จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 610

    ในปี 20XX จำนวนไอดีของผู้เล่นซาทิสฟายมีมากเกินกว่าสองพันล้าน  หรือเทียบเท่าหนึ่งในห้าของประชากรโลก
    นี่คือเหตุผลที่เศรษฐกิจของโลกกำลังหมุนเวียนโดยมีซาทิสฟายเป็นศูนย์กลาง

    แน่นอนว่า  ไอดีส่วนใหญ่จากสองพันล้านคนคือกลุ่มผู้เล่นที่มิได้จริงจังกับเกมมากนัก  
    บ้างก็เข้าไปชมวิวทิวทัศน์  บางก็เข้าไปหาเพื่อนเป็นครั้งคราว  และยังมีไอดีอีกมากที่เลิกเล่นไปแล้ว  
    แต่ถึงกระนั้น  มันก็เป็นการยากที่จะให้เข้าใจว่า  เหตุใดถึงมีผู้เล่นเพียง 50,000 คน  ที่ตัดสินใจย้ายมาเป็นพลเมืองอาณาจักรโอเวอร์เกียร์
    
    『 ถือเป็นอาณาจักรแรกที่สร้างโดยผู้เล่น  แถมยังเกิดประเด็นร้อนแรงอีกหลายครั้ง  แต่เหตุใดถึงมีผู้เล่นย้ายไปอาศัยในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เพียงน้อยนิด...  ผมคิดว่าจะมีจำนวนมากกว่านี้เสียอีก 』

    『 มีสองเหตุผลหลักครับ  ประการแรก  การย้ายอาณาจักรไม่ใช่เรื่องง่าย  ทุกอาณาจักรล้วนมีประชาชนเป็นแรงขับเคลื่อน  ดังนั้น  ทุกอาณาจักรถึงพยายามรั้งตัวประชาชนอย่างสุดความสามารถทุกวิถีทาง...  ผู้เล่นที่ต้องการย้ายอาณาจักรอาจต้องจ่ายภาษีจำนวนมาก  หรือไม่ก็ต้องทำภารกิจสุดหินเพื่อให้ย้ายสำเร็จ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  อาณาจักรอื่นโดยรอบต่างไม่เป็นมิตรกับโอเวอร์เกียร์  จะเห็นได้ว่า  จากทั้งหมด 15 อาณาจักร  มีเพียงอาณาจักรเดียวเท่านั้นที่เป็นมิตรกับโอเวอร์เกียร์ 』
    
    『 แล้วจักรวรรดิล่ะครับ  จักรวรรดิมีมาตรการใดในการรั้งตัวผู้เล่น 』

    『 จักรวรรดิไม่ต้องเปลืองแรงทำเช่นนั้น  จักรวรรดิคืออาณาจักรที่ดีที่สุดในทวีป  คงไม่มีใครเสียสติพอจะย้ายจากจักรวรรดิไปยังโอเวอร์เกียร์ที่ด้อยประสิทธิภาพกว่า 』

    『 เหตุผลประการที่สองซึ่งทำให้จำนวนผู้อพยพมีน้อย... อาณาจักรโอเวอร์เกียร์เป็นอาณาจักรใหม่ที่ยังไม่ได้พิสูจน์ตนเอง  ถึงแม้จะมีแรงสนับสนุนจากโบสถ์รีเบคก้าและอาษรจักรไซเรน  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า  โอเวอร์เกียร์ยังเป็นเพียงอาณาจักรเล็กที่ไม่มีชื่อเสียงด้านใดโดดเด่น  ไม่มีเหตุผลที่ต้องยุ่งยากย้ายไปอาศัยในโอเวอร์เกียร์  ถึงแม้ผู้เล่นจะไม่ได้มีความสุขกับอาณาจักรเดิมมากนัก 』

    ***

    "ช้ากว่าที่คิดแฮะ"

    สีหน้าของกริดไม่สู้ดีนักเมื่อรับรู้สถานกาณ์พลเมืองในปัจจุบัน 
    การย้ายอาณาจักรของผู้เล่นและการทำภารกิจอาณาจักรไม่เป็นไปตามเป้า  
    หนึ่งปัจจัย  คือการที่ทหารมีจำนวนน้อย  ไม่สามารถสนับสนุนภารกิจของผู้เล่นได้ทุกคน  และภารกิจส่วนใหญ่ถูกลดระดับความยากลงเป็นปรกติ

    "เราต้องการให้ผู้คนอพยพมายังอาณาจักรโอเวอร์เกียร์มากกว่านี้  ถึงแม้จะมีความเสี่ยงบ้างก็ตาม... มีวิธีใดบ้างนะ"

    กริดพยายามครุ่นคิดตามลำพัง
    เขารู้ดีว่า  ตนไม่จำเป็นต้องนำเรื่องนี้ไปปรึกษาลอเอล  เพราะชายคนนั้นคงกลัดกลุ้มกับปัญหานี้มาหลายวันแล้ว

    'วิธีซึ่งมีเพียงเราเท่านั้นที่ทำได้...'

    ชายหนุ่มขบคิดอยู่หลายวัน  เขาใช้เวลาในทุกช่วงเพื่อหาคำตอบ  ไม่ว่าจะเป็นตอนทำงานในโรงตีเหล็ก  ตอนใช้เวลาอยู่กับครอบครัว  หรือแม้กระทั่งตอนแปรงขนให้โนเอะ

    ผลลัพธ์ก็คือ...

    'จะเกิดอะไรขึ้นหากเรามอบไอเท็มเป็นรางวัลตอบแทนภารกิจ'

    กริดมองปัญหาในมุมของช่างตีเหล็ก  มิใช่ช่างตีเหล็กในตำนาน

    'แน่นอนว่า  มูลค่าของไอเท็มต้องไม่สูงเกินไป  และจำนวนต้องไม่มากเกินไป  เพื่อรักษาคุณค่าของไอเท็มที่เราสร้าง... แถมยังต้องรั้งให้ผู้ที่ได้รับไอเท็มไปแล้วอยู่ในอาณาจักรต่อ..  อีกความหมายถึงก็คือ  เราต้องสร้างเซ็ตไอเท็มเป็นรางวัลภารกิจงั้นหรือ'

    ตัวอย่างเช่น  เซ็ตกริดรุ่นผลิตจำนวนมาก

    'ทุกครั้งที่ผู้เล่นสำเร็จภารกิจต่อเนื่องครบสองถึงสามครั้ง  พวกเขาจะได้รับรางวัลเป็นหนึ่งในเซ็ตกริดรุ่นผลิตจำนวนมาก'

    เซ็ตกริดรุ่นผลิตจำนวนมากแบ่งออกเป็นหกชิ้น  ประกอบด้วย : อาวุธ  อาวุธรอง  ชุดเกราะ  ถุงมือ  หมวกเหล็ก  และรองเท้า
    โบนัสเซ็ตจะมีผลเริ่มที่สองชิ้นขึ้นไป  ยิ่งสวมใส่มากชิ้น  โบนัสก็ยิ่งแสดงผลเพิ่มเติม
    หากผู้เล่นได้รับเซ็ตกริดไปสักชิ้น  รับรองได้เลยว่า  พวกเขาต้องขวนขวายและพยายามรวบรวมเซ็ตที่เหลือให้ครบแน่นอน

    'ผู้เล่นจะไม่ออกจากอาณาจักรโอเวอร์เกียร์จนกว่าจะสะสมไอเท็มครบหกชิ้น...'

    ในมุมมองอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  ระหว่างรวบรวมเซ็ต  ผู้เล่นจะช่วยทำภารกิจพัฒนาอาณาจักรได้อีกมาก 

    'เมื่อถึงช่วงเวลาที่ทุกคนได้รับไอเท็มครบหกชิ้น  อาณาจักรโอเวอร์เกียร์คงพัฒนาไปถึงจุดที่น่าพึงพอใจแล้ว'
    
    และแน่นอนว่า  เมื่ออาณาจักรโอเวอร์เกียร์พัฒนาจนเป็นที่น่าพึงพอใจ  ผู้เล่นที่อยู่ภายในอาณาจักรคงไม่คิดย้ายออกไปโดยง่าย
    
    'ดีล่ะ'

    เมื่อผุดไอเดียสุดบรรเจิด  กริดจึงรีบไปหาลอเอลที่ห้องทำงาน
    อันที่จริง  กริดเป็นกษัตริย์  ส่วนลอเอลเป็นมือขวา  กริดสามารถเรียกลอเอลเข้าพบได้ทุกเมื่อ
    แต่เขาก็ไม่ทำ  ชายหนุ่มไม่ต้องการรบกวนเวลาทำงานอันแสนมีค่าของลอเอล

    ***

    "เป็นไอเดียที่ไม่เลว"

    สร้างภารกิจต่อเนื่องโดยมีเซ็ตกริดรุ่นผลิตจำนวนมากเป็นตัวล่อ  สิ่งนี้จะช่วยดึงดูดให้ผู้เล่นขยันทำภารกิจมากขึ้น  อาณาจักรก็จะยิ่งเติบโต
    หากผู้เล่นมีเป้าหมายที่ไกลและแน่ชัด  พวกเขาก็จะมุ่งมั่นทำภารกิจอย่างเอาเป็นเอาตาย  ถ้าทุกคนคิดแบบเดียวกันหมด  เพียงไม่นาน  อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ก็จะพัฒนาไปอยู่ในสถานะมั่นคง

    "และหากอาณาจักรพัฒนาอย่างก้าวหน้า  ผู้เล่นจากอาณาจักรใกล้เคียงก็จะยิ่งถูกดึงดูดเข้ามา..."

    ลอเอลพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ฟังแผนกริด
    ถึงกระนั้น  เขากลับยังยิ้มชืดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

    "แต่นายมีกำลังคนและทรัพยากรมากพอจะสร้างเซ็ตกริดหลายหมื่นชิ้นงั้นหรือ..."

    "..."

    กริดตระหนักได้ถึงช่องโหว่ทางความคิด
    สิ่งนี้มิได้ใช้เพียงความพยายามหรือเทคนิค  หากแต่รวมถึงกำลังคนและเงินทอง

    "เอ่อ... อ่า..."

    กริดพลันกระอักกระอ่วน  เขาไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อน
    เป็นไปไม่ได้ที่ตนจะสร้างไอเท็มได้รวดเร็วขนาดนั้น  
    แถมกริดก็ไม่มีเหล็กนิลมากพอจะสร้างไอเท็มจำนวนมหาศาล
    
    "เฮ่อ... ฉันนี่มันวิสัยทัศน์คับแคบซะจริง"

    กริดตัดพ้ออย่างเจ็บใจ 
    ตรงกันข้าม  ลอเอลกำลังอมยิ้มอย่างมีความสุข

    "ฝ่าบาทมิจำเป็นต้องโทษตัวเอง  ความคิดที่ต้องการพัฒนาบ้านเมือง  สิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้อย่าได้รู้สึกละอายใจเด็ดขาด  ฮุฮุฮุ!"

    "ขอบคุณสำหรับคำปลอบใจ  แต่นั่นเปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้หรอกนะ"
    
    "ไม่เลย  มันคือการจุดประกายไอเดียใหม่ที่ยอดเยี่ยม  หากแผนของฝ่าบาทใกล้เคียงความจริงเมื่อใด  สิ่งนี้จะช่วยพัฒนาอาณาจักรได้มากแน่นอน  หน้าที่ของกระผมคือทำให้แผนนั้นเป็นความจริง"

    "ด้วยวิธีใด..."

    "ขอถามสักข้อ... ช่างตีเหล็กคนอื่นสามารถสร้างเซ็ตกริดรุ่นพิเศษได้รึไม่..."

    "อ๊ะ--"

    เหตุใดตนถึงนึกเรื่องนี้ไม่ออกตั้งแต่แรก...
    จนกระทั่งตอนนี้  กริดกำชับข่านให้คอยฝึกฝนช่างตีเหล็กรุ่นใหม่อยู่เสมอ
    ปัจจุบัน  ช่างตีเหล็กนับพันคนที่เรย์ดัน  ข่านเป็นผู้ดูแลทั้งหมด  และกริดก็แทบจะลืมพวกเขาไปแล้ว
    ชายหนุ่มไม่เคยคิดเรื่องถ่ายทอดสูตรการผลิตให้ NPC ช่างตีเหล็กมาก่อน  เขามองว่ามันไม่จำเป็นสักเท่าไร

    กริดครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป
    
    "ช่างตีเหล็กขั้นสูงสามารถเรียนสูตรการผลิตเซ็ตกริดได้"

    "เรย์ดันมีช่างตีเหล็กขั้นสูงทั้งหมดกี่คน"

    "ช่วงพิธีก่อตั้งอาณาจักรมีสิบคน  ปัจจุบันคง 15 แล้วกระมัง"

    ช่างตีเหล็กของเรย์ดันล้วนมีพรสวรรค์สูง
    ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น  เพราะกริดเป็นคนคัดเลือกด้วยดาบแห่งลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่
    ตลอดหลายปีที่ผ่านมา  ภายใต้การฝึกฝนจากข่าน  ระดับการพัฒนาของคนหนุ่มสาวเหล่านี้ล้วนน่าทึ่ง
    ลอเอลอมยิ้มเล็กน้อย

    "ตอนนี้มีช่างตีเหล็กขั้นสูงในไรน์ฮาร์ททั้งหมด 13 คน  หากรวมข่านและช่างตีเหล็กจากเรย์ดันเข้าไปด้วย  พวกเราสามารถเริ่มสร้างเซ็ตกริดได้ทุกเมื่อ... แต่ว่า"

    ยังเหลือปัจจัยสำคัญฮีกหนึ่งสิ่งที่จำเป็น

    "วิธีนี้จะเริ่มได้  ก็ต่อเมื่ออาณาจักรของเราร่ำรวยมากพอ"

    "อีกนานแค่ไหน"

    "สามถึงสี่ปีเห็นจะได้... หากฝ่าบาทออกคำสั่งให้มาร์ควิสพีคซอร์ดเร่งพัฒนาเหมืองเหล็กนิลเป็นพิเศษ  พวกเราอาจทำให้มันเร็วขึ้นได้อีกครึ่งปี"

    "สี่ปีเชียว..."

    สี่ปีคือระยะเวลาแสนนาน  สามารถเป็นทหารเกณฑ์ได้ถึงสองรอบ
    เมื่อไรวันนั้นจะมาถึงกันนะ...
    เมื่อเห็นกริดมีสีหน้าหม่นหมอง  ลอเอลจึงพยายามปลอบใจ

    "ฝ่าบาทอย่าได้กังวลไป  ถึงอาณาจักรของพวกเราจะพัฒนาไม่รวดเร็วนัก  แต่ก็เป็นไปอย่างมั่นคง  ลองคิดดูให้ดีสิ  กว่าจะครบสี่ปี  ตอนนั้นฝ่าบาทคงมีช่างตีเหล็กขั้นสูงคอยเป็นลูกมือนับร้อยคน  เซ็ตกริดก็จะยิ่งผลิตได้รวดเร็วและง่ายขึ้นกว่าเดิมมาก"

    "นั่นสินะ... มันไม่ได้ง่ายเหมือนให้ข้าวหมาสักหน่อย  ฉันคงคิดน้อยเกินไป"

    ขณะกริดและลอเอลกำลังสนทนา  ทหารองครักษ์นายหนึ่งได้เดินเข้ามาในห้องทำงาน

    "ไมเนอร์ขอเข้าพบขอรับ!"
    
    "ไมเนอร์..."

    กริดเกือบนึกไม่ออกว่าไมเนอร์คือใคร
    เจ้าเด็กบ้านี่เล่นหายหัวไปนานแสนนาน

    "นึกว่าจะหนีไปแล้ว"

    หลายปีที่ผ่านมา  เจ้านั่นจะทำงานของตัวเองบ้างรึเปล่านะ...
    ไมเนอร์อาจเป็นนักขุดแร่ที่เก่งกาจ  แต่เขาก็มีทักษะพิเศษอย่างการตรวจจับแร่  
    ในอดีต  กริดเคยชื่นชอบไมเนอร์มาก  เขาคาดหวังให้ไมเนอร์เป็นกำลังสำคัญในการค้นพบแร่ชนิดใหม่  
    กริดเชื่อว่า  เด็กคนนี้จะมีประโยชน์กับตนอย่างหาที่สุดมิได้
    ทว่า  การค้นพบแร่ชนิดใหม่ย่อมไม่ง่ายขนาดนั้น   บนทวีปอันกว้างใหญ่  จะหาแหล่งแร่หรือเหมืองสักแห่งยังยากเย็นแสนเข็ญ
    ไมเนอร์ไม่เคยค้นพบแร่ชนิดใหม่เลยสักครั้ง  จนกริดลืมตัวตนเด็กคนนี้ไปแล้ว

    "เจ้าเด็กนั่น  ไม่ใช่ว่ากลับมาพร้อมกับเมียหรอกนะ"

    กริดเริ่มขมวดคิ้ว  
    ลอเอลพลันฉงน

    "เมีย..."

    "ไมเนอร์อยู่ในวัยสนใจเพศตรงข้าม  ใครจะรู้ว่าหมอนั่นทำสิ่งใดบ้างตลอดหลายปีที่ผ่านมา  อาจไม่ได้ใส่ใจทำงานเลย  มัวแต่เที่ยวเสพสุขกับหญิงสาวก็เป็นได้"

    "ฮะฮะ... ไม่มีทางหรอกน่า"

    จะมี NPC เหลวไหลขนาดนั้นอยู่ในซาทิสฟายได้อย่างไร
    ลอเอลมองว่ากริดกังวลเกินเหตุ
    แต่ความจริงที่ปรากฏคือ...

    "อัจริยะที่ถือกำเนิดขึ้นในไบรัน  อัจฉริยะเหนืออัจฉริยะไมเนอร์  ผู้จะกลายเป็นสามัญชนระดับเทวะตำนานคนที่สอง  บัดนี้กลับมาท่านแล้ว... ไมเนอร์ขอคารวะท่านดยุคกริด  ไม่สิ  ตอนนี้ต้องเรียกว่ากษัตริย์กริดสินะ  ฮี่ฮี่... ดีใจรึเปล่าที่ได้พบกระผมอีกครั้งหลังจากหายไปนาน"

    "..."

    ไมเนอร์กำลังจูงมือหญิงสาวปริศนาเข้ามาในห้องทำงานลอเอล...!
    เธอคือสตรีที่ใบหน้างดงามพอใช้  สวมชุดหรูหราสีสันฉูดฉาด  ดูคล้ายกับสตรีขายบริการที่พบได้ตามผับในตรอก

    "...เล่นตลกกันรึไง  ที่แท้นายก็เอาแต่เที่ยวเล่นสนุกหรอกหรือ"

    ไมเนอร์พลันตระหนักได้ถึงความเข้าใจผิด  เขาจึงรีบอธิบาย

    "อ๊ะ!  มิได้เป็นเช่นนั้น  กระผมเพิ่งได้พบเธอวันนี้ที่ผับของไรน์ฮาร์ท...  ตลอดหลายปีที่ผ่านมา  กระผมมิได้ข้องเกี่ยวกับผู้หญิงเลยสักนิด"

    สตรีที่สวมเครื่องสำอางค์หนาไว้บนใบหน้ารีบวิ่งเข้ามาหากริด

    "เด็กคนนี้มาขอขึ้นครูกับดิฉันเพคะ  ฉันยอมตามมาที่นี่เพราะเขาบอกว่าฝ่าบาทจะเป็นผู้จ่ายค่าจ้างให้"

    "..."

    กริดจ่ายเงินให้เธอด้วยฝ่ามือที่สั่นระริก

    "ลอเอล... หักส่วนนี้จากเงินเดือนไมเนอร์"

    กริดกำลังโมโหสุดขีด  เขาอยากตบกะโหลกไมเนอร์ให้สาแก่ใจ
    ทว่า  โทสะทั้งหมดพลันสลายไปในพริบตา

    "ดูนี่ซะ!  อัจฉริยะผู้นี้ทำงานอย่างหนักตลอดหลายปีจนได้พบกับแร่ชนิดใหม่!"

    ไมเนอร์นำถุงใบใหญ่ออกมาถือ  
    เมื่อเปิดปากถุง  แววตาของกริดส่องแสงเป็นประกายในทันที

    "นี่มัน...!!"

    เป็นถุงที่เต็มไปด้วยแร่ชนิดใหม่!  
    หัวใจกริดพลันเต้นโครมครามเมื่อได้เห็นประกายระยิบระยิบประหนึ่งโคมไฟระย้า

    ตึกตัก...!

    สวบ...

[ แร่ที่อัดแน่นไปด้วยลมหายใจของมังกรคลั่ง ]
    แร่ที่พบได้ในรังของมังกรคลั่ง 'เนอวาร์ธาน' 
    มีคุณสมบัติพิเศษ  ซึ่งเกิดจากลมหายใจของเนอวาร์ธานตลอดหลายพันหลายหมื่นปีที่ผ่านมา
    ไม่ผิดนักที่จะกล่าวว่า  มันคือแร่คลุ้มคลั่งอย่างแท้จริง
น้ำหนัก : 5

    "แร่คลุ้มคลั่ง..."

    กริดขมวดคิ้วอย่างสับสนหลังจากอ่านรายละเอียดไอเท็ม
    ไมเนอร์อธิบายด้วยสีหน้าสุดแสนภูมิใจ

    "แร่ชนิดนี้... มันสามารถเพิ่มจำนวนได้เอง"

• Next
• Previous