จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 165

       ฉึก! ฉึกฉึกฉึกฉึกฉึก! ฉึก!

       คมมีดสีทองทั้ง 7 พุ่งไปยังจุดต่างๆ บนศีรษะของเฮลกาโอ  มีทั้งดวงตา  แก้ม  และคาง  ความเร็วของพวกมันเทียบได้กับ <เมมฟิส> อสูรที่มีความว่องไวสูงสุดของขุมนรก  โดยแม้แต่พวก <ครึ่งอสูร> ก็ยังหลบจากโจมตีจากเมมฟิสไม่พ้น

       ทว่าเฮลกาโอนั้นเป็นถึงหนึ่งใน 33 สุดยอดอสูร  ความเร็วระดับนี้จึงไม่ใช่ภัยอันตรายอะไร

       'มนุษย์คนนี้ซัดอาวุธขว้างได้ดี  แต่มันก็เท่านั้นแหละ'

       เฮลกาโอวาดวงกลมเล็กๆ ขึ้นกลางอากาศด้วยไม้เท้า

       แคร้งงงง!

       คมมีดทั้ง 7 ไม่อาจเข้าถึงเป้าหมายได้  พวกมันถูกผลักให้กระเด็นออกมาพร้อมกัน  ทว่าถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ร่วงหล่นลงไปบนพื้น  แต่กลับพลิกตัวโจมตีเข้าหาเฮลกาโออีกครั้งอย่างไม่ลดละ

       'หือ'

       เฮลกาโอย่อมตื่นตะลึง  เพราะมันคิดว่าคมมีดทั้ง 7 นี้ถูกขว้างออกมาโดยมนุษย์ที่สวมเกราะแดง  แต่กลายเป็นว่าตอนนี้พวกมันกลับเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือ

       เคร้ง  แคร้งงง!

       คมมีดทั้ง 7 สร้างความรำคาญให้เฮลกาโอได้ไม่น้อย  จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์ผู้นี้จึงตัดสินใจทำลายพวกมันด้วยการกวัดแกว่งไม้เท้าในมือเข้าปะทะโดยตรง  ทว่าบนใบมีดกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเกิดขึ้น  มีเพียงการชะงักไปเล็กน้อยและเริ่มขยับตัวใหม่อีกครั้ง

       'เป็นความทนทานที่ไม่น่าเชื่อ  อดามันเที่ยมงั้นเหรอ  แต่ทำไมถึงขยับได้เองล่ะ'

       เป็นคมมีดสีทองที่ทั้งเร็วและแข็งแกร่ง!  ในเมื่อพวกมันไม่ได้ถูกควบคุมโดยเวทย์มนต์  แล้วมันขยับเขยื้อนเองได้อย่างไรกัน  คมมีดทั้ง 7 เล่มยังคงกระหน่ำโจมตีใส่เฮลกาโออย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย  สิ่งนี้เริ่มทำให้มันเริ่มวิตกกังวล

       ลงท้ายด้วย

       "ออกไปซะ!"

       เฮลกาโอปลดปล่อยสายลมอันร้อนระอุปกคลุมทั่วห้อง  คมมีดสีทองถูกแรงลมผลักจนกระเด็นออกมาไกลและไม่อาจเข้าไปใกล้ร่างของเฮลกาโอได้อีก

       "กลับมา"

       เมื่อมนุษย์ในเกราะสีแดงออกคำสั่ง  คมมีดทั้ง 7 ก็กลับไปหาชายคนนั้นอย่างง่ายดายและหมุนวนอยู่รอบตัวเขา

       'เป็นของวิเศษที่แปลกมาก'

       เฮลกาโอตัดสินใจเปิดปากขึ้น

       "ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวข้าที่อยู่มานานถึงหนึ่งพันปี  ยามนี้จะต้องบังเกิดความสงสัยใครรู้ในตัวมนุษย์  คมมีดพวกนั้น  มันคืออะไรกันแน่  ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกับโลหะแห่งเทพอย่างอดามันเที่ยม  แต่กลับเคลื่อนไหวไปมาได้ดั่งใจนึก  ทำไมมนุษย์ธรรมดาอย่างแกถึงมีมันได้!!"

