จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 598

    กิลด์โอเวอร์เกียร์สามารถเอาชนะจอมอสูรบีเลียลและมีสิทธิ์ก่อตั้งอาณาจักร
    ทุกสิ่งดำเนินมาถึงจุดนี้ได้  ต้องยอมรับว่าเป็นเพราะสมาชิกกิลด์ทุกคนร่วมแรงร่วมใจเป็นหนึ่ง  หากขาดขุนพลคนใดไป  กิลด์โอเวอร์เกียร์ย่อมไม่มีทางมาถึงจุดนี้แน่
    กริดตระหนักเรื่องเหล่านี้ได้  เขาจึงต้องการสร้างยุทธภัณฑ์เวทมนตร์เพื่อตอบแทนความเหน็ดเหนื่อยของสมาชิกระดับขุนพลทุกคน

    แต่สิ่งนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ในทางทฤษฏี  กริดมีเวลาและต้นทุนไม่มากพอ
    แถมจุดประสงค์ของลอเอลก็แตกต่างจากที่กริดคิดไว้

    "นายไม่รู้จักความหมายของรางวัลเกียรติยศรึไง  มันคือรางวัลซึ่งมอบให้ผู้ใต้บังคัญบัญชาที่มีผลงานโดดเด่นจนส่งผลให้ก่อตั้งอาณาจักรสำเร็จ… นายกำลังจะบอกว่า  เพราะพวกเราทุกคนล้วนทำงานหนัก  จึงสมควรได้รับรางวัลอย่างเท่าเที่ยมถ้วนหน้างั้นหรือ… เหลวไหล!  รางวัลเกียรติยศจะไม่มีคุณค่าอันใดเลย  หากมิได้มอบให้กับผู้ที่มีคุณงามความดีโดดเด่นอย่างแท้จริง!"

    "ก็มัน..."

    แต่สิ่งที่ลอเอลพูดก็ไม่ผิดนัก
    การมอบรางวัลอย่างเท่าเทียมทั้งที่แต่ละคนสร้างคุณประโยชน์ไม่เท่ากัน
    คนที่ออกแรงมากกว่าคงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแน่

    'นั่นสินะ… อาณาจักรเราไม่ใช่คอมมิวนิสต์สักหน่อย  ทุกคนไม่จำเป็นต้องได้รับตอบแทนอย่างเท่าเทียม'
    
    เฉกเช่นรางวัลตอบแทนหลังจากล้มจอมอสูรบีเลียล  ระบบยังแจกจ่ายให้ผู้เล่นและ NPC แต่ละคนไม่เท่าเทียม  นับประสาอะไรกับกริด
    ชายหนุ่มยอมตัดใจในความคิดที่ต้องการตอบแทนทุกคน  
    เขาสลัดมิตรภาพและความสนิทสนมออกไป  

    'รายชื่อแรกของรางวัลเกียรติยศคือแค็ทซ์สินะ...'

    ในตอนแรก  แค็ทซ์คือผู้เล่นที่น่ารังเกียจในสายตากริด  
    แค็ทซ์ดูเหมือนชาวญี่ปุ่นฝ่ายขวาจัดที่รังเกียจชาวเกาหลีใต้เข้ากระดูก
    คงเป็นการยากจะให้กริดยอมรับ
    ทว่า  ตัวตนที่แท้จริงของแค็ทซ์กลับตรงข้าม  ไม่เพียงแต่จะขอโทษต่อหน้ากริดและชาวเกาหลีในโอเวอร์เกียร์อย่างจริงใจ  เขายังพยายามผลักดันให้ธุรกิจของครอบครัวเริ่มจ้างงานชาวเกาหลีในญี่ปุ่นมากขึ้น  
    หลังจากเข้าร่วมโอเวอร์เกียร์  ผลงานของแค็ทซ์เป็นที่ประจักษ์ในหลายด้าน  
    โดยเฉพาะสงครามล่าสุด  ลำพังแค็ทซ์เพียงคนเดียว  เขานำทหารหนึ่งพันคอยปกป้องป้อมปราการบอร์เนียวและขับไล่กองทัพเก๊าส์สำเร็จ
    ไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า  แค็ทซ์คือผู้เอาชนะอาณาจักรเก๊าส์ตามลำพัง

