จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 104

       แคร้งงง!

       เมื่อการต่อสู้ยืดเยื้อกินเวลานาน… เอฟเฟคพิเศษของหอกวายุก็แสดงผลถึงขีดสุด… ความเร็วโจมตีของป็อนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตามนุษย์แล้ว… ราวกับมีฝูกหอกนับสิบเล่มทิ่มแทงเข้าใส่ไปพร้อมกัน

       เซอร์คานสามารถตั้งรับได้อย่างเต็มกลืน… แต่ขีดจำกัดของเขาก็มาถึงในที่สุด… ในพริบตาที่ป็อนเห็นช่องว่าง… เขาก็ไม่มีวันปล่อยมันหลุดมือ   

       ป็อนกระโดดขึ้นท้องฟ้าพร้อมกับใช้ทักษะที่ติดมาจากหอก

       "มายาแห่งความจริง!"

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!...

       ก็ตามชื่อของมัน หอกที่ดูเหมือนภาพมายานับร้อยเล่มกำลังทิ่มแทงเข้าใส่ศัตรูอย่างเกรี้ยวกราด… แต่ทุกเล่มล้วนคือของจริง… เกราะสีทองอร่ามของเซอร์คานพลันแหลกเป็นผุยผงในพริบตา  

       "อั่ก...!"

       ตุ้บ...

       เป็นภาพอันน่าตกตะลึงไม่น้อย… นักดาบอันดับ1แห่งซาทิสฟาย… ขุนพลสูงสุดหมาย1ของกิลด์ไจแอนท์… ยามนี้กลับกำลังคุกเข่าลงทรุดกับพื้นอย่างสิ้นสภาพ

       ป็อนเล็งหอกไปยังหัวใจเซอร์คานก่อนจะกล่าวว่า "แฮ่ก… แฮ่ก… นายแข็งแกร่งอย่างที่คิด… ถ้าเป็นฉันเมื่อก่อนคงไม่มีทางสู้ได้แน่" 

       ป็อนเองก็บาดเจ็บไม่แพ้เซอร์คาน… ในช่วงต้นของการต่อสู้ ป็อนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างหนัก… แต่เมื่อป็อนสามารถยื้อไว้ได้… หอกวายุจึงช่วยบันดาลชัยชนะในครั้งนี้มาให้   

       "หอกเล่มนั้น..." เซอร์คานยิ้มเจื่อนหลังจากที่สำรวจคุณสมบัติของหอกสีเงินผสมฟ้าจนมั่นใจ "เป็นหอกที่ยอดมาก… ผลงานของช่างฝีมือนิรนามใช่ไหม..." 

       เหตุผลเดียวที่เซอร์คานแพ้คือหอกเล่มนี้… ป็อนเองก็ยืดอกรับอย่างเต็มใจ "ถูกต้อง… หลังจากที่ได้ใช้หอกที่เขาสร้าง… ฉันก็รับรู้ได้ถึงความสุดยอดของการมีเครื่องสวมใส่ที่ยอดเยี่ยม" 

       ป็อนรู้สึกยอมรับในตัวเซอร์คานขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อท่าทีอันจองหองของเซอร์คานสลายไปอย่างรวดเร็ว… 

       "หึ..."  เซอร์คานพลันก้มหัวลงแล้วพูดขึ้นเบาๆ  "ทำให้มันจบเถอะ"  

       "ขอบคุณสำหรับการต่อสู้ดีๆ"

       ฉึก!

       หอกวายุเสียบเข้าขั้วหัวใจและปลิดชีพเซอร์คานในที่สุด… ป็อนกล่าวเตือนเซอร์คานที่กำลังกลายเป็นแสงสีเทาครั้งสุดท้าย 

       "ถ้าอยากจะมีเรื่องกับเซดาก้าห์… ช่วยบอกคริสให้เตรียมคนมามากกว่านี้"

       หลังจากนั้นป็อนก็รีบปรี่กลับไปยังโรงตีเหล็กข่าน

       ***

       พลังแห่งทักษะ! พลังแห่งค่าสถานะ! พลังแห่งไอเท็ม!

       กริดมีพร้อมทั้ง3ประการในคนๆ เดียว… การโจมตีของเขาเทียบได้กับผู้เล่นติดอันดับเบอร์ต้นของโลก

       ขนาดมักเซวัน… คนที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในห้าอันดับสูงสุดของกิลด์ไจแอนท์ ยังต้องทรุดลงจากการโจมตีธรรมดาจากกริดเพียงหนเดียว… แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากกริดใช้ทักษะโจมตีเป็นวงกว้างที่รุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิม... ทักษะที่สร้างความเสียหาย1.5เท่าของพลังโจมตีปัจจุบัน 

       'วิถีดาบแพ็กม่า...'

       หายนะเริ่มคลืบคลาน...

       "คลื่น!"

[ คลื่น ]
       ปลดปล่อยปรานดาบอันดุดันดุจดั่งคลื่นทะเลถาโถมไปรอบตัว
* โจมตีศัตรูทุกตัวในรัศมี 1 เมตร
* ความรุนแรงเท่ากับ 155% ของพลังโจมตี
* ลดความเร็วเคลื่อนที่ของเป้าหมายทุกคน

       ทันทีที่กริดใช้ทักษะออกไป… คลื่นปราณดาบสีฟ้าพลันพุ่งออกจากดาอินสเลฟไปทั่วทิศทางในพริบตา

       ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว! ซู่ว!

       เมื่อเห็นปราณดาบอันแหลมคมนับสิบ… สมาชิกที่เหลือของกิลด์ไจแอนท์ต่างพากันลนลานหนีตายอลหม่าน 

       "แยกกันหนี!"

       แฮ่ก แฮ่ก

       สมาชิกไจแอนท์ต่างหนีไปคนละทิศละทาง… พวกมันต้องการจะไปให้ไกลจากคลื่นปราณดาบสีฟ้าให้มากที่สุด… ทว่าทุกคลื่นที่กระจายออกไปกลับไล่ตามอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย… ราวกับมีสตินึกคิดเป็นของตนเอง… หากดูจากสายตาคงไม่มีทางหลบพ้นได้แน่ เพราะความเร็วของคลื่นปราณดาบมีสูงมาก    

       "บ้าฉิบ… ทักษะแบบติดตามตัวงั้นหรอ… จะขี้โกงเกินไปแล้วโว้ย!"

       ท้ายที่สุด เหล่าสมาชิกไจแอนท์ก็ต้องเลือก ระหว่างจะหนีต่อไปหรือตั้งท่าป้องกัน… และทุกคนก็เลือกตั้งรับ… อาวุธต่างๆ ถูกหยิบขึ้นมาป้องกันตัวเอง… และหลังจากนั้น...  

       เคร้งง!

       "อ๊ากกก!"

       "อึก!"

       สมาชิกทั้ง10คนที่วิ่งหนีแยกกันไป… พวกมันต่างรับการโจมตีของกริดเข้าไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง 

       "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน..."

       พลังโจมตีของกริดรุนแรงเกินไป… มักเซวันต้องตกตะลึงทันทีที่เห็นหลอดพลังชีวิตของสมาชิกปาร์ตี้ลดลงอย่างฮวบฮาบ

       'ทักษะโจมตีหมู่รุนแรงได้ขนาดนี้เชียวหรือ...'

       ทักษะโจมตีหมู่คือทักษะที่จะโจมตีศัตรูหลายตัวพร้อมกัน… แต่ส่วนใหญ่มักจะมีความรุนแรงที่เบากว่าทักษะประเภทโจมตีเดี่ยว… ในคลาสปรกติขั้นแรก ทักษะโจมตีหมู่จะรุนแรง50~70%ของพลังโจมตี… ส่วนคลาสขั้นที่สอง… หรือก็คือพวกติดอันดับโลกในตอนนี้…สามารถทำดาเมจจากทักษะโจมตีหมู่ได้รุนแรง70~90%ของพลังโจมตี

       ทว่าการโจมตีจากกริด… ดูราวกับความรุนแรงของมันมีเกินกว่า100%ของพลังโจมตีเสียอีก 

       มักเซวันถึงกับตั้งข้อสงสัย… 'เป็นทักษะหายากงั้นหรอ...' 

       ทักษะหายากสามารถได้รับจากการทำภารกิจหรือเหตุการณ์พิเศษต่างๆ… อย่างเช่นยูร่า… นี่คือหนึ่งในทักษะหายากที่ยูร่าได้รับเมื่อกลายเป็นข้ารับใช้ลำดับ8แห่งยาธาน  

[ เทวะลงทัณฑ์ ]
       สร้างฟ้าผ่าใส่ศัตรูทุกคนในระยะ 10 เมตร เกิดเป็นความเสียหายเป้าหมายละ 15,000~23,000 หน่วย
...
* ขอบเขตความเสียหาย : 3 เมตรรอบเป้าหมาย
* ถ้าหากสังหารศัตรูสำเร็จด้วยทักษะนี้ ท่านจะได้รับค่าชื่อเสียง 50 หน่วยต่อศัตรู 1 คนที่สังหารได้
มานาที่ใช้ : 400 หน่อย
ระยะหน่วงหลังใช้ : 1,200 วินาที ( 20 นาที)

       แต่ทักษะนี้ของยูร่าไม่ได้คำนวนจากพลังโจมตีของเธอ… แต่จะสร้างความเสียหายเป็นเลขตายตัวอยู่ที่15,000~23,000หน่วย… แม้ในตอนนี้อาจดูเป็นทักษะที่แข็งแกร่งที่สุด… ทว่ามันก็มีขีดจำกัดอยู่… ในอนาคตถ้าหากผู้เล่นสวมใส่ของที่ดีขึ้น… เลเวลมากขึ้น… พลังชีวิตมากขึ้น…   ทักษะที่โจมตีแบบตัวเลขตายตัวก็จะอ่อนแอลงเรื่อยๆ… ตัวอย่างเช่น หากในอนาคตมีผู้เล่นคนใดสามารถทำพลังชีวิตสูงสุดได้ถึง100,000หน่วย… พลังโจมตีของทักษะเทวะลงทัณฑ์15,000~23,000หน่วย ก็จะแทบไม่มีความหมายเลย…   

       แต่วิถีดาบแพ็กม่าไม่ใช่แบบนั้น… มันไม่ใช่ทักษะหายาก… หากแต่เป็นทักษะในตำนาน… ยิ่งกริดเติบโตขึ้น… เลเวลอัพมากขึ้น… ค่าสถานะสูงขึ้น… ความรุนแรงของวิถีดาบแพ็กม่าก็จะเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย… และในอนาคต มันอาจกลายเป็นทักษะที่ดีที่สุดในโลก    

       ในตอนนี้…  มักเซวันและผู้ชมบนถนนกำลังได้เห็นหนึ่งในทักษะที่ดีที่สุดของโลกกับตาตนเอง… ไอเบลลินก็เช่นกัน 

       'คลาสของกริดคืออะไรกันแน่...'

       สมาชิกเซดาก้าห์ทุกคนต่างรู้ว่ากริดเป็นคลาสลับ… พวกเขาบางส่วนคาดเดาว่ากริดอาจเป็นคลาสอีปิกแรกของโลกที่ไม่ได้รับการเปิดเผย… โดยที่อีกสองคลาสอีปิกคือแอ็กนัสและแค็ทซ์…   

       แต่ในตอนนี้… ไอเบลลินพลันต้องเปลี่ยนความคิด

       "กริด… หรือว่าเขาจะเป็นคลาสลับเกรดยูนีค... "

       ไอเบลลินพึมพำกับตนเอง… ส่วนสมาชิกไจแอนท์ที่เหลือต่างก็สั่นระริกอย่างหวาดกลัว… ด้วยการโจมตีจากทักษะหมู่เพียงครั้งเดียว… ส่งผลให้สภาพของพวกมันยับเยิบไม่เหลือเค้าเดิม 

       'ระดับเดียวกับ5ขุนพลสูงสุดของกิลด์เราเลย… ไม่สิ… บางทีอาจเหนือกว่าด้วยซ้ำ… พวกเซดาก้าห์มันไปขุดปีศาจแบบนี้ขึ้นมาจากหลุมไหนกันนะ...'

       ชายคนนี้จะต้องเป็นภัยร้ายแรงของกิลด์เซดาก้าห์ในภายภาคหน้าแน่นอน… ถึงเวลาที่พวกมันทั้ง10จะต้องทำอะไรให้เป็นประโยชน์ต่อกิลด์บ้างแล้ว 

       เกรย์แบร์คือคนเปิดประเด็นในช่องสนทนา

       <ทุกคนคงจะรู้แล้วสินะ… ว่าโอกาสรอดของพวกเราต่ำมาก… ในเมื่อจะต้องตายอยู่แล้ว… ก็ควรจะสู้ให้ถึงที่สุด เก็บข้อมูลของชายคนนี้และรายงานกลับไปยังกิลด์ห้เท่าที่จะมากได้… ทุกคนคิดว่ายังไงบ้าง...> 

       <ตกลง… ถ้าพวกเรากลับไปมือเปล่าคงโดนต่อว่าแน่>

       <การรอรับความตายเฉยๆ ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว… ฉันจะทำให้มันใช้ท่าไม้ตายออกมาให้ได้ >

       < ㅋㅋㅋ ท่าไม้ตายงั้นสินะ… ฉันจะทำให้หมอนั่นใช้ออกมาให้เร็วที่สุดเอง ㅋㅋㅋ! ไปกันเถอะ… อย่างมากก็แค่เสียค่าประสบการณ์แหละน่า> 

       <ถ้าหากเกรย์แบร์ดวงซวย  หมอนั่นคงได้ดรอปไอเท็มราคาแพงไปด้วย>

       <อย่าปากเสีย!>

       สมาชิกของไจแอนท์ที่ล้มลงพลันลุกขึ้นและตั้งท่าต่อสู้ทีละคน… ผู้ชมบนถนนต่างโห่ร้องดีใจ 

       "โอ้ว! พวกไจแอนท์กำลังจะตอบโต้แล้วล่ะ!"

       "ไปเลย! แสดงให้เห็นเหมือนตอนที่ล้มไอเบลลิน!"

       ในซาทิสฟายมีระบบถ่ายวีดีโอ…  กิดล์ไจแอนท์ ปะทะ กิลด์เซดาก้าห์! กลุ่มไทยมุงบนถนนต่างกำลังถ่ายวีดีโอการต่อสู้ระหว่างสองกิลด์ใหญ่ และพากันไลฟ์สดบนอินเตอร์เน็ตมากมาย… แม้กระทั่งสถานทีโทรทัศน์เองก็ยังส่งคนมาทำข่าว 

       ณ ขณะนี้… ผู้คนรอบโลกนับล้านกำลังเฝ้ามองดูกริดปะทะกิลด์ไจแอนท์บนหน้าจอทีวี… แต่กริดไม่รู้เรื่องนี้… เรื่องที่เขาจะได้ออกทีวีเป็นครั้งแรกในชีวิต...  

       ถ้ากริดรู้ล่ะก็… คงได้แอ็คท่าและพูดจาเห่ยๆ แบบที่พระเอกหนังสมัยโบราณชอบทำ 

       "ไอ้พวกระยำนี่… อยู่ดีๆ ก็แยกกันหนีซะงั้น… คิดเล่นตลกรึไง… ฉันเกลียดสวะแบบพวกแกที่สุด!  แกไม่ควรมาทำให้ฉันโมโหเลย… หึหึ! ฉันจะฆ่าแกด้วยการฉีกแขนขาออกเป็นชิ้นๆ… ทำให้แกต้องลิ้มรสความทรมานอย่างสูงสุด!"

       "พุ่งปะทะด้วยโทสะ!"

       "ครอบงำจิตใจ!"

       "โซ่พันธนาการ!"

       พวกมันไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะกริดได้ด้วยการสู้ซึ่งหน้า… ดังนั้นจึงคิดจะทำให้กริดติดอาการอะไรสักอย่างก่อน แล้วค่อยเข้าโจมตี.… แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น...  

       <อะไรกัน… หมอนี่ไม่ติดอาการอะไรเลย...>

       <ดูเหมือนเลเวลจะต่างกันเกินไปนะ… หรือไม่ก็มีทักษะที่ช่วยต้านทานอาการผิดปรกติทั้งหมด>

       <…จะโกงอะไรขนาดนี้!>

       ฉับ! ฉึก! ฉัวะ!

       เป็นการไล่สังหารอยู่ฝ่ายเดียว… คมดาบสีดำของดาอินสเลฟถูกย้อมกลายเป็นสีแดงฉานของเลือด

       หลายปีที่ผ่านมา… ในขณะที่กริดยังอ่อนแอ… เขามักถูกคนที่แข็งแรงกว่ากลั่นแกล้งละดูถูกอยู่เสมอ… และในตอนนี้สมาชิกของกิลด์ไจแอนท์คือภาพซ้อนของคนเหล่านั้น… ผู้ที่แข็งแรงแต่ชอบรังแกคนอ่อนแอ… การได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีพวกมัน… คือสิ่งที่ทำให้กริดพึงพอใจถึงขีดสุด   

       "อุวะฮ่าฮ่าฮ่า!"

       ชายหมวกกระโหลกได้ทำการล่าสังหารสมาชิกไจแอนท์อย่างโหดเหี้ยม… ราวกับตัวร้ายในหนังสยองขวัญที่ไล่เฉือนแขนขาผู้คนออกเป็นส่วนๆ… ฉากในซาทิสฟายกำลังนองไปด้วยเลือด… และเสียงร้องอันโหยหวนของสมาชิกกิลด์ไจแอนท์ก่อนตายยังคงดังระงมไปทั่ว… สื่อหลักจำเป็นต้องระงับการถ่ายทอดเพราะเนื้อหารุนแรงเกินไป… ส่งผลให้สื่ออินดี้ที่ถ่ายถอดกันเองต่างได้รับอานิสงส์เรทติ้งรายการไปเต็มๆ…     

       และในวันนั้นเอง

       พาดหัวข่าว 'จอมเชือด' ได้ปรากฏอยู่บนสื่อหลักทั่วโลก… โดยเฉพาะเพื่อนร่วมชั้นของกริด… กลุ่มที่พบกับกริดเข้าโดยบังเอิญในหุบเขาเคซาน… ต่างก็ต้องหวาดผวาเมื่อได้เห็นภาพในทีวี   

       "ไอ้ระยำนั่น… ฉันคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นพวกโรคจิต..."

       "…หมอนั่นของจริง… กล้าทำแบบนี้กลางเมืองใหญ่… ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้"

       หลังจากนั้นไปอีกสองสามวัน สื่อทั่วโลกต่างนั่งวิเคราะห์กันในประเด็น 'ผู้เล่นโรคจิตในซาทิสฟาย' ว่าจะเป็นปัญหาสังคมหรือไม่… แล้วจะปล่อยไว้แบบนี้ได้รึเปล่า… 

       แต่กลับกัน ชื่อเสียงของกิลด์เซดาก้าห์ได้พุ่งทะยานออกนอกโลกในพริบตา… กลุ่มขุนพลหัวกะทิจำนวนไม่ถึง20… กลับกำราบกองทัพผู้เล่นที่แข็งแกร่งกว่า300คนของกิลด์ไจแอนท์อย่างอยู่หมัด

       ***

       "ว๊ากกกก!"

       คริสระบายความแค้นลงกับมอนสเตอร์… จนกระทั่งไม่มีมอนสเตอร์ในพื้่นที่เหลือให้มันฆ่าได้อีกแล้ว 

       "บ้าจริง! แม่งเอ้ยยยยย!!!"

       ช่างฝีมือนิรนามถูกเซดาก้าห์แย่งไป… แถมไจแอนท์ก็ยังถูกทำให้อับอายยิ่งขึ้นไปอีกด้วยฝีมือของเซดาก้าห์… คริสกำลังโกรธจัดจนอยากจะไปแก้แค้นซะเดี๋ยวนี้… แต่ก็ยังกังวลเรื่องของชายลึกลับที่เข้าร่วมกิลด์เซดาก้าห์มาใหม่คนนั้น... 

       ภาพของชายสวมหมวกกระโหลกไม่อาจลบเลือนไปจากใจของคริสได้

       'ทักษะโจมตีหมู่ตามที่เห็นในทีวี… มันจะต้องเป็นคลาสลับเกรดอีปิกขึ้นไปแน่… หรือจะเป็นแอ็กนัส...'

       แอ็กนัสคือผู้เล่นอันดับ7ของโลก และมีคลาสอีปิกอยู่กับตัว…  หรือแอ็กนักจะแปลงโฉมแล้วออกสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายทั่วทั้งทวีปเพื่อความสนุกกันนะ…  คริสยังไม่อยากตัดประเด็นของแอ็กนัสออกไปจากเรื่องนี้

       'จิสึกะทำเราปวดหัวได้อยู่เรื่อย'

       หลังจากไตร่ตรองอยู่หลายวัน คริสก็มีคำสั่งประกาศออกไปให้สมาชิกกิลด์ทุกคนรับทราบ

       "งดการกระทำภายนอกที่ไม่จำเป็นทั้งหมด! พวกเราจะต้องมุ่งเน้นไปที่การเก็บเลเวลเท่านั้น! จงปล่อยให้ความเคียดแค้นสุมอยู่ในอก…  แล้วนำไปลงกับมอนสเตอร์ให้หมดซะ!… พวกเราต้องแข็งแกร่งขึ้น!  มีแต่ต้องแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น! ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว!… เมื่อใดที่เราแข็งแกร่ง หนี้แค้นในครั้งนี้ก็จะถูกชำระอย่างสาสม!"

       ในขณะที่กิลด์ไจแอนท์ซุ่มเก็บตัวเสริมความแข็งแกร่ง… สายลมแห่งการเปลี่ยนแปลงก็พัดพามายังเซดาก้าห์ด้วยเช่นกัน… ด้วยเหตุการณ์ครั้งนี้ ผู้เล่นติดอันดับเบอร์ต้นต่างก็ให้ความสนใจเซดาก้าห์ทันที แถมบางคนยังมาหาถึงที่เพื่อขอสมัครเข้ากิลด์  

       ซาทิสฟายนั้นแตกต่างจากแอล ที เอส… ไม่มีทางที่ผู้เล่นจำนวน18คนจะทำอะไรได้ครอบคลุมระบบเกมทั้งหมดแน่… พวกเขาเองก็มีแผนจะขยายกิลด์อยู่แล้ว จึงได้จัดการทดสอบขึ้นและรับสมาชิกใหม่เข้ามา 

       ทว่าปัญหาก็คือ… คนที่เข้ามาใหม่ล้วนไม่มีใครปรกติเลยสักคน 

       "อืม… ฉันว่าพวกเสียสติมักจะมีแรงดึงดูดต่อคนประเภทเดียวกัน"

       นี่เป็นความเห็นของแวนท์เนอร์… คนที่ชื่นชมในความบ้าคลั่งของกริดต่างแห่มาขอสมัครเข้าร่วมกิลด์… จิสึกะตัดสินใจรับผู้เล่นที่แข็งแกร่งเข้ามาเพิ่มทั้งหมด7คน… แต่พวกสมาชิกเดิมกลับเป็นกังวลมากกว่าจะพึงพอใจ  

       และตอนนี้… กริดก็พร้อมแล้วที่จะไปงานรวมรุ่น

• Next
• Previous