จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 103

       "เอ่อ… นาย..."

       สมาชิกไจแอนท์พลันตื่นตระหนกทันทีที่กริดชักดาบออกมา… พวกมันต่างหันหน้าเลิ่กลั่กมาคุยกันเอง

       <หมอนี่โมโหเรื่องอะไร… พวกเราทำอะไรผิดงั้นหรอ>

       <สิ่งที่ทำให้เขาโกรธได้… หรือจะเป็นเรื่องที่เราซ้อมเจ้าหนูไอเบลลินนั่น…  ㅡㅡ;>

       <เห…  ㅋㅋ จะเป็นแบบนั้นได้หรอ… ㅋㅋㅋเขาคือหน้าใหม่ที่เพิ่งจะเข้ากิลด์มาได้ไม่กี่วันเอง… จะไปมีความรู้สึกสนิทชิดเชื้อกับเพื่อนร่วมกิลได้ยังไง… คนธรรมดาไม่มีทางเป็นแบบนี้หรอก>

       <หมอนั่นอาจเป็นพวกพิเศษ… หรือไม่ก็อาจรู้จักกับไอเบลลินมาก่อนหน้านี้แล้ว>

       <ว้า… แย่จังแฮะ ㅡㅡ  แบบนี้งานยุ่งแน่... >

       ในขณะที่สมาชิกบางคนกำลังเข้าใจผิด แต่กลับมีอีกคนโพล่งขึ้น… ชายคนนี้มีชื่อว่า 'เกรย์แบร์' 

       <บางทีเขาอาจไม่ได้โมโหเพราะไอเบลลิน… ลองดูสิ… เขาไม่แม้แต่จะมองไอเบลลินเลยด้วยซ้ำ>

       สมาชิกที่เหลือต่างสนใจเหตุผลของเกรย์แบร์ 

       <ถ้าไม่ใช่ไอเบลลิน… แล้วจะเป็นเพราะอะไรได้อีกล่ะ...>

       <พวกนายเห็นทั่งเหล็กนั่น กับของซึ่งดูเหมือนไว้สร้างไอเท็มที่อยู่หน้าเตาหลอมรึเปล่า… บางทีก่อนหน้านี้เขาอาจกำลังสร้างอะไรบางสิ่งอยู่>

       <อะฮ่า! ต้องใช่แน่! พวกเราทำให้งานของเขาเสียหาย! ก็เลยโมโหไง!>

       ต้องขอบคุณเกรย์แบร์ สมาชิกกิลด์ไจแอนท์จึงคลายความสงสัยและหันมาขอโทษกริด

       "พวกเรามารบกวนเวลาทำงานสินะ… ต้องขอโทษด้วยจริงๆ... แล้วจะชดเชยให้ทีหลังนะ… แต่ก่อนอื่นช่วยใจเย็นลงหน่อย… เรามาคุยข้อเสนอกัน… หัวกิลด์ไจแอนท์ คริส ได้ส่งให้พวกเรามาเชิญนายเข้าร่วมกิลด์… รู้สึกยังไงบ้าง… เป็นเกียรติสุดๆ ไปเลยใช่ไหม… อารมณ์โกรธเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้งรึยัง..."

       จำนวนคนที่เดินเข้ามาภายโรงตีเหล็กมีมากกว่า10… ที่จริงพวกมันก็เคยเห็นช่างตีเหล็กผลิตอาวุธมาบ้าง… ส่วนใหญ่จะใช้เวลาเฉลี่ยอยู่ที่2-3ชั่วโมง หรือถ้าหากนานหน่อย ก็คือการที่ช่างตีเหล็กอยู่หน้าเตาหลอมนานกว่าเดิม… อาจกินเวลาซัก3-4ชั่วโมง 

       ตลอดหนึ่งเดือนเต็ม จะมีไอเท็มเกรดอีปิกโผล่ขึ้นมาสัก1-2ชิ้นเท่านั้น… ส่วนที่เหลือคือขยะ… แล้วช่างฝีมือนิรนามคนนี้จะสร้างความแตกต่างได้ขนาดไหนกัน… ขั้นตอนการทำของเขาก็ดูเหมือนกับช่างตีเหล็กทั่วไป… อาจจะสร้างไอเท็มเกรดอีปิกได้มากกว่าปรกติหน่อยก็เถอะ… แต่คนพวกนี้ก็ไม่คิดว่ากริดจะพิเศษอะไรมากมายกว่าช่างตีเหล็กคนอื่นนัก… ดังนั้นงานที่ถูกทำลายไปของกริดจึงไม่อยู่ในสายตา    

       "เอาล่ะ… เก็บดาบก่อนเถอะ… อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่กับแค่ไอเท็มชิ้นเดียวเลยนะ… ฮ่าฮ่าฮ่า!"

       "...'แค่' งั้นหรอ..."

       กริดชะงักการเหวี่ยงดาบไปเล็กน้อย… เขาพลันกัดฟันจนเกิดเสียง 'กรอด' ออกมาดังลั่น 

       "แค่ไอเท็มชิ้นเดียวงั้นหรอ… พวกแกเคยสร้างไอเท็มขึ้นมาด้วยตัวเองรึเปล่า… คิดดูถูกคลาสของฉันรึไง… เคยคิดบ้างรึเปล่าว่าต้องใช้ความเพียรพยายามมากแค่ไหน… คิดว่าจะดูถูกฉันได้ เพียงเพราะพวกแกเป็นคนของกิลด์ใหญ่อย่างนั้นสินะ..."

       กรอด...

       กริดกำดาอินสเลฟในมือแน่นจนเส้นเลือดปูด… ใบหน้าของเขาเอาจริงเอาจังเตรียมเปิดศึก 

       ไอเบลลิน… เจ้าหนุ่มผู้ซึ่งเอาชีวิตรอดมาได้อย่างยากลำบากด้วยทักษะ 'ความเชื่อนักสู้'... พลันรีบส่งข้อความส่วนตัวมาหากริด

       --กริด… ใจเย็นลงก่อน… พวกมันมี12คนเลยนะ! นายอาจตายได้ถ้าต้องสู้คนเดียว… ช่วยพูดถ่วงเวลาไว้จนกว่าฉันจะฟื้นฟูกลับมาเถอะ!

       ไอเบลลินเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เข้าร่วมปาร์ตี้ล่ามาลาคัส… เขารู้ดีว่ากริดแข็งแกร่ง… ในตอนนั้นกริดคือคนที่ปลิดชีพมาลาคัสด้วยกระบวนดาบพิเศษแปลกตา… แต่คราวนี้ศัตรูมีถึง12คนที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง เลเวลของแต่ละคนไม่ต่ำกว่า150… ดังนั้นกริดที่มีเลเวลเพียง97จึงไม่น่าจะรับมือ1ต่อ12ได้ไหว    

       ไอเบลลินคิดอยากให้กริดใจเย็นลง… แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิด 

       "ไอ้พวกระยำอย่างแก… ฉันไม่ชอบวิธีการพูดของพวกแกสักนิด... ถึงจะขอโทษแล้วก็เถอะ… ตายซะ!"

       เกรย์แบร์จุ๊ปากเล็กน้อยอย่างสบอารมณ์ 'โง่ฉิบ… ไอ้พวกไม่ได้ความเหล่านี้ดันไปพูดให้ช่างฝีมือนิรนามโกรธได้'

       ที่จริงแผนของพวกมันคือการเจรจาต่อรองให้ช่างฝีมือนิรนามกลับไป... โดยที่อีกฝั่งทำการถ่วงเวลากำลังหลักของเซดาก้าห์ไว้… นี่คือคำสั่งที่ได้รับมา… แต่ปัญหาคือหัวหน้าของพวกมันโดนไอเบลลินเก็บไปแล้วสองรอบจนเข้าเกมมาไม่ได้อีก…    

       'พอหัวหน้าไม่อยู่ก็ไม่มีคนช่วยพูดให้… สถานการณ์จึงแย่ลงอย่างที่เห็น… แต่ช่างเถอะ'

       อีกฝ่ายเป็นแค่ช่างตีเหล็ก… ถึงหมวกและดาบในมือจะดูน่ากลัว… แต่มันก้ไม่สมเหตุสมผลตั้งแต่แรกแล้ว  

       'ช่างตีเหล็กจะไปถือดาบใหญ่ได้ยังไง… ต่อให้เขาเหวี่ยงดาบไปมาก็คงไม่มีดาเมจ… ถึงเขาจะโกรธแล้วทำอะไรได้ล่ะ… ในมือการเจรจาล้มเหลว ก็มีแต่ต้องใช้กำลังพาตัวกลับไปเท่านั้น'

       เกรย์แบร์และสมาชิกคนอื่นต่างคิดจะอัดกริดให้หมดสภาพ… ทว่าเมื่อกริดย่างกรายเข้ามา... 

       ฟุ่บ! ฉัวะ!

       "เอ๋..."       
       
       รอยยิ้มพลันหายไปจากใบหน้าของสมาชิกไจแอนท์ทันที… เป็นเพราะดาบยักษ์เล่มนี้ได้ฟาดฟันเข้าใส่พวกมันคนหนึ่งด้วยความเร็วสูงสุด

       "อ๊ากกกก!"

       เพียงการโจมตีเดียว… เป็นแค่การโจมตีธรรมดาที่ราบเรียบ… ไม่มีการใช้ทักษะ… มีเพียงการเหวี่ยงดาบมาด้านหน้า… หนึ่งในสมาชิกปาร์ตี้ที่มีเลเวลสูงกว่า150 กลับต้องสูญเสียพลังชีวิตไปเกินครึ่งหลอด    

       "บ้าน่า!"

       คนที่โดนโจมตีเข้าไปเป็นคลาสนักสอบสังหาร… โดยปรกติแล้ว…  คลาสนักลอบสังหารจะมีพลังป้องกันและพลังชีวิตที่น้อย… หากถูกอาชีพสายโจมตีอัดเข้าไปเต็มๆ ก็คงได้ปางตายเหมือนกัน… แต่ไม่ใช่ว่าศัตรูเป็นแค่ช่างตีเหล็กหรอกหรือ… ช่างตีเหล็กไม่ใช่คลาสสายโจมตี… อย่าว่าแต่โจมตีเลย คลาสสายต่อสู้ก็ไม่ใช่ด้วยซ้ำ… ช่างตีเหล็กคือคลายสายผลิต… ไม่ควรมีพลังโจมตีที่รุนแรงได้    

       แต่การโจมตีจากกริดเมื่อครู่กับแรงจนผิดปรกติ

       'ช่างตีเหล็กบ้าอะไรกัน...'

       'แถมนักลอบสังหารก็มีความว่องไวสูง… แต่กลับถูกลอบโจมตีจนหลบไม่ทัน... จากช่างตีเหล็ก...'

       'ไม่สิ… มันแปลกตั้งแต่ช่างตีเหล็กถือดาบใหญ่แล้ว...'

       ในซาทิสฟาย ดาบใหญ่คืออาวุธเฉพาะของนักรบที่มีค่าพละกำลังสูงเท่านั้น… แถมดาบเล่มนี้ก็ยังดูมีขนาดใหญ่กว่าปรกติ… แล้วทำไมกริด ผู้ที่เป็นช่างตีเหล็ก ถึงสามารถกวัดแกว่งมันได้อิสระดังใจนึก...   

       'นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่!'

       ในขณะที่คนของไจแอนท์กำลังตกตะลึง… กริดได้ฉวยโอกาสที่นักลอบสังหารคนนั้นกำลังอยู่ในอาการมึนงงโจมตีซ้ำเข้าไป 

[ สมาชิกปาร์ตี้ คิโด เสียชีวิตแล้ว ]

       "..."

       สมาชิกกิดล์ไจแอนท์ตายด้วยการฟันเพียง2ดาบเท่านั้น… จากช่างตีเหล็ก… พวกมันต่างตกตะลึงทันที   

       แม้แต่ไอเบลลินเองก็เช่นกัน 

       '...แข็งแกร่ง!'

       ระหว่างการล่ามาลาคัส… กริดไม่ได้แสดงฝีมือมากนัก… การโจมตีอันทรงพลังถูกแสดงให้เห็นเพียงครั้งเดียวในยามที่ปิดฉาก… ไอเบลลินจึงคิดว่ากริดอาจมีเพียงแค่ค่าสถานะที่สูง และทักษะการต่อสู้ติดตัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น… เพราะยังไงคลาสหลักของกริดคือช่างตีเหล็ก… แต่ไอเบลลินก็ผิดถนัด… กริดสามารถกวัดแกว่งดาบใหญ่ได้อย่างคล่องแคล่วราวกับฝึกฝนมานานแรมปี      

       สายตาไอเบลลินนับว่าแหลมคม… ก่อนหน้านี้กริดได้เล่นคลาสนักรบมาตลอด1ปีเต็ม… เขามักออกล่ามอนสเตอร์ในดันเจี้ยนง่ายๆ ที่เดิมทุกวันเสมอ… นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้นักรบของกริดเลเวลแทบไม่ขยับ… แต่กลับกัน ทักษะพื้นฐานของดาบใหญ่กลับถูกซักซ้อมมาตลอด1ปีโดยไม่รู้ตัว… และทันทีที่กริดกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า จนมีค่าสถานะสูงลิบเหมือนทุกวันนี้… ดาอินสเลฟจึงเป็นเหมือนกับปีกที่พากริดโบยบินไปบนท้องฟ้า

       'ดาอินสเลฟ… ยอดเลยแฮะ... '

       กริดกำลังตื่นตะลึงในออปชั่นอันยอดเยี่ยมของมัน

[ ดาอินสเลฟ (แบบจำลอง) ]
เกรด : ยูนีค
ค่าความคงทน : 500/500
พลังโจมตี :  451~635 (+165)
ความเร็วในการโจมตี: -8%
* สร้างความเสียหายเพิ่มเติมเท่ากับ 10% ของพลังป้องกันเป้าหมาย
* ยิ่งมีศัตรูอยู่ในรัศมีการโจมตีมาก  พลังโจมตีก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น
* ผู้สวมใส่จะได้รับทักษะ 'ประกายสีทอง'

...

       'เรารู้อยู่แล้วว่าดาอินสเลฟจะเพิ่มพลังโจมตีเมื่อศัตรูมีจำนวนมาก… แต่นี้มันไม่เพิ่มเยอะไปหน่อยหรอ...'

       หลังจากสังหารคิโดไป… 11คนที่เหลือพลันมองกริดเป็นศัตรูทันที… ตอนนี้ดาอินสเลฟเพิ่มพลังโจมตีขึ้นมา165หน่วย… หมายความว่าศัตรู1เป้าหมายจะเพิ่มพลังโจมตีให้+15หน่วย… ถ้าเกิดว่ามีศัตรู100คน กริดก็จะได้รับพลังโจมตีเพิ่มขึ้นทั้งหมด1,500หน่วย  

       เขาเคยคิดว่า…  พลังโจมตี635หน่วยของดาอินสเลฟคืออาวุธที่แรงที่สุดในเกมตอนนี้แล้ว… เมื่อยิ่งบวกเพิ่มเข้าไปอีก165… เป็นพลังโจมตีที่สามารถทำลายสมดุลย์เกมได้เลยทีเดียว 

       'เมื่อคิดถึงเรื่องสมดุลย์… มันมีขีดจำกัดรึเปล่านะ ว่าพลังโจมตีจะเพิ่มได้สูงสุดที่เท่าไร... '

       กริดอดชื่นชมไม่ได้

       'หากเทียบกับมีดสั้นอุดมคติและหอกของป็อนที่เป็นไอเท็มเกรดยูนีคเหมือนกัน… ไอเท็มที่เราผลิตขึ้นถูกดาอินสเลฟทิ้งอย่างไม่เห็นฝุ่น… ตัวเรายังห่างชั้นกับอัลบาติโน่มากจริงๆ'

       แต่อัลบาติโน่ผู้สร้างดาอินสเลฟเป็นเพียงมนุษย์เดินดินธรรมดาเท่านั้น… เขายังไม่ได้รับการขนานนามให้เป็นช่างฝีมือ… เขายังไม่มีฉายาต่อท้ายว่า 'ตำนาน' เหมือนกับแพ็กม่า… แต่กลับกัน ตัวกริดที่เป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าตั้งแต่เริ่ม… เป็นช่างตีเหล็กในตำนานตั้งแต่เริ่ม… ทว่าเขากลับมิอาจสร้างผลงานที่เหนือว่าอัลบาติโน่ได้… เมื่อคิดในจุดนี้ กริดจึงไม่อยากเรียกตนเองว่าผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่าอย่างเต็มปากนัก             

       'เราต้องใส่ความตั้งใจมากกว่านี้… ก้าวแรกคืออัลบาติโน่… หลังจากนั้นค่อยแพ็กม่า… แต่ก่อนหน้านั้น...'

       เขาจะต้องจัดการไอ้พวกระยำตรงหน้าเสียก่อน

       "แล้วฉันจะให้พวกแกได้ชดใช้…  โทษฐานที่ทำให้ความพยายามและเวลาของฉันสูญเปล่า! โทสะช่างตีเหล็ก!"

[ โทสะช่างตีเหล็กแสดงผล พลังโจมตีและความเร็วในการโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นระยะเวลา 20 วินาที  ]

        "ย๊ากกกก!"

       พลังโจมตีของกริดถูกเสริมขึ้น… ชายหนุ่มฟันกวาดดาอินสเลฟตรงไปเป็นแนวนอนด้านหน้า… พลันโดนเข้ากับสมาชิกกิดล์ไจแอนท์2คนที่ยืนติดกันทันที

       เคร้ง!
       
       "อั่ก!"

       "บ้าน่า!"
       
       คนหนึ่งใช้อาวุธ ส่วนอีกคนใช้โล่ปัดป้องไว้… แต่ถึงกระนั้นแรงกระแทกจากการโจมตีก็ผลักให้พวกมันผงะถอยหลังไป… เป็นวินาทีที่สมาชิกไจแอนท์ได้รับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของพลังโจมตีที่ไม่ธรรมดานี้ 

       "นี่มัน… เป็นไปไม่ได้ หมอนี่ไม่ใช่ช่างตีเหล็กแน่! "

       เกรย์แบร์สั่นระริกอย่างหวาดกลัว "พวกเราถูกหลอก! เขาไม่ใช่ช่างฝีมือนิรนาม! ไอ้พวกสวะกิลด์เซดาก้าห์มันวางกับดักเรา!"

       "รีบหนีกันเถอะ!"

       เมื่อคิดว่าเป็นกับดัก พวกมันจึงตัดสินใจหนี… สมาชิกไจแอนท์ทุกคนต่างก็กลัวตาย จึงพากันลนลานรีบวิ่งออกจากโรงตีเหล็กโดยไม่คิดชีวิต… แต่กริดก็ไม่คิดจะปล่อยไปอยู่แล้ว 

       "จะหนีงั้นหรอ..."

       กริดรีบชักมีดสั้นอุดมคติออกมาถือพร้อมกับตะโกนใช้ทักษะพริ้วไหว

[ พริ้วไหวแสดงผล ความว่องไวและอัตราการหลบหลึกของท่าน จะเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นระยะเวลา 1 นาที  ]

        "ดี"

       หลังจากยืนยันแล้วว่าร่างกายเบาลง กริดจึงวิ่งไล่ตามสมาชิกของไจแอนท์ไป... กริดเหยียบไหล่คนมุงเพื่อกระโดดและฟาดดาอินสเลฟใส่เหยื่อไจแอนท์ผู้โชคร้ายหนึ่งคน

       ฉึบ!

       "อ๊ากกก!"

       หนึ่งในสมาชิกไจแอนท์ล้มลงและแหกปากร้อง… ตัวมันกำลังนอนสั่นระริกต่อหน้าดาอินสเลฟ… ดวงตาเบิกโพลงราวกับเห็นฝันร้าย… ข้อความระบบปรากฏขึ้นตรงหน้า   

[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง! ]
[ ท่านได้รับความเสียหาย5,900หน่วย ]
[ ค่าความคงทนของไอเท็ม เกราะหนักอะดอล์ฟ ลดลง80หน่วย ]
[ เศษเกราะได้แตกหักทิ่มแทงอวัยวะภายใน… ท่านจะติดอาการ 'เลือดไหล' ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะนำเศษเกราะออกมาได้ ] 

       "อั่ก! เป็นไปไม่ได้!"

       คนที่ตะโกนขึ้นมีชื่อว่า 'มักเซวัน'… เขาคือคลาสสายเพียวแทงค์ที่นำแต้มสถานะทั้งหมดไปลงกับค่าความอดทนเพื่อเพิ่มพลังป้องกัน...

       แต่ด้วยความที่กริดอยู่ในโหมดปรกติของวิถีดาบแพ็กม่า… ค่าพลังโจมตีเมื่อสวมใส่อาวุธประเภทดาบเพิ่มขึ้น20% และอัตราคริติคอล10%… ผนวกเข้ากับโทสะช่างตีเหล็กอีก10%… เท่านั้นยังไม่พอ… ดาอินสเลฟยังมีเอฟเฟค 'สร้างความเสียหายเพิ่มเติมเท่ากับ10%ของพลังป้องกันเป้าหมาย'… ดังนั้น ถึงจะเป็นคลาสแทงค์ล้วนก็ไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้ากริด 

       'แม้แต่พวกมอนสเตอร์ประเภทยักษ์ก็ยังทนไม่ได้เลย'

       พวกมันควรรู้สึกตัวตั้งแต่เห็นช่างตีเหล็กถือดาบใหญ่แล้ว… ชายคนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าไอเบลลินผู้ซึ่งเป็น 1ใน10รูกี้ของโลกเสียอีก…  กริดคืออาวุธสังหารลับที่แท้จริงที่เซดาก้าห์ซ่อนไว้   

       'พวกเราคิดผิดถนัด'

       'ต้องรีบหนีแล้ว!'

       สมาชิกของไจแอนท์ที่เหลือต่างพากันหนีตายโดยไม่สนใจสายตาคนมุงดู… พวกมันต่างตัดสินใจทิ้งมักเซวันไว้ที่เดิมโดยไม่เหลียวแล… กริดชักมีดสั้นอุดมคติออกมาพร้อมกับยิงลมเฉือนเข้าสกัดทางหนี… หลังจากที่พวกมันเสียจังหวะ… กริดก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วสลับกลับมาเป็นดาอินสเลฟ… 1ใน5กระบวนดาบแพ็กม่าถูกใช้ออกมาในที่สุด… คลื่น! 

• Next
• Previous