จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 908

    ลิ้นเล็กสีชมพูกำลังเลียแก้มกริดอย่างอ่อนโยน เป็นความห่วงใยที่เขาได้รับจากเจ้าแมวอ้วนขนฟู

    ระบุให้ชัดคือ นี่เป็นลิ้นจากสัตว์อสูรอันดับหนึ่งของขุมนรก—เม็มฟิส โนเอะ

    “เจ้านาย…เจ็บรึเปล่า? เหมียว”

    แววตาแสนกังวลของโนเอะกำลังแสดงให้เห็นว่า เจ้าแมวอ้วนตัวนี้เป็นห่วงกริดมากเพียงใด

    ชายหนุ่มรู้สึกอิ่มเอมใจ เขาลูบคลำศีรษะของมันอย่างทะนุถนอม

    “ฉันไม่เป็นไร”

    กริดไม่ต้องการให้โนเอะกังวลไปมากกว่านี้ เขาจึงอดกลั้นถ้อยคำสบถแสนหยาบคายไว้และกลืนมันลงคอ

    เนื้อด้วยเอฟเฟคของ ‘ค่าความทรหด’ กริดจึงดับลมหายใจร่างโคลนไม่สำเร็จ

    เขาผงะไปเล็กน้อย จากนั้นก็รีบกระโดดถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีสวนกลับที่อาจเกิดขึ้น

    ‘ทำไมต้องเป็นตอนนี้?’

    

[ความทรหด]

* มีโอกาสต่ำมากในการมองข้ามความเสียหายที่ได้รับบางส่วน

(ยิ่งมีพลังชีวิตเหลือน้อย โอกาสแสดงผลยิ่งเพิ่มขึ้น)

* ยิ่งมีค่านี้สูง โอกาสแสดงผลก็ยิ่งมาก และประสิทธิภาพก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

* แต้มสถานะคงเหลือไม่สามารถนำมาเพิ่มให้กับค่าสถานะนี้ได้

    หนึ่งในค่าสถานะหมวดหมู่พิเศษ ความทรหด เอฟเฟคของมันแสนยอดเยี่ยม

    ผู้เล่นหรือ NPC ที่ครอบครองค่าสถานะชนิดนี้ จะมีโอกาสเล็กน้อยในการมองข้ามความเสียหายที่ได้รับบางส่วน

    แต่โอกาสแสดงผลต่ำติดดินจนน่าตกใจ ราว 0.01% ถึง 0.001% เห็นจะได้

    กริดได้แต่นึกสงสัยมาตลอด ว่าผู้พัฒนาซาทิสฟายลืมใส่เอฟเฟคมาในค่าสถานะชนิดนี้รึเปล่า หรือมันต้องใช้เงื่อนไขอื่นในการทำงาน

    ทำไมถึงถามเช่นนั้น?

    เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตัวเขาที่มีค่าความทรหดใกล้เคียงสองพันแต้มนั้น…

    ‘แม่งแทบไม่เคยแสดงผลเลยสักครั้ง! สามารถนับนิ้วได้ด้วยมือข้างเดียว! แต่ไอ้ร่างโคลนระยำนี่กลับ…โชคดีเป็นบ้า’

    ค่าความทรหดแสดงผลในวินาทีที่ร่างโคลนกำลังจะตาย

    กริดเกิดความหงุดหงิด เพราะเขาไม่เคยรอดชีวิตจากค่าความทรหดเลยสักครั้งเดียว

    อารมณ์ด้านลบกำลังระอุในใจ จึงไม่แปลกที่กริดต้องการสบถออกไปเสียงดังฟังชัด

    ‘พลังแห่งไอเท็มและโชค ไอ้ระยำนี่จะเอาเปรียบกันเกินไปแล้ว’

    เขาอาจไม่รู้ แต่ความรู้สึกที่กริดกำลังได้รับในวินาทีนี้ คือสิ่งเดียวกับที่ศัตรูของกริดทุกคนในอดีตเคยเผชิญมาก่อน

    “…!”

    ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวหัวไหล่ที่แปลกประหลาดของร่างโคลน กริดรีบกระโดดลอยขึ้นไปบนอากาศ

    วืด—

    แรงปะทะของ ‘ร่ายรำสังหาร’ พุ่งเสียงอากาศอันว่างเปล่าในจุดที่กริดเคยยืน

    ‘เราคงตายไปแล้วถ้าขยับตัวช้ากว่านี้’

    เขาเคยใช้ร่ายรำสังหารมาแล้วหลายร้อยหน ไม่แปลกที่จะอ่านออกก่อนถูกโจมตีใส่

    ขณะกริดลอยตัวอยู่กลางอากาศด้วยสีหน้าโล่งใจ เขาได้ยินเสียงปรบมือจากใครบางคน

    แปะ แปะ แปะ!

    “สมกับเป็นกษัตริย์กริด!”

    “…?”

    ใครกันนะ? กริดชำเลืองหันไปมอง แล้วก็ได้พบลอเอล

    ลอเอลที่เป็นห่วงกริดเมื่อครู่ ยามนี้ฉีกยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจสุดขีด

    ‘หมอนี่กินยาผิดมารึไง?’

    เหตุใดถึงได้อมยิ้มอย่างมีความสุขในสถานการณ์แสนวิกฤติเบื้องหน้า?

    ขณะกริดขมวดคิ้วพลางหรี่ตาลง ลอเอลส่งเสียงตะโกน

    “ฝ่าบาทจงใจไว้ชีวิตร่างโคลนใช่ไหม?”

    “หือ?”

    “ฝ่าบาทไม่ใช่ไอ้งั่งที่ทำผิดเริ่มเดิมซ้ำสอง จึงทราบว่า หากฆ่าร่างโคลนขณะร่างมืด เหตุการณ์แบบเดียวกับอดีตจะเกิดขึ้นอีกครั้ง”

    “…อา นั่นสินะ”

    เขาลืมเสียสนิท ถ้อยคำของลอเอลราวกับเป็นการหลอกด่าอันแยบยล

    “ฝ่าบาทจึงหวังใช้โอกาสนี้เพื่อเรียนรู้วิชาดาบจากมันสินะ!”

    “…หือ?”

    กริดเริ่มตระหนักถึงบางสิ่ง

    …ลอเอลกำลังเข้าใจตนผิดไปไกล

    “เหมือนกับวันที่ได้พบแรนดี้ ฝ่าบาทฉกฉวยโอกาสในการเรียนรู้และพัฒนาฝีมือตัวเอง น่าทึ่งมากที่สมองลีบเล็กของฝ่าบาทสามารถประมวลผลได้ถึงขั้นนี้! ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้วบนโลก!”

    “…”

    ใช่แล้ว ย้อนกลับไปในวันที่กริดได้พบแรนดี้ สมัยนั้น แรนดี้ยังมีรูปลักษณ์และทักษะของแพ็กม่าอยู่ กริดได้ปิอาโร่ช่วยแนะนำและสอนสั่งจนฝีมือพัฒนาขึ้น

    ถัดมา สมัยท้าทายบททดสอบของหมู่เกาะเบเฮ็น กริดมีโอกาสได้สู้กับร่างโคลนและพ่ายแพ้อีกหลายหน แต่โอกาสใครคราวนั้นทำให้เขาเรียนรู้และพัฒนาอีกหลายสิ่ง

    ทว่า ไม่ใช่กับสถานการณ์ปัจจุบัน

    กริดมิได้ต้องการเรียนรู้สิ่งใดจากร่างโคลน มิได้ต้องการไขความลับของ ‘คลื่นทำลายล้างมายาร่ายรำสังหาร’ แต่อย่างใด

    เขาไม่มีเวลาสำหรับคิดเช่นนั้น ชีวิตพวกพ้องกำลังตกอยู่ในอันตราย หากมีใครกล้าทำ จิตใจคงเย็นชาผิดมนุษย์ ไม่ใช่เรื่องที่สมควรกระทำเลยสักนิด

    สิ่งเหล่านี้คือความคิดของกริด

    “ตัดสินใจได้เยี่ยมมาก! ฝ่าบาทต้องซึมซับฝีมือจากมันให้ได้มากที่สุด การตายของป็อนและแวนเนอร์จะได้ไม่สูญเปล่า จงใช้ร่างโคลนเป็นบันไดก้าวไปสู่ความยิ่งใหญ่!”

    ลอเอลส่งเสียงตะโกนด้วยความเข้าใจผิด เขาคิดว่ากริดจงใจไว้ชีวิตร่างโคลน

    “อะไรนะ? กริดจงใจไว้ชีวิตตัวปลอม?”

    “ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่เจ๋งชะมัด! เขาไม่เคยพลาดโอกาสซึมซับฝีมือจากศัตรูที่แข็งแกร่งเลยสินะ”

    “นี่คือสาเหตุที่กริดกลายเป็นอันดับหนึ่งของโลกยังไงล่ะ! ทุกสิ่งกระจ่างชัดแล้ว!”

    “ใช้พวกพ้องเป็นเหยื่อล่อในการฝึกฝนของตัวเอง…เข้าใจแล้ว”

    “พวกพ้องยินยอมสละตัวเองเพื่อสนับสนุนกริดต่างหาก!”

    “นี่คือกิลด์โอเวอร์เกียร์ที่ไร้เทียมทาน!”

    เกิดเสียงฮือฮาดังระงมทั่วเมืองหลวง

    ถ้อยคำของลอเอลได้สร้างความเข้าใจผิดแก่ทุกคน ไม่เว้นกระทั่งเฮสเตอร์

    ‘หากเราดูไม่ผิด เมื่อครู่ กริดอ่านการเคลื่อนไหวของร่างโคลนล่วงหน้าและหลบพ้นในจังหวะสมบูรณ์แบบ นี่คือสาเหตุที่เขากล้าไว้ชีวิตร่างโคลนสินะ กริดต้องการสู้กับมันให้นานที่สุดเพื่อวิเคราะห์จุดอ่อนตัวเองและยกระดับฝีมือ’

    ยิ่งเวลาผ่านไป พลังแห่งความเข้าใจผิดก็ยิ่งแพร่กระจายน่ากลัว ดวงตาของผู้ชมรอบข้างเริ่มส่องประกายราวโคมเทียน

    “กริด! สู้เค้า!”

    “ถึงพวกเราจะเป็นพลเมืองอาณาจักรเมอร์เร่ แต่ฉันเอาใจช่วยนายนะ!”

    “ก็อดกริด! ก็อดกริด! ก็อดกริด!”

    เสียงเรียกขานนามของกริดดังกึกก้องทั่วกรุงยูเด็น

    “เอ่อ…ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้”

    เหตุใดผู้คนถึงได้ตีความเจตนาตนผิดอยู่เรื่อย?

    เหงื่อไคลเริ่มไหลชุ่มกายชายหนุ่ม กริดสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อสงบสติ

    ‘ช่างเถอะ นี่เป็นโอกาส’

    มีใครเคยกล่าวไว้ว่า ในวิกฤติมักมีโอกาสซ่อนอยู่เสมอ

    ร่างโคลนอาจเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อกริด แต่เขายังมีหลายสิ่งให้เรียนรู้จากมัน

    ยิ่งไปกว่านั้น กริดกำลังถือไพ่เหนือกว่า

    ร่างโคลนอ่อนแอลงหลังจากปราศจากชุดเกราะ พลังป้องกันของมันต่ำติดดิน กริดสามารถดับลมหายใจได้ทุกเมื่อ

    กลับกัน กริดยังสบายดี ไอเท็มของเขาอยู่ครบถ้วน รวมถึงพลังอีกมากที่ยังไม่ได้ใช้ออกไป

    ยิ่งไปกว่านั้น ตัวแปรสำคัญอย่างประกันชีวิตอมตะ ยามนี้ไม่หลงเหลือแล้วทั้งคู่

    ‘แต่แบบนี้จะดีแล้วจริงหรือ?’

    ร่างโคลนเบื้องหน้า มันคือสัตว์ประหลาดที่คัดลอกดาบอัสนีฯ ไปแล้ว ตนจะเฝ้ามองและซึมซับเทคนิคดาบอย่างสบายใจไร้กังวลได้ยังไง?

    แล้วพวกพ้องคนอื่นล่ะ? พวกเขาเห็นด้วยไหม? แล้วคิดอย่างไรกับเหตุการณ์ครั้งนี้?

    กริดหันไปชำเลืองมองเหล่าสิบวีรชนฯ ที่ร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่จนถึงเมื่อครู่

    “กริด! สู้เค้านะ!”

    “ก็อดกริด! แสดงให้โลกเห็นถึงความยอดเยี่ยมของนาย!”

    “คุคุคุ! ฝ่าบาททำได้แน่”

    “…”

    เป็นพวกพ้องแบบไหนกันถึงทิ้งให้ราชาของตัวเองต่อสู้ตามลำพัง?

    ไม่ละอายใจบ้างรึไง? ไม่มีความจงรักภักดีหลงเหลือเลยหรือ?

    ไม่ใช่เลยสักนิด ตรงกันข้าม สาเหตุที่ทุกคนวางใจให้กริดดวลเดี่ยว เพราะร่างโคลนได้สูญสิ้นความน่าเกรงขามในตอนต้นไปหมดแล้ว

    พวกพ้องทุกคนร่วมสู้อย่างสุดความสามารถจนกระทั่งเมื่อครู่ และบัดนี้ ถึงเวลาต้องปล่อยให้กริดเติบโตยิ่งกว่าเดิม

    เหยื่อแสนโอชะที่กำลังอ่อนแรง พวกเขามอบให้กริดเขมือบแต่เพียงผู้เดียว

    “ก็ได้…”

    ชายหนุ่มสงบจิตใจ เขารอให้ร่างโคลนหลุดพ้นจากผลของบัฟร่างมืด

    “เข้ามาเลย! จงแสดงวิชาดาบทั้งหมดที่แกมีออกมา พวกเราต้องสู้กันอีกนาน ฉันจะดวลกับแกอย่างบริสุทธิ์ยุติธรรม!”

    กริดกล่าวด้วยท่าทีองอาจสง่างาม ราวกับนักรบหาญกล้าท้าดวลศัตรู

    “อึก อึก อึก อึก!”

    จากนั้นก็ยกโพชันของเรย์ดันซดเข้าปากโดยไม่แยแสสายตาคนรอบข้าง

    “…”

    ดื่มโพชั่นก่อนดวล…แบบนี้เรียกว่าบริสุทธิ์ยุติธรรมตรงไหน?

    ผู้ชมรอบข้างต่างใบ้กิน ความตื่นเต้นเมื่อครู่พลันหดหาย

    ‘เขาควรดื่มมันตั้งแต่ 1.3 วินาทีก่อน’

    เฮสเตอร์นึกเสียดาย

    ปัจจุบัน มันกำลังเพ่งสมาธิเพื่อนับระยะหน่วงโพชั่นกริดอยู่ เฮสเตอร์มั่นใจ อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติของร่างโคลนต้องสูงมากแน่

    ‘หากคำนึงจากหลอดพลังชีวิตที่เปลี่ยนไป ถ้าร่างโคลนไม่ถูกโจมตีในอีกห้าวินาทีข้างหน้า พลังชีวิตของมันจะเพิ่มขึ้นราวหนึ่งหมื่นหน่วยต่อวินาที’

    กริดตัวปลอมคือสิ่งมีชีวิตประเภทบอสใหญ่—เป็นบอสพิเศษระดับสูงสุด

    การซดโพชั่นไม่ทำให้กริดได้เปรียบแต่อย่างใด เฮสเตอร์เริ่มแสดงสีหน้าสนใจและคาดหวัง

    ‘กริดจะยื้อได้อย่างที่ตั้งใจจริงหรือ?’

    ต้องเป็นการดวลที่ยากลำบากและเข้มข้นมากแน่

    ยิ่งกริดยื้อเวลา พลังชีวิตร่างโคลนก็ยิ่งเด้งจนเต็มหลอด ลำพังโพชั่นมิอาจชดเชยช่องว่างดังกล่าว

    ‘แหวนแวมไพร์และพลังฟื้นฟูที่กริดเคยแสดงให้เห็นในการแข่งนานาชาติ สองสิ่งนี้จะเพียงพอสำหรับยื้อชีวิตรึเปล่านะ’

    ไม่ใช่แค่นั้น เฮสเตอร์ยังตระหนักดีว่า กริดคือผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลก ณ ปัจจุบัน

    ถึงจะเคยเคลือบแคลงการตัดสินใจกริดในตอนแรก แต่นั่นเป็นคนละส่วนกับฝีมือที่เฮสเตอร์ชื่นชม ไม่มีใครปฏิเสธว่ากริดคือที่สุด

    มันย่อมต้องการเห็นการดวลอันน่าตื่นเต้นระหว่างกริดกับร่างโคลนสุดแกร่ง และหากเป็นไปได้ มันก็หวังให้กริดตกที่นั่งลำบาก

    นี่คือความต้องการจากส่วนลึกภายในใจ

    ‘กริดจะได้อัญเชิญปิอาโร่ออกมา’

    “…”

    บรรยากาศอันเข้มข้นกำลังดำดิ่ง ผู้ชมโดยรอบต่างเฝ้ามองการเผชิญหน้าจนเกือบลืมหายใจ

    กริดและร่างโคลนก้าวเท้ามาด้านหน้าฝ่ายละก้าว จากนั้น ทั้งคู่ขยับถอยไปด้านหลังพร้อมกัน

    “แง่งงง!”

    กริดมีบริวารสี่ตน ประกอบด้วยโนเอะ แรนดี้ ดาบแห่งแสง และใบดาบท้าทายเทพ

    ส่วนร่างโคลนก็มีหัตถ์เทวะสี่ข้าง

    เหล่าบริวารทั้งแปดพุ่งประจัญบานกลางอากาศอย่างดุเดือด ด้วยเหตุนี้ การต่อสู้เบื้องล่างจึงกลายเป็นหนึ่งต่อหนึ่งอย่างแท้จริง

    ความตึงเครียดและกดดันเพิ่มขึ้นทุกขณะ เสียงกลืนน้ำลายดังขึ้นเป็นระยะจากรอบทิศ

    แต่บรรยากาศอันเข้มข้นกลับไม่ส่งผลต่อกริดและร่างโคลน พวกเขาประสานสายตาและเพ่งสมาธิหากันและกันโดยไม่ไขว้เขว

    “วิชาดาบแพ็กม่า”

    “วิชาดาบแพ็กม่า”

    กริดชิงลงมือก่อนเพียงเสี้ยววินาที เขาพุ่งตัวไปด้านหน้าพลางแทงดาบใส่ ส่วนร่างโคลนหมุนรอบตัวเองทวนเข็มนาฬิกา

    “สังหาร”

    “คลื่น”

    พลังทำลายของสังหารย่อมสูงกว่าคลื่น แต่กริดก็ทราบถึงเหตุผลที่ร่างโคลนเลือกใช้คลื่น

    ท่าหมุนตัวรำดาบของคลื่น เป็นท่าที่ใช้หลบการแทงได้ดีที่สุด

    ร่างโคลนหมุนตัวหลบสังหารพร้อมกับปลดปล่อยรัศมีดาบในระยะประชิด

    ร่างกริดชะงักไปครู่หนึ่ง ซึ่งเป็นผลหลังจากการแทงพลาด เขาจำต้องรับรัศมีดาบคลื่นในระยะหายใจรดต้นคออย่างจัง

    “ของจริงเพิ่งเริ่มต้น…”

    ร่างโคลนส่งเสียงเย้ยหยันเมื่อกริดเสียท่า มันลงมือกระหน่ำโจมตีเต็มกำลังใส่ช่องว่างที่อีกฝ่ายเผยออก

    ร่างโคลนไม่แยแสทักษะที่กริดจะใช้ตามต่อเนื่อง เพราะมันมั่นใจว่าสามารถออกทักษะได้ก่อน

    ‘ทำลายล้าง’ ของร่างโคลนถูกประเคนฟันใส่ด้านข้างลำตัวกริดอย่างจัง

    เดิมที ท่าทำลายล้างคือทักษะล็อกเป้าที่รุนแรงและหลบได้ยากอยู่แล้ว เมื่อผสานเข้ากับดาบอัสนีฯ ที่มันคัดลอกไป ความเสียหายจึงไม่ต่างกับกริดลงมือฟาดฟันด้วยตัวเอง

    ต่อให้เป็นกริด แต่หากรับ ‘ทำลายล้าง’ เข้าไปอย่างจัง ไม่มีทางที่เขาจะสบายดีแน่

    ผ้าคลุมลันเทียร์กับชุดเกราะวัลฮัลล่าฯ ก็ช่วยไม่ได้มาก เพราะดาบอัสนีฯ เกรดมิธมีพลังทำลายที่ต่างชั้นเกินไป

    “…อั่ก!”

    หลอดพลังชีวิตของกริดพลันลดฮวบ เขาถูกโจมตีอย่างจังด้วยทักษะที่ไม่ควรโดนมากที่สุด

    เมื่อร่างโคลนเห็นกริดเริ่มโซเซเสียหลัก มันตามซ้ำด้วยสีหน้ามั่นใจ

    “สังหาร”

    การโจมตีต่อเนื่องเป็นคอมโบพุ่งตรงไปยังหัวใจกริดที่กำลังเสียท่า

    ด้วยปัญญาประดิษฐ์ระดับซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ร่างโคลนประเมินปัจจัยจากทักษะที่เหลืออยู่ และคำนวณว่า มีเพียง ‘สังหาร’ เท่านั้นที่รุนแรงพอจะดับลมหายใจกริดในดาบเดียว

    “คลื่น!”

    กริดหมุนตัวทวนเข็มนาฬิกาเพื่อหลบสังหาร จากนั้นก็ลงมือโจมตีต่อเนื่อง

    เป็นเทคนิคเดียวกับที่ร่างโคลนใช้เมื่อครู่ไม่มีผิดเพี้ยน…

    “…!”

    แทนที่ ‘สังหาร’ จะแทงเข้าเป้า ร่างโคลนกลับถูกกระแทกด้วยรัศมีดาบของคลื่น เหมือนกับหนังม้วนเดิมที่นำมาฉายซ้ำใหม่

    แต่คราวนี้เปลี่ยนฝั่ง

    ความเสียหายที่เกิดขึ้นนับว่ารุนแรงมาก เนื่องจากร่างโคลนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไร้ชุดเกราะ

    มันกำลังสับสนสุดขีด สิ่งนี้อยู่นอกเหนือการคำนวณโดยสิ้นเชิง

    ‘ด้วยฝีมือของกริด เขาไม่น่าจะตอบโต้เราได้ เขาไม่เหมือนเดิมงั้นหรือ?’

    กริดไม่ปล่อยโอกาสหลุดลอย

    “วิชาดาบแพ็กม่า”

    ร่างโคลนที่ชะงักชั่วครู่หลังจากแทง ‘สังหาร’ พลาด มันจำต้องรับชะตากรรมแบบเดียวกับที่เคยทำใส่กริด

    “ทำลายล้าง”

    ทำลายล้างระยะประชิดคือทักษะที่แทบหมดสิทธิ์หลบหรือตอบโต้

    ดาบอัสนีฯ ในมือกริดฟันเฉือนหน้าอกร่างโคลนจากบนลงล่างอย่างโหดเหี้ยม

    ขณะเดียวกัน หางโลหิตสีแดงฉานสองเส้นปรากฏขึ้นด้านหลังกริด นี่เป็นผลจาก ‘พลังเครย์’ ที่ถูกสลักในอักขระความมืด

    ความสามารถคือ แปรเปลี่ยนความเสียหาย 100% มาฟื้นฟูพลังชีวิต ส่วนความเสียหายที่เกินมา จะนำไปสร้างหางโลหิตขึ้นด้านหลังผู้ใช้งานทักษะ

    พลังของ ‘ทำลายล้าง’ ได้มอบหางแดงให้กริดถึงสองเส้น

    “ถ้าแกไม่อยากตายเยี่ยงสุนัขก็เข้ามา!”

    กริดสองหางส่งเสียงยั่วยุร่างโคลน

[เป้าหมายถูกทำลาย]

    “…?”

[ท่านเอาชนะการในดวลกับตัวเอง]

    ข้อความระบบที่ไม่คาดฝันแสดงขึ้น

    ร่างโคลนที่สูญเสียชุดเกราะ มันย่อมไม่ต่างจากก้อนเนื้อเดินได้ พลังโจมตีปริมาณมหาศาลของกริดส่งให้มันถึงแก่ความตาย

    “ด…เดี๋ยวก่อน! แกต้องมีชีวิตอยู่เพื่อฆ่าฉันสิ!”

    กริดพยายามส่งเสียงเรียก

    “…จบแล้ว”

    ร่างของมอนสเตอร์ระดับบอสที่มีรูปลักษณ์เหมือนกริดทุกประการ ยามนี้กลายเศษละอองแสงเทาลอยฟุ้งใจกลางกรุงยูเด็น

[ท่านผ่านบททดสอบของเกาะหมายเลข 41!]

[ท่านได้รับแต้มสำหรับเพิ่มเลเวลทักษะจำนวน 1 แต้ม]

[ท่านเอาชนะขีดจำกัดของตัวเองได้ และเข้าใกล้ตำนานขึ้นอีกหนึ่งก้าว]

[ท่านได้รับหนึ่งใน ‘ทักษะลับ’ ของแพ็กม่า]

    “…??”

    กริดรู้สึกราวกับเดจาวู เขาเคยเห็นเหตุการณ์นี้มาก่อนไม่ผิดแน่

    เป็นข้อความระบบแบบเดียวกับที่เคยปรากฏหลังจากผ่านบททดสอบเกาะหมายเลข 41 เมื่อหลายปีก่อนทุกประการ…

    “…ได้รับรางวัลซ้ำ?”

[ท่านได้รับทักษะติดตัว ‘เนตรช่างตีเหล็ก’]

[ท่านมีทักษะติดตัว ‘เนตรช่างตีเหล็ก’ อยู่ก่อนแล้ว]

[…]

[ระบบทำการวิเคราะห์…]

[กรุณารอสักครู่…]

[…]

[ของรางวัลมีการเปลี่ยนแปลง]

[ทักษะติดตัว ‘เนตรช่างตีเหล็ก’ ถูกเปลี่ยนเป็น ‘เนตรของวัตถุรหัส 214098’]

[‘เนตรของวัตถุรหัส 214098’ ถูกติดตั้งเนื่องจากมีความเข้ากันได้กับคลาสท่าน]

[จากตำนานและประวัติศาสตร์ของซาทิสฟาย ‘เนตรของวัตถุรหัส 214098’ จะถูกเปลี่ยนชื่อเป็น…]

[‘เนตรแพ็กม่า·ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล’]

    “เราคงโง่เกินไป…”

    กริดไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด

    เขาอ่านข้อความระบบทวนซ้ำหลายรอบ แต่ก็มิอาจจับใจความใดได้

    ขณะเดียวกัน สำนักงานใหญ่ SA กรุปกำลังโกลาหลสุดขีด

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,301

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous