จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 939

‘สันตะปาปาลำดับห้างั้นหรือ… บ้าน่า จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง’

สันตะปาปาลำดับห้า ‘ฟรานซ์’ เพราะคำอธิบายจากเซตแสงศักดิ์สิทธิ์ กริดจึงทราบว่าสันตะปาปาผู้นี้สนิทสนมกับแพ็กม่า

และนั่นไม่ใช่ตำนานปลอม แพ็กม่าไม่เพียงเป็นผู้สร้างเซตแสงศักดิ์สิทธิ์และมอบให้แด่ฟรานซ์ เขายังช่วยผนึกศาสตราเทพทั้งสามของโบสถ์ตามคำขอร้องฟรานซ์ด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างฟรานซ์และแพ็กม่าอาจแนบแน่นยิ่งกว่าที่คนทั่วไปทราบ

‘ถ้ายังไม่เสียสติไปก่อน เราไม่มีทางผนึกดวงวิญญาณของเพื่อนไว้ในดาบแน่…’

กริดส่ายศีรษะเล็กน้อยหลังจากครุ่นคิด แพ็กม่าเคยลงมือฆ่าเพื่อนสนิทอย่างบราฮัมมาก่อน ดังนั้น ตนไม่ควรจัดให้แพ็กม่าให้อยู่ในหมวดหมู่บุคคลจิตปรกติ

“คุณคือสันตะปาปาฟรานซ์งั้นหรือ…”

กริดเอ่ยปากถาม เขาภาวนาให้คำตอบออกมาเป็น ‘ไม่ใช่’ กริดหวังลึกๆ ว่าแพ็กม่าจะไม่ใช่คนเลวร้ายไปกว่าที่ตนคิด

แต่น่าเสียดาย คำตอบออกมาเป็น ‘ใช่’

>> น่าทึ่งมากที่เดาออกในครั้งแรก เจ้าคงมีความเกี่ยวข้องกับแพ็กม่าไม่น้อยสินะ หากเข้าใจไม่ผิด เจ้าใช้พลังแพ็กม่าได้ด้วยใช่ไหม

เสียงของดาบศักดิ์สิทธิ์ทั้งสดใสและกังวาน ประหนึ่งเสียงของวัยรุ่นที่กำลังกระตือรือร้น กริดเริ่มขนลุกจากหลากหลายปัจจัย ปัจจัยแรก เขาทึ่งที่แพ็กม่าเลือดเย็นขนาดผนึกดวงวิญญาณเพื่อนสนิทไว้ในดาบ ส่วนอีกหนึ่งปัจจัย เขาทึ่งที่ฟรานซ์ยังคงแจ่มใสแม้จะถูกขังอยู่ในดาบเย็นยะเยียบมานานกว่าร้อยปี

‘คงเพราะนิสัยดั้งเดิมเป็นเช่นนี้… หาใช่จิตใจที่แข็งแกร่ง’

ฟรานซ์น่าจะเป็นคนที่มองโลกในแง่บวกอย่างสุดโต่ง…

ดาบศักดิ์สิทธิ์เริ่มตั้งคำถามกริดที่กำลังยืนตัวแข็งทื่อ

>> เจ้ามาที่นี่เพราะดวงวิญญาณบราฮัมในร่างใช่ไหม

“คุณสัมผัสถึงดวงวิญญาณบราฮัมได้ด้วยหรือ”

>> ในตอนแรก ข้าสัมผัสถึงพลังเวทแทบไม่ได้เลย แต่ข้าก็มั่นใจ เพราะไม่มีดวงวิญญาณใดในโลก สามารถแผ่รังสีความโอหังได้มากเท่านี้อีกแล้ว

ราวกับดาบศักดิ์สิทธิ์กำลังอมยิ้ม สถานการณ์ปัจจุบันกำลังเป็นไปในทิศทางที่กริดต้องการ

“และนั่นคือสาเหตุที่คุณคอยปกป้องที่นี่ใช่ไหม”

>> เดาถูกแล้ว หน้าที่ของข้าคือการปกป้องร่างเนื้อบราฮัม ศพของบราฮัมถูกเก็บรักษาไว้ในก้อนน้ำแข็งใหญ่ใต้สุสานดาบ

ทันใดนั้น บราฮัมได้แผดเสียงอันเกรี้ยวกราดกังวานในหัวกริด

>> ไอ้สุนัขชั่วช้าของรีเบคก้า! มันต้องหาทางยึดร่างฉันอยู่แน่!

‘บราฮัม ใจเย็นก่อน เขาบอกอยู่ว่าคอยปกป้องร่างเนื้อให้’

>> ปกป้องจากฉันน่ะสิ! พวกมันกำลังกีดกันฉันออกจากร่างเนื้อ! เจ้าแพ็กม่านั่นชั่วช้ายิ่งกว่าจอมอสูร! แม้ฉันจะตายไปแล้ว แต่มันก็ยังต้องการทรมานให้ถึงที่สุด!

“…”

โทสะและความกังวลของบราฮัมมีปริมาณมากเกินไป เศษเสี้ยวดวงวิญญาณที่ลีบเล็กและอ่อนแอ อาจทนรับภาวะทางอารมณ์ระดับนี้ไม่ไหว กริดต้องรีบทำภารกิจให้เสร็จก่อนจะเกิดเหตุการณ์เลวร้าย ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปหาดาบศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็ตรวจสอบด้วยเนตรแพ็กม่า

<ดาบปกป้องสุสาน>

เกรด : เลเจนดารี

ความคงทน :???

พลังโจมตี : 8,395

พลังศักดิ์สิทธิ์ :???

พลังป้องกัน : 2,029

* มีอีโก้ของดวงวิญญาณเกรดเลเจนดารีบรรจุอยู่ด้านใน

*???

*???

* ได้รับทักษะติดตัว ‘สันตะปาปาผู้เสื่อมศรัทธา’

…

…

ผลงานในช่วงสุดท้ายของ ‘แพ็กม่า’ ช่างตีเหล็กในตำนาน ดาบเล่มนี้นับเป็นสมบัติของมวลมนุษย์ ที่จะถูกจารึกในประวัติศาสตร์ไปอีกหลายร้อยหลายพันปี

ภายในดาบปกป้องสุสานมีดวงวิญญาณของ ‘ฟรานซ์’ อดีตสันตะปาปาลำดับห้าผนึกอยู่

* เป็นไอเท็มที่ไม่สามารถใช้งานได้

‘ผลงานในปีสุดท้ายของแพ็กม่า…’

ผลงานของแพ็กม่าถูกแบ่งออกเป็นหลายช่วง ผลงานช่วงต้นจะมีประสิทธิภาพด้อยกว่าฝีมือปัจจุบันของกริด ส่วนผลงานช่วงกลางจะเทียบเท่าหรืออาจดีกว่ากริดเล็กน้อย แต่ผลงานในช่วงสุดท้ายนั้นต่างออกไป มันคือที่สุดของที่สุด เป็นผลงานที่กริดยากจะเอื้อมถึง แม้เขาจะถูกยอมรับจากเทพเฮ็กเซเทียแล้วก็ตาม

“ได้โปรดนำทางผมไปหาร่างเนื้อบราฮัมด้วย”

กริดเอ่ยปากขอร้องอย่างสุภาพ ถึงเขาจะไม่ทราบว่า ฟรานซ์กลายมาเป็นดวงวิญญาณในดาบได้อย่างไร และเกิดจากความตั้งใจหรือบีบบังคับ แต่เรื่องนั้นยังไม่สำคัญ เขาต้องรีบหาศพบราฮัมเป็นอันดับแรก

แต่ผิดคาด ดาบศักดิ์สิทธิ์ไม่ยอมให้ความร่วมมือ

>> บอกไปแล้วไม่ใช่หรือ หน้าที่ของฉันคือการปกป้องร่างเนื้อบราฮัมจากผู้บุกรุก จะปล่อยให้เจ้าเข้าไปด้านในได้อย่างไร

“ผู้บุกรุกงั้นหรือ…”

กริดขมวดคิ้ว

ดาบศักดิ์สิทธิ์รู้อยู่แล้วไม่ใช่รึไง ว่าตนมีความเกี่ยวข้องกับแพ็กม่า แถมยังมีดวงวิญญาณบราฮัมสิงอยู่ในร่าง แล้วเหตุใดถึงยังบอกว่ากริดเป็นผู้บุกรุกอีก

ชายหนุ่มหรี่ตาลงพลางแนะนำตัวอย่างนอบน้อม

“ผมคือผู้สืบทอดพลังบางส่วนจากแพ็กม่า และยังเป็นผู้ครอบครองดวงวิญญาณบราฮัมด้วย เหตุใดคุณถึงปฏิบัติราวกับผมเป็นผู้บุกรุก ผมคือบุคคลเดียวในโลกที่สมควรได้รับสิทธิ์เข้าดันเจี้ยนเยือกแข็งไม่ใช่หรือ”

>> เจ้ามีพลังแพ็กม่า ไม่ได้แปลว่าเจ้ายึดถือเจตจำนงของเขา เจ้าครอบครองดวงวิญญาณบราฮัมก็จริง แต่ข้าย่อมไม่ทราบว่า เป็นเพราะเจ้ามีเจตนาปกป้อง หรือเพราะกักขังไว้เป็นเครื่องต่อรอง

[ภารกิจใหม่ถูกสร้างขึ้น]

<จงพิสูจน์>

★ภารกิจลับ★

จงผ่านบททดสอบของดาบปกป้องสุสาน

เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : ผ่านบททดสอบ

รางวัลสำเร็จภารกิจ : ได้รับสิทธิ์เข้าดันเจี้ยนเยือกแข็ง

‘บททดสอบ…’

ดาบบัดซบเล่มนี้มีพลังโจมตีมากกว่าแปดพันหน่วย มันคือผลงานที่แพ็กม่าสร้างขึ้นในช่วงสุดท้ายของชีวิต แถมยังมีดวงวิญญาณอดีตสันตะปาปาผนึกอยู่

กริดจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตนนี้ให้ชนะได้อย่างไร เขากำลังเผชิญหายนะอีกแล้วหรือ

‘ช่างแม่งสิ เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว’

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่พลางชักดาบอัสนีฯ

>> เอาล่ะ! บททดสอบข้อแรก! เป้าหมายของแพ็กม่าคืออะไร

“เอ๋… ส…สันติสุขของโลก”

>> ปิ๊งป่อง! ถูกต้อง!

“…”

>> ข้อที่สอง! แพ็กม่ายึดถือหลักการใดเป็นสำคัญมาตลอด

“ต…ตีเหล็กเพื่อมวลมนุษย์”

>> ปิ๊งป่อง! ถูกต้อง! ข้อที่สาม ตัวตนที่แท้จริงของบราฮัมคืออะไร

‘ตัวตนที่แท้จริงของบราฮัม…’

กริดผงะเล็กน้อยกับคำถาม เขาเริ่มสงบสติอารมณ์ พร้อมกับเปล่งคำตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเฉกเช่นแววตา

“บราฮัมคือแวมไพร์ มนุษย์ และมหาจอมเวทในตำนาน เขาถูกยกย่องให้เป็นดยุคแห่งปัญญาทั้งที่ยังไม่ค้นพบสัจธรรมของโลก”

ไม่เพียงเท่านั้น…

“บราฮัมเกลียดชังยาธาน เทพที่ขับไล่และสาปมารดาของตน แถมยังเป็นบุคคลน่าสงสารที่ถูกเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง”

>> นี่นาย…

ดวงวิญญาณบราฮัมเริ่มสั่นวูบวาบ เขาสัมผัสได้ถึงจิตใจที่ไม่สั่นคลอนของกริด อารมณ์ที่กริดแสดงเมื่อครู่ ไม่ใช่ความเห็นใจหรือสงสาร หากแต่เป็นความเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงปูมหลังและความเป็นมาของบราฮัม

บางที โลกนี้อาจมีเพียงกริดที่เข้าถึงทั้งหมดโดยสมบูรณ์

>> ยอดเยี่ยมมาก เป็นคำตอบที่ดี

เสียงของดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เคยสดใสและกระตือรือร้น ยามนี้เริ่มสงบท่าทีลงจากตอนแรก

>> เอาล่ะ คำถามสุดท้าย เจ้าให้อภัยการกระทำของแพ็กม่าหรือไม่

เห… ดวงวิญญาณของดาบเล่มนี้ มันแตกต่างไปจากเดิมหน่อยรึเปล่านะ

กริดฉงนเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบคำถามอย่างซื่อตรง

“ฉันเข้าใจหัวอกแพ็กม่า แต่ไม่คิดว่าการกระทำของเขาถูกต้อง ฉันไม่มีวันทรยศพวกพ้องเด็ดขาด”

>> อย่างนั้นหรือ…

ไม่ผิดแน่ อารมณ์ของดาบเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ดาบศักดิ์สิทธิ์อ่อนโยนขึ้นกลางคันอย่างน่าประหลาด

ใบดาบเริ่มหมุนจากซ้ายไปขวาสองครั้ง จากนั่นก็ปักจมดินลึกลงกว่าเดิม ทุ่งโล่งของสุสานดาบเริ่มก่อตัวเป็นลักษณะของเนินเขา ดูคล้ายกับหลุมฝังศพขนาดใหญ่ของใครบางคน ด้านล่างสุดของเนินคือประตูเหล็กที่กำลังปิดสนิทแน่นหนา

รูปลักษณ์ที่แท้จริงของสุสานดาบ ซึ่งคณะสำรวจสกังค์มิอาจค้นพบแม้จะใช้เวลานานกว่าครึ่งปี

แต่ภายในไม่กี่วินาที กริดสามารถทำให้มันปรากฏออกมาได้

>> บราฮัมเอ๋ย ข้าไม่ได้ยินเสียงเจ้าเลย เจ้าได้ยินเสียงข้ารึเปล่า

ประตูเหล็กเปิดออกอย่างเงียบงัน ไอเย็นแผ่ออกจากช่องว่างประตูจนพื้นเนินเขาเริ่มจับตัวเป็นน้ำแข็ง

[★ภารกิจลับ★ ‘จงพิสูจน์’ สำเร็จ]

ดาบศักดิ์สิทธิ์บอกเล่าความจริง

>> บราฮัม แพ็กม่าเสียใจที่ทรยศและทำร้ายเจ้า หลังจากปกป้องหมู่เกาะเบเฮ็นจากจอมอสูรสำเร็จ แพ็กม่ารีบเดินทางมายังสุสานดาบทันที มันคือสุสานที่เขาฝังร่างของเจ้าไว้ในน้ำแข็ง แพ็กม่ามั่นใจว่าเจ้าจะคืนชีพใหม่ได้อีกครั้ง เขาจึงพยายามปกป้องร่างเนื้อของเจ้าอย่างสุดความสามารถ ถึงขั้นอัญเชิญดวงวิญญาณข้าออกมาและขอร้องให้ช่วยปกป้องสุสาน

>> หุบปาก… หุบปาก! หุบปากไปซะ!!

>> แพ็กม่าไม่ได้ทำไปเพราะหวังจะได้รับการอภัย เขาทราบดีว่า บาปที่ก่อไว้กับเจ้ารุนแรงเกินกว่าจะอภัยให้กันได้ เขาทำลงไปเพราะต้องการบรรเทาจิตใจที่สกปรกและดำมืดของตัวเอง

>> หุบปาก!!

>> จงลงไปตรวจสอบร่างเนื้อของเจ้าให้เต็มสองตา ข้าหวังว่า เจ้าจะคืนชีพสำเร็จในสักวัน แล้วขุมนรก แมรี่·โรส อาณาจักรฮวาน รวมถึงปมขัดแย้งของเหล่าเทพ… ปัญหาที่แพ็กม่ามิอาจแก้ไขได้ บางทีหากเป็นเจ้า…

>> พอได้แล้ว!!

“บราฮัม…”

กริดกุมหน้าอกตัวเองด้วยสีหน้าเจ็บแปลบ ดวงวิญญาณของบราฮัมกำลังอารมณ์รุนแรงเกรี้ยวกราด ชายหนุ่มกังวลว่ามันอาจสลายไปต่อหน้าต่อตา

>> ผู้สืบทอดแพ็กม่าเอ๋ย…

ดาบศักดิ์สิทธิ์ทิ้งท้าย

>> ท่าทีที่เจ้ามีต่อบราฮัม ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าเจ้าไม่เหมือนกับแพ็กม่า ข้าขออวยพรให้เจ้าประสบความสำเร็จ เอาล่ะ รีบเข้าไปในดันเจี้ยนได้แล้ว ประตูกำลังจะปิดลงในไม่ช้า

“ไว้พบกันใหม่”

>> แน่นอน ข้าจะปกป้องสุสานแห่งนี้จนกว่าบราฮัมจะคืนชีพ เจ้ากลับมาหาข้าได้ทุกเมื่อ

นี่คือ ‘กรรม’ —กรรมของสันตะปาปาผู้โง่เขลา สันตะปาปาที่บังอาจลดทอนพลังบุตรีแห่งรีเบคก้าโดยการผนึกศาสตราเทพ แทนที่จะมองพวกหล่อนเป็นเพียงเครื่องจักรสังหาร

ฟรานซ์ บุรุษที่กลายเป็นดาบเย็นยะเยียบมานานหลายร้อยปี เขาไม่เคยนึกเสียใจเลยสักครั้ง ที่ขอร้องให้แพ็กม่าผนึกสามศาสตราเทพของโบสถ์

เมื่อกริดย่างกรายลงไปด้านล่าง ประตูดันเจี้ยนเยือกแข็งถูกปิดลงอย่างสมบูรณ์ เนินเขาสุสานกลับไปเป็นทุ่งโล่งที่มีดาบ 4,179 เล่มเสียบปักอีกครั้ง

***

เหตุใดภาษามนุษย์ถึงได้กระจอกนัก…

นี่คือความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวกริดหลังจากเขาเห็นใบหน้าของบุรุษผมขาวที่ถูกแช่ในก้อนน้ำแข็ง

ด้วยสติปัญญาและความรู้ทางภาษาอันน้อยนิด กริดไม่สามารถหาคำใดมาบรรยายความสง่างามและสมบูรณ์แบบของบราฮัมได้

ดวงวิญญาณบราฮัมเริ่มใจเย็นลง

>> ยังปลอดภัยดี…

“ดีใจด้วยนะ”

>> หลังจากได้เห็นตัวเองอีกครั้ง ฉันก็ยิ่งมั่นใจว่า ใบหน้าแสนอัปลักษณ์ของนายไม่ต่างไปจากหมึกกล้วยมากนัก

“…”

ด้วยความสัตย์จริง กริดไม่คิดปฏิเสธแม้แต่น้อย เขารู้สึกเหมือนเป็นคำชมมากกว่า

หากเทียบกับร่างเนื้อบราฮัมที่ถูกแช่แข็ง กริดไม่เหมือนหมึกกล้วยเลยสักนิด การเรียกเขาว่าเป็นหมึกกล้วย ถือเป็นคำชมอันใหญ่หลวงที่สมควรน้อมรับอย่างเต็มใจ

(*หมึกกล้วย — สแลงภาษาเกาหลีใต้ หมายถึงคนหน้าตาไม่ดี)

[★ภารกิจลับ ★ ‘คำขอร้องของบราฮัม’ สำเร็จ]

[ค่าสติปัญญาเพิ่มขึ้น 50 แต้ม]

[ขณะดวงวิญญาณของบราฮัมอยู่ในสถานะ ‘ไร้พลัง’ ท่านไม่สามารถเรียนเวทมนตร์ชนิดใหม่ได้]

[ภารกิจลับต่อเนื่องถูกสร้างขึ้น]

[ความปรารถนาของแพ็กม่า]

★ภารกิจลับ★

สาเหตุที่แพ็กม่าทิ้งหนังสือหายากไว้ในทวีปตะวันตก เพราะเขาต้องการชดเชยบาปที่เคยก่อไว้กับเพื่อนสนิท

บราฮัมย่อมทราบถึงคุณค่าของพาเฟรเนี่ยม เขาจะออกตามหาตัวผู้สืบทอดแพ็กม่าอย่างแน่นอน เพื่อไหว้วานให้สร้างภาชนะสำหรับบรรจุดวงวิญญาณ

แพ็กม่าดีใจมากที่ท่านนำพาบราฮัมมาถึงที่นี่สำเร็จ เขามีของขวัญเตรียมไว้ให้ท่าน

[★ภารกิจลับ★ ‘ความปรารถนาของแพ็กม่า’ สำเร็จ]

[ท่านได้รับทักษะลับ ‘สร้างแร่’]

>> กริด

“ว่าไง”

>> ฉันไม่มีวันอภัยให้แพ็กม่าเด็ดขาด ฉันขอสาบานว่าจะโกรธแค้นมันไปชั่วชีวิต ต่อให้ได้พบกันอีกในขุมนรก ฉันก็จะฆ่ามันด้วยมือคู่นี้!

“ตามใจนายเลย”

‘นั่นอาจเป็นสิ่งที่แพ็กม่าต้องการก็ได้’

กริดกลืนประโยคหลังลงคอไป…

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,332

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous