จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 129

       เมื่อบ็อกซ์เดินมาเห็นโทบัน เขาจึงทักทายด้วยรอยยิ้ม

       "คุณมาถึงนานรึยัง"

       บ็อกซ์จัดว่าเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา… ผิวพรรณกระจ่างใส คางเรียวเข้ารูป… ดวงตาเฉียบคมกระชากใจหญิงสาว… เส้นผมสีดำขลับที่ยาวสลวยได้ถูกมัดรวบไว้… ทั้งหมดทั้งมวลผสานกับการแต่งกายอย่างลงตัว ดูราวกับบ็อกซ์เป็นนายน้อยตระกูลมหาอำนาจที่พบเห็นได้บ่อยในภาพวาดแนวตะวันตก

       แต่มีข่าวลือว่า นอกเหนือจากความหล่อเหลาเอาการนี้ บ็อกซ์ชอบเล่นกับจิตใจของหญิงสาว… จนถึงขั้นได้รับฉายาว่า <เจ้าชายมือปลาหมึก>… เขาควงผู้หญิงทีละหลายคนในเวลาเดียวกัน… จึงไม่แปลกที่จะมีบางส่วนที่โกรธแค้นและก่อตั้ง <กลุ่มสังหารบ็อกซ์> ขึ้น

       "มาได้จังหวะพอดี"   

       โทบันผู้ซึ่งกำลังวิตกกังวลหลังจากได้คุยกับสายสืบ… เขากล่าวต้อนรับบ็อกซ์เล็กน้อย ก่อนจะหันไปทักทายกับแบล็กเท็ดดี้และอาสึกะเช่นกัน… แต่ทั้งสองคนไม่ชอบสุงสิงกับใคร จึงทำเป็นเมินเฉยต่อคำทักทาย… เพียงแค่พูดขึ้นสั้นๆ ว่า  

       "รีบไปกันเถอะ"

       แบล็กเท็ดดี้คือชายวัย40ที่มีส่วนสูงถึง2เมตร… ไม่เพียงแต่รูปร่างที่กำยำสูงใหญ่ แววตายังเปี่ยมไปด้วยความดุดันป่าเถื่อน… ทว่าเขากลับชอบถือตุ๊กตาหมีตัวเล็กน่ารักไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา… ซึ่งไม่เข้ากับภาพลักษณ์และอายุเลยสักนิดเดียว… ถึงโทบันจะเคยพบมาหน้าแล้วหลายครั้ง แต่เขาก็ปรับตัวให้ชินไม่ได้สักที

       'ตุ๊กตาหมีตัวนั้น...'

       ด้วยความสัตย์จริง มันเป็นการยากที่จะจ้องมองเข้าไปตรงๆ ได้… ฝ่ามืออันใหญ่ยักษ์ซึ่งมีเส้นขนสีดำรุงรัง… ได้ลูบไปที่หัวของตุ๊กตามีเบาๆ อย่างทะนุถนอม

       เมื่อสายสืบทำการกระซิบกระซาบบางอย่างกับโทบัน เขาก็พลันขมวดคิ้วอีกครั้ง

       "โทบัน… ชายคนที่สังหารสันตะปาปากำลังสวมชุดแสงศักดิ์สิทธิ์อยู่… เป็นโอกาสดีที่เราจะถือโอกาสนี้ลงโทษเขาในนามแห่งโบสถ์"

[ เนื้อหาของภารกิจ <ทายาทแห่งฟรานซ์> ถูกเปลี่ยนแปลง ]

       "นี่มัน"

       สีหน้าโทบันเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นรายละเอียดภารกิจใหม่… เขาอธิบายเหตุการณ์ปัจจุบันให้กลุ่มของบ็อกซ์ฟัง

       "สมบัติที่ฉันต้องไปขโมยมาไม่ได้อยู่ในวาติกันแล้ว… มีผู้เล่นบางคนตัดหน้าไป… พวกเราจึงต้องไล่ล่ามันแทน"

       บ็อกซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

       "ผู้เล่นงั้นหรือ… ฉันว่าคงมีเรื่องเสียเงินเสียทองแน่… ถึงจะไม่รู้ว่าใคร แต่คนสติดีไม่มีทางยกไอเท็มภารกิจให้คนแปลกหน้าฟรีๆ… หมอนั่นจะต้องเรียกร้องเป็นเงินมหาศาล"

       โทบันส่ายศีรษะ

       "ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เงิน… เราจะเป็นจะต้องสู้กับคนๆ นั้น… รายละเอียดระบุไว้ชัดเจนว่าเราต้องฆ่ามันเพื่อให้สมบัติทุกชิ้นดรอป"

       สีหน้าของบ็อกซ์กลับมาเป็นปรกติอีกครั้ง

       "จริงหรือ… งั้นก็ง่าย"

       4คนตรงนี้ล้วนเป็นแร้งเกอร์อันดับต้นๆ ของโลก… ถ้าหากพวกเขาร่วมมือกัน ไม่มีผู้เล่นคนใดที่หนีรอดเงื้อมมือไปได้แน่ 

       "ฉันจะรีบสืบหาที่อยู่ของมันเอง"

       บ็อกซ์ออกอาการมั่นใจ… ส่วนทั้งแบล็กเท็ดดี้และอาสึกะต่างก็พ่นลมหายใจออกมาราวกับเป็นเรื่องง่าย… โทบันจำเป็นต้องเบรกอารมณ์ของพวกเขาไว้เพื่อไม่ให้ประมาท

       "ถึงภารกิจจะเปลี่ยนเป็นสู้กับผู้เล่นด้วยกัน… แต่ระดับความยากก็ยังคงเป็นSSอยู่… อีกฝ่ายต้องไม่ธรรมดาแน่… พวกเราไม่ประมาทจะดีกว่า… นี่คือรายละเอียดของภารกิจฉัน"

       โทบันแบ่งบันหน้าต่างภารกิจให้ทั้งสามได้อ่าน

[ ทายาทแห่งฟรานซ์ (2) ]
ระดับความยาก : SS
...
       จากข้อมูลที่สายสืบเล่ามา… ชายคนหนึ่งได้สังหารสันตะปาปาเดริโก้ด้วยตัวคนเดียวและนำสมบัติของฟรานซ์ทุกชิ้นไป
       โชคไม่ดีนัก ดูเหมือนเขาคนนั้นสามารถสวมใส่เซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ว่ากันว่ามีเพียงฟรานซ์เท่านั้นที่ใส่ได้
       ดังนั้นแผนการของปาสคาลที่จะพิสูนจ์ตัวตนจึงค่อยๆ หมดความน่าเชื่อถือ
       รีบหาให้พบแล้วฆ่าเขาซะ!
       หลังจากนั้นก็นำสมบัติของฟรานซ์กลับไปให้ปาสคาล
...
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : สังหารชายลึกลับและนำเซ็ตแสงศักดิ์สิทธิ์กลับไป
รางวัลสำเร็จภารกิจ :
- เลเวลเพิ่มขึ้น 5 ระดับ
- <ดาบแห่งปัญญา>
บทลงโทษภารกิจล้มเหลว :
- แผนของปาสคาลจะล้มเหลว
- ท่านจะถูกปาสคาลเกลียดขี้หน้า

       "......"

       สีหน้าของบ็อกซ์ตึงเครียดทันที… แม้กระทั่งแบล็กเท็ดดี้เองก็ยังชะงักไปในระหว่างลูบหัวตุ๊กตาหมี… บรรยากาศของทั้งสี่ถูกความเงียบงันเข้าแทรก… อาสึกะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นมาเป็นคนแรก

       "แม้แต่ฉันก็ไม่อาจเอาชนะสันตะปาปาด้วยตัวคนเดียวได้"

