จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 918

    กริด >> สวัสดี เป็นยังไงบ้าง

    ครอเกล >> นายเป็นห่วงฉันหรือ

    กริด >> ไม่มีทาง ใครจะกล้าเป็นห่วงคนบนท้องฟ้ากัน ฉันแค่ทักทายตามประสา

    ครอเกล >> ทุกสิ่งกำลังไปได้สวย ขอเข้าประเด็นเลยแล้วกัน นายส่งข้อความหาฉันทำไม

    กริด >> แหะแหะ… ฉันอยากทราบว่า มีวัสดุใดในซาทิสฟายที่สามารถนำมาสร้างเป็นแว่นกันแดดได้บ้าง

    ครอเกล >> แว่นกันแดดหรือ เข้าใจแล้ว นายคือคนที่ทำสัญญากับราชาเนตรมารสินะ กำลังวางแผนสร้างแว่นกันแดดให้ราชาเนตรมารใช่ไหม

    กริด >> สุดยอด… นายนี่น่าขนลุกชะมัด เดาได้ขนาดนี้ทั้งที่ตั้งคำถามเพียงข้อเดียว

    ครอเกล >> …นายไม่คิดว่ามันแปลกบ้างหรือ ที่ช่างตีเหล็กที่เก่งที่สุดในโลกกำลังถามฉันเรื่องวัสดุสร้างไอเท็ม

    กริด >> ภูมิความรู้ของแพ็กม่าไม่ได้ครอบจักรวาลสักหน่อย ฉันจะไม่ทราบวัสดุของไอเท็มเลยจนกว่าจะมีสูตรสร้าง

    ครอเกล >> ได้ยินมาว่า นายเพิ่งได้ตัวช่างทำอัญมณีฝีมือเยี่ยมร่วมกิลด์ไม่ใช่หรือ ทำไมไม่ถามเธอล่ะ

    กริด >> น่าเสียดายที่เธอเองก็ไม่ทราบ แต่กลับกัน บุคคลที่มีความรู้ด้านซาทิสฟายสูงที่สุดในโลกคือนาย ได้โปรดช่วยฉัน ถ้านายช่วยไขความกระจ่างครั้งนี้ได้…

    ครอเกล >> ฉันเคยเห็นตัวอย่างทดลองของแกรนมาสเตอร์ พวกมันสวมแว่นกันแดดสีดำ เป็นกระจกที่เกิดจากการเจียระไนเพชรอีเธอร์

    กริด >> แกรนมาสเตอร์… ตัวอย่างทดลอง… เพชร…

    ครอเกล >> เพชรอีเธอร์ ได้ยินมาว่า ขุดได้จากเหมืองเอลีตในทาลิม่าเท่านั้น

    กริด >> เมืองคนแคระสินะ พวกคนแคระอนุญาตให้เข้าเหมืองรึเปล่า

    ครอเกล >> เหมืองเอลีตถูกทิ้งร้างมานานแล้ว

    กริด >> ทำไมกัน

    ครอเกล >> ภายในเหมืองเอลีตเกิดการบิดเบือนของห้วงมิติ มุลเลอร์เคยผนึกไว้แล้วก็จริง แต่ปัจจุบัน ผนึกได้อ่อนแรงลงแล้ว

    กริด >> ห้วงมิติบิดเบือน…

    ครอเกล >> ว่ากันว่าเป็นประตูมิติสู่ขุมนรก ในบางครั้ง ‘ฝ่ามือ’ ของจอมอสูรลำดับ 12 มักโผล่ออกมา

    กริด >> ฝ่ามือ…

    ครอเกล >> ฝ่ามือที่สามารถตะปบคนแคระหลายร้อยได้ในคราเดียวและเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นซากขี้เถ้า

    กริด >> สรุปคือ ยังไปเหมืองนั่นไม่ได้สินะ

    ครอเกล >> ถูกต้อง คนแคระไม่มีทางเปิดเหมืองให้แน่

    กริด >> หมายความว่า เหลือเพียงวิธีเดียวที่จะได้ครอบครองเพชรอีเธอร์สินะ

    ครอเกล >> ใช่แล้ว

    กริด >> เหรียญทองงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติ…

    ครอเกล >> ขอให้โชคดี

    กริด >> เช่นกัน หวังว่าจะนายจะไม่เข้ามาขวางนะ

    ครอเกล >> ล้อกันเล่นรึไง นายยังเก่งกว่าฉันมากในปีนี้

    กริด >> แล้วปีหน้าล่ะ

    ครอเกล >> พวกเราจะยืนเคียงบ่าเคียงไหล่

    “ตอบว่ายืนเคียงบ่าเคียงไหล่แทนที่จะพูดว่านำหน้าไปหนึ่งก้าว… เจ้าบ้านี่ถ่อมตัวชะมัด”

    หลังจากจบบทสนทนา กริดลุกขึ้นยืนพลางบิดขี้เกียจ ปัจจุบัน อัจฉริยะอันดับหนึ่งของโลกได้กล่าวชื่นชมยกย่องตน ทั้งที่เขาเคยเป็นเพียงไอ้งั่งสมองทึบ

    ครอเกลกำลังจะกลับมาทวงบัลลังก์ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า กริดเกิดความคาดหวังมากกว่าหวาดกลัว เขากำลังถูกกระตุ้นด้วยความตื่นเต้นแทนที่จะสั่นเกร็ง

    ***

    ณ สำนักงานใหญ่ SA กรุป

    ตึกแห่งนี้สูงตระหง่านเสียดฟ้าจนกริดได้แต่ตั้งคำถามว่า มันถูกอนุญาตให้สร้างอย่างถูกต้องตามกฎหมายได้อย่างไร หรือทาง SA กรุปจะติดสินบนรัฐบาลไว้

    รถยนต์ พาหนะที่พบได้ยากในละแวกนี้ เพราะที่จอดแสนมีค่าล้วนถูกประกาศเป็นเขตหวงห้ามสำหรับผู้มีสิทธิ์

    รถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดหน้าทางเข้าล็อบบี้ เป็นรถยนต์สี่ประตูรุ่นผลิตจำนวนจำกัดซึ่งมีเพียงน้อยคนจะได้ครอบครอง แม้จะวางขายตั้งแต่สามปีก่อน ทว่าคุณค่าและความหายากของมันก็มิได้ด้อยลงตามกาลเวลา ความวิจิตรของรูปทรงและยนตรกรรมยังคงตราตรึงผู้ที่ได้พบเห็น พนักงานในตึก SA กรุปต่างหยุดทำงานทันทีและหันไปสนใจกับรถที่เพิ่งดับเครื่องยนต์ น้อยคนนักในเกาหลีใต้ที่จะไม่ทราบว่าเจ้าของรถเป็นใคร

    กริ๊ก

    สายตาทุกคู่จับจ้องมายังชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวขาลงจากรถ ชินยองวู เขาคือดาราดังของโลกที่กลายเป็นกษัตริย์คนแรกในซาทิสฟาย แม้กระทั่งพนักงาน SA กรุปก็ยังต้องต้อนรับชินยองวูด้วยไมตรี

    “สวัสดี ฉันตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินว่าคุณจะเดินทางมาเซ็นสัญญาด้วยตัวเอง”

    ยุนนาฮี หัวหน้าทีมปฏิบัติการ เธอเดินเข้ามาทักทาย

    “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้สูดอากาศในตึกนี้ อาคารของบริษัทอันดับหนึ่งของโลก”

    “เป็นเพราะคุณยองวู ผู้เล่นจำนวนมากจึงดื่มด่ำไปกับบรรยากาศอันยอดเยี่ยมของซาทิสฟาย”

    “เป็นมิตรกับผู้เล่นจังเลยนะครับ ผมหวังว่าการทำสัญญาในวันนี้จะราบรื่น”

    ยุนนาฮีประหลาดใจกับท่าทีสุขุมและสุภาพของยองวู ภาพจำของชายหนุ่มสมองทึบและก้าวร้าวในปีก่อนไม่หลงเหลืออีกแล้ว

    ‘เขาเป็นผู้เป็นคนได้เพราะซาทิสฟาย’

    เธอยังคงไม่ลืมว่า บุรุษเบื้องหน้าผู้นี้ได้เติบโตเป็นชายหนุ่มสุดวิเศษของโลก ยุนนาฮีอมยิ้มพลางกล่าวต่อ

    “พวกเราทุ่มอย่างหนักเพื่อร่างสัญญาที่คุณยองวูต้องพึงพอใจ รอชมได้เลย”

    “ทุ่มเทอย่างหนักงั้นหรือ แปลว่าพวกคุณยินยอมให้พาเฟรเนี่ยมกับศิลาศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งในของรางวัลแล้วใช่ไหม”

    “ต้องขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง แต่อย่างที่พวกเราเคยแจ้งไว้แล้ว พาเฟรเนี่ยมกับศิลาศักดิ์สิทธิ์มิอาจอยู่ในรายการของรางวัลได้ พาเฟรเนี่ยมคือไอเท็มประจำคลาส วิถีการครอบครองรวมถึงปริมาณย่อมถูกจำกัดตายตัว ส่วนศิลาศักดิ์สิทธิ์อยู่ในหมวดหมู่ไอเท็มระดับ ‘เทพ’ เหนืออดามันเทียมและศิลาโลหิตมาก หมายความว่า ผู้เล่นยังไม่ถึงเวลาที่จะได้ครอบครองมัน คุณไม่ได้อ่านฉบับคัดลอกที่ส่งให้ทางอีเมลเมื่อเช้าหรอกหรือ”

    “อ่านแล้ว แค่ถามให้มั่นใจ”

    “ขอคุณที่เข้าใจ ผู้อำนวยการจะอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมภายหลัง แต่เบื้องต้นฉันบอกได้ว่า ขอบเขตไอเท็มที่คุณยองวูจะเรียกร้องได้คือไอเท็ม ‘แรงก์หนึ่ง’ เหมือนกับที่เคยได้รับในปีที่แล้ว… คุณยองวู—!”

    ยุนนาฮีต้องผงะหลังจากเอื้อมมือกดปุ่มลิฟต์ เธอพลันขนลุกเมื่อได้เห็นชินยองวูแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัยขณะจ้องมองมายังตน

    “คุณเล็งอะไรไว้กันแน่…”

    “เพชรอีเธอร์ นั่นคือรางวัลที่ฉันต้องการ”

    “…!!”

    ยุนนาฮีถึงกับใบ้กินเมื่อได้ยินชื่อของไอเท็มที่คาดไม่ถึง โชคดีเท่าไรแล้วที่ไม่เป็นลมล้มฟุบไปเสียก่อน เพชรอีเธอร์—เพชรที่ถูกหุ้มด้วยสสารมืดนามว่า ‘อีเธอร์’ ซึ่งสามารถดูดกลืนแสงสว่างและเวทมนตร์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันสืบทอดลักษณ์เด่นของทั้งเพชรและอีเธอร์อย่างครบถ้วน ผสานกลมกลืนจนเป็นอัญมณีที่ทรงพลังเหนือจินตนาการ มูลค่าของมันสูงส่งยิ่งกว่าอดามันเทียมและศิลาโลหิต ซึ่งเป็นถึงแร่ตัวแทนของโลกสองภพ

    ‘แต่เกรดของมันต่ำกว่าอดามันเทียมและศิลาโลหิต’

    เพชรอีเธอร์เป็นหนึ่งในอัญมณีที่ดีที่สุดของโลกมนุษย์ แต่ปัญหาก็คือ

    “…คุณก็รู้ใช่ไหม ในซาทิสฟาย เพชรอีเธอร์ยังไม่เปิดให้มีการถลุง”

    พลังของเพชรอีเธอร์อาจมหาศาลมาก แต่ประโยชน์ใช้สอยถูกจำกัดเป็นวงแคบ ส่งผลให้มันเป็นไอเท็มที่มี ‘เกรด’ ต่ำกว่าแร่จากโลกแอสการ์ดและขุมนรก ทว่า หากนำไปใช้อย่างถูกต้อง เกรดที่ต่ำของเพชรอีเธอร์จะกลายเป็นสิ่งไร้ความหมาย สรุปโดยสั้นคือ มันเป็นไอเท็มที่ผู้เล่นยังไม่ถึงเวลามีไว้ในครอบครอง

    “คุณยองวู สมดุลของเกมคือสิ่งสำคัญ ณ ปัจจุบัน ผู้เล่นไม่ควรมีเพชรอีเธอร์”

    ชินยองวูทราบดีว่า ‘สมดุล’ ที่ยุนนาฮีกังวลนั้นหมายถึงสิ่งใด ยกตัวอย่างเช่น…

    “กลัวว่าผมจะใช้เพชรอีเธอร์ปลดผนึกราชาเนตรมารใช่ไหม”

    “…!!”

    กิ๊ง!

    ประตูลิฟต์เปิดออกในปลายทางที่ยุนนาฮีเลือกไว้ ชั้น 51 ของตึกสำนักงานใหญ่ ชินยองวูเดินออกจากลิฟต์โดยทิ้งไว้ให้ยุนนาฮียืนแข็งทื่อในลิฟต์ตามลำพัง ชายหนุ่มเคาะประตูห้องผู้อำนวยการพลางหันมาแสยะยิ้มชั่วร้าย ขณะเดียวกัน ประตูลิฟต์ได้ปิดลงเพื่อเคลื่อนตัวกลับไปยังชั้นล่าง

    “คุณสัญญาเองนะ ว่าจะตอบแทนผม ผู้ที่รับบทราชาอสูร ด้วยไอเท็มที่มีเกรด ‘ไม่เกินกำหนด’ จำนวนเจ็ดชิ้น”

    ใช่แล้ว กริดกำลังพูดถึงเกรด… SA กรุปแบ่งลำดับไอเท็มด้วยเกรด และนั่นคือข้อผิดพลาดมหันต์

    “ม…ไม่ได้นะ”

    เมื่อยุนนาฮีเห็นประตูลิฟต์ปิดลง เธอรีบนำโทรศัพท์ออกมาโทรหายุนซังมิน

    (เกิดอะไรขึ้น)

    ยุนซังมินรีบรับโทรศัพท์หลังจากกล่าวทักทายกับชินยองวู ยุนนาฮีถึงกับใช้โทรศัพท์สายฉุกเฉิน หมายความว่าเธอต้องมีเรื่องด่วน

    ปลายสายตะโกนอย่างร้อนรน

    “รีบแก้ไขสัญญาเดี๋ยวนี้!”

    (เธอกำลังพูดอะไรอยู่ จะให้เปลี่ยนสัญญาที่พวกเราระดมสมองตรวจตราอย่างถี่ถ้วนงั้นหรือ เธอคิดว่าบริษัทใหญ่เป็นสนามเด็กเล่นรึไง)

    “แต่ยองวูต้องการเพชรอีเธอร์!!”

    (อะไรนะ ผู้เล่นไม่มีทางรู้จักเพชรอีเธอร์ได้แน่…)

    “รีบแก้ไขสัญญาก่อนยองวูจะเซ็นมัน!”

    ยังไม่สายเกินไป ชินยองวูเพิ่งเดินเข้าห้องและจับมือทักทายกับยุนซังมิน หลังจากได้รับเอกสารสัญญา เขาคงยังอ่านไม่จบหน้าแรก ยุนนาฮียังมีความหวังที่จะแก้ไขสัญญาให้ทันท่วงที ทว่า เสียงพึมพำของยุนซังมินได้ทำลายมโนภาพจนแหลกละเอียด

    (เขาเซ็นมันแล้ว… โดยไม่ได้อ่าน)

    “...!!”

    โดยไม่ได้อ่าน…

    “…อ๊ะ!”

    ยุนนาฮีเพิ่งฉุกคิดได้ว่า นี่ไม่ใช่สัญญาฉบับแรกที่ชินยองวูเคยเซ็นกับ SA กรุป ก่อนหน้านี้ เขาเคยร่วมงานกับบริษัทในวิดีโอเปิดตัวงานแข่งนานาชาติปีที่สอง ชินยองวูจึงมั่นใจว่าทาง SA กรุปคือกลุ่มบริษัทใหญ่ที่ ‘เชื่อถือได้’

    ‘และสาเหตุที่เขาขอให้ส่งฉบับคัดลอกทางอีเมลเมื่อเช้า…’

    ยุนนาฮีวางสายอย่างไร้เรี่ยวแรงพลางส่ายศีรษะ

    “ชายคนนี้รับมือได้ยากขึ้นทุกวัน ภรรยาของเขาต้องปวดหัวหนักแน่”

    ***

    “สวัสดีครับ ไม่เจอกันนาน”

    “สวัสดี ยินดีที่ได้พบกันอีก ผมเอาใจช่วยคุณอยู่นะ”

    “ขอบคุณมากครับ ผมขอดูเอกสารสัญญาเลยได้ไหม มีการเปลี่ยนแปลงจากเมื่อเช้ารึเปล่า”

    “ไม่มี คุณลองอ่านให้ละเอียดอีกครั้งก็ได้ เอ่อ ขอโทษนะ มีสายด่วนเข้า—”

    “เรียบร้อยครับ ผมขอตัวนะ”

    “...???”

    ทุกสิ่งเกิดภายในไม่ถึงหนึ่งนาที ชินยองวูอมยิ้มพลางเก็บปากกาหมึกซึมของผู้เป็นบิดากลับเข้ากระเป๋าเสื้อ ขณะเดียวกัน ยุนซังมินพยายามรักษามดสุขุมไว้ เขาขยับโทรศัพท์ออกห่างจากหูก่อนจะเอ่ยปากถาม

    “คุณเซ็นมันโดยไม่อ่านสักนิดเลยหรือ”

    “คุณบอกเองว่าเหมือนกับฉบับเมื่อเช้า”

    “แต่คุณจะมั่นใจได้ยังไง…”

    “มันผ่านไปแล้ว ผมเซ็นเรียบร้อยแล้ว”

    “พวกเราสามารถทำสัญญาใหม่ได้นะ ถ้าคุณต้องการ… เฮ่อ! ช่างเถอะ ผมเข้าใจแล้ว เจ็บใจไปก็คงเปล่าประโยชน์ ว่าแต่ ผมมีคำถามหนึ่งข้อ”

    “ว่า…”

    “ทำไมคุณถึงยอมเสี่ยง”

    “เสี่ยงอะไร”

    “คุณสามารถแอบเซ็นมันโดยไม่ต้องนำเรื่องเพชรอีเธอร์ไปถามกับยุนนาฮีก่อน ทำไมถึงคุณต้องทำให้ทุกอย่างฉุกละหุกและเสี่ยงไม่อ่านสัญญาก่อนเซ็น”

    “ผมต้องการให้แน่ใจ”

    “แน่ใจเรื่องอะไร”

    “เรื่องที่ว่า ผมคิดถูกหรือไม่ หากตัดสินใจเลือกเพชรอีเธอร์แทนที่จะเป็นลมหายใจสัตว์เทพ”

    “คุณใช้ท่าทีตอบสนองของยุนนาฮีเป็นเครื่องยืนยัน…”

    “ถูกต้อง ท่าทีซื่อตรงของเธอทำให้ผมมั่นใจ จึงเซ็นสัญญาโดยไม่ลังเล”

    “เข้าใจแล้ว คุณตัดสินใจได้ถูกต้อง เพชรอีเธอร์… ไม่สิ ระบุให้ชัดคือ หลังจากสวมแว่นที่สร้างจากเพชรอีเธอร์ ราชาเนตรมารจะกลายเป็นสัตว์ประหลาด”

    เผ่าเนตรมารคือสิ่งมีชีวิตระดับสูงอย่างแท้จริง แตกต่างจากเผ่าวารีโดยสิ้นเชิง พลังที่แท้จริงของราชาเนตรมารสามารถสั่นคลอนทวีปตะวันตกได้เพียงชั่วข้ามคืน

    “ด้วยสิ่งนี้ คุณจะมีขุมพลังที่มากพอสำหรับต่อกรกับจักรวรรดิซาฮารัน แต่อย่าลืมว่า คุณยังไม่ได้รับเพชรอีเธอร์ รางวัลของคุณจะขึ้นอยู่กับผลงานของราชาอสูรและสี่ราชันสวรรค์”

    สัญญาระบุไว้ดังนี้ :

    1. ชินยองวูต้องเข้าร่วมในรายการ ‘ตะลุมบอนราชาอสูร’ ระหว่างงานแข่งนานาชาติโดยการสวมบทบาทราชาอสูร

    2. หน้าที่ของราชาอสูรคือการเป็นศัตรูกับนักกีฬาเข้าแข่งทุกคน และต้องจัดการพวกเขาให้ราบคาบ

    3. ทาง SA กรุปจะสนับสนุนชินยองวู

    4. สี่ราชันสวรรค์ประด้วย NPC ดังนี้ : ปิอาโร่, อัสโมเฟล, เมอร์เซเดส, และโนลล์ ทาง SA กรุปจะจำลอง NPC ขึ้นมาใหม่โดยคัดลอกค่าสถานะ ทักษะ และไอเท็มจาก NPC ข้างต้น แต่จะไม่คัดลอกลักษณะนิสัย ความทรงจำ และอารมณ์อย่างเด็ดขาด

    ...

    ...

    12. ทาง SA กรุปจะมอบรางวัลตอบแทนตามผลงานของชินยองวู จำนวนรางวัลจะเพิ่มขึ้นทุกการฆ่าผู้เล่นครบ 100 ศพ การสังหารจะนับเฉพาะที่เกิดจากฝีมือของราชาอสูรและราชันสวรรค์ซึ่งประจำการยังประตูทั้งสี่ทิศ รางวัลจะถูกส่งมอบหลังจากสิ้นสุดสัญญา

    13. หากชินยองวูรอดชีวิตจนกระทั่งการแข่งตะลุมบอนราชาอสูรจบลง ทาง SA กรุปจะมอบรางวัลพิเศษหลังจากสิ้นสุดสัญญา

    14. สัญญานี้จะสิ้นสุดลงหลังจากงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติครั้งที่สี่จบลงอย่างเป็นทางการ

    ตรงกันข้ามกับที่หวังไว้ ราชาอสูรไม่ได้รับสิทธิพิเศษใดๆ แม้แต่น้อย ทาง SA กรุปไม่ได้มอบทักษะหรือไอเท็มสุดโกงเพื่อช่วยสนับสนุนราชาอสูร ชินยองวูต้องเอาชนะผู้เข้าแข่งทุกคนด้วยพลังของตัวเองและสี่ราชันสวรรค์

    ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะหากนักกีฬาจากแต่ละประเทศเริ่ม ‘จับมือกัน’ เพื่อหวังล้มราชาอสูร แต่หากการแข่งครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี เขาสามารถสะสมรางวัลได้มากถึงเจ็ดชิ้น ซึ่งเทียบเท่ากับเจ็ดเหรียญทองในการแข่งปรกติ โดยต้องแลกมากับการตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมาก

    “ขออวยพรให้คุณประสบความสำเร็จและได้รับรางวัลที่หวังไว้”

    “ขอบคุณสำหรับกำลังใจ”

    ยองวูบอกลาผู้อำนวยการยุนซังมินและเดินทางกลับบ้าน ด้วยเวลาที่เหลืออยู่ เขามีแผนจะพัฒนาตัวเอง สร้างไอเท็มสำหรับสี่ราชันสวรรค์ รวมถึงเก็บเลเวลตัวละคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กริดมีแผนจะยกระดับแวมไพร์ทายาท โนลล์ บุคคลที่เขาไม่ได้พบหน้ามานานแล้ว

    ‘งานแข่งเกิดขึ้นในเซิร์ฟเวอร์ที่แยกจากปรกติ เราสามารถใช้งานทักษะออกแบบได้เท่าที่ต้องการ’

    เขากำลังมองถึงชัยชนะ

    ‘เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองเพชรอีเธอร์’

    ***

    “นอกจากเพชรอีเธอร์แล้ว รางวัลสุ่มเสี่ยงอื่นที่ผู้เล่นไม่สมควรได้รับมีดังนี้ : ศิลาแห่งชีวิต, กะโหลกนักพยากรณ์, ชุดเคลัต, และหน้ากากยังบัน นำไอเท็มเหล่านี้ออกจากรายการของรางวัลให้หมด”

    ยุนซังมินรีบออกคำสั่งด่วนหลังจากชินยองวูกลับไป แม้เขาจะเปลี่ยนแปลงรางวัลของชินยองวูไม่ได้ แต่กับเหรียญทองงานแข่งนานาชาติที่ยังไม่เริ่มต้นนั้นยังมีโอกาส

    ‘เราพบจุดบอดได้เพราะยองวู อย่างน้อยเขาก็ช่วยพวกเราไว้’

    ยุนซังมินพยายามมองให้แง่บวกให้มากที่สุด แต่ถึงกระนั้น เขายังคงถอนหายใจยาว ชายคนนี้เป็นกังวลเกี่ยวกับโปรเจกต์ราชาอสูรที่จะมีขึ้น

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,311

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous