จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 643
ยังบันต้องเป็นตัวตนที่ฉลาดและแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทุกคนบนโลก
ยังบันต้องเป็นตัวตนดุงดั่งเทพในสายตามนุษย์ทั่วไป
แต่พรสวรรค์ของแพ็กม่ากลับไม่เข้าตายังบัน วิชาดาบของเขาอาจรุนแรง แต่ก็มีจุดบอดอยู่มากเกินไป
ประการแรก ท่ารำดาบอันวุ่นวายและโฉ่งฉาง
ก่อนใช้ทุกทักษะ แพ็กม่าจำต้องรำดาบช่วงระยะเวลาหนึ่ง แม้ภายนอกอาจดูงดงามอลังการ แต่ก็ไม่อาจนำไปใช้สู้จริงได้ สิ่งนี้คือปัญหาใหญ่ในช่วงแรกที่แพ็กม่าเริ่มคิดค้นวิชา
แพ็กม่าอาจพานพบความผิดหวังหลายหน แต่เขาไม่เคยยอมแพ้
ในที่สุด เมื่อแพ็กม่าเริ่มชำนาญ เขาได้ปรับใช้ให้ท่ารำดาบกลายเป็นจังหวะสำหรับหลบหลีกและป้องกันตัว
ข้อเสียถูกเปลี่ยนเป็นข้อดีอย่างน่าทึ่ง
แต่สิ่งนี้จะใช้ได้ผลกับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอกว่าเท่านั้น
พรสวรรค์ของยังบันคนอื่นล้วนอยู่ในระดับสูงส่ง พริบตาเดียวก็สามารถจับจังหวะท่าหลบของแพ็กม่าได้ พวกมันฉวยโอกาสโจมตีขัดจังหวะในช่วงดังกล่าวอย่างง่ายดาย
การสู้กับยังบันด้วยกัน แพ็กม่าแทบไม่เคยใช้ได้รำดาบจนจบ
หรือต่อให้นานครั้งจะฟลุครำดาบสำเร็จ แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นต่อยังบันด้วยกันกลับไม่รุนแรงมาก แพ็กม่าที่มุ่งเน้นวิชาตีเหล็กมากกว่าวิชาดาบ พลังโจมตีของวิชาดาบย่อมไม่แข็งแรง ไม่อาจทะลวงผ่านปราการป้องกันสุดแกร่งของยังบันอัจฉริยะคนอื่น
เป็นความต่างชั้นที่เห็นได้ชัดเจนเกินไป ชัดเจนจนมิอาจกลบช่องว่างได้
ไม่มีทางเลยที่แพ็กม่าผู้มุ่งทางตีเหล็ก จะเอาชนะยังบันที่ฝึกฝนแต่วิชาต่อสู้เพียงอย่างเดียว
ลงเอยด้วย แพ็กม่ากลายเป็นยังบันคนแรกที่ไม่ผ่านการสอบซือโหยว
ทุกคนจึงหัวเราะเยาะและดูแคลนเขา
'แต่มีอยู่หนึ่งคน'
หนึ่งในห้าอาวุโส ฮานึล เขามองเห็นศักยภาพในตัวแพ็กม่า
หากแพ็กม่าโตกว่านี้และสามารถพัฒนาวิชาดาบจนกลบจุดอ่อนได้ เขาจะอยู่ในระดับเดียวกับยังบันคนอื่นได้ไม่ยาก
'แต่น่าเสียดายที่แพ็กม่าไปไม่ถึงจุดนั้น'
แม้แพ็กม่าอาจเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ แต่ตัวเขาตอนนั้นกลับมิอาจใช้วิชาดาบผสานได้เกินกว่าสองชนิด
จนอยู่มาวันหนึ่ง แพ็กม่าได้หายตัวไปจากอาณาจักรฮวานอย่างไร้ร่องรอย
ว่ากันว่าเป็นเพราะแพ็กม่าเจ็บใจและอับอายในความไร้พรสวรค์ของตน
แต่วินาทีนี้...
"คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร"
'วิชาดาบผสานสี่ชนิด...'
มดปลวกตัวนี้ก้าวไปถึงจุดที่เหนือกว่าแพ็กม่าในอดีตเรียบร้อยแล้ว
'สาวหาวนัก...! อภัยให้ไม่ได้!'
แม้จะเป็นความจริงที่การัมไม่ชอบหน้าแพ็กม่า ถึงขั้นเกลียดก็ว่าได้ เขามักดูแคลนและเย้ยหยันแพ็กม่าอยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น แพ็กม่าก็มีชาติกำเนิดเป็นยังบัน การัมไม่มีวันยอมรับว่ามนุษย์ธรรมดาสามารถก้าวข้ามยังบันได้
ซู่ววว!
รัศมีดาบอันทรงพลังพุ่งโจมตีใส่จุดอ่อนบนลำตัวการัมอย่างแม่นยำ
ในทางทฤษฏี การัมสามารถหลบทั้งหมดได้ด้วยสายตาและความเร็วที่มี
แต่มันก็ไม่ได้ทำ การัมทระนงตนในความสุดยอดของกายายังบัน
มันหวังจะทำลายความมั่นใจของกริดให้สิ้นซาก
"กล้าดียังไงโจมตีใส่ข้าผู้นี้!"
เป็นแค่มนุษย์แต่กลับผยองพองขน ไม่เจียมตัวเลยสักนิด
เป็นแค่มดปลวกไร้พรสวรรค์ แต่กลับบังอาจหันคมดาบใส่ยังบันผู้สูงศักดิ์
"ตัวข้าในฐานะผู้เกิดมาพร้อมพลังฝ่าผืนกฏฟ้าดิน! ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!"
การัมตะเบ็งเสียงพร้อมกับเหวี่ยงกล้องสูบยาปะทะดาบของกริด
มันหวังจะสลายการโจมตีซึ่งหน้า
กึก!
'อะไรกัน...!'
พละกำลังของกริดเหนือกว่าที่การัมคาดไว้มาก
ในวินาทีที่กล้องสูบไม้ฟอสฟอรัสขาวปะทะกับดาบของกริด คลื่นกระแทกได้แทงทะลวงใส่หน้าอกการัมอย่างจัง
ฉึก!
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
การัมถูกแทงเข้าไปสี่ครั้งซ้อนจนหน้าเริ่มเปลี่ยนสี
แม้ยังเหลืออีกสามดาบ แต่มันตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีของตนไว้เพียงเท่านี้
การัมเริ่มหลบหลีกสามดาบที่เหลือ
วืด! วืด! วืด!
'มันหลบได้...!'
การัมสามารถหลบการโจมตีที่รวดเร็วและดุดันได้ทั้งสามครั้ง
กริดพลันขนลุกซู่ แต่ไม่ถึงกับสั่นกลัว
เขารวบรวมสมาธิและโจมตีต่อไปเพื่อให้ทักษะ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> แสดงผลอย่างครบถ้วน
[ คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร ]
ทักษะที่ผสานวิชาดาบพื้นฐาน 4 ชนิดเข้าด้วยกัน
ท่านจะโจมตีศัตรูด้วย <ร่ายรำสังหาร> ความรุนแรงดาบละ 1,500% ของพลังโจมตี
หากเป้าหมายถูกโจมตีตั้งแต่ 4 ดาบขึ้นไป ความรุนแรงของ <ร่ายรำสังหาร> จะเพิ่มขึ้น 200% พร้อมกับสร้าง <คลื่น>
<คลื่น> จะส่งผลต่อทุกศัตรูในรัศมี 5 เมตร
<คลื่น> มีความรุนแรง 500% ของพลังโจมตี และลดความเร็วทุกชนิดของศัตรู 30%
จากนั้น เส้นรัศมีดาบ <ทำลายล้าง> จะฟันเฉือนลงมาจากด้านบนอย่างทรงพลัง
<ทำลายล้าง> มองข้ามพลังป้องกัน 80% ของศัตรูพร้อมกับสร้างความเสียหายรุนแรง 1,800% ของพลังโจมตี
* ทักษะนี้ไม่ใช้ระยะหน่วงร่วมกับ <ร่ายรำ> <สังหาร> <คลื่น> และ <ทำลายล้าง>
มานาที่ใช้ : ครึ่งหนึ่งของค่ามานาสูงสุด
ระยะหน่วง : 3 ชั่วโมง
ซ่าาาาา!
การัมประมาทและปล่อยให้กริดแทงใส่ได้ถึงสี่ครั้งจนครบเงื่อนไข
ก่อเกิดเป็นคลื่นสูงขนาดใหญ่พุ่งซัดโถมรอบทิศประหนึ่งมังกรวารีโฉบ
นี่คือความสุดยอดของคลื่นที่แสดงผลต่อจากร่ายรำสังหาร
ร่ายรำสังหารสามารถหลบได้ก็จริง เพราะมันคือทักษะไม่ล็อคเป้า
แต่กับ <คลื่น> แล้วต่างออกไป มันคือทักษะชนิดล็อคเป้าเป็นวงกว้าง
ในยามนี้ ศัตรูมีเพียงคนเดียวคือการัม คลื่นทั้งหมดจึงซัดโถมเข้าใส่มันจากทุกทิศทางจนหมดสิทธิ์หลบ
"อั่ก!"
ใบหน้าการัมเริ่มบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
"ย--ยังบัน...!"
"บาดเจ็บ...!"
ซัมดาซู ฮานซอกบง และซูเอ ทั้งหมดต่างหน้าเปลี่ยนสี
พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่ายังบันสามารถบาดเจ็บได้ด้วย
ทุกคนเริ่มยอมรับตัวตนของกริด
'กษัตริย์จากทวีปตะวันตก...!'
'กษัตริย์แห่งโอเวอร์เกียร์'
กลับกัน สีหน้าของกริดกำลังตึงเครียดสุดขีดแม้คลื่นจำนวนมากจะซัดโถมใส่การัมเข้าอย่างจัง
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 5,200 หน่วย ]
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 5,950 หน่วย ]
[ ท่านสร้างความเสีย… ]
...
...
[ คริติคอล! ]
[ เป้าหมายต้านทานคริติคอล ]
[ ความเสียหายคริติคอลไม่แสดงผล ]
[ ความเร็วทั้งหมดของเป้าหมายจะลดลง ]
[ เป้าหมายต้านทาน ]
'ไอ้ปีศาจ!'
พลังทำลายของ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> รุนแรงจนแม้แต่เทพยังหวาดหวัน
เดิมที <คลื่น> อาจเป็นทักษะที่โจมตีได้เบาบางที่สุดก็จริง แต่หากเป็น <คลื่น> ที่มากับทักษะ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> แล้ว มันจะถูกยกระดับความรุนแรงขึ้นไปอีกขั้น
แม้แต่จอมอสูรอย่างบีเลียลยังถูก <คลื่น> โจมตีใส่เส้นละ 30,000 หน่วย
ทว่า...การัมกลับได้รับความเสียหายเพียงหนึ่งในหกของบีเลียล
แม้อาวุธที่ใช้จะต่างกัน เมื่อครั้งบีเลียล กริดใช้อาวุธผสาน <ความผิดพลาด + ดาบใหญ่กริด> แต่การโจมตีใส่การัมเมื่อครู่เขาใช้เพียงวิญญาณดาบ
ถึงกระนั้น กริดก็มั่นใจว่าพลังป้องกันทางกายภาพของการัมมีสูงกว่าจอมอสูรบีเลียลพอสมควร แถมปีศาจตนนี้ยังมองข้ามการโจมตีแบบคริติคอลได้ทั้งหมด
'ยังบันคือตำนาน...! พวกมันอยู่ระดับเดียวกับตำนานแน่นอน!!'
โอกาสชนะของกริดคือ 0%
แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องตาย 100%
หลังจากนี้ยังเหลือผลของรัศมีดาบ <ทำลายล้าง> อยู่ และนั่นคือช่วงเวลาที่ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> สำแดงอานุภาพที่แท้จริงออกมา
ซู่วววว!
ฟ้าววววว!
เสียงการโจมตีอีกระลอกได้ดังแว่วในหูการัม
'นี่มัน...!'
การัมไหวตัวทัน มันเงยหน้าแหงนมองจนได้พบกับรัศมีดาบอันทรงพลังพุ่งลงมาจากด้านบน
'ต้องหยุดไว้ให้ได้!'
<ทำลายล้าง> คือทักษะชนิดล็อคเป้า
เมื่อการัมคิดว่าหลบไม่พ้น มันจึงสละกล้องสูบยาพร้อมกับปลดเข็มขัดที่เอว
หากระบุให้ชัด...มันคือดาบสีเงินที่มีใบดาบอ่อนโค้ง สามารถงอพันรอบเอวได้
การัมปลดดาบและง้างฟัน
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!...
มันฟันดาบอ่อนในมือหลายสิบครั้งประหนึ่งแส้ ภายในใจคำนวนว่า เพียงเท่านี้คงสามารถสลายการโจมตีจาก <ทำลายล้าง> สำเร็จ
แต่ระบบเกมซาทิสฟายได้มอบความเท่าเทียมให้ผู้เล่นและ NPC เสมอ
ในเมื่อเงื่อนไขของ <ทำลายล้าง> คือทักษะล็อคเป้าที่จะโจมตีโดนแน่นอน แม้จะเป็นยังบันอย่างการัมก็มีอาจฝืนความจริงข้อนี้ไปได้
ฉัวะ!
เสื้อผ้าหรูหราของการัมถูกฟันจนฉีกขาด
บาดแผลเส้นตรงยาว ปรากฏขึ้นกลางหน้าอกอย่างเด่นชัด
"แค่ก!"
การัมโงนเงนพร้อมกับกระอักเลือดเล็กน้อย
ฉูดดดด!
กึ่งกลางระหว่างรอยชุดที่ฉีกขาด ใต้แผ่นอกอันขาวเนียนของการัม โลหิตสีแดงฉานกำลังพุ่งกระฉูดออกจากปากแผล
"เร็วเข้า!"
ทันทีที่ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> จบลง กริดรีบหันไปพูดกับสองพ่อลูกฮานซอกบงและซูเอด้วยท่าทีร้อนรน
"รีบหนีเร็ว! ถ้าเราพลาดโอกาสนี้ไป...จะไม่เหลือหนทางให้รอดชีวิตอีกแล้ว"
"อ--อื้อ..."
ฮานซอกบงลังเลเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้ ตนหวังจะตายเพื่อให้โทสะในใจยังบันบรรเทาลงหลายระดับ
แต่ปัจจุบันมันสายไปเสียแล้ว หนึ่งในยังบันได้รับบาดเจ็บและเกิดบาดแผลชัดเจน
โทสะของยังบันจะหายไปเมื่อตนตายงั้นหรือ...ไม่มีทาง
ต่อให้ตายอีกสิบหนหรือร้อยหน พวกมันก็ไม่มีทางหายโกรธแน่
การตายของตนไม่เกิดประโยชน์ใดทั้งสิ้น
'ฝ่าบาทยกโทษให้กระหม่อมด้วย!'
ลงเอยด้วย ฮานซอกบงกล่าวขอโทษกษัตริย์โชภายในใจพร้อมกับยื่นแขนมาจับมือกริดไว้แน่น ซูเอก็เช่นกัน
ซัมดาซูเห็นคนทั้งสามกำลังจะหนี มันจึงแหกปากตะโกนอย่างเจ็บแค้น
"พวกแก...! พวกแกทำให้อาณาจักรโชต้องตกอยู่ในขุมนรก!!"
"..."
ฮานซอกบงเกลียดซัมดาซูเข้ากระดูกดำ ชายคนนี้คือขุนนางกังฉินผู้ชั่วช้าที่บ่อนทำลายอนาคตอาณาจักรโช การกระทำของมันที่ผ่านมามีแต่ส่งผลเสียต่ออาณาจักร ทุกคำพูดของซัมดาซู ฮานซอกบงไม่เคยใส่ใจเก็บมาคิด
แต่คำพูดเมื่อครู่ สิ่งที่ซัมดาซูพูดไม่ใช่เรื่องผิด การล่มสลายของอาณาจักรโชมีต้นเหตุมาจากตน
ฮานซอกบงหลับตาลงด้วยสีหน้าสำนึกผิดบาป
ทันใดนั้น กริดกระซิบกระซาบข้างหู
"จงมาเป็นพลังให้อาณาจักรของฉัน...ฉันขอสัญญาว่าจะปกป้องอาณาจักรโชอย่างสุดความสามารถ"
"นี่คือ...ทากเลือกเดียวที่ผมจะทำเพื่ออาณาจักรได้สินะ"
ฮานซอกบงเข้าใจเจตนากริดทันที เขาพยักหน้าเล็กน้อย
ทุกคนเริ่มหนีสุดกำลัง
ในระหว่างที่การัมยังไม่ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ ทุกคนต้องหนีให้ไกลที่สุด
แต่การัมเป็นยังบัน...
แถมยังเป็นยังบันระดับสูง!
"มดปลวกอย่างเจ้า...คือผู้สืบทอดไอ้งั่งแพ็กม่าจริงๆ สินะ! เช่นนั้นจงตายเสียเถอะ!!"
การัมอาจเป็น NPC พิเศษระดับสูง แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขต NPC เผ่ามนุษย์
หากเทียบกับบีเลียล พลังชีวิตของการัมจะต่ำกว่ามาก
<คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> ทีเผลอของกริด ได้ทำให้พลังชีวิตของมันลดลงถึงหนึ่งส่วนเจ็ดในทันที
สิ่งนี้แสดงให้เห็นอย่างดีว่า อานุภาพของ <คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร> รุนแรงมากเพียงใด เมื่อเทียบกับการัมที่มีค่าสถานะและเลเวลเหนือกว่ากริดอยู่หลายขุม
ฟุ่บ!
การัมพุ่งประชิดตัวกริดด้วยความเร็วสูง
ชุนโป
นี่คือทักษะเคลื่อนที่อันดับหนึ่งของทวีปตะวันออก
ยังบันทุกคนล้วนมีไว้ครอบครอง
"ข้าจะสับเจ้าเป็นหมื่นชิ้นแล้วโยนให้สุนัขกิน!"
การัมประกาศกร้าวด้วยโทสะเดือดดาล ดาบอ่อนโค้งของมันถูกฟาดฟันใส่แผ่นหลังกริด
การัมไม่มีวันรู้เลยว่า กริดสามารถใช้ทักษะอันทรงพลังติดต่อกันได้หลายครั้ง
"คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร!"
"อ--อะไรกัน!"
ระหว่างการัมกำลังไล่ กริดได้รำดาบเตรียมรอไว้แล้ว เมื่อการัมพุ่งเข้าประชิดตามที่คาด ชายหนุ่มจึงปลดปล่อยคลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหารระยะประชิดทันที
โชคดีที่ <บัญชาแห่งเทพ> เป็นใจ ช่วยลบล้างระยะหน่วงให้เมื่อครั้งก่อนหน้า
"อ๊ากกกก!"
การัมถูกทักษะอันทรงพลังโจมตีในระยะประชิดโดยไม่ทันตั้งตัว
มันส่งเสียงครวญครางเจ็บปวด
กริดรีบฉวยโอกาสนี้ใช้บัฟพลิ้วไหวจากมีดสั้นอุดมคติ ชายหนุ่มเร่งความเร็วและหนีไปพร้อมกับสองพ่อลูกฮานซอกบงซูเอ
"..."
ซัมดาซูที่ถูกทิ้งไว้ตามลำพังกับการัม ร่างกายมันกำลังสั่นระริกสุดขีด
ซัมดาซูทำได้เพียงหมอบกราบกับพื้นดินโดยไม่รู้ว่าต้องหันหน้ามองไปทางใด
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์
ติดตามผู้แปลได้ที่ : www.facebook.com/bjknovel/
เอาเรื่องงงง
ReplyDelete