    'ด้วยเหตุนี้  ทัพหลักของพวกเราจึงมีสมาธิกับสงครามและการปราบจอมอสูร'

    มันจะเป็นหนังคนละม้วนหากบอร์เนียวตกอยู่ในมือเก๊าส์  
    อาณาจักรอีเทอนัลจะร่วมมือกับเก๊าส์  และนั่นจะทำให้โอเวอร์เกียร์ตกอยู่ในวงล้อมการโจมตีสองด้าน  ไม่นานต้องพ่ายแพ้

    'ดังนั้น  แค็ทซ์คือผู้ที่สมควรได้รับรางวัลเกียรติยศยิ่งกว่าใคร'

    ถัดมาคือจิสึกะ  
    หากไม่นับเรื่องคันศรฟินิกซ์แดง  ก่อนที่กริดจะมาถึงแพเทรี่ยน  จิสึกะสามารถป้องกันป้อมปราการแห่งนี้ไว้ได้นานหลายวันหลายคืนโดยแทบไม่ได้พักผ่อน  
    ยิ่งเมื่อได้รับคันศรฟินิกซ์แดง  เธอกลายดั่งเทพธิดาติดปีก  ลำพังจิสึกะคนเดียวสามารถปกป้องแพเทรี่ยนจากการรุกรานของกองทัพอีเทอนัลได้ง่ายดาย 
    แม้ค่าเรี่ยวแรงจะไม่มีวันหมด  แต่พลังใจของมนุษย์ย่อมมีขีดจำกัด  
    จิสึกะฝืนข้ามผ่านอุปสรรคได้อย่างน่าอัศจรรย์
    ไม่เพียงเท่านั้น  ในการต่อสู้กับบีเลียล  ทักษะการยิงธนูที่แม่นยำได้ช่วยฟื้นฟูพลังชีวิตพวกพ้องได้หลายส่วน   NPC แสนล้ำค่าที่จะเสียไปไม่ได้เด็ดขาดอย่างปิอาโร่และอิสซาเบล  ไม่ผิดนักที่จะกล่าวว่าพวกเขารอดมาได้เพราะการฮีลของจิสึกะ
    แม้แขนจะหัก  กระดูกนิ้วแตกละเอียด  แต่เธอยังพยายามฝืนยิง...    

    'ปิอาโร่ก็เช่นกัน'
    
    หากไม่มีปิโอโร่  กล้าพูดได้เต็มปากว่ากิลด์โอเวอร์เกียร์ไม่มีทางเอาชนะจอมอสูรบีเลียล  และนั่นหมายถึงความพังพินาศที่รออยู่

    'อัสโมเฟลก็ไม่น้อยหน้า'

    กริดตะหนักถึงความจริงที่น่าตกตะลึงของสงครามไบรันหลังจากการดูวิดีโอย้อนหลัง
    สงครามหนึ่งต่อแสนงั้นหรือ...  น่าขัน

    'หากไม่มีอัสโมเฟลคอยลอบสังหารขุนพลศัตรู… เราคงตายในสงครามนั้นไปแล้ว'

    จะเกิดอะไรขึ้นหากกริดตายในไบรัน

    'เราจะไปสมทบกับปาร์ตี้ล่าจอมอสูรไม่ทัน… และถ้าไม่มีเรา  ปิอาโร่กับสมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนคงตายกันหมด'

    คุณงามความดีของอัสโมเฟลมิได้จบลงเพียงเท่านี้ 
    ระหว่างสงคราม  เขาแสร้งทำเป็นพลทหารฝ่ายศัตรูเพื่อรวบรวมข้อมูลและทำลายขวัญกำลังใจกองทัพ
    ยังมีอื่นๆ อีกมาก

    'แสร้งเป็นไม่รู้ดีกว่า...'

    กริดรู้สึกผิดต่ออัสโมเฟล  ทว่าเขาจำเป็นต้องทำ
    อัสโมเฟลมีทักษะติดตัว <ความมุ่งมั่นของหมายเลขสอง> 
    สิ่งนี้จะกลายเป็นแรงผลักดันเมื่อตัวตนอัสฟัสโมเฟลยังไม่ถูกยอมรับ

    'ทันทีที่เรายอมรับฝีมือของอัสโมเฟล  ทักษะความมุ่งมั่นของหมายเลขสองจะอ่อนแอลง  ส่งผลให้อัตราการพัฒนาช้าลงไปด้วย'
    
    แต่ไม่ได้หมายความว่าอัสโมเฟลจะไม่ได้รับรางวัลเกียรติยศ  
    อัสโมเฟลคือขุมกำลังหลักของอาณาจักร  ชายคนนี้ต้องอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม

    "หืม..."

    อัสโมเฟลสมควรได้รับการชื่นชม  แต่ศักยภาพของเขาจะลดลงทันทีหากได้รับการชื่นชม
    กริดต้องทำอย่างไรดี...
    ชายหนุ่มครุ่นคิดหาวิธีตอบแทนอัสโมเฟลอย่างเหมาะสมอยู่นาน

    'ไว้ค่อยปรึกษาลอเอล...'

    หากเป็นสิ่งที่ไม่สามารถตัดสินใจได้เอง  เขาควรปรึกษาลอเอล
    เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา...  

    'ขอบคุณมาก'

    เป็นความเคยชินไปแล้วที่กริดคอยรู้สึกขอบคุณลอเอลเสมอ
    จากนั้น  ชายหนุ่มไล่เรียงจัดการรายชื่อรางวัลเกียรติยศทั้งหมด
    
    "นายต้องการไอเท็มแบบไหน"

    แน่นอนว่าทุกคนย่อมต้องการไอเท็มแตกต่างชนิดกันไป
    บางคนต้องการอาวุธที่ช่วยดึงพลังของคลาสออกมาถึงขีดสุด  
    บางคนต้องการชุดเกราะที่ช่วยให้ถึกทนมากขึ้น  
    แต่ก็มีบางคนที่ต้องการเครื่องมือทำฟาร์มเพื่อให้ผลผลิตบานสะพรั่ง
    ทว่า  ทั้งหมดล้วนมีสิ่งหนึ่งที่ตรงกัน

    "หากเป็นไอเท็มเวทมนตร์จากริด...  ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า"

    "เข้าใจแล้ว"

    เป็นขอที่กริดพึงพอใจมาก  ส่งผลให้เขายินดีมุ่งมั่นทำงานหนัก
    หลังจากรวบรวมโลหะสำหรับสร้างเรียบร้อย  กริดจึงรบกวนสติกส์ให้ส่งตนกลับเรย์ดัน  
    ท่ามกลางข่านและช่างตีเหล็กของเรย์ดัน  ชายหนุ่มทำการจุดเตาหลอมให้ลุกโชนด้วยฟืนไม้ฟอสฟอรัสขาว

    "ช่างตีเหล็กขั้นกลางคอยรักษาอุณหภูมิไว้  ช่างตีเหล็กขั้นสูงคอยลงมือถลุงแร่เหล็ก  ส่วนข่านมาช่วยฉัน"

    "เข้าใจแล้ว… ถ้าอย่างนั้นจะให้ช่างตีเหล็กขั้นต้นทำอะไรดี"

    "บอกพวกเขาให้จับตามองทุกการกระทำของฉัน"

    "..."

    ช่างตีเหล็กทุกคนต่างตกตะลึง
    ช่างตีเหล็กขั้นต้นมีฝีมือมากพอจะทำงานในโรงเหล็กขนาดเล็ก
    ช่างตีเหล็กขั้นกลางฝีมือมากพอจะทำงานในโรงเหล็กขนาดใหญ่
    และช่างตีเหล็กขั้นสูงฝีมือมากพอจะทำงานในโรงตีเหล็กวังหลวง  
    นี่คือความสามารถของพวกเขา
    แต่กริดกลับสั่งให้ช่างตีเหล็กขั้นตนยืนมอง  ขั้นกลางเฝ้าฟืน  และขั้นสูงถลุงแร่เนี่ยนะ

    แม้กระทั่งข่าน  ช่างตีเหล็กที่ระดับใกล้เคียงช่างฝีมือ  ซึ่งเก่งกาจพอจะทำงานในวังหลวงของจักรวรรดิ  กลับเป็นได้เพียงลูกมือกริด
    ถึงทุกคนจะเคลือบแคลง  แต่ก็ไม่มีผู้ใดขัดคำสั่งกริด
    พวกเขาตระหนักถึงความยอดเยี่ยมของกริดเป็นอย่างดี  ชางตีเหล็กในตำนานผู้มีฝีมืออันน่าตื่นตะลึง  ทุกคนเคยเฝ้ามองกริดทำงานมานานหลายปี  
    แม้กระทั่งข่านยังเทียบกริดไม่ติด

    'เรากำลังจะกลายเป็นช่างตีเหล็กขั้นกลางได้เพราะกริด'

    'เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ทำงานให้กับเขา'

    ช่างตีเหล็กของเรย์ดันเข้าใจเรื่องราวเป็นอย่างดี  จึงไม่มีใครเปิดปากโต้แย้งคำสั่ง

    "ท่านพ่อ… สู้เค้า!"

    ลอร์ดจูงมือไอรีนเดินเข้ามาในโรงตีเหล็ก  
    บุตรชายตัวน้อยกล่าวให้กำลังใจ  เป็นคำที่เรียนมาจากท่านอารูบี้  จากนั้นลอร์ดก็นำค้อนเล็กออกมาชูพร้อมกับดวงตาเป็นประกาย
    ทุกการกระทำของผู้เป็นพ่อจะสลักลงในความทรงจำลอร์ด

    เคร้ง! เคร้ง!

    เคร้ง! เคร้ง!

    ฉากที่บิดากำลังตั้งใจทำงานอย่างหนักโดยมีบุตรชายเฝ้ามองไม่ห่าง  สิ่งนี้ได้มอบความสุขอันล้นปรี่ให้ไอรีนอย่างบอกไม่ถูก

    ***

    "ชักอยากเห็นสีหน้าตกตะลึงของเจ้ากริดแล้วสิ"

    บารอนคอนส์กำลังตื่นเต้นขณะโดยสารมากับรถม้า
    มันได้แต่นึกสงสัย  ว่ากริดจะทำหน้าอย่างไรเมื่อรู้ว่าทั้ง 15 อาณาจักร  รวมถึงเก๊าส์  ต่างบังคับให้กิลด์โอเวอร์เกียร์ส่งบรรณาการ

    "การก่อตั้งอาณาจักรไม่ง่ายหรอกนะ"

    หากง่ายดายเช่นนั้นล่ะก็  ป่านนี้คงมีอาณาจักรนับร้อยทั่วทั้งทวีปไปแล้ว
    บารอนคอนส์แสยะยิ้มชั่วเมื่อจินตนาการใบหน้าหวาดผวาของกริด

    "ถึงแล้วขอรับ"

    ขบวนรถม้าบารอนคอนส์หยุดลงตรงหน้าราชวังไรน์ฮาร์ท

    "หืม..."

    บารอนคอนส์ขมวดคิ้วเล็กน้อย
    ไม่เหมือนกับที่มันคิดไว้  ซากปรักหักพังจากสงครามแทบไม่ปรากฏให้เห็นในไรน์ฮาร์ท

    'ซ่อมแซมเมืองได้รวดเร็วขนาดนี้เชียว… เจ้านั่นใช้แรงงานประชาชนเยี่ยงทาสรึไง'

    ไอ้งั่งที่ชื่อกริดคงสมองทึบแน่  การบังคับเข็ญใจชาวเมืองเช่นนี้  ไม่ช้าก็เร็วจะเกิดความไม่พอใจขึ้น  เมื่อความโกรธของชาวเมืองปะทุ  อาณาจักรก็จะถึงคราวล่มสลาย

    "จุ๊จุ๊...  ใช้แรงงานเกินกำลังตั้งแต่ยังไม่ก่อตั้งอาณาจักรเช่นนี้...  อย่างที่คิด  ไม่ใช่ใครหน้าไหนก็เป็นกษัตริย์ได้"

    "ขอประทานโทษครับ"

    อัศวินผู้หนึ่งเดินเข้ามาหาบารอนคอนส์  ชายคนนี้สวมชุดเกราะสีดำหรูหราราคาแพง

    "ท่านคือบารอนคอนส์จากอาณาจักรเก๊าส์ใช่ไหม"

    "เข้าใจถูกแล้ว"
    
    เพิ่งผ่านศึกสงครามมาไม่นาน  แต่เหตุใดชุดเกราะอัศวินกลับใหม่เอี่ยมขนาดนี้
    บารอนคอนส์พลันกลืนน้ำลายอึกใหญ่
    ขณะเดียวกัน  อัศวินคนดังกล่าวเริ่มเกาศีรษะอย่างเคอะเขิน

    "ท่านมิต้องสุภาพกับพลทหารอย่างพวกเราก็ได้"

    "เชิญทำตัวตามสบายขอรับ"

    "..."

    บารอนคอนส์ถึงกับผงะ  
    พลหทารจะมีชุดเกราะมูลค่าสูงลิบขนาดนี้สวมใส่ได้อย่างไร
    บ้าบอสิ้นดี!

    'พวกมันพยายามปั่นหัวเรารึไง'

    เหตุใดอัศวินถึงพยายามแสร้งเป็นพลทหารเพื่อหลอกตน...
    บารอนคอนส์เริ่มโมโห

    'นั่นสินะ… พวกมันกำลังจะสื่อว่า  พลทหารของที่นี่ล้วนถูกฝึกและสวมใส่ชุดเกราะระดับเดียวกับอัศวิน'

    ใช่แล้ว  นี่เป็นเพียงการแสดง

    'ใครจะไปหลงกลกันเล่า'

    บารอนคอนส์ส่ายศีรษะก่อนจะเดินเข้าไปในวัง

    'จะรู้จักใครไหมนะ...'

    ไม่มีทางที่ตัวตนอันโด่งดังจะเข้าร่วมพิธีก่อตั้งอาณาจักรของพวกกบฏแน่
    บารอนคอนส์คาดว่า  ในงานจะเต็มไปด้วยสามัญชนแปลกหน้า  รึไม่ก็เป็นงานที่รกร้างว่างเปล่า
    ทว่า...
    
    "โฮ่!  หลวงพ่อ  ดูนั่นสิ!  รูปปั้นของท่านกริดช่างเด่นสง่าเหลือเกิน"

    "จะดีรึไม่หากพวกเรานำรูปปั้นเทพธิดารีเบคก้ามาวางตั้งเคียงข้าง"

    "กริดไม่จ่ายหรอกนะ"

    "ฮุฮุ  หลวงพ่อก็พูดเกินไป… ท่านกริดทำคุณประโยชน์ให้กับโบสถ์พวกเรามาก  ใครจะไปกล้าเรียกร้องเงินค่าสร้างรูปปั้นเทพธิดารีเบคก้ากันเล่า  ทางเราต้องเป็นฝ่ายออกถึงจะถูก"

    "เชี่ย..."

    บารอนคอนส์แทบหยุดหายใจเมื่อมันเดินผ่านสวนในวัง
    สภาอาวุโส 15 คนของโบสถ์รีเบคก้ากำลังเรียกชายหนุ่มผู้นั้นว่า 'หลวงพ่อ' 
    ย่อมหมายความว่า… เขาคือสันตะปาปา! 

    'เหลวไหลสิ้นดี!'

    สันตะปาปาและสภาอาวุโสทั้ง 15 ของโบสถ์รีเบคก้า...
    ตัวตนเช่นนี้ไม่เคยปรากฏสู่สาธารณะพร้อมกันมาก่อน  แม้แต่ภายในงานพิธีอันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิก็ตาม
    แต่คนเหล่านั้นกลับมาร่วมพิธีก่อตั้งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เนี่ยนะ
    บารอนคอนส์ไม่อยากเชื่อ

    'ต้องอำกันแน่  เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!  คนพวกนี้คือตัวปลอม!'

    สันตะปาปาคือตัวตนที่ยิ่งใหญ่  จึงอาจไม่มีผู้ใดกล้าวิจารณ์มากนัก
    แต่สำหรับสภาอาวุโสทั้งหลาย  พวกเขาแต่ละคนล้วนทรนงในศักดิ์ศรีสูงลิบ  แทบไม่เคยตอบรับคำเชิญของใครหน้าไหนทั้งสิ้น  แม้แต่กษัตริย์คักทุสแห่งเก๊าส์  หากต้องการพบหน้าสักครั้ง  พวกมันต้องถ่อเดินทางไปไกลถึงวาติกัน

    "ขอทางหน่อย"

    คนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านบารอนคอนส์ไป  ในตอนแรกมันมิได้ใส่ใจ

    'หืม… กลิ่นคาวปลา!'

    บารอนคอนส์ขมวดคิ้วพร้อมกับปิดจมูก  เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นกลุ่มคนดังกล่าวเต็มสองตา  
    สีหน้าของมันพลันขาวซีดประหนึ่งเห็นผี

    "ผ--เผ่าวารี!"

    เผ่าวารี  สายพันธ์สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในไซเรน  อาณาจักรใต้ทะเลลึก  
    พวกเขาโด่งดังในด้านพลังที่แข็งแกร่ง  หลายอาณาจักรรวมถึงเก๊าส์ต่างต้องการเป็นพันธมิตรกับเผ่าวารี  
    ทว่าเผ่าวารีทุกคนล้วนเกลียดมนุษย์เข้ากระดูก  ไม่เคยมีอาณาจักรใดได้รับการตอบรับที่ดี  แม้ยามไซเรนกำลังตกอยู่ในอันตราย  แต่เผ่าวารีก็ไม่คิดขอความช่วยเหลือจากมนุษย์เด็ดขาด
    ถึงกระนั้น  เผ่าวารีกลับเข้าร่วมพิธีก่อตั้งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์!

    'ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่'

    ไม่สิ  บางทีเผ่าวารีมิได้เข้าร่วมเพื่อเฉลิมฉลอง  หากแต่เป็นเหตุผลอื่น
    
    'กริดอาจติดหนี้เผ่าวารีอยู่...'

    บารอนคอนส์พยายามไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
    แต่เหตุการณ์ก็ดำเนินมาถึงจุดที่… จะไม่เชื่อคงไม่ได้อีกแล้ว

    "กษัตริย์มาซงแห่งเผ่าวารีเสด็จ!"
    
    "!!!!!"

    กษัตริย์เผ่าวารี...!
    บารอนคอนส์พลันดวงตาเบิกโพลงเมื่อหันไปมองยังทางเข้าสวน  
    สิ่งมีชีวิตที่ขนาดร่างกายใหญ่โตกว่าเผ่าวารีเมื่อครู่… บรรยากาศรอบตัวเปี่ยมด้วยความน่าเกรงขามและทรงพลัง 

    'ก--กษัตริย์เผ่าวารีตัวจริง!'

    ขณะบารอนคอนส์กำลังทึ่ง  กษัตริย์มาซงได้เดินเข้าไปทักทายกับกลุ่มคนที่ปลอมตัวเป็นสันตะปาปาและสภาอาวุโส

    "สวัสดี  กษัตริย์มาซง"

    "โฮ่!  หลวงพ่อเองรึ!  ไม่ได้พบกันนาน  ว่าแต่ท่านกริดอยู่ที่ใด"

    "เราก็ยังไม่ได้พบเช่นกัน"

    "..."

    บรรยากาศเช่นนี้  ดูเหมือนสันตะปาปาและสภาอาวุโสคงเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากตัวจริง
    นัยร์ตาบารอนคอนส์เริ่มสั่นระริก

    'หรือข่าวลือนั่นจะเป็นจริง  ที่จอมอสูรปรากฏตัวขึ้นในไรน์ฮาร์ท  และกริดร่วมมือกับสันตะปาปากำจัดสำเร็จ...'

    ข่าวลือแพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีปว่ากริดเป็นผู้ปราบจอมอสูรลงได้
    แต่น้อยคนนักที่จะเชื่อ  
    จอมอสูรคือตัวตนอันยิ่งใหญ่ซึ่งสามารถทำลายอาณาจักรมนุษย์ได้ในพริบตา  
    อย่างกริดไม่มีทางเอาชนะได้แน่  ถึงแม้เขาจะเป็นตำนานก็ตาม
    ทุกคนล้วนคิดว่ากริดเผยแพร่ข่าวลือดังเพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง

    แต่บัดนี้  บารอนคอนส์เริ่มตะหนักแล้วว่า
    นั่นอาจไม่ใช่ข่าวลือเสียทีเดียว...

    'กษัตริย์คักทุส… กระหม่อมมิอาจ...'

    ต่อหน้าตัวตนที่ยิ่งใหญ่อย่างสันตะปาปาและกษัตริย์เผ่าวารี
    มดปลวกอย่างมันต้องลุกขึ้นชี้หน้ากริดและขู่เข็ญเรียกร้องบรรณาการ...
    เรื่องบ้าบอเช่นนั้น  ให้มีอีกสิบชีวิตก็มิกล้า

• Next
• Previous