จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 481

       "ขอให้เทพแห่งท้องทะเลคอยปกป้องคุ้มครองพวกท่าน"

       มาซงเดินมาส่งกริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ออกจากวังหลวง  โดยด้านหลังมีเหล่าองค์ชายและทหารนับร้อยตามติดมาไม่ห่าง
       ตอนนี้กษัตริย์ของตนกำลังได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต  พวกเขาจึงต้องคอยคุมกันไว้อย่างแน่นหนา  
       กริดพลันมึนงงกับภาพตรงหน้า  
       อย่าลืมว่ามาซงเป็นใครกัน
       มาซงคือกษัตริย์ที่หันหลังให้ประชาชนและองค์ชายในยามอาณาจักรถูกรุกราน  หมอนี่ไม่สมควรจะเป็นกษัตริย์เลยสักนิด  เขาสมควรถูกตำหนิติเตียนอย่างหนัก  
       แต่เหตุไฉนทั้งองค์ชายและทหารถึงยังถวายความจงรักภักดีมากขนาดนี้

       'แม้จะทอดทิ้งและไม่เหลียวแลประชาชน  แต่มาซงก็ยังมีตำแหน่งเป็นกษัตริย์อยู่  นี่พวกเขาจงรักภักดีกับกษัตริย์ทุกคนไม่ว่าจะดีเลวแค่ไหนงั้นหรือ'

       กริดรู้สึกสมเพช  เผ่าวารีทั้งโง่งมและหน้ามืดตามัวเกินไป  นี่คงเป็นสาเหตุที่อาณาจักรไซเรนไม่พัฒนามานานแล้ว

       "แต่หากมองในมุมผู้ปกครอง  ประชาชนโง่งมคือปัจจัยที่สมบูรณ์แบบ"
       ลอเอลกระซิบข้างหูกริด  ราวกับเป็นเสียงกระซิบของปีศาจร้ายยังไงยังงั้น
       "ยิ่งประชาชนโง่เขลาและจงรักภักดีต่อกษัตริย์มากเพียงใด  พวกเราก็ยิ่งโชคดีมากเท่านั้นที่ได้ครอบครองไซเรน"

       "..."

       อาจฟังดูใจหินไปบ้าง  บางคนที่ได้ยินอาจกล่าวโทษลอเอลว่าเป็นพวกอำมหิต  
       แต่ไม่ใช่กับกริด  กริดไม่ใช่นักบุญ  เขาเป็นคนธรรมดาที่มีโลภ  โกรธ  หลง  ทำให้เข้าใจความหมายของคำพูดลอเอลได้เป็นอย่างดี  
       ถึงกระนั้น  ภายในใจลึกๆ ก็ยังมีเศษเสี้ยวของปัญญาหลงเหลืออยู่บ้าง

       "แต่ถ้าหากยิ่งประชาชนฉลาด  อาณาจักรก็ยิ่งแข็งแกร่งไม่ใช่หรือ  หากเล็งผลประโยชน์ระยะยาว  อาณาจักรยิ่งเป็นปึกแผ่น  กษัตริย์ก็ยิ่งร่ำรวย"

       แน่นอนว่าคงไม่ง่ายนักที่จะปกครองประชาชนฉลาด  แต่ธรรมชาติย่อมเป็นเช่นนี้  การเมืองการปกครองไม่เคยเป็นเรื่องง่ายอยู่แล้ว

       "ฮะฮะ!"  ลอเอลส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อย  มิใช่เสียงหัวเราะของความเย้ยหยันแต่อย่างใด
       "ถูกต้อง  ที่จริงฉันเองก็คิดแบบนาย"

       ลอเอลชื่นชอบในตัวกริดมากยิ่งขึ้น  
       กริดมิใช่ไอ้งั่งที่ถูกความโลภบังตาจนมองไม่เห็นภาพกว้าง  แถมชายคนนี้ยังมีความลึกลับอีกมากที่ยังเผยออกมาไม่หมด

       'ราวว่ากับเมื่อไม่กี่วันก่อน  ชายคนนี้ยังสมองทึบระดับเดียวกับจู๊ดอยู่เลย...'

