จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,007

“สุดยอด… น่ากลัวชะมัด”

“นานกว่าที่ขอไว้ตั้ง 43 วินาที”

2 นาที 23 วินาที—นี่คือระยะเวลาที่โนลล์อาละวาดใจกลางดงกองทัพศัตรู

ระหว่างนี้ โนลล์ถูกการโจมตีจากทหารจักรวรรดิหลายพันถึงหลายหมื่นครั้ง

แต่มันแทบไม่เป็นอะไรเลย

ไม่ใช่เรื่องจะที่จะทำได้ง่ายนัก ต่อให้มีแต้มสถานะระดับเดียวกับสุดยอดตัวแทงค์ ต่อให้มีชุดเกราะวัลฮัลล่าที่กริดสร้าง ต่อให้ไอเท็มมีออปชันลดความเสียหายเป็น % มากมาย ลดความเสียหายกายภาพ เพิ่มค่าต้านทาน เพิ่มพลังป้องกันตามจำนวนศัตรู เพิ่มพลังฟื้นฟู

ต่อให้มีทั้งหมดก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชีวิตรอดจากการโจมตีหลายหมื่นครั้งจากกองทัพจักรวรรดิที่ใช้งานอาวุธคุณภาพสูง

“ฉันกึ่งอมตะเพราะตัวแทงค์ฝ่ายพวกมันมีจำนวนมาก เวทดูดเลือดหมู่จึงแสดงผลได้เต็มประสิทธิภาพ”

หากเทียบกับ NPC พิเศษทั่วไป ความถึกทนของโนลล์เข้าขั้นไร้เทียมทานเนื่องจากไอเท็มที่กริดสร้าง การโจมตีของทหารธรรมดาที่ยังไม่เป็นคลาสระดับสามไม่มีทางระคายเคืองผิวหนังได้เลย

แน่นอน จากบรรดากองทัพทั้ง 250,000 นายของจักรวรรดิ ย่อมต้องมีกลุ่มทหารหัวกะทิ อัศวินคลาสระดับสี่ รวมถึงขุนนางที่ชำนาญด้านต่อสู้อีกมาก แต่ปัญหาคือ คนเหล่านั้นอยู่ในทัพหน้า การเข้าถึงโนลล์ที่ปรากฏตัวใจกลางกองทัพย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย และโนลล์ฉวยโอกาสดังกล่าวก่อนที่ NPC พิเศษซึ่งเป็นภัยคุกคามจะเข้าถึงตัว

โนลล์ได้พิสูจน์แล้วว่า การเปรียบแวมไพร์ทายาทให้เป็น ‘ภัยพิบัติ’ มิได้เกินความจริงแม้แต่น้อย

ขณะเดียวกัน มันก็พิสูจน์ให้เห็นถึงขีดจำกัดของกองทัพที่ใช้พลทหารจำนวนมาก

2 นาที 23 วินาทีคือระยะเวลาสุดน่าทึ่ง

ในการรับมือกองทัพจักรวรรดิ 250,000 นาย หากยื้อได้ขนาดนี้ด้วยเพียงหนึ่งบุคคล ไม่ผิดนักที่จะเรียกว่าปาฏิหาริย์

แต่คนทั่วไปจะมองเช่นไร?

สองนาทีคือเวลาอันน้อยนิดที่ไม่สามารถทำธุระในห้องน้ำให้เสร็จได้

แม้แต่สัตว์ประหลาดอย่างโนลล์ที่เกิดมาเพื่อรบแบบกลุ่ม ก็ยังอาละวาดใจกลางกองทัพจักรวรรดิได้แค่สองนาทีเท่านั้น

ในช่วงเวลาดังกล่าว โนลล์ฆ่าทหารจักรวรรดิได้เพียงสองพันจาก 250,000 นาย ซึ่งก็ไม่มากสักเท่าไร

ใช่แล้ว หนึ่งบุคคลรับมือกับกองทัพหลักแสนไม่ง่ายดายขนาดนั้น

“…”

ดังนั้น หน้าที่ของโนลล์จึงเป็นการยื้อเวลาให้เฟคเกอร์และคาซิมลอบสังหารบุคคลระดับสูง

หลังจากเฝ้ามองการต่อสู้อันดุเดือดและทรงพลังของโนลล์ตั้งแต่ต้นจนจบ ยูเฟอมิน่าเริ่มฉุกคิดถึงบางสิ่ง เธอย้อนนึกถึงพลังคัดลอกของตัวเอง

แต่ไหนแต่ไรมา หากมีภารกิจเข้าร่วมสงคราม ยูเฟอมิน่าจะเน้นคัดลอกเวทหมู่ที่ทรงพลังและสร้างความเสียหายได้รุนแรงเป็นวงกว้าง แต่ในสงครามปัจจุบัน เธอจำเป็นต้องหลุดจากกรอบความคิดดังกล่าว

‘ศัตรูในคราวนี้มีมากเกินไป’

ต่อให้คัดลอกเวทโจมตีหมู่มหาศาลเพียงใด แต่เธอไม่มีทางทำลายกองทัพศัตรูได้หมด

…เหมือนกับโนลล์เมื่อครู่

โดยเฉพาะกับกองทัพที่มีค่าต้านทานเวทมนตร์สูง ยูเฟอมิน่าอาจสร้างความเสียหายได้เพียงรอยขีดข่วน

‘เราต้องการพลังชนิดอื่น พลังที่ไม่ใช่การโจมตีศัตรู’

พลังที่จะเฉิดฉายในศึกมหาสงคราม

พลังที่ไม่ใช่การสร้างความเสียหาย…

มีของแบบนั้นด้วยหรือ?

มันคือพลังชนิดใด?

และจะถูกใช้ชักนำสงครามด้วยวิธีไหน?

ยูเฟอมิน่า—ขุนพลโอเวอร์เกียร์ที่ได้รับความเชื่อใจจากกริดและพวกพ้อง เธอกำลังครุ่นคิดหาคำตอบนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

เธอไม่ต้องการทำให้พวกพ้องผิดหวัง เธออยากช่วยปกป้องอาณาจักรที่มิตรสหายคนสำคัญช่วยกันสร้างขึ้น ยูเฟอมิน่ารักและหวงแหนทุกสิ่งที่เป็นโอเวอร์เกียร์

ลงเอยด้วย

“…ฮิวรอย”

ผู้ชายคนนั้น

นักพูดที่ติดตามรับใช้กริดตั้งแต่ต้น

นักพูดอุทิศชีวิตตัวเองให้กริด

ฮิวรอยถือเป็นหนึ่งในสมาชิกที่ซื่อสัตย์กับกริดและกิลด์มากที่สุด อาจมีนิสัยประหลาดและชอบเอ่ยถึงบุพการี แต่มักได้รับบทบาทสำคัญในเหตุการณ์ใหญ่เสมอ

ไม่เกินจริงไปนักหากจะกล่าวว่า การที่ทหารเรย์ดันยื้อได้นานถึงหนึ่งเดือนเต็ม สาเหตุหลักมาจากบัฟฮึดสู้ที่ฮิวรอยหมั่นแจกจ่ายสม่ำเสมอ

ในศึกมหาสงคราม นักพูดทรงพลังกว่าที่ทุกคนคิดไว้ วาจาสามารถยื้อชีวิตทหารฝ่ายเดียวกัน และวาจายังสามารถทำลายกองทัพศัตรูให้ราบคาบ

“เอ่อ… ฮิวรอย”

“หือ?”

บนยอดไม้สูงต้นหนึ่งในโอเอซิส

ฮิวรอยกำลังใช้กล้องส่องทางไกลกวาดมองกองทัพจักรวรรดิเบื้องล่างที่กำลังระส่ำระสายหนัก บนหัวไหล่มีไก่ตัวเมียเกาะอยู่ ยูเฟอมิน่าขยะแขยงมันมาก แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็น

หล่อนกำลังจ้องฮิวรอยอย่างเงียบงัน เป็นบรรยากาศกระอักกระอ่วนเหนือคำบรรยาย

ฮิวรอยมิได้อุทิศตัวเพื่อโอเวอร์เกียร์ แต่เพื่อกริด จึงไม่สนใจสานสัมพันธ์กับพวกพ้องคนอื่นนัก หากไม่นับเรื่องราวสมัยอดีต ทั้งคู่แทบไม่มีโอกาสได้พบหน้ากันเลย

โดยเฉพาะหลังจากที่เธอแอบติดต่อแอ็กนัส สายตาที่ฮิวรอยจ้องมองเริ่มไม่มิตร

ยูเฟอมิน่าพยายามทำลายบรรยากาศด้วยบทสนทนา

“เคยได้ยินคลาสลับนักแปลงโฉมรึเปล่า?”

“เคย คลาสลับที่สามารถแปลงโฉมวัตถุโดยใช้หลักการปั้นและแม่พิมพ์”

“เมื่อสองปีก่อน ฉันสนใจคนผู้นั้นมากจนเริ่มตรวจสืบหาร่องรอย”

“แบบที่ทำกับแอ็กนัสน่ะหรือ”

“…เอ่อ”

ไอ้หมอนี่… ทำตัวน่าอึดชะมัด

ยูเฟอมิน่าเริ่มขมวดคิ้วด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่ไม่ว่าจะมีท่าทางโมโหเช่นไร สาวงามร่างเล็กผมทอง มัดจุกสองข้าง ก็ยังคงน่ารักเหมือนอย่างเคย

ยูเฟอมิน่าคือหนึ่งในน้อยคนที่สร้างความหวาดกลัวให้กริด ซึ่งฮิวรอยไม่พอใจในจุดนี้มาก

นายท่านของมัน—ชายที่ปกครองอาณาจักรและกิลด์โอเวอร์เกียร์ บุคคลที่ผู้เล่นทั่วโลกให้การนับหน้าถือตา

หล่อนกล้าทำให้เจ้านายของตนหวาดกลัวเชียวหรือ… ไม่คิดไว้หน้ากริดบ้างหรือไง?

‘ถึงเราจะเคยทำไม่ดีกับนายท่านอยู่บ้างในอดีต…’

แต่นั่นก็ผ่านมานานแล้ว

ขณะเดียวกัน หลังจากเข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์ ยูเฟอมิน่าได้สร้างคุณงามความดีไว้มากมาย แต่ถึงจะทราบเช่นนั้น ฮิวรอยยังคงไม่ชอบหน้าหล่อนอยู่ดี

โดยเฉพาะความสัมพันธ์กับแอ็กนัส—บุคคลที่กริดไม่ชอบขี้หน้า

ฮิวรอยข่มใจไว้ มันหันไปถามเธอ

“แล้วนักแปลงโฉมทำไม?”

อันที่จริง ยูเฟอมิน่าหมดอารมณ์จะคุยกับฮิวรอยนานแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำถาม เธอชะงักเล็กน้อยก่อนจะอธิบายต่อ

“ฉันจะคัดลอกทักษะแปลงโฉมเพื่อปลอมตัวนายให้แฝงตัวเข้าไปกับกลุ่มทหารจักรวรรดิ เมื่อลอบแฝงตัวสำเร็จ แผนถัดไปคือการทำลายกองทัพจากภายใน… ด้วยการหว่านล้อมเรื่องเท็จ ยุยงให้แตกแยก สร้างความปั่นป่วน และก่อกบฏ”

“…เป็นแผนของลอเอล?”

“ไม่ อันนี่เป็นแผนที่ฉันคิดเอง แต่ต้องใช้ความร่วมมือจากนายด้วย จึงมาถามนายก่อน หลังจากนั้นค่อยปรึกษากับลอเอล”

“หืม…”

หว่านล้อมเรื่องเท็จ ยุยงให้แตกแยก สร้างความปั่นป่วน และก่อกบฏ

ทั้งหมดคือสิ่งที่ฮิวรอยถนัดมาก

ทว่า จักรวรรดิทราบถึงตัวตนและพลังฮิวรอยเป็นอย่างดี พวกมันจึงไม่เปิดโอกาสให้ฮิวรอยพูดเมื่อทำการรบอยู่แนวหน้า ลงเอยด้วย ฮิวรอยทำได้เพียงยืนในแนวหลังและคอยบัฟพวกพ้องอย่างสม่ำเสมอ

แต่หากมีทักษะแปลงโฉม เรื่องราวจะกลับตาลปัตร ฮิวรอยสามารถปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงภายในกองทัพศัตรูได้

“ฉันชอบแผนนี้”

“แต่ปัญหาคือ การแปลงโฉมจะคงรูปร่างได้เพียงสามวัน หลังจากนั้น เค้าโครงใบหน้าซึ่งถูกแก้ไขจะเปลี่ยนกลับเป็นเหมือนเดิม ส่งผลให้โอกาสถูกพบตัวมีสูงมาก”

“สามวัน…”

ฮิวรอยจะสร้างเรื่องหว่านล้อมเรื่องเท็จ ยุยงให้แตกแยก สร้างความปั่นป่วน และก่อกบฏภายในสามวันสำเร็จจริงหรือ?

ฝ่ายศัตรูมีมากถึง 250,000 เชียวนะ…

อาจเป็นไปได้สำหรับคลาสนักพูดในตำนาน แต่คงไม่พอสำหรับนักพูดแรงค์หนึ่ง

ยูเฟอมิน่าอมยิ้มขณะฮิวรอยกำลังครุ่นคิด

“ทำไม่ได้รึไง? งั้นก็ยอมแพ้เถอะ ถ้าไม่มีความมั่นใจ เป็นฉันก็คงไม่กล้ารับทำภารกิจเหมือนกัน”

“…อะไรนะ?”

น่าหงุดหงิดชะมัด

ฮิวรอยหัวเสียถึงขั้นเกือบหลุดพาดผิดบุพการียูเฟอมิน่า

สำหรับคลาสนักพูดแล้ว ทั้ง ‘คำด่า’ และ ‘คำเสียดสี’ ล้วนถูกจัดให้เป็นระบบภาษาประเภทหนึ่ง ซึ่งสามารถยั่วยุศัตรูได้เพิ่มเติมนอกเหนือจากผลของทักษะ โดยเฉพาะกับผู้เล่นด้วยกัน

ในอดีต ฮิวรอยจำเป็นต้องด่าพ่อล่อแม่เพื่อฉวยโอกาสให้เกิดผล ‘ยั่วยุ’ ที่รุนแรงกว่าทักษะปรกติ มันกระทำเช่นนี้นานหลายปีจนกลายเป็นจิตใต้สำนึก

ติดเป็นนิสัยไปเสียแล้ว

นิสัยที่ต่ำช้าแสนบัดซบ

ในชีวิตประจำวัน การพาดพิงบุพการีอาจส่งผลถึงขั้นฟ้องร้องกันในศาลได้

“…อึก”

เมื่อหวนนึกถึงการกระทำสุด ‘ต่ำทราม’ ของพีคซอร์ดบนโลกอินเทอร์เน็ต ฮิวรอยพลันทวีความศรัทธาในตัวกริดขึ้นมาทันที

คนอย่างกริด แม้จะครอบครองพลังอำนาจล้นเหลือในมือ แต่กลับเลือกเดินทางสายกลาง ไม่สุดโต่งด้านดีหรือชั่วเป็นพิเศษ ช่างน่ายกย่องนัก

“…”

เมื่อนึกถึงเจ้านายของตน ฮิวรอยเริ่มสงบจิตใจได้อีกครั้ง

‘เราต้องเป็นแบบฝ่าบาทให้ได้!’

มันสาบานในใจ สมาธิตั้งจดจ่อกับสงครามเบื้องหน้าอีกครั้ง ฮิวรอยหันไปกล่าวกับยูเฟอมิน่าด้วยแววตาหนักแน่น

“…ฉันจะทำ แต่การปลอมตัวของเธอต้องสมบูรณ์แบบ”

“เป็นคำตอบที่ดี ถ้าอย่างนั้น ฉันจะรีบคัดลอกทักษะของนักแปลงโฉมมาให้ ส่วนนายช่วยบอกเฟคเกอร์ให้รวบรวมรูปพรรณสัณฐานและข้อมูลทหารฝ่ายจักรวรรดิอย่างละเอียดที่สุด”

“ตกลง”

นับตั้งแต่พบกันครั้งแรก ยูเฟอมิน่าและฮิวรอยแทบไม่ได้เจอกันอีกเลย นับเป็นโอกาสอันดีที่ทั้งสองจะได้หวนกลับมาทำงานร่วมกันอีกครั้ง

อุปสรรคครั้งสำคัญจะสร้างสายสัมพันธ์อันแนบแน่นระหว่างพวกพ้องเสมอ

***

ผ้าคลุมขาวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสันตะปาปาอยู่ในสภาพขาดวิ่น ดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ที่เคยเจิดจ้าเริ่มเสื่อมพลังและเลือนรางลง สันตะปาปาดาเมี่ยนถูกสาวกยาธานรุมล้อมทุกทิศ สภาพของมันร่อแร่เจียนตาย

นับเป็นตัวตนอันไร้พลังซึ่งตรงข้ามกับปฐมสันตะปาปาผู้ปราบเหล่าจอมอสูรโดยสิ้นเชิง

“นายเสียสติไปแล้วรึไง?”

