จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 591

    ณ แถบชานเมืองอินส์บรุค  ประเทศออสเตรีย

    หากเดินขึ้นภูเขามาเรื่อยๆ สุดปลายทางจะได้พบกับปราสาททรงยุโรปหลังเก่า  สองข้างทางรายล้อมด้วยทะเลสาปสีครามใสสะสาด
    เป็นภาพที่งดงามตระการตาเมื่อเหล่านักน้อยฝูงใหญ่บินผ่าน
    แต่เหตุใด… สถานที่แห่งนี่ถึงมีบรรยากาศหม่นหมองนักนะ
    
    ฟ้าวว~

    สายลมพัดผ่านทุ่งกว้างเขียวขจีอันว่างเปล่า
    สถานที่แห่งนี้ปราศจากสัญญาณสิ่งมีชีวิตโดยสิ้นเชิง

    ***

    ห้องขนาด 100 พยองที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดตกแต่ง
    มีเพียงแคบซูลหนึ่งเครื่องตั้งวางใจกลางห้อง

    "ลูน่า..."

    ชายผู้หนึ่งกำลังหลับใหลในแคปซูล  สีหน้าของเขาขาวซีดแลบิดเบี้ยวประหนึ่งกำลังฝันร้าย  
    เส้นผมย้อมเขียวกำลังเปียกปอนคราบน้ำตา  
    เสียงละเมอแหบพร่าเจ็บปวดแทบขาดใจ

    "ลูน่า...!"

    ชายผู้กำลังฝ่ายร้ายและเรียกชื่อใครสักคนด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาณ... 
    แอ็กนัส...
    มันละเมอตะโกนเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นนั่งอย่างเหนื่อยหอบ

    "แฮ่ก... แฮ่ก..."

    มันหาคนรักของตนไม่พบ  แม้วจะกวาดสายตามองจนรอบปราสาทเก่าหลังนี้
    ความจริงอันแสนเย็นชาและโหดร้ายทำให้สติของแอ็กนัสเริ่มกลับคืนมา

    "ลูน่า..."

    แอ็กนัสลุกขึ้นและเดินไปยังหน้ต่าง  ดวงตาสีทองของมันจดจ้องทะเลสาปใสสะอาดด้านนอก
    ทะเลสาปสีครามเบื้องหน้ากำลังสะท้อนเงาภาพปราสาททั้งหลัง
    มันอบอุ่นหัวใจทุกครั้งเมื่อยืนชมทิวทัศน์นี้พร้อมกับเธอ...  
    แต่ปัจจุบันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว

    "...วิวที่เธอชอบมองทุกเช้า"

    ในอดีต  แอ็กนัสต้องเก็บออมอย่างยากลำบากเพื่อซื้อปราสาททั้งหลัง
    เป็นเงินจำนวนมหาศาลจนน่าตกตะลึง  
    แต่น่าเสียดายที่ทุกสิ่งสายเกินไป  แอ็กนัสต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง
    ภายในปราสาทเก่าหลังใหญ่แห่งนี้  ไม่มีผู้ใดอาศัยอีกแล้วนอกจากมัน

    แอ็กนัสพยายามข่มน้ำตา
    คนรักของตน  ลูน่า  เธอต้องเผชิญจุดจบอันโหดร้ายทารุณเพียงเพราะความไม่เอาไหนของตน
    แอ็กนัสอยากฆ่าตัวตายทุกครั้งหวนนึกถึงอดีต  
    มันรู้สึกเจ็บแค้นใจที่โลกนี้ไม่มีเทคโนโลยีย้อนเวลา    

    "ฉ...ฉันฉยากพบเธออีกครั้ง"

    โงนเงน

    แอ็กนัสก้าวเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนแคปซูล
    มันทำการเชื่อมต่อกับโลกอีกใบหนึ่ง  ซาทิสฟาย  
    โลกซึ่งสามารถเติมเต็มสิ่งที่มันขาดหายไปในความจริง

    ***

    "ชิ...!  บัดซบ!"

    "..."

    สองพี่น้องแบล็คไวท์ทำการบุกรุกเรย์ดันและพบกับความล้มเหลว  พวกเธอสูญเสียมหาศาลในการกระทำหนนี้
    เมื่อพบหน้ากันอีกครั้งที่จุดคืนชีพ  บรรยากาศของทั้งคู่จึงตึงเครียดสุดขีด
    ไวท์สถบหยาบคายเสียงดัง  ส่วนแบล็คได้แต่เก็บความแค้นสุมอกและกรีดร้องภายในใจ  
    ความเกลียดชังที่มีต่อกิลด์โอเวอร์เกียร์และกริดกำลังปะทุได้ที่

    'กริดเป็นใครกันแน่... ทำไมเจ้านั่นถึงมี NPC ที่ยอดเยี่ยมมากมายนัก'

    'เฟคเกอร์... เจ้าผู้เล่นคลาสธรรมดานั่น  บังอาจนัก...'

    ไวท์แบล็คบุกรุกเรย์ดันเพราะพวกเธอคิดว่าจะได้แก้นแค้นตามที่หวัง
    แต่น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้แข็งแกร่งเกินไป  การแก้แค้นกลายเป็นเพียงความฝัน
    สิ่งนี้ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด
    พวกหล่อนอาจหวั่นเกรงครอเกลหรือกริด  แต่ไม่ใช่กับลูกน้องของกริด!

    ทันใดนั้น  สุ้มเสียงอันอ่อนโยนได้ดังขึ้น

    "สำหรับพวกเธอ  การปะทะโดยตรงกับโอเวอร์เกียร์ในตอนนี้คงยากเกินกำลัง  ไม่ผิดนักที่จะกล่าวว่า  ขุมกำลังของโอเวอร์เกียร์ในปัจจุบันเทียบเท่ากองทัพอาเรส"

    "...!"

    ใครกันที่รอพวกเธออยู่ในจุดคืนชีพ
    สองพี่น้องรีบหันไปมองยังต้นเสียงด้วยสายตาตกตะลึง  พวกมันไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับชายผู้นี้
    ชายหนุ่มผมขาวที่มีใบหน้างดงามเยี่ยงสตรี... เวอราดิน

    "หัวหน้าของพวกไฮยีน่างั้นหรือ  นายมาทำอะไรที่นี่"

    ไฮยีน่า  คำนี้คือฉายาที่ผู้เล่นซาทิสฟายมอบให้คลาสหมอผี
    คลาสหมอผีสามารถหาผลประโยชน์จากศพได้มากมาย  พวกมันจึงเสาะแสวงซากศพในสงครามอยู่เสมอ  ไม่แปลกเลยสักนิดที่จะถูกเรียกว่าไฮยีน่า 
    ส่วนสาเหตุที่สองพี่น้องยกให้เวอราดินเป็นหัวหน้าไฮยีน่าก็ไม่มีสิ่งใดซับซ้อน

    เวอราดินคือผู้เล่นคลาสหมอผีอันดับหนึ่งของโลก

    'หนึ่งในยอดอัจฉริยะของสิบรุคกี้ร่วมกับลอเอล'

    'แตกต่างจากลอเอล  หมอนี่มักลงมือในเงามืดเสมอ... ทำไมคราวนี้ถึงมาหาพวกเราได้'

    ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่...
    ขณะเดียวกัน  เวอราดินทำการยื่นแขนออกมาด้านหน้า

    "หากต้องการแก้แค้นโอเวอร์เกียร์ล่ะก็  ทำไมไม่ลองเข้าร่วมกับพวกเราล่ะ"

    "เห...!"

    ไวท์แสยะยิ้มอย่างเหยียดหยัน

    "จะให้เข้ากิลด์ไวท์วูล์ฟงั้นหรือ  ทำไมฉันต้องเข้ากิลด์ที่มีผู้นำอ่อนแอกว่าอย่างนายด้วย  ไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนถูกชวนบ้างรึไง  แล้วอีกอย่าง  พวกนายจะมีพลังใดไปจัดการกับโอเวอร์เกียร์"

    เป็นการปฏิเสธที่แข็งกร้าวและหยาบคาย  ทว่าเวอราดินก็มิได้โมโห
    กิลด์ไวท์วูล์ฟใหญ่ติดท็อป 200 ของซาทิสฟายก็จริง  แต่มิได้ใหญ่โตขนาดจะชักชวนสองพี่น้องไวท์แบล็คเกรดดวงอาทิตย์เข้าร่วมได้

    "อย่าได้เข้าใจผิดไป  ฉันมิได้ชักชวนให้พวกเธอเข้าร่วมกิลด์ไวท์วูล์ฟ  หากแต่เป็นอิมมอทัล"

    "อิมมอทัล...!"

    เป็นชื่อที่ฟังดูทรงพลัง

    "นั่มมันอะไร… ประชาคมหมอผีรึไง"

    สองพี่น้องแบล็คไวท์ยังคงดูแคลน
    แต่เวอราดินกลับกล่าวในสิ่งที่น่าตกตะลึง

    "อิมมอทัลคือองค์กรที่คอยรับใช้แอ็กนัส"

    "อ--แอ็กนัส...!"

    นี่สิ  คำที่ทรงพลังอย่างแท้จริง
    แอ็กนัส... เคียงคู่มากับครอเกลและอาเรส  ชายคนนี้มีฝีมือเก่งกาจและเปี่ยมด้วยความบ้าบิ่นพิสดารยากคาดเดา  แม้กระทั่งกลุ่มผู้เล่นสุดโฉดอย่างบลัดคาร์นิวัลก็ยังเลี่ยงเผชิญหน้ากับแอ็กนัส
    ไม่มีใครต้องการทำให้แอ็กนัสโกรธ  ทุกคนล้วนกังวลว่าการกระทำของตนจะขัดขาแอ็กนัสเข้า

    ทว่า  ลำพังแอ็กนัสมิได้มีพลังอำนาจมากมายนัก  เพราะชายคนนี้มักเคลื่อนไหวตามใจชอบเหมือนกับหมาป่าเดียวดาย  เฉกเช่นครอเกล  
    มันมิได้ครอบครองกองทัพมหาศาลระดับอาณาจักรเหมือนกับอาเรสหรือโอเวอร์เกียร์
    แต่คำประกาศของเวอราดินเมื่อครู่  ได้พลิกโฉมขั้วอำนาจในซาทิสฟายทั้งหมดโดยสิ้นเชิง
    แอ็กนัสมีกองทัพลับ...!
    
    "เดี๋ยวก่อน... คิดดีแล้วหรือที่จะให้หมาบ้าอย่างเขามีพลังมหาศาลในมือ"

    "ชายที่บุกถล่มเมืองจนพังพินาศเพียงเพราะเบื่อหน่าย..."

    "..."

    เวอราดินยิ้มชืดเมื่อสองพี่น้องแบล็คไวท์  ที่ว่ากันว่าสติไม่สมประกอบ  ยังมองแอ็กนัสเป็นสุดยอดมนุษย์เสียสติอันดับหนึ่ง  
    เวอราดินแสยะยิ้มพร้อมกับส่ายศีรษะ
    "ไม่เหมือนที่พวกเธอคิดหรอกนะ  แอ็กนัสเป็นชายที่ใจเย็นมากจนน่ากลัว  เขาจะไม่ทำเรื่องเสียสติอย่างการฆ่าล้างหมู่บ้านโดยไร้เหตุผล... ยกเว้นแต่จะมีใครไปทำให้หงุดหงิด"

    "..."

    ในอีกความหมายหนึ่ง  แอ็กนัสจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เมื่อรู้สึกหงุดหงิด...
    เวอราดินถามย้ำอีกหน

    "เข้าร่วมอิมมอทัลซะ  หากพวกเธออยู่กับแอ็กนัส  ก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวโอเวอร์เกียร์อีกต่อไป"

    "..."

    คำพูดเวอราดินฟังขึ้นอย่างมาก  ตัวตนของแอ็กนัสยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้น
    โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  หนึ่งในทักษะพิเศษของแอ็กนัส  <เปลี่ยนให้เป็นอัศวินความตาย>
    ใครก็ตามที่แอ็กนัสเปลี่ยนให้เป็นอัศวินความตาย  คนผู้นั้นจะได้รับสุดยอดพลังมาครอบครองชั่วคราว  จะกลายเป็นอันเดดที่มีพลังมหาศาลและไม่ต้องหวาดกลัวความตาย

    'ถ้าเราอยู่กับคนแบบนั้นล่ะก็...'

    'ประหนึ่งติดปีก...!'

    แต่การเปลี่ยนขั้วอำนาจย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายนัก 
    พวกเธอต้องยืนยันเงื่อนไขให้แน่ใจ

    "จุดประสงค์ของอิมมอทัลคืออะไร"

    "เพื่อทำให้แอ็กนัสกลายเป็นราชาสูงสุดแห่งความเป็นและความตาย  เป้าหมายหลักคือการยึดครองทวีปตะวันตกทั้งหมด  จากนั้นก็ก่อตั้งอาณาจักรที่ผู้เล่นและอันเดดใช้ชีวิตร่วมกัน"

    "...น่าสนใจดีนี่  มันคงเยี่ยมไม่น้อยถ้าหากพวกนายสามารถก่อตั้งอาณาจักรสำหรับอันเดดโดยเฉพาะได้"

    "พวกเราต้องทำกิจกรรมน่ารำคาญรึไม่...  นายย่อมรู้ว่า  พวกเราเลือกเป็นสมาชิกบลัดคาร์นิวัลเพราะรักในอิสระ"

    "แน่นอนว่าไม่  พวกเธอจะได้รับอิสระเช่นเดิมกับอิมมอทัล  ทว่า  อย่าได้หลงลืมว่าโอเวอร์เกียร์และกองทัพอาเรสเป็นศัตรู  หากอิมมอทัลปะทะกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง  พวกเธอต้องเข้าร่วมสงครามอย่างเลี่ยงไม่ได้"

    "..."

    เป็นเงื่อนไขที่ไม่เลวสำหรับไวท์และแบล็ค  
    นอกจากจะได้รับอิสรภาพแล้ว  พวกเธอยังมีโอกาสแก้แค้นโอเวอร์เกียร์ให้หนำใจ

    'ถึงต้องเป็นศัตรูกับอาเรสก็เถอะ...'

    'แต่หากมีแอ็กนัสและกองทัพ  เราก็ไม่ต้องกังวลอาเรส'

    สองพี่น้องลังเลเพียงชั่วครู่เท่านั้น
    ทุกสิ่งพลันคลี่คลายเมื่อพวกเธอรู้ว่ามีแอ็กนัสอยู่ฝ่ายเดียวกัน

    "ตกลง  พวกเราจะถอนตัวจากบลัดคาร์นิวัล"

    เวอราดินส่ายศีรษะ  

    "ไม่จำเป็น...  สำหรับเปลือกนอก  พวกเธอควรอยู่กับบลัดคาร์นิวัลเช่นเดิม  เหมือนกับฉันที่ยังอยู่ในกิลด์ไวท์วูล์ฟ"

    "นายจะยังไม่เปิดเผยตัวตนของอิมมอทัลให้โลกรู้สินะ"

    "ถูกต้อง  และเหนือสิ่งอื่นใด  ฉันสงสัยมานานแล้วว่า  หัวหน้าใหญ่แห่งบลัดคาร์นิวัลเป็นใครกันแน่"

    "ฮะฮะ... สำหรับเรื่องนั้น  พวกเราก็อยากรู้เช่นกัน"

    แม้แต่สองพี่น้องแบล็คไวท์ก็ไม่ทราบถึงตัวตนที่แท้จริงของหัวหน้าใหญ่หลังฉากของกลุ่มผู้เล่นสุดโฉด

    ***

    ฐานทัพหลักของบลัดคาร์นิวัลตั้งอยู่ภายในส่วนลึกของหุบเขาดราเวี่ยน 
    ชายคนหนึ่งกำลังใช้เวลาส่วนใหญ่หมกตัวอยู่ในรังเก่าของมังกรคลั่ง* 'เนอวาร์ธาน'
    มันผู้นี้คือหัวหน้าใหญ่ของบลัดคาร์นิวัล  ใช้นามแฝงว่า <ดาร์ค>
    มีเพียงผู้ร่วมก่อตั้งบลัดคาร์นิวัลอีกสามคนเท่านั้นที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของดาร์ค

(*มังกรคลั่ง <광룡> กวางรยอง - คำนี้แปลค่อนข้างยาก  
룡 - รยอง - อันนี้แปลว่ามังกรแน่นอน 
แต่อักษร 광 นี้ความหมายกำกวม  
ถ้าเอาแค่อักษร 광 - กวาง เฉยๆ จะแปลว่า แสงสว่าง/เงางาม/ระยิบระยับ
ทว่า  แอบอ่านถึงไปไกลแล้ว  ทำให้รู้ว่า  มันคือตัวย่อของ
광기 - กวางจี  ซึ่งหมายถึงความบ้าคลั่ง  )

    'ไม่สบายใจเลยแฮะ  สองพี่น้องแบล็คไวท์เงียบงันเกินไป'

    แบล็คและไวท์ถล่มเรย์ดันล้มเหลว  หากประเมินจากอุปนิสัยส่วนตัว  คงไม่แปลกหากจะแหกปากโวยวายใส่ตนอย่างฉุนเฉียว  
    บลัดคาร์นิวัลรวมตัวกันเพราะผลประโยชน์ของแต่ละคน  จึงเป็นการยากที่จะระดมพลเพื่อแก้แค้นให้ใครเพียงคนเดียว

    ความเงียบงันจากแบล็คและไวท์ทำให้ดาร์คไม่สบายใจเลยสักนิด
    หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  มันจึงส่งข้อความส่วนตัวไปหาหนึ่งในผู้ก่อตั้งบลัดคาร์นิวัล... วิโอล่า

    >>  ได้พบ NPC พิเศษที่เหมือนกับปิอาโร่บ้างรึยัง

    >>  ลองตระเวนมาแล้วหลายอาณาจักรพร้อมกับลูกน้อง  แต่ยังไม่พบ NPC ที่มีแววเลยสักนิด  นี่เป็นครั้งแรกที่ตระหนักได้ว่า NPC พิเศษหายากขนาดนี้ 

    >>  ยิ่งเป็นที่ต้องการก็ยิ่งหายากสินะ  หืม... หรือพวกเราควรปั้นขึ้นมาเอง

    >>  ปั้น NPC พิเศษขึ้นเองเนี่ยนะ  ด้วยวิธีไหน...

    >>  วิโอล่า  เธอได้ดูวิดีโอสงครามไบรันแล้วใช่ไหม  พลทหารคนหนึ่งของกริดสามารถพลิกกระแสสงครามในพริบตา   บางทีกริดอาจไม่ได้มองหา NPC พิเศษตั้งแต่ต้น  ทว่าเขาเริ่มจากการอัพเกรด NPC ธรรมดาให้กลายเป็นพิเศษ

    >>  ทำแบบนั้นได้ด้วยหรือ

    >>  พวกเราต้องหาคำตอบให้ชัดเจนว่าได้รึไม่  หากเธอพบกับ NPC ที่พอจะมีแวว  รีบนำตัวมาเป็นพวกซะ  เราจะลองทิ้งไว้ในดันเจี้ยนเพื่อให้เก็บเลเวลได้รวดเร็ว

    >>  ข--เข้าใจแล้ว

    วิโอล่าไม่มั่นใจนัก  แต่หากเป็นคำสั่งของดาร์คล่ะก็  เธอยินยอมทำแต่โดยดี  
    หลังจากออกคำสั่งกับวิโอล่าเสร็จ...

    "เราเองก็ต้องพยายามเหมือนกัน  เพื่อให้ได้เป็นเจ้านายของสิ่งนั้น"

    ดาร์คแสดงสีหน้าพึงพอใจพร้อมกับเดินเข้าไปในช่องทางลับหลังม่าน
    เมื่อลงไปถึงบันไดชั้นล่างสุด  เบื้องหน้าของมันคือวงกตที่กว้างใหญ่และซับซ้อน
    ใครเป็นคนสร้างวงกตนี้ขึ้นมาน่ะหรือ

    "วันนี้เร่งมือหน่อยดีกว่า"

    ไม่ใช่ไม่ใครอื่นนอกจากดาร์ค

    เคร้ง! เคร้ง!

    ดันเจี้ยนระดับความยากสุดโหดหิน  ทั้งหมดถูกสร้างขึ้นด้วยมือของดาร์คและจอบสองหัว
    นี่คือการปรากฏตัวของคลาสลับใหม่  นักสร้างดันเจี้ยน    
    
    ในภายภาคหน้า  กริดและโอเวอร์เกียร์จะได้รับผลประโยชน์มหาศาล...

• Next
• Previous