จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 641
จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 641
"เสียงดังมาจากคุกลาวา"
เหล่ายังบันล้วนทราบจุดระเบิดได้ทันที แม้ระยะห่างจากวังหลวงกับคุกลาวาจะไกลกันมากก็ตาม
สัมผัสทางการได้ยินของพวกมันอยู่เหนือมนุษย์ไปมากแล้ว
"ทำไมถึงมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในเมืองหลวงได้...กำลังอยู่ในภาวะสงครามรึไง"
"ไม่มีทาง"
อาณาจักรอื่นต่างทราบกันทั่ว ว่าปัจจุบันมียังบันพำนักอยู่ในเมืองคาราสึแห่งอาณาจักรโช พวกมันไม่กล้าก่อความวุ่นวายแน่ ใครก็ตามที่บังอาจล่วงเกินยังบัน ทุกคนไม่เคยมีจุดจบที่ดี
"ถ้าจำไม่ผิด คนที่ชื่อฮานซอกบงถูกขังอยู่ในคุกลาวาสินะ คงมีคนสักกลุ่มพยายามจะช่วยฮานซอกบงออกมา จึงก่อความวุ่นวายนี้ขึ้น"
"โฮ่...ไม่เกรงกลัวพวกเราเลยหรือ"
"แน่นอนว่าคงกลัว แต่คนเหล่านั้นอาจเห็นชีวิตฮานซอกบงสำคัญกว่า สองพ่อลูกฮานซอกบงและซูเอเป็นที่รักของชาวเมืองจำนวนมาก"
"หืม...ได้ยินมาว่า คุกแห่งนั้นมีเจียงซืออาชาทมิฬเฝ้าอยู่มิใช่หรือ ในอาณาจักรโชแห่งนี้ มีใครสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตระดับปีศาจนั่นได้ด้วยรึไง"
"หาก <สิบดาบ> แห่งกษัตริย์โชร่วมมือกัน อาจมีโอกาสทำสำเร็จ"
"สิบดาบ...ไม่ใช่ว่ากษัตริย์โชคือผู้ตัดสินประหารชีวิตฮานซอกบงเองรึไง แล้วทำไมถึงต้องให้คนของตัวเองลอบช่วยเหลือออกมา หืม...อย่าบอกนะว่า"
"ก็ฟังดูเข้าทีอยู่...หากจำไม่ผิด กษัตริย์โชกับฮานซอกบงเคยสนิทกันมากใช่ไหม"
เหตุผลเดียวที่กษัตริย์โชสั่งประหารฮานซอกบง เพราะเขาหวาดกลัวต่อยังบัน แต่ลึกๆ ภายในใจคงอยากช่วยฮานซอกบงใจแทบขาด จึงไม่แปลกที่จะลอบส่งขุนพลใกล้ตัวไปช่วยเหลือ
"หืม...สรุปแล้ว กษัตริย์โชอยู่เบื้องหลังกลุ่มช่วยเหลือหรอกหรือ คุคุคุ...กษัตริย์โชเนี่ย ใจกล้าจังน้า~"
หมับ!
ชายคนหนึ่งในชุดหรูหรากำลังออกอาการหงุดหงิดชัดเจน นามของมันคือการัม ผู้ขึ้นชื่อในด้านอารมณ์รุนแรง
มันจะไม่ยกโทษให้ใครก็ตามที่บังอาจหมิ่นเกียรติยังบัน ทุกชีวิตนอกจากยังบันล้วนด้อยค่า
"ข้าจะทำให้กษัตริย์โชต้องหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด"
ขณะการัมกำลังจะเดินออกจากห้อง ชายอีกสองคนกล่าวแทรก
"ฉันไม่สนว่านายจะทำสิ่งใด แต่อย่าได้ลืมว่า ที่นี่มิใช่อาณาจักรฮวาน พวกเราต้องสง่างามในสายตาไพร่เสมอ"
"จะระวังก็แล้วกัน"
การัมมุ่งหน้าไปยังท้องพระโรงทันที แต่กลับไม่พบตัวกษัตริย์โช
"ฝ่าทางทรงอยู่ที่ลานประหาร ก็อย่างที่ท่านทราบ การประหารฮานซอกบงกำลังจะเริ่มขึ้น..."
'ทั้งที่ลอบส่งคนไปช่วยฮานซอกบง...แต่กลับแสร้งเล่นละครทำเป็นไม่รู้เห็นงั้นหรือ'
เหลี่ยมจัดนักนะ...
การัมบินขึ้นไปบนฟ้าด้วยสายฟ้าเย็นยะเยียบ มันกวาดมองไปรอบเมือง ดวงตาของยังบันที่สามารถมองได้ไกลกว่าพยาเหยี่ยวหลายเท่า กำลังจดจ้องไปยังคุกลาวาไม่กระพริบ
"คงน่าสนุกไม่น้อยหากแผนช่วยเหลือฮานซอกบงล้มเหลว...คุคุคุ!"
ฟุ่บ!
การัมที่ล่องลอยบนท้องฟ้า เพียงมันขยับตัวเล็กน้อย ร่างกายก็หายไปราวกับไม่เคยมีอยู่มาก่อน
***
"กษัตริย์โอเวอร์เกียร์...โอเวอร์เกียร์"
สาเหตุที่เอาชนะเจียงซืออาชาทมิฬได้ เพราะตนเป็นกษัตริย์โอเวอร์เกียร์...
ซัมดาซูไม่เข้าใจความหมายถ้อยคำเลยสักนิด มันไม่รู้ว่าโอเวอร์เกียร์หมายถึงสิ่งใด
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ค่อนข้างแน่ชัด...นั่นคือคำว่า 'กษัตริย์' ที่ออกมาจากปากกริด
คำนี้มีความหมายเป็นอื่นไม่ได้แน่นอน ทั้งฮานซอกบงและซูเอต่างคิดเช่นเดียวกัน
"กษัตริย์...กริดเป็นกษัตริย์หรอกหรือ"
"อา..."
ชายหนุ่มพลันนึกขึ้นได้ว่า ตนไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับสองพ่อลูกคู่นี้เลย
'ตอนมาทวีปตะวันออกครั้งแรก เรามัวแต่คิดหลายเรื่องจนลืมเสียสนิท...'
แต่ปัจจุบันคงถึงเวลาแล้ว
กริดเชื่อใจฮานซอกบงกับซูเอมากเป็นพิเศษ สองคนนี้ยอมปกต้องเขาด้วยชีวิต แม้ตนกำลังตกที่นั่งลำบากยิ่งกว่า ชายหนุ่มชื่นชมในเกียรติและศักดิ์ศรีของพวกเขา
'ตัวตนที่แท้จริงของทั้งคู่ ซึ่งถูกเผยออกมาในวินาทีที่ชีวิตกำลังจะจบลง...เปี่ยมด้วยความใสสะอาดและบริสุทธิ์อย่างมาก'
แตกต่างจากตนโดยสิ้นเชิง ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างมีความสุข
"ถูกต้อง...เราคือกษัตริย์"
"..."
ฮานซอกบงพลันหน้าเปลี่ยนสี
ทั่วทั้งทวีปตะวันตก มีเพียงสี่บุคคลเท่านั้นที่สามารถอ้างตนเป็นกษัตริย์ได้ และกริดก็มิใช่หนึ่งในสี่ดังกล่าว
หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ กริดเป็นคนเถื่อนที่ไม่ได้สังกัดอาณาจักรใด
"จริงหรือเนี่ย...!"
ผู้มีพระคุณของตนคือกษัตริย์ของคนเถื่อน...สีหน้าฮานซอกบงพลันขาวซีด
ซัมดาซูรีบโพล่งขึ้น
"ฮานซอกบง แกมันชั่วช้านัก! ไม่มีความละอายใจเลยสินะ ความดีที่ทำเป็นเพียงฉากบังหน้าใช่ไหม ถึงได้แอบสมคบคิดกับกษัตริย์ของพวกคนเถื่อน! แกมันสมควรตายแล้ว!"
'กษัตริย์คนเถื่อน...'
กริดฉงนในท่าทีของฮานซอกบงและคำพูดจากซัมดาซู
"กษัตริย์คนเถื่อน...พวกแกเรียกคนทวีปตะวันตกว่าคนเถื่อนงั้นหรือ"
"..."
"!!!"
ฮานซอกบง ซูเอ และซัมดาซูต่างทึ่งหนักกว่าเดิม ไม่มีใครคาดคิดว่ากริดคือคนจากทวีปตะวันตก
ซูเอถามอย่างสงสัย
"นายมาจาก...ทวีปตะวันตก"
"ใช่แล้ว"
กริดตอบกลับตามตรง ส่งผลให้ซัมดาซูระเบิดเสียงหัวร่อ
"แกพยายามปกปิดสถานะคนเถื่อนด้วยการอ้างว่ามาจากทวีปตะวันตกสินะ! คุคุคุ! อย่าหลอกกันเลย แกไม่มีทางข้ามทะเลแดงได้แน่! ใครจะเชื่อคำลวงเช่นนั้นกัน-- อุ๊บ!"
ซัมดาซูที่โพล่งขึ้นอย่างเย้ยหยัน บัดนี้รีดอุดปากโดยไว
กริดกำลังจ้องมองมันราวกับเป็นเหยื่ออันโอชะ ชายผู้นี้สังหารได้แม้กระทั่งเจียงซืออาชาทมิฬ การจะกุดหัวมันคงเป็นเพียงเรื่องง่ายราวพลิกผ่ามือ
ฮานซอกบงแสดงสีหน้าโล่งใจ
"นั่นสินะ...คุณคงมาจากทวีปตะวันตกจริงๆ"
ทวีปตะวันตกและทวีปตะวันออกจะถูกกั้นแย่งอย่างชัดเจนด้วยทะเลแดง แต่จากบันทึกประวัติศาสตร์ มีบางครั้งที่คนจากทวีปตะวันตกหลงปรากฏตัวอยู่ในทวีปตะวันออก คนเหล่านั้นคือกลุ่มที่ถูกส่งข้ามมิติมาโดยเหตุไม่คาดฝัน มักถูกพบบริเวณใกล้กับทะเลแดง
"กริด...นายกลับบ้านไม่ได้สินะ"
ซูเอส่งสายตาเห็นอกเห็นใจให้กริด ชายคนนี้คงสูญสิ้นทุกสิ่งและถูกทิ้งไว้ตามลำพังบนทวีปตะวันออก
ชายหนุ่มอมยิ้ม
"ไม่เลย...ฉันมาที่นี่ด้วยความตั้งใจตัวเอง และฉันก็รู้วิธีกลับทวีปตะวันตก"
"...!!"
ฮานซอกบงและซัมดาซูต่างแสดงสีหน้าหวาดกลัวพร้อมกัน
ตลอดระยะเวลากว่าร้อยปีที่ผ่านมา ทวีปทั้งสองไม่เคยเกิดการติดต่อแลกเปลี่ยนข้อมูลหรือวัฒนธรรมมาก่อน แต่กริดกลับบอกว่า สามารถไปกลับระหว่างทวีปได้อิสระ เป็นความจริงอันน่าตกตะลึงที่สามารถทำลายสามัญสำนึกพวกมัน
ซัมดาซูยังคงมองในแง่ลบ
"เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด...! ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่!"
หากคำพูดกริดเป็นความจริง สิ่งนี้จะปฏิวัติความเชื่อทั้งหมดของผู้คนทวีปตะวันออก
สองทวีปจะค้าขายแลกเปลี่ยนกันได้ และหากเกิดขึ้น ความโกลาหลครั้งใหญ่หลวงจะตามมาทันที
'เดี๋ยว...!'
ซัมดาซูพลันได้สติกลับมา มันเพิ่งตระหนักได้ว่า นี่ไม่ใช่เวลามัวห่วงเรื่องปัญหาของสองทวีป
ปัจจุบัน...ตนต้องรีบนำฮานซอกบงไปยังลานประหารโดยเร็ว
'แต่ด้วยวิธีไหน...'
มันจะเอาชนะปีศาจที่โค่นเจียงซืออาชาทมิฬได้ยังไง...
ซัมดาซูแสดงสีหน้าท้อแท้ ส่วนกริดกำลังฉงนหนัก
'ทำไมภารกิจถึงยังไม่บรรลุสักที'
ภารกิจลับ <ช่วยเหลือสองพ่อลูกตระกูลฮาน>
เนื้อหาคือการช่วยฮานซอกบงและซูเอออกมาอย่างปลอดภัย และปัจจุบันกริดก็ทำสำเร็จเรียบร้อย แต่ภารกิจกลับยังไม่ขึ้นว่าเสร็จสิ้น
'หรือว่า...ต้องพาออกจากคาราสึโดยยังมีชีวิตอยู่'
เมื่อคิดได้ กริดรีบเร่งมือฮานซอกบงและซูเอ
"รีบไปกันเถอะ หากอยู่นานกว่านี้คงไม่ปลอดภัยแน่"
ชายหนุ่มคาดว่า ซูเอและฮานซอกบงคงทำตามที่บอกโดยไม่รีรอ แต่น่าเสียดายที่เรื่องนั้นไม่เกิดขึ้น
ฮานซอกบงปฏิเสธไมตรีจากกริด
"ผมไปจากที่นี่ไม่ได้"
"หืม..."
กริดขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน ฮานซอกบงเริ่มอธิบาย
"ผมถูกตัดสินประหารเพราะทำให้ยังบันแห่งอาณาจักรฮวานไม่พอใจ พวกเขาต้องการทราบที่อยู่ของช่างตีเหล็กผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดง แต่ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน จึงมิอาจให้คำตอบพวกเขาได้"
"พวกยังบันถามหาฉันทำไม..."
"พวกเขาสนใจที่คุณสามารถสร้างคันศรฟินิกซ์แดงได้ดีกว่ารุ่นต้นแบบ อันที่จริง...ผมเคยคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย เป็นโอกาสดีเสียอีกที่คุณกริดจะได้สานพันธ์กับยังบัน แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว บางทีสาเหตุที่ยังบันตามหาคุณ อาจเพราะคุณเป็นคนจากทวีปตะวันตกก็ได้"
"...หืม"
นั่นก็จริง สำหรับพวกยังบันที่ปกครองทวีปตะวันออกมาช้านาน มันคงไม่ชอบใจที่มีคนจากทวีปตะวันตกย่างกรายเข้ามาแทรกแซง แถมยังแสดงผลงานได้ดีกว่าจนออกนอกหน้า บางทีอาจถึงขั้นหวาดระแวงว่าตำแหน่งจะถูกสั่นคลอน
'ตอนเจอที่ในแพงเจียหนแรก...เราไม่ชอบหน้าพวกมันเลยสักนิด'
กริดเริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้นบ้างแล้ว ชายหนุ่มยื่นแขนออกไปหาฮานซอกบงอีกครั้ง
"เช่นนั้นก็ต้องรีบหนีไปกับฉัน"
"ผมไปไม่ได้"
"หือ..."
"หากผมหนีไปกับคุณ...ยังบันจะเค้นเอาความจริงจากอาณาจักรโช และเมื่อพวกมันไม่พอใจ โทสะทั้งหมดจะถูกลงกับอาณาจักรโชจนอาจถึงขั้นล่มสลาย เพื่อการนั้น...ผมต้องถูกประหารตามเดิม แต่ได้โปรด ได้โปรดพาบุตรสาวผมหนีไปกับคุณด้วย"
"ไม่สิ...เดี๋ยวก่อน"
ขณะกริดกำลังจะโต้เถียง
>> รีบหนีเร็วเข้า...!
หลังจากเงียบงันมานาน ดวงวิญญาณบราฮัมได้ส่งเสียง แต่เป็นโทนเสียงหวาดหวั่น แตกต่างจากน้ำเสียงโอหังที่เคยใช้มาตลอด
"ทำไมจู่ๆ ถึงบอกให้ฉันหนี..."
>> บุคคลที่นายไม่มีทางเอาชนะได้กำลังตรงมาทางนี้
'อะไรนะ'
>> ชิ...! สายไปแล้ว รีบใช้ผสานวิญญาณเร็วเข้า!
'ทำไมกัน...'
จู่ๆ บราฮัมพูดอะไรออกมา...
ชายหนุ่มไม่เข้าใจสถานการณ์เลยสักนิด
แต่ทุกสิ่งก็สายเกินไป เสียงของบุคคลที่ไม่คุ้นเคยพลันดังแว่วเข้ามาในหูกริด
"หืม...เจ้าไม่ใช่หนึ่งในสิบดาบนี่"
"...!!"
สุ้มเสียงดังขึ้นจากด้านบน เมื่อแหงนหน้าขึ้นมอง กริดพลันดวงตาเบิกโพลงสุดขีด
ชายที่ลอยบนอากาศกำลังสวมชุดคลุมหรูหราสีฟ้า ซึ่งกำลังปลิวไสวตามสายลม
มันจ้องมองกริดลงมาจากเบื้องบนด้วยสายตาสุดแสนดูแคลน
ทั้งรูปลักษณ์ อาภรณ์ และบรรยากาศ ทุกสิ่งช่างคล้ายคลึงแพ็กม่า
"แก...!"
เป็นคนเดียวกับที่กริดพบในแพงเจีย มันกำลังลอยอยู่กลางอากาศ
ยังบันตัวจริงเสียงจริง
'ยังบัน...!'
เหตุการณ์ลุกลามใหญ่โตขนาดนี้ได้ยังไง...
นัยร์ตาดำกริดกำลังสั่นระริกประหนึ่งแผ่นดินไหว
"หืม...ทำไมข้าถึงคุ้นหน้าเจ้านัก"
ยังบันการัมขมวดคิ้วและพยายามเค้นนึก
"อ้อ...เคยเห็นที่แพงเจียสินะ ถึงว่าจำได้แม่น รายกายเจ้าแผ่กลิ่นจางๆ คล้ายคลึงกับไอ้ไก่อ่อนคนหนึ่งที่ฉันรู้จัก"
ไก่อ่อนที่การัมหมายถึงก็คือ...
"กลิ่นสาปอันอ่อนแอของแพ็กม่ายังไงล่ะ! คุคุคุ! ไม่ได้คิดไปเองสินะ เป็นเจ้าใช่ไหมที่สร้างคันศรฟินิกซ์แดงขึ้นใหม่"
[ ท่านถูกสะกดข่มให้หมอบกราบ ]
[ ท่านต้านทาน ]
"เจ้าคือผู้สืบทอดแพ็กม่าใช่ไหม"
ตึกตัก!
หัวใจกริดพลันเต้นโครมคราม
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์
ติดตามผู้แปลได้ที่ : www.facebook.com/bjknovel/
"เสียงดังมาจากคุกลาวา"
เหล่ายังบันล้วนทราบจุดระเบิดได้ทันที แม้ระยะห่างจากวังหลวงกับคุกลาวาจะไกลกันมากก็ตาม
สัมผัสทางการได้ยินของพวกมันอยู่เหนือมนุษย์ไปมากแล้ว
"ทำไมถึงมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในเมืองหลวงได้...กำลังอยู่ในภาวะสงครามรึไง"
"ไม่มีทาง"
อาณาจักรอื่นต่างทราบกันทั่ว ว่าปัจจุบันมียังบันพำนักอยู่ในเมืองคาราสึแห่งอาณาจักรโช พวกมันไม่กล้าก่อความวุ่นวายแน่ ใครก็ตามที่บังอาจล่วงเกินยังบัน ทุกคนไม่เคยมีจุดจบที่ดี
"ถ้าจำไม่ผิด คนที่ชื่อฮานซอกบงถูกขังอยู่ในคุกลาวาสินะ คงมีคนสักกลุ่มพยายามจะช่วยฮานซอกบงออกมา จึงก่อความวุ่นวายนี้ขึ้น"
"โฮ่...ไม่เกรงกลัวพวกเราเลยหรือ"
"แน่นอนว่าคงกลัว แต่คนเหล่านั้นอาจเห็นชีวิตฮานซอกบงสำคัญกว่า สองพ่อลูกฮานซอกบงและซูเอเป็นที่รักของชาวเมืองจำนวนมาก"
"หืม...ได้ยินมาว่า คุกแห่งนั้นมีเจียงซืออาชาทมิฬเฝ้าอยู่มิใช่หรือ ในอาณาจักรโชแห่งนี้ มีใครสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตระดับปีศาจนั่นได้ด้วยรึไง"
"หาก <สิบดาบ> แห่งกษัตริย์โชร่วมมือกัน อาจมีโอกาสทำสำเร็จ"
"สิบดาบ...ไม่ใช่ว่ากษัตริย์โชคือผู้ตัดสินประหารชีวิตฮานซอกบงเองรึไง แล้วทำไมถึงต้องให้คนของตัวเองลอบช่วยเหลือออกมา หืม...อย่าบอกนะว่า"
"ก็ฟังดูเข้าทีอยู่...หากจำไม่ผิด กษัตริย์โชกับฮานซอกบงเคยสนิทกันมากใช่ไหม"
เหตุผลเดียวที่กษัตริย์โชสั่งประหารฮานซอกบง เพราะเขาหวาดกลัวต่อยังบัน แต่ลึกๆ ภายในใจคงอยากช่วยฮานซอกบงใจแทบขาด จึงไม่แปลกที่จะลอบส่งขุนพลใกล้ตัวไปช่วยเหลือ
"หืม...สรุปแล้ว กษัตริย์โชอยู่เบื้องหลังกลุ่มช่วยเหลือหรอกหรือ คุคุคุ...กษัตริย์โชเนี่ย ใจกล้าจังน้า~"
หมับ!
ชายคนหนึ่งในชุดหรูหรากำลังออกอาการหงุดหงิดชัดเจน นามของมันคือการัม ผู้ขึ้นชื่อในด้านอารมณ์รุนแรง
มันจะไม่ยกโทษให้ใครก็ตามที่บังอาจหมิ่นเกียรติยังบัน ทุกชีวิตนอกจากยังบันล้วนด้อยค่า
"ข้าจะทำให้กษัตริย์โชต้องหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด"
ขณะการัมกำลังจะเดินออกจากห้อง ชายอีกสองคนกล่าวแทรก
"ฉันไม่สนว่านายจะทำสิ่งใด แต่อย่าได้ลืมว่า ที่นี่มิใช่อาณาจักรฮวาน พวกเราต้องสง่างามในสายตาไพร่เสมอ"
"จะระวังก็แล้วกัน"
การัมมุ่งหน้าไปยังท้องพระโรงทันที แต่กลับไม่พบตัวกษัตริย์โช
"ฝ่าทางทรงอยู่ที่ลานประหาร ก็อย่างที่ท่านทราบ การประหารฮานซอกบงกำลังจะเริ่มขึ้น..."
'ทั้งที่ลอบส่งคนไปช่วยฮานซอกบง...แต่กลับแสร้งเล่นละครทำเป็นไม่รู้เห็นงั้นหรือ'
เหลี่ยมจัดนักนะ...
การัมบินขึ้นไปบนฟ้าด้วยสายฟ้าเย็นยะเยียบ มันกวาดมองไปรอบเมือง ดวงตาของยังบันที่สามารถมองได้ไกลกว่าพยาเหยี่ยวหลายเท่า กำลังจดจ้องไปยังคุกลาวาไม่กระพริบ
"คงน่าสนุกไม่น้อยหากแผนช่วยเหลือฮานซอกบงล้มเหลว...คุคุคุ!"
ฟุ่บ!
การัมที่ล่องลอยบนท้องฟ้า เพียงมันขยับตัวเล็กน้อย ร่างกายก็หายไปราวกับไม่เคยมีอยู่มาก่อน
***
"กษัตริย์โอเวอร์เกียร์...โอเวอร์เกียร์"
สาเหตุที่เอาชนะเจียงซืออาชาทมิฬได้ เพราะตนเป็นกษัตริย์โอเวอร์เกียร์...
ซัมดาซูไม่เข้าใจความหมายถ้อยคำเลยสักนิด มันไม่รู้ว่าโอเวอร์เกียร์หมายถึงสิ่งใด
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ค่อนข้างแน่ชัด...นั่นคือคำว่า 'กษัตริย์' ที่ออกมาจากปากกริด
คำนี้มีความหมายเป็นอื่นไม่ได้แน่นอน ทั้งฮานซอกบงและซูเอต่างคิดเช่นเดียวกัน
"กษัตริย์...กริดเป็นกษัตริย์หรอกหรือ"
"อา..."
ชายหนุ่มพลันนึกขึ้นได้ว่า ตนไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับสองพ่อลูกคู่นี้เลย
'ตอนมาทวีปตะวันออกครั้งแรก เรามัวแต่คิดหลายเรื่องจนลืมเสียสนิท...'
แต่ปัจจุบันคงถึงเวลาแล้ว
กริดเชื่อใจฮานซอกบงกับซูเอมากเป็นพิเศษ สองคนนี้ยอมปกต้องเขาด้วยชีวิต แม้ตนกำลังตกที่นั่งลำบากยิ่งกว่า ชายหนุ่มชื่นชมในเกียรติและศักดิ์ศรีของพวกเขา
'ตัวตนที่แท้จริงของทั้งคู่ ซึ่งถูกเผยออกมาในวินาทีที่ชีวิตกำลังจะจบลง...เปี่ยมด้วยความใสสะอาดและบริสุทธิ์อย่างมาก'
แตกต่างจากตนโดยสิ้นเชิง ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างมีความสุข
"ถูกต้อง...เราคือกษัตริย์"
"..."
ฮานซอกบงพลันหน้าเปลี่ยนสี
ทั่วทั้งทวีปตะวันตก มีเพียงสี่บุคคลเท่านั้นที่สามารถอ้างตนเป็นกษัตริย์ได้ และกริดก็มิใช่หนึ่งในสี่ดังกล่าว
หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ กริดเป็นคนเถื่อนที่ไม่ได้สังกัดอาณาจักรใด
"จริงหรือเนี่ย...!"
ผู้มีพระคุณของตนคือกษัตริย์ของคนเถื่อน...สีหน้าฮานซอกบงพลันขาวซีด
ซัมดาซูรีบโพล่งขึ้น
"ฮานซอกบง แกมันชั่วช้านัก! ไม่มีความละอายใจเลยสินะ ความดีที่ทำเป็นเพียงฉากบังหน้าใช่ไหม ถึงได้แอบสมคบคิดกับกษัตริย์ของพวกคนเถื่อน! แกมันสมควรตายแล้ว!"
'กษัตริย์คนเถื่อน...'
กริดฉงนในท่าทีของฮานซอกบงและคำพูดจากซัมดาซู
"กษัตริย์คนเถื่อน...พวกแกเรียกคนทวีปตะวันตกว่าคนเถื่อนงั้นหรือ"
"..."
"!!!"
ฮานซอกบง ซูเอ และซัมดาซูต่างทึ่งหนักกว่าเดิม ไม่มีใครคาดคิดว่ากริดคือคนจากทวีปตะวันตก
ซูเอถามอย่างสงสัย
"นายมาจาก...ทวีปตะวันตก"
"ใช่แล้ว"
กริดตอบกลับตามตรง ส่งผลให้ซัมดาซูระเบิดเสียงหัวร่อ
"แกพยายามปกปิดสถานะคนเถื่อนด้วยการอ้างว่ามาจากทวีปตะวันตกสินะ! คุคุคุ! อย่าหลอกกันเลย แกไม่มีทางข้ามทะเลแดงได้แน่! ใครจะเชื่อคำลวงเช่นนั้นกัน-- อุ๊บ!"
ซัมดาซูที่โพล่งขึ้นอย่างเย้ยหยัน บัดนี้รีดอุดปากโดยไว
กริดกำลังจ้องมองมันราวกับเป็นเหยื่ออันโอชะ ชายผู้นี้สังหารได้แม้กระทั่งเจียงซืออาชาทมิฬ การจะกุดหัวมันคงเป็นเพียงเรื่องง่ายราวพลิกผ่ามือ
ฮานซอกบงแสดงสีหน้าโล่งใจ
"นั่นสินะ...คุณคงมาจากทวีปตะวันตกจริงๆ"
ทวีปตะวันตกและทวีปตะวันออกจะถูกกั้นแย่งอย่างชัดเจนด้วยทะเลแดง แต่จากบันทึกประวัติศาสตร์ มีบางครั้งที่คนจากทวีปตะวันตกหลงปรากฏตัวอยู่ในทวีปตะวันออก คนเหล่านั้นคือกลุ่มที่ถูกส่งข้ามมิติมาโดยเหตุไม่คาดฝัน มักถูกพบบริเวณใกล้กับทะเลแดง
"กริด...นายกลับบ้านไม่ได้สินะ"
ซูเอส่งสายตาเห็นอกเห็นใจให้กริด ชายคนนี้คงสูญสิ้นทุกสิ่งและถูกทิ้งไว้ตามลำพังบนทวีปตะวันออก
ชายหนุ่มอมยิ้ม
"ไม่เลย...ฉันมาที่นี่ด้วยความตั้งใจตัวเอง และฉันก็รู้วิธีกลับทวีปตะวันตก"
"...!!"
ฮานซอกบงและซัมดาซูต่างแสดงสีหน้าหวาดกลัวพร้อมกัน
ตลอดระยะเวลากว่าร้อยปีที่ผ่านมา ทวีปทั้งสองไม่เคยเกิดการติดต่อแลกเปลี่ยนข้อมูลหรือวัฒนธรรมมาก่อน แต่กริดกลับบอกว่า สามารถไปกลับระหว่างทวีปได้อิสระ เป็นความจริงอันน่าตกตะลึงที่สามารถทำลายสามัญสำนึกพวกมัน
ซัมดาซูยังคงมองในแง่ลบ
"เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด...! ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่!"
หากคำพูดกริดเป็นความจริง สิ่งนี้จะปฏิวัติความเชื่อทั้งหมดของผู้คนทวีปตะวันออก
สองทวีปจะค้าขายแลกเปลี่ยนกันได้ และหากเกิดขึ้น ความโกลาหลครั้งใหญ่หลวงจะตามมาทันที
'เดี๋ยว...!'
ซัมดาซูพลันได้สติกลับมา มันเพิ่งตระหนักได้ว่า นี่ไม่ใช่เวลามัวห่วงเรื่องปัญหาของสองทวีป
ปัจจุบัน...ตนต้องรีบนำฮานซอกบงไปยังลานประหารโดยเร็ว
'แต่ด้วยวิธีไหน...'
มันจะเอาชนะปีศาจที่โค่นเจียงซืออาชาทมิฬได้ยังไง...
ซัมดาซูแสดงสีหน้าท้อแท้ ส่วนกริดกำลังฉงนหนัก
'ทำไมภารกิจถึงยังไม่บรรลุสักที'
ภารกิจลับ <ช่วยเหลือสองพ่อลูกตระกูลฮาน>
เนื้อหาคือการช่วยฮานซอกบงและซูเอออกมาอย่างปลอดภัย และปัจจุบันกริดก็ทำสำเร็จเรียบร้อย แต่ภารกิจกลับยังไม่ขึ้นว่าเสร็จสิ้น
'หรือว่า...ต้องพาออกจากคาราสึโดยยังมีชีวิตอยู่'
เมื่อคิดได้ กริดรีบเร่งมือฮานซอกบงและซูเอ
"รีบไปกันเถอะ หากอยู่นานกว่านี้คงไม่ปลอดภัยแน่"
ชายหนุ่มคาดว่า ซูเอและฮานซอกบงคงทำตามที่บอกโดยไม่รีรอ แต่น่าเสียดายที่เรื่องนั้นไม่เกิดขึ้น
ฮานซอกบงปฏิเสธไมตรีจากกริด
"ผมไปจากที่นี่ไม่ได้"
"หืม..."
กริดขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน ฮานซอกบงเริ่มอธิบาย
"ผมถูกตัดสินประหารเพราะทำให้ยังบันแห่งอาณาจักรฮวานไม่พอใจ พวกเขาต้องการทราบที่อยู่ของช่างตีเหล็กผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดง แต่ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน จึงมิอาจให้คำตอบพวกเขาได้"
"พวกยังบันถามหาฉันทำไม..."
"พวกเขาสนใจที่คุณสามารถสร้างคันศรฟินิกซ์แดงได้ดีกว่ารุ่นต้นแบบ อันที่จริง...ผมเคยคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย เป็นโอกาสดีเสียอีกที่คุณกริดจะได้สานพันธ์กับยังบัน แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว บางทีสาเหตุที่ยังบันตามหาคุณ อาจเพราะคุณเป็นคนจากทวีปตะวันตกก็ได้"
"...หืม"
นั่นก็จริง สำหรับพวกยังบันที่ปกครองทวีปตะวันออกมาช้านาน มันคงไม่ชอบใจที่มีคนจากทวีปตะวันตกย่างกรายเข้ามาแทรกแซง แถมยังแสดงผลงานได้ดีกว่าจนออกนอกหน้า บางทีอาจถึงขั้นหวาดระแวงว่าตำแหน่งจะถูกสั่นคลอน
'ตอนเจอที่ในแพงเจียหนแรก...เราไม่ชอบหน้าพวกมันเลยสักนิด'
กริดเริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้นบ้างแล้ว ชายหนุ่มยื่นแขนออกไปหาฮานซอกบงอีกครั้ง
"เช่นนั้นก็ต้องรีบหนีไปกับฉัน"
"ผมไปไม่ได้"
"หือ..."
"หากผมหนีไปกับคุณ...ยังบันจะเค้นเอาความจริงจากอาณาจักรโช และเมื่อพวกมันไม่พอใจ โทสะทั้งหมดจะถูกลงกับอาณาจักรโชจนอาจถึงขั้นล่มสลาย เพื่อการนั้น...ผมต้องถูกประหารตามเดิม แต่ได้โปรด ได้โปรดพาบุตรสาวผมหนีไปกับคุณด้วย"
"ไม่สิ...เดี๋ยวก่อน"
ขณะกริดกำลังจะโต้เถียง
>> รีบหนีเร็วเข้า...!
หลังจากเงียบงันมานาน ดวงวิญญาณบราฮัมได้ส่งเสียง แต่เป็นโทนเสียงหวาดหวั่น แตกต่างจากน้ำเสียงโอหังที่เคยใช้มาตลอด
"ทำไมจู่ๆ ถึงบอกให้ฉันหนี..."
>> บุคคลที่นายไม่มีทางเอาชนะได้กำลังตรงมาทางนี้
'อะไรนะ'
>> ชิ...! สายไปแล้ว รีบใช้ผสานวิญญาณเร็วเข้า!
'ทำไมกัน...'
จู่ๆ บราฮัมพูดอะไรออกมา...
ชายหนุ่มไม่เข้าใจสถานการณ์เลยสักนิด
แต่ทุกสิ่งก็สายเกินไป เสียงของบุคคลที่ไม่คุ้นเคยพลันดังแว่วเข้ามาในหูกริด
"หืม...เจ้าไม่ใช่หนึ่งในสิบดาบนี่"
"...!!"
สุ้มเสียงดังขึ้นจากด้านบน เมื่อแหงนหน้าขึ้นมอง กริดพลันดวงตาเบิกโพลงสุดขีด
ชายที่ลอยบนอากาศกำลังสวมชุดคลุมหรูหราสีฟ้า ซึ่งกำลังปลิวไสวตามสายลม
มันจ้องมองกริดลงมาจากเบื้องบนด้วยสายตาสุดแสนดูแคลน
ทั้งรูปลักษณ์ อาภรณ์ และบรรยากาศ ทุกสิ่งช่างคล้ายคลึงแพ็กม่า
"แก...!"
เป็นคนเดียวกับที่กริดพบในแพงเจีย มันกำลังลอยอยู่กลางอากาศ
ยังบันตัวจริงเสียงจริง
'ยังบัน...!'
เหตุการณ์ลุกลามใหญ่โตขนาดนี้ได้ยังไง...
นัยร์ตาดำกริดกำลังสั่นระริกประหนึ่งแผ่นดินไหว
"หืม...ทำไมข้าถึงคุ้นหน้าเจ้านัก"
ยังบันการัมขมวดคิ้วและพยายามเค้นนึก
"อ้อ...เคยเห็นที่แพงเจียสินะ ถึงว่าจำได้แม่น รายกายเจ้าแผ่กลิ่นจางๆ คล้ายคลึงกับไอ้ไก่อ่อนคนหนึ่งที่ฉันรู้จัก"
ไก่อ่อนที่การัมหมายถึงก็คือ...
"กลิ่นสาปอันอ่อนแอของแพ็กม่ายังไงล่ะ! คุคุคุ! ไม่ได้คิดไปเองสินะ เป็นเจ้าใช่ไหมที่สร้างคันศรฟินิกซ์แดงขึ้นใหม่"
[ ท่านถูกสะกดข่มให้หมอบกราบ ]
[ ท่านต้านทาน ]
"เจ้าคือผู้สืบทอดแพ็กม่าใช่ไหม"
ตึกตัก!
หัวใจกริดพลันเต้นโครมคราม
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์
ติดตามผู้แปลได้ที่ : www.facebook.com/bjknovel/
บราฮัมยังบอกให้หนีเลยเหรอเนี่ย
ReplyDeleteซวยแล้ว กริดจะรอดไปได้ยังไงกับเหตุการณ์นี้
ReplyDeleteได้เวลาฝึกวิชาแล๊วว
ReplyDeleteยังบันเกี่ยวข้องกับแพ็กม่าสินะ ยังเรียกแพ็กม่าว่าไก่อ่อนแล้วกริดจะรอดได้ไง
ReplyDelete