จอมเวทมืดแรงหนึ่ง—โรส

ในฐานะข้ารับใช้ยาธาน เธอต้องเข้าร่วมมหาสงครามครั้งที่สี่ระหว่างวิหารยาธานและโบสถ์รีเบคก้า

โรสเหยียดหยันดาเมี่ยนด้วยวาจาแสนดูแคลน นอกจากเหยียดหยันแล้ว เธอยังแฝงความฉงนไว้ไม่น้อย

“ถ้าไม่มีสามบุตรีแห่งรีเบคก้าและศาสตราเทพ โบสถ์รีเบคก้าก็ไม่มีอะไรเลย ทำไมนายถึงต้องเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยง และออกคำสั่งให้พวกหล่อนรบแบบกองโจรแทน? ถ้าโบสถ์แพ้สงคราม นายจะแสดงความรับผิดชอบไหวหรือ? อาจถึงขั้นถูกปลดจากตำแหน่งสันตะปาปาก็ได้นะ”

โรสกล่าวแทงใจดำ

เมื่อหนึ่งเดือนก่อน ดาเมี่ยนเป็นฝ่ายประกาศสงครามระหว่างโบสถ์รีเบคก้าและวิหารยาธาน และหากโบสถ์พ่ายแพ้ มันจะปฏิเสธความรับผิดชอบไม่ได้เลย

ไม่ว่าจะมองมุมใด การประกาศสงครามของดาเมี่ยนก็เป็นเรื่องโง่เขลา

แต่ดาเมี่ยนมิได้นึกเสียดาย

“ต่อให้ย้อนอดีตได้อีกร้อยครั้ง แต่ฉันก็จะประกาศสงครามกับวิหารยาธานทุกครั้ง!”

มันทำไปเพื่อกริด

ไม่มีเหตุผลให้มันต้องเป็นสันตะปาปาต่อหากกริดและอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ถึงคราวล่มสลาย

เพื่อกริดแล้ว มันยอมสละได้ทุกสิ่ง

“น่าสนใจดีนี่ ข่าวลือคงเป็นจริงสินะ ที่ว่านายประกาศสงครามกับวิหารยาธานเพียงเพื่อปฏิเสธคำขอร้องจากจักรวรรดิ”

โรสย้อนนึกถึงสงครามระหว่างโบสถ์กับวิหารตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ดาเมี่ยนไม่หวังได้รับชัยชนะตั้งแต่ต้นแล้ว

จุดประสงค์หลักคือ ลดความเสียหายของฝ่ายโบสถ์ให้ได้มากที่สุด โดยที่ยื้อสงครามให้ได้นานที่สุด

เกินกว่า 20 ครั้งแล้วที่ดาเมี่ยนยอมเอาตัวเข้าเสี่ยงเพื่อให้ NPC นักบวชและพาลาดินมีชีวิตรอด

“ตลอดศึกที่ผ่านมา นายคงตายเกินกว่าสิบครั้งแล้วใช่ไหม? การเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นมันไม่น่าขันไปหน่อยหรือ?”

“…ไม่เลย”

สายตาดาเมี่ยนกำดาบศักดิ์สิทธิ์ในมือแน่น

เมื่อพลังชีวิตฟื้นฟูกลับมาบางส่วนจากเวทฮีล ดาเมี่ยนสลัดชุดคลุมสีขาดที่ขาดวิ่นทิ้งพร้อมกับใช้ปลายดาบอ่อนแรงชี้ไปทางโรส

“มันไม่เคยเป็นสิ่งน่าขัน”

ดาเมี่ยนไม่มีทางลืมวันแรกที่ตนพบกริด

วันที่มันยังเป็นเพียงตัวประกอบ

เพราะมีวาสนาได้พบกริดในวันนั้น บุคคลที่ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์อย่างมัน กลับมีโอกาสเติบโตและกลายเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้

โลกใบใหม่ที่มันไม่เคยสัมผัสมาก่อน

โลกที่งดงามและแผ่ประกายแห่งความสุขอันล้นเหลือ

ภาพของอิสซาเบลที่อิดโรยใกล้ตาย แต่กลับมามีชีวิตใหม่ได้อีกครั้งเพราะกริด

ดาเมี่ยนไม่มีวันลืมตลอดชีวิต

เกียรติยศและความสุขทั้งหมดที่ได้รับในช่วงหลายปีให้หลัง จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากไม่มีกริดคอยช่วยเหลือ

มันสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ทำให้กริดต้องผิดหวัง ต่อให้ต้องแลกด้วยทุกสิ่ง

…ถึงจะมีเรื่องที่น่าเสียดายอยู่บ้างก็ตาม

‘…คงไม่ได้พบหน้าอิสซาเบลอีกแล้ว’

หากถูกขับจากตำแหน่งสันตะปาปา มันคงไม่มีสิทธิ์ไปพบเหล่าบุตรีแห่งรีเบคก้า

เป็นความเจ็บแปลบและน่าเศร้าที่ยากลืมเลือน… แต่มันไม่คิดเสียใจภายหลังแน่นอน

อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ที่กริดและพวกพ้องร่วมกันสร้างนานหลายปี หากพังครืนลงไปตอนนี้ จะมิอาจกู้คืนกลับมาใหม่ได้อีกเลย

“งั้นหรือ… สำหรับฉัน ทั้งยูร่าที่ละทิ้งตำแหน่งข้ารับใช้ยาธาน และนายที่ละทิ้งตำแหน่งสันตะปาปา ฉันไม่เข้าใจความคิดพวกนายเลยสักนิด”

เพื่อกริดอย่างนั้นหรือ?

หมอนั่นสำคัญขนาดนั้นเชียว?

ซู่ว—

โรสส่ายศีรษะพลางรวบรวมพลังเวทไว้ที่ปลายไม้เท้าบีเลียล

เธอกำลังคาดหวังความสำเร็จที่จะได้รับหลังจากสังหารสันตะปาปาดาเมี่ยน สีหน้าเปี่ยมด้วยความตื่นเต้น

ทว่า ความปรารถนาของโรสไม่เป็นจริง

แขกไม่ได้รับเชิญปรากฏตัวขัดขวางไว้

ฉัวะ—

ว่องไวปานสายฟ้า

บุคคลลึกลับที่ยื่นมือแทรกแซงสงครามศักดิ์สิทธิ์ระหว่างศาสนา มันสังหารเหล่าสาวกยาธานด้านหลังพร้อมกับพุ่งเข้าหาโรสด้วยความเร็วสูง

เปรี้ยง—

การโจมตีอันทรงพลังปะทะเข้ากับสะโพกโรสอย่างจัง

“อั่ก! แค่ก… แค่ก!!”

เวทมนตร์ปลายไม้เท้าถูกยกเลิก

นัยน์ตาโรสพลันแดงก่ำ แฝงไว้ด้วยโทสะและความเจ็บปวด

“แกเป็นใครกัน!”

เหล่าข้ารับใช้ยาธานที่ยืนกอดอกรอชมจุดจบของสันตะปาปาอย่างใจเย็น พวกมันรีบโพล่งขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

แขกไม่ได้รับเชิญพุ่งตัวผ่านฝูงชนและเข้าไปยืนข้างกายดาเมี่ยน

“ฉันคือ… โอเอซิส”

ตึงตึง!

ตึงตึงตึงตึงตึง—!!

ทันใดนั้น เสียงกลองศึกดังระรัวกังวานไปทั่วสนามรบ

เหล่าข้ารับใช้ยาธานต่างหันมองไปยังต้นเสียงตามสัญชาตญาณ แล้วพวกมันก็ได้เห็นกองทัพราวหมื่นนายกำลังยืนบนยอดเขา

ชายวัยกลางคนนั่งบนหลังม้าสีชาดที่มีขนาดใหญ่กว่าอาชาปรกติมาก

หนวดเครารกรุงรัง

บรรยากาศรอบตัวเป็นมิตรและร่าเริง

เพียงชำเลืองมอง ทั้งข้ารับใช้ยาธานและดาเมี่ยนต่างทราบตัวตนของบุคคลดังกล่าวทันที

“ราชาวัลฮัลล่า!”

เทพสงคราม อาเรส

มันโบกมือให้ดาเมี่ยน

“เฮ้! พวกเราขอสนิทกับโบสถ์รีเบคก้าด้วยได้ไหม?”

“ฮะ… ฮะฮะ…”

ดาเมี่ยนหัวเราะ

อันที่จริง มันค่อนข้างเสียใจหากโบสถ์รีเบคก้าพ่ายสงครามจนตัวเองต้องถูกปลดจากตำแหน่ง

ดาเมี่ยนไม่อยากจากอิสซาเบล

มันหวาดกลัว… ทุกสิ่งที่สั่งสมตลอดหลายปีจะหายไป ดาเมี่ยนกลัวการกลับไปอยู่ในโลกที่ต้องตัดขาดผู้คนภายนอกอีกครั้ง

ทันใดนั้น เด็กหนุ่มที่แนะนำตัวเองว่า ‘โอเอซิส’ ได้หันมากล่าวกับดาเมี่ยน

“คุณดาเมี่ยน ผมได้อ่านบทความที่เขียนถึงชีวประวัติของคุณแล้ว อดีตของคุณเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจ แต่ขณะเดียวกัน มันก็น่ายกย่องที่คุณสามารถเอาชนะผ่านมาได้”

อดีตของตัวมันไม่ต่างจากดาเมี่ยนนัก

โอเอซิสใช้ชีวิตในฐานะตัวประกอบมาโดยตลอด อาจมีจุดพลิกผันที่ทำให้กลายเป็นว่าที่ผู้สืบทอดราชาไร้พ่าย แต่ท้ายที่สุด โอเอซิสไม่สามารถแบกรับความยิ่งใหญ่นั้นไหว มันกลับกลายเป็นคนธรรมดาอีกครั้ง

มันตัดพ้อ ทรมาน และเจ็บปวด

สมองสะกดจิตตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่าริอ่านทะเยอทะยานเป็นคนพิเศษ

ทว่า หลังจากถูกอาเรสชุบเลี้ยงหลายปี มันเริ่มเข้าใจจุดอ่อนจุดแข็งตัวเองมากขึ้น ขจัดความหวาดกลัวและลังเล เริ่มเติบโตอย่างรวดเร็วภายใต้การสยายปีกของเทพสงคราม

จนกระทั่งกลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่เฉิดฉายอย่างโดดเด่น

“วิชาดาบทัพหนึ่งพัน!”

…

ขณะเดียวกัน

ณ อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ กรุงไรน์ฮาร์ท

“ทวีปตะวันตกยังไม่พัฒนาปืนใหญ่กระบอกยาวกันอีกหรือ? ปืนใหญ่กระบอกยาวจะบรรจุกระสุนจากด้านหลัง ช่วยเพิ่มความเร็วในการบรรจุกระสุนขึ้นมาก…”

“ต้องผสานเทคโนโลยีเหล็กเส้นของทวีปตะวันออกเข้าไป ฉันมั่นใจว่าปืนใหญ่รุ่นใหม่จะมีความแม่นยำสูงกว่าปืนใหญ่ทุกกระบอกที่ทวีปตะวันตกเคยมีมา”

“แต่หากคิดผลิตกระสุนปืนใหญ่จากเหล็กมังกรคลั่ง ลำกล้องปืนควรเป็นขนาดมาตรฐาน ไม่อย่างนั้นจะควบคุมทิศทางได้ลำบาก”

ยอดช่างเหล็กจากทวีปตะวันตกและตะวันออกกำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับรูปทรงของปืนใหญ่รุ่นใหม่

มากคนก็มากความ ความเห็นที่แตกต่างอาจทำให้การประชุมขัดแย้งและไม่ได้ข้อสรุป

แต่ปัญหาไม่เกิดขึ้นเพราะกริดคอยควบคุมไม่ให้นอกลู่นอกทาง

ราชาโอเวอร์เกียร์กางพิมพ์เขียวที่ว่างเปล่าออกมาวาด เขานั่งฟังความเห็นทุกฝ่ายอย่างตั้งใจ บางครั้งก็เสนอความเห็นตัวเองลงไป ชายหนุ่มชั่งน้ำหนักถึงข้อดีข้อเสียและยึดตามมุมที่เขาเล็งเห็นว่ามีประสิทธิภาพสูงสุด นับเป็นการเปิดกว้างไอเดียใหม่ไปในตัว

…

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา สื่อทั่วโลกย่อมไม่เข้าใจว่า เหตุใดกริดถึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ยอมเข้าร่วมสงครามใดเลยหลังจากทำลายกองทัพอากาศจักรวรรดิที่ไบรัน

<หรือกริดจะวางมือแล้ว? >

<อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ต้องสู้โดยไม่มีกริด! >

“…”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,396

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous