จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 491

       "เข้าใจรึเปล่า!  หมายเลขหนึ่ง!  นายต้องโจมตีใส่เป้าหมายเป็นคนแรก  นายต้องทำให้ศัตรูชะงักไป 0.3 วินาที  หลังจากนั้นก็จะเป็นชัยชนะของพวกเรา!  เข้าใจรึเปล่า!"

       กริดตัดสินใจตั้งชื่อหัตถ์เทวะตามหมายเลข  นั่นก็เพื่อให้มีระบบสั่งการที่รวดเร็วฉับไวมากขึ้น  แน่นอนว่าหมายเลขหนึ่งคือหัตถ์เทวะที่ถือมโยลเนียร์ +10   หรือที่รู้จักกันดีในนาม 'กัปตัน'  หัตถ์เทวะข้างดังกล่าวเหยียดนิ้วออกมาโบกไปมา  เป็นนัยว่าตนเข้าใจคำสั่งของกริด  แต่ปัญหาคือนิ้วดังกล่าวเป็นนิ้วกลาง  ซึ่งทำให้กริดกระอักกระอ่วนเล็กน้อย  ทว่าเขาก็มิได้ถือโทษ  เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่า  หัถต์เทวะมิได้ตั้งใจ

       "หมายเลขสอง  สาม  และสี่!  พวกนายต้องโจมตีเป้าหมายเดียวกับหมายเลขหนึ่ง  เข้าใจรึเปล่า!  พวกเราต้องทำให้ศัตรูติดอาการชะงักตลอดกาล!  นี่คือกลยุทธ์ในการต่อสู้กับศัตรูที่เก่งกาจ"

       หัตถ์เทวะข้างที่ถือมโยลเนียร์ +7 คือหมายเลขสอง  สาม  และสี่  
       หรืออีกหน้าที่หนึ่งคือ 'ทหาร'  
       พวกมันทุกข้างเหยียดนิ้วออกมาโบกพร้อมกัน  แน่นอนว่าทั้งหมดคือนิ้วกลาง  การแสดงความรู้สึกผ่านนิ้วกลางของหัตถ์เทวะเหล่านี้  ทำให้กริดคับอกคับใจไม่น้อย  จนเกือบจะเป็นโทสะเล็กๆ ขึ้น

       "ถ้าพวกนายยังเป็นแบบนี้อยู่..."

       กริดตัดสินใจสั่งสอนหัตถ์เทวะเพิ่มเติม  เขาระบุกฏอย่างเข้มงวดว่า  นิ้วกลางสามารถใช้ได้กับศัตรูเท่านั้น  นี่เป็นการสอนให้เสียนิสัย  กริดหวังใช้หัตถ์เทวะช่วยยัวยุศัตรูทางอ้อม  ซึ่งเป็นชั่วร้ายลึกๆ ของชายคนนี้อยู่แล้ว

       บราฮัมที่เฝ้ามองอย่างเงียบงันมานาน  บัดนี้ถามขึ้น
       'ทำไมนายถึงเริ่มจากเมืองแวมไพร์ลำดับเจ็ด  เมืองแปดกับเก้ายังไม่เคลียร์เลยนี่'

       "นายไม่รู้รึไง  เมืองแวมไพร์ลำดับเก้าคือดันเจี้ยนปราสาทขนาดมหึมาที่สูงสามชั้น  บอสชั้นแรกคือทีราเม็ท  ซึ่งนับว่าแข็งแกร่งไม่หยอก  หมายความว่าบนชั้นสองและสาม  จะต้องมีแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ที่แข็งแกร่งกว่านี้รออยู่แน่  ไม่ใช่ดันเจี้ยนที่ฉันจะเคลียร์คนเดียวได้  ไว้ค่อยหาโอกาสลุยในภายหลัง  พร้อมกับสมาชิกกิลด์ระดับหัวกะทิคนอื่น"

       'เมืองลำดับเก้า  อดีตเคยเป็นป้อมปราการมาก่อน  ก็เลยมีกองกำลังมากที่สุด  แต่พวกมันทุกตนล้วนกระจอกงอกง่อย  ช่างเถอะ… แล้วเมืองลำดับแปดล่ะ'

       "ฉันแค่อยากเริ่มจากเมืองนี้ก่อน  ค่อยไปจัดการลำดับแปดทีหลัง  นี่ฉันจำเป็นต้องเรียงตามลำดับด้วยหรือ"

       กริดเลือกลำดับเจ็ดเพราะเหตุผลแสนง่าย  เขาเชื่อว่า  เลขเจ็ดคือเลขนำโชค

       "ต้องได้อะไรดีๆ ติดมือกลับไปแน่"

       ชายหนุ่มกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างดีใจ  กริดกำลังเชื่อมั่นในดวงของตนเป็นพิเศษ
       ทำไมน่ะหรือ
       
       'แท้จริงแล้ว  เราคือคนโชคดี  เหตุผลคือ  เราได้ครอบครองไอเท็ม +10 เป็นคนแรก!'

       ณ บัดนี้  กริดคิดว่าตนคือสัญลักษณ์แห่งความโชคดีไปแล้ว  หาใช่ความอับโชค  
       ชายหนุ่มกำลังลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความมุ่งมั่นทุ่มเท  เขาย่างกรายเข้าไปภายในเมืองแวมไพร์ลำดับเจ็ด  บรรยากาศด้านใน  ทั้งมืดและเงียบสงัด

       มีอาคารหลังใหญ่ทั้งหมด 13 แห่งตั้งเรียงราย  แต่สภาพแวดล้อมกลับเงียบมาก  มีเพียงเสียงของนกร้องเท่านั้น 
       หากวัดจากขนาดของอาคารแต่ละหลัง  ดูราวกับมันคือบ้านสำหรับพักอาศัยของแวมไพร์จำนวน 500 ตน  
       ชายหนุ่มเปิดหน้าต่างสถานะตัวละครเพื่อยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย
       
ชื่อ : กริด
เลเวล : 307
คลาส : ผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า
สมญานาม : ผู้ที่กลายเป็นตำนาน
สมญานาม : ...
...
...
พละกำลัง : 2,880 (+160)
ความอดทน : 1,356 (+230) 
ความว่องไว : 2,286 (+130)
สติปัญญา : 1,227 (+340)
ความชำนาญ : 3,008 (+680)
ความพากเพียร : 1,182 (+130)
ความเยือกเย็น : 768 (+130)
ความทรหด : 1,023 (+240)
ความน่าเกรงขาม : 1,676 (+130)
วิสัยทัศน์ : 1,516 (+130)
ความกล้าหาญ : 712 (+130)
พลังอสูร : 850
ความโชคดี : 1
แต้มสถานะคงเหลือง : 6

       "ฮุฮุฮุ!"

       ต้องขอบคุณที่วิญญาณดาบและมโยลเนียร์ทั้งสี่กลายเป็นเกรดเลเจนดารี  ค่าสถานะทุกชนิดของกริดจึงเพิ่มขึ้น 50 แต้ม  น่าเสียดายที่ค่าความโชคดีเพิ่งถูกเปิดใช้ในภายหลัง  ทำให้ไม่ได้รับโบนัสจากการสร้างไอเท็ม  แต่สำหรับกริด  นั่นไม่ใช่ปัญหา

       'เรามีเจ้านี่อยู่'

       เขาอมยิ้มทุกครั้งที่ได้เห็นค่าความโชคดี

[ ความโชคดี ]
       มีโอกาสที่เหตุการณ์ดีๆ จะเกิดขึ้น
* ยิ่งมีค่ามาก  ประสิทธิภาพก็ยิ่งสูง
* ไม่สามารถนำแต้มสถานะมาเพิ่มได้

       เหตุการณ์ดีๆ ในที่นี้ย่อมหมายถึงเรื่องเชิงบวก  เช่นการติดคริติคอลบ่อยครั้งขึ้น  หลบหลีกอัตโนมัติบ่อยขึ้น  มีโอกาสดรอปไอเท็มมากขึ้น  และมีโอกาสเสริมแกร่งสูงขึ้น  
       กริดกำลังรู้สึกราวกับกำลังกุมโลกทั้งใบไว้ในมือ

       'เราจะกลายเป็นจ้าวแห่งการต่อสู้  จ้าวแห่งโชค  และจ้าวแห่งการเสริมแกร่ง!'

       ชายหนุ่มเชื่อมั่นในค่าความโชคดีหนึ่งแต้มนี้เหนือสิ่งอื่นใด
       ในขณะกำลังขนลุกซู่  บราฮัมได้ส่งเสียงถามจากภายใน

       'ทำไมนายถึงไม่ยอมนำแต้มคงเหลือไปอัพค่าสติปัญญาสักที'

       แต้มคงเหลือทำให้บราฮัมขุ่นเคืองใจ

       "หืม..."

       กริดขบคิดเรื่องนี้มานานมากแล้ว  เขากำลังลังเลระหว่าง  รีบทำให้ค่าพละกำลังและความว่องไวมีอัตราส่วนเป็นหนึ่งต่อหนึ่ง  หรือจะรีบอัพค่าสติปัญญาเพื่อเรียนรู้เวทมนตร์ของบราฮัมดี  

       'ต้องเป็นสติปัญญาอยู่แล้ว  นายจำเป็นต้องเรียนเวทมนตร์จากฉันก่อน'
       เมื่อเห็นกริดลังเล  บราฮัมจึงตอกลิ่มเข้าไป

       ในยามปรกติ  กริดคงเมินเฉยบราฮัมเหมือนทุกครั้ง  แต่คราวนี้ไม่

       'นั่นสินะ...'

       หลังจากได้รับมโยลเนียร์จำนวนสี่อัน  ในทางทฤษฏี  ชายหนุ่มสามารถทำให้ศัตรูเกิดอาการ 'ชะงัก' ถาวรได้  จึงไม่มีความจำเป็นต้องยึดติดกับฝีมือดาบมากนัก  
       เวทมนตร์ต่างหาก  ที่จะเป็นปัจจัยในการรับมือกับสถานการณ์คาดไม่ถึง

       'ฉันเองไม่รู้เหมือนกัน'

       การอัพแต้มสถานะ  สิ่งนี้จะทำอย่างใจร้อนมิได้  แถมเวทมนตร์ต่อไปของบราฮัมก็ยังไม่มีรายละเอียด  กริดคาดว่า  ตนคงต้องอัพสติปัญญาให้ถึง 2,000 แต้ม  เพียงเพื่อจะเรียนเวทมนตร์พื้นฐานจากบราฮัม  
       เขาไม่ต้องการสูญแต้มสถานะมากขนาดนั้น

       "สติปัญญาหรือความว่องไว… ไว้ค่อยคิดภายหลังก็แล้วกัน"

       เขาจะเลือกทางเดินของ 'ช่างตีเหล็กนักดาบ'  หรือ 'ช่างตีเหล็กนักดาบเวท'  สิ่งนี้คงต้องตัดสินใจเด็ดขาดในภายหลัง  ไว้ถึงตอนที่ตนรวบรวมประสบการณ์ต่อสู้มากพอ  ค่อยกลับมาคิดเลือกเส้นทางเดินกันอีกที

       ชายหนุ่มเดินเข้าไปในอาคารที่ใกล้ที่สุด  ภายใน  แสงจันทร์สีฟ้ากำลังสาดส่องผ่านรอยแยกบนเพดานลงมา  บนพื้นห้องเบื้องหน้า  โลงศพแวมไพร์นับร้อยถูกวางเรียงรายระเกะระกะไม่เป็นระเบียบ  แน่นอนว่า  ทุกโล่งย่อมมีแวมไพร์หลับไหลอยู่  
       การล่าที่ง่ายที่สุด  คือการปลุกให้แวมไพร์ตื่นขึ้นมาทีละโลง  และฆ่าฟันไปทีละตัว  แต่สิ่งนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้  เมื่อมีเหตุให้แวมไพร์ลืมตาตื่น  พวกมันก็จะตื่นพร้อมกันหมด  แถมยิ่งไปกว่านั้น  กริดก็ไม่คิดล่าแวมไพร์อย่างเอ้อระเหย  เขาต้องการเร่งสปีดการเก็บเลเวลให้เป็นสถิติโลก

       "ดีล่ะ  มาเริ่มกันเลยดีกว่า!"

       กริดสูดลมหายใจเข้าลึก  หลังจากนั้นก็ออกคำสั่งกับหัตถ์เทวะ

       'ลุย!'

       บราฮัมตั้งตารออย่างคาดหวัง  การล้างสังหารแวมไพร์เบื้องหน้า  กริดคิดจะนำสุดยอดอาวุธของตนมาใช้ต่อสู้ในรูปแบบใด
       ภายใต้บรรยากาศเคร่งขรึม  ในที่สุด  ชายหนุ่มก็ลงมือ   

       "ผสาน!"

       '...'

       "ไอ!"

       '...'

       "เท็ม!"

       '...'

       เคร้ง!

       เคร้ง! เคร้ง!

       '...'

       กริดนั่งยองลงตรงหน้าโลงศพแวมไพร์  ท่าทางอันน่าขบขันได้ทำลายบรรยากาศตึงเครียดเมื่อครู่จนหมด  ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาตีเหล็กหน้าเตาหลอมแบบพกพา  หัตถ์เทวะคอยมอบความช่วยเหลืออย่างไม่ขาดมือ  
       บ้าบอสิ้นดี  การนั่งตีเหล็กภายในถิ่นฐานของศัตรูนับร้อยเนี่ยนะ

       'ชายคนนี้… ไม่ปรกติอย่างแน่นอน'

       ความเข้าใจผิดหนนี้  เป็นเพราะบราฮัมยังไม่เคยรู้จัก 'ผสานไอเท็ม' มาก่อน  
       เพียงไม่นาน  การผสานไอเท็มก็เสร็จสิ้น  +9 ความผิดพลาด  อาวุธที่เคยทรงพลังที่สุดของโลกจนกระทั่งสามวันก่อน  และ +7 วิญญาณดาบ  อาวุธผสานของทั้งสอง  ได้ถือกำเนิดใหม่ขึ้นจากปลายนิ้วกริด  
       การนำดาบสีน้ำเงิน-ดำ  ไปผสมกับสีดำ  จะได้สีอะไรนอกจากน้ำเงิน-ดำ  
       อาวุธผสานใหม่ดูคล้ายกับฉลาม  แม้จะไม่เท่นัก  แต่ประสิทธิภาพย่อมน่าหวั่นเกรง

       "วิชาดาบแพ็กม่า"

       ซู่ววว

       ภายใต้แสงจันทร์สีฟ้า  กริดกำลังร่ายรำวิชาดาบชั้นสูงอย่างงดงาม  ดวงตาที่ปรากฏท่ามกลางความมืดมิด  ล้วนแฝงไว้ด้วยความคมกริบและไม่สั่นคลอน

       "คลื่นร่ายรำสังหาร"

       ซ่าาา  ซ่าาาา!

       พลังงานลึกลับสีน้ำเงิน-ดำกำลังอัดแน่นรอบกาย  
       ในขณะเดียวกัน  ระเบิดกัมปนาทที่ทรงพลัง  ได้พวยพุ่งออกจากร่างกายกริดทุกทิศทาง  กลืนกินโลงศพแวมไพร์  ที่เรียงรายโดยรอบจนหมดสิ้น

[ แวมไพร์จูเนียร์ถูกสังหาร ]
[ แวมไพร์จูเนียร์ถูกสังหาร ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 4,931,000 หน่วย ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 4,915,500 หน่วย ]

[ แวมไพร์ระดับกลางถูกสังหาร ]
[ แวมไพร์ระดับกลางถูกสังหาร ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 7,054,300 หน่วย ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 6,998,000 หน่วย ]

       แวมไพร์ที่กำลังหลับสบายภายในโลงศพ  หลายตนถูกสังหารเรียบในพริบตา  ส่วนอีกหลายตนก็กรีดร้องโดยไม่ทราบสาเหตุที่ตนเจ็บปวด  
       คลื่นร่ายรำสังหารจะส่งคลื่นดาบออกไปเพียงแปดเส้น  แต่กริดก็พึ่งพาแรงระเบิดรอบกายอันทรงพลัง  เพื่อสร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง  
       ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างมีความสุข  เมื่อได้เห็นหลอดค่าประสบการณ์กำลังพุ่งกระฉูด

       "ดีล่ะ!  นี่คือก้าวแรกของการเก็บเลเวลอันยิ่งใหญ่"

       '...ไม่เลว'

       บราฮัมกล่าวคำชื่นชม  
       สำหรับแวมไพร์  โลงศพมิได้เป็นเพียงที่นอน  แต่ยังเป็นเครื่องมือในการป้องกันอันตราย  เพื่อให้นอนหลับได้อย่างสบายใจ  โลงศพจึงต้องมีค่าความคงทนสูงระดับหนึ่ง  แต่ถึงกระนั้น  พวกมันกลับถูกทำลายราบคาบด้วยทักษะเดียว  แถมยังเอาชีวิตแวมไพร์ที่หลับไหลอยู่ไปด้วย  
       บราฮัมตระหนักแล้วว่า  ทักษะผสานไอเท็มและวิชาดาบแพ็กม่า  เมื่อนำมารวมกัน  จะเกิดผลลัพธ์ยอดเยี่ยมกว่าที่คิดไว้มาก

       ในทางกลับกัน

       "เป็นแค่มนุษย์  แกกล้าดียังไง!"

       "พี่น้องของพวกเรา!!"

       "ไอ้หนูสกปรก!  เล่นทีเผลอตอนหลับ!"

       ฝูงแวมไพร์ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับส่งเสียงโวยวาย  คมเขี้ยวอันน่าสะพรึงกลัวจำนวนมากถูกแยกออก  ทัพหน้าคือแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์  พวกมันล้วนเป็นชนชั้นสูง  
       แวมไพร์ระดับบารอนตนหนึ่ง  มันมีนามว่า 'ครี'  แม้จะมีค่าสถานะด้านอื่นค่อนข้างต่ำ  แต่ค่าความว่องไวกลับสูงถึง 5,000 แต้มเลยทีเดียว

       "มนุษย์กระจอก!  ฉันจะฆ่าแกโดยไม่ทันได้ตั้งตัว!"

       ฟุ่บ!

       ครีใช้เวทโลหิตพิเศษชนิดหนึ่ง  ซึ่งจะช่วยเพิ่มความเร็วได้ชั่วขณะ  มันว่องไวมากจนแม้แต่กริดยังมองตามไม่นับ  เพียงพริบตาเดียว  ครีพุ่งประชิดตัวกริดพร้อมเหวี่ยงกรงเล็บอันแหลมคมเข้าใส่  
       ทันใดนั้น  กัปตันหัตถ์เทวะ  หัตถ์เทวะหมายเลขหนึ่ง  ผู้ซึ่งถือ +10 มโยลเนียร์ในมือ  ได้กวัดแกว่งอาวุธใส่ครีทันที

       "เฮ่อะ!  เชื่องช้า!"

       คริเพียงโยกศีรษะหลบเล็กน้อย  ในความคิดของมัน  เท่านี้คงหลบพ้นแล้ว  แต่ดูเหมือนความจริงจะไม่ง่ายเหมือนความคิด  มโยลเนียร์ที่ฝังเวทมนตร์ตรวจจับ  ย่อมตามติดอย่างไม่ลดละ 

       ผัวะ!

       "โอ้ย...!"

       ก่อนที่กรงเล็บอันแหลมยาวจะแทงใส่กริดเพียงเสี้ยววิ  ครีพลันกระอักเลือดคำโต  ร่างกายของมันชะงักแข็งไปชั่วขณะ  ค้อนทองอันใหญ่ฟาดเข้าใส่กลางหลังอย่างแม่นยำ

       'ป--เป็นไปได้ยังไง!'

       นี่ตนหลบไม่พ้นงั้นหรือ

       'การโจมตีแสนเชื่องช้าเช่นนี้  ทำไมเราถึงหลบไม่พ้น'

       ในขณะที่ครีกำลังฉงน  หัตถ์เทวะที่เหลือซึ่งถือ +7 มโยลเนียร์  ทั้งหมดได้พุ่งตามมาทุบซ้ำอย่างต่อเนื่องเป็นจังหวะ

       ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!

       "อั่ก!  แอ๊ฟ!  แค่ก!  โอ๊ย!"

[ <มโยลเนียร์เสริมแกร่งระดับสูงสุด> โจมตีโดนเป้าหมาย  เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการชะงัก 0.3 วินาที  เป้าหมายเป็นเผ่าอสูร  เกิดความเสียหายเพิ่มเติม ]
[ <+7 มโยลเนียร์> โจมตีโดนเป้าหมาย  เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการชะงัก 0.1 วินาที  เป้าหมายเป็นเผ่าอสูร  เกิดความเสียหายเพิ่มเติม ]
[ <+7 มโยลเนียร์> โจมตีโดนเป้าหมาย  เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการชะงัก 0.1 วินาที  เป้าหมายเป็นเผ่าอสูร  เกิดความเสียหายเพิ่มเติม ]

[ เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการชะงัก 0.1 วินาที...  ]
[ เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการชะงัก 0.3 วินาที...  ]

       ทุกสิ่งสมบูรณ์แบบ  อาการชะงักถาวร!  
       กริดเล็งไปยังครี  ผู้ซึ่งยามนี้  บนร่างกายกำลังบาดเจ็บฟกช้ำจากแผลกระหน่ำทุบตี

       "ร่ายรำสังหาร"

       ฉึก!

       ฉึก! ฉึก! ฉึก!

       "...!"

       ครีหันหน้าไปซ้ายทีขวาที  เนื่องจากถูกค้อนสีทองทุบไม่หยุดจากทุกทิศทาง  ถัดมาเป็นการถูกแทงด้วยวิชาดาบอันทรงพลัง  หัวใจถูกเสียบอย่างแม่นยำ  ครีไม่แม้แต่จะส่งเสียงร้อง  มันตายไปในเวลาเพียงเสี้ยววิ  นี่แสดงให้เห็นว่า  ความเสียหายสะสมจะจากมโยลเนียร์นั้นมากมายเพียงใด

[ แวมไพร์บารอน <ครี> ถูกสังหาร ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 180,909,300 หน่วย ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <ชุดนอนแวมไพร์> ]

       'ชุดนอน...'

       เป็นชื่นที่ชวนให้สงสัย  แต่กริดก็ยังไม่มีเวลาตรวจสอบราบละเอียด  หลังจากที่แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ตายไป  แวมไพร์หนุ่มสาวก็ยิ่งเดือดดาล  พวกมันโหมกระหน่ำโจมตีอย่างไม่คิดชีวิต  กริดตอบโต้โดยการใช้วิชาดาบแพ็กม่า 'คลื่น'   เพื่อลดความเร็วของพวกมัน  ในระหว่างช่องว่างตรงนี้  เป็นหัตถ์เทวะที่พุ่งเข้าไปทำหน้าที่อย่าไร้ที่ติ

       "แค่ก!"

       "แอ๊ฟ!"

       "อ๊ากก!"

       แวมไพร์พลันชะงักงัน  เมื่อถูกค้อนสีทองที่อัดแน่นไปด้วยพลังเทพทุบใส่  ผลของอาการชะงักจะช่วยยกเลิกทักษะโจมตีเกือบทุกชนิด  รวมไปถึงการร่ายเวท  ดังนั้น  ภายใต้ความคุ้มครองของมโยลเนียร์  กริดจึงราวกับมีบาเรียที่มองไม่เห็นอยู่รอบกาย  เป็นเขตแดนที่ไม่ว่าใครก็มิอาจข้ามผ่าน  ถือเป็นสุดยอดไอเท็มของโลกอย่างแท้จริง  
       หัตถ์เทวะไม่รู้เหน็ดเหนื่อย  ไม่มีค่าคงทน  และไม่มีระยะหน่วง

       กริดในปัจจุบัน  เขาไม่มีทางพ่ายมอนสเตอร์ในการต่อสู้ระยะประชิดแน่นอน  ชายหนุ่มล้างสังหารแวมไพร์ในเมืองลำดับเจ็ดจนเหี้ยนด้วยเวลาอันสั้น  ความเจ็บปวดที่ถูกทุบตีด้วยค้อนจนตาย  นับเป็นวิธีการสังหารที่ป่าเถื่อนและทารุนมาก

       ***

       "เอ๋...!"

       "ด--ได้ไงกัน"

       สื่อหลักของเกาหลีใต้และทั่วโลก  ทั่งหมดต่างกำลังตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน  
       กริดที่มีเลเวล 307 เมื่อคืน  บัดนี้กลายเป็น 309 เรียบร้อยแล้ว

• Next
• Previous