จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 111

       ในเมื่อไร้หนทางหนี กริดจึงมีแต่ต้องเอาชนะผู้พิทักษ์วงกตให้ได้เท่านั้น… เขากำดาอินสเลฟในมือแน่น พร้อมกับใช้ความว่องไว่ไต่กำแพงกระโจนเข้าหาบอส

       "วิถีดาบแพ็กม่า..."

       เขาทำการตั้งท่ากระบวนดาบกลางอากาศ… เมื่อลอยไปอยู่ตรงหน้าโกเล็มยักษ์ ดาอินสเลฟคู่กายถูกแทงออกไปอย่างสุดแรง

       "สังหาร!"

       เปรี้ยงงงงง!

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคพิเศษของถุงมือยอดเยี่ยมแสดงผล ความเสียหายทั้งหมดที่สร้างขึ้นกลายเป็นสองเท่า ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 68,700 หน่วย ]

       โฮกกกก!

       ผู้พิทักษ์วงกตต้องสั่นสะท้านเมื่อถูกกระบวนดาบสังหารเสียบเข้าไปเต็มหน้า… แรงผลักที่มีน้ำหนักกว่าหนึ่งตันได้ส่งให้มันเซถอยไปด้านหลัง  

       "ดี! เราทำได้แน่!"

       กระบวนดาบสังหารคือทักษะที่มีความรุนแรงถึง1,500%ของพลังโจมตี… มันออกจะน่าเสียดายไปหน่อยที่ดันเป็นทักษะโจมตีเป้าเดียว… ความรุนแรงระดับนี้ ดีไม่ดีอาจสูงที่สุดในซาทิสฟายแล้วก็ได้… ทักษะกระบวนดาบสังหารคือท่าที่เราใช้ปิดฉากมาลาคัส… แม้กระทั่งบอสระดับนั้นยังถึงตาย เพราะงั้นบอสตัวนี้เองก็คงอยู่เฉยไม่ได้เช่นกันถ้าหากโดนเข้าไปเต็มหน้า  

       เมื่อกริดกระโดดลงถึงพื้นก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

       "เพียงการโจมตีเดียวก็สร้างความเสียหายได้เกือบ70,000แล้ว… เราจัดการมันได้!"

       ก่อนจะพิงผนังจนร่วงลงมาที่นี่… กริดได้ล่าโกเล็มไปหลายสิบตัว… และทุกตัวล้วนมีพลังชีวิตอยู่ราว80,000หน่วยเท่านั้น… ด้วยความที่มันมีพลังป้องกันสูง จึงต้องแลกมาด้วยพลังชีวิตที่ต่ำเพื่อความสมดุลย์ของเกม  

       และด้วยตรรกะเดียวกัน… ผู้พิทักษ์วงกตเองก็ควรจะจะมีพลังชีวิตไม่มากหากเทียบกับบอสตัวอื่น

       แต่ความจริงนั้นช่างโหดร้าย...

       "เอ๋..."

       รอยยิ้มแห่งชัยชนะ ที่คิดว่าการล่าบอสตามลำพังครั้งนี้คงจะสำเร็จได้โดยง่าย… พลันมลายหายไปในพริบตาเมื่อเห็นว่าเลือดของผู้พิทักษ์วงกตลดลงไปเพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น

       "บ้าไปแล้ว… ลดไปนิดเดียวเองหรอ..."

       ถูกต้อง… ผู้พิทักษ์วงกตมีทั้งพลังป้องกันและพลังชีวิตที่สูงมาก… ทักษะที่รุนแรงที่สุดของกริด… ไม่สิ… รุนแรงที่สุดในซาทิสฟาย… ด้วยการโจมตีแบบคริติคอลและติดผลของถุงมือยอดเยี่ยม…  ถึงกระนั้นก็ยังสามารถลดหลอดพลังชีวิตของผู้พิทักษ์วงกตได้เพียง1ใน15ส่วนเท่านั้น

       'คำนวนหยาบๆ คงต้องใช้กระบวนดาบสังหารมากถึง15ครั้งในการจะล้มมัน… แถมทุกครั้งยังต้องติดคริติคอลด้วย... '

       เมื่อคิดได้ดังนั้น มาลองดูระยะหน่วงของกระบวนดาบสังหารกันบ้าง… กริดจะสามารถใช้สังหารได้เพียง1ครั้งในทุก500วินาที… หรือประมาน8นาทีกว่า… ไม่ใช่ความคิดที่ดีเอาเสียเลย 

       แต่เขาก็ยังมีแผนสำรอง 

       'เราไม่ได้มีแต่กระบวนดาบสังหารสักหน่อย...'

       กริดชักมีดสั้นอุดมคติออกมาและยิงลมเฉือนเข้าใส่… เขาเล็งไปยังส่วนล่างของผู้พิทักษ์วงกต 

       ฟิ้ววว! 

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 1 หน่วย ] 

       แม้แต่ผิวก็ยังไม่เป็นรอย… คงเป็นการยากที่อาวุธประเภทมีดจะมีผลกับศัตรูที่พลังป้องกันสูง… แต่ลมเฉือนก็เป็นแค่การโจมตีหลอก… กริดใช้มันเพื่อดึงดูดสายตาของผู้พิทักษ์วงกตเท่านั้น  

       "วิถีดาบแพ็กม่า… ร่ายรำ!"

       ในขณะที่ผู้พิทักษ์วงกตมองตามลมเฉือนไป… กริดได้ใช้ 'พริ้วไหว' ผสานกับกระบวนดาบร่ายรำอย่างรวดเร็ว… ดาอินสเลฟถูกฟันไปด้านหน้าอย่างรุนแรงถึง8ครั้ง  

       ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!... 

       กระบวนดาบร่ายรำนั้นใช้เวลาร่ายสั้นกว่า… ใช้มานาน้อยกว่า… และมีระยะหน่วงน้อยกว่ากระบวนดาบสังหาร… แถมยังมีความรุนแรงถึง500%ของพลังโจมตี… ถึงจะดูด้อยกว่าสังหารเล็กน้อย… แต่เมื่อเทียบกับทักษะอื่นแล้วก็ถือว่าไม่เลว 

       กระบวนดาบร่ายรำน่าจะทำให้ผู้พิทักษ์วงกตเจ็บตัวได้บ้าง… กริดคิดเช่นนั้น… แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิง… เมื่ออยู่ต่อหน้าปราการพลังป้องกันอันสูงส่ง… ร่ายรำแทบไร้ความหมาย    

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 3,500 หน่วย ]

       "ชิ! มันต่างกันราวฟ้ากับเหวขนาดนี้เลยหรอ..."

       กริดพลันต้องสับสนในความเสียหายที่เกิดขึ้น… มันน้อยกว่าที่เขาคาดไปมาก… ความมั่นใจที่เหลืออยู่ค่อยๆ ลดลงทีละนิด  

       'จะไหวรึเปล่านะ...'

       โฮกกกกก!

       ผู้พิทักษ์วงกตก้าวเท้ามาหากริดเพียงก้าวเดียว… เดิมทีกริดนั้นยืนในจุดปลอดภัยอยู่แล้ว แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่ยักษ์ของมัน… แค่ก้าวเดียวก็เพียงพอที่จะย่นระยะจนมาโผล่ด้านหน้าชายหนุ่มได้  

       โฮกกกกก!
       
       ผู้พิทักษ์วงกตคำรามเสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือขนาดมหึมาตบใส่กริดราวกับบี้แมลงวันตัวหนึ่ง

       โครมมมม!

       โชคยังดีที่โกเลมนั้นเชื่องช้ามาก… กริดจึงสามารถกระโดดถอยหลบฝ่ามือได้ง่ายดาย… ทว่าพื้นดินในจุดที่ฝ่ามือของมันตบลงไปกลับแตกออก… มือของผู้พิทักษ์วงกตถูกฝังอยู่ภายในดิน  พื้นดินเกิดรอยร้าวขนาดมหึมาพร้อมแผ่นดินไหว… ส่งผลให้แม้กระทั่งตัวกริดเองก็ยังทรงตัวลำบาก 

       'แผ่นดินสะเทือนเลยหรอ...'

       กริดที่กำลังยืนโงนเงนพลันต้องหน้าถอดสี เพราะผู้พิทักษ์วงกตเริ่มทำการโจมตีถัดมาอีกหลายระลอก

       โครมม!  โครมม! โครมมมมม!

       "ว๊ากกก~!"

       ราวกับฝ่ามือมหึมาของพระพุทธองค์… ทุกครั้งที่กริดหลบการโจมตีสำเร็จ จะต้องมีเศษหินจากกำแพงกระเด็นพุ่งเข้าใส่จนได้รับบาดเจ็บ… และตอนนี้ก็ไม่เหลือพื้นดินให้เขาเหยียบได้อีกมากแล้ว…   

       "ท่าจะแย่แฮะ"

       เมื่อพื้นที่ยิ่งน้อยลง กริดก็ยิ่งไร้ทางหลบหลีก… จำนวนครั้งที่เขาสามารถหลบจึงเหลืออีกไม่มาก

       โฮกกกกกกกก!

       ผู้พิทักษ์วงกตร้องคำรามราวกับว่านี่คือจุดจบของกริด… มันเหวี่ยงท่อนแขนอันใหญ่ทั้งสองข้างพร้อมกัน… ฝ่ามือขนาดยักษ์โบยบินมาจากทั้งซ้ายและขวา… มือของผู้พิทักษ์มีขนาดใหญ่กว่ากริดถึง2เท่า... จึงไม่มีทางที่เขาจะหลบการโจมตีนี้พ้นได้เลย   

       'หลบไม่พ้นแน่… ไม่มีช่องให้หลบแล้ว'

       เขาสามารถควักโล่เทวะออกมาป้องกันได้ก็จริง… แต่นั่นอาจทำให้โล่ถูกทำลายในพริบตา 

       ทันใดนั้น… เสียงตะโกนของหญิงสาวก็ดังลงมาจากรูกำแพง ในจุดที่กริดพิงและตกลงมา

       "กริด!"

       เป็นจิสึกะ… เธอมาที่นี่เพื่อพาตัวกริดซึ่งกำลังหลงกลับไป… แต่ในระหว่างการค้นหา ชายหนุ่มกลับไม่ยอมตอบแชทกิลด์… เธอจึงเป็นกังวลและวิ่งตามเสียงสั่นสะเทือนมาเรื่อยๆ 

       และตอนนี้

       เธอมาทันเห็นวินาทีที่กริดกำลังจะตายพอดี

       "เขาหลบไม่พ้นแน่"

       แวนท์เนอร์ยืนพึมพำอยู่ข้างจิสึกะ… กริดกำลังจะถูกมือยักษ์ทั้งสองกลืนกินให้หายไป… ใช่แล้ว ความตายของกริดคือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้… แต่ทั้งคู่ก็ยังสงสัย… ว่าทำไมคนที่ไม่ใช่จอมเวทย์อย่างกริดถึงมาสู้กับโกเล็มยักษ์ตั้งแต่แรก… สิ้นหวังแล้ว… มันน่าแปลกใจตั้งแต่ที่กริดคิดจะรับมือตามลำพัง

       ทว่าสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
       
       "ถ้าหลบไม่พ้น… งั้นก็เผชิญหน้ากับมันซะเลย!"

       ทั้งสองกลับได้ยินกริดตะโกนออกมาเช่นนั้น...

       เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!...

       แสงสีแดงพลันอาบร่างกริดในวินาทีที่กำลังจะโดนฝ่ามือของผู้พิทักษ์วงกตกลืนกิน...

       เปรี้ยงงงง!

       สายฟ้าสีแดงจากด้านบน ได้ฟาดผ่าลงมาใส่ตรงกลางระหว่างฝ่ามือทั้งสองข้างของผู้พิทักษ์วงกตอย่างรุนแรง

       โฮกกกกก!

       ร่ายกายของมันชะงักและเปลี่ยนเป็นสีแดงครู่หนึ่ง… ดูเหมือนสายฟ้าสีแดงชนิดนี้จะรุนแรงกว่าสายฟ้าทั่วไปมากทีเดียว

       จิสึกะและแวนท์เนอร์พากันตกตะลึงในภาพที่เห็น

       "เวทย์มนต์… กริดใช้เวทย์มนได้ด้วยงั้นหรอ"

       "สายฟ้าสีแดง… ฉันไม่เคยเห็นเวทย์มนต์แบบนี้มาก่อน"

       กริดฉวยโอกาสทองรีบกระโดดออกจากช่องว่างระหว่างมือทั้งสองข้างที่กำลังหยุดนิ่ง… ชายหนุ่มเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าตนเองรอดมาได้อย่างฉิวเฉียดโดยไร้บาดแผล

       "เอฟเฟคเยี่ยมเลยทีเดียว..."

       ลูกปัดสีแดงขนาดเท่ากระโหลกใบเล็กถูกถือไว้ในมือซ้าย… มันคือลูกปัดเรียกเมฆสีชาดที่กริดแอบใช้มันออกมาเมื่อ1นาทีก่อน... แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่ามันจะผ่าลงมาพอเหมาะพอเจาะขนาดนี้… กริดได้มันมาตอนที่สังหารหัวหน้าออร์คน้ำแข็ง… และสมบัติชิ้นนั้นก็ถูกเก็บอยู่ในตัวชายหนุ่มมาโดยตลอด… จะกระทั่งยามนี้มันคือสิ่งที่ช่วยยื้อชีวิตเขาไว้    

       เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

       และแน่นอน ไม่ได้มีเพียงสองมือของโกเลมที่ถูกสายฟ้าสีแดงผ่า… ดาอินสเลฟก็ด้วย… ประจุไฟฟ้าสีแดงกำลังหมุนวนอยู่รายล้อมดาอินสเลฟอย่างสวยมาก… ถึงเวลาที่ชายหนุ่มจะโต้กลับไปบ้างแล้ว… เพียงไม่นาน ระยะหน่วงของกระบวนดาบสังหารก็มาถึง… กริดเริ่มตั้งท่าอีกครั้ง 

       เปรี้ยงงงงง!

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคพิเศษของถุงมือยอดเยี่ยมแสดงผล ความเสียหายทั้งหมดที่สร้างขึ้นกลายเป็นสองเท่า ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 141,000 หน่วย ]

       ดาอินสเลฟกลายเป็นดาบเวทย์มนต์ไปชั่วคราวจากธาตุสายฟ้าที่ลูกปัดมอบให้… แม้ผู้พิทักษ์วงกตจะมีพลังป้องกันกายภาพสูง แต่พลังป้องกันเวทย์กลับต่ำมาก… กริดจึงโจมตีได้รุนแรงเป็น2เท่าจากเดิม  

       "แรงมาก!"

       "พลังโจมตีของหมอนั่น… โกงกันชัดๆ..."

       จิสึกะและแวนท์เนอร์ต่างพากันคิดว่ามันบ้าบอสิ้นดี ที่ผู้เล่นคนหนึ่งจะโจมตีใส่มอนสเตอร์ระดับบอสได้รุนแรงถึง1ใน10ส่วนของพลังชีวิตด้วยทักษะเดียว… ผู้พิทักษ์วงกตเริ่มตื่นกระหนกกับความเปลี่ยนแปลงของกริด แขนทั้งสองข้างจึงถูกเหวี่ยงออกมาเร็วขึ้นกว่าเดิม 

       "นั่นแหละ! เข้ามาเลย ไอ้งั่ง!"

       กริดไม่คิดหลบอีกแล้ว… เขาสวนการโจมตีกลับไปด้วยดาอินสเลฟธาตุสายฟ้าในมือ

       ฟุ่บ! เปรี้ยะ!… ฟุ่บ! เปรี้ยะ!…   

       ดาอินสเลฟธาตุสายฟ้านั้นยอดเยี่ยมมาก… แขนของผู้พิทักษ์วงกตในส่วนที่โดนฟันพลันต้องเกิดรอยไหม้สีแดงขึ้นทันที…  ในระหว่างที่บอสกำลังตื่นตระหนกและพยายามถอยหนี… กริดได้ควักค้อนตีเหล็กออกมาจากกระเป๋าและฟาดใส่แขนของผู้พิทักษ์วงกต… ใช่แล้ว… ค้อนตีเหล็ก!    

       เคร้งงงงง!

       "ฮะฮ่า!"

       กริดส่งเสียงร้องดีใจ… แขนของผู้พิทักษ์วงกตต้องเสียรูปทรงไปเล็กน้อยเมื่อถูกค้อนตีเหล็กทุบใส่ 

       'ใช้งานได้เหมือนกับการขึ้นรูปโลหะเลยงั้นหรอ...'

       ก็สวยสิ...

       เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

       กริดโยกตัวหลบไปพลาง พร้อมกับใช้ค้อนทุบใส่มือของบอสไปพลาง… ผ่านไปเพียงไม่นานก็เริ่มเห็นผลชัดเจนขึ้น… ฝ่ามือของผู้พิทักษ์วงกตไม่เหลือเค้าเดิมอีก… ส่วนที่เป็นนิ้วหายไปทั้งหมด… ยามนี้เหลือเพียงท่อนแขนที่ดูเหมือนกับเป็นเสายักษ์ต้นหนึ่งเท่านั้น    

       เห...

       บอสตัวนี้กำลังสับสน เนื่องด้วยมันไม่สามารถขยับแขนได้ดั่งใจนึก… มันทำได้เพียงกวัดแกว่งแขนไปมาอย่างมั่วซั่ว… ทว่านั่นก็ทำให้พื้นดินด้านล่างแทบไม่เหลือที่ให้ยืนอีกแล้วเช่นกัน… ถ้าหากที่แห่งนี้คือหลุมฝังศพ… กริดก็คิดที่จะตายไปพร้อมกับผู้ทักษ์วงกตเหมือนกัน… เขาจึงหยิบโพชั่นมานาออกมาซด และงัดไม้ตายก้นหีบที่ไม่เคยมีโอกาสใช้ออกมา  

       "วิถีดาบแพ็กม่า… มายา!"

       ก่อนหน้านี้ที่ไม่เคยได้ใช้ ก็เพราะเขามีมานาสูงสุดไม่พอที่จะใช้มัน… แต่ตอนนี้… แต้มสถานะในทุกเลเวลถูกนำไปลงกับสติปัญญาจนหมด… ผนวกเข้ากับผ้าคลุมมาลาคัส… เขาจึงมีมานาเพียงพอสำหรับใช้สุดยอดกระบวนดาบนี้ได้

[ มายา ]
       กระบวนดาบมายาที่เหนือล้ำจินตนาการ
* พลังโจมตีพื้นฐานเพิ่มขึ้น 2 เท่า
* การโจมตีธรรมดาจะกลายเป็นจะโจมตีระยะไกล

       อากาศรอบตัวกริดพลันไหลย้อนกลับทันที

       ฟู่วววว...

       ดูเหมือนแรงโน้มถ่วงรอบตัวเขาจะกลับด้านไปหมด… เส้นผมของกริดค่อยๆ จับกลุ่มกันและตั้งชันขึ้นราวกับซุปเปอร์ไซย่า… เศษก้อนหินที่กระเด็นอยู่รอบตัวได้ลอยขึ้นไปบนอากาศ… ในมือของเขายังคงกำดาอินสเลฟธาตุสายฟ้าไว้แน่น… เมื่อกวัดแกว่งออกไปด้านหน้าเบาๆ… พลันเกิดเป็นรัศมีคมดาบสีดำพุ่งตัดผ่าอากาศ แหวกเข้าหาผู้พิทักษ์วงกตอย่างรวดเร็วและดุดัน
       
จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 111 - จบตอน

• Next
• Previous