       "มนุษย์ธรรมดางั้นหรือ"  ชายในเกราะสีแดง  กริด  แสยะยิ้มให้เฮลกาโอ

       "แกยังคิดว่าฉันเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาอยู่อีกรึไง"

       "อะไรนะ"  เฮลกาโอยังคงกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน

       "ฮ่าฮ่าฮ่า!  แม้ร่ายกายของข้าในตอนนี้จะอ่อนแอราวกับเศษขยะ  แต่แกกลับสร้างได้แค่รอยขีดข่วนเท่านั้น!  ฉันไม่เห็นว่าแกจะพิเศษตรงไหนเลย!"

       เฮลกาโอคืออันดับ 9 แห่ง 33 สุดยอดอสูร  ทว่านั้นเป็นพลังในขุมนรก  หลังจากถูกอริยะดาบมุลเลอร์ทำการผนึกร่างไปเมื่อ 150 ปีก่อน  ในการจะกลับมาโลกมนุษย์แต่ละครั้ง  มันจำเป็นต้องยืมร่างของครึ่งอสูรเพื่อใช้ในการปรากฏตัวบนโลกนี้

       ในอีกความหมายหนึ่ง  นี่ไม่ใช่ร่างจริงของเฮลกาโอ  ทำให้มันมิอาจสำแดงพลังที่แท้จริงออกมาได้  แล้วการที่กริดทำเป็นจองหอง  ทั้งๆ ที่ยังไม่อาจทำให้ร่างของครึ่งอสูรเกิดรอยขีดข่วน  จึงไม่แปลกที่เฮลกาโอจะรู้สึกเหยียดหยัน

       "แกก็แค่เก่งกว่ามนุษย์ทั่วไปนิดหน่อย  แต่ก็ไม่ได้พิเศษขนาดนั้น"  เปลวเพลิงทมิฬรอบกายเฮลกาโอพลันสว่างวาบขึ้น

       "มนุษย์คนเดียวที่ฉันยอมรับคือมุลเลอร์  แกมันก็แค่สิ่งมีชีวิตอันแสนอ่อนแอที่ไม่อาจเทียบกับมุลเลอร์ได้แม้แต่ปลายเล็บ!"

       กริดทำทีเป็นนึกออก

       "อ๋อ  อริยะดาบมุลเลอร์นั่นเอง  คนที่ฉีกร่างของแกเป็นชิ้นๆ เมื่อสมัยอดีตใช่ไหม"

       เฮลกาโอหรี่ตาลง

       "มีอะไรน่าขันรึไง"

       กริดที่กำลังแสยะยิ้มได้อธิบายต่อไป

       "ฉันเองก็อยู่ในระดับเดียวกับมุลเลอร์  ช่างน่าขันที่แกไม่ได้รู้ถึงเรื่องนั้นเลย  และเช่นเดิม  วันนี้จะเป็นวันตายของแก!"

       แต่เฮลกาโอกลับคิดว่าถ้อยคำของกริดทั้งเหลวไหลและน่าขบขัน

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าบ้านี่ช่างไม่เจียมตัว!"

       อริยะดาบมุลเลอร์  ชายคนนี้คือตัวตนที่อยู่เหนือจินตนาการของเฮลกาโอซึ่งมีอายุหลายพันปีไปมาก  เขาคือมนุษย์ธรรมดาเพียงคนเดียวที่สามารถก้าวข้ามสุดยอดอสูรอย่างมันได้  วิชาดาบของมุลเลอร์นั้นคมกริบจนสามารถตัดผ่านเพลิงโลกันต์ให้ขาดเป็นสองท่อนในพริบตา

       หากจะเปรียบเทียบกัน  กริดก็แค่มนุษย์ดาษดื่น  แม้จะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย  แต่ยังห่างชั้นกับมุลเลอร์ราวท้องฟ้ากับหุบเหว

       "มนุษย์อวดดีที่กล้ายกตนขึ้นเทียบมุลเลอร์งั้นรึ  ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเอาเสียเลย… เห!"

