จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 544

    ในซาทิสฟาย  มีผู้คนเลือกเล่นคลาส 'ทหาร' มากจนน่าตกใจ
    คลาสทหาร  ผู้เล่นคลาสนี้จะมีรายได้ต่อเดือนคงที่  และสามารถรับภารกิจจากกองทัพได้ตลอดเวลา  แถมยังมีทักษะใหม่ขึ้นอยู่กับระดับชั้นยศ
    มีเพียงน้อยคลาสเท่านั้นที่จะมีทักษะพิเศษเหมือนกับคลาสทหาร
    แต่เฉกเช่นคลาสอื่น  ทหารมิใช่คลาสยอดเยี่ยมที่สุด  พวกเขามีข้อเสียมากมาย

    ตัวอย่างที่จัดเจนคงหนีไม่พ้นด้านอิสรภาพ
    พวกเขาต้องออนไลน์ซาทิสฟายในเวลาที่ถูกระบุ  และต้องฝึกทหารทุกเช้า  
    ภารกิจจากผู้บังคับบัญชาจะถูกบังคับให้รับทำโดยมิอาจปฏิเสธได้
    ต้องอยู่ในกฏระเบียบเกือบตลอดเวลา  ไม่สามารถออกไปผจญโลกภายนอก

    ดังนั้น  จึงเกิดคำถามหนึ่งที่ทุกคนสงสัยร่วมกัน
    ถ้าอยากเป็นทหารขนาดนั้น  ทำไมถึงไม่ไปสมัครเป็นทหาร  มาเล่นเกมทำไม
    สนุกนักหรือที่ชีวิตในเกมต้องขาดอิสระ
    ผู้เล่นหลายคนมองคลาสทหารในแง่ลบ  แต่ก็มีอีกส่วนหนึ่งที่เห็นต่าง
    พวกเขาชื่นชอบความเข้มงวดและเป็นระเบียบของคลาสทหาร
    
    ทุกคนต่างมุ่งมั่น
    ผู้เล่นคลาสทหาร  หากมีฝีมือโดดเด่น  ก็สามารถไต่เต้าเลื่อนขั้นในเวลาอันสั้น  และได้รับพลังอำนาจมาพร้อมกับความแข็งแกร่ง
    ผู้เล่นคลาสทหารอาจต้องอยู่ในกฏระเบียบก็จริง  แต่ถึงกระนั้นก็ยังเติบโตได้ในอัตราที่มั่นคง

    และในสถานที่แห่งนี้

    ผู้เล่นคนหนึ่งสังกัดหน่วย R77 ประจำกองทัพเรืออาณาจักรอีเทอนัล
    ชื่อตัวละครของเขาคือ 'โซลเยอร์*'  เป็นชื่อที่บ่งบอกถึงเจตนารมณ์ต้องการเป็นทหาร
    ในชีวิตจริง  เขาคืออดีตทหารกองทัพสหรัฐ  และชื่นชอบชีวิตรูปแบบนั้นมาก
    โซลเยอร์ชอบในกฏระเบียบที่เข้มงวด  หลงไหลการฆ่าคนอย่างไม่ผิดกฏหมาย

(*솔져 - อ่านว่า โซล-เย่อ ตรงตัว)

    'กริด... ยังจะมีศัตรูคนไหนเหมาะแก่การสร้างผลงานของเราไปมากกว่านี้อีก'
    
    กริดกลายเป็นวีรบุรุษอาณาจักรในสงครามไรน์ฮาร์ท
    นักบริหารผู้เก่งกาจที่ชุบชีวิตเมืองทะเลทรายเรย์ดันขึ้นมาใหม่  และพัฒนามันจนกลายเป็นหนึ่งในเมืองที่เจริญก้าวหน้าของอีเทอนัล
    ชายผู้เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจ  ฮุบกลืนทั้งเซดากาห์และซิลเวอร์ไนท์มาเป็นของตน
    ชายหนุ่มอัจฉริยะที่ดึงดูดความสนใจผู้คนทั่วโลก  ด้วยการออกทีวีและเผยวิธีเก็บเลเวล  แต่เบื้องหลังกลับส่งลูกน้องลอบยึดครองแพเทรี่ยนและบอร์เนียวอย่างเงียบงัน
    หนึ่งเดียวของโลกที่สามารถสร้างไอเท็มเกรดเลเจนดารี

    และอีกมากมาย

    หากดูจากประวัติผลงานอันเจิดจรัสของกริด  รวมถึงเหรียญทองจากงานแข่งนานาชาติทั้งสองปี  โซลเยอร์อดชื่นชมกริดไม่ได้  เขาคือตัวตนอันสมบูรณ์แบบ  
    กริดมิได้เป็นตำนานเพราะโชคช่วย

    โซลเยอร์กำลังตื่นเต้น
    เขาจะโด่งดังมากแค่ไหนกันนะ  หากเอาชนะตัวตนสมบูรณ์แบบนั่นได้

    'การปฏิวัติของกริดถือเป็นโอกาสอันดี  บางทีเราอาจได้เลื่อนสักสองสามขั้น'
    
    มีสิทธิ์ไปถึงนาวาโทในสงครามเดียว

    'ก่อนอื่นก็ต้องสำเร็จปฏิบัติการในวันนี้  ยึดครองเกาะคอร์กให้ได้'

    ซ่า!
    
    ซ่า ซ่า!

    ยามค่ำคืนอันมืดมิด
    สมาชิกหน่วย R77 ทั้ง 30 นายกระโดดลงจากเรืออย่างเงียบเชียบ
    พวกมันดำดิ่งลงใต้ทะเลและลอดผ่านการตรวจตราจากป้อมปราการ
    ทั้งหมดสวมชุดประดาน้ำเวทมนตร์รุ่นที่สาม  ซึ่งพัฒนาโดยหน่วยจอมเวทแห่งกองทัพเรือ  เป็นชุดที่ทั้งกันน้ำและช่วยเพิ่มออกซิเจนในเวลาเดียวกัน

    โซลเยอร์ใช้งานทักษะ 'ความชำนาญว่ายน้ำ' ขั้นสูงเลเวล 2 อย่างแคล่วคล่อง 
    ดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นวีรบุรุษสงคราม 

    ***

    เกาะคอร์กคือสถานที่ซึ่งอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกดีๆ ของสมาชิกซิลเวอร์ไนท์
    เป็นดินแดนที่มีรายรับสูงสุดจากบรรดาทั้งหมดที่กิลด์โอเวอร์เกียร์ครอบครอง
    สถานที่แห่งนี้มีเหมืองแร่หลายแห่ง  แถมยังงดงามจนติดอันดับจุดชมวิวยอดนิยม
    ในฐานะอดีตหัวหน้ากิลด์ซิลเวอร์ไนท์  พีคซอร์ดมีความปรารถนาแรงกล้าที่จะรักษาเกาะคอร์กให้ได้
    เขาไม่อยากสูญเสียมันให้ศัตรูหน้าไหนทั้งสิ้น

    แต่ในความเป็นจริง  การต่อกรกับอีเทอนัลไม่ใช่เรื่องง่าย
    เกาะคอร์กถูกโดดเดี่ยว  พีคซอร์ดรู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีทางรักษาไว้ได้ตลอดกาล
    จำนวนทหารมีสูงสุดเพียง 1,000 นาย  และเลเวลเฉลี่ยคือ 150
    ปราศจากอัศวินพิเศษโดยสิ้นเชิง
    เป็นดินแดนที่ไม่มีทางป้องกันไหว  ต่อให้กริดมาร่วมสู้ด้วยก็ตาม

    ลอเอลกล่าวว่า  คงเป็นการฉลาด  หากยอมปล่อยมือจากเกาะคอร์กโดยไว
    แต่จิตวิญญาณนักรบของพีคซอร์ดกลับไม่สั่นคลอน

    "ฉันคือชาวเกาหลีใต้ที่สืบทอดจิตวิญญาณนักรบมาจากพลเรือเอกอีซุนชิน  ฉันไม่มีวันถอดใจยอมแพ้ตั้งแต่ต้น"

    หนึ่งเดือน  
    เขาต้องรักษาเกาะคอร์กให้ได้อย่างน้อยหนึ่งเดือน
    พีคซอร์ดหวังจะยื้อเวลาให้นานที่สุด  เพื่อรีดรายได้หยดสุดท้ายของเกาะคอร์กและมอบให้กิลด์โอเวอร์เกียร์
    ห้าวันที่ผ่านมา  พีคซอร์ดสู้สุดหัวใจ  ทุ่มทุกสิ่งโดยไม่หวงแหนชีวิต  
    เขาวางแนวป้องกันไว้มากมายบริเวณชายฝั่งเกาะคอร์ก  
    จนถึงบัดนี้  พีคซอร์ดจมกองเรืออีเทอนัลไปแล้วหลายลำ

    ต้องของคุณความเหน็ดเหนื่อยของพีคซอร์ดและขุนพลกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ทั้งสิบคน
    ถึงจะน่าตกตกตะลึง  แต่ก็เป็นความจริงที่พีคซอร์ดมีฝีมือในการบัญชารบชายฝั่งสูง  
    สมัยทำสงครามกับกิลด์ซารุกะเพื่อแย่งชิงเกาะคอร์ก  พีคซอร์ดได้สั่งสมประสบการณ์บัญชารบชายฝั่งไว้มากมาย

    "พี่ชาย  ไม่ใช่ว่าคุณกำลังฝืนตัวเองมากไปหรือ"

    อันชางซอล  อดีตรองหัวกิลด์ซิลเวอร์ไนท์  บัดนี้เขากำลังเป็นห่วงพีคซอร์ด
    อันชางซอลเริ่มกังวัลตั้งแต่เห็นพีคซอร์ดทุ่มเม็ดเงินส่วนตัวจำนวนมากไปกับสงครามครั้งนี้
    แม้กระทั่งโพชั่นบัฟราคาสูงลิบ  พีคซอร์ดก็ไม่ลังเลที่จะดื่มมันต่างน้ำ

    "เงินทองมันหายากนะ  คุณจะแต่งงานไม่ได้เลยถ้าไม่มีเงิน  มันคุ้มกันหรือกับการลงทุนดื่มโพชั่นพวกนี้  โดยที่แลกกับการเป็นโสดไปตลอดชีวิต"

    อัจฉริยะลอเอลเคยตักเตือนพีคซอร์ดไปแล้วหนหนึ่ง
    การปกป้องเกราะคอร์ก  หากรักษาไว้ได้เกินหนึ่งสัปดาห์  ก็นับว่าเก่งกาจมากแล้ว
    ตอนแรกพีคซอร์ดดื้อรั้นและไม่เชื่อ  แต่เมื่อได้สัมผัสสงครามด้วยตนเองไปสักระยะ  เขาจึงเริ่มตาสว่าง
    สิ่งที่ลอเอลพูด  ไม่มีคำใดผิด 
    ไม่มีทางเลยที่ตนจะป้องกันชายฝั่งจากกองทัพเรืออีเทอนัลได้เกินสัปดาห์  ถึงแม้จะมีความช่วยเหลือจากอันชางซอลและขุนพลอีกเก้าคน  
    ขุมพลังรบแตกต่างกันเกินไป  
    และสิ่งที่เสียบเปรียบชัดเจนที่สุด  คือค่าเรี่ยวแรงของพวกเขา

    "พวกเรามีเวลาพักผ่อนน้อยมาก  ตอนนี้ทหารเริ่มล้าแล้ว  ฉันเข้าใจว่าเกราะนี้สำคัญกับนาย  แต่หากผลตอบแทนได้กลับมาไม่คุ้มเสียล่ะก็--"

    "การดิ้นรนของฉันจะไม่สูญเปล่าแน่"

    พีคซอร์ดพูดตัดบทอันชางซอล

    "ทั้งหมดก็เพื่อโอเวอร์เกียร์"

    พีคซอร์ดคิดว่ามันคุ้มค่า  กับการแลกผลตอบแทนรายได้ของโอเวอร์เกียร์โดยเสียสละตนเพียงคนเดียว
    เขาต้องการตอบแทนบุญคุณของกริดและลอเอลก่อนหน้านี้
    นั่นคือสาเหตุที่พีคซอร์ดนำจอบสองหัวติดตัวมาด้วย

    ค่ำคืนอันมืดมิด
    เมื่อพีคซอร์ดมั่นใจว่า  กองเรือของศัตรูมิอาจบุกประชิดชายฝั่งในยามค่ำคืน  
    เขารีบลุกขึ้นจากที่นั่ง

    "ฉันจะไปเหมือง"    

    "ให้ตายสิ..."
    อันชางซอลส่ายศีรษะ
    "ทำไมนายต้องออกแรงเหวี่ยงจอบทุกคืนด้วย  ควรใช้เวลาอันมีค่าเพื่อพักผ่อนไม่ใช่รึไง"

    "เกาะแห่งนี้ไม่มีจุดเก็บเลเวล  ในเมื่ออัพเลเวลไม่ได้  ฉันจำเป็นต้องเร่งเพิ่มค่าความอดทนและความเพียร  ถ้าเป็นก็อดกริดต้องทำเช่นนี้แน่  นายก็รู้จักใช่ไหม  ก็อดกริดน่ะ"

    ถึงจะเป็นงานกรรมกรจำเจ  แต่อย่างน้อยก็ช่วยเพิ่มค่าสถานะ
    ยิ่งพีคซอร์ดชอบความรู้สึกขณะขุดแร่ด้วยแล้ว
    เขามีความสุขอย่างน่าประหลาดในยามที่ปลายจอบอันแหลมคมกระทบกับผนังหินของเหมือง

    "ทุกคนพักผ่อนเถอะ  ฉันไปก่อน"

    พีคซอร์ดเดินจากพวกพ้องมาตามลำพัง  เขามุ่งหน้าไปยังเหมืองแร่
    เป็นเหมืองที่ใกล้กับชายฝั่งมากที่สุด  อัตราดรอปของแร่ที่นี่มีน้อยกว่าเหมืองอื่น  แต่พีคซอร์ดไม่มีทางเลือกอื่น  เพราะเหมืองที่เหลืออยู่ห่างจากปราการชายฝั่งมากเกินไป

    'การอยู่ในเหมืองที่ใกล้กับจุดรบมากที่สุด  ทำให้เรากลับไปช่วยรบในยามฉุกเฉินได้ทันท่วงที'

    เคร้ง! เคร้ง!

    เหมืองที่มืดสนิท
    พีคซอร์ดจุดคบเพลิงสองถึงสามอัน  จากนั้นก็เริ่มลงมือขุด
    เขาฟาดจอบกระทบผนังและรวบรวมแร่ไปเรื่อยๆ
    พีคซอร์ดไม่รีบร้อน  เพราะการเก็บแร่ไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักของตน
    เขาต้องการเพิ่มค่าความอดทน  และงานกรรมกรคือคำตอบเดียว

[ ค่าความเพียรเพิ่มขึ้น 1 แต้ม ]
[ ค่าความอดทน 1 แต้ม ]
[ ทักษะขุดแร่เพิ่มเป็นขั้นกลางเลเวล 3 ]

    "คุ...!  เจ๋ง!"

    ทำไมถึงได้สนุกขนาดนี้นะ

    แคร้งงงง!  แคร้งงง!

    พีคซอร์ดฉีกยิ้มในยามลงมือขุดแร่ไปเรื่อยๆ

    กึก!

    กึกก!

    "..."

    ณ ส่วนลึกสุดของเหมือง  
    เสียงประหลาดที่บางเบา  ได้ลอยมาจากปลายอุโมง 
    พีคซอร์ดเอียงคอพร้อมกับขมวดคิ้ว

    "นั่นเสียงอะไร"

    ไม่คล้ายกับเสียงลมสักเท่าไร
    มันอันแน่นไปด้วยน้ำหนักของบางสิ่ง  แถมยังมาจากอีกฝั่งของผนัง

    "...หรือว่า"

    ดวงตาพีคซอร์ดพลันลุกวาว

    "ดันเจี้ยนลับ!"

    หากใช่  มันจะเป็นการค้นพบครั้งใหญ่
    พีคซอร์ดจะได้รับรางวัลตอบแทนมากมายถ้าเป็นคนแรกที่ค้นพบดันเจี้ยน
    แถมเขายังมีแผนจะล่อลวงให้มอนสเตอร์โจมตีใส่กองทัพเรือศัตรู

    'ดันเจี้ยนนี้อยู่ใกล้กับสนามรบมาก  หากเราวางแผนรอบคอบ  ฝูงมอนสเตอร์อาจใช้ถ่วงเวลาทหารศัตรู'

    พวกมันอาจมีประโยชน์ไม่มากนัก 
    แต่ก็เพียงพอสำหรับจุดประกายความหวังครั้งใหม่

    อึก!

    พีคซอร์ดทั้งคาดหวังและตึงเครียดในเวลาเดียวกัน
    เขากำจอบสองหัวแน่น  จากนั้นก็เล็งปลายไปยังผนังที่เกิดเสียง

    'สถานที่ลับย่อมมอบผลประโยชน์ให้ผู้ค้นพบสูง'

    พีคซอร์ดอยากเห็นมันเดี๋ยวนี้!
    เขากำจอบแน่นจนเส้นเลือดปูด
    จากนั้นก็ทำท่าทางคล้ายกับตอนก่อนชักดาบ  
    นี่คือโบนัสพิเศษของคลาส  ซึ่งส่งผลให้พีคซอร์ดสามารถใช้อาวุธ  หรือเครื่องมือทุกชนิดโจมตีด้วยท่าชักดาบได้
    พีคซอร์ดได้แรงบันดาลใจมาจากปิอาโร่  ผู้ซึ่งเคยนำอุปกรณ์ทำฟาร์มมาผสานกับวิชาดาบ
    
    "ชักดาบ"    

    ซู่ว!

    จอบสองหัวที่กริดสร้าง  ความคงทนของมันสูงกว่าจอบทั่วไปหลายเท่า  แถมยังแหลมคมมากพอจะใช้เป็นอาวุธ    

    "เขี้ยว"

    ชิ้ง!

    ทันใดนั้น  แสงสว่างได้ลอดรูผนังจากอีกฝั่ง  ส่องมายังมือพีคซอร์ดซึ่งกำลังกำด้ามจอบอยู่บริเวณเอว

    ครืนนนน!

    ผนังฝั่งที่พีคซอร์ดกำลังเล็งขุด  บัดนี้กลับพังครืนลงมาเองอย่างน่าประหลาด
    จากนั้นก็...

    "เอ๋!"

    ด้านหลังเศษผนังที่ร่วงกราว  ชายปริศนาได้ปรากฏตัว
    ชื่อเหนือศีรษะเขียนไว้ว่า 'โซลเยอร์'  เป็นผู้เล่นเหมือนกับพีคซอร์ด

    "..."

    "..."

    ณ ขณะนั้น
    สายตาคนทั้งคู่สอดประสานกัน  ต่างคนต่างมีเครื่องหมายคำถาม

    'ใครกัน'

    เป็นเวลาเพียงชั่วพริบตา
    แต่ทั้งพีคซอร์ดและโซลเยอร์ต่างเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที
    โชคดีที่จอบสองหัวของพีคซอร์ดพุ่งถึงตัวโซลเยอร์ก่อน

    ฉึก!

    "คุ… อ๊ากกกก!"

    เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่
    คนงานเหมืองตรงหน้า  เนื้อตัวเปรอะเปื้อนฝุ่นเลอะเทอะ  
    ในเวลาสงครามเช่นนี้  เหตุใดถึงยังมีคนงานเมืองออกมาทำงานอยู่อีก
    แถมยังเป็นจุดอุโมงลับที่ไม่น่าจะมีใครเข้ามาถึง

    "บ--บ้าจริง"

    ชายที่กำลังจะกลายเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ของอีเทอนัลในอนาคต  
    วีรบุรุษสงครามอย่างตน
    กลับต้องมาตายในสถานที่เช่นนี้งั้นหรือ

    หงึกหงึก

    โซลเยอร์พลันสับสนหนัก  แข้งขาของเขาสั่นระริก
    โลหิตไหลรินจากหน้าผากที่ถูกจอบสองหัวเฉาะ
    เพียงไม่นาน  โซลเยอร์ได้กลายเป็นแสงสีเทาและตายไป
    วิชาชักดาบฉับพลันของพีคซอร์ด  แม้จะใช้เวลาเตรียมตัวนาน  แถมยังมีระยะหน่วงเป็นจุดอ่อน  แต่หากพูดถึงพลังทำลายเพียงอย่างเดียว  มันคือที่สุดของที่สุดทักษะด้านการโจมตี

    แถมนี่ก็ไม่ใช่จอบสองหัวธรรมดา  
    สิ่งที่กริดสร้างขึ้น  วัสดุที่ใช้  มีหรือจะเป็นโลหะทั่วไปดาษดื่น  ความรุนแรงย่อมมากพอที่จะสังหารโซลเยอร์ผู้เล่นเลเวล 250  ท็อป 10,000 ของโลก  ได้ในการโจมตีเดียว
    พลังทำลายและค่าสถานะอันสูงลิบของพีคซอร์ด  ได้ทำให้อีกฝ่ายหมดทางป้องกันโดยสิ้นเชิง

    "ก--แก… เป็นใครกันแน่!"

    หน่วย R77 ต่างหน้าถอดสีเมื่อได้เห็นพวกพ้องตายไปต่อหน้า
    พีคซอร์ดเพิ่งจะเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดเมื่อครู่นี่เอง
    เขาจึงตอบกลับ

    "ฉันคือพีค--  ไม่สิ  เป็นเพียงคนงานเหมืองทั่วไปของเกาะคอร์ก"

    "อะไรนะ"

    ความบังเอิญที่น่าเหลือเชื่อสามารถเกิดขึ้นได้ก็จริง
    แต่เรื่องที่  หนึ่งในหน่วย R77 ถูกจอบเฉาะหัวครั้งเดียวตาย  สิ่งนี้ย่อมไม่ใช่ความบังเอิญแน่  ชายตรงหน้าไม่มีทางเป็นคนงานเหมืองทั่วไป
    ทว่าพวกมันก็ไม่มีเหตุผลมาโต้แย้งคำกล่าวนั้น

    ชิ้ง!

    กลับกัน  บัดนี้ถึงเวลาที่ทักษะของพีคซอร์ดกลับมาพร้อมใช้งานอีกครั้ง  
    และแน่นอนว่า  อาวุธในมือไม่ใช่จอบสองหัวแล้ว  แต่เป็นดาบยาวคู่กายอันคมกริบ
    หน่วย R77 พลันหน้าซีดเป็นไก่ต้มเมื่อเห็นพีคซอร์ดเลื่อนมือไปจับดาบที่เอว

    "หลบเร็ว!"

    สายไปเสียแล้ว
    หน่วย R77 ปล่อยให้พีคซอร์ดมีเวลามากเกินไป

    "สังหารหมู่"

    ฉัวะฉัวะฉัวะฉัวะฉัวะ!
    
    หน่วย R77 สังกัดกองทัพเรืออีเทอนัล 
    หนึ่งในหน่วยเชียวชาญรบที่ถูกฝึกฝนอย่างหนักให้ต่อสู้ได้ทุกสถานการณ์  
    ปัจจุบันถูกพีคซอร์ดสังหารเรียบไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว  
    เหตุการณ์ทำนองนี้  มีน้อยครั้งนักจะเกิดขึ้น
    และเมื่อมันเกิด  กองทัพเรือแทบคลุ้มคลั่ง

• Next
• Previous