จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 548

[ ทวงคืนบอร์เนียว ]
ระดับความยาก : ขึ้นอยู่กับความสามารถผู้เข้าร่วม
    บอร์เนียวถูกกิลด์โอเวอร์เกียร์ยึดครอง
    บอร์เนียวคือป้อมปราการที่ตั้งอยู่ติดชายแดนอีเทอนัล  นับเป็นป้อมปราการแสนสำคัญของอาณาจักรเก๊าส์
    กษัตริย์คักทัสขอออกคำสั่งต่อท่านทุกคน
    จงทวงคืนบอร์เนียว  และจัดการกลุ่มโอเวอร์เกียร์ชั่วที่บังอาจบุกรุกอาณาจักรเก๊าส์ให้สิ้นซาก  
    ใครก็ตามที่มีผลงานยอดเยี่ยม  จะได้รับรางวัลตอบแทนอันยิ่งใหญ่จากราชวงศ์เก๊าส์
เงื่อนไขการเข้าร่วม : เลเวล 130 หรือสูงกว่า
เงื่อนไขสำเร็ขภารกิจ : ยึดครองบอร์เนียวภายใน 3 วัน  ก่อนที่เสบียงจะหมดลง
รางวัลภารกิจ :
- เลเวลเพิ่มขึ้น 1 ระดับ
- ทักษะทุกชนิดมีค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 10%
- เลือกรับอาวุธหรือชุดเกราะเกรดยูนีค 1 ชิ้น
* มีของรางวัลเพิ่มเติม  หากท่านสังหาร NPC หรือผู้เล่นสมาชิกโอเวอร์เกียร์สำเร็จ

    "ยอดเยี่ยมมาก!  ของรางวัลเทียบเท่าภารกิจเกรด SS ที่เคยเห็นแต่ในทีวี"

    "นี่คือสงคราม  พวกเราอยากได้รางวัลก็จริง  แต่สมาชิกโอเวอร์เกียร์คงไม่ปรากฏตัวให้เห็นได้ง่ายหรอกนะ"

    "ไม่มีภารกิจไหนที่โอกาสสำเร็จ 100% อยู่แล้ว"

    อาณาจักรเก๊าส์เดินทางไปยังใจกลางทวีปลำบาก  เพราะการมีอยู่ของอีเทอนัล
    แถมอาณาจักรเก๊าส์ยังเป็นที่รู้จักน้อยกว่าอีเทอนัลเสียอีก  
    ผู้เล่นที่เป็นพลเมืองมีเพียงหยิบมือ  อาณาจักรเก๊าส์เหมาะสำหรับผู้ที่เล่นซาทิสฟายไม่จริงจังนัก

    แต่พวกมันก็ได้ยินมาว่า  กิลด์โอเวอร์เกียร์มีสมาชิกน้อยมาก  เพียงไม่ถึง 400 
    หากนับรวมทหารทั้งหมด  กำลังรบของโอเวอร์เกียร์จะมีไม่เกิน 6,000 
    กลับกัน  ฝั่งอาณาจักรเก๊าส์มีผู้เล่นกว่า 210,000 คนที่เลเวลสูงกว่า 130
    ต่อให้มีแค่หนึ่งในสิบเข้าร่วม  ก็ยังมีจำนวนมากกว่าโอเวอร์เกียร์ถึงสองเท่า
    และยังมีข่าวลือว่า  กองทัพโอเวอร์เกียร์ที่ประจำการอยู่บอร์เนียว  มีจำนวนเพียงไม่ถึง 1,000 คนเท่านั้น
    แต่อุปสรรคก็คือ  ต้องยึดครองบอร์เนียวให้สำเร็จภายในสามวัน  ก่อนที่เสบียงจะหมดลง
    
    'ฝ่ายเรามีผู้เล่นไม่จริงจังมากเกินไป  โอกาสภารกิจล้มเหลวสูงมาก'

    'แต่ความได้เปรียบด้านจำนวนก็ไม่เปลี่ยนแปลง'

    ผู้เล่นอาณาจักรเก๊าส์ล้วนชื่อว่า  การยึดครองบอร์เนียวไม่น่าจะเป็นเรื่องยากขนาดนั้น
    พวกมันก็แค่ใช้จำนวนคนที่มากกว่า  ถามโถมเข้าใส่ป้อมปราการอย่างไม่หยุดหย่อน  เพียงไม่นาน  บอร์เนียวก็จะถูกยึดครองตามแผน
    แต่ความเป็นจริงมักโหดร้าย  และสงครามไม่ง่ายเลยสักนิด

    ฉึก!  ฉัวะ!  ฉูดดด!

    "อ๊ากกก!"

    "อั่ก!"

    ชื่อเมืองป้อมปราการไม่ได้มาเพราะโชคช่วย
    โดยเฉพาะป้อมปราการบอร์เนียว  เมืองแห่งนี้ถูกสร้างโดยมีจุดประสงค์หลักเพื่อรับมือกับมหาจอมเวท  เอิร์ลอัชเชอร์  
    กำแพงเมืองมีคุณสมบัติต้านทานเวทมนตร์ระดับสูง
    และที่แย่กว่านั้น  พลธนูของโอเวอร์เกียร์ที่ประจำการอยู่ด้านบน

    ทั้งหมดล้วนเป็น NPC พลธนูเลเวล 180 ขึ้นไป

    ทุกคนเริ่มตระหนักว่า  กิลด์โอเวอร์เกียร์ทุ่มเทกับการพัฒนาทหารมากแค่ไหน  
    และไม่จบแค่นั้น  เลเวลของทหารมิใช่ปัญหาใหญ่สุดเพียงสิ่งเดียว
    ยังมีอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์พบกับความสิ้นหวัง
    และนั่นคือเหตุผลที่กิลด์โอเวอร์เกียร์ถูกเรียกว่าโอเวอร์เกียร์

    "บ้าไปแล้ว...!  ทหารมีพลังโจมตีมากขนาดนี้ได้ยังไง!  อ๊ากกก!"

    ลูกธนูของกองทัพเก๊าส์ไม่อาจทะลวงผ่านชุดเกราะกองทัพโอเวอร์เกียร์
    กลับกัน  ลูกธนูจากบนกำแพงสามารถคร่าชีวิตทหารเก๊าส์ได้ง่ายดาย
    หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ  ยุทธภัณฑ์ที่ NPC ทหารฝ่ายโอเวอร์เกียร์สวมใส่  มิใช่สิ่งที่สมควรมีในทหาร  แต่เป็นไอเท็มสวมใส่ระดับเดียวกับผู้เล่น!

    แม้แต่จักรวรรดิซาฮารันก็มิอาจทำเช่นนี้ได้
    ไม่ใช่แค่มีเงินก็สามารถซื้ออุปกรณ์สวมใส่มาติดให้ทหารครบทุกคน
    แต่ยังต้องมีช่างตีเหล็กที่ยอดเยี่ยมจำนวนมากด้วย

    "พลังของกริด...!"

    ผู้เล่นอาณาจักรเก๊าส์รู้สึกเหมือนกำลังโดนผีหลอก
    แม้กริดจะไม่อยู่ที่นี่  แต่อิทธิพลของเขาก็แผ่มาถึง  จนทุกคนต่างเห็นภาพหลอนกริด

    "ยิง!  ยิงเข้าไป!"

    ทหารโอเวอร์เกียร์ระดมยิงธนูโดยไม่หยุดพัก
    ภายใต้การฝึกมหาโหดของปิอาโร่และอัสโมเฟล  พวกเขามีค่าเรี่ยวแรงระดับเดียวกับทหารชั้นเลิศ
    ความกล้าหาญร่ำเรียนมาจากจู๊ด 
    ส่วนฝีมือการยิงธนู  โอเวอร์เกียร์มีนักธนูอันดับหนึ่งของโลก  เทพีแห่งคันศร  
    ไม่มีทหารคนใดสั่นคลอน  พวกเขาง้างสายที่บรรจุลูกธนูยัฟฟ่าด้วยสายตาสุขุมเยือกเย็น  
    ในมือทุกคนกำลังถือธนูกริด  พลังทำลายไม่ใช่สิ่งล้อเล่น
    ศรหัวยัฟฟ่าทะลวงผ่านโล่  ชุดเกราะ  และหมวกเหล็กของกองทัพอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย  ราวกับพวกมันเป็นเพียงแผ่นกระดาษบาง

    ทหารเก๊าส์มิอาจเคลื่อนผลประชิดกำแพงบอร์เนียวได้
    เกิดเป็นแม่น้ำโลหิตไหลขวางเป็นทางยาว  บ่อโลหิตที่ข้นและเหนียวเหนอะ  กำลังส่งผลให้ทหารชุดหลังของบอร์เนียว  เคลื่อนทัพเข้าใกล้ได้ช้าลง
    หายนะก่อตัวอยู่พักใหญ่  จำนวนที่มากกว่าเริ่มไม่มีผล  ฝ่ายหนึ่งถูกลดกำลังรบลง  จนเกือบเหลือเท่าอีกฝ่าย

    "คุคุคุ!  คุฮะฮ่าฮ่าฮ่า!"

    เสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจดังกึงก้องทั่วสนามรบ
    แม่น้ำโลหิตด้านล่างเริ่มเกิดการกระเพื่อมวูบวาบ
    นี่คือพลังของนักรบโลหิต  แค็ทซ์  คลาสที่จะยิ่งแข็งแกร่งเมื่อมีเลือดปริมาณมหาศาลอยู่ใกล้เคียง

    "จงดีใจเสียเถอะ  ที่เลือดของหนอนแมลงวันอย่างพวกแก  สามารถเป็นประโยชน์ให้กับฉันผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ได้...!  ฝนโลหิต!"

    ซู่วววว!    

    หยดเลือดจำนวนมากค่อยๆ ลอยขึ้นบนไปท้องฟ้าทีละนิด
    ดูราวกับเป็นฝนแดงที่ตกกลับทิศ  
    ฉาก 'ฝน' โลหิตสีแดงก่ำที่กำลังคลืบคลานลอยขึ้น  ทหารฝ่ายเก๊าส์ต่างอกสั่นขวัญแขวนไปตามๆ กัน

    "คุคุคุ!  พวกแกทุกคนจะต้องตายวันนี้"

    ซ่าาาา!

    เมื่อสิ้นเสียงประกาศของแค็ทซ์  
    ฝนโลหิตบนท้องฟ้าได้ตกใส่กองทัพเก๊าส์อย่างอำมหิต
    สนามรบวุ่นวายปั่นป่วนทันที  เสียงกรีดร้องของทหารดังระงมซ้อนทับกัน
    ยิ่งเกิดการหลั่งเลือด  โลหิตก็ยิ่งกลายมาเป็นแขนขาให้แค็ทซ์  และก็ยิ่งเกิดการหลั่งเลือดเพิ่มขึ้นไปอีก
    วัฏจักรหายนะของฝ่ายเก๊าส์มีแต่จะทวีความรุนแรง  เกิดซ้ำไม่รู้จบสิ้น

    "คุคุคุ!  คุคุคุฮะฮ่าฮ่า!"

    ไม่เหมือนกับอีเทอนัล  ที่ต้องแบ่งกองทัพออกเป็นสองส่วนเพื่อแยกโจมตีไบรัน  และแพเทรี่ยน 
    เก๊าส์สามารถทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีใส่บอร์เนียวเพียงแห่งเดียว
    แต่โชคไม่ดีนัก  ศึกแรกกลับต้องพบพานปีศาจราชันโลหิต  
    การบุกระลอกแรกล้มเหลวไม่เป็นท่า  
    แต่นั่นเป็นเพียงความล้มเหลวของแนวหน้าเท่านั้น  
    ทัพเสริมที่แข็งแกร่งจะตามมาสมทบในอีกสองวัน  โดยมีจำนวนมากกว่าทัพหน้าหลายเท่าตัว
    และสิ่งที่น่าหวั่นเกรงที่สุดในทัพเสริม  
    ซิวรอน  นักล่าวิญญาณ  มันจะเข้าร่วมทัพบอร์เนียวในอีกสองวันให้หลัง

    เฉกเช่นแค็ทซ์  ซิวรอนคือตัวตนที่โดดเด่นในสงคราม 

    "กริด  ฉันขอเอาคืนก็แล้วกัน"

    ***

    บึ้มบึ้มบึ้ม!

    ซิวรอนเสกหอกวิญญาณขึ้นจำนวนมาก  จากดวงวิญญาณที่ไม่มีวันหมดในสนามรบ  มันดับลมหายใจทหารโอเวอร์เกียร์  ที่ประจำการอยู่บนกำแพงป้อมคนแล้วคนเล่า

    "เจ้าบ้าลอเอลนั่น… เราต้องปกป้องที่นี่นานถึงสี่วันเลยรึไง"

    แค็ทซ์หุบยิ้มโดนพลัน

    ***

    "เห็นรึเปล่า  นี่คือสงครามครั้งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่ซาทิสฟายเปิดตัว!"

    สงครามที่ทหารและ NPC ต่างฆ่าแกงกันเอง
    ฉากละเลงเลือดซึ่งถูกจับจากกล้องมุมสูงด้านบนท้องฟ้า  ช่างน่าตื่นตาตื่นใจกว่าสงครามทุกครั้งเคยที่มีมา  
    ผู้ชมทางบ้านต่างสนุกจนแทบหยุดหายใจ  
    น้อยคนนัก  ที่จะสั่นกลัวต่อความสูญเสียและความโหดร้ายของสงคราม

    ลองนึกดูให้ดีสิ
    ในอดีต  มีเกมใดบ้างที่สามารถจำลองสงครามเสมือนจริงและยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้
    ก่อนซาทิสฟายจะเปิดตัว  
    สงครามครั้งใหญ่สุดของเกม MMORPG ที่ชื่อ L.T.S ยังมีจำนวนคนเข้าร่วมเพียง 2,000 เท่านั้น

    ===  ป้อมปราการแพเทรี่ยนสุดยอดไปเลย… มีคนร่วมศึก 15,000 แล้ว;; 

    ===  ทางบอร์เนียวมี 20,000 คน ㅋㅋ

    ===  ลิมชอลโฮมักชอบพูดแบบนี้เสมอ

    ===  ซาทิสฟายไม่ใช่เกม  แต่เป็นโลกอีกหนึ่งใบ  เป็นโลกที่มีอิสระไร้ขีดจำกัด

    ===  โลกเสมืองจริงที่สุดยอดเช่นนี้  ไม่มีทางเกิดขึ้นด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันได้เลย  ลิมชอลโฮต้องเป็นมนุษย์ต่างดาวแน่นอน

    ผู้ชมต่างพากันตื่นเต้น  
    ทุกคนดีใจที่ได้เกิดมาในยุคของซาทิสฟาย  
    พวกเขาต่างอิจฉาขุนพลหัวกะทิของโอเวอร์เกียร์  ที่มีโอกาสนำกองทัพอันเกรียงไกรร่วมสงคราม  ต่อกรกับศัตรูที่มีจำนวนมากกว่าหลายเท่าอย่างสูสี    
    ส่วนใหญ่คอยลุ้นและให้กำลังใจ  พวกเขาหวังอยากร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับยอดขุนพลเหล่านี้บ้าง
    แต่ว่า...

    ===  กริดไปไหน
    
    ===  เห็นในข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อน  กริดอัพสองเลเวลภายในไม่กี่ชั่วโมง  ถ้าไม่ใช่บั๊กของเกม  กริดก็คงกำลังทำภารกิจสำเร็จอยู่

    ===  สุดยอด… ทิ้งสมาชิกในกิลด์ไว้ในสงคราม  ส่วนตัวเองไปเก็บเลเวลอย่างสบายใจเนี่ยนะ  ต้องอำมหิตขนาดนไหนกัน  ㅡ ㅡ;;   

    ===  หรือจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น

    ความเห็นจากผู้คนเริ่มแตกออกเป็นหลายเสียง

    ขณะที่กองทัพโอเวอร์เกียร์อ่อนแอลงอย่างมากในวันที่สาม
    กริดผู้ไม่ปรากฏตัวเลย  กำลังตกเป็นเป้าวิจารณ์ของผู้คนทั่วโลก
    กริดขยะ
    กริดเลิกเล่นซาทิสฟายแล้ว
    กริดถูกขับไล่ออกจากโอเวอร์เกียร์
    กริดถูกรถชน…  และอื่นอีกมาก

    ความสงสัยทั่วโลกต่างพุ่งทะยาน 
    ไม่เว้นแม้แต่บรรดาสื่อ  โดยเฉพาะสื่อท้องถิ่น  สื่อซุบซิบ
    พวกมันไม่สนความจริง  สนเพียงการขายข่าวให้ได้มากที่สุด
    บทความมากมายถูกตีพิมพ์โดยปราศจากมูลความจริง

    『 กริดน่าจะถูกลักพาตัวไปกักขังอยู่ที่ไหนสักแห่ง 』

    『 เมื่อไม่กี่วันก่อน  เกิดอุบัติเหตุทางขึ้นในเขตกังนัม XXX  รถซุปเปอร์คาร์คันหนึ่งชนกับเสาไฟอย่างจัง  มีข่าวลือว่ากริดเป็นเจ้าของรถคันดังกล่าว... 』

    『 กริดหนีหางจุกก้นไปแล้ว  ตอนนี้กิลด์โอเวอร์เกียร์กำลังขัดขืนกองทัพอาณาจักรด้วยฝีมือส่วนตัวของผู้เล่นแต่ละคน  ทว่า  สถานการณ์เช่นนี้จะคงอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกัน  โอเวอร์เกียร์จะพังทลายลงในอีกหนึ่งถึงสองวันข้างหน้า  พวกเขาจะสูญสิ้นกองทัพและดินแดนทั้งหมด  กลายเป็นพวกถังแตก  กริดคงรู้ในจุดนี้และชิงหนีไปคนเดียวแล้ว... 』

    สื่อมักขึ้นชื่อในด้านความอลังการของข่าว  ส่วนใหญ่จะเป็นด้านไม่จริง
    พวกมันสามารถขุดคุ้ยประเด็นเล็กน้อยให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โต  จนลุกลามไปวงกว้างทั่วโลก
    ขณะนี้  การปักหลักป้องกันดินแดนของกิลด์โอเวอร์เกียร์  กำลังเป็นที่ได้รับความสนใจจากผู้ชมทุกมุมโลก
    ทุกครั้งที่สื่อแพร่ภาพสงครามอันโหดร้าย  เรทติ้งรายการจะสูงลิบทุกช่อง
    
    และช่วงเวลานี้เอง

    『 ทุกคนครับ  ได้ยินผมกันรึเปล่า 』

    ณ เมืองป้อมปราการแพเทรี่ยน
    นักจัดรายการเกมอันดับหนึ่ง  บันนี่-บันนี่  ปรากฏตัวบนหลังของไวเวิร์น

    เป็นไวเวิร์นธาตุไฟสุดแกร่ง  
    ทุกครั้งที่บันนี่-บันนี่ตะโกน  ไวเวิร์นก็จะพ่นลมหายใจออกมาในเวลาเดียวกัน  
    ผู้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาสู้รบ  รวมถึงสื่อที่กำลังถ่ายทอดสด  ทั้งหมดหันไปมองบันนี่-บันนี่เป็นตาเดียว
    บันนี่-บันนี่อมยิ้มอย่างชอบใจ  เขาเปิดปากพูดขึ้น
    ถ้อยคำที่เปล่งออกมาได้กังวลไปทั่วทั้งสนามรบ

    『 นี่คือข้อความจากกริด!  อีกหนึ่งนาทีให้หลัง  ก่อนที่ฉันจะไปถึง  หากใครไม่ยอมถอยกลับไป  ฉันจะฆ่าทิ้งให้หมด!』

    "..."

    ทุกคนที่เข้าร่วมสงคราม  มีใครบ้างที่ไม่เตรียมใจจะตายเอาไว้
    ไม่มีใครคิดถอยเพียงเพราะคำขู่อยู่แล้ว

    "ฮะฮะ!  ตลกฉิบ"

    "คิดว่าเจ๋งนักรึไง  ฆ่าฉันได้ก็เข้ามาเลย!"

    "ฆ่าฉันสิ!  จะเกิดใหม่แล้วกลับมาลุยต่อทันที!"

    ผู้เล่นฝั่งอีเทอนัลไม่หวาดกลัวเลยสักนิด  
    ทุกคนต่างรู้ดีว่า  ผู้เล่นเพียงคนเดียว  ต่อให้เก่งกาจแค่ไหน  ก็มิอาจเปลี่ยนแปลงกระแสของสงครามได้แน่
    ดูอย่างจิสึกะเป็นต้น  เธอสังหารกองทัพอีเทอนัลไปแล้วหลายพันคนนับตั้งแต่วันแรก  แต่มาถึงจุดนี้  จิสึกะก็เริ่มแสดงอาการอ่อนล้า
    ค่าเรี่ยวแรงใกล้หมดลงเต็มที  จำนวนลูกธนูที่ยิงก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด

    กริดเองก็เช่นกัน  
    ทุกคนล้วนคิดแบบนี้
    ส่วนบันนี่-บันนี่กำลังหัวเราะชอบใจอยู่บนหลังไวเวิร์น

    'เยี่ยมมาก  ถ้าพวกแกหนีกลับกันหมด  ช่องของฉันคงไม่มีอะไรน่าดู'

    อดทนไว้
    อีกไม่นาน  พวกกระจอกนี้ก็จะถูกกริดไล่เชือดจนราบคาบ
    และช่องของตนจะได้รับความสนใจจากทั่วโลก
    บันนี่-บันนี่เริ่มนับถอยหลัง

    『 พวกแกเหลือเวลา 30 วินาที 』

    "เฮ่อะ!  ก็มาสิโว้ย!"

    『 20 วินาที 』

    "กริดไม่มีทางรับมือพวกเราทั้งหมดได้แน่"

    『 10 วินาที 』

    9
    8
    7    
    6...

    สนามรบเงียบสงัดเมื่อการนับถอยหลังเข้าสู่ 5 วินาทีสุดท้าย
    ผู้เล่นฝ่ายอีเทอนัลที่ปากเก่งเมื่อครู่  บัดนี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างเสียวสันหลัง
    พวกมันมั่นใจก็จริงว่ารับมือกริดไหวก็จริง  แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นย่อมไม่ใช่เรื่องล้อเล่น  ความตายของใครบางคนคือสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้
    และในที่สุด

    『 ศูนย์!  ได้เวลาก็อดกริดปรากฏตัวแล้ว! 』

    ในวินาทีที่บันนี่-บันนี่ประกาศ
    เรทติ้งช่องถ่ายทอดสดของเขาก็พุ่งทะยาน
    ผู้คนต่างคาดหวังและรอลุ้น  
    กริดจะต้องร่อนลงมาจากท้องฟ้าอย่างสง่าผ่าเผย  
    เปิดตัวในจังหวะที่เจ๋งที่สุด  และสังหารศัตรูจนราบคาบ!
    แต่ว่า...

    "...ไหนล่ะ"

    『 ... 』

    กริดไม่ปรากฏตัว
    บันนี่-บันนี่กลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะในทันที

    ขณะเดียวกัน  
    ณ หมู่บ้านแพงเจีย  ทวีปตะวันออก

    "เวรล่ะสิ… แล้วมันกลับยังไงฟะ!"
    
    กริดพลันออกอาการลนลาน  ใบหน้าขาวซีด  เหงื่อผุดบนฝ่ามือ
    เขาเพิ่งตระหนักได้ว่า  ตนไม่รู้วิธีกลับไปยังทวีปตะวันตก

• Next
• Previous