       เฮลกาโอพลันหยุดหัวเราะทันทีที่สายตาของมันชำเลืองไปยังมุมหนึ่งของห้อง  ต้องขอบคุณคมมีดสีทองทั้ง 7 ที่รุมกระหน่ำโจมตีก่อนหน้านี้  เฮลกาโอจึงลืมนึกถึงมนุษย์อีกคนหนึ่งไปเสียสนิท  ชายคนดังกล่าวกำลังขะมักเขม้นใช้จอบสองหัวขุดศิลาอัคคีอย่างไม่ลดละ  เป็นพีคซอร์ดนั่นเอง  อันดับ 16 ของโลก  พีคซอร์ด  ชายผู้ซึ่งมีวิชาดาบที่น่ากลัวจนผู้คนต่างยำเกรงและให้ความเคารพ  ยามนี้เขากำลังท้ายทายประสบการณ์ใหม่ๆ อย่างการขุดแร่เป็นครั้งแรก

       เฮลกาโอโกรธเป็นฟืนไฟทันที

       "ฉันล่ะเกลียดพวกแกนัก!"

       การมาปรากฏตัวบนโลกมนุษย์ครั้งนี้  เฮลกาโอได้นำศิลาอัคคีซึ่งเป็นแหล่งพลังของมันติดตัวมาด้วยทั้งหมด 4 ก้อน  ดังนั้นเมื่อถูกกริดขุดออกไปแล้ว 1 ก้อน  พลังของมันจึงสูญหายไปมากถึง 1 ใน 4 ส่วน  คราวนี้มันจึงไม่ยอมให้ศิลาอัคคีถูกขุดออกไปอีกแล้ว

       โฮกกกก!

       เฮลกาโอพุ่งตัวอย่างรวดเร็วโดยมีเปลวเพลิงสีดำห่อหุ้มร่างกายไว้ราวกับผ้าคลุม  เป้าหมายของมันย่อมเป็นพีคซอร์ด  มันต้องการจะป่นกระโหลกของพีคซอร์ดให้แหลกละเอียดในพริบตาและทำลายจอบนั่นให้สิ้นซาก  ทว่ากลับถูกขวางไว้โดยกริดอีกครั้ง

       "จะรีบไปไหน  แกกับฉันยังคุยกันไม่เสร็จ!"

       กริดพูดไปพลาง โจมตีไปพลาง

       แคร้ง!

       แขนของเฮลกาโอสั่นระริกทันทีที่ใช้ไม้เท้ารับดาบใหญ่สีน้ำเงินของกริดไว้  

       'ไม่ใช่แค่เราที่อ่อนแอลง  เจ้านี่มันก็เก่งขึ้นด้วย'

       กริดได้พูดอะไรบางสิ่งกับเฮลกาโอที่กำลังหวั่นวิตก

       "ก็จริงอยู่ที่ตัวฉันในตอนนี้ยังมีทักษะไม่ถึง 1 ใน 100 ของอริยะดาบมุลเลอร์ด้วยซ้ำ  ทว่าฉันก็ไม่ได้โกหกหรอกนะ  ที่พูดว่าตนเองอยู่ในระดับเดียวกับเขาน่ะ  เพราะฉันเองก็เป็นตำนานเหมือนกัน!"

       "ตำนานงั้นรึ"

       เฮลกาโอทวนคำพูดของกริดด้วยน้ำเสียงสับสน  กริดพูดพร้อมกับฟาดฟันอาวุธหลักในมือที่เสริมแกร่งไปถึงระดับ+9    หลังจากหลายเดือนที่ฝึกซ้อมมันมานาน  เขาก็สามารถใช้มันได้อย่างคล่องแคล่วดังใจนึก  

       เปรี้ยงงง!

       <วิชาดาบแพ็กม่าโหมดปรกติ (เลเวล 2)> นั้นเพิ่มพลังโจมตีทางกายภาพสูงถึง 30%  อัตราคริติคอลอีก 20%  และความแรงคริติคอลอีก 10%  เมื่ออาวุธสุดโกงอย่าง<+9 ความผิดพลาด> ได้ผสานเข้ากับอานุภาพของวิชาดาบแพ็กม่าโหมดปรกติ  พลังทำลายจึงอยู่เหนือจินตนาการของมันไปมาก  ตัวกริดในตอนนี้ย่อมทำให้เฮลกาโอไม่เชื่อสายตาตนเอง 

       'เจ้านี่  พลังโจมตีมหาศาลขนาดนี้ในดาบเดียวได้ยังไงกัน...!'

       ฟุ่บ!

       "อึก!"

       เฮลกาโอบล็อคการโจมตีจากกริดอย่างยากลำบากไว้ด้วยไม้เท้า  และเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกทำให้กระเด็นถอยไปด้านหลังเล็กน้อย  เกิดเป็นแสงสีแดงสว่างขึ้นวูบวาบท่ามกลางเปลวเพลิงสีดำ  สิ่งนั้นทำให้กริดอดแสยะยิ้มจนเห็นฟันขาวๆ ออกมาไม่ได้  

       "เป็นยังไงบ้างล่ะ  มันสุดยอดจนกลบส่วนต่างของความสามารถได้มิดชิดเลยใช่ไหม"

       "แก...!"

       ในที่สุดเฮลกาโอก็เข้าใจ  ชายหนุ่มตรงหน้าตอนนี้  เขาไม่ได้มีวิชาดาบที่คบกริบเหมือนกับมุลเลอร์  และการเคลื่อนไหวร่างกายก็แย่กว่ามุลเลอร์อย่างมาก

       ทว่า       

       'รุนแรง'

       ทำไมถึงได้รุนแรงนัก  เฮลกาโอจ้องมองกริดด้วยสีหน้าครุ่นคิด

       'ดาบใหญ่เล่มนั้น'

       แม้จะมีชีวิตอยู่มานานหลายพันปีแล้ว  แต่มันก็ไม่เคยเห็นอาวุธใดที่เหมือนกับดาบสีน้ำเงินเล่มนี้มาก่อน  เฮลกาโอทำได้เพียงสั่นระริก  ทั้งคมมีดสีทองทั้ง 7 เล่มที่ขยับเองได้  และยังมีดาบใหญ่อันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้อีก  เหตุใดไอเท็มสุดยอดของโลกถึงได้มาอยู่รวมกับที่ชายคนนี้         

       'เจ้านี่มีสมบัติของเทพรึยังไงกันนะ'

       เฮลกาโอไม่อาจต่อสู้อย่างดูแคลนได้อีก  คราวนี้มีแต่ต้องเอาจริงเท่านั้น  มันตัดสินใจเริ่มยิงเพลิงโลกันต์ออกไป
       
       บึ้มมมม!

       เพลิงที่ไม่มีวันดับได้กระแทกเข้าใส่หน้าอกของกริดอย่างจัง  เมื่อเห็นดังนั้น  เฮลกาโอพลันหัวเราะร่าอย่างสะใจ

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า!  ต่อให้แกกระโดดลงทะเลตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์!  ตราบใดที่เพลิงโลกันต์เริ่มมอดไหม้  มันก็จะไม่มีวันดับลงจนกว่าเป้าหมายจะกลายเป็นเพียงซากขี้เถ้า!"

       เฮลกาโอมั่นใจว่ากริดจะต้องถูกเผาจนเหลือเพียงเศษธุลีในอึดใจ  ทว่า...

       "มันดับลงได้ยังไง"

       กริดใช้มือปัดไปมาตามลำตัวเบาๆ   เพียงครู่เดียว  เพลิงโลกันต์ก็ดับสนิท

       "บ--บ้าน่า!"

       ทำไมถึงได้ดับเป็นหัวไม้ขีดเช่นนั้น  นี่ก็เป็นอีกครั้งที่ประสบการณ์นับพันปีของมันคาดไม่ถึง  ใช่แล้ว  ครั้งก่อนหน้าที่มันคาดไม่ถึงก็คือ  ยามที่มุลเลอร์ฟาดฟันร่างของมันจนเสียหายยับเยินเมื่อ 150 ปีก่อน
       
       'หรือมันจะพูดความจริง  เรื่องที่ว่าอยู่ในระดับเดียวกับมุลเลอร์...!'

       เฮลกาโอพลันเย็นสันหลังวาบ  มันถึงกับผงะถอยหลังไปเล็กน้อย

[ ท่านได้รับความเสียหาย 4,800 หน่วย ]
[ เพลิงโลกันต์จากนรกได้ลุกโชนบนตัวท่าน  เพลิงจะไม่ดับลงจนกว่าร่างกายของท่านจะกลายเป็นเพียงขี้เถ้า ]
[ ท่านจะได้รับความเสียหาย 2,000 หน่วยต่อวินาทีจนกว่าจะตายไป ]
[ ท่านต้านทานต่ออาการผิดปรกติ ]

       กริดรู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นข้อความระบบที่ต้องการจะเห็น  ชายหนุ่มเริ่มรำดาบอีกครั้ง  ออร่าแสงสีขาวกำลังเคลื่อนไหวอย่างงดงามไปรอบๆ ดาบใหญ่สีน้ำเงิน  ประหนึ่งฉลามยักษ์กำลังเวียนว่ายอยู่ในท้องทะเล

       "วิชาดาบแพ็กม่า… ร่ายรำ!"       

       กล้ามเนื้อทุกมัดที่เกร็งอยู่ในท่ารำดาบได้ถูกปลดปล่อยในชั่วพริบตา และในเวลาเดียวกัน  ดาบใหญ่ในมือก็ถูกฟันไปด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง  ลำแสงสีขาวอมน้ำเงินจำนวน 17 เส้น ได้พุ่งเข้าไปหาเฮลกาโอด้วยความเร็วสูงและพลันหายไปจากการมองเห็นอย่างน่าฉงน

       "..."

       ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

       เคร้ง!

       ในห้องมีเพียงเสียงของพีคซอร์ดกำลังเหวี่ยงจอบเท่านั้น  

       'หมายความว่ายังไง'
       
       โจมตีพลาดงั้นเหรอ  

       แต่ทันใดนั้นเอง

       ซู่ววว
              
       ลำแสงทั้ง 17 เส้นได้ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่ารอบตัวเฮลกาโอ  หลังจากนั้นพวกมันก็พุ่งเข้าใส่ร่างจ้าวแห่งเพลิงโลกันต์อย่างพร้อมเพรียง

       บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม...!

       อากาศโดยรอบพลันระเบิดออก  เกิดเป็นแผลตามตัวเฮลกาโอทั้งหมด 17 แห่งในทันที

       "อ๊าาาาก!"       

       เฮลกาโอส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด  นี่ไม่ใช่การโจมตีที่ผิดพลาด  แต่มันคืออำนาจที่แท้จริงของดาบแห่งแสง  ร่ายรำ  เป็นช่วงเวลาที่กริด  ผู้ซึ่งมีเลเวล 246 และจำนวนแต้มสถานะที่เหนือมนุษย์ทุกคนไปแล้ว  ตลอดสี่เดือนแห่งการฝึกฝนที่จบลง  เขาจึงสามารถสำแดงพลังของวิชาดาบแพ็กม่าที่แท้จริงออกมาได้ในวินาทีนี้

       "ฉันบอกแกไปแล้ว  ฉันเองก็เป็นตำนานเหมือนกัน!"

       ตัวกริดเองก็ประทับใจเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่น้อยไปกว่าใคร

       "เจ้านี่...!"

       ร่างของเฮลกาโอโซซัดโซเซ  ก่อนที่จะถูกขุดศิลาอัคคีก้อนแรกออกไป  เฮลกาโอนั้นอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อม  การโจมตีเมื่อครู่คงไม่อาจทำให้พลังชีวิตของมันลดลงไปได้  แต่ความจริงก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น  วิชาดาบร่ายรำได้ทำให้พลังชีวิตของมันลดลงไปถึง 1 ใน 10 ส่วนเลยทีเดียว

       ฝั่งกริดเองก็เริ่มมั่นใจ

       'ถ้าเป็นตอนนี้ก็คงพอสู้ได้'

       เคร้ง! เคร้ง!

       เสียงจอบสองหัวจากพีคซอร์ดที่ดังขึ้นไม่หยุดจากด้านหลัง  ทำให้กริดรู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นหลายเท่า  ทันใดนั้น  ที่มุมหนึ่งของวิสัยทัศน์จากหางตา  ไม้เท้าของเฮลกาโอก็พุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง

       เปรี้ยงง!

[ ท่านถูกการโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 7,930 หน่วย ]

       "...อั่กก!"
       
       กริดถูกไม้เท้าของเฮลกาโอพุ่งกระแทกใส่  โดยผ่านช่องว่างที่มีเพียงเล็กน้อยของคมมีดสีทองทั้ง 7 เล่มเข้ามา  เฮลกาโอพลันตะโกนขึ้นและรีบร่ายเวทย์

       "แกไม่ใช่มุลเลอร์!"

       ถูกต้อง  เขาไม่ใช่มุลเลอร์  หนึ่งวิชาดาบจากมุลเลอร์สามารถฟันเฉือนแขนขาเฮลกาโอให้หลุดขาดออกจากกันได้ทันที  แม้กริดจะมีอาวุธที่ทรงพลัง  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า  หากนำไปเทียบกับมุลเลอร์แล้วยังห่างชั้นอีกมาก

       เคร้ง! เคร้ง!

       คมมีดสีทองทั้งได้พุ่งเข้าไปยับยั้งการร่ายเวทย์ของเฮลกาโอส่วนหนึ่ง  อีกส่วนหนึ่งก็คอยปกป้องกริดไว้  ทว่ายามนี้  เฮลกาโออยู่ในโหมดรบพุ่งเต็มขั้น  มันทั้งเร็วและแข็งแกร่งกว่ายามปรกติ

       เปรี้ยงง!
       
       คมมีดสีทองที่ถูกเฮลกาโอซัดเข้าไป  พลันชะงักและร่วงลงพื้นไปนานกว่า 2 วินาที

       หลังจากนั้น

       ผลั่ก! 

       ไม้เท้าของเฮลกาโฮจู่โจมอย่างพริ้วไหว  มันสามารถตวัดหลบคมมีดได้ทุกเล่มและกระแทกใส่ท้องกริดอย่างจัง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,550 หน่วย ]

       'มันเจ็บนะโว้ย!'

       ชุดเกราะของกริดถูกเสริมแกร่งจนถึงระดับ +6 ทุกชิ้น  เขาใช้เงินจำนวนมหาศาลไปกับการ +9 ความผิดพลาด  ทำให้ต้องฝืนใจยอมรับว่าแค่ +6 ก็ยอดเยี่ยมมากแล้วสำหรับชุดเกราะ  ทว่าหลังจากการทดสอบจริงอยู่หลายครั้ง  กริดก็รู้สึกว่าพลังป้องกันเท่านี้นั้นเพียงพอแล้ว

       ราวหนึ่งเดือนก่อน  เขาไปได้ทดสอบพลังป้องกันตนเองกับผู้พิทักษ์พรไพรร่างจริงอีกครั้ง  และพบว่าความอึดค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจทีเดียว  แต่เฮลกาโอที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้มีพลังโจมตีที่รุนแรงเกินไปต่างหาก

       'ขนาดเราทำให้มันอ่อนแอลงด้วยการขุดศิลาอัคคีออกไปก้อนหนึ่งแล้วนะ...!'

       ผลั่ก! ผัวะ!

[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,590 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 3,480 หน่วย ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 4,900 หน่วย ]
[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย 7,700 หน่วย ]

       โอกาสคริติคอลมีสูงมาก  ในทุก 3 การโจมตีจะกลายเป็นคริติคอล 1 ครั้ง  ค่าพลังโจมตีพื้นฐานของเฮลกาโอก็นับว่ามหาศาล  ท่วงท่าอันเกรี้ยวกราดของมันได้สะกดข่มกริดไว้จนทำอะไรไม่สะดวก  ชายหนุ่มพยายามเอาชีวิตรอดมาได้ด้วยพลังชีวิต 1 ใน 3 ของหลอดที่เหลือ  และเขาพยายามสวนกลับไปด้วย <ความผิดพลาด>

        เคร้ง!

       กริดอาศัยแรงผลักที่เกิดจากการปะทะกันของความผิดพลาดและไม้เท้าเพื่อสร้างช่องว่าง  หลังจากนั้น  หนึ่งในวิชาดาบแพ็กม่าก็ถูกใช้ออกไป

       "คลื่น!"

       คลื่นสีขาวปนน้ำเงินได้กระจายออกไปทุกทิศทาง

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 18,500 หน่วย ]
[ ความเร็วของเป้าหมายลดลง ]

       กึก...

       กระแสของการดวลที่ตกอยู่กับเฮลกาโออยู่ฝ่ายเดียวในตอนแรกค่อยๆ ลดลงอย่างน่าตกใจ  กริดเริ่มสวนกลับไปได้ในบางครั้งและฉวยโอกาสนั้นตะโกนบอกพีคซอร์ด

       "เฮ้ นายน่ะ!  ยังไม่เสร็จขุดศิลาอัคคีก้อนแรกอีกรึไงฟะ!"

       พีคซอร์ดตอบกลับอย่างลนลาน

       "ฉันบอกนายไปแล้วว่านี่คือการขุดแร่ครั้งแรก!  ฉันไม่รู้เทคนิคเสียหน่อย!"

       "เฮ่อ… น่าหงุดหงิดจริง!"

       "..."

       เฮลกาโอคือจ้าวแห่งเพลิงโลกันต์  ในขณะที่กริดคือคลาสเลเจนดารีคนแรกของโลก  ตัวตนของสองคนนั้นทำให้พีคซอร์ดดูตัวเล็กลงไปถนัดตา  เขาย่อมหงุดหงิดที่ไม่อาจแสดงศักภาพในความเป็นอันดับ 16 ของโลกได้เลย

       กริดค่อยๆ อธิบายพีคซอร์ดต่อไป

       "มองไปรอบๆ ศิลาอัคคีให้ดี  มันจะมีบางจุดที่ยึดเกาะอยู่กับพื้นซึ่งดูแล้วอ่อนแอกว่าปรกติ  ให้ใช้จอบขุดลงไปตรงนั้น...!"

       "หุบปากซะ!"

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

       เฮลกาโอเสกบอลไฟนับร้อยพุ่งเข้าใส่  กริดรีบหยิบโล่เทวะออกมาบังไว้พร้อมกับเรียกคมมีดสีทองกลับมาป้องกันตัว

       บึ้ม!

       เฮลกาโอกระแทกไม้เท้าลงบนพื้นอย่างแรง  มันใช้คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นเพื่อส่งตัวกระโจนใส่บริเวณหัวไหล่ของกริด

       ฉึกฉึก! ฉึก!

       คมมีดสีทองรุมกระหน่ำเสียบร่างเฮลกาโออย่างไม่ลดละ  ทว่านั่นก็ไม่อาจหยุดความบ้าบิ่นของมันได้  เฮลกาโอใช้สองมือตะปบศีรษะของกริดไว้และตะโกนขึ้น

       "ถ้าเผาแกไม่ได้  ฉันก็จะบดขยี้แกเอง!"

       "...!"

       พรึบ!

       เพลิงทมิฬลุกโชนขึ้นบนท่อนแขนทั้งสองข้างและหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง  

       ซู่ววว!       

       "วะฮ่าฮ่าฮ่า!"

       แม้แต่ก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทรายด้วยความร้อนระดับนี้  แล้วกริดจะเหลืออะไร!  เฮลกาโอหัวเราะอย่างสะใจพร้อมกับคาดหวังว่าศีรษะของกริดจะถูกป่นเป็นเศษเนื้อเละเทะกระจัดกระจายไปทั่วห้อง  

       ทว่า  สิ่งเหล่านั้นกลับไม่เกิดขึ้น  เพราะกริดได้หยิบแหวนวงสีฟ้าออกมาและสวมเข้าไปที่นิ้ว

       "เมื่อกี้นายว่าไงนะ"

       "ฮ่าฮ่าฮ่า...!  หือ!"

       เสียงของมนุษย์ที่น่าจะตายไปแล้วกลับดังขึ้นอย่างชัดเจน  ในขณะที่เฮลกาโอกำลังตกตะลึง  กริดได้ใช้ <โทสะช่างตีเหล็ก> และตัดข้อมือทั้งสองข้างของมันด้วย <+9 ความผิดพลาด>

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคของ <ความผิดพลาด> แสดงผล  เกิดผลทักษะ <ผ่าสองซีก> โดยอัตโนมัติ ]

       ฉับ!!

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 46,940 หน่วย ]
[ ท่านตัดข้อมือทั้งสองข้างของ <เฮลกาโอ จ้าวแห่งเพลิงโลกันต์>  ส่งผลให้ <เฮลกาโอ> ขาดอิสระในการเคลื่อนไหว  พลังโจมตีและความเร็วโจมตีขะลดลงอย่างมหาศาล ]

       "อ๊ากกกก!"

       เสียงร้องอันโหยหวนของเฮลกาโอได้ดังกึกก้องไปทั่วทั้งดันเจี้ยน

       กริดแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย

       "ยกที่สองเริ่มได้!"

       กริดผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนและเรียนรู้วิธีการใช้แหวนโดรันให้เต็มประสิทธิภาพ  ตัวอย่างเช่น  เขาจะสวมมันในตอนที่โดยศัตรูโจมตีด้วยท่าใหญ่เท่านั้น

       นี่ถือเป็นการใช้แหวนโดรันและเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มค่ามากที่สุด  ส่วนอีกฝ่าย  เฮลกาโอสูญเสียพลังชีวิตไปราว 30%หลังจากที่กริดใช้ทักษะ <สังหาร> <มายาร่ายรำ> <ร่ายรำ> <และคลื่น> ออกไปอย่างต่อเนื่องหลังจากนั้น

       และตอนนี้นี่เอง

       เคร้ง!

       "เยี่ยม!  ฉันทำได้แล้ว!  ฉันขุดศิลาอัคคีได้แล้ว!"

       พีคซอร์ด  ชายผู้ที่เล่นซาทิสฟายมานานกว่าหนึ่งปีครึ่ง  ยามนี้เป็นครั้งแรกซึ่งเขาได้สัมผัสถึงความรู้สึกอันยอดเยี่ยมที่ขุดแร่ล้ำค่าออกมาได้

       "อั่ก...!  พวกแก...!"

       เพลิงทมิฬที่รายล้อมร่างกายเฮลกาโอได้อ่อนแอลงหลายเท่า  กริดไม่สงสัยเลย  การโจมตีชุดต่อไปจะต้องเป็นการปิดฉากอย่างแน่นอน

• Next
• Previous