื่อนไขที่บอสยังมีชีวิตอยู่  ถึงแม้จะมีกรณีหายากที่ทำให้ไม่อาจล็อกเอาต์ได้แม้บอสจะตายไปแล้ว  แต่ในตอนนี้  พีคซอร์ดกำลังเข้าใจกริดผิดเต็มประตู

       "กริด… นายคิดจะช่วยฉันเพราะพวกเราเป็นคนเกาหลีใต้เหมือนกันใช่ไหม?  แม้ว่านายจะอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมเช่นนี้น่ะหรือ?  ฮะฮะ  สมกับที่เป็นสายเลือดเกาหลีใต้ของแท้..."

       "ไม่ใช่!  นายอย่าพูดเหลวไหล!  ฉันล็อกเอาต์ไม่ได้จริงๆ  นายกำลังพล่ามอะไรอยู่ได้?   บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ไงฟะ!"

       ในขณะเดียวกัน  ผู้เล่นกิลด์ซากุระก็กรูกันขึ้นมาจากชั้นล่าง  พีคซอร์ดพลันกลืนน้ำลายและยังคงพล่ามไร้สาระต่อไป

       "รีบล็อกเอาต์ไปซะ!  อย่าห่วงเลย  การล็อกเอาต์ต่อหน้าศัตรูไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายหรอกนะ!"

       'ทำไมต้องเป็นทุกทีเลย?  เฮ่อ  แย่จริง'
       
       กริดอาจไม่รู้  คนที่พีคซอร์ดยึดถือเป็นแบบอย่างมาตั้งแต่เด็กคือ <พลเรือเอก ยีซุนชิน> 

(ผู้แปล : ยีซุนซินเป็นแม่ทัพเรือที่เก่งกาจของเกาหลีใต้  เคยมีประวัติใช้กองเรือที่น้อยกว่ารบชนะกับกองเรือญี่ปุ่นที่มีจำนวนมากกว่าได้  รายละเอียดที่เหลือหาอ่านกันเองจ้า)

       "พวกแกกล้าดียังไง!  ฉันจะเปลี่ยนพวกแกทุกคนที่นี่ให้เป็นทะเลเลือด!!"       

       "ฮ่า!  พีคซอร์ด!  แกต่างหากที่จะต้องหลั่งเลือดในวันนี้  ไม่ใช่เรา!  ฉันจะให้แกชดใช้โทษฐานที่แย่งเกาะทาเคชิม่าไปจากฉัน!"

       ชายร่างเล็กปรากฏตัวออกมาจากกองทัพผู้เล่นกิลด์ซากุระและตะโกนขึ้น  เป็นโยชิมุระนั่นเอง  มือธนูที่ยอดเยี่ยมของซาทิสฟาย  มันเป็นเรองเพียงแค่จิสึกะเท่านั้น  และยังเป็นผู้เล่นอันดับ 98 ของโลกอีกด้วย

       'หยั่งกะหนังชีวิต'

       กริดสามารถรับรู้บรรยากาศจากสองคนนี้ได้ตั้งแต่แรกเห็น  กิลด์ซิลเวอร์ไนท์และกิลด์ซากุระ  ดูเหมือนสองฝ่ายนี้กำลังสนุกกับสงครามญี่ปุ่น-เกาหลีใต้ในซาทิสฟายมากกว่าผู้เล่นคนใดทั้งหมด

       โยชิมุระประกาศกร้าว

       "ในเมื่อแกยังมีชีวิตอยู่  หมายความว่าแกฆ่าเฮลกาโอลงได้สินะ?  ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าแกได้ไอเท็มดรอปยอดเยี่ยมขนาดไหน  แต่การดีใจของแกจบลงเท่านี้แล้ว!  เพาะพวกฉันจะแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปเอง"

       พีคซอร์ดตะโกนโต้ตอบกลับไป

       "ก็ลองดูสิ!  แล้วอีกอย่าง  ที่นี่คือเกาะคอร์ก  เลิกเรียกมันว่าทาเคชิม่าได้แล้ว!"

       "ฮ่า!  แกยังคงไม่รู้สถานการณ์ดีสินะ!"

       โยชิมุระแสยะยิ้มราวกับกำลังอยู่ในละครโศกของญี่ปุ่น!  มันเหยียดนิ้วที่เต็มไปด้วยหนังด้านออกมาข้างหน้าและออกคำสั่งกับสมาชิกกิลด์

       "ฆ่าเจ้าคนโชซอนนั่นซะ!"

(ผู้แปล : โชซอนเป็นอาณาจักรเก่าแก่ของเกาหลี  เป็นคำพูดที่ชาวญี่ปุ่นในสมัยล่าอาณานิคมใช้เรียกคนเกาหลีสมัยนั้น  แม้จะไม่ใช่คำด่าที่เสื่อมเสียรุนแรง   ทว่าก็ยังมีชาวเกาหลีใต้จำนวนมากที่ไม่ชอบให้เรียก)

       "โอ้วววว!!"

       หลายเดือนก่อน  เป็นช่วงเวลาที่กำลังแก่งแย่งเกาะคอร์ก  พีคซอร์ดได้สร้างฝันร้ายที่ยากจะลืมเลือนให้กับสมาชิกกิลด์ซากุระทุกคน  เป็นเพราะพีคซอร์ด   พวกมันจึงต้องสูญเสียเกาะคอร์กไป  สมาชิกกิลด์หลายคนต้องตายและสูญค่าประสบการณ์  ในวินาทีนี้จึงเป็นการแก้แค้นรวบยอดเมื่อคราวนั้น

       การที่พีคซอร์ดอยู่ <คนเดียว> ทำให้พวกมันฮึกเฮิมสุดขีด  ทันใดนั้น  พีคซอร์ดพลันชักดาบออกจาฝัก

       "ชักดาบ…  ล้างบาง!"

       เกิดประกายแสงวูบวาบขึ้นนับไม่ถ้วน  สมาชิกกิลด์ซากุระ 8 คนที่พุ่งเข้ามาเป็นแนวหน้าต่างกระอักเลือดและล้มลง

       "ฝีมือนายยังไม่ขึ้นสนิมสินะ!"

       นี่คือความน่าเกรงขามของผู้เล่นอับดับ 16 ของโลก   นักรบเลเวล 150 จำนวน 8 คนต้องตกอยู่ในอาการปางตายพร้อมกัน  โยชิมุระชื่นชมจากใจจริง  ทว่ามันก็ไม่ได้เผยให้เห็นถึงความกังวลบนใบหน้าเลยสักนิด  ก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากมายนี่  แค่สมาชิกกิลด์ 8 คนจาก 180 คนล้มลงไปเท่านั้น  สถานการณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว

       ส่วนอีกฝ่าย  กริดผู้ซึ่งไม่เคยเห็นวิชาดาบของพีคซอร์ดมาก่อน  ในยามนี้จึงอดชื่นชมไม่ได้

       ทว่า  จู่ๆ เขากลับได้ยินสุ้มเสียงอันแปลกประหลาดดังขึ้น

       >>  หิวจังเลย~~

       "...?"

       >>  ฉันหิวว~~

       "..."

       เป็นเสียงของเด็ก  ซึ่งไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชายกันแน่  แต่ที่มั่นใจมากว่าไม่ได้หลอนไปเองแน่นอน  ต้นเสียงอยู่ทางไหนไม่อาจทราบได้  ทว่าเปี่ยมไปด้วยความโหยหาเสียเต็มประดา  เสียงมาจากไหนกันนะ  ทันใดนั้น  ข้อความระดับก็แสดงขึ้นตรงหน้ากริด

[ <เมมฟิส>  สัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรก  ทำการฟักไข่เนื่องมาจากความหิวกระหายในดวงวิญญานของมนุษย์ ]
[ ท่านคือผู้เล่นคนแรกในซาทิสฟาย  ที่เป็นได้เจ้านายของสัตวอสูรแห่งขุมนรก! ]
[ ท่านได้รับสมญานาม <ผู้สัมผัสกับนรก> ]
[ ค่าพลังชีวิตสูงสุดเพิ่มขึ้น 3,000 หน่วย ]
[ ค่าสถานะ <พลังอสูร> ถูกเปิดใช้งาน ]

       "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!?"

       "หืม?"

       กริดพลันส่งเสียงตกใจเมื่อได้เห็นหน้าต่างข้อความระบบ  ส่วนโยชิมุระเองก็ตกใจในเสียงกริดเช่นกัน

       "อ--อะไรกัน?  หมอนั่นใคร?"

       ในขณะนี้  สมาชิกกิลด์ซากุระต่างก็กำลังง่วนอยู่กับพีคซอร์ดซึ่งอยู่ห่างออกไปราว 10 เมตร  โยชิมุระจึงตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนดังขึ้นไม่ไกล  ทันใดนั้น  มันก็ต้องสะดุ้งเฮือก  เพราะยามนี้มีหางของสัตว์อันยาวเหยียดได้โผล่ออกมาจากความว่างเปล่าที่ตรงหน้า!  มันมาพร้อมกับปากที่กำลังอ้ากว้างเตรียมเขมือบเขาลงไป

       "ห--หึ๋ย?"

       โยชิมุระรีบตอบสนองโดยการยิงธนูสวนกลับอย่างรวดเร็ว  ทว่าก็สายเกินไปเสียแล้ว  ร่างของเขาถูกปากอันกว้างใหญ่นั่นกลืนกินเข้าไปทั้งตัว

[ ท่านสูญเสียดวงวิญญานบางส่วนให้กับ <เมมฟิส> ]
[ ท่านจะติดอาการผิดปรกติง่ายขึ้น ]
[ ค่าสถานะทุกชนิดจะลดลง 50% เป็นเวลา 3 วินาที ] 

       พรวด

       โยชิมุระกระอักเลือดคำโตหลังจากโดนกินวิญญาน  หลังจากนั้นมันก็พลันเหลือบไปเห็นร่างของแมวตัวหนึ่ง  ภายนอกดูคล้ายกับแมวเปอร์เซียทั่วไป  ทว่าขนทั้งตัวมีสีดำสนิท  บนหน้าผากมีเขาเล็กๆ งอกออกมา  บนแผ่นหลังเองก็มีปีกปีศาจเล็กๆ แปะติดไว้อยู่

       แมวดำตัวดังกล่าวใช้ลิ้นเลียอุ้งเท้าและกระพริบตาให้หนึ่งครั้ง

       "สวัสดี!"

       แมวมีเขา  มีปีกปีศาจ  และพูดได้?  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ขนของมันดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างมาก  ขนทุกเส้นเป็นสีดำมันวาว  ตัดกับอุ้งเท้าที่มีสีขาวบริสุทธิ์ราวกับหิมะ

       "น--น่ารัก..."

       โยชิมุระเป็นสายแมวอยู่แล้ว  จึงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทิ้มไปหมด  มันอยากจะเอาแมวตัวนี้กลับไปเลี้ยงที่บ้านในโลกจริงในทันที  ทว่าเพียงไม่นาน  แมวดำตัวนี้ก็แยกเขี้ยวในปากออกมาให้เห็น

       "อร่อย!"

       "ก--แก?"

       สีหน้าของโยชิมุระพลันซืดเผือด  เป็นเพราะการปรากฏตัวของชายลึกลับที่กำลังยืนหลังแมวสีดำตัวนี้  ซึ่งแต่เดิมตรงนี้ควรไม่มีใครยืนอยู่  แต่ในพริบตากลับโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าและใช้ดาบใหญ่สีดำเสียบเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

       "แค่ก!"

       เป็นการโจมตีที่ไม่ทันตั้งตัว  ความว่องไวของโยชิมุระเองก็ลดลงไปมากถึง 50%   มันจึงกำลังเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าเป็นพิเศษ  ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามก็ไวเป็นกรด  โยชิมุระสูญพลังชีวิตไปกว่าสองในสามส่วนและตกอยู่ในอาการมึนงงทันที

       "ห--หัวหน้า!"

       สมาชิกกิลด์ซากุระเพิ่งจะรู้ตัวเอาป่านนี้ว่าหัวหน้าของพวกมันกำลังย่ำแย่  อันที่จริงทุกคนก็ละสายตาไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น  แต่ในตอนนี้กลับกำลังเห็นอย่างชัดเจน  ว่าแมวสีดำที่บินได้ตัวหนึ่ง  และชายผมดำที่สวมเกราะสีแดงหาสีทองคนหนึ่ง  กำลังทำให้หัวหน้ากิลด์ของพวกมันต้องตกอยู่ในสภาพปางตาย

       "ร--เรื่องบ้าอะไรกัน...!"

       มันง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ  กับการลอบฆ่าผู้เล่นอันดับ 98 ของโลกในชั่วพริบตา  แค่พีคซอร์ดคนเดียวพวกมันก็ตึงมือมากแล้ว  จะไปเหลือความสามารถอันใดไปรับมือปีศาจตนนั้นได้อีก?  สมาชิกกิลด์ซากุระพลันเสียขวัญและล่าถอยทันที

       กริดและพีคซอร์ดไม่ได้ไล่ตามไป  เป็นเวลาเดียวกันกับที่  แมวสีดำซึ่งมีพุงกลมบ็อกตัวนี้กำลังเดินวนไปรอบๆ กริดอย่างตื่นเต้นดีใจ

       "เจ้านายของฉันคือฆาตกร~~  เจ้านายของฉันคือฆาตกร~~  ฆาตกร~~  เนี้ยวว!"

       แมวดำซึ่งกำลังร้องเพลงอย่างมีความสุขตรงหน้านี้คือ <สัตว์อสูร> อันดับหนึ่งแห่งขุมนรก  <เมมฟิส>  เป็นสัตว์เลี้ยงสุดแสบที่จะขโมยดวงวิญญานของเป้าหมายชั่วขณะ  ทักษะนี้จะทำให้ค่าสถานะของเป้าหมายลดลงชั่วคราว  และนำมาเพิ่้มให้กับผู้เป็นนายของมันแทน

       หลังจากฆ่าโยชิมุระ  ข้อความระบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ากริด

[ <พลังอสูร> ของท่านเพิ่มขึ้น 1 แต้ม ]

[ พลังอสูร ]
       ท่านจะสื่อสารกับ <สัตว์อสูร> ได้  ยิ่งมีค่านี้สูง  ท่านก็จะยิ่งเข้าใกล้ขุมนรกมากขึ้น
_______
* ไม่สามารถนำแต้มสถานะมาเพิ่มให้ค่านี้ได้

       "ตูอยากไปสวรรค์มากกว่าเฟ่ย"

       คำอธิบายที่เอ่ยถึง <ขุมนรก> ชวนให้กริดไม่ค่อยสบายใจนัก

• Next
• Previous