จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 527

       มุกเคยคิดว่าตนคือผู้เล่นที่โชคดี  เขาแน่ชัดในเรื่องนี้เมื่อพบเกาะแห่งสายหมอกตั้งแต่เกาะลำดับเจ็ด  แต่ความคิดนั้นต้องเปลี่ยนผันทันใด  เพราะนับตั้งแต่มาเยือนทวีปตะวันออก  สภาพแวดล้อมกลับไม่เป็นดังคาด  ระดับความยากสูงลิบลับ  
       ด้วยเหตุนี้  มุกจึงโดดเดี่ยวอยู่ในแพงเจียนานนับเดือน

       'เฮ่อ… เราช่างอัปโชคแท้'

       ตนข้ามน้ำข้ามทะเลมายังทวีปตะวันออกเพียงเพื่อวิ่งภารกิจจุกจิกให้เอ็นพีซี  และตีมอนสเตอร์อ่อนแอโดยรอบงั้นหรือ 
       สถานการณ์ไม่ตรงตามที่คิดไว้เลยสักนิด  คงดีกว่าหากไม่เคยมาที่นี่ตั้งแต่ต้น  เขาคิดถึงวันวานวันอันหอมหวานสมัยยังเป็นแร้งเกอร์ระดับท็อปของทวีปตะวันตก

       เป็นความซวยมากกว่าโชคดี  ที่ตนบังเอิญพบเกาะสายหมอกได้เร็ว
       ทวีปตะวันออกบัดซน  มุกอยากไปจากมันใจแทบขาด  แต่นั่นมิใช่การตัดสินใจที่ง่ายดายนัก  มุกครอบครองม้วนคาถาทวีปตะวันออกไว้แค่สองใบ  เนื่องจากเขามีแต้มน้อย  เพราะพานพบเกาะสายหมอกเร็วเกินไปนั่นเอง

       มุกใช้ชีวิตในแพงเจียไปพร้อมกับสาปแช่งตน
       แต่วันนี้  ความคิดเหล่านั้นต้องเปลี่ยนแปลง

       'เราโชคดีมาก!'

       เหตุใดแฮมสเตอร์ถึงอ่อนแอลงในชั่วข้ามคืน

       'สวรรค์ต้องเห็นใจเราแน่!'

       การล่าแฮมสเตอร์ง่ายขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
       ก่อนหน้านี้  การต่อสู้กับแฮมสเตอร์ในแต่ละเต็นท์มักมีช่วงเวลาหวาดเสียว  โดยหลังจากล่าได้เพียงสองคู่  เขาจะเหน็ดเหนื่อยจนต้องหยุดพักเอาแรง  
       ทว่าในปัจจุบัน  ต่อให้มีมานาหรือค่าเรี่ยวแรงต่ำ  แต่มุกยังสามารถฆ่าฟันพวกมันอย่างสนุกมือ  เป็นการล่าสุดมันส์ตลอด 30 นาทีโดยไม่ได้หยุดพักผ่อน

       แน่นอนว่าค่าประสบการณ์ที่ได้รับย่อมลดลง  ทว่า  หากนับรวบเรื่องที่สามารถล่าหลายตัวได้พร้อมกัน  สิ่งนี้สามารถชดเชยแทนกันได้  
       ระหว่างทางที่วนเข้าไปยังใจกลางชุมชนหนูใหญ่พิษ  ทุกคนเพิ่มพูนค่าประสบการณ์ถ้วนหน้าอย่างอิ่มหนำ  แถมถุงน้ำดีก็ดรอปเป็นระยะ  อีกไม่นาน  ตนคงมีค่าต้านทานพิษและต้านทานสับสนสูงถึง 30% แน่นอน

       'เราควรปักหลักเก็บเลเวลที่นี่ดีไหม… หากสามารถเพิ่มค่าต้านทานพิษถึง 30% ได้ล่ะก็  มอนสเตอร์ที่เราเคยติดแหง่กสมัยอยู่ทวีปตะวันตก  โทรลล์พิษ  คงถูกล่าง่ายขึ้นมาก'

       แถมวอลนัทสีทองยังมีมูลค่ามหาศาลเกินกว่าจะยอมสละอย่างสูญเปล่าให้ราชินีหนู

       'เก็บวอลนัทไว้น่าจะดีกว่า… ใช่ไหมล่ะ'

       ในขณะมุกกำลังรู้สึกขัดแย้งกับตนเอง  อีวานพูดแทรกขึ้น
       "การเก็บเลเวลสามารถทำในทวีปตะวันตกได้  ส่วนถุงน้ำดี  พวกเรากลับมาล่าหนูใหญ่พิษได้ทุกเมื่อ  อย่าได้ลืมความตั้งใจเดิมเด็ดขาด  พวกเราต้องการสมญานาม  ทักษะ  และไอเท็มล้ำค่า!"

       เลนเห็นด้วย
       "อีวานพูดถูก...  มุก  นายไม่ควรถูกผลประโยชน์เพียงผิวเผินทำให้ไขว้เขว  ไม่ว่ายังไง  พวกเราก็ต้องรีบออกจากแพงเจียโดยไว"

       "ต้องคิดเร็วทำเร็ว  ผลประโยชน์ต้องมาก่อน  ระยะห่างจากเลเวลกลุ่มแร้งเกอร์ผู้นำไม่ใช่ปัญหาใหญ่  หากเราได้ครอบครองสิ่งที่ต้องการ  อันดับสามารถไล่ตามทันในภายหลังได้ทุกเมื่อ"

       คำพูดโอชิฮอสได้ทำลายความขัดแย้งในใจมุก

       "นั่นสินะ  พวกนายพูดถูก"

       เด็กใหม่  หรือชายสวมหน้ากาก  มันปรากฏตัวได้จังหวะเหมาะเจาะ  
       พวกมันมีแผนจะหลบหนีจากแพงเจียพอดิบพอดี  และเพื่อเพิ่มโอกาสสำเร็จ  เด็กใหม่ต้องการมาเป็นเหยื่อล่อราชินีหนู  
       มุกทำใจให้สงบอีกครั้ง  จากนั้นก็เริ่มตรวจสอบหน้าต่างปาร์ตี้

เลน - เลเวล 311
คลาส : ???

มุก - เลเวล 310
คลาส : ???

อีวาน - เลเวล 312
คลาส : ???

โอชิฮอส - เลเวล 310
คลาส : ???

??? - เลเวล 320
คลาส : ???

       เลน  มุก  อีวาน  และโอชิฮอส  ผู้เล่นเหล่านี้เพิ่งรู้จักกันบนทวีปตะวันออก  
       แม้อาจลงเรือลำเดียวกัน  แต่ความเชื่อใจยังมีไม่มากนัก  นานครั้งถึงจะตั้งปาร์ตี้เฉพาะกิจเพื่อล่ามอนสเตอร์ในชุมชนหนู่ใหญ่พิษ  และทุกครั้ง  ทุกคนจะปกปิดคลาสของตนไว้เป็นความลับ  ทำให้เห็นเป็นเครื่องหมาย ??? เหมือนปัจจุบัน 

       ถึงกระนั้น  มุกก็ไม่ได้หวั่นวิตก
       
       'ในบรรดาคลาสสายต่อสู้ด้วยกันเอง  แต่ละคลาสมีความเหลื่อมล้ำในการดวลไม่มาก  ความสมดุลของซาทิสฟายมีสูง'

       แม้จะน่าอึดอัดใจที่ชายสวมหน้ากากมีเลเวลสูงถึง 320  
       ในช่วงเลเวล 320  ทักษะชนิดใหม่อันแสนทรงพลังของแต่ละคลาสจะถูกเพิ่มเข้ามา  
       แต่พวกมันมีมากถึงสี่คน  ส่วนอีกฝ่ายมาตามลำพัง  ต่อให้แผนการล้มเหลวและความจริงถูกเปิดเผย  หากต้องสู้กัน  ฝ่ายชนะจะต้องเป็นพวกมันอยู่ดี

       'ไม่มีสิ่งใดต้องหวาดกลัว!'

       มุกใช้มือปกปิดรอยยิ้มอันแสนชั่วร้าย

       "ทุกคน  หยุดก่อน"

       คณะเดินทางเข้าใกล้ใจกลางชุมชนหนูใหญ่พิษ  ตอนนี้เป็นยามค่ำคืนไร้แสงจันทร์  จากระยะที่ทุกคนยืนอยู่  เต็นท์ขนาดใหญ่ของราชินีหนูกำลังตั้งเด่นตระหง่านห่างไม่ไกล

       "นายครึ่งหน้า"

       'หมายถึงเราหรือ...'

       เจ้านั่นเรียกเขาว่านายครึ่งหน้า  เพราะตนสวมหน้ากากเพียงครึ่งเดียวเนี่ยนะ...

       'รสนิยมการตั้งชื่อห่วยแตกชะมัด...'

       หากคิดตั้งชื่อตามใบหน้า  ก็ควรเรียกว่ามนุษย์หน้ากากสิ!
       กริดส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

       "ว่าไง"

       "นายเห็นเต็นท์ยักษ์นั่นไหม"

       "เห็นสิ"

       "บอสใหญ่สุดของชุมชนแห่งนี้อยู่ในนั้น"

       'เราฆ่าหลอนไปแล้วต่างหาก'

       โดยทั่วไป  บอสแม็ปจะเกิดใหม่ในทุกสามวัน  
       แต่ราชินีหนูที่กริดฆ่าไป  เธอแข็งแกร่งผิดปรกติจนอาจเป็นบอสพิเศษ  แถมดูจากการที่กองทัพหนูใหญ่พิษอ่อนแอลงถนัดตา  มีโอกาสเป็นไปด้วยสูง  ว่าราชินีหนูตัวต่อไปที่เกิดใหม่จะไม่เก่งกาจเท่าตัวเก่า

       ช่างน่าเศร้า  มุกไม่เคลือบแคลงสงสัยเลยสักนิดว่า  ในเต็นท์ไม่มีราชินีหนูอยู่อีกแล้ว  
       ไม่สิ  มันคงคิดไม่ถึงมากกว่า

       "ด้วยปาร์ตี้ของพวกเรา  เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสังหารบอสใหญ่ของที่นี่  ราชินีหนูนั้นแข็งแกร่งมาก  หากถามว่าเก่งกาจขนาดไหน… เอ่อ… นายรู้จักผู้เล่นระดับโลกที่ชื่อครอเกล  ซีบาล  และกริดรึเปล่า  ต่อให้พวกเขาสามคนร่วมมือกันก็ยังมีอาจล่าราชินีหนูได้  เธอเก่งกาจระดับนั้น"

       'ทำไมชื่อเราถึงอยู่อันดับสุดท้าย...'

       ศักดิ์ศรีถูกระคายเคืองเล็กน้อยเมื่อชื่อของตนถูกเรียกขานตามหลังครอเกล
       กริดเริ่มฉุน
       "แล้วต้องทำยังไง"       

       "นั่นสินะ  แต่ไม่ว่ายังไง...  พวกเราก็ต้องผ่านหล่อนไปให้ได้  เพราะอะไรน่ะหรือ  เพราะว่าจุดเก็บเลเวลถัดไปยอดเยี่ยมยิ่งกว่านี้หลายเท่ายังไงล่ะ!"

       'จุดเก็บเลเวลถัดไป… พวกมันหมายถึงชุมชนมอนสเตอร์ถัดไปรึเปล่า… เช่นนั้นเราควรรีบไปได้แล้ว  เพราะที่นี่ไม่เหลือตัวอะไรให้ต้องฆ่าอีก'

       กริดได้แค่คิด  แต่ไม่พูดออกไป  
       มันคงน่ารำคาญพิลึก  หากต้องนั่งอธิบายว่าตนเอาชนะราชินีหนูได้อย่างไร

       'แล้วเราก็อยากรู้เหมือนกัน  ว่าพวกกระจอกเหล่านี้มีแผนจะผ่านราชินีหนูด้วยวิธีใด'

       สีหน้าของกริดแปรเปลี่ยนเป็นความสนใจ
       ทันใดนั้น  มุกยื่นถุงผ้าใบเล็กมาให้กริด

       "นี่คือ..."

       มุกตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

       "เปิดดูสิ  พวกมันคือลูกวอลนัท"

       "วอลนัท..."

       "สายพันธุ์หนูใหญ่พิษทั้งหมด  รวมถึงราชินีหนู  พวกมันหลงไหลในวอลนัทเป็นพิเศษ  สิ่งนี้จะช่วยล่อเธอออกมาจากเต็นท์ได้"

       "หืม"

       กริดเปิดถุงผ้าและเห็นลูกวอลนัทอัดแน่นอยู่  ทั้งหมดมีสภาพสมบูรณ์โดยยังมิได้ปอกเปลือก  ขนาดของมันใหญ่พิเศษ  ผิวภายนอกเรียบเนียน

       "ตั้งแต่จุดนี้เป็นต้นไป  ฉันอยากให้นายวางลูกวอลนัทโดยมีระยะห่างสองเมตร  วางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าเต็นท์ราชินีหนู  จากนั้น  ราชินีหนูจะถูกล่อออกมาด้านนอกด้วยกลิ่น"

       "แล้วพวกนายจะฉวยโอกาสนั้นหนีไปใช่ไหม..."

       ดวงตากริดสว่างวาบเบื้องหลังหน้ากาก

       'อะไรกัน...!  เมื่อครู่  ราวกับหมอนี่เปลี่ยนไปคนละคน!'

       เป็นดวงตาที่แสนดุร้ายเกรี้ยวกราด  ประหนึ่งชายปริศนากำลังดูแคลนเหยียดหยันพวกมันเป็นเพียงมดปลวก  หากจะกล่าวให้อลังการเกินจริงไปสักนิด  คงต้องพรรณาว่า  ดวงตาชายคนนี้ดุดันและเปี่ยมด้วยพลังอำนาจราวกับราชันย์สวรรค์  
       มิต่างอะไรกับแรพเตอร์กำลังจ้องตระครุบเหยื่อ  บรรยากาศลึกลับชวนอึดอัดยากขัดขืน  
       ผลลัพธ์นี้เกิดจากค่าความน่าเกรงขามอันสูงลิบ  ผนวกกับดวงตาของกริดที่คมกริบเป็นทุนเดิมตั้งแต่เกิด
       
       "ฮะฮะ..."
       มุกเกือบลืมหายใจเมื่อต้องเผชิญหน้า  จากนั้นมันก็ตอบกลับโดยยังคงฝืนยิ้มไว้
       "นายพูดอะไรกัน  ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย  พวกเราจะไม่ทิ้งนายไว้ที่นี่แน่นอน"

       แววตาของกริดกลับสู่ปรกติ

       "แล้วแผนของพวกนายคืออะไร  ไม่ใช่ว่าฉันจะกลายเป็นเหยื่อของราชินีหนูเอาหรือ  หากวางวอลนัทไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าเต็นท์น่ะ... พวกนายคิดจะหนีตอนฉันกำลังถูกโจมตีใช่รึเปล่า"

       "ไม่ใช่แบบนั้น  ราชินีหนูจะสนใจเพียงวอลนัท  ไม่มีทางโจมตีใส่นายแน่นอน"

       "ฉันจะเชื่อคำพูดพวกนายได้ยังไง  ทำไมนายถึงไม่ทำหน้าที่นี้เองล่ะ"

       "ฮะฮะ!  พวกเราเคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรือ  ว่ากลุ่มของพวกเรารู้จักจุดเก็บเลเวลชั้นยอดมากมาย  การวางวอลนัทเพื่อล่อราชินีหนูคือสิ่งที่ทุกคนทำเป็นประจำอยู่แล้ว...  แต่ครั้งนี้เราแค่อยากให้นายได้ลิ้มรสประสบการณ์ข้ามผ่านไปยังจุดเก็บเลเวลแห่งใหม่"

       'น่าแปลก...'

       ฟังดูไม่น่าใช่ความจริง  แต่กริดก็ทำทีเป็นใจกว้าง  เพราะภายในเต็นท์ดังกล่าวไม่มีราชินีหนูอยู่แล้ว  ดังนั้น  ตนไม่เป็นอันตรายใดแน่นอน  
       กริดไม่ปฏิเสธ  เขาพยักหน้าเล็กน้อย

       "เข้าใจแล้ว  ฉันเชื่อใจพวกนาย  จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดก็แล้วกัน"

       "ตัดสินใจได้ดี"

       มุกมองกริดด้วยสีหน้าโล่งใจ  แต่ลึกๆ ยังแอบเผยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้า

       'ราชินีหนูชอบวอลนัทก็จริง  แต่เธอชอบเนื้อมนุษย์ยิ่งกว่า  นายจะกลายเป็นเหยื่อลำดับแรกทันทีที่เธอออกจากเต็นท์'

       เมื่อเหยื่อติดกับ
       ในช่องว่างระหว่างนั้น  พวกมันจะหนีออกจากแพงเจียและบอกลาที่นี่ถาวร!
       สมาชิกปาร์ตี้คนอื่นต่างเดินไปซ่อนและทิ้งกริดไว้ตามลำพัง  ชายหนุ่มมองตามหลังแลเห็นพวกมันไปหลบไกลลิบ  
       จากนั้น  เขาก็เริ่มหยิบลูกวอลนัทออกจากถุงผ้าใบเล็ก

       "ของพวกนี้ไม่ควรถูกทิ้งอย่างเสียเปล่าให้ราชินีหนู"

       คงเป็นการดีกว่า  หากตนกินมันเข้าไปเองระหว่างเดินทางไปยังจุดเก็บเลเวลถัดไป  
       ชายหนุ่มมีพละกำลังใกล้เคียง 3,000 แต้ม  เปลือกแข็งและหนาของวอลนัทไม่มีค่าอันใดเมื่อถูกปลายนิ้วกริดสัมผัส  เนื้อด้านในลูกวอทนัทถูกเผยอย่างง่ายดาย
       แต่สิ่งที่น่าประหลาดก็คือ  การที่เปลือกกลายเป็นผุยผงแหลกละเอียด  แต่เม็ดด้านในกลับเรียบเนียนสมบูรณ์  เป็นผลจากค่าความชำนาญมือที่สูงลิบลิ่วของกริด

       "งั่ม"

       ชายหนุ่มนำเม็ดวอลนัทใส่ปาก
       พริบตานั้นเอง

       'อร่อย!'

       ดวงตากริดเบิกโพลง  ทันทีที่เม็ดวอลนัทสัมผัสกับลิ้น  รสชาติสุดพิเศษของถั่วคุณภาพสูงพลันระเบิดอัดแน่นในช่องปาก
       ยิ่งเคี้ยวก็ยิ่งหวาน  ถั่วเม็ดนี้เป็นราวกับอาหารจากสวรรค์  หากเทียบกับอาหารนรกของไอดานแล้ว  กริดหลั่งน้ำตาแห่งความตื้นตันใจออกมาทันที

       "อร่อย!  กินอีกดีกว่า--... อ--เอ๋!"
              
       ชายหนุ่มกินวอลนัทไปแล้วหนึ่งเม็ด  จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปในถุงผ้าและเตรียมหยิบเม็ดที่สอง  
       ทันใดนั้น  กริดเป็นต้องชะงักงันราวกับรูปปั้นหิน  เอฟเฟคที่เกิดขึ้นทำให้เขาแทบหยุดหายใจ

[ ท่านรับประทาน <วอลนัทสีทอง> ]
[ ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 10% เป็นเวลา 1 ชั่วโมง ]
[ เปลือกนอกของวอลนัทถูกปอกโดยที่เนื้อในไม่เสียหายแม้แต่นิดเดียว  มันจะมอบคุณค่าทางอาหารที่สมบูรณ์แบบ ]
[ ค่าสติปัญญาของท่านเพิ่มขึ้น 5 แต้มเป็นการถาวร ]
       
       "...เอ๋!"

       กริดไม่เข้าใจสถานการณ์เลยสักนิด

       "อะ..."

       ชายหนุ่มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์หลากหลาย  
       เขารู้สึกยิ่งกว่าความสุข

       "เจ้าพวกนั้น... เป็นไอ้งั่งดีๆ นี่เอง"

       พวกมันคงเข้าใจผิดว่าวอลนัทล้ำค่าเหล่านี้เป็นเพียงวอลนัทธรรมดา  
       คิดจะใช้เพื่อล่อมอนสเตอร์งั้นหรือ...
       ช่างน่าสมเพช  มีของดีอยู่ในมือแต่กลับไม่รู้คุณค่า

       "จุ๊จุ๊... สมองทึบขนาดนี้  พวกมันคงไม่ใช่นักต้มตุ๋นแน่"
       
       กริดส่ายศีรษะพร้อมกับนำวอลนัทเก็บในช่องสัมภาระ  เขาไม่มีทางคืนให้ปาร์ตี้ของมุกแน่นอน

• Next
• Previous