       ดูเหมือนกริดจะเป็นทารกที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ในชั่วข้ามคืน  สปีดในการพัฒนาของเขาช่างรวดเร็วจนน่าตกตะลึง

       'ใช่แล้ว  ลืมเรื่องครอเกลไปให้หมดดีกว่า'

       กิลด์โอเวอร์เกียร์สามารถเป็นอันดับหนึ่งได้โดยไม่ต้องพึงพาฝีมือครอเกลสักนิด  
       ในขณะที่ลอเอลกำลังชื่นชมกริด

       "นายท่าน!"
       ปิอาโร่เดินเข้ามาหากริดพร้อมกับก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม
       "แม้กายอาจอยู่ไกล  แต่หัวใจของกระผมยังอยู่กับนายท่านเสมอ  นายท่านสามารถเรียกขานได้ทุกเมื่อ  กระผมจะรีบตอบรับการอัญเชิญโดยไม่รีรอ  ไม่ว่าจะกำลังกระทำสิ่งใดอยู่ก็ตาม"

       "อย่าลืมใส่เสื้อผ้าก่อนตอบรับด้วยล่ะ"

       "หือ..."

       "ช่างเถอะ  ช่วยดูแลไซเรนแทนฉันด้วย"

       "ขอรับ... และนี่"

       ปิอาโร่นำบางสิ่งออกมามอบให้กริด
       เป็นกางเกงขายาวรัดรูปสีดำสนิท  ปกคลุมตั้งแต่บริเวณเอวลงไปถึงข้อเท้า  ลักษณะเป็นผ้ายืดบางคล้ายถุงน่อง  ส่วนมากนิยมใช้เป็นเครื่องแต่งกายของนักลอบสังหาร  นักสู้  และนักธนู

       "นี่คือ"

       "คือไอเท็มที่กระผมดรอปได้จากไวท์"

       "ไวท์...!"

       ขอยืมคำพูดจากลอเอล  ไวท์คือผู้เล่นเกรดดวงอาทิตย์  เธอมีฝีมือและความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกับครอเกล
       ว่ากันว่า  หากปิอาโร่ไม่ใช้ท่าสั่งตายออกมาโดยไว  เกรงว่าการต่อสู้ระยะยาวกับไวท์อาจก่อความเสียหายเป็นวงกว้าง 
       ไอเท็มที่ดรอปจากเธอจะมีมูลค่าสูงแค่ไหนกันนะ

       ตึกตัก!  ตึกตัก!

       หัวใจของกริดกำลังเต้นโครมคราม  เขาคาดหวังไว้มากทีเดียวเมื่อหวนนึกถึงไอเท็มที่เคยดรอปจากแบล็ค

       'การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน'
       
       ชิ้ง~

[ ช่างตีเหล็กในตำนานนั้นมีสายตาแหลมคมดุจดั่งพญาเหยี่ยว  หากมีคุณสมบัติลับซ่อนอยู่ในไอเท็ม  มันจะไม่มีวันรอดพ้นสายตาไปได้แน่นอน ]

[ ท่านไม่อาจทำความเข้าใจไอเท็มนี้ได้สมบูรณ์ ]

[ กางเกงครูเกอร์ ]
เกรด : เลเจนดารี (เซ็ต)
ความคงทน : ไร้ขีดจำกัด 
พลังป้องกัน : 430
* ลดความเสียหายทั้งหมดที่ได้รับ 40%
* ความว่องไวเพิ่มขึ้น 10%
* ประสิทธิภาพการกระโดดสูงขึ้น 40%
* ทักษะที่ใช้ร่างกายส่วนล่างจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น 20%
* ผลของเซ็ต : ???
       ผลงานชิ้นเอกของช่างตัดเย็บในตำนาน 'ครูเกอร์'  มันขึ้นชื่อในด้านการยืดยาวอย่างไร้ขีดจำกัดโดยไม่ฉีกขาด
เงื่อนไขการสวมใส่ : ไม่มี
น้ำหนัก : 350

       "เชี่ย..."

       ออปชั่นของมันสุดยอดมาก  กริดแทบหยุดหายใจไปชั่วขณะเมื่อได้อ่านรายละเอียด

       'ลดความเสียหายลง 40% แถมเพิ่มค่าความว่องไว 10%'

       โดยทั่วไปแล้ว  ออปชั่น 'ลดความเสียหาย' จะแบ่งออกเป็นหลายรูปแบบที่เฉพาะเจาะจง  เช่นลดความเสียหายจากการการโจมตีชนิด 'ฟัน' 'แทง' 'เวทมนตร์' 'กายภาพ'  หรืออื่นๆ อีกมากมาย  
       แต่กางเกงรัดรูปตัวนี้กลับสามารถลดความเสียหายได้ทุกชนิด 40% อย่างน่าอัศจรรย์   
       แน่นอนว่ามันคือสุดยอดไอเท็ม  เพราะแสดงผลในรูปแบบของเปอร์เซนต์มากกว่าตัวเลขคงที่

       'แถมยังมีความคงทนไร้ขีดจำกัด...'

       ทักษะ 'การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน' ไม่สามารถมองออกว่ากางเกงตัวนี้สร้างขึ้นจากวัสดุใดกันแน่  
       หากมองว่าผู้ที่สร้างมันขึ้นมาคือครูเกอร์แล้วล่ะก็...

       'ดูเหมือนจะเป็นวัสดุจำพวกผ้า  ที่ช่างตัดเย็บในตำนานอย่างครูเกอร์ผลิตขึ้นเอง'

       จะต้องเหมือนกับพาเฟรเนี่ยมแน่!

       'สุดยอด'

       ถึงกระนั้น  กางเกงตัวนี้ก็ไม่เหมาะกับกริดเท่าไรนัก  พลังป้องกันของมันต่ำมากหากเทียบกับเกราะกางเกงที่เขาสวมอยู่ 
       กริดมีสไตล์การต่อสู้ในรูปแบบตัวแทงค์  ดังนั้นค่าพลังป้องกันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้

       'นี่สินะ  ขีดจำกัดของเรา'

       กริดจะสวมใส่กางเกงตัวนี้ได้  หากเขามีฝีมือควบคุมที่ยอดเยี่ยมเหมือนครอเกล  
       ชายหนุ่มยิ้มเจื่อนเล็กน้อย  ก่อนจะหวนคิดไปถึงจิสึกะ  เฟคเกอร์  และเรกัส

       'เราจะขายให้ใครดี'

       กริดสามารถวางขายมันในตลาดประมูลและรอรับเงินจำนวนมหาศาล  แต่เขาก็ไม่คิดจะทำเช่นนั้น  ขุนพลหัวกะทิทั้งสามคนล้วนต้องการกางเกงครูเกอร์  พวกเขาคงไม่ชอบใจแน่เมื่อต้องไปต่อสู้แข่งขันกับคนอื่นในตลาดประมูล

       'เราไม่อยากให้เพื่อนแตกคอกันเอง'

       ไม่ใช่ว่ากริดไม่มั่นใจในความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของทั้งสาม  แต่เขาไม่ต้องการให้เกิดกรณีเลวร้ายที่สุดขึ้น

       'ต้องเลือกหนึ่งในสามคนนี้และแอบไปคุยกันตามลำพัง...'

       กริดจะเลือกใครดี  หรือควรเลือกจากอุปนิสัยใจคอ
       สตรีที่เซ็กซี่ที่สุดของโลก  หญิงสาวที่ทำให้กริดแอบคิดบ่อยครั้งว่าเธออาจชอบเขา 'จิสึกะ'
       ชายผู้เงียบงัน  แต่คอยปกป้องพวกพ้องในเงามืดอยู่เสมอ 'เฟคเกอร์'
       และชายผู้ยิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งมาพร้อมกับหัวใจอันบริสุทธิ์  ผู้ที่ไม่เคยดูแคลนกริดตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาพบกัน 'เรกัส'

       "ให้ตายสิ..."

       ทั้งสามล้วนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกริด  เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะตัดสินใจจากอุปนิสัย

       '...แถมนี่ยังไม่ใช่สิ่งที่ผู้นำควรกระทำ'
       
       กริดควรขายให้กับคนที่เหมาะสมที่สุดต่างหาก  หาใช่เหตุผลส่วนตัว  
       เขาครุ่นคิดอีกครั้ง

       'ตัดจิสึกะออกไปได้เลย'

       นั่นเป็นเพราะเรือนร่างอันเย้ายวนของจิสึกะจะถูกเผยน้อยลงงั้นหรือ  นั่นก็ใช่  แต่เป็นเพียงเหตุผลรอง  
       จิสึกะมิอาจใช้งานออปชั่นของกางเกงตัวนี้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ  โดยเฉพาะออปชั่น 'เพิ่มความสามารถให้ทักษะร่างกายส่วนล่าง 20%'
       จิสึกะเป็นนักธนูที่มีทักษะร่างกายส่วนล่างเพียงชนิดเดียว  นั่นคือท่าเตะซึ่งแฝงคุณสมบัติของการพุ่งตัวไว้เล็กน้อย  
       ในทางกลับกัน  เรกัสและเฟคเกอร์ล้วนมีทักษะร่างกายส่วนล่างมากมายทั้งคู่

       'หนึ่งในสองคนนี้...'

       กริดครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจได้

       'เฟคเกอร์น่าจะเหมาะกว่า'

       อาชูร่า 'เรกัส' นั้นมีหลอดค่าพิเศษที่ชื่อว่า 'จิตวิญญาณนักสู้'  ซึ่งหลอดนี้จะเพิ่มขึ้นก็ต่อเมื่อได้รับความเสียหายมากถึงจำนวนหนึ่ง

       'หากพลังป้องกันเพิ่มขึ้น  เกรงว่าหลอดจิตวิญญาณนักสู้จะเพิ่มขึ้นได้ช้าลง'

       ส่วนนักลอบสังหาร 'เฟคเกอร์' นั้นมีทั้งทักษะร่างกายส่วนล่างจำนวนมาก  แถมยังไม่มีหลอดพิเศษให้วุ่นวาย  
       เฟคเกอร์มีลำตัวที่เปราะบางและถูกโจมตีได้ไม่บ่อยครั้งนัก  การเพิ่มความถึงทนจะช่วยยกระดับความน่ากลัวได้หลายเท่า
       แถมเฟคเกอร์ 'ราชันย์พลิ้วไหว' นั้นยังมีค่าความว่องไวที่สูงลิบ  การเพิ่มไปอีก 10% จึงถือเป็นจำนวนมหาศาล

       'พลังโจมตีของคลาสนักลอบสังหารจะขึ้นอยู่กับความว่องไวด้วยสินะ'

       โบนัสกระโดด 40% ยังส่งผลดีต่อนักลอบสังหารด้วย  
       ในขณะที่กริดตัดสินใจได้  ยูเฟอมิน่าก็ใช้เวทมนตร์เคลื่อนย้ายมิติแบบกลุ่ม

       ซู่วว!       

       ซู่วว ซู่วว ซู่วว ซู่วว

       กริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนกลับมายังเรย์ดันอีกครั้ง  รวมถึงยูเฟอมิน่าด้วย  
       เงื่อนไขของกริดคือการให้ยูเฟอมิน่ารวบรวมหยดน้ำตาของกษัตริย์เผ่าวารี  และเธอก็ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ไม่มีเหตุผลใดให้ต้องอยู่ไซเรนต่อ 

       "อ๊ะ--"

       ปิอาโร่พลันหน้าเปลี่ยนสีเมื่อถูกทิ้งไว้คนเดียว  เพราะเขาเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า  ตอนนี้ออร่ามาสเตอร์ 'ฮูเร็น' กำลังถูกทิ้งไว้ที่เรย์ดันตามลำพัง

       "ช่างเถอะ... เจ้านั่นไม่ใช่เด็กสักหน่อย  เขาจะต้องทำตัวดีแน่"

       ***

       "สามีที่รัก!"

       อันที่จริง  กริดคือคนที่มีภาระยุ่งวุ่นวายมากที่สุดของโลก 
       ประการแรก  กริดต้องใช้ทักษะ 'ตรวจสอบ' กับไอเท็มทั้งหมดที่สมาชิกโอเวอร์เกียร์ดรอปมาได้จากบลัดคาร์นิวัล  เพื่อดูว่ามีออปชั่นลับซ่อนอยู่รึไม่  และเป็นการเพิ่มสูตรผลิตไอเท็มไปในตัว
       ประการที่สอง  เขาต้องออกแบบไอเท็มใหม่โดยมี 'อดามันเที่ยม' ของรางวัลจากการแข่งนานาชาติเป็นวัสดุหลัก  
       ประการที่สาม  เขาต้องไม่ลืมที่จะแสดงให้ยารุกต์เห็นว่า  ใครเป็นนาย  ใครเป็นบ่าวกันแน่
       ประการที่สี่  กริดต้องหาเวลาออกไปเก็บเลเวลเสียบ้าง  เพราะตอนนี้ผู้เล่นเกาหลีใต้ทุกคนได้รับบัฟค่าประสบการณ์และไอเท็มดรอปซึ่งเป็นโบนัสจากงานแข่ง

       แม้กริดจะมีภาระยุ่งวุ่นวายจนแทบไม่เหลือเวลาว่าง  แต่ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้  กริดก็ยังไม่ลืมครอบครัว  เขาปลีกเวลาไปหาไอรีนเป็นลำดับแรก

       "ฉันดีใจที่เธอไม่ต้องโดดเดี่ยว  โชคดีที่เธอยังมีลอร์ดอยู่ข้างกาย"

       ไอรีนแสร้งปั้นหน้าบูดบึ้งในอ้อมแขนของกริด

       "ลอร์ดก็ส่วนลอร์ด  คุณก็ส่วนคุณ  ทั้งสองคนมีความสำคัญคนละแบบ  ฉันดีใจที่ได้พบหน้าลอร์ดก็จริง  แต่กับคุณแล้ว..."

       เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ
       ใบหน้าของไอรีนพลันแดงก่ำ

       "เรื่องนั้น..."

       ไอรีนคงกำลังจินตนาการในสิ่งที่น่าอับอายมากอยู่แน่  นัยน์ตาสีฟ้าครามกำลังสั่นระริกรุนแรง

       "ฮะฮะ"

       การไม่ได้พบกันเพียงครู่เดียว  ทำให้ไอรีนทำตัวน่ารักได้ขนาดนี้เชียวหรือ  
       กริดเองก็สัมผัสถึงความต้องการของเธอได้  และตอนนี้ก็ได้เวลาสำแดงเดชประสิทธิภาพของแคปซูลรุ่นเพชรแล้ว!

       "มีบุตรคนที่สองก็ไม่เลวนะ"
       กริดพูดขึ้นด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจพร้อมกับอุ้มไอรีนไปบนเตียง

       "อ๊า~"

       ไอรีนใช้ใบหน้าซุกไซร้แผ่นอกของกริดพร้อมกับส่งเสียงกระเส่า  ตอนนี้เธอดูเหมือนกับเด็กสาวไร้เดียงสา
       แต่หลังจากนี้ไม่นาน  เด็กสาวไร้เดียงสาไม่มีอยู่จริง  เธอจะกลายเป็นคนละคน
       เป็นสัตว์ป่าที่แสนหื่นกระหาย

       รายละเอียดหลังจากนี้ขอข้ามไป

       ***

       นักคัดลอกคือคลาสที่มีข้อจำกัดมากมาย
       เธอไม่อาจคัดลอกทักษะที่ต้องการได้เสมอไป  และแม้จะทำได้  แต่มันก็จะหายไปทันทีหลังจากใช้งานเพียงหนเดียว  เป็นคลาสที่ยิ่งต่อสู้นานก็ยิ่งอ่อนแอลง
       ยูเฟอมิน่าครุ่นคิดเสมอว่า  มันคงจะดีไม่น้อยหากเธอมีเวทมนตร์ติดตัวที่ใช้ต่อสู้ได้บ้างสักหนึ่งหรือสองทักษะ  แต่น่าเสียดายที่นักคัดลอกทำเช่นนั้นมิได้   กฏเหล็กใหญ่หลวงของนักคัดลอกที่ทำให้เธอจงเกลียดจงชังนักหนาก็คือ
       'ไม่สามารถเรียนเวทมนตร์เพิ่มเติมได้ด้วยประการทั้งปวง'
       
       แต่นั่นเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจนกระทั่งเมื่อวาน  ในที่สุดขีดจำกัดของเธอได้รับการปลดปล่อยเสียที  
       หนังสือเวทมนตร์ของมูมัด  ซึ่งได้รับจากภารกิจลับไซเรนนั้นมีมูลค่ามหาศาลจนไม่อาจประเมินเป็นตัวเลขได้

จ้างแห่งยุทธภัณฑ์ 481 - จบตอน

• Next
• Previous