       อาสึกะผู้ซึ่งอยู่อันดับที่28ของโลกตอนนี้… ภายในกิลด์ได้มีการนำเธอไปเปรียบกับป็อนหรือเรกัสอยู่บ่อยครั้ง… และในความเป็นจริง เธอเองก็เลยล้มมอนสเตอร์ระดับบอสที่มีเลเวล200ต้นๆ มาแล้วตามลำพัง… แต่จากข้อมูลที่มี… สันตะปาปาเดรวิโก้มีเลเวลอย่างต่ำอยู่ที่330

       ไม่ใช่บอสที่เธอจะออกไปล่าตามลำพังไหว… แต่จากคำอธิบายภารกิจ… ชายลึกลับคนนั้นกลับสามารถทำได้   

       "ใครบางคนที่้เก่งพอจะล้มสันตะปาปาด้วยตัวคนเดียวงั้นหรอ… อย่างน้อยก็ต้องอยู่ในอันดับท็อป10ของโลก… และมีคลาสลับ… หรือจะเป็นแอ็กนัส"

       อันดับ7ของโลก แอ็กนัส… เขาคือ1ใน3ของผู้มีคลาสลับระดับอีปิก… วีรกรรมที่แอ็กนัสสร้างไว้นั้นมีไม่น้อย

       เสียงของบ็อกซ์เริ่มตื่นเต้น

       "ถ้าเป็นหมอนั่นก็ดีสิ เราจะได้รู้สักทีกว่าคลาสลับเกรดอีปิกของมันคืออะไรกันแน่"

       แต่แบล็กเท็ดดี้กลับไม่เห็นด้วย
       
       "คู่ต่อสู้เก่งมากเลยไม่ใช่หรอ… พวกเราอาจต้องตายกันหมดก็ได้"

       อาสึกะโพล่งขึ้น

       "ถ้านายกลัวนักก็กลับไปซะ! ฉันจะสู้!"

       "คุณหนู..."

       อาสึกะคือบุตรสาวของประธานกลุ่มทุนยักษ์ใหญ่ระดับโลก… และแบล็กเท็ดดี้ก็คือผู้ติดตามของเธอ… เขาเริ่มเล่นเกมนี้เพราะคำสั่งจากอาสึกะ… เธอต้องการจะมีคนคอยตามรับใช้ในซาทิสฟาย... คนๆ นั้นจึงต้องเป็นแบล็กเท็ดดี้    

       ในตอนแรกแบล็กเท็ดดี้เองก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นยังไง… แต่เขาก็เล่นตามอาสึกะมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นแร้งเกอร์… บัดนี้เขาคือนักเล่นเกมเต็มตัวแล้ว… จนทำให้บางครั้งก็หลงลืมจุดประสงค์แรกเริ่มที่มาเล่นเกมนี้ไป 

       "งั้นผมไปนะ… ผมไม่อยากเสียค่าประสบการณ์… แต่ละเลเวลกว่าจะอัพได้ช่างยากเย็น"

       "จะเอาแบบนี้ใช่ไหม!! นายคิดดีแล้วหรอ… งั้นก็ดี… ฉันไล่นายออก! ฉันไม่ต้องการผู้ติดตามที่ไม่ยอมฟังคำสั่ง!"

       "ผมล้อเล่นคุณหนู… ผมจะสู้เคียงข้างคุณ"

       แบล็กเท็ดดี้คือเสาหลักของครอบครัวที่ต้องดูแลพ่อแม่ซึ่งแก่เฒ่าและพี่ชายที่ป่วยหนัก… เขาจำเป็นต้องใช้เงินเดือนก้อนโตจากอาสึกะเพื่อดำรงชีวิตและรักษาพี่ชาย… จึงไม่อาจขัดคำสั่งเธอได้… แต่ความจริง… ไม่เพียงแค่เรื่องเงินเท่านั้น… แบล็กเท็ดดี้ได้คอยดูแลอาสึกะตั้งแต่เธอยังมีอายุเพียง5ขวบ… เขาจึงรู้สึกผูกพันธ์กับเธอไม่น้อย 

       "ถ้ามีไฟกันแล้วก็ออกเดินทางเถอะ!"

       กลุ่มคนที่ออกตามล่าชายลึกลับผู้สังหารสันตะปาปาได้รวมตัวขึ้น… พวกเขาอาศัยความช่วยเหลือจากข้อมูลและคำแนะนำของสายสืบ จนทำให้รู้ถึงเส้นทางที่ชายลึกลับมุ่งหน้าไป 

       หลังจากนั้น3ชั่วโมง… ภายในป่าอันมืดสนิทราวกับกลางคืน.… ต้นไม้ได้บดบังแสงอาทิตย์ไว้จนมืดสนิท… โทบันก็ได้เห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ตรงหน้า   

       "ชู่ว!"

       โบทันออกคำสั่งให้ทุกคนหยุด พวกเขาทั้งสี่รีบไปซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ทันที

       "คนนั้นหรือ" บ็อกถามขึ้นเมื่อเห็นชายผมดำคนหนึ่งกำลังเดินห่างออกไปราว100เมตร

       โทบันพยักหน้า 

       "ถูกต้อง เป็นชายคนนั้นไม่ผิดแน่… ระบบเกมระบุไว้ว่าอย่างนั้น"

       บ็อกซ์พลันต้องประหลาดใจ

       "แต่ผ้าคลุมนั่นมันอะไร… หมอนี่ดูจนมากเลยนะ… ผิดตัวรึเปล่า"

       โทบันตอบกลับไป

       "ผู้เล่นระดับสูงส่วนมากจะไม่สวมไอเท็มที่ดีที่สุดไว้กับตัว… เพื่อจะได้ไม่เป็นที่สะดุดตายังไงล่ะ"

       โทบันรู้สึกคุ้นตากับผ้าคลุมนั่น… แต่ด้วยความราบเรียบไร้ลวดลาย ทำให้โทบันไม่อยากเก็บมันไปคิดให้รกสมอง

       อาสึกะหันไปส่งสายตาให้แบล็กเท็ดดี้ 

       ผู้ติดตามที่รับใช้มานานเกือบ20ปีมีหรือจะไม่เข้าใจ 

       "ตกลง ฉันจะทดสอบหมอนั่นเอง" ทันใดนั้นแบล็กเท็ดดี้ก็เริ่มใช้ทักษะ

       "อัญเชิญหมีดำ!"

       โฮกกกก!

       หมีสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดของโลกคือหมีกริซลี่… เพศผู้จะมีร่างกายสูงใหญ่กว่า3เมตรและหนักกว่า600กิโลกรัม… เทียบได้กับรถยนต์ขนาดย่อมเลยทีเดียว… แต่หมีดำที่แบล็กเท็ดดี้อัญเชิญออกมา กลับมีความสูงใหญ่และหนักกว่าหมีกริซลี่ถึง1.5เท่า

       หมีดำยักษ์ได้คำรามเสียงดังและพุ่งเข้าใส่ชายผมดำปริศนาด้วยความเร็วสูง

       "......"

       ชายคนดังกล่าวที่กำลังเดินฮัมเพลงอย่างสบายใจพลันต้องชะงักไปทันทีที่ได้ยินความวุ่นวาย… เมื่อเขาหันมา… โทบันก็เห็นอย่างชัดเจนว่าชื่อตัวละครเหนื่อศีรษะถูกเขียนไว้ว่า <กริด>  

       ดวงตาโทบันเบิกโพลง

       'เอ๋… ทำไมถึงเป็นกริดได้ล่ะ'

       โฮกกกก!

       ในระหว่างที่โทบันกำลังสับสน หมีดำก็ได้ตะปบอุ้งเท้าเข้าใส่ใบหน้ากริดเต็มแรง… เมื่อโทบันได้สติจึงรีบตะโกนขึ้นห้ามไว้ 

       "ห--หยุดก่อน! รีบหยุดหมีเร็ว!"

       "อะไรของนาย… จู่ๆ ก็พูดแบบนี้ ใครจะไปห้ามทัน"

       ในขณะที่แบล็กเท็ดดี้กำลังชะงักไปเพราะคำพูดโทบัน

       ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

       หมียักษ์สีดำได้โดนเฉือนเข้าไปสิบกว่าครั้งจนสลายไปในพริบตา… เกิดเป็นเพียงแสงสีเทาขึ้นในเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น 

       "...แข็งแกร่ง!"

       บ็อกซ์กล่าวชื่นชม

       ชายผมดำคนนี้ได้ใช้มีดสั้นจัดการกับมอนสเตอร์อัญเชิญที่มีเลเวล200แทบจะในทันที… ต้องมีพลังโจมตีมหาศาลขนาดไหนกันนะ… บ็อกซ์รู้จักเพียงสองคนที่มีพลังทำลายสูงระดับนี้… หนึ่งคือจิสึกะ… ส่วนอีกหนึ่งคือจอมเชือด    

       'นั่นสินะ… สมกับที่ฆ่าสันตะปาปาได้ด้วยตัวคนเดียว… แต่ชื่อกริด… ทำไมเราถึงไม่คุ้นหูเลย'

       ไม่ใช่แร้งเกอร์งั้นหรือ… แล้วทำไมคนที่ไม่ใช่แร้งเกอร์ ถึงแข็งแกร่งกว่าแร้งเกอร์ได้ 

       'หรือเป็นเพราะคลาสลับ'

       ในขณะที่บ็อกซ์กำลังคาดเดาไปต่างๆ นาๆ… แบล็กเท็ดดี้ก็กำลังโกรธจัดได้ที่ 

       "ไอ้คนจิตใจอำมหิต! แกฆ่าหมีทั้งตัวได้โดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยงั้นรึ!"

       "ฮ--เฮ้! หยุดก่อน!"

       โทบันรีบห้ามมวยไว้… แต่ดูเหมือนจะไร้ผล… แบล็กเท็ดดี้ผู้รักหมีเป็นชีวิตจิตใจ ในยามที่เขาน็อตหลุด… มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ห้ามได้คืออาสึกะ... แต่ในสถานการณ์เช่นนี้อาสึกะย่อมไม่คิดจะห้ามอยู่แล้ว

       "อัญเชิญกลุ่มอัศวันหมีน้ำตาล!"

       หมีสีน้ำตาลจำนวน3ตัวที่มีขนาดเล็กกว่าหมีดำ2เท่าได้ปรากฏขึ้น… แต่คราวนี้พวกมันมาเต็มยศ ทั้งเกราะ หมวก ถุงมือ ดาบและโล่… ทุกตัวล้วนมีเลเวลที่สูงถึง240… แบล็กเท็ดดี้รีบออกคำสั่ง   

       "จงออกไปแก้แค้นให้พวกพ้องของแกซะ!"

       โฮกกกก!       

       หมีทั้งสามตัวย่อมมีอารมณ์แบบเดียวกับผู้ที่อัญเชิญมันออกมา… ความโกรธเกรี้ยวถาโถมเข้าใส่กริดอย่างไม่หยุดหย่อน… หมีพวกนี้ไม่ใช่กระจอก พวกมันเป็นถึงอัศวินที่ทีมีวิชาดาบอันยอดเยี่ยม ทว่าความได้เปรียบก็คงอยู่ไม่นาน กริดซึ่งมีความไวเป็นเลิศได้ฉกฉวยโอกาสโจมตีเข้าใส่ช่องว่างระหว่างเกราะ… ทว่าสัตว์อัญเชิญไม่รู้จักความเจ็บปวด… พวกมันเอาแต่เหวี่ยงดาบใส่กริดไม่หยุดมือแม้จะมีบาดแผลเต็มตัว 

       กริดจุ๊ปากเล็กน้อย 

       "ลำบากเอาเรื่องแฮะ"

       เป้งเป้งเป้ง!
       
       กริดขว้างลูกดอกทั้งสามเข้าใส่อัศวินหมี… หมอกพิษได้ระเบิดกระจายออกไปทั่วบริเวณ 

       ฮูมมมม!

       หมีอัศวินที่ติดพิษทั้งสามตัวได้ยืนอ่อนแรงด้วยบาดแผลเต็มตัว… กริดรีบอาศัยช่องว่างนี้ปิดเกมทันที… หลังจากนั้นก็หันไปจ้องมองกลุ่มคนที่ยืนอยู่ในป่าฝั่งตรงข้าม

       "หมีพวกนี้มันอะไรกัน หลุดมาจากสวนสัตว์งั้นหรอ"

       เมื่อได้เห็นการต่อสู้เมื่อครู่ชัดๆ… โทบันจึงมั่นใจว่าเป็นกริดไม่ผิดตัวแน่

       'ระบบไม่ได้ผิดพลาด… กริดคือคนที่สังหารสันตะปาปาจริงๆ'

       แบล็กเท็ดดี้คือผู้เล่นคลาสอัญเชิญอันดับ1ของโลก… ในขั้นตอนทดสอบเข้ากิลด์ เขาได้อัญเชิญหมีสีน้ำตาล3ตัวเมื่อครู่ออกมาสู้กับเฟคเกอร์… ซึ่งการต่อสู้เป็นไปอย่างสูสีคู่คี่และตื่นเต้น… ทว่ากริดกลับซัดพวกมันจนตายเรียบภายในไม่ถึง2นาที  

       'เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง'

       กริดคือคนที่เซดาก้าห์คาดเดาว่าจะเป็นคลาสลับเกรดเลเจนดารี… เป็นเกรดที่สูงที่สุดซึ่งคลาสในซาทิสฟายจะมีได้… แต่ถึงกระนั้นเลเวลของกริดก็ยังน้อยมาก… เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขามีเลเวลเพียงแค่100ต้นๆ เท่านั้น   

       'แต่ไม่เป็นไร แบบนี้นับว่าดีแล้ว'

       โทบันมีคำถามมากมายในหัวก็จริง… แต่ถ้าเขาค่อยๆ พูดกับกริดดีๆ ล่ะก็… บางทีกริดอาจให้ความร่วมมือกับภารกิจ  

       ทว่าทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่คิด

       "นี่! กริด..."

       "ฉันไม่ให้อภัยแกแน่นอน!"

       ในขณะที่โทบันจะโผล่หน้าออกไปทักทาย… แบล็กเท็ดดี้ก็กระโจนออกมาจากพุ่มไม้และเรียกสัตว์อัญเชิญตัวใหม่ออกมา… คราวนี้แม้แต่อาสึกะเองก็เข้าไปโจมตีด้วย  

       โทบันพลาดไปมหันต์… เมื่อลองคิดดูให้ดี กริดไม่เคยได้เจอหน้าสมาชิกใหม่เลยสักครั้ง… พวกเขาจึงไม่รู้จักหน้าตาของกันและกัน… แม้จะเคยเห็นชื่อผ่านๆ ในรายชื่อสมาชิกกิลด์บ้าง แต่จะมีสักกี่คนที่เก็บไปจำใส่ใจ    

       "เฮ้! พวกนายทุกคนหยุดก่อน… พวกเราคือกิลด์เดียวกันนะ!"

       โทบันต้องการจะทำให้ทุกอย่างเย็นลง แต่ก็ไร้ความหมาย… การโจมตีผสานของอาสึกะและแบล็กเท็ดดี้ได้ทำให้กริดต้องชักดาบใหญ่ออกมา

       "เห… ชักจะน่าสนใจแล้วสิ"

       บ็อกซ์รู้ตัวจริงของกริดทันทีที่เขาชักดาบใหญ่สีดำออกมาถือ… เขายิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับใช้ทักษะหุ่นเชิดไม้ตายของลิงค์เกอร์เพื่อเข้าควบคุมร่างโทบัน 

       สถานการณ์พลันแย่ลงถนัดตา… โทบันรู้สึกอยากจะร้องไห้

• Next
• Previous