จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 473

[ แหวนแห่งความไร้เหตุผล ]
เกรด : เลเจนดารี
ความคงทน : 7/10
* ทักษะหรือเวทย์มนต์ทุกชนิดจะใช้ 'ทรัพยากรที่ต้องจ่าย' น้อยลงครึ่งหนึ่ง
* ฟื้นฟูมานาตามธรรมชาติเร็วขึ้นสองเท่า
       ของวิเศษที่สร้างขึ้นโดยมหาจอมเวทย์ 'พอลด์'
       ผลงานชิ้นเอกที่เกิดขึ้นโดยความบังเอิญ  เอฟเฟคของมันอยู่นอกเหนือหลักตรรกะของโลกใบนี้
เงื่อนไขการสวมใส่ : ไม่มี

       'โฮ่  เยี่ยมไปเลย  พอลด์ทำได้ดีในวาระสุดท้ายของชีวิต'

       ดวงวิญญาณของบราฮัมแสดงความสนใจออกมา  ซึ่งน้อยครั้งนักจะมีท่าทีเช่นนี้
       
       "พอลด์คือใคร..." 
       กริดเอ่ยปากถาม
       
       'นายไม่รู้จักผู้ใจบุญแห่งอีเทอนัลรึไง  คนทั่วไปเขารู้กันหมด'

       "ถ้ารู้แล้วจะถามหรือ"

       '...หืม  นั่นสินะ  ช่างตีเหล็กคงไม่ค่อยรู้จักโลกแห่งเวทย์มนต์มากนัก  พอลด์คือเด็กน่าสงสารที่ดันเกิดมาในยุคสมัยเดียวกับฉัน  เขาไม่เคยก้าวขึ้นมายืนอยู่บนจุดสูงสุดได้เลยสักครั้งในชีวิต  ฉันค่อนข้างเห็นใจเขานะ  ชายคนนี้มีระดับความสำเร็จเพียงปานกลาง  ไม่ใกล้เคียงกับฉันเลยสักนิด'

       "ฉันพอจะรู้อยู่แล้วล่ะ"

       กริดมีภูมิต้านทานความอวดเบ่งของบราฮัมในระดับสูงเป็นพิเศษ 
       เขาเมินเฉยและเริ่มสำรวจแหวนวงนี้อย่างละเอียดอีกครั้ง  ด้านในแหวนมีการสลักอักขระตัวเล็กที่อ่านไม่ออกไว้อย่างละเอียดละออ  หากเป็นคนทั่วไปคงทึ่งในฝีมือการสลัก  แต่กริดคือผู้ที่มีค่าความชำนาญกว่า 3,000 แต้ม  เขาเฉยเมยต่อมันมาก

       "เอฟเฟคของแหวนเกิดจากอักขระพวกนี้หรือ"

       'ถูกต้อง'

       "ถูกหวยของแท้"

       'ทรัพยากรที่ต้องจ่าย' สำหรับการใช้เวทย์หรือทักษะไม่ได้จำกัดเฉพาะมานาเท่านั้น
       บางทักษะอาจต้องใช้พลังชีวิตหรือค่าเรี่ยวแรง  ทั้งหมดถูกนับรวมให้เป็น 'ทรัพยากรที่ต้องจ่าย'  สิ่งนี้ยังรวมไปถึงหลอดพิเศษอย่าง 'จิตใจนักสู้'  ที่เป็นลักษณะเฉพาะของคลาสในบางคลาส  
       'จิตใจนักสู้' จะถูกสะสมเพิ่มขึ้นระหว่างการต่อสู้  เมื่อเต็มหลอดจะสามารถใช้ทักษะท่าไม้ตายอันรุนแรงออกมาได้

       "ไร้เหตุผลสมชื่อ"

       โดยทั่วไปแล้ว  ของวิเศษที่ลดการใช้ทรัพยากรมักมีราคาสูงลิบ  สิ่งนี้สำคัญกับผู้เล่นอย่างกริดที่จ่ายมานาได้สิ้นเปลืองในทุกการต่อสู้  
       ไม่สิ  เรียกว่า 'จำเป็นอย่างยิ่ง' จะถูกต้องกว่า  
       แล้วเหตุใดกริดถึงไม่ยอมหาไอเท็มประเภทนี้มาใช้งานตั้งแต่แรก

       เหตุผลก็ง่ายมาก  ไอเท็มประเภทนี้หายากจนกริดไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครอง  
       ในอดีต  มีไอเท็มช่วยลดการใช้ทรัพยากรลง 20% ปรากฏขึ้นในตลาดประมูลหนึ่งชิ้น  
       ลงเอยด้วยมันถูกขายออกไปในราคาสามพันล้านวอนให้กับผู้เล่นนิรนาม  
       ในภายหลัง  บรรดาแร้งเกอร์ที่รู้ข่าว  ต่างอิจฉาตาร้อนผู้เล่นนิรนามคนดังกล่าวมากที่ซื้อได้ในราคาถูกแสนถูก
       ของวิเศษประเภทลดการใช้ทรัพยากรมีค่าถึงระดับนั้นเลยทีเดียว

       'แต่แหวนวงนี้...'

       เอฟเฟคของมันช่วยลดทรัพยากรมากถึง 50%  แถมยังฟื้นฟูมานาตามธรรมชาติเร็วขึ้นสองเท่า
       แหวนวงนี้ไม่อาจประเมินค่าเป็นเงินได้เลย  หากนำไปวางขายในตลาดประมูล  รับรองว่าราคาจะต้องพุ่งทะยานฟ้าเป็นปรากฏการณ์ของโลกแน่นอน

       "สุดยอด... ถูกรางวัลที่หนึ่งของแท้!"

       หงึกหงึก!  หงึกหงึก!
       
       ไอเท็มระดับรางวัลที่หนึ่ง!
       กริดที่ไม่อาจประเมินราคาของแหวนวงนี้ได้  เขากำลังสั่นระริกอย่างปลื้มปีติ  ในดวงตามีน้ำใสๆ ไหลริน  
       เขามิได้ดีใจเช่นนี้มานานแล้ว  หากไม่นับการรับเงินจำนวนมหาศาลเพียงพูดว่า 'โคเม็ตกรุ๊ป' ให้คนทั้งโลกฟังเป็นจำนวนสิบครั้ง  

       'หรือเราควรผันตัวเองไปเป็นนักล่าผู้เล่นพีเค...'

       กริดครุ่นคิดอย่างจริงจังอยู่พักหนึ่ง  ก่อนจะหันกลับไปมองยารุกต์ที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศพร้อมกับมีพลังงานไฟฟ้าไหลเวียนโดยรอบ  
       ขั้นตอนการพัฒนาเกรดของยารุกต์ดูเหมือนคงต้องใช้เวลาอีกสักพัก

       'นั่นสินะ  เกรดเลเจนดารีคงพิเศษกว่าปรกติ'

       โชคดีมากที่ไม่เกิดกระบวนการบ้าบอเช่นนี้ขึ้นในขณะดวลกับครอเกล
       ในขณะที่กริดพยายามคิดบวก  ข้อความระบบที่เขารอคอยก็ปรากฏขึ้นเสียที

[ ยารุกต์พัฒนาเสร็จสิ้น ]

       "อา..."

       ยารุกต์ค่อยๆ ลอยกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้ากริด  ดาบสีแดงโปร่งแสงก่อนหน้านี้กลายเป็นสีแดงทึบเข้มยิ่งกว่าเดิม  มันทั้งงดงามและเปล่งประกายราวกับเพชรสีชาด  หนึ่งในอัญมณีที่ดีที่สุดของโลก  
       โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ด้ามจับสีดำที่โค้งเว้าเป็นเกลียวคลื่น  กริดพึงพอใจในสิ่งนี้อย่างมาก

       รูปลักษณ์ภายนอกของยารุกต์ดูมีสไตล์และงดงามยิ่งขึ้น  แต่ถึงกระนั้นก็ยังแผ่จิตสังหารดาบอันรุนแรงออกมาในเวลาเดียวกัน

       'ประสิทธิภาพจะดีขึ้นแค่ไหนกันนะ'

       ตึกตัก!  ตึกตัก!

       ในขณะที่กริดกำลังตื่นเต้น  ข้อความระบบถัดไปก็แสดงขึ้นมาเสริมทันที

[ ทักษะพิเศษของยารุกต์ถูกเปิดใช้งาน! ]
[ ยารุกต์มีการเปลี่ยนแปลงรายละเอียด ]

       ชิ้ง~

[ ยารุกต์ ]
เกรด : เลเจนดารี (เติบโต)
ความคงทน : 522/522
พลังโจมตี : 1,293       
* ทักษะความชำนาญดาบ +7 ระดับ
* ได้รับทักษะ <โลหิตกรีดร้อง>
* ได้รับทักษะ <อัญเชิญอสูรดาบยารุกต์>
* เป้าหมายจะได้รับผลของทักษะ 'ฮีล' ลดลง 70% เมื่อถูกโจมตี
* การโจมตีคริติคอลจะส่งผลให้เป้าหมายตกอยู่ในอาการ 'เลือดออก' เป็นเวลา 5 วินาที  ความรุนแรงของอาการเลือดออกจะขึ้นอยู่กับพลังโจมตีของท่าน
* เมื่อสำเร็จ 3 คอมโบ  เป้าหมายจะตกอยู่ในอาการเลือดออกขั้นรุนแรง  และเป้าหมายจะได้รับความเสียหายทุกชนิดรุนแรงขึ้น 3 เท่าเป็นเวลา 2 วินาที
* เมื่อสำเร็จ 5 คอมโบ  เป้าหมายจะสูญเสียสติสัมปะชัญญะไป 0.3 วินาที  ทักษะ <จิตสัมผัสอสูรดาบ> จะถูกใช้งานโดยอัตโนมัติ  ส่งผลให้อัตราการหลบหลีกเพิ่มขึ้นถึงระดับสูงสุดเป็นเวลา 5 วินาที  ท่านยังสามารถใช้งานทักษะ <ดาบขุมนรก> เพื่อทำคอมโบต่อได้ 
* เอฟเฟคคาดเดาทิศทางของยารุกต์จะไม่แสดงผลเมื่อทักษะ <จิตสัมผัสอสูรดาบ> ทำงานอยู่
เงื่อนไขการสวมใส่ : เป็นที่ยอมรับของยารุกต์

       "เฮ้ย..."

       พลังโจมตีพื้นฐานเพิ่มขึ้นถึง 500 หน่วย! 
       ตอนนี้เทียบได้กับดาบใหญ่เกรดเลเจนดารีอย่าง 'ดาบใหญ่กริด' แล้ว  แต่อย่าลืมว่าดาบยาวมือเดียวจะมีความเร็วโจมตีที่สูงกว่าดาบใหญ่มาก  สิ่งเดียวที่ดาบใหญ่กริดดีกว่าคือค่าพลังโจมตีสูงสุด
       แต่นั่นเป็นเพียงเรื่องของพลังโจมตีพื้นฐาน  หากนำเอฟเฟคต่างๆ ไปรวมเข้าด้วยกัน  ยารุกต์ตอนนี้คืออาวุธที่ดีที่สุดของโลกอย่างไม่ต้องสงสัย  ไม่ด้อยไปกว่าความผิดพลาดเลยสักนิด

       'วันนี้มันวันอะไรกัน'

       ยารุกต์กลายเป็นเกรดเลเจนดารี  แถมประสิทธิภาพยังยอดเยี่ยมกว่าที่คาดไว้มาก
       แถมเขายังดรอปแหวนสุดล้ำค่ามาอีก  กริดอยากให้มีวันแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ

       'เดี๋ยวก่อน...'

       หรือความซวยสุดกู่กำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้า

       "แย่ล่ะสิ"

       จะเป็นความอัปโชคระดับภัยพิบัติขนาดไหนกันนะ
       ทันใดนั้น  เกิดแสงสว่างวาบขึ้นเหนือศีรษะ  กริดรีบหันไปมองยังจุดดังกล่าว  
       ใจกลางไซเรนกำลังเกิดระเบิดรุนแรงพร้อมกับเสียงร้องอันเจ็บปวดของใครบางคน  จุดดังกล่าวคือจุดที่คาดว่าเรสกัสกำลังปะทะกับไวท์

       'เรกัส...'

       ศัตรูมีนับพันคน  แถม 30 ในนั้นยังเป็นคลาสระดับสาม  
       กริดเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว  เขาเคยสาบานไว้แล้วว่าจะไม่ยอมสูญเสียพวกพ้องในสงครามอีกเป็นอันขาด

       ***

       'แบล็คตายแล้ว...'

       ไวท์รับรู้การตายของแบล็คจากหน้าต่างข้อความระบบ

       "ใครกัน... ใครมันบังอาจฆ่าน้องสาวฉัน!"

       เป็นการยากมากที่จะเก็บเลเวลด้วยคลาสนักลวงตา  พลังต่อสู้ของร่างต้นแบล็คนั้นอ่อนแอมาก  เธอจึงต้องเก็บเลเวลด้วยร่างลวงตาเท่านั้น  และเมื่อร่างลวงตาตาย  ค่าประสบการณ์ของร่างต้นก็จะลดลงเช่นกัน  เป็นวัฏจักรการเก็บเลเวลอันแสนยากลำบาก
       ความตายคือสิ่งที่แบล็คต้องเลี่ยงให้ได้มากที่สุด

       โดยเฉพาะ 'ค่ากรรม' ของแบล็คในตอนนี้กำลังพุ่งสูงถึงเพดาน  มีโอกาสถึง 99% ที่จะดรอปไอเท็มเมื่อเสียชีวิต  แถมไอเท็มขั้นต่ำที่ดรอปยังเป็นเกรดยูนีค  
       ความตายของแบล็คส่งผลเสียหายร้ายแรงมาก  เพราะแบล็คมักพกพาไอเท็มจำนวนมากเพื่อให้ร่างลวงตาได้สวมใส่

       "ฉันจะฆ่ามัน!"

       ภารกิจสังหารเผ่าวารีไม่ใช่สาระสำคัญอีกแล้ว  ของรางวัลในการฆ่าเผ่าวารีพันคนหรือหมื่นคนเทียบไม่ได้กับเลเวลที่สูญเสียไปของแบล็ค  
       ไวท์กำลังเปี่ยมไปด้วยโทสะ  เธอรีบออกคำสั่งกับสมาชิกบลัดคาร์นิวัลและกองทัพ

       "ไว้ค่อยฆ่าเผ่าวารีทีหลัง!  สังหารไอ้พวกโอเวอร์เกียร์ให้สิ้นซากเป็นอันดับแรก!"

       เดิมทีแล้ว  บลัดคาร์นิวัลไม่ใช่กิลด์ที่ปกครองแบบลำดับชั้น  แม้แต่หัวหน้ากิดล์ก็ยังไม่เคยออกคำสั่งให้ลูกน้องไปทำสิ่งใด  ตรงกันข้าม  พวกมันเลือกใช้วิธีอาสาสมัครทำงานแลกเงินมากกว่า   
       แต่ครั้งนี้ถือเป็นเหตุฉุกเฉินพิเศษ

       กิลด์โอเวอร์เกียร์กำลังก่อความวุ่นวายให้พวกมันอย่างใหญ่หลวง  บลัดคาร์นิวัลจากทุกทิศทางกำลังรีบวิ่งกรูเข้ามารวมตัวรอบไวท์  ทำให้เรกัสและโนเอะถูกกองทัพเกือบพันคนล้อมไว้ในพริบตา

       "แง่ง!  นี่มันเกิดอะไรขึ้น!  เมียวว"

       ในอดีต  โนเอะเคยเข้าใจผิดว่าไวเวิร์นเป็นมังกรมาแล้ว  แม้จะเป็นสัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรก  แต่เขาก็รักตัวกลัวตาย  โนเอะในตอนนี้กำลังมีนัยน์ตาสั่นระริกพร้อมกับเส้นขนที่ตั้งชูชันอย่างหวาดกลัว
       เรกัสโอบกอดโนเอะไว้อย่างอบอุ่น

       "ไม่ต้องกังวลไป  ฉันจะปกป้องนายเอง"

       "เมียวว... เป็นแค่มนุษย์  แต่ทำไมถึงดูเท่ขนาดนี้  เมียวว"

       โนเอะจ้องมองเรกัสด้วยแววตาเป็นประกาย

       "เรกัส!"

       เสียงของลอเอลดังขึ้นจากจุดไกลโพ้น  
       มีทั้งฮิวรอย  พีคซอร์ด  ป็อน  และสมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่เหลือกำลังตามติดมาไม่ห่าง

       "อดทดไว้อีกนิด!"
       
       ลอเอลรีบร่ายเวทย์ 'น้ำตามังกรนภา' พร้อมกับรีบเสกลมฝนขึ้นมาอย่างลนลานและไม่หวงแหนมานา  เป็นเวลาเดียวกับที่เซ็ดนอสกับลาเอลล่ารีบปล่อยทักษะใหญ่ที่ตนมี  แม้กระทั่งจิสึกะก็รีบยิงสนับสนุนด้วยท่าไม้ตาย  ส่วนป็อน  พีคซอร์ด  และผู้เล่นสายโจมตีคนอื่นรีบกรูเข้าไปยังสนามรบพร้อมด้วยบัฟจากฮิวรอย  โทบันกำลังอยู่แถวหน้าสุดเป็นหัวหอกพุ่งประจัญบาน

       แต่ทั้งหมดล้วนสายเกินไป  
       เรกัสดวลกับไวท์ตามลำพังนานเกินเวลาอันสมควรแล้ว  เขาทำได้เหนือความคาดหมายของทุกคนมาก  
       เรกัสแทบสิ้นเรี่ยวแรง  ไม่เหลือแม้แต่จะอดทนต่อไปอีกสักวินาทีเดียว

       "ลาก่อน  โนเอะ"

       เรกัสอมยิ้มด้วยสีหน้าสดใสจนเผยให้เห็นฟันซี่ขาว  
       โดยไม่สนว่าร่างกายจะบอบช้ำมากเพียงใด  เขาลูบขนโนเอะอย่างทะนุถนอมก่อนจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่เพื่อขว้างโนเอะออกไปให้ไกลที่สุด  
       ด้วยเหตุนี้  โนเอะจึงรอดพ้นจากภัยสงครามอันโหดร้ายมาได้  
       แต่ขณะลอยอยู่กลางอากาศ  โนเอะได้เห็นใครคนหนึ่งเข้า
       "เจ้านาย!  เมี๊ยว!"

       "เคลื่อนที่อิสระ"
       
       ทักษะชนิดพุ่งตัวที่ดีที่สุดของโลกถูกใช้งานออกมา  กริดในสภาพนี้สามารถหลบหลีกทุกการโจมตีที่ไม่ล็อคเป้า  
       เพียงพริบตาเดียวเขาก็พุ่งจากท้องฟ้าลงมาถึงข้างกายเรกัส  กริดพึมพำเบาๆ แต่เปี่ยมไปด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาลสุดขีด

       "อัญเชิญอัศวิน  เฟคเกอร์  แวนเนอร์  ทูน  อัสโมเฟล"

       "แกนะแก!  บังอาจฆ่าน้องสาวฉัน!  กริดดดดด!!"

       ไวท์ที่กำลังจะดับลมหายใจเรกัส  บัดนี้เบนเป้าโจมตีมาที่กริดแทน
       เป็นวินาทีเดียวกับที่กริดเอ่ยนามอัศวินคนสุดท้ายออกมา

       "และปิอาโร่"

       "...!!"

       ซู่ว!

       ซู่วซู่วซู่วซู่ว!

       เสาลำแสงสีทองจำนวนห้าต้นสว่างขึ้นรอบกายกริดอย่างพร้อมเพียง  
       ชายวัยกลางคนในสภาพมอมแมมได้ขว้างคราดเล็กใส่ไวท์ด้วยความเร็วสูง

       ฉึก!

       "...เอ๋!"

       ชาวนามาจากไหนกัน
       แถมยังโจมตีใส่จุดตายเดียวของเธอได้อย่างแม่นยำ

       "น--น่าอับอายยิ่งนัก..."

       ไวท์พลันแสดงสีหน้าเจ็บปวดแสนสาหัส  การถูกโจมตีด้วยคราดเล็กนั้นสร้างความอับอายและสับสนให้เธอไม่น้อย  กึ่งกลางหน้าผากของตนเป็นจุดอ่อนก็จริง  แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่ควรรุนแรงขนาดนี้ได้  
       ชาวนาปริศนาได้พุ่งเข้าประชิดตัวไวท์อย่างไม่รีรอ  โดยคราวนี้เขาหยิบบางสิ่งออกมาด้วย...

       เป็นเคียวเกี่ยวข้าว

       "เธออยากไปทำนากับฉันไหม  รับรองได้เลยว่าต้องผอมลงแน่นอน"

       "แกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่!"

       ไวท์โพล่งขึ้นอย่างหัวเสียพร้อมกับดึงคราดเล็กที่ปักอยู่กลางหน้าผากออก  หลังจากนั้นก็เริ่มโจมตีสวนชาวนาลึกลับกลับไป  นี่คือการโจมตีที่รวมรวบน้ำหนักเกือบ 200 กิโลกรัม*มาสร้างเป็นแรงโมเมนตัมมหาศาล  แม้กระทั่งเรกัสยังไม่กล้ารับการโจมตีนี้เข้าไปโดยตรง  
       แต่สำหรับปิอาโร่  สิ่งนี้น่าเบื่อหน่ายจนชวนหาว  ลอเอลอาจเรียกไวท์ว่าเป็นผู้เล่นระดับดวงอาทิตย์  ถึงกระนั้นก็ยังไม่สามารถเทียบเคียงชาวนาในตำนานตัวจริงเสียงจริงได้
       
       ฉึก!
        
       ไวท์ส่งเสียงกรีดร้องเจ็บปวดเมื่อถูกเคียวเกี่ยวข้าวแทงซ้ำเข้าไปในแผลเดิมกลางหน้าผาก

( ผู้แปล - ผมว่าทางผู้แปล Eng น่าจะแปลผิด  น้ำหนักของไวท์น่าจะเป็น 200 กิโลกรัม  ไม่ใช่ 2 ตันที่เคยกล่าวไว้ในตอนก่อนหน้านี้  หรือไม่ก็ต้นฉบับเขียนมาผิด  แต่ขอแก้ไขเป็น 200 กิโลกรัมก็แล้วกัน )


จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 473 - จบตอน

• Next
• Previous