จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 478

[ กำลังอัญเชิญอสูรดาบยารุกต์ ]

       ซู่วววว!

       ในวินาที่กริดใช้ทักษะ  ดาบยารุกต์ได้ส่งเสียงดังระงมจนทุกคนแสบแก้วหู  
       แสงสีแดงโลหิตอันเจิดจ้าได้สาดส่องไปทั่วห้องท้องพระโรง  โดยมาพร้อมกับพลังงานลึกลับที่เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจ  ส่งผลให้แม้แต่กริดก็ไม่อาจทนถือดาบยารุกต์ต่อไปได้

       "ชิ...!  ไอ้ดาบเลี้ยงไม่เชื่อง!"

       หมอนี่คิดจะทำให้ผู้เป็นนายบาดเจ็บรึไง  กริดคิดว่าตนต้องสังสอนดาบให้ดีกว่านี้ในอนาคต  
       ถึงกระนั้นขั้นตอนก็ยังไม่จบ  ยารุกต์ที่หลุดจากมือกริดได้พุ่งสูงขึ้นไปด้านบนเพดาน  ใบดาบสีแดงโปร่งแสงของศิลาโลหิตเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีดำเข้ม  
       ดำสนิทยิ่งกว่าท้องฟ้ายามวิกาล

       "สวยจัง..."

       ยูเฟอมิน่าอดชื่นชมไม่ได้  อักขระโบราณสีทองที่สลักอยู่บนใบดาบยารุกต์สีดำนั้นดูลึกลับและงดงาม  
       ทั้งกริด  ลอเอล  และมาซงต่างก็เฝ้ามองเป็นตาเดียว

       ซู่วววว--

       ดาบยารุกต์ไม่เคลื่อนไหวอีก  แสงที่เปล่งออกมาก็เริ่มบรรเทาความเจิดจ้าลง 
       บรรยากาศเข้าสู่ความเงียบงัน

       "..."

       ทุกสิ่งหยุดนิ่ง  ราวกับเวลาถูกหยุดเอาไว้ตลอดกาล

       ซู่ววว!

       ความเงียบงันถูกทำลายลง
       ดวงวิญญาณสีแดงขนาดเท่าไข่มุกกำลังลอยออกมาจากดาบยารุกต์
       นักดาบอันดับหนึ่งของขุมนรก  อสูรดาบ  คู่ปรับตลอดกาลของจอมอสูรเซปาร์  และอื่นๆ อีกมากมาย  
       นี่คือวินาทีที่ดวงวิญญาณของยารุกต์ซึ่งมีสมญานามมากมายติดตัวได้ถูกอัญเชิญออกมาบนโลกมนุษย์

       'โฮ่… ยอดเยี่ยม'

       แม้แต่บราฮัมที่อยู่ในร่างกริดก็ยังประหลาดใจ  ไม่ใช่ความสนใจธรรมดา  แต่เป็นน้ำเสียงประหลาดใจแกมชื่นชม   
       ต้องเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน  คนอย่างบราฮัมถึงออกปากขนาดนี้  
       กริดทวีความคาดหวังมากขึ้น  
       ในขณะเดียวกัน  ดวงวิญญาณของยารุกต์ที่กำลังส่องแสงราวกับดวงดาวยามค่ำคืน  บัดนี้เริ่มเปลี่ยนรูปร่างให้ดูคล้ายมนุษย์

       ซู่ววว

       ชายชราผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้น

       เปรี้ยะเปรี้ยะ...

       ชายชราคนนี้มีเปลวเพลิงสีเลือดลุกโชนรอบร่างกายตลอดเวลา  เส้นผมสีขาว  ใบหน้าแก่ชรา  กึ่งกลางศีรษะมีเขาแหลมคมงอกออก  กล้ามเนื้อบึกบึนสมส่วนไปทั้งตัว  ดวงตาคมกริบ
       เขาคือนักดาบอันดับหนึ่งของขุมนรก 'ยารุกต์'  ชายคนนี้มีพลังเวทย์อยู่ในระดับต่ำกว่าอสูรทั่วไป  ชั่วชีวิตจึงทุ่มเทกายใจให้กับการฝึกฝนดาบ  จนกระทั่งมีฝีมือทัดเทียมสูสีกับจอมอสูร  
       มาร์บัส  หนึ่งในขั้วอำนาจที่ทรงพลังของขุมนรกเคยพูดถึงยารุกต์ไว้ว่า
       'ชายคนเดียวที่สามารถเปลี่ยนแปลงลำดับจอมอสูรได้'

       "...สดชื่น"

       เป็นการสูดลมหายใจครั้งแรกในรอบ 300 ปี  ลมหายในอันหอมหวลของไซเรนกำลังชุ่มปอดและปลุกเร้าทุกเซลล์ในร่างกายให้ลืมตาตื่นขึ้น

       ***

       "เป็นไปได้ยังไง"

       กษัตริย์มาซงอดประหลาดใจไม่ได้
       อสูรที่มนุษย์ไร้ยางอายคนนี้เรียกออกมา  รอบกายกำลังอัดแน่นไปด้วยพลังลึกลับ
       มาซงพลันสัมผัสได้ถึงภัยอันตราย

       'ใช่พลังของจอมอสูรรึเปล่านะ'

       ไซเรนเป็นอาณาจักรโดดเดี่ยว  แต่องค์ความรู้ของที่นี่ก็มิได้ตื้นเขิน  
       โดยเฉพาะมาซงที่เป็นกษัตริย์  เขาย่อมมีความรู้สูงกว่าใคร  จึงไม่แปลกที่จะเคยได้ยินเรื่องราวของจอมอสูรมาบ้าง  
       ยารุกต์ดูราวกับเป็นหนึ่งใน 33 จอมอสูรที่มาซงเคยได้ยิน

       'มนุษย์ธรรมดาจะอัญเชิญจอมอสูรออกมาได้ยังไง  ไม่ใช่ว่าทั้งสองเผ่าพันธุ์มีความบาดหมางกันงั้นหรือ'

       ความรู้ของมาซงไม่สามารถคี่คลายความสงสัยของตนได้  เขาไม่รู้ว่าจอมอสูรเก่งกาจระดับใดกันแน่  และไม่รู้ว่ามนุษย์กับจอมอสูรมีการทำพันธะสัญญาบ่อยครั้งแค่ไหน

       "ฮะฮะ..."

       มาซงเข้าใจผิดคิดว่ายารุกต์เป็นจอมอสูร  เขาเริ่มส่งเสียงหัวเราะแห้ง  
       ถัดมา  มาซงจ้องมองไปยังแมวสีดำที่นั่งอยู่บนหัวไหล่กริด  
       รวมไปถึงเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่กำลังจูงมือกริดอยู่

       'นั่นก็หาใช่สิ่งมีชีวิตธรรมดาสามัญ...'

       สิ่งมีชีวิตเหล่านี้แผงออร่าความแข็งแกร่งไว้อย่างน่าประหลาด  เป็นออร่าที่พบได้ในขุมนรกเท่านั้น  ดูเหมือนกริดจะไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเสียแล้ว  
       แต่เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด  มาซงกำลังสนใจมนุษย์เพศชายที่กริดอัญเชิญออกมา

       'หมอนี่เป็นใคร...'

       มนุษย์คนนี้มีความมั่นใจไม่แพ้ตนเลยสักนิด  
       ในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งสี่ชนิดที่กริดอัญเชิญออกมา  มีเพียงมนุษย์เพศชายเท่านั้นที่ทำให้มาซงเกิดอาการสั่นคลอนอย่างหนัก  หนักยิ่งกว่าจอมสูรเสียอีก  
       เหตุผลนั้นง่ายมาก

       "ทำไมหมอนี่ถึงกำลังล่อนจ้อนอยู่!!"

       "..."

       ใช่แล้ว  มนุษย์เพศชายที่กริดอัญเชิญออกมา  อัศวิน 'จู๊ด' กำลังล่อนจ้อน
       การปราศจากเสื้อผ้าทำให้จู๊ดเผยสัดส่วนกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์แบบสู่สายตาทุกคน

       "กรี๊ดดดด!"

       เมื่อยูเฟอมิน่าเห็นของลับจู๊ดลางๆ  เธอจึงรีบเบือนหน้าหนีอย่างเขินอายสุดขีด
       แต่ดูเหมือนดวงตาอันกลมโตของเธอยังคงเหลือบมามองอย่างชื่นชมเป็นระยะ

       "เชี่ย..."

       กริดและลอเอลพลันตกตะลึงกับขนาดของลับจู๊ดที่ใหญ่มหึมา    
       เกิดเป็นความเงียบงันไปชั่วขณะหนึ่ง

       "ทำไมนายถึงไม่ใส่เสื้อผ้า!"  
       กริดที่ดึงสติกลับมาได้ไวกว่าใคร  เขารีบเค้นเสียงถามอย่างไม่พอใจ

       จู๊ดยังคงยืนหน้ามึนอยู่ที่เดิมและตอบกลับอย่างเรียบง่าย
       "จู๊ด  ฝึกเสร็จ  อาบน้ำ"

       หมายความว่า  จู๊ดตอบรับคำอัญเชิญของกริดขณะที่กำลังอาบน้ำ

       "บ้าบอสิ้นดี"

       ปัญหาก็คือ  ซาทิสฟายมีความสมจริงเกินไป   
       เอ็นพีซีทุกคนมีอารมณ์และชีวิตประจำวันที่คล้ายกับมนุษย์  พวกเขาอาบน้ำบ่อยครั้ง  จนเกิดเป็นเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในวันนี้

       "ทำไมนายถึงไม่สวมอาวุธกับชุดเกราะก่อนจะตอบรับคำอัญเชิญ"

       "นายท่านเรียก  จู๊ดไป"

       "เป็นความจงรักภักดีที่น่าซาบซึ้งมาก  ทำเอาฉันน้ำตาไหลเลยล่ะ"

       หนึ่งสิ่งที่แตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างเอ็นพีซีและผู้เล่น  คือการมีหรือไม่มีช่องสัมภาระ
       เอ็นพีซีนั้นไม่มีช่องสัมภาระ  หรือก็คือ  ชีเปลือยจู๊ดในตอนนี้อยู่ในสภาวะ 'ไร้ไอเท็ม'  แม้เขาจะมีเลเวลสูงเกินกว่า 300   แต่จะแสดงฝีมือที่แท้จริงได้อย่างไรหากไม่มีไอเท็ม

       'เราควรทำยังไงดี'

       จู๊ดคงช่วยสู้ได้ไม่มาก  และที่แย่กว่านั้น  จู๊ดอาจถึงแก่ชีวิต  
       ในขณะที่กริดกำลังเป็นกังวล

       "อสูร  ฆ่า"

       ผัวะ!

       จู๊ดเหวี่ยงหมัดอย่างดุดัน  เป้าหมายครั้งนี้ไม่ใช่มาซงหรือเผ่าวารี  แต่เป็นชายชราผมขาวที่ร่างกายกำลังลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงอสูร  อสูรดาบยารุกต์  
       ยารุกต์หน้าสั่นเมื่อถูกกำปั้นของมนุษย์ปริศนาเข้าไปอย่างจัง  มนุษย์ที่ตนเคยคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน  
       ยารุกต์คืออสูรที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วขุมนรก  จนกระทั่งพ่ายแพ้ในการต่อสู้กับจอมอสูรเซปาร์จนเสียชีวิต  
       นี่ตนถูกมนุษย์อันแสนต่ำต้อยโจมตีใส่งั้นหรือ

       "แกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงสินะ"

       เขาสูดลมหายใจเข้าลึก  เป็นเวลากว่า 300 ปีแล้วที่ไม่ได้สูดอากาศ  เขาต้องการดื่มด่ำออกซิเจนให้ชุ่มปอดมากกว่านี้  แต่ความตื่นเต้นทั้งหมดกลับต้องพังทลายลง
       ยารุกต์โกรธจัด  สีหน้าบึ้งตึง  และกำลังมองว่าจู๊ดเป็นศัตรู

       ซู่ววว!

       'ดาบอสูรยารุกต์' ตอบรับคำเรียกขานของ 'อสูรดาบยารุกต์'    
       มันเมินเฉยต่อนายที่แท้จริงอย่างกริด  และพุ่งเข้าไปอยู่ในมือยารุกต์ด้วยความรวดเร็ว  กริดรีบส่งเสียงห้ามทันทีเมื่อดาบในมือยารุกต์กำลังฟันใส่จู๊ด

       "หยุด!"

       แต่การกระทำของกริดล้วนสูญเปล่า 
       หลังจากยารุกต์พัฒนาไปเป็นเกรดเลเจนดารี  เขาก็ได้รับพลังที่แท้จริงกลับมาหลายส่วน  รวมไปถึงความทระนงตนอันสูงเสียดฟ้าไม่เข้าท่าด้วย  
       ยารุกต์ไม่คิดฟังคำสั่งของกริด

       ฉัวะ!

       "อั่ก!"

       ดาบโลหิตฟาดฟันใส่หน้าอกอันเปลือยเปล่าของจู๊ดอย่างจัง  
       พลังชีวิตจู๊ดลดลงราว 40% ในพริบตา  กริดพลันสั่นระริก

       'รุนแรงขนาดนี้เชียว...'

       แม้จู๊ดจะไม่ได้สวมเกราะ  แต่พลังป้องกันพื้นฐานจากค่าพละกำลังและค่าความอดทนนั้นมีสูงลิบ  มิใช่สิ่งที่จะมองข้ามได้เลย
       การโจมตีเดียวจากยารุกต์ทำให้จู๊ดถึงกับบาดเจ็บสาหัส  แถมยังเป็นเพียงการโจมตีธรรมดาเท่านั้น  มิใช่ทักษะ
       รุนแรงเทียบเท่ากริดโจมตีใส่จู๊ดด้วย +9 ความผิดพลาดเลยทีเดียว

       "จู๊ด  เจ็บ  อดทน  ฆ่า  อสูร"

       โงนเงน

       จู๊ดมิได้เกรงกลัวเลยสักนิดแม้จะมีบาดแผลใหญ่กลางอก
       เขานำร่างที่บาดเจ็บเดินดุ่มเข้าหายารุกต์อย่างองอาจ  ยารุกต์มองว่าภาพตรงหน้าช่างบ้าบอสิ้นดี  ตนใช้ชีวิตอยู่มานานกว่า 500 ปีในร่างอสูร  และ 300 ปีในร่างวิญญาณ  แต่กลับไม่เคยพบเห็นใครไม่รักตัวกลัวตายเหมือนจู๊ด  
       ไม่สิ  เขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่ผิดแผกพิสดารขนาดนี้มาก่อน

       "ไม่กลัวตายเลยรึไง...!  แกมีสิบชีวิตงั้นหรือ  แม้แต่ไฮดร้าก็ยังไม่กล้าลงมือกับฉันคนนี้!"

       ยารุกต์เหวี่ยงดาบอีกครั้ง  
       กริดรีบส่งเสียงตะโกนด้วยใบหน้าซีดเผือด

       "จู๊ด!"

       ชีวิตของจู๊ดกำลังตกอยู่ในอันตราย  
       อัศวินคนแรกของตน  จู๊ดเป็นคนพิเศษเพราะกริดเลือกเฟ้นและฝึกฝนเขาด้วยตนเอง  กริดไม่อาจมองดูจู๊ดตายไปต่อหน้าได้  แถมอีกฝ่ายที่ลงมือยังเป็นพวกเดียวกันด้วย
       จู๊ดที่ได้ยินเสียงตะโกนของกริดพลันชะงักไปครู่หนึ่ง  หลังจากนั้น  สิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น  จู๊ดใช้มือคว้าคมดาบยารุกต์ไว้อย่างสิ้นคิด  แต่เขากลับบิดข้อมือและแย่งชิงยารุกต์มาถือได้ในพริบตา  
       นี่คือคอมโบผสานของสองทักษะติดตัว 'ฉันไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร' และ 'แย่งชิงอาวุธจากศัตรู'

       "บ้าน่า..."

       ยารุกต์นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ  ตลอดชีวิตของเขา  เคยมีบ้างที่ฟันพลาดเป้า  แต่นี่คือครั้งแรกที่มีใครสักคนสามารถแย่งดาบไปจากมือได้  
       อสูรดาบถูกขโมยดาบด้วยมือเปล่า  ช่างเป็นความจริงอันโหดร้ายที่ยากทำใจยอมรับ

       'ชายคนนี้… แท้จริงแล้วคือตัวตนที่ยิ่งใหญ่สินะ!'

       ยารุกต์เคยคิดว่าจู๊ดเป็นพวกเสียสติเพราะไม่ยอมใส่เสื้อผ้า
       ในขณะเดียวกัน  กริดได้พุ่งเข้าถึงตัวคนทั้งสองทันเวลา

       "พวกนายไม่ใช่ศัตรูกัน!  หลังจากนี้  ถ้ายังมีใครคิดโจมตีพวกพ้องอีก  ฉันจะลงโทษสถานหนัก!"

       "กล้าออกคำสั่งกับฉันคนนี้เชียว..."
       ยารุกต์แสดงท่าทีต่อต้าน

       "ขอรับ"  
       จู๊ดรีบพยักหน้าโดยไม่คิดเยอะ

       เหตุใดตนถึงโจมตีใส่อสูรเฒ่าตรงหน้า  จู๊ดลืมไปแล้ว   ค่าสติปัญญาของเขามีเพียง 20 แต้มเท่านั้น
       มาซงที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นาน  เขาไม่อาจทนปล่อยผ่านไปได้อีก  
       "พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน!"

       ศัตรูกำลังเล่นสนุกต่อหน้าตนงั้นหรือ  ยอมไม่ได้เด็ดขาด!
       อันที่จริง  มาซงต้องการโจมตีเข้าไปในขณะที่อีกฝ่ายกำลังต่อสู้กันเอง  แต่ด้วยฐานะของกษัตริย์ผู้สูงศักดิ์  เขาไม่อาจกระทำสิ่งน่าละอายเช่นนั้นได้

       "พวกแกกล้าเมินเฉยเราผู้นี้!  จงรับการลงทัณฑ์ไปซะ!"

       มาซงใช้ 'ความพิโรธของกษัตริย์เผ่าวารี' อีกหนพร้อมกับเสกคลื่นยักษ์สึนามิ 
       ในขณะเดียวกัน  ยารุกต์ก็กำลังยืนจ้องหน้าจู๊ดอย่างโกรธแค้น  แต่จู๊ดกลับยืนนิ่งด้วยสีหน้าเฉยเมย  ราวกับไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
       ยูเฟอมิน่าไม่มีกะจิตจะใจจะสู้ต่อเพราะไอ้จ้อนของจู๊ด  ส่วนลอเอลยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่หาย

       "ก่อนอื่น  ช่วยกันหุบปากคนที่เอาแต่พล่ามเสียงดังที่สุดกันเถอะ"

       "ความคิดดี"

       ทุกคนหันไปโจมตีมาซงด้วยทักษะท่าไม้ตายอย่างพร้อมใจ

       ครืนนน!

       สายฟ้าของลอเอลผ่าเข้าใส่มาซงอย่างจังจนเขาชะงักไป  หลังจากนั้นเวทย์เกรด S จากยูเฟอมิน่าได้สร้างความเสียหายใส่มาซงอย่างรุนแรง    
       ลอเอลคืออันดับหนึ่งแห่งสิบรุคกี้  ส่วนยูเฟอมิน่าคือผู้เล่นคลาสอีปิกคนแรกของโลก  
       ทั้งสองกำลังสวมใส่ไอเท็มชั้นยอดและเป็นภัยร้ายแรงต่อมาซง

       แต่มาซงทั้งถึกและสู้รบได้เก่งกาจ  เขาปกปิดจุดอ่อนด้วยเกล็ดหนาพร้อมกับปลดปล่อยการโจมตีครั้งถัดไปอย่างรวดเร็ว
       เป้าหมายแรกย่อมเป็นมนุษย์เพศชายล่อนจ้อน  มาซงเคยผ่านการต่อสู้มาหลายครั้ง  เขาจึงรู้ว่าควรรีบจัดการคนที่อ่อนแอที่สุดออกไปก่อน

       แต่เป็นการคาดเดาที่ผิด  
       เป้าหมายคราวนี้จัดการไม่ง่ายเลย  จู๊ดคือชายที่ถือครองสุดยอดทักษะติดตัวอย่าง 'ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร' ซึ่งมีเกรดสูงถึง SS 
       เหตุใดทักษะดังกล่าวถึงมีเกรดสูงขนาดนี้ได้
       แม้แต่กริดก็ไม่รู้คำตอบ  แต่เกรดสูงย่อมหมายถึงประสิทธิภาพที่สูงตามไปด้วย  
       จู๊ดไม่ลังเลเลยที่จะโจมตีสวนมาซงกลับไป  เพราะเขาไม่มีความคิด  และการกระทำเช่นนี้เหนือความคาดหมายของมาซงมาก

       แทนที่จะหลบกระแสคลื่น  จู๊ดกลับเลือกโจมตีซึ่งหน้าและทำลายเวทย์คลื่นน้ำไปได้  หลังจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือคว้าใบหน้ามาซงไว้  จู๊ดนั้นมีค่าพละกำลังสูงถึง 2,000 แต้มซึ่งเหนือกว่าทหารทั่วไปหลายเท่า  แต่แค่นี้ไม่มีทางระคายผิวมาซงแน่นอน  ฝ่ามือของจู๊ดไม่เจ็บไม่คันเลยสักนิด  ราวกับแมลงวันบินตอมเท่านั้น  
       ทว่าปัญหาก็คือ  นั่นกำลังทำให้มาซงมองอะไรไม่เห็น

       "ดาบพิสุทธิ์"

       ฉึก!

       ยารุกต์ฉกฉวยโอกาสนี้เล็งแทงดาบเข้าไปยังหัวใจมาซงอย่างแม่นยำ  
       มาซงออกอาการสะดุ้งทันทีที่ได้รับความเสียหายรุนแรง

       "กลิ่นดีมาก!  เมี๊ยว!"

       โนเอะกำลังดีใจเพราะเผ่าวารีส่งกลิ่นเหมือนปลา  เจ้าแมวอ้วนเขมือบมาซงเข้าไปเต็มคำด้วยสีหน้าเอร็ดอร่อย  
       ในขณะเดียวกัน  กริดที่ได้รับค่าสถานะมหาศาลจาก 'กลืนวิญญาณ' ของโนเอะ  ชายหนุ่มกำดาบในมือแน่นพร้อมกับแทง 'ร่ายรำสังหาร' ใส่มาซงด้วยจิตสังหารอำมหิต         
       ทางด้านแรนดี้ก็กำลังโจมตีแบบเดียวกับกริดทุกประการ

       "อ๊ากกกก!"

       มาซงส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด

• Next
• Previous