จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 955

[ผู้พิทักษ์ทิศเหนือเสียชีวิต]

[ดวงวิญญาณสีเทาที่กระจัดกระจายได้กล่าวขอโทษกับท่าน]

[ประตูทิศเหนือถูกทำลาย ขวัญกำลังใจผู้บุกรุกกำลังฮึกเหิม]

“…ผิดคาด”

กริดแสดงสีหน้าประหลาดใจขณะเปิดหน้าต่างร้านค้าชื่อเสียง

เขาไม่ได้ประหลาดใจที่ประตูแรกพังลงภายใน 37 นาที นี่คือระยะเวลาที่อยู่ในการคำนวณ

แต่กริดประหลาดใจที่ประตูฝั่งโนลล์ถูกทำลายเป็นลำดับแรก

‘ไม่คิดว่าโนลล์จะแพ้ก่อนใคร’

ก่อนงานแข่งนานาชาติเริ่มขึ้น กริดได้สร้างวัลฮัลล่าแห่งความเชื่อมั่นอันแรงกล้าให้โนลล์

ชุดเกราะเกรดมิธที่มีพื้นฐานจากวัลฮัลล่าแห่งห้วงอาทรชั่วนิรันดร์ กริดได้ใส่ออปชันมากมายที่คล้ายคลึง ทั้งเพิ่มประสิทธิภาพฟื้นฟูพลังชีวิต ลดความเสียหาย และเพิ่มค่าพลังป้องกันเมื่อเผชิญกับศัตรูจำนวนมาก (สูงสุด 100 เป้าหมาย)

โนลล์ถึกทนเป็นอันดับหนึ่งจากบรรดาสี่ราชันสวรรค์อย่างไร้ข้อกังขา แต่เขากลับเป็นคนแรกที่ล้มลง

‘ทั้งที่มีสมญานามนั้นอยู่…’

เมื่อพลังชีวิตต่ำกว่า 10% โนลล์จะทำทุกสิ่งเพื่อเอาตัวรอดโดยไม่สนผลที่ตามมา

แม้กระทั่งสมญานามที่กริดแสนพึงพอใจก็ไม่ช่วยให้โนลล์รอดชีวิตงั้นหรือ

กริดตกใจมากที่โนลล์เสียท่าคนเป็นแรก ชายหนุ่มพลันจินตนาการถึงเรื่องร้ายที่อาจเกิดขึ้น

“ศรเวท”

เมื่อระยะหน่วงของเวทตั้งเวลามาถึง กริดจะนำไม้เท้าบีเลียลมาสวมและตั้งเวลาเวทมนตร์

“ปราการปักหลักคงเป็นผลเสียมากกว่าดีสินะ”

ทักษะติดตัวของวัลฮัลล่าฯ ที่โนลล์สวม—ปราการปักหลัก

ความเสียหายจะถูกสะท้อนกลับรอบตัวโนลล์เมื่อค่าความคงทนของชุดเกราะลดลงถึงจุดหนึ่ง หากอยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสม ทักษะติดตัวชนิดนี้จะมีประโยชน์กว่า ‘ปราการเคลื่อนที่’ ของวัลฮัลล่าฯ ที่ข่านสร้างหลายเท่า

แต่ข้อเสียคือ หากทักษะแสดงผล ผู้สวมจะไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ชั่วขณะ ปัจจัยนี้อาจฉุดรั้งการหนีของโนลล์ไว้

‘ยิ่งไปกว่านั้น จิสึกะกับดาเมี่ยนคงอยู่ในกลุ่มที่บุกโจมตีประตูทิศเหนือ’

จากบรรดาแรงเกอร์ที่กริดรู้จัก คนเดียวในโลกที่สร้างความเสียหายได้รุนแรงและต่อเนื่องคือจิสึกะ ถ้าหล่อนมีดาเมี่ยนค่อยบัฟพลังโจมตี เกรงว่าแม้แต่โนลล์ก็มิอาจกัดฟันยื้อได้นานนัก

“ตั้งเวลา·ศรเวท”

หลังจากใช้ทักษะ กริดชำเลืองมองร้านค้าชื่อเสียง หัวใจของเขามิได้ถูกสั่นคลอนจากความตายของโนลล์

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้อยคำเหลวไหลอย่าง ‘ฉันขอโทษ’ ที่ข้อความระบบแจ้งขึ้น

สิ่งนี้ยิ่งยืนยันได้ชัดเจนว่า โคโบลด์ที่เสียชีวิตลงไปคือโนลล์ตัวปลอม

‘ฉันขอโทษงั้นหรือ… พวกทีมปฏิบัติการยังไม่รู้จักโนลล์ดีพอ’

โนลล์คือแวมไพร์วัยเยาว์ที่ต้องการเป็นอิสระและศึกษาโลกกว้าง หากเป็นโนลล์ตัวจริง หมอนั่นจะต้องโกรธแค้นและสาปแช่งกริดมากกว่าขอโทษ

ทำไมนายถึงไม่มาช่วย! ทำไมนายถึงปล่อยให้ฉันเผชิญความอับอายตามลำพัง!

ใช่แล้ว สี่ราชันสวรรค์คัดลอกมาเพียงรูปลักษณ์ ทักษะ และไอเท็ม ไม่มีส่วนอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง

คงเป็นการสิ้นเปลืองความรู้สึกโดยใช่เหตุหากทีมงานบรรจุอารมณ์เสมือนจริงให้กับ NPC ที่มีชะตากรรมต้องตาย

กระนั้น… ชายหนุ่มพยายามข่มความเจ็บปวด

“…”

แต่เขาทำไม่สำเร็จ

ความขุ่นเคืองใจกำลังสุมในอก ประหนึ่งของเหลวหนืดที่ล้างเท่าไรก็ไม่หมด

กริดกำลังโมโหตัวเอง ความตายของโนลล์มาเร็วกว่าที่คาดไว้ กริดเริ่มเสียสมาธิและหันไปครุ่นคิดถึงไอเท็มที่ตนสร้างให้โนลล์เมื่อไม่กี่วันก่อน

‘บ้าจริง…’

ไม่เหมือนกับผู้เล่น NPC นั้นมีเพียงชีวิตเดียว

กริดรักและเป็นห่วง NPC ทุกคน เขายอมตายได้นับสิบครั้งเพื่อแลกกับความตายของ NPC ในการปกครอง

‘ทำไมวัลฮัลล่าถึงมีทักษะแบบนั้น…’

ปัจจุบัน โนลล์ที่กริดเป็นกังวลกำลังปกป้องเมืองแวมไพร์ตามลำพัง

ถ้ามีใครบุกรุกเมืองแวมไพร์ตอนนี้ และถ้าโนลล์ฝากชีวิตไว้กับชุดเกราะที่กริดสร้าง…

มันจะกลายเป็นยาพิษที่นำพาโนลล์ไปสู่ความตาย

“ได้โปรดอย่าเกิดอะไรขึ้นกับโนลล์…”

ร่างกายชายหนุ่มพลันสั่นระริกในยามนึกถึงข่านผู้ล่วงลับ แขนข้างขวาที่กำลังทุบค้อนพลันส่องแสงสีขาวเพื่อร่ายศรเวทตั้งเวลา

ทันใดนั้น ข้อความระบบใหม่ปรากฏ

[ผู้พิทักษ์ประตูทิศใต้ล้มลงท่ามกลางคูเมืองหน้าประตูปราสาท]

[เศษเสี้ยวดวงวิญญาณสีเทากล่าวขอโทษกับท่าน]

[ประตูทิศใต้ถูกยึดครอง เสียงคำรามของผู้บุกรุกดังกังวานทั่วสนามรบ]

เก้านาทีพอดิบพอดีหลังจากประตูทิศเหนือถูกยึดครอง เหยื่อรายที่สองคือ ‘วิน’ ร่างโคลนของอัสโมเฟล

กริดมิได้สั่นคลอน

นี่คือคำสาปที่พระรองตลอดกาลถูกครอบงำตลอดหลายปีที่ผ่านมา กริดพอจะคาดเดาความตายของอัสโมเฟลได้

ร่างกายและจิตใจอัสโมเฟลถูกความสำนึกผิดกัดกินจนฝังรากลึกจนยากถอนออก เขาเอาแต่ฝึกฝนและขัดเกลาวิชาดาบต้องห้ามเพียงเพื่อล้างแค้นจักรพรรดินีแมรี่

‘อัสโมเฟลไม่ถนัดสู้กับศัตรูจำนวนมากตามลำพัง’

หากเทียบกับราชันสวรรค์ที่เหลือ อัสโมเฟลมีความบกพร่องมากที่สุด

ไม่เหมือนปิอาโร่และเมอร์เซเดส ชายคนนี้ไม่ใช่ตำนาน หรือมิได้มีชาติกำเนิดเป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงเหมือนโนลล์

แถมเปลวเพลิงอันร้อนแรงที่อัสโมเฟลใช้ยังเป็นดาบสองคม มันจะแผดเผาแม้กระทั่งตัวอัสโมเฟลเอง

ด้วยความที่เป็นตัวตนสามัญ ในสภาพถูกลดค่าสถานะ 30% เขาย่อมมิอาจรับมือแรงเกอร์หนึ่งร้อยคนไหว

[สินค้าที่ท่านเลือกมีราคา 999 แต้มชื่อเสียง กรุณายืนยัน]

ผ่านมานานหลายเดือนนับตั้งแต่กริดตอบรับคำเชิญให้รับบทราชาอสูร เขาทุ่มเทและพยายามอย่างหนักเพื่อเพิ่มเปอร์เซ็นต์คว้าชัยให้มากที่สุด

ไม่เพียงทำภารกิจมากมายไปพร้อมกับการอัพเกรดไอเท็มสี่ราชันสวรรค์ กริดยังศึกษาจุดอ่อนจุดแข็งและไพ่ตายที่ตนมีอย่างละเอียดทุกซอกมุม

หนึ่งในนั้นคือร้านค้าชื่อเสียง

ร้านค้าชื่อเสียงมีสินค้าวางขายหลายชนิด ทั้งอาหาร โอสถ หนังสือทักษะ ตำราเวทมนตร์ กล่องสุ่มไอเท็ม กล่องสุ่มสัตว์เลี้ยง แร่หายาก อัญมณี วัตถุดิบประกอบอาหาร และอีกมากมาย

เป็นร้านค้าหรูหราที่สนองความต้องการของผู้เล่นได้ดี สินค้าประเภทสุ่มบางชิ้นจะรับประกันเกรดขั้นต่ำของไอเท็ม แต่แลกมากับราคาที่สูงขึ้น

ในตอนแรก กริดมีแผนจะซื้อลูกกวาดที่เพิ่มค่าสถานะทุกชนิด 30% ชั่วคราว

บัฟลูกกวาดอยู่ได้นานห้านาที และผู้เล่นหนึ่งคนสามารถซื้อลูกกวาดได้เพียงห้าชิ้นตลอดชั่วชีวิต หมายความว่ากริดจะต่อสู้ในโหมดทรงพลังได้นานถึง 25 นาที

แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ เขาเริ่มเล็งเห็นว่านี่ไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด สิ่งที่กริดกำลังสนใจคือไอเท็มซึ่งมีราคาต่ำสุดในร้านค้าชื่อเสียง

เสี่ยงดวง 999 แต้ม

[สุ่ม! สุ่ม! สุ่มทุกอย่าง!]

เครื่องสุ่มของรางวัล

ด้วยราคา 999 แต้มชื่อเสียง ท่านสามารถได้รับไอเท็มหลากหลายชนิดในรูปแบบการสุ่ม

* ไอเท็มตามเทศกาลไม่สามารถสุ่มขึ้นมาได้

* มีโอกาสปานกลางที่จะได้รับโพชั่นบัฟค่าประสบการณ์

ราคา : 999 แต้มชื่อเสียง

หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือ เป็นการเสี่ยงดวงควานหาไอเท็มมูลค่าสูงในราคาถูก

ชายหนุ่มยังคงจดจำอดีตได้แม่นยำ เขาเคยเสี่ยงดวงกับเครื่องสุ่มบัดซบเพื่อหวังได้รับโพชั่นบัฟค่าประสบการณ์ แต่สิ่งที่ตอบแทนกลับเป็น ‘ปิ่นปักผมงดงาม’ และ ‘เนื้อเสียบไม้ย่างที่อร่อยที่สุดในโลก’

แต่มีเรื่องน่าประหลาดอยู่ จากหนึ่งในสองไอเท็มที่สุ่มได้ เนื้อเสียบไม้นั้นไม่มีวางขายภายในร้านค้าชื่อเสียงอย่างที่ควรจะเป็น

มันไม่ควรถูกสุ่มได้จากเครื่องสุ่ม

ทว่า กริดในอดีตมิได้เอะใจ เขาเอาแต่โมโหจนสติแทบขาดผึ่งหลังจากได้รับไอเท็มขยะ

‘เมื่อลองไตร่ตรองให้ดี…’

กริดผุดทฤษฎีใหม่ขึ้น เขาเชื่อว่า เครื่องสุ่มบัดซบจะทำการสุ่มไอเท็มที่วางขายใน ‘ร้านค้าพิเศษ’ ทั่วทุกมุมโลกซาทิสฟาย

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำอธิบายสำหรับเนื้อเสียบไม้ ชายหนุ่มมั่นใจว่าซาทิสฟายปลอดบั๊ก หากสิ่งใดเกิดขึ้นอย่างไร้เหตุผล นั่นเป็นเพราะเขายังไม่เข้าใจมันดีพอ

“หืม…”

หรือต่อให้เดาถูก แต่กริดก็เชื่อว่าโอกาสได้รับ ‘ไอเท็มน่าสนใจ’ มีค่อนข้างต่ำ

เขาเริ่มชั่งน้ำหนักระหว่างการสุ่ม 999 แต้มกับการซื้อลูกกวาดและตำราเวทมนตร์ให้เป็นเรื่องเป็นราว

แต่ท้ายที่สุด กริดได้ข้อสรุปภายในเวลาไม่นาน หากต้องการประสบความสำเร็จ ความเสี่ยงคือของคู่กันเสมอ

แถมในปัจจุบัน ตนยังมีค่าความโชคดีที่สูงถึง 631 แต้ม เขาเคยคิดอยู่บ่อยครั้ง ว่าจะเปลี่ยนชื่อตัวเองให้เป็น ‘ราชาโชคลาภ’

‘ถ้าจำไม่ผิด ร้านค้าสายหมอกมีโอสถ หนังสือทักษะ กับม้วนคาถาวางขายสินะ’

กริดมั่นใจว่าต้องมีร้านค้าพิเศษที่เขาไม่รู้จักซ่อนอยู่อีก และร้านเหล่านั้นต้องขายไอเท็มมูลค่าสูงลิบเหนือจินตนาการ

‘ขอสักชิ้นสองชิ้นก็พอ’

ก่อนอื่น ชายหนุ่มต้องยืนยันให้ได้ว่าทฤษฎีของตนเป็นจริง เครื่องสุ่มชนิดนี้จะดึงสินค้าราคาสูงจากร้านพิเศษทั่วโลกมามอบให้

แต่ไหนแต่ไรมา แต้มชื่อเสียงคือหนึ่งในสิ่งที่กริดหาโอกาสใช้ได้ยาก นับตั้งแต่การตะลุยเมืองแวมไพร์ในคราวก่อน เขาก็สั่งสมแต้มชื่อเสียงมาตลอดโดยไม่กล้าใช้มัน

แต่ตอนนี้คือโอกาสสำคัญที่ต้องผลาญให้หมดเกลี้ยง ต่อให้ผลลัพธ์ออกมาพังพินาศ แต่จะไม่ส่งผลกระทบต่อการแข่งราชาอสูรมากนัก กริดเตรียมการสำหรับศึกราชาอสูรไว้เรียบร้อยแล้ว ไอเท็มจากร้านค้าชื่อเสียงเป็นเพียงผลโบนัสเสริม

ไม่ว่าผลลัพธ์ออกมาดีหรือร้าย แต่จะไม่กระทบต่อการแข่งอย่างแน่นอน

ชายหนุ่มกดปุ่มสุ่มด้วยสีหน้าแสนมั่นใจ

[ค่าชื่อเสียง 999 แต้มถูกใช้ไปกับเครื่อง ‘สุ่ม! สุ่ม! สุ่มทุกอย่าง!’]

[ท่านเหลือค่าชื่อเสียงระดับทวีป 219,540 แต้ม]

[…!!]

[ค่าความโชคดีของท่านนำพาไปสู่ผลลัพธ์เชิงบวก!]

[ท่านได้รับไอเท็ม ‘ม้วนคาถาสร้างไอเท็มเสร็จทันที’]

“...”

เอ่อ… อ่านไม่ผิดใช่ไหม?

กริดเหม่อลอยไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตรวจสอบรายละเอียดไอเท็มซ้ำอีกครั้ง

“…ค*ย”

เอาแต้มไปซื้อลูกกวาดกับตำราเวทมนตร์ก็ได้… ชายหนุ่มสลัดความตั้งใจทิ้งจนหมดสิ้น

***

『หลังจากที่ทุกคนดิ้นรนอย่างยาวนานและยากลำบาก ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วครับ!! 』

『ผู้เล่นทั้ง 400 คนยึดครองประตูทุกทิศสำเร็จแล้วครับ!! 』

『เป็นภาพที่งดงามมากครับ การร่วมมือกันระหว่างแรงเกอร์ที่มีเชื้อชาติแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง』

『ต้องขอบคุณซาทิสฟายที่ทำให้มวลมนุษย์รวมใจเป็นหนึ่งสำเร็จ…! เจ๋งเป้ง! 』

พิธีกรจากแต่ละประเทศต่างปลุกเร้าบรรยากาศอย่างตื่นเต้น ผู้ชมทั่วโลกกำลังโห่ร้องยินดีประหนึ่งมวลมนุษย์รอดพ้นภัยพิบัติ

ศึกแรกและศึกที่สองใช้เวลารวมกันทั้งสิ้น 1 ชั่วโมงกับอีก 40 นาที นับเป็นภาพการต่อสู้ที่งดงามและยิ่งใหญ่ยากจะหาสิ่งใดเปรียบ

จะไม่มีใครลืมเลือนเรื่องราวความประทับใจในวันนี้ มันได้สลักลึกลงในจิตวิญญาณทุกคนที่ได้รับชม

『เหลือเพียงราชาอสูรแล้วครับ! 』

『ราชาอสูรแข็งแกร่งมาก ด้วยพลังที่แสดงให้พวกเราเห็นในรอบเรียกน้ำย่อย ผมจินตนาการไม่ออกว่ามันจะพ่ายแพ้ผู้เล่นได้อย่างไร』

『งั้นหรือครับ แต่ผมกลับคิดว่าบรรยากาศฝ่ายมนุษย์เริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น』

『ถูกต้องครับ วีรบุรุษของพวกเราทุกคนจะรวมใจเป็นหนึ่งอีกครั้ง พวกเขาเปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรที่พึ่งพาซึ่งกันและกัน』

『ใช่แล้วครับ! วีรบุรุษทั้ง 400 คนต้องเอาชนะราชาอสูรได้แน่! 』

ผู้บรรยากาศมิอาจเก็บซ่อนสีหน้าสุดตื่นเต้นไว้ได้ ในสายตาของพวกมัน แรงเกอร์ทั้ง 400 คนล้วนเป็นวีรบุรุษตัวจริงเสียงจริง

ผู้ชมทางบ้านและในสนามต่างก็คิดแบบเดียวกัน แรงเกอร์เหล่านี้เป็นถึงหัวกะทิที่คัดสรรจากมาจากผู้เล่นกว่าสองพันล้าน

คนทั่วโลกถูกปลุกระดมไปในทิศทางเดียว พวกเขาไม่ต้องการให้ฝ่ายแรงเกอร์พ่ายแพ้ ศัตรูเป็นเพียงปัญญาประดิษฐ์ไร้หัวใจ หาใช่มนุษย์ กองเชียร์ย่อมไม่ต้องการให้ตัวแทนประเทศของตน ตัวแทนมวลมนุษย์ ต้องพ่ายแพ้แก่มอนสเตอร์ที่ SA กรุปสร้างขึ้น

[หลังจากทุกประตูถูกยึดครอง เส้นทางที่นำไปสู่ห้องราชาอสูรได้เปิดออก]

ครอเกล คริส จิสึกะ ดาเมี่ยน ซีบาล เฮสเตอร์ รวมถึงพีคซอร์ด คนเหล่านี้คือแม่ทัพบัญชาการจากแต่ละกลุ่ม พวกเขาเดินนำลูกทีมย่างกรายเข้าสู่ปราสาทราชาอสูรด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

ทางเดินจากประตูทั้งสี่ทิศได้บรรจบลงที่จุดหมายเดียวกัน …ประตูท้องพระโรงใหญ่ที่มีราชาอสูรรออยู่ด้านใน

“…”

ไม่มีผู้ใดกล้าบุ่มบ่ามเปิดประตูเข้าไป

เสียงดนตรีสุดหดหู่และน่าสะพรึงกลัวกำลังดังแว่วจากด้านในเป็นระยะ ท่วงทำนองได้สร้างความตึงเครียดบนใบหน้าทุกคน

“ทุกคนฟังทางนี้! ได้โปรดทำตามที่ฉันบอกด้วย! ยืนชิดกันไว้ให้มากที่สุด! ตัวแทงค์ออกมายืนหน้าสุดและตั้งโล่กำบัง! จอมเวทที่หลบหลังโล่คอยร่ายบาเรียคุ้มกันอย่างต่อเนื่องห้ามหยุดพัก!”

เป็นคำสั่งจากคริส

หลังจากทราบถึงตัวตนที่แท้จริงของราชาอสูร คริสก็มั่นใจว่าต้องมีขุมนรกระดับภัยพิบัติรอต้อนรับแน่

ในฐานะเพื่อนคนสนิทของกริดและสิบวีรชนฯ คริสย่อมทราบถึงพลัง ‘เวทตั้งเวลา’ ที่กริดครอบครอง

“ทำตามที่คริสบอก”

ยืนให้ชิดกันที่สุด?

มีใครบางคนไม่เห็นด้วย

คริสเข้าใจว่านี่คือสงครามจริงรึไง?

แต่นักกีฬาส่วนใหญ่ก็ทำตามที่คริสบอกแต่โดยดี พวกเขาได้รับบทเรียนมาแล้ว หากต้องการชัยชนะ การฟังคำสั่งแม่ทัพคือสิ่งจำเป็น

ความสามัคคีต้องมาก่อน ไม่มีใครที่ทำตามอำเภอใจแล้วเอาชนะราชาอสูรได้แน่

ราชาอสูรคงมีระดับสูงกว่าสี่ราชันสวรรค์มาก

จอมเวทกอช่าหันไปกล่าวเตือนสติ

“มันคือศัตรูที่เวทมนตร์ไร้ผล พวกเราต้องทำตามที่คริสพูด ร่วมมือกันร่ายเวทบาเรียปกป้องอย่างต่อเนื่อง พวกนายก็รู้ใช่ไหม… การปกป้องพวกพ้องคือหนึ่งในปัจจัยที่ถูกนำไปคำนวณเหรียญรางวัล”

“ฟังดูไม่เลว… ยืนกางบาเรียเรื่อยๆ แล้วคว้าเหรียญทองไปครอง”

“น…นั่นสินะ”

“ฮะฮะ!”

บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย บางคนหายจิตตกจากดนตรีอันเข้มข้นที่กำลังบรรเลงบีบหัวใจ

สีหน้าของพวกมันกำลังมุ่งมั่น ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับจัดขบวนรบอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เมื่อประตูท้องพระโรงถูกเปิดออก จอมเวทคนหนึ่งได้ใช้เวทแสงเพื่อมอบความสว่าง…

“พวกแกมาสาย”

ณ ส่วนลึกสุดของท้องพระโรง

ราชาอสูรกำลังนั่งบนบัลลังก์ยักษ์หน้าไปป์ออร์แกนขนาดมหึมา …ข้อความระบบแสดงขึ้นในเวลาเดียวกัน

[ราชาอสูรปรากฏกาย!]

เป็นข้อความที่สั้นห้วน แต่มาพร้อมน้ำหนักและแรงกดดันมหาศาล

“ยกโล่!”

คริสรีบเตือนสติเหล่าแทงค์ด้วยจิตใต้สำนึกที่หวาดกลัวเวทตั้งเวลา

ทันใดนั้น สุ้มเสียงกัมปนาทอุบัติขึ้นปกคลุมบรรยากาศ นักกีฬากว่าสี่ร้อยคนพลันหูดับถ้วนหน้า

กระสุนปืนใหญ่ปริศนาพุ่งตรงมายังกลุ่มแรงเกอร์ที่ปากประตูทางเข้า มันทะลวงผ่านบาเรียคุ้มกันหนาหลายชั้นของจอมเวทอย่างง่ายดาย

โล่ในมือเหล่าแทงค์ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียดพร้อมกับสลายไปราวกับไม่เคยมีอยู่

บึ้มมมมมมม—!!

“ปืนใหญ่!!”

“อั่ก…! รักษาแนวรบไว้!”

“ตั้งสติเร็วเข้า! ใครที่ยังมีโล่ให้รีบยกขึ้นป้องกัน!!”

เป็นรูปแบบและชนิดการโจมตีที่ไม่มีใครคุ้นเคยมาก่อน ทั้งหนักแน่นและทรงพลังในเวลาเดียวกัน

ฝุ่นควันคละคลุ้งฟุ้งกระจายหน้าปากประตูทางเข้า ผู้เล่นได้รับแรงสะเทือนจนโงนเงนพร้อมกับหูดับราวสองวินาที

อาจเป็นระยะเวลาที่ไม่นาน แต่ก็มากพอสำหรับให้ราชาอสูรลงมือ

ศัตรูของมวลมนุษยชาติอาศัยความโกลาหลปรี่เข้าประชิดตัวคลาสสายโจมตีที่อยู่ด้านหลังตัวแทงค์

เป้าหมายคือซิวรอนแห่งอาร์เจนติน่า—บุคคลที่เคยให้สัมภาษณ์ว่า ‘กริดเป็นริดสีดวง’ ต่อหน้าสื่อทั่วโลก

‘ไอ้หมอนี่…!’

มันกำลังอมยิ้ม?

ซิวรอนพลันเย็นสันหลังวาบเมื่อเหลือบเห็นใบหน้ายิ้มเยาะของราชาอสูร

“โทษประหาร”

เสียงคำรามอันแหบพร่าและมืดมนดังกังวานทั่วท้องพระโรง

สิ่งที่ระบุไม่ได้ว่าหอกหรือดาบพุ่งเสียบหน้าอกซิวรอนอย่างอำมหิต

“…”

ท่ามกลางเศษหมอกสีเทาที่กระจัดกระจาย เกล็ดประกายสีแดงระยิบระยับรอบตัวราชาอสูรยิ่งทวีความเจิดจรัสจนไม่มีผู้ใดกล้าจ้องมองด้วยตาเปล่า

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,348

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous