จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 644

    'ทำไมมันถึงไม่ไล่ตามมา...'

    หัวใจกริดพลันเต้นระรัวขณะแทงการัมด้วย <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> รอบที่สองในระยะประชิด  
    ด้วยระยะแค่นั้น  การัมกลับโดนแทงเพียงสามดาบ  
    มันเริ่มหลบได้ตั้งแต่ดาบที่สี่ขึ้นไป  ส่งผลให้ <คลื่นทำลายล้าง> ไม่ทำงาน

    'ในระยะประชิดขนาดนั้น...แต่กลับโดนเข้าไปเพียงสามดาบ...'

    ปีศาจขนานแท้  ไม่ต้องมีคำบรรยายใดสำหรับอธิบายยังบันอีกแล้ว
    ดูเหมือนการัมจะไม่ถนัดการต่อสู้แบบตัวต่อตัวนัก  แต่ถึงกระนั้น  อาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นก็นับว่าเล็กน้อยมาก  กริดคาดว่าการัมอาจไล่ตามมาทันทีหลังจากหลบทั้งเจ็ดดาบครบถ้วน  ชายหนุ่มมีแผนจะงัดทุกสิ่งที่มีเพื่อถ่วงเวลาให้ฮานซอกบงและซูเอหนีไป
    แต่เหตุการณ์ดังกล่าวไม่เกิดขึ้น  หลังจากการัมหลบดาบที่สี่ถึงเจ็ดครบถ้วน  มันกลับทรุดลงไปนั่งบนพื้นอย่างหมดสภาพ
    
    'ระบบของเกมหยุดมันไว้รึเปล่านะ...'

    เป็นทฤษฏีที่ค่อนข้างฟังขึ้น
    ยังบันยังแข็งแกร่งเกินไปสำหรับผู้เล่นในปัจจุบัน
    ไม่มีทางที่ผู้เล่นคนใดจะเอาชนะได้แน่

    'ช่างเถอะ...ไม่ว่ายังไง  นี่ก็เป็นเรื่องดีสำหรับเรา'    

    อย่างน้อยก็ได้หลบหนีอย่างปลอดภัย  
    หากการัมยังอยู่  กริดคงไม่มีโอกาสทองเช่นนี้

    "หนีสุดชีวิต...ห้ามหันหลังกลับไปมองเด็ดขาด"

    "ได้!"

    "เข้าใจแล้ว!"

    กริดพาฮานซอกบงและซูเอวิ่งหนีลืมตาย

    ***

    ฉูดด!

    โลหิตสีแดงฉานกำลังอาบทั่วดินบนพื้น
    เลือดของยังบันผู้สูงส่งซึ่งมีค่ายิ่งกว่าฝนในหน้าแล้ง  กำลังไหลซึมลงไปในพื้นดินที่พังทลายจากการต่อสู้

    "..."

    การัมยังคงนั่งนิ่งหลังจากถูกกริดโจมตีอย่างไม่คาดฝัน
    บรรยากาศเงียบสงัดจนซัมดาซูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

    "ท--ท่านการัม..."

    ซัมดาซูพยายามเรียกมัน  แต่ก็ไม่มีท่าทีตอบสนอง
    การัมเพียงนั่งเหม่อให้เลือดไหลซึมลงดินไปทั้งอย่างนั้น

    'อาการบาดเจ็บร้ายแรงมากจนยังไม่ฟื้นฟูงั้นหรือ...'    

    ยังบันเนี่ยนะ...

    'มนุษย์ธรรมดาสามารถทำให้ยังบันเจ็บหนักได้...กษัตริย์แห่งโอเวอร์เกียร์  กษัตริย์ของทวีปตะวันตกทุกคนแข็งแกร่งเช่นนี้กันหมดรึเปล่า...'

    ซัมดาซูเริ่มกังวลว่าอาจเกิดการรุกรานจากทวีปตะวันตกในเร็ววัน
    มันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนตัดสินใจเดินเข้าใกล้การัม
    ซัมดาซูหวังจะช่วงพยุงการัมขึ้น  
    ขณะมันกำลังเดินเข้าไปใกล้...

    "คุ...!"

    หัวไหล่ของการัมเริ่มสั่นระริก

    "อ--อึ๋ย...!"

    การัมคงไม่ได้โมโหตนใช่ไหม...
    ซัมซาดูสั่นระริกพร้อมหลับตาปี๋

    "คุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"

    การัมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างเสียสติ
    บาดแผลบนหน้าอกสมานเรียบร้อยแล้ว
    ยังบันทุกคนจะพกลมหายใจฟินิกซ์แดงติดตัวไว้เสมอ  ส่งผลให้อัตราฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติสูงมาก

    "ยอดเยี่ยมจนสมองของข้าผู้นี้ยังขาวโพลนเชียวหรือ...คุคุ!  ดันปล่อยหนูสกปรกหลุดมือจนได้"

    การัมพึมพำพร้อมกับใช้มือลูบคลำบริเวณจุดที่คลุมขาด  จากนั้นก็นำดาบอ่อนกลับไปพันรอบเอวไว้ตามเดิม  
    มันลุกยืนขึ้นพร้อมกับจัดระเบียบชุดให้เรียบร้อย  
    เพียงพริบตา  ชุดคลุมสีฟ้าของมันค่อยๆ ซ่อมแซมตัวเองอย่างน่าอัศจรรย์  
    ชุดคลุมของการัมถูกสร้างจากเกล็ดมังกรคราม  และนี่คือผลการซ่อนแซมตัวเองของทักษะลมหายใจมังกรครามที่ติดมากับไอเท็ม

    "อา..."

    หลังจากจัดการให้ชุดคลุมเรียบร้อยเหมือนใหม่อีกครั้ง  การัมพลันจ้องมองซัมดาซูด้วยแววตาเปี่ยมด้วยจิตสังหาร  
    หัวใจซัมดาซูพลันหยุดเต้น  มันถึงกับฉี่รดกางเกงเพียงแค่ถูกจ้อง

    "อย่าได้แพร่งพรายในสิ่งที่เห็นเด็ดขาด"

    "ข--ขอรับ...!"

    คำสั่งของการัมผิดคาดซัมดาซูมาก  
    อันที่จริง  มันคิดว่าการัมจะออกคำสั่งให้อาณาจักรโชนำกองทัพออกตามหาตัวกริดให้ทั่วเมือง  แต่กลับกลายเป็น  การัมเลือกที่จะนิ่งเงียบและปกปิดเหตุการณ์ในวันนี้ไว้
    ซัมดาซูขมวดคิ้วอย่างฉงน   
    ส่วนการัมเพียงส่ายศีรษะเล็กน้อย

    "ข้าได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของผู้ที่ไม่ใช่ยังบัน...หากใครรู้เข้าคงน่าอับอายแย่เลยใช่ไหม  เรื่องนี้คงต้องเก็บไว้เป็นความลับล่ะนะ  แบบนี้ก็ดีต่ออาณาจักรโชด้วยมิใช่หรือ"

    "ข--ขอรับ!  ถูกต้องแล้ว...ท่านการัมเฉลียวฉลาดยากจะหาใครเทียบ!"

    อาณาจักรโชรอดพ้นจากความพังพินาศเพราะการัมห่วงศักดิ์ศรี
    ซัมดาซูตื้นตันใจจนรีบหมอบกราบอีกหลายครั้ง  
    
    สีหน้าของการัมไม่สู้ดีนัก

    'ชิ...'

    อันที่จริง  การัมอยากเชือดซัมดาซูทิ้งเสียตรงนี้  
    การรักษาศักดิ์ศรีของมันย่อมหมายถึง  ไม่ปล่อยให้คนที่เห็นเหตุการณ์ยังมีชีวิตอยู่  แต่หากมันลงมือสังหารซัมดาซูเข้า  เกรงว่ายังบันที่เหลืออาจระแคะระคายถึงเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากลที่นี่
    ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการปล่อยให้ซัมดาซูมีชีวิตรอดต่อไป

    'เราคงถูหัวเราะเยาะจนฟันร่วง  หากยังบันคนอื่นรู้เข้าว่าได้รับบาดเจ็บจากฝีมือผู้สืบทอดแพ็กม่า'

    อันที่จริง  คำว่า 'ได้รับบาดเจ็บ' คงไม่ถูกต้องนัก
    การัมสามารถเอาชนะกริดได้แสนง่ายดายหากมันลงมือเต็มที่
    การัมยังไม่ได้ใช้ทักษะเลยสักอย่างเดียว  
    ไม่สิ...กริดคงไม่อาจสัมผัสร่างกายมันได้เลย  หากการัมเปิดใช้งานหนึ่งในลมหายใจสัตว์เซียนที่มันครอบครอง
    แต่การัมกลับประมาทและดูแคลนกริด  ทำให้อีกฝ่ายหลบหนีไปในช่องว่างดังกล่าว
    
    'เราจะเชือดมันทิ้งทันทีที่พบกันครั้งหน้า!'

    โทสะของการัมกำลังพุ่งเสียดฟ้า  แต่ขณะเดียวกัน  มันกลับรู้สึกสนุกและพึงพอใจอย่างน่าประหลาด  ราวกับกริดคือผู้กระตุ้นให้ชีวิตอันเบื่อหน่ายของมันมีชีวิตชีวามากขึ้น
    หลังจากสอบซือโหยวผ่าน  ทุกสิ่งในชีวิตการัมก็มีแต่ความน่าเบื่อไปเสียหมด

    '300ปีแล้วสินะ...หืมม  คงได้เวลากลับไปลับคมดาบกันสักนิด'

    ***

    "จ--จริงหรือขอรับ"

    ณ ลานประหารใจกลางจัตุรัสกรุงคาราสึ
    เดิมที  ฮานซอกบงควรถูกตัดสินประหารชีวิตที่นี่   แต่เวลากลับล่วงเลยมานานแล้ว  
    เหตุใดซัมดาซูถึงยังไม่พาฮานซอกบงมาที่นี่สักที... 
    
    ทันใดนั้น  ยังบันการัมปรากฏตัวขึ้นพร้อมกลับกล่าวในสิ่งที่น่าตกตะลึง

    การัมพยักหน้าให้กับกษัตริย์โชที่กำลังไม่เชื่อหู

    "เป็นความจริง  ข้าตัดสินใจปล่อยฮานซอกบงและซูเอกลับไป  ข้าลองมาคิดดูแล้ว  มันคงโหดร้ายเกินไปสักหน่อย  หากต้องประหารชีวิตพวกมันเพียงเพราะไม่รู้ที่อยู่ของช่างตีเหล็กผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดง"
    
    "อ--อา...!  ท่านการัมใจกว้างดุงดั่งมหาสมุทร!!"    

    "ยังบันจงเจริญ!!"

    ฮานซอกบงคือขุนนางที่ประชาชนชาวโชรักและศรัทธาเป็นอย่างมาก
    มีคนจำนวนไม่น้อยรู้สึกผิดหวังเมื่อฮานซอกบงถูกสั่งประหาร  
    ทันทีที่การัมประกาศปล่อยตัวสองพ่อลูก  ชาวเมืองคาราสึจึงแสดงความยินดีปรีดาอย่างออกนอกหน้า 
    กษัตริย์โชเป็นผู้กล่าวคำขอบคุณแทนใจชาวเมืองทุกคน

    "กระหม่อมซาบซึ้งยิ่งนัก!  พวกเราทุกคนขอจงรักภักดีท่านการัมตราบนานเท่านาน  พวกเราจะไม่ลืมพระคุณของท่านการัมในวันนี้เด็ดขาด!"

    "ท่านการัมจงเจริญ!"    

    "อาณาจักรฮวานจงเจริญ!"

    "ยังบันจงเจริญ!"

    "เฮ~~!!"

    ไม่มีใครตั้งคำถามถึงเรื่องที่กษัตริย์โชต้องก้มศีรษะให้ยังบัน...นี่เป็นสิ่งปรกติ
    ทุกคนกล่าวเชิดชูการัมและอาณาจักรฮวานอย่างไม่ขาดปาก  
    ถึงกระนั้น  สีหน้าของการัมกลับคงเย็นชาและเรียบเฉยเช่นเดิม  แตกต่างจากเมื่อครู่ที่สู้กับกริดโดยสิ้นเชิง

    "...เจ้าพวกโง่"

    การัมพึมพำเล็กน้อยก่อนจะจากไป

    "เตรียมรถม้า!  เราจะไปแพงเจีย!"

    เมื่อการัมกลับไปแล้ว  กษัตริย์โชรีบออกคำสั่งทันที  เขาต้องการพบหน้าสหายรักคนสำคัญให้เร็วที่สุด  เขาต้องการกล่าวคำขอโทษที่มิอาจยื่นมือช่วยเหลือในสถานการณ์คับขัน
    เขาต้องการแสดงความยินดีที่ฮานซอกบงได้รับโอกาสให้มีชีวิตต่อไป

    แต่น่าเสียดายที่...ฝันของกษัติรย์โชในหนนี้ไม่เป็นจริง
    การพบพานอีกครั้งของสองสหายรัก  กษัตริย์โชและฮานซอกบง  สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในอนาคตอันแสนยาวไกลข้างหน้า
    
    ***

    "มันไม่ไล่ตามมา..."

    ในฐานะทายาทเจ้าเมือง  ซูเอได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก  ยิ่งเมื่อรวมเข้ากับพรสวรรค์อันน่าทึ่งตั้งแต่เกิด  ซูเอจึงกลายเป็นนักรบอันดับหนึ่งของแพงเจียได้ไม่ยาก  
    แม้จะมีร่างกายเป็นหญิงก็ตาม
    มิได้ชำนาญเพียงการบู๊  ทักษะด้านบุ๋นของซูเอยังยอดเยี่ยมไม่แพ้ใคร  ทั้งด้านวิชาการและทักษะเขียนพู่กัน

ชื่อ : ฮานซูเอ
อายุ : 25  เพศ : หญิง
เลเวล : 277
พละกำลัง : 930 
ความอดทน : 722
ความว่องไว : 1,511 
สติปัญญา : 885
* บุตรีเจ้าเมืองแพงเจีย
* ค่าสถานะทุกชนิดจะเพิ่มขึ้น 10% เมื่ออยู่ในแพงเจีย
* หัวหน้าหน่วยฟินิกซ์แดง
    ภายใต้การบัญชาของเธอ  หน่วยฟินิกซ์แดงจะได้รับค่าสถานะเพิ่มขึ้น 10%
* นักรบอันดับหนึ่งของแพงเจีย
    ได้รับโบนัสเพิ่มค่าความชำนาญทักษะ
* หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรโช
    มีโอกาสสูงที่จะยั่วยวนศัตรูสำเร็จ
    ซูเอคือบุตรสาวของฮานซอกบง  ทั้งพรสวรรค์  ความงาม  และฐานะของเธอล้วนสมบูรณ์แบบทุกด้าน  ซูเอเป็นที่รักของชาวเมืองแพงเจียอย่างล้นพ้น  
    ไม่เหมือนกับผู้เป็นบิดา  ซูเอยังเชี่ยวชาญศาสตร์เขียนพู่กัน  พรสวรรค์นี้ได้รับสืบทอดต่อจากปู่  
    แม้ภายนอกอาจดูสมบูรณ์แบบ  แต่ภายในกลับมีแรงปรารถนาลึกลับที่มิอาจควบคุมหัวใจให้สงบนิ่ง  เธอมักเกิดความต้องการแปลกประหลาดบ่อยครั้ง  
    หากไม่ได้ลงเอยกับชายที่สามารถตอบสนองเธอได้  มีโอกาสสูงมากที่เธอจะเกิดอาการคลุ้มคลั่ง...

รายการทักษะ : 
วาดภาพ (A), ร้องเพลง (A),  ค้นหาศัตรู(A),  ความชำนาญอาวุธทุกชนิดขั้นกลาง (Lv. 9),  วิชาดาบตระกูลฮาน (A),  จิตใจนักสู้ (S+),  วาดพู่กันในความมืด (SS-),  งดงามจนยากจะหาผู้ใดเปรียบ (SS),  แรงปรารถนาที่มิอาจขัดขืน (SS+)

    กริดสำรวจซูเอด้วยดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่
    และเป็นดังคาด  ซูเอคือ NPC พิเศษที่มีระดับค่าสถานะและทักษะสูงสิบ
    แต่น่าประหลาดที่ซูเอกลับมีทักษะสายต่อสู้ไม่มากอย่างที่ควร
    กริดพลันสั่นระริก...

    'นักรบอันดับหนึ่งของแพงเจีย  มีวิชาดาบแค่เกรด A เท่านั้นเองหรือ...'

    ซูเอมีพรสวรรค์สูงมาก  เขาไม่อยากคิดว่าเธอจะเติบโตเป็นปีศาจที่ยอดเยี่ยมขนาดไหนภายใต้การสอนสั่งจากสติกส์  ปิอาโร่  และอัสโมเฟล

    'แต่ว่า...'

    มีบางจุดที่กริดรู้สึกเป็นกังวลอย่างหนัก
    แรงปรารถนาที่มิอาจขัดขืน… 
    หากไม่ได้ลงเอยกับชายที่สามารถตอบสนองเธอได้  มีโอกาสสูงมากที่เธอจะเกิดอาการคลุ้มคลั่ง...

    'เป็นยัยหื่นกามตัวจริงเสียงจริงเลยสินะ...'
    
    ซูเออาจคลุ้มคลั่งจนกลายเป็นปีศาจในสักวัน  หากเธอไม่ได้ลงเอยกับชายที่สามารถสนองตัณหาของตน

    "พวกเราหยุดพักก่อนไหม"

    ไม่ห่างจากกรุงคาราสึมากนัก  
    คณะหลบหนีของกริดยังคงอยู่ในเขตของอาณาจักรโชแม้จะเดินทางนานกว่าครึ่งวันโดยไม่หยุดพัก  
    อันที่จริง  มันยังไม่เหมาะสมที่จะพักผ่อน  การอยู่ในเขตแดนศัตรูถือเป็นสิ่งที่อันตรายเกินไป  
    แต่ด้วยทักษะตรวจจับศัตรูระดับสูงของซูเอ  เมื่อเธอไม่พบว่ามีใครตามมา  กริดจึงประเมินว่า  การหยุดพักตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องเสียหาย

    ฮานซอกบงเหนื่อยล้ามากแล้ว  การได้พักผ่อนคงทำให้อาการของเขาดีขึ้น
    กริดคิดเช่นเดียวกับซูเอ

    "พวกเราหยุดพักที่นี่ก่อน  ฉันจะกลับเข้าไปในคาราสึเพื่อพาพวกพ้องที่นั่นออกมา"

    ฮานซอกบงรีบกล่าวเสียงสั่น

    "คุณยังจะกลับเข้าไปในคาราสึอีกรึไง!  นี่คุณวิ่งมานานกว่าครึ่งวันโดยไม่หยุดพัก  ไม่รู้สึกเหนื่อยล้าบ้างหรือ"

    "ฉันค่อนข้างอึดน่ะ"

    กริดคือผู้เล่นที่สมบูรณ์แบบในทุกด้าน
    เหตุผลที่กริดสามารถรับหน้าที่ตัวแทงค์ได้สบาย  นั่นก็เพราะค่าความอดทนที่สูงลิบ  
    ในผู้เล่นเลเวลใกล้เคียง  น้อยคนนักจะมีค่าความอดทนสูสีกับกริด 

    ซูเอได้ยินดังนั้นจึงหันมามองกริดด้วยสายตาพร่ามัว

    "อึด..."

    "..."

    กริดพลันขนลุกซาบซ่านไปทั้งตั้ว  เขาอธิบายความรู้สึกไม่ถูก
    ชายหนุ่มรีบถอยห่างทันทีเมื่อได้สบตาเข้ากับซูเอ

    "ด--เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา!"

    "ดูแลตัวเองด้วยนะ  แฮ่ก..."

    ซูเอยังคงหน้าแดงก่ำแม้กริดจะหนีไปไกลแล้ว
    ส่วนเหตุผลที่ซูเอหน้าแดง...
    ขอละไว้ใจฐานที่เข้าใจ


▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์
ติดตามผู้แปลได้ที่ : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous