จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 567

    จอมอสูร 33 ตนผู้ปกครองขุมนรก  
    มีหนังสือมากมายบรรยายสรรพคุณพลังอำนาจอันล้นพ้นของพวกมัน  ว่ากันว่า  ทุกครั้งที่จอมอสูรปรากฏกายบนโลกมนุษย์  จักต้องมีอาณาจักรอย่างน้อยหนึ่งแห่งถูกทำลาย  มนุษยชาติมักพานพนความสิ้นหวังอยู่เสมอ

    กษัตริย์อัสลันรู้ดีว่าจอมอสูรน่ากลัวและชั่วร้ายเพียงใด  แต่มันไม่มีทางเลือกอื่น  ก่อนหน้า  มันลงทุนสังหารพี่ชายในสายเลือดเพื่อครองบัลลังก์และสร้างอาณาจักร  แต่บัดนี้  เรื่องราวกลับดำเนินมาถึงหัวเลี้ยวหัวต่อของความล่มลาย  มันจะยอมให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

    'เราคงไม่มีหน้าไปพบท่านพี่ได้อีก'

    อาณาจักรอีเทอนัลต้องคงอยู่ต่อไป  มันตัดสินใจพึ่งพาจอมอสูรดีกว่ายอมเสียให้กริด  
    ขณะอัสลันกำลังยืนครุ่นคิดอย่างเหม่อลอย  สุ้มเสียงสุดประหลาดได้ดังก้องในศีรษะ

    "ความรู้สึกของเจ้า  ความกังวล   เสียใจ  สิ้นหวัง  หวาดกลัว  และเจ็บแค้น  เราชอบความรู้สึกเหล่านั้น  จงนำเลือดบริสุทธิ์ของหญิงสาวมาเซ่นสังเวยเรา  จงอัญเชิญเราเสีย  แล้วเราจะรับฟังความปรารถนาของเจ้าหนึ่งข้อ"

    'จอมอสูร...!'

    ในมืออัสลันคือหวีเก่าแก่ที่พบเห็นได้ทั่วไป  
    เสียงประหลาดของจอมอสูรกำลังจากหวีเก่าโทรมที่องค์ชายเบนัวต์มอบให้  อัสลันมิอาจบอกได้ว่า  นั่นเป็นเสียงชองหญิงหรือชาย  เด็กหรือชรา  
    แต่เพียงได้ฟัง  แข้งขาพลันอ่อนแรง  ศีรษะเริ่มวิงเวียน

    กษัตริย์อัสลันหวาดกลัว  ทันทีที่ได้ยินเสียง  ชีวิตความเป็นมนุษย์ของมันราวกับใกล้ดับมอด  ประหนึ่งเชือกที่เน่าเปื่อย  พร้อมผุกร่อนขาดลงทุกเมื่อ
    ทว่า  ความทะเยอทยานไร้ขีดจำกัดกลับเอาชนะความกลัวในจิตใจ

    ท้ายที่สุด  จอมอสูรจะดลบันดาลความปรารถนาให้หนึ่งข้อ

    'ความปรารถนาของเราจะเป็นจริงงั้นหรือ'

    คำพูดสุดท้ายของจอมอสูรยังคงดังกังวาลซ้ำไปมา
    กษัตริย์อัสลันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะถามย้ำ

    "ความปราถนาของฉัน… จะได้รับการเติมเต็มใช่ไหม"

    "เราคือหนึ่งใน 33 ผู้ปกครองสูงสุดของขุมนรก  เรามีเกียรติและสัจจะ  คำสัญญาจะถูกเติมเต็มหลังจากที่เราถูกอัญเชิญ  จงบอกเรามา  เจ้าต้องการสิ่งใดงั้นหรือ  ความอ่อนเยาว์ชั่วนิรันดร์  ความร่ำรวยมิรู้จบสิ้น  รึว่าสาวงาม"

    ทุกสิ่งล้วนผิดหมด  
    กษัตริย์อัสลันมิได้ต้องการความเยาว์วัย  ร่ำรวย  หรือสาวงาม  
    สิ่งที่มันต้องการมีเพียงข้อเดียว

    "ทำให้อาณาจักรของฉันกลายเป็นผู้ปกครองทวีปตะวันตก!  ฉันไม่ต้องการให้ทายาทรุ่นหลังต้องถูกเหยียดหยามเหมือนที่ฉันเคยได้รับ!  ฉันต้องการให้สายเลือดอีเทอนัลถูกเทิดทูนอย่างยิ่งใหญ่จากคนทั้งทวีป!"

    "...ความน้อยเนื้อต่ำใจมักเกิดเป็นเรื่องราวที่หอมหวานเสมอ  หึหึหึ!  เข้าใจแล้ว  เราจะเติมเต็มความปรารถนาให้เจ้า"

    และราคาที่อัสลันต้องจ่าย  
    เซ่นสังเวยสาวพรมจรรย์ 9,999 คนเพื่ออัญเชิญจอมอสูรลงมายังโลกมนุษย์!
    กษัตริย์อัสลันตัดสินใจหนักแน่น

    "รีบนำสาวพรมจรรย์มาที่นี่!"

[ ภารกิจ <อัญเชิญจอมอสูร (บทสุดท้าย)> ใกล้สำเร็จในอีกไม่ช้า ]

    "ฮิฮิ"

    จอมเวทมืดโรส  เธอกำลังอ่านข้อความที่น่ายินดี  
    หญิงสาวผู้นี้เฝ้ามองเหตุการณ์ทุกขณะอย่างตื่นเต้น

    ***

    "ที่ผ่านมา  ไม่ใช่ระยะเวลาที่น้อยนิดเลย  หากมองในแง่ของชาติภพก่อนหน้าและสืบไป  เราจะรับใช้กริดไปชั่วนิรันดร์"

    ลอเอลติดตามกริดมาแล้วสองปีในชีวิตจริง
    ในเวลาซาทิสฟาย  มันคือหกปีที่แสนยาวนาน  ระหว่างนี้  ลอเอลบรรลุความสำเร็จไปหลายสิ่ง  เขาช่วยกริดฮุบกลืนเซดากาห์  ช่วยวางรากฐานกิลด์โอเวอร์เกียร์ให้แข็งแกร่ง  จากนั้นก็ขยายพลังอำนาจของโอเวอร์เกียร์ด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง  
    
    ไม่ผิดนักที่จะกล่าวว่า  โอเวอร์เกียร์มีวันนี้ได้เพราะลอเอล
    บัดนี้  หัวใจลอเอลเริ่มสั่นคลอน

    'เป็นวาสนาของเราที่ได้รับใช้นายท่าน'

    ลอเอลตัดสินใจติดตามกริดด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว
    ทักษะด้านตีเหล็ก
    ลอเอลมั่นใจว่า  กริดสามารถดึงดูดอัจฉริยะทั่วโลกได้ด้วยทักษะด้านตีเหล็ก  สามารถสร้างกิลด์ใหญ่ได้ด้วยทักษะด้านตีเหล็ก  และร่ำรวยมหาศาลด้วยทักษะด้านตีเหล็ก  ขอเพียงกริดตีเหล็กได้ยอดเยี่ยม  ลอเอลก็ไม่มีสิ่งใดนึกเสียใจ 
    แต่กริดกลับพัฒนาไปไกลกว่าสามัญสำนึก  ชายคนนี้มีพรสวรรค์พิเศษ  ไม่เพียงฝีมือตีเหล็กจะเก่งฉกาจขึ้นทุกวัน  แต่กริดยังพัฒนาได้ทุกด้านไม่รู้จบสิ้น 

    ด้วยเหตุนี้  กิลด์โอเวอร์เกียร์จึงเติบโตได้เร็วกว่าที่ลอเอลวางแผนไว้ตอนต้น  
    และปัจจุบัน  มันถึงเวลาแล้วที่จะเริ่มก่อตั้งอาณาจักร

    'เหลืออีกเพียงก้าวเดียว'

    ยึดครองไรน์ฮาร์ทตรงหน้าให้ได้
    ขนาดของไรน์ฮาร์ทใหญ่กว่าเรย์ดัน 1.5 เท่า  มีชาวเมืองอาศัยทั้งสิ้น 800,000 คน
    สี่ทิศรายล้อมด้วยกำแพงสูงและคูน้ำลึก  เป็นป้อมปราการสุดแกร่งที่ต้านทัพนับล้านได้สบาย
    ถึงกระนั่นลอเอลก็มิได้หวาดหวั่น  เขารู้ดีกว่า  ภายในไรน์ฮาร์ทกำลังปราศจากทหารคุ้มกัน  กองทัพอีเทอนัลเกือบทั้งหมดถูกส่งไปต่อสู้ในดินแดนโอเวอร์เกียร์

    'ไรน์ฮาร์ทมีทหารประจำการไม่ถึงหมื่นคนแน่'

    ลอเอลคาดว่า  ทัพศัตรูน่าจะมีสูงสุดราวแปดพัน  นี่คือจำนวนที่รวมองครักษ์หลวงและอัศวินหลวงไว้ด้วย
    กลับกัน  ฝั่งลอเอลนั้นนำทัพมาเพียงสามพัน  แต่เป็นสามพันที่อัดแน่นด้วยคุณภาพ  ทั้งหมดคือทหารเอกของเรย์ดันที่สวมใส่เซ็ตกริด  
    แถมยังมีลอเอล  เฟคเกอร์  ไอเบลลิน  และแร้งเกอร์ระดับขุนพลของกิลด์อีกมาก  รวมถึงจู๊ดพร้อมกับดาอินสเลฟในมือ  
    เท่านั้นไม่พอ  ลอเอลยังนำ 'ขีปนาวุธสงคราม' เอริล์อัชเชอร์มาพร้อมกับบุตรชาย  บลันด์

    หมดแค่นี้หรือ

    "กำลังเสริมจากไซเรนมาถึงแล้ว!"

    "ก--กษัตริย์เผ่าวารี  มาซง  นำทัพมาด้วยตนเอง!"

    "เรามาตอบแทนบุญคุณท่านกริด"

    มาซงคือศัตรูสุดแกร่งเมื่อครั้งต่อสู้กับกริด  แถมคราวนั้นเขามิได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม  ยิ่งเวลาผ่านไป  พลังที่แท้จริงของมาซงยิ่งเริ่มกลับคืนมา  เขานำกองทัพเผ่าวารีอีกห้าร้อยมาสมทบกับลอเอลในศึกนี้

    "ปิอาโร่กลับมาแล้ว!"

    "ฉันพัฒนาเมล็ดถั่วให้ปลูกในทะเลได้ก็จริง  แต่มันไร้รสชาติ... คนของเผ่าวารีจึงไม่มีใครกิน"

    ชาวนาในตำนาน  สุดยอด NPC สายต่อสู้ที่เก่งกาจยิ่งกว่ากริด
    หมดแค่นี้หรือ

    "กำลังเสริมจากโบสถ์รีเบคก้ามาถึงแล้ว!"

    "ก--กำลังเสริม!"

    "หลวงพ่อมาด้วยตนเอง!!"

    "สวัสดีทุกคน"

    "กริดไปไหน"

    ดาเมี่ยนกลายเป็นหนึ่งในผู้เล่นสุดแกร่งของโลก  ทักษะบัฟพันธมิตรเป็นวงกว้างของเขาย่อมสร้างประโยชน์ให้สมาชิกโอเวอร์เกียร์ได้มากมาย  ดาเมี่ยนมาพร้อมกับอิสซาเบล  หนึ่งในสามบุตรีแห่งรีเบคก้าที่ถือครองศาสตราเทพ  หอกไลฟาเอล  
    ว่ากันว่า  หากอยู่ในโหมดร่างสีขาว  เธอคือหนึ่งใน NPC สายต่อสู้ที่เก่งกาจที่สุดของทวีป

    "กำลังเสริมจากเปรโดมาถึงแล้ว!"

    "เอิร์ลคริสและเหล่าขุนพล!"

    "หากพวกเราช่วยกริดก่อตั้งอาณาจักร  พวกเราจะมีสิทธิ์จ้างกริดสร้างไอเท็มใช่ไหม  เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุให้ปฏิเสธ"

    กำลังเสริมมีทั้งดาเมี่ยนและคริสที่เป็นหัวหน้ากิลด์ใหญ่  
    ได้ผู้เล่นระดับโลกมาเสริมทัพเช่นนี้  ลอเอลจึงวางใจ

    "การยึดครองไรน์ฮาร์ทไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป  ฉันคงไม่ต้องปลดผนึกพลังที่แท้จริงแล้วสินะ"

    สมาชิกโอเวอร์เกียร์ทำได้ดีเกินคาดในทุกหนแห่ง
    พีคซอร์ดบนเกาะคอร์ก  
    ยูร่าและป็อนที่ไบรัน  
    แค็ทซ์ที่บอร์เนียว  
    จิสึกะ  เรกัส  และยูเฟอมิน่าที่แพเทรี่ยน  
    ทุกคนทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  ส่งผลให้กองทัพอีเทอนัลแตกพ่ายพังพินาศไม่เป็นท่า  
    และตอนนี้ไรน์ฮาร์ทกำลังว่างเปล่าไร้กำลังทหาร

    'ทุกคนทำได้เยี่ยมมาก'

    ลอเอลภูมิใจและอยากขอบคุณทุกคน  แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาเสียใจ  คือเรื่องที่กริดต้องกลับจากทวีปตะวันออกเร็วกว่ากำหนดเดิม  
    ลอเอลหวังชนะสงครามโดยไม่พึ่งพาพลังกริด  ทว่าสิ่งนั้นก็ไม่เกิดขึ้น  
    ลงเอยด้วยการที่กริดต้องออกแรงเช่นทุกครั้ง

    'กริดกำลังตกที่นั่งลำบากสินะ'

    กริดถามถึงสถานการณ์ของไบรันในช่องสนทนากิลด์  จากนั้นก็เงียบงันไปนานถึงหนึ่งวันเต็มโดยไร้ข่าวคราว  
    มีความเป็นไปได้สูงมาก  ที่กริดคิดกอบกู้ไบรันตามลำพัง

    'ป่านนี้คงถูกกองทัพหนึ่งแสนรายล้อมอยู่'

    เป็นจำนวนศัตรูที่มากเกินไป  ถึงจะเป็นกริดก็เถอะ  ไม่มีทางไม่อันตรายแน่
    ตนต้องเร่งมือแล้ว  เขาต้องรีบยึดครองไรน์ฮาร์ทและกลับไปช่วยกริดที่ไบรัน  
    ลอเอลตัดสินใจหนักแน่น  จากนั้นก็ตะโกนออกคำสั่ง
    "บุกเต็มอัตราศึก!"

    "จู๊ด  ลุย  กำแพงเมือง  บดขยี้"

    "เป็นเมืองที่ไม่เลวสำหรับการทำฟาร์ม"

    "รีบกินมันฝรั่งต้มก่อนดีกว่า  เดี๋ยวมันจะเย็น"

    "กริดอยู่ไหน"

    "อิสซาเบลจังช่างงดงาม  ถึงจะยังไม่ลืมรักแรกก็เถอะ"

    "...กลุ่มคนเพี้ยนมากขนาดนี้มารวมตัวกันได้ยังไง"

    คริสมองว่า  สถานที่แห่งนี้มีพวกไม่ปรกติรวมตัวกันมากเกินไป  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลย  แต่ละคนล้วนเป็นตัวตนแสนยิ่งใหญ่ของทวีปตะวันตก
    ขวัญกำลังใจกองทัพกำลังฮึกเหิมถึงขีดสุด

    ตึง!  ตึง!  ตึง!

    สัตว์เลี้ยงขนาดใหญ่สุดแข็งแกร่งของเนี๊ยวมงกำลังกระทุ้งประตูเมืองไรน์ฮาร์ทอย่างแข็งขัน

    "ฉันจะฆ่าทุกคนที่ขัดขืน"

    เอิร์ลอัชเชอร์ร่ายมนตร์เป็นวงกว้างเพื่อกำราบนักธนูบนกำแพงเมือง

    "ทำฟาร์มอิสระรูปแบบที่สอง  เร่งโต"

    ซู่วววว!

    ปิอาโร่เคลียร์หน้าดินก่อนจะหว่านเมล็ด  เกิดเป็นเถาวัลย์จำนวนมากงอกเงยไต่กำแพงเมืองขึ้นไป

    สวบ  สวบ

    ทันทีที่เถาวัลย์เติบโต  ไอเบลลินได้กระโจนเหยียบเถาวัลย์เพื่อปีนกำแพงขึ้นไปไล่ฆ่าทหารด้านบน

    "จู๊ด  ฆ่า  ให้สิ้นซาก"

    "เอาดาบใหญ่ของฉันไปกิน!"

    จู๊ดและคริสนำดาบใหญ่หมุนควงเป็นกังหัน  
    สันตะปาปาดาเมี่ยนเสริมพลังทุกคนด้วยบัฟสุดโกง  
    กษัตริย์มาซงนำกองทัพเผ่าวารีมุดคูเมืองเข้าไปด้านในและสังหารแม่ทัพศัตรู

    ===  นี่ฉันกำลังดูอะไรอยู่...  ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด  โอเวอร์เกียร์เป็นกิลด์ของผู้เล่นไม่ใช่หรือ

    ===  แม้กระทั่งทหารและ NPC ก็ยังโอเวอร์เกียร์  ㅡㅡ;;

    ===  ขอโทษที่ขัดบรรยากาศตื่นเต้น  แต่ NPC คนนั้นกำลังทำอะไร ㅋㅋㅋ  ทำไมหมอนั่นถึงทำฟาร์มในสนามรบ

    ===  กษัตริย์เผ่าวารีแข็งแกร่งมาก  สังหารผู้คนแล้วไปมากมาย  แต่กลับไม่ถูกโจมตีเลยสักครั้งเดียว

    ===  ข่าวลือเรื่องที่โอเวอร์เกียร์ยึดครองไซเรนเป็นความจริงสินะ...

    ===  เอิร์ลอัชเชอร์โกงเกินไปแล้ว  เพียงตวัดมือครั้งเดียว  ทหารฝ่ายศัตรูก็หายไปหนึ่งหน่วยในพริบตา

    ===  เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในสิบมหาจอมเวทเพราะโชคช่วยหรอกนะ  ว่าแต่  กริดไปสรรหา NPC สุดโกงเหล่านี้มาจากไหนนัก    

    ===  ลืมเรื่องโอเวอร์เกียร์ไปก่อน  ไม่มีใครพูดถึงคริสที่มาช่วยกริดหน่อยหรือ

    ===  นายไม่เห็นรึไงว่าคริสใช้อาวุธแบบเดียวกับกริด  สองคนนี้คงมีข้อตกลงกันอยู่

    ===  ดาเมี่ยนตะโกนสรรเสริญก็อดกริดอีกแล้ว

    ===  สันตะปาปาของพวกเราออกจะ...

    ===  บุตรีแห่งรีเบคก้าน่ารักจัง  ถ้าไม่นับยูร่าและจิสึกะ  เธอสวยกว่าทุกคน

    ===  อิสซาเบลจาง~ ㅋㅋㅋ

    "สมบูรณ์แบบ!  สมบูรณ์แบบมาก!"

    ลอเอลปีนกำแพงเมืองที่ฝ่ายตนยึดมาได้  เขากวาดสายตามองสงครามเป็นภาพกว้างพร้อมกับชื่นชมทุกฝ่าย
    ลอเอลตื่นเต้นที่สมาชิกโอเวอร์เกียร์แสดงฝีมือให้ประจักษ์ต่อหน้าคนทั้งโลก  
    แต่ทันใดนั้น  เขากลับเหลือบไปเห็นบางสิ่งไม่ชอบมาพากล

    "นั่นมันอะไร..."

    หญิงสาวราวหมื่นคนกำลังยืนเรียงรายหน้าวังหลวง
    สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่กำลังจะเข้าวังไปสังหารกษัตริย์อัสลันพลันชะงักฝีเท้าทันที
    บัดนี้  หญิงสาวทั้งหมื่นกำลังร่ำไห้  ร่างกายสั่นกลัว  สีหน้าขาวซีด

    แต่มีคนหนึ่งที่ไม่หยุดเดิน  เขาคือจู๊ด

    "จู๊ด  พระราชา  จับตัว"

    สวบ

    จู๊ดถือดาบใหญ่ที่ชุ่มด้วยเลือดศัตรูเดินเข้าไปในท้องพระโรง  
    ทันใดนั้น  กษัตริย์อัสลัน  ผู้มีสีหน้ากังวลและลังเล  บัดนี้หลังตาลงพร้อมกับตะเบ็งสุดเสียง

    "เผาได้!"

    ในวินาทีนี้  อัศวินองครักษ์ผู้ทำตามคำสั่งกษัตริย์โดยมิอาจขัดขืน  ได้ขว้างคบเพลิงจำนวนมากใส่กลุ่มหญิงสาวนับหมื่นคนที่ยืนสั่นกลัว

    พรึบ!  ฟู่ววว!

    เปลวเพลิงพลันลุกโชนร้อนแรง
    หญิงสาวทั้งหมื่นคนที่ร่างกายชุ่มด้วยน้ำมัน  บัดนี้ถูกเผาทั้งเป็น  
    เสียงกรีดร้องโหยหวนดังระงมไปทั่วไรน์ฮาร์ท

    "บัดซบ...!"
    
    สมาชิกโอเวอร์เกียร์มิอาจทนดูภาพสุดสลดหดหู่   
    สีหน้าของพวกเขาเริ่มเดือดดาล

[ จอมอสูรอันดับ 32  บีเลียล  ปรากฏกาย ]
[ ทุกคนถูกความงามของบีเลียลครอบงำ ]
[ ค่าต้านทานอาการผิดปรกติลดลง 50% ]
[ ระยะเวลาในการร่ายทักษะและเวทมนตร์เพิ่มขึ้นสองเท่า  ความเร็วโจมตีลดลง 20% ]
[ บีเลียลคือราชินีแห่งไฟ  เปลวเพลิงรอบกายเธอร้อนระอุดุจดั่งไฟนรก  ใครก็ตามที่อยู่ใกล้จะได้รับความเสียหาย 2,000 หน่วยทุกวินาที ]
[ ค่าต้านทานธาตุไฟของทุกคนกลายเป็น 0% อย่างไร้เงื่อนไข ]
[ บรรยากาศรอบกายท่านกำลังร้อนระอุ  ทุกคนจะถูกเผารุนแรง 500 หน่วยต่อวินาที  เอฟเฟคนี้มิอาจต้านทาน ]
[ บีเลียลคือราชินีแห่งความมืด  พลังอสูรที่เธอปลดปล่อยจะรบกวนจิตใจท่าน  มันจะปลุกความกระหายฆ่าคนในตัวท่าน  ทุกครั้งที่โจมตีใส่บีเลียล  มีโอกาสสูงที่ท่านจะตกอยู่ในอาการสับสนและโจมตีพวกเดียวกันเอง ]
[ ค่าต้านทานธาตุมืดของทุกคนกลายเป็น 0% อย่างไร้เงื่อนไข ]    
[ เวทมืดทุกชนิดถูกห้ามใช้งาน ]

    "...!!"

    สุดยอดสิ่งมีชีวิตปรากฏกาย!
    กิลด์โอเวอร์เกียร์และผู้ชมทั่วโลกต่างตกตะลึง

    ***

    ณ หอสังเกตการณ์เก่าแก่สุดขอบเมืองไรน์ฮาร์ท

    องค์ชายเบนัวต์กำลังเฝ้ามองในจุดที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด 
    เมื่อได้เห็นจอมอสูรที่ถูกอัญเชิญเต็มสองตา  มันก็ขมวดคิ้วอย่างผิดหวัง

    'ล้มเหลวสินะ'

    นี่มิใช่จอมอสูรที่ตนต้องการ  มันมิได้คาดหวังให้ตรงตามที่ต้องการตั้งแต่การอัญเชิญครั้งแรกอยู่แล้ว  แต่องค์ชายเบนัวต์ก็อดผิดหวังไม่ได้  
    มันรีบสลัดความหงุดหงิดใจและเดินทางจากไรน์ฮาร์ทไป

    เบนัวต์มุ่งหน้าไปยังหุบเขาเคซาน  สถานที่ซึ่งว่ากันว่า  อดีตกับตันกองอัศวินสีชาด  ปิอาโร่  ซ่อนตัวอยู่  

    'เราอยากได้โล่อะมิทิสต์'

    ขณะเดียวกัน  กรุงโซล  เกาหลีใต้

    "คันจาจัง... คือที่สุด..."

    ชินยองวูกำลังดื่มด่ำกับรสชาติอาหารที่ตนโปรดปราน  
    อาการล้าตามร่างกายพลันหายเป็นปลิดทิ้ง

    ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมงกว่าแคปซูลจะยอมให้เขาล็อกอินเข้าซาทิสฟายอีกครั้ง

• Next
• Previous