จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 545

[ จอบสองหัวกริด ]
เกรด : ยูนิค
ความคงทน : 117/180  
พลังโจมตี : 233
* เพิ่มความเร็วขุดแร่ 20%
* เพิ่มพลังโจมตี 10%
* เปลี่ยนรูปร่างได้
    อุปกรณ์ที่มีปลายแหลมคมทั้งสองด้าน
    จอบสองหัวสร้างโดยช่างตีเหล็กในตำนาน 'กริด'
    หากมองผิวเผินจะไม่ต่างกับจอบสองหัวทั่วไป  แต่ความจริงแล้วต่าง
    คมมีดทั้งสองด้านสามารถพับเก็บ  ครึ่งด้านบนของด้ามจับถูกออกแบบให้มีความคม
    หากพับคมมีดลง  สามารถเปลี่ยนเป็นดาบ
    แต่ก็ยังห่างไกลกับรูปทรงดาบในอุดมคติมาก  ไม่แนะนำให้ใช้  หากไม่มีทักษะดาบที่ดีพอ
เงื่อนไขสวมใส่ : 
- มีทักษะขุดแร่หรือทำฟาร์ม
- ความชำนาญดาบขั้นสูงเลเวล 1
- พละกำลัง 1,200
น้ำหนัก : 880

    ในตอนแรก  พีคซอร์ดไม่เข้าใจเลยเมื่อครั้งได้รับมาใหม่ๆ
    เครื่องมือควรมีรูปร่างที่เหมาะสมแก่งานไม่ใช่หรือ
    เหตุใดกริดถึงจงใจสร้างจอบสองหัวโดยแฝงคุณสมบัติอาวุธไว้
    หากต้องการดาบ  ตนพกดาบไปด้วยอีกเล่มก็ยังได้
    พีคซอร์ดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  ก่อนจะได้ข้อสรุป  
    โลกใบนี้ยังมีปริศนาเร้นลับที่ตนยังไม่รู้อีกมาก  และกริดคงมองเห็นจุดประสงค์
    
    และด้วยความประหลาดของจอบสองหัวนี่เอง  พีคซอร์ดสามารถผสานเข้ากับวิชาดาบอย่างไร้ที่ติ  เขากวาดล้างหน่วยลอบโจมตีเกาะคอร์กได้หมดจด
    ชายคนนี้กระหน่ำสังหารหน่วย R77 อย่างเกรี้ยวกราด
    
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
[ ท่านทำลายหน่วยปฏิบัติการลับแห่งกองทัพเรืออีเทอนัล ]
[ พลุสัญญาณถูกพบจากศพทหาร  ท่านสามารถใช้มันเพื่อล่อลวงศัตรู ]

    "ก็อดกริด… นายเจ๋งที่สุด"

    กริดออกแบบจอบสองหัวให้มีลักษะเป็นอาวุธ  เพราะเขาเล็งเห็นว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นในวันนี้ขึ้น  
    พีคซอร์ดนับถือความมองการไกลของกริด  เขาเคารพกริดยิ่งกว่าเดิม
    ส่วนสาเหตุแท้จริงคืออะไร  ทำไมกริดถึงออกแบบให้จอบสองหัวสามารถใช้เป็นอาวุธ
    ทั้งหมดเป็นเพราะปิอาโร่  กริดออกแบบสิ่งนี้เพื่อให้ปิอาโร่ใช้งาน  
    แต่พีคซอร์ดกลับเข้าใจผิดไปไกล
    
    ***
    
    ผิวหนังกลายเป็นสีทองยามถูกแสงอาทิตย์สาดส่อง 
    เส้นผมแดงเพลิงโชติช่วง  ริมฝีปากเซ็กซี่เย้ายวน  กระชากใจชายหนุ่ม
    เธอคือสาวงามอันดับหนึ่งของอเมริกาใต้  จิสึกะ
    เทพีแห่งคันศรกำลังจ้องมองลงไป  จากกำแพงเมืองแพเทรี่ยนสูงตระหง่าน  
    เบื้องล่างเป็นสนามรบซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะจบลง

    "มีผู้เล่นเข้าร่วมมากขึ้นทุกที"
    
    อาณาจักรอีเทอนัลตราหน้าว่ากริดและโอเวอร์เกียร์เป็นฝ่ายกบฏ
    ผู้เล่นทุกคนในอีเทอนัล  ล้วนได้รับภารกิจจำนวนมหาศาลราวคลื่นยักษ์ถาโถม

    สังหารกริด  
    สังหารสมาชิกโอเวอร์เกียร์  
    ยึดครองไบรัน
    ยึดครองเรย์ดัน  
    ยึดครองแพเทรี่ยน
    ลักพาตัวครอบครัวกริด  และอื่นๆ อีกมาก

    ภารกิจเกี่ยวกับการสังหารกริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์จะมีรางวัลตอบแทนมหาศาล  
    ผู้เล่นส่วนมากห้ามใจไม่ไหว  พวกเขามิอาจปฏิเสธความเย้ยยวน
    ทุกคนล้วนต้องการของรางวัล  
    และเป็นหน้าที่ของพลเมืองอีเทอนัลอยู่แล้วที่ต้องปราบกบฏ

    ใช่แล้ว  ผู้เล่นจำนวนมหาศาลกำลังหลั่งไหลเข้าถล่มดินแดนโอเวอร์เกียร์
    ในฐานะชีวิตพลเมือง  ผู้เล่นแต่ละคนไม่เพียงเล่นเกมไปวันๆ  แต่ยังเป็นวีรบุรุษของ NPC ในโลกซาทิสฟาย  พวกเขาล้วนถูกอิทธิพลเกมเสมือนจริงเข้าครอบงำ

    "ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้"    

    จิสึกะได้แต่กลืนน้ำลาย  ศัตรูมีจำนวนมากเกินไป 
    กองทัพหลักหมื่นของอีเทอนัลไม่ใช่ปัญหา  เลเวลเฉลี่ยของพวกมันมีเพียง 160  
    ไม่อาจต่อกรกับขุนพลหัวกะทิโอเวอร์เกียร์ได้เลย  
    แต่ปัญหาคือผู้เล่นหลายพัน  ซึ่งรวมถึงไปแร้งเกอร์ระดับสูง  
    ด้วยจำนวนคลาสที่หลากหลาย  ย่อมมีบางคลาสที่ชนะทางโอเวอร์เกียร์
    คนเหล่านั้นกำลังทำให้สงครามตึงเครียด

    จิสึกะหันไปอมยิ้มให้โทบัน

    "นายมัวทำอะไรอยู่"

    ครืด!

    จิสึกะง้างสายธนูและเล็งไปยังกึ่งกลางดงศัตรู

    พรึ่บ!

    เปลวเพลิงอันร้อนแรงลุกโชนที่ปลายลูกศร

    "ฆ่าพวกมันให้หมด  ไอ้พวกสุนัขที่บังอาจแยกเขี้ยวใส่เรา  ไม่ต้องปราณี!"

    "...ให้ตายสิ"

    ในสถานการณ์เช่นนี้  เหตุใดผู้หญิงอย่างเธอถึงไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิด
    โทบันประหลาดใจ  เมื่อได้เห็นสายตาที่ไม่สั่นคลอนของจิสึกะ

    ฟ้าวววว!

    ศรเพลิงพุ่งแหวกอากาศผ่านสนามรบ  ตกใส่ดงศัตรูที่กระจุกเป็นหมู่มาก  จากนั้นตามด้วยเสียงระเบิดดังกึกก้องเป็นวงกว้าง
    ผู้คนหลายสิบถูกสังหารในพริบตา  
    ผู้เล่นฝ่ายอีเทอนัลเริ่มหน้าถอดสีโดนพลัน    

    "นักธนูเพลิงสีชาด… เป็นความจริงสินะ  ที่เธอจะแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าหากเป็นสงครามชิงปราสาท"

    "พวกเราจะบุกฝ่าฝนธนูนั่นด้วยวิธีไหน"

    เพียงไม่กี่วินาทีจากนั้น  ศรเพลิงของจิสึกะถูกยิงขึ้นฟ้าเพิ่มอีกนับร้อยดอก
    สนามรบแปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิง  นับเป็นพลังทำลายล้างสุดน่าทึ่ง
    หยุดยั้งการโถมบุกของทัพศัตรูได้สมบูรณ์แบบ  
    ฝ่ายอีเทอนัลและโอเวอร์เกียร์ต่างชื่นชมในความสุดยอดของจิสึกะ  
    แต่ตัวเธอกลับมิได้พึงพอใจมากนัก

    'ธนูของเราอ่อนแอเกินไป'

    นี่คือธนูที่เธอจ้างให้กริดสร้างเมื่อนานมาแล้ว  
    จิสึกะยังคงใช้มันอยู่แม้จะมีเลเวลสูงกว่าธนูถึง 22 ระดับ
    แต่เป็นเพราะตอนนี้  ยังไม่มีธนูชนิดใหม่ที่ตอบโจทย์  เธอไม่มีทางเลือกอื่น  
    ในมุมมองจิสึกะ  คันศรในมือคือตัวฉุดรั้ง  ที่ทำให้เธอไม่อาจดึงพลังแท้จริงออกมาใช้ได้เต็ม 100%

    ***

    'มาร์ควิสสไตมกังวลเกินเหตุไปแล้ว'

    ณ เรย์ดัน

    ลอเอลกำลังปวดหัวหนัก
    สาเหตุที่ตนยึดครองแพเทรี่ยนคืออะไรน่ะหรือ
    เป็นเพราะต้องการให้เรย์ดันเชื่อมต่อกับแดนเหนือได้ง่าย  และได้รับการสนับสนุนเต็มกำลังจากมาร์ควิสสไตม  
    แต่ผิดคาด  มาร์ควิสสไตมกลับเพียงเฝ้ามองสงครามอยู่วงนอก
    เขาไม่ออกตัวเข้าฝ่ายกริด  ราวกับคิดว่า  กริดคงมิอาจปฏิวัติขึ้นเป็นกษัตริย์สำเร็จ
    
    'ไม่หวั่นวิตกเลยรึไงนะ  ทั้งที่ไอรีนก็อยู่ที่เรย์ดันด้วย'

    มาร์ควิสสไตมรักบุตรสาวของตนมาก  
    ไอรีนคือทายาทเพียงคนเดียว  และกริดคือสามีของเธอ
    ลอเอลคาดว่า  มาร์ควิสสไตมจะต้องออกตัวเต็มกำลัง  เพื่อสนับสนุนกริดในสงครามครั้งนี้
    หากกริดได้เป็นกษัตริย์  ไอรีนจะกลายเป็นราชินี  และหลานของเขาจะกลายเป็นองค์ชายรัชทายาท

    แต่มาร์ควิสสไตมเป็น NPC รอบคอบกว่าที่ลอเอลคาดไว้
    เขารู้จักแยกแยะการเมืองและเรื่องส่วนตัว  ไม่ยึดถือสายเลือดเป็นใหญ่
    เพราะหากเดินพลาดเพียงก้าวเดียว  ผู้คนนับล้านของแดนเหนือก็จะได้รับผลกระทบ
    มาร์ควิสสไตมกำลังเป็งกังวลกับเรื่องนั้น  และขบคิดหาทางเดินที่ดีที่สุด

    "ช่างเถอะ… เราจะไปโทษเขาก็ไม่ถูก"

    ลอเอลเข้าใจและยอมรับสิ่งที่มาร์ควิสสไตมเลือก
    เป็นเรื่องดีที่เห็นขุนนางห่วงใยประชาชน  
    แต่เพราะเหตุนั้น  สถานการณ์จึงเลวร้ายและทำให้ลอเอลตึงเครียดเช่นนี้

    'ฉันยอมรับในฝีมือบริหารดินแดนที่สามารถกุมหัวใจผู้คนแดนเหนือได้อยู่หมัด  แต่นายกำลังถูกประชาชนถ่วงแข้งขาไว้  และนั่นทำให้แผนการของฉันพังพินาศ'

    ในอนาคตข้างหน้า  มาร์ควิสสไตมจะไม่ใช่หมากหรือบุคคลสำคัญในแผนการลอเอลอีกต่อไป  
    หากกริดก่อตั้งอาณาจักร  ลอเอลจะไม่เลือกใช้งานมาร์ควิสสไตมอีกเลย
    ลอเอลเปลี่ยนแผน  เขาเปิดตารางทำเนียบแร้งเกอร์  นี่เป็นกิจวัตรประจำวันเพื่อตรวจสอบความเคลื่อนไหวศัตรู

    "...เอ๋!"

    ลอเอลต้องคอยเฝ้าระวัง  ว่ามีแร้งเกอร์หัวแถวของโลกคนใดบ้าง  ที่อาจเป็นอันตรายต่อกริดและกองทัพโอเวอร์เกียร์  
    แต่ทันใดนั้น  เขาพลันขยี้ตาแรง
    กริดที่เลเวล 322 เมื่อสามชั่วโมงก่อน  บัดนี้กลายเป็น 324 เรียบร้อย

    "ด--ได้ยังไง"

    ก่อนหน้านี้  กริดอัพเลเวลได้ไวเพราะขลุกอยู่ในทวีปตะวันออก
    เพียงไม่กี่วันที่ผ่านมา  กริดได้ก้าวขึ้นมาอยู่ในอันดับ 15 ของโลกอย่างเป็นทางการ  
    แต่ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน  การอัพสองเลเวลในสามชั่วโมงมันก็...

    "อันดับเก้า… กริด!  นายกำลังทำอะไรกันแน่!"

    ลอเอลเริ่มนึกสงสัย  ว่ากริดแอบใช้บั๊กของเกมจริงตามข่าวลือรึไม่
    ลอเอลหัวเราะร่วน  เมื่อจินตนาการถึงพาดหัวข่าวจากทั่วโลกที่กำลังจะมีขึ้นหลังจากได้เห็นเลเวลของกริด
    แต่เพียงไม่นาน  เขาพลันแสดงสีหน้ากังวล

    'หรือกริดจะกลับมาทวีปตะวันตกเร็วขึ้นกว่ากำหนดการเดิม'

    จะเกิดอะไรขึ้น  หากกริดกลับถึงทวีปตะวันตก  ก่อนที่โปรเจคก่อตั้งอาณาจักรสุดเซอร์ไพรส์ของตนจะเสร็จสิ้น
    ลอเอลเริ่มเกิดอาการมวนท้อง

    ***

    "..."

    ท่ามกลางความมืดมิด
    เฟคเกอร์หายใจแผ่วเบา  ในยามเฝ้ามองไอรีนและลอร์ด
    เขากำลังมีสมาธิจดจ่อ  อยู่กับการปกป้องคนทั้งสองจากภัยอันตรายทุกชนิด
    แต่เมื่อเวลาล่วงเลย  เฟคเกอร์ก็ตะหนักได้ว่า  แม่ลูกคู่นี้ไม่จำเป็นต้องถูกคุ้มครองเลยสักนิด

    'มันฝรั่ง...'

    ไอรีนกำลังอ่านหนังสือโดยมีลอร์ดอยู่ในอ้อมแขน
    ด้านบนกำแพงสูงเหนือศีรษะไอรีน  มีคนงานกำลังนำมันฝรั่งมามอบให้ทหารองครักษ์ที่ประจำการอยู่ชั้นบน  เป็นมันฝรั่งสีรุ้งอันลือชื่อ
    แต่คนงานกลับทำพลาด  มันต้มลูกหนึ่งหล่นลงจากถาด  กลิ้งกระเด็นตกลงมาด้านล่าง  และกำลังจะกระทบใส่ศีรษะไอรีน  
    ขณะที่เฟคเกอร์เริ่มขยับตัว
    
    "ฮะฮะ!"

    ลอร์ดตัวน้อย  ที่กำลังหัวเราะอย่างร่าเริงในอ้อมอกไอรีน  บัดนี้ชักมีดสั้นขว้างขึ้นไปบนอากาศ  เป็นความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ  จนแม้แต่ไอรีนก็ไม่รู้ตัว
    
    ฉัวะ!

    เฟคเกอร์แสดงอาการตะลึงทันที  เมื่อได้เห็นมันฝรั่งถูกมีดสั้นผ่าครึ่งซีกพอดิบพอดี

    'การคุ้มครองจากเรา… ไม่จำเป็นเลยสักนิด'

    ไม่เพียงเฉพาะฝีมือที่เก่งฉกาจของลอร์ด  แต่บริเวณใกล้เคียงลอร์ดและไอรีน  ยังมีเด็กสาวที่ถูกเลือกจากโบสถ์รีเบคก้าอีก 200 คน
    เฟคเกอร์แอบชำเลืองเห็นด้วยสายตา  เด็กสาวทุกคนชักอาวุธออกมาพร้องเพรียง  เตรียมทำลายมันฝรั่งเหนือศีรษะไอรีนเช่นกัน  
    และสิ่งที่น่าวางใจที่สุด  
    คาซิม  ราชันย์แห่งเงา  กำลังซ่อนตัวอยู่ในเงาลอร์ด

    "...ทั้งคู่ไม่เป็นอะไรแน่ถ้ายังอยู่ในเรย์ดัน"

    เฟคเกอร์ไม่มีสิ่งใดให้ต้องทำ  
    เขาอดสงสัยไม่ได้ว่า  จะมีงานใดไร้ประโยชน์ยิ่งกว่า  การปกป้องสองแม่ลูกที่ปลอดภัยที่สุดในโลกอีก

    ***

[ ท่านสังหารเกราะหนามครบ 10 ตัว ]
[ ภารกิจ <ปราบปรามเกราะหนาม (1)> เสร็จสิ้น ]
[ ค่าความสัมพันธ์กับหน่วยฟินิกซ์แดงเพิ่มขึ้น  ท่านได้รับด้ายเงิน 5 เส้น ]
[ ค่าความสัมพันธ์กับหน่วยฟินิกซ์แดงเพิ่มถึงขีดจำกัด ]

[ ภารกิจ <ปราบปรามเกราะหนาม (2)> ถูกสร้าง ]

[ ปราบปรามเกราะหนาม (2) ]
ระดับความยาก : S
    มีเกราะหนามจำนวนมากอาศัยอยู่ในดันเจี้ยนลับใต้ปราสาทแพงเจีย
    จงนำสันติสุขกลับสู่แพงเจีย  โดยการกำจัดภัยอันตรายที่อาจคุกคามแพงเจียได้ทุกเมื่อ
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : สังหารเกราะหนาม 20 ตัว
รางวัลภารกิจ : ด้ายเงิน 5 เส้น

    กริดดรอปด้ายเงินเพียงสองเส้น  จากการสังหารเกราะหนามไปทั้งสิ้นสิบตัว
    อัตราดรอปของด้ายเงินจัดว่าเลวร้าย
    ชายหนุ่มตระหนักได้ว่า  วิธีการรวบรวมด้ายเงินที่ดีที่สุด  คือทำภารกิจให้เสร็จ

    'แต่การมอบด้านเงินเพียงห้าเส้น  โดยต้องฆ่ามากถึง 20 ตัว...'

    เกราะหนามปรากฏน้อยมาก   
    กว่าจะล่าให้ครบ 20 ตัว  กริดไม่รู้เลยว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน

    'ถ้าโชคร้าย  อาจมากถึงสองวัน'

    กริดถอนหายใจ  เขาเดินออกจากดันเจี้ยนพร้อมกับหน่วยฟินิกซ์แดง

    "โอ้!  ดยุคแห่งคุณธรรมของแพงเจีย!  คุณปลอดภัย!"

    "กริด!"

    หน้าบ่อน้ำ
    ผ่านไปแล้วครึ่งวัน  นับตั้งแต่กริดและหน่วยฟินิกซ์แดงลงไปสำรวจดันเจี้ยน
    ถึงกระนั้น  ไวท์และฮานซอกบง  ยังคงรอคอยอยู่ด้านบนด้วยใจจดจ่อ
    พวกเขาเป็นกังวลความปลอดภัยของกริดมาก  
    จากนั้น  ซูเอเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด  เธอเล่าถึงความเก่งกล้าของกริดที่ไล่สังหารเกราะหนามตามลำพัง  และมาถึงเรื่องที่เขาดับลมหายใจของอารูบี
    ฮานซอกบงหันมามองกริดด้วยแววตาชื่นชม

    "คุณคงเหนื่อยมากใช่ไหม  ดยุคแห่งคุณธรรมของแพงเจีย  คุณช่วยพวกเราไว้มากทีเดียว  ตอนนี้น่าจะหิวแล้วสินะ  ผมเตรียมมื้ออาหารสุดหรูที่เหมาะกับคุณไว้แล้ว"

[ ลอร์ดฮานซอกบงชื่นชอบในตัวท่านมากขึ้น ]
[ ในปราสาทแพงเจียมีน้ำพุร้อน  ที่นั่น  ท่านสามารถฟื้นฟูค่าเรี่ยวแรงได้เร็วกว่าปรกติ ]
[ ท่านสามารถเข้าออกปราสาทแพงเจียได้ตามต้องการโดยไม่เสียเงิน  ท่านสามารถทานอาหารรสเลิศทุกมื้อในปราสาท  โดยไม่ต้องเสียเงิน ]

    "อาหารรสเลิศ..."

    กริดกลืนน้ำลายอึกใหญ่  เขากำลังหิวโหย
    เพียงแค่ได้ยินคำว่าอาหารรสเลิศ  ท้องไส้เริ่มปั่นป่วน  น้ำลายไหลยืด
    แต่กริดขึ้นชื่อในด้านความอดทนเป็นเลิศ 
    ชายหนุ่มฝืนอดกลั้นความหิวโหยนั้นไว้

    "ไม่เป็นไร… ฉันจะกลับไปกินอาหารในหมู่บ้าน"

    เขาต้องกลับไปกินข้าวฝีมือไอดานเท่านั้น  เพื่อการเพิ่มค่าสถานะที่ยั่งยืน
    แม้จะเหมือนกับตกนรกทั้งเป็นก็ตาม
    กริดกลั้นน้ำตาไว้และเดินออกจากปราสาท  เขาเดินอย่างไร้เรี่ยวแรง  จากนั้นก็หยิบตราประทับปริศนาและแหวนอารูบีออกมา

    'เราไม่ควรคาดหวังมาก… การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน'

    กริดรู้ตัวดี  หากเขาหวังสิ่งใด  ตนจะได้รับสิ่งตรงข้ามกลับมาเสมอ

• Next
• Previous