จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 607

    ทุกหน้าที่ย่อมมาพร้อมความรับผิดชอบ  
    ไม่มีหน้าที่ใดไร้ความรับผิดชอบ
    ความรับผิดชอบของกษัตริย์นั้นหนักหนากว่าผู้อื่นหลายเท่า

    "พี่... ช่วงนี้งานหนักรึเปล่า"

    ก่อนจะล็อกอินเข้าซาทิสฟาย  
    มื้อเช้า  เซฮีทานข้าวร่วมโต๊ะกับครอบครัว

    "หืม..."

    ยองวูเงยหน้าขึ้นขณะกำลังโซ้ยปลาไหลเข้าปาก
    เซฮีจ้องมองด้วยสีหน้าเป็นกังวล

    "หนูฟังจากข่าวทีวี  งานในฐานะกษัตริย์ต้องยุ่งยากมากแน่  ทั้งการเมือง  เศรษฐกิจ  การทูต  การศึกษา  ศิลปศาสตร์  และอื่นๆ อีกมาก  บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างกังวลถึงสุขภาพของพี่..."

    เมื่อพูดจบ  เซฮีตักปลาไหลเข้าปาก
    สีหน้าของพ่อแม่เริ่มเป็นกังวล

    "ถ้าอย่างนั้น...  ยองวู  ลูกต้องกินข้าวให้ตรงเวลานะ  ยิ่งงานเยอะก็ยิ่งต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง  ทานบลอคโคลี่เข้าไปเยอะๆ"

    "การดูแลชีวิตประชาชนหลายแสนจะไม่เหน็ดเหนื่อยได้อย่างไร  แต่อย่าลืมว่าลูกเป็นคนสำคัญของครอบครัวเรา  ลูกภาพของลูกคือสิ่งสำคัญที่สุด"

    "เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง"
    ยองวูตักข้าวพูนช้อน  ปลาไหล  และบลอคโคลี่เข้าปากไปพร้อมกัน  
    ชายหนุ่มอมยิ้ม
    "งานยุ่งวุ่นวายทั้งหมดของกษัตริย์  ลอเอลจะเป็นคนจัดการให้...  ลูกชายสุดที่รักของพ่อแม่ไม่ต้องคอยปวดหัวกับเรื่องเหล่านั้น  ฮ่าฮ่าฮ่า"

    "..."

    หากลอเอลอาศัยอยู่ใกล้เคียง  พวกเขาคงพาลอเอลไปหาหมอตรวจสุขภาพ...
    พ่อและแม่ยองวูรู้สึกขอบคุณลอเอลอย่างมาก  
    แต่ทางเซฮีกลับยิ่งเป็นกังวล

    'ผู้ชายเลือดเย็นคนนั้นคงไม่ได้กลั่นแกล้งประชาชนอยู่หรอกนะ...'

    เซฮีไม่เคลือบแคลงสงสัยในการทำงานหนักและฝีมือของลอเอล
    แต่เธอก็ไม่ชอบทัศนคติที่ลอเอลมีต่อประชาชนเช่นกัน

    'เราจะปกป้องประชาชนในนามนักบุญหญิง!'

    แน่นอนว่า  ต้องไม่ใช่สิ่งที่ทำแล้วฉุดรั้งพี่ชายของตน

    ***

    ณ โบสถ์รีเบคก้า (1)

    โบสถ์ยิ่งใหญ่โอ่อ่าถูกสร้างขึ้นข้างวังหลวงไรน์ฮาร์ท  เป็นวิวทิวทัศน์อันงดงามเมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่อง
    เทวรูปรีเบคก้าที่ตั้งอยู่ ณ ใจกลางของโบสถ์  ดูราวกับกำลังอมยิ้มอย่างมีความสุข
    พื้นหินอ่อนของโบสถ์ส่องสะท้อนแสงคลื่นสีเงิน

    "...ข้าแต่องค์เทพธิดารีเบคก้า"

    ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังคุกเข่าสวดอ้อนวอนต่อหน้าเทวรูป
    ดวงตาสีฟ้าส่องสว่างลอดผ่านเส้นผมสีเงินเงางาม

    "เมื่อกระผมลืมตาตื่นขึ้น  บนหมอนมีเส้นผมหลุดร่วงทั้งหมด 203 เส้น  กระผมใช้เวลานานถึงเจ็ดนาทีในการนับ  สิ่งนี้เรียกว่าอาการผมร่วงงั้นหรือ  มันมิอาจรักษาได้ด้วยพลังโอบอ้อมอารีย์ของท่านเทพธิดางั้นหรือ...  กระผมต้องจมอยู่กับความทุกข์นี้ไปตลอดกาลใช่ไหม..."

    หนึ่งเดือนหลังจากอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ก่อตั้ง  การพัฒนาเป็นไปอย่างไม่ยากเย็นนัก
    ด้วยขุมกำลังเดิมของโอเวอร์เกียร์  ผสานเข้ากับกองทัพดยุคสไตมและดยุคคริส  ดินแดนเดิมที่เคยเป็นของอีเทอนัลก็ถูกฮุบกลืนกลายเป็นของโอเวอร์เกียร์อย่างรวดเร็ว  ระหว่างนั้นก็อ้าแขนรับอดีตประชาชนอีเทอนัลเข้าเป็นพลเมือง

     สิ่งอำนวยความสะดวกภายในไรน์ฮาร์ทและเรย์ดันกำลังพัฒนาไปตามลำดับ  การอพยพของผู้เล่นเริ่มหลั่งไหลเข้ามามากขึ้น  อาณาจักรไซเรนมอบความร่วมมือทางการเมืองต่ออาณาจักรโฟลด์

    ทั้งหมดเป็นผลงานจัดการบริหารของลอเอล  
    แต่นั่นทำให้ชายคนนี้ออกอาการเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจอย่างเห็นได้ชัด  
    เส้นผมของลอเอลดูบางลง

    "หากเป็นเช่นนี้ต่อไป  เราจะกุมหัวใจมิสรูบี้ได้รึเปล่า... เทวดาที่ไร้ปีกอย่างเรา"

    ลอเอลยังเหลือเส้นผมอยู่มาก  แต่ปัญหาคือ  อาการหลุดร่วงนี้เป็นของจริง

    "อา... หัวใจของกระผมกำลังปั่นป่วนดุจดั่งคลื่นสมุทรถาโถม  กระผมต้องการแสงสว่างนำทาง--"

    "นายทำบ้าอะไรทุกเช้า..."

    "...!!"

    ลอเอลยืนขึ้นหน้าเทวรูปที่กำลังสวดภาวนา 
    เขาหันหลังไปมองยังต้นเสียง  แล้วก็ได้พบกริด  
    กษัตริย์กริดกำลังสวมมงกุฏใบใหม่ที่ยิ่งส่งเสริมความสง่า

    "ฝ่าบาทเองหรือ"

    "บอกกี่หนแล้วว่าอย่าพูดจาแบบนี้  ถึงจะไม่มี NPC อยู่รอบๆ ก็เถอะ...  เดี๋ยวนะ... ดวงตาของนายเป็นอะไรไป"

    "เรื่องมันยาว"

    "ว่ามา"

    "ช่วงนี้... ทุกอย่างมันหนักอึ้งไปหมด"

    "นั่นสินะ"

    "ได้โปรดช่วยกระผมด้วย"

    "หา..."

    กริดสั่นสะท้าน
    เขาไม่เคยจิตนาการภาพลอเอลขอความช่วยเหลือจากผู้ใดออก

    'ชายที่เคยปฏิเสธทุกการช่วยเหลือจากทุกคน...'

    ดูท่าปัญหาจะหนักหนาสาหัสกว่าที่คิด  
    กริดรู้สึกผิด  ชายหนุ่มวางมือลงบนบ่าของลอเอลด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

    "ว่ามาได้เลย  ฉันจะไม่หนีงานของตัวเองอีกแล้ว"

    "เช่นนั้น... ช่วยสร้างภารกิจรายวันแทนด้วย..."

    "..."

    ทักษะสร้างภารกิจเป็นสิทธิพิเศษของขุนนางและกษัตริย์
    ขุนนางและกษัตริย์สามารถสร้างภารกิจขึ้น  จากนั้นก็มอบให้ผู้เล่น
    ภารกิจสามารถสร้างได้ด้วยจุดประสงค์ที่หลากหลาย  ไม่ว่าจะเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว  เช่นสมัยอดีตที่เอิร์ลอัชเชอร์สร้างภารกิจให้กริดค้นหาหนังสือหายากของแพ็กม่า  หรือเพื่อส่วนรวม  เช่นภารกิจที่มีไว้เพื่อพัฒนาผู้เล่นรวมถึง NPC

    งานสร้างภารกิจเป็นสิ่งที่ยากจนลอเอลต้องร้องขอชีวิตเชียวหรือ
    เปล่าเลย  มันคืองานแสนง่ายดาย  
    แต่เป็นเพราะลอเอลมีงานอื่นยุ่งมาก  จนแม้แต่งานง่ายๆ เช่นนี้ยังดูสาหัส
    เมื่อได้ยิน  กริดจึงแสดงสีหน้ารู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม    
    
    "แค่นี้ใช่ไหม..."

    "ภารกิจที่ดีที่สุดคือการส่งคนไปล่าบอส"

    "...เข้าใจแล้ว  ตัวฉันเองก็เคยคิดว่า  นายไม่ควรต้องรับหน้าที่นี้ทุกวัน"

    ลอเอลเป็นกรรกรอัจฉริยะ  เขาไม่เหมาะกับงานกรรมกรที่ใช้สมองน้อยเช่นนี้
    กริดตัดสินใจรับงานสร้างภารกิจรายวันมาทำ

    "ตกลง  ของวันนี้ให้ฉันจัดการเอง"

    "ก่อนจะสร้างภารกิจ  ฝ่าบาทต้องคำนึงถึงเลเวลของผู้เล่นและ NPC... รวมถึงรางวัลตอบแทนด้วย!  อาณาจักรของพวกเราค่อนข้างยากจน"

    "เข้าใจแล้ว  อย่าห่วงเลย  ฉันทำได้แน่"    

    "อ๊ะ!  แล้วอย่าให้จู๊ดช่วยทำงานนี้เด็ดขาด!  ไม่อย่างนั้นอาณาจักรของเราพังพินาศแน่!"

    "รู้แล้วน่า!"

    ใครมันจะให้จู๊ดช่วยกันฟะ...
    หลังจากใช้เวลาช่วงเช้ากับไอรีนและลอร์ดเสร็จ  กริดก็ตรงมายังห้องทำงาน

    "สร้างภารกิจ"

[ ท่านสามารถสร้างภารกิจได้ด้วยอภิสิทธิ์ของกษัรติย์แห่งโอเวอร์เกียร์ ]
[ เกรดของอาณาจักรคือ F  ภารกิจที่สร้างได้ทั้งหมดในแต่ละวันคือ 8,000  (3,940/8,000) ]

    "ยังเช้าอยู่เลย  แต่จำนวนสำเร็จไปเกือบครึ่งแล้ว"

    หมายความว่า  สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่กระจายตัวไปทำงานในแต่ละแห่ง  ทุกคนต่างพยายามอย่างหนัก

    "เราเองก็ต้องทำให้เต็มที่"
    
    กริดตั้งใจอ่านข้อความระบบอย่างละเอียด

[ กษัตริย์มิได้ถูกผูกมัดกับดินแดนใดเป็นพิเศษ  ท่านสามารถประกาศภารกิจได้ทั่วทั้งอาณาจักร ]
[ กษัตริย์มิได้ถูกผูกมัดกับสถานะทางการเงินส่วนตัว  ท่านสามารถสร้างภารกิจระดับสูงโดยไม่มีขีดจำกัดด้านการเงิน  แต่อาณาจักรอาจล้มละลายเอาได้  กรุณาไตร่ตรองให้รอบคอบ ]

    "ประหยัดไว้ก่อนดีกว่า..."

    คงเป็นการฉลาดหากเลือกสร้างภารกิจเกรด F ถึง E ที่ใช้เงินเพียง 10 ถึง 20 เหรียญทอง
    ผู้เล่นส่วนใหญ่ในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ยังมีเลเวลไม่สูงนัก

    "แต่ภารกิจเหล่านี้คงไม่ถูกใจผู้เล่นเลเวลสูงแน่  เราต้องผสมภารกิจเกรด D ถึง A ลงไปด้วย"

    10 เหรียญทองเทียบเท่า 12,000 วอน
    หมายความว่า  การสร้างภารกิจเกรด F หนึ่งครั้งจะมีค่าเท่ากับจาจังเมียน 2 ถ้วย  
    ในการสร้างภารกิจเกรด C ต้องใช้มากถึง 100 เหรียญทอง  
    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์สร้างภารกิจได้วันละ 8,000 ครั้ง
    สิ่งนี้เป็นไปได้ในทางการเงินงั้นหรือ...

    แน่นอนว่าเป็นไปได้
    ถ้าหากผู้เล่นบรรลุภารกิจที่อาณาจักรสร้างขึ้น  อาณาจักรก็จะได้รับผลตอบแทนบางส่วนกลับคืนมา
    เงินค่าสร้างภารกิจจะได้รับกลับคืน 50%  แถมยังมีรางวัลพิเศษที่ได้รับระหว่างทำภารกิจ
    
    ยิ่งไปกว่านั้น  เหรียญทองและไอเท็มที่ผู้เล่นได้รับตอบแทนจากภารกิจถือเป็นรายได้  สิ่งนี้จะกลับคืนสู่อาณาจักรในรูปแบบของภาษี  
    ที่กล่าวมาข้างต้นถือเป็นระบบและวัฏจักรหมุนเวียนเงินทองที่ยอดเยี่ยม
    แถมการแจกจ่ายภารกิจให้ NPC กระทำ  ยังช่วยอัพเลเวลของพวกเขาได้ทางอ้อม

    "สร้างภารกิจเกรด D"

[ กรุณาระบุรายละเอียด  เนื้อหาของภารกิจคือส่วนสำคัญที่ท่านต้องกำหนด ]

    เนื้อหาภารกิจย่อมต้องส่งเสริมและพัฒนาอาณาจักรทั้งทางตรงและทางอ้อม  
    นี่คือสามัญสำนึกพื้นฐาน  กริดหวนนึกถึงกลุ่มกองโจรที่ปรากฏตัวใกล้กลับไรน์ฮาร์ทเมื่อไม่นานมานี้

    "กองกำลังขุนนางที่หลงเหลือ... ทำลายพวกมันให้สิ้นซาก"

[ เป้าหมายมีเลเวลสูงกว่า 200... จากรายงานของหน่วยข่าวกรอง  กลุ่มของเป้าหมายประกอบด้วยทหารและอัศวินทั่วไป  ท่านไม่สามารถสร้างเป็นภารกิจเกรด D ได้ ]

    "ง--งั้นหรือ... งั้นทำให้มันเป็นเกรด C"

[ เป้าหมายมีเลเวลสูงกว่า 200... จากรายงานของหน่วยข่าวกรอง  กลุ่มของเป้าหมายประกอบด้วยทหารและอัศวินทั่วไป  เป้าหมายแข็งแกร่งเกินกว่าภารกิจเกรด C เล็กน้อย  ท่านยังยืนยันจะสร้างภารกิจรึไม่ ]

    "ฟู่ว... ในที่สุดก็สำเร็จ"

    กริดโล่งใจที่สามารถสร้างให้มันเป็นแค่ภารกิจเกรด C ได้
    เพราะหากยกระดับเป็นเกรด B ล่ะก็  ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มเป็น 300 เหรียญทองเลยทีเดียว

    "ฤกษ์งามยามดีตั้งแต่เริ่มและแฮะ  ฮุฮุฮุ"

    กริดอมยิ้มไปพลางนั่งอ่านรายละเอียดภารกิจ

[ ภารกิจ <กำจัดกองโจรใกล้ไรน์ฮาร์ท> ถูกประกาศที่จัตุรัส ]

[ กำจัดกองโจรใกล้ไรน์ฮาร์ท ]
ระดับความยาก : C
    กษัตริย์กริดแห่งโอเวอร์เกียร์ขอออกคำสั่งให้นักรบหาญกล้าทั้งหลาย  มุ่งหน้าไปยังตีนเขาทางทิศเหนือเพื่อปราบกองโจรให้สิ้นซาก
    ความสงบสุขของไรน์ฮาร์ทอยู่ในกำมือพวกท่าน
รางวัลสำเร็จภารกิจ : 
- 500 เหรียญทอง
- ค่าประสบการณ์ 3 ล้านหน่วย
- เซ็ตไอเท็ม <อัศวินร่วงโรย>

    "...!"

    รางวัลภารกิจเกรด C ยอดเยี่ยมขนาดนี้เชียวหรือ
    กริดทึ่งไปสักพักก่อนจะอมยิ้ม

    "หรือเป็นเพราะกษัตริย์สร้างภารกิจด้วยตัวเอง!"

    นี่สินะอำนาจของกษัตริย์!

    "ดีล่ะ!  สร้างภารกิจ! สร้างภารกิจ! สร้างภารกิจ!"
    
    กริดกระหน่ำสร้างภารกิจอย่างบ้าคลั่ง

    ณ วันนี้
    ไรน์ฮาร์ทต้องตกอยู่ในความโกลาหล

    ***

    "บ้าบอสิ้นดี!"

    ณ จัตุรัสไรน์ฮาร์ท

    ก่อนออกไปเก็บเลเวล  กลุ่มผู้เล่นมายืนรับรอภารกิจประจำวันในจัตุรัส  ทุกคนต่างไม่เชื่อสายตาตนเอง
    เนื้อหาของภารกิจในวันนี้แปลกประหลาดพิสดารอย่างมาก

    "เกรดของภารกิจถูกต้องรึเปล่า..."

    "ไม่ใช่บั๊กใช่ไหม"

    ระดับความยากของภารกิจวันนี้สูงกว่าปรกติมาก
    โดยทั่วไป  ภารกิจ F ถึง E จะเหมาะสำหรับผู้เล่นเลเวลต่ำกว่า 50
    ภารกิจ D จะเหมาะกับผู้เล่นเลเวลต่ำกว่า 100
    ภารกิจ C จะเหมาะกับผู้เล่นเลเวลต่ำกว่า 150
    และ B เหมาะกับผู้เล่นเลเวลต่ำกว่า 250

    แน่นอนว่า  แต่ละคลาสย่อมมีความยากง่ายในแต่ละภารกิจแตกต่างกัน  รวมถึงไอเท็มที่สวมใส่  
    ผู้เล่นที่เก่งกาจบางคนสามารถทำภารกิจข้ามขั้นได้  
    ถึงกระนั่น  เนื้อหาของภารกิจวันนี้กลับพิสดารเกินไป
    เกรด D เทียบเท่าเกรด C ของวันปรกติ
    เกรด C เทียบเท่าเกรด B

    "นี่มัน... เป็นวิธีการทรมานรูปแบบใหม่งั้นหรือ"

    "หมอนั่นคิดจะฝึกพวกเราให้เป็นสปาตันรึไง"

    "ว่าแล้วเชียว!  ฉันบอกพวกนายแล้วใช่ไหม  กิลด์โอเวอร์เกียร์มีพวกสติไม่สมประกอบมากเกินไป  พวกเราไม่ควรย้ายอาณาจักรตั้งแต่แรก!  ไม่น่าหลงไปกับผลประโยชน์ลดหน่อยภาษีเลยให้ตายสิ..."

    กลุ่มผู้เล่นต่างพากันสั่นระริก
    พวกเขาพยายามกวาดสายตาอ่านเนื้อหาของภารกิจอื่นๆ

    "พวกเราทำภารกิจระดับต่ำลงก็ได้"

    "แต่รางวัลตอบแทน..."

    "ระดับความยากเทียบเท่ากับเกรด B แต่ของรางวัลถูกจำกัดไว้ที่สูงสุดของภารกิจเกรด C"

    "บ้าจริง... อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ห่วยแตก"

    "ทุกคนใจเย็นก่อน"

    ท่ามกลางเสียงบ่นด่าของกลุ่มผู้เล่น  ใครบางคนก้าวเท้าออกมาด้านหน้า  
    ชื่อตัวละครเหนือศีรษะเขียนไว้ว่า 'โค้ก'  ชายคนนี้เป็นผู้เล่นที่โด่งดังในฐานะสิบรุคกี้รุ่นที่สอง  
    เมื่อหลายปีก่อน  โค้กเคยได้รับเกียรติอย่างสูง  เขามีโอกาสลิ้มรสความตายจากกระดูกที่ปิอาโร่พ่นใส่หน้า
    แน่นอนว่า  มีเพียงน้อยคนนักที่รู้

    "อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ไม่มีทางสร้างภารกิจโดยไม่คิดหน้าคิดหลังแน่  พวกเราต้องค้นหาจุดประสงค์ที่แท้จริงของก็อดกริดให้ได้"

    "ก็อดกริดบ้าบออะไรกัน... หมอนี่พิลึกฉิบ"

    "ข่าวลือที่ว่าโค้กเป็นแฟนตัวยงกริด  ดูท่าจะเป็นเรื่องจริงสินะ"

    พวกเขานินทาด้วยเสียงแผ่วเบา  ไม่มีใครกล้าพูดให้โค้กได้ยิน
    ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่ย้ายเป็นพลเมืองโอเวอร์เกียร์จะมีเลเวลในช่วง 150 
    แต่เลเวลของโค้กคือ 230  พวกเขาไม่ต้องการทำให้โค้กโกรธ

    โค้กกล่าวในสิ่งที่คิด

    "ภารกิจจากอาณาจักรโดยตรงจะมีระบบพิเศษซ่อนอยู่  พวกเราสามารถรับความช่วยเหลือจากทหารได้  เริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างหรือยัง  ก็อดกริดตั้งระดับความยากไว้สูงเพราะต้องการให้พวกเราหยิบหยืมกำลังทหารเพื่อผ่านภารกิจ"

    "ทำแบบนั้นแล้วจะได้อะไร"

    "แน่นอนอยู่แล้ว  พวกเราจะพัฒนาตนเองอย่างก้าวกระโดดหากข้ามผ่านอุปสรรคที่ยากเกินกำลัง  แถมยังเป็นการช่วยเพิ่มเลเวลของทหารทางอ้อม  ลองคิดดูให้ดีสิ  พวกเรามีแต่ได้กับได้  ของรางวัลภารกิจสูงขึ้นกว่าเดิม  และยังมีโอกาสสร้างความสนิทสนมกับทหารอีกด้วย"

    "นายมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว  จำนวนทหารที่ขอความช่วยเหลือได้มีจำกัด  ตัวอย่างเช่นภารกิจเกรด C  เราจะร้องขอการสนับสนุนจากทหารได้เพียงสองคนเท่านั้น... นายจะให้ทหารแค่สองคนช่วยปราบกองโจรอดีตขุนนางทั้งหมดเนี่ยนะ  สมเหตุสมผลแล้วหรือ"

    "นั่นสิ  ภารกิจเกรด E ถึง D จะร้องขอทหารสนับสนุนได้เพียงคนเดียว  พวกเราจะจัดการกับไดร์วูล์ฟ 10 ตัวด้วยทหารคนเดียวได้ยังไง... ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นอาหารสุนัขเอาหรือ"

    โค้กมิอาจโต้เถียงกับเสียงบ่นอย่างไม่พึงพอใจจากกลุ่มผู้เล่น  คนเหล่านี้เย็นชาและมองโลกด้วยความเป็นจริง
    โค้กเริ่มเห็นอกเห็นใจ  แต่เขาก็ทระนงในศักดิ์ศรีของตนเช่นกัน  ในเมื่อกล่าวสนับสนุนกริดไปแล้ว  ตนจะไม่ยอมเปลี่ยนใจกลับคำเด็ดขาด  
    นี่คือความเด็ดเดี่ยวของสิบรุคกี้รุ่นที่สอง

    'ชิ...'

    ลงเอยด้วย

    "ฉันเชื่อมั่นในตัวก็อดกริด!!"

    โค้กหลับตาลงพร้อมกำหมั่นแน่น  จากนั้นก็กัดฟันรับภารกิจเกรด B มาทำ
    เนื้อหาของภารกิจ <กริฟฟินเขาเดียว> คือการล่าพวกมัน 5 ตัว
    ในทางสามัญสำนึก  โค้กผู้มีเลเวล 230 ไม่มีทางล่ากริฟฟินเขาเดียวที่มีเลเวลขั้นต่ำ 300 ได้แน่
    ทว่า...

    "ฉันเชื่อมั่นในตัวก็อดกริด!!"

    หันหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว  โค้กมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารด้วยบรรยากาศหดหู่
    เขาเลือกทหาร 5 คนและออกเดินทางไปยังรังกริฟฟิน  
    กลุ่มผู้เล่นที่เห็นเหตุการณ์ต่างนึกสนใจ  พวกเขาเดินตามโค้กไปเพื่อหวังจะหัวร่อให้ฟันหลุด

    อีกไม่นาน  โค้กจะต้องหลังน้ำตา

• Next
• Previous