จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 589

    
    'หล่อนแข็งแกร่งกว่าที่คิด'

    หลังจากไวท์เสียชีวิต  ลมหายใจคาซิมเหนื่อยหอบอย่างเห็นได้ชัด
    เขาตกตะลึงอย่างมากเมื่อไวท์พยายามขัดขืนสุดความสามารถ  แม้จะถูกพันธนาการอยู่ใน <ละโมภ> ก็ตาม  
    อีกเพียงนิดเดียวเธอจะสลัดหลุด
    คาซิมกำลังหวั่นวิตก  ยิ่งกริดเติบโต  ศัตรูของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น  
    บางทีสักวัน  กริดอาจได้รับความบอบช้ำแสนสาหัส

    'โดยเฉพาะเจ้าพวกอัศวินหลักเดียว...'

    อัศวินสีชาดแห่งจักรวรรดิซาฮารัน  พวกมันคือกลุ่มกำลังรบอันดับหนึ่งของทวีปตะวันตก  จุดสูงสุดอัศวินสีชาดคืออัศวินหลักหน่วย  ทุกคนล้วนถูกประเมินให้สามารถทำลายปราสาทได้ในชั่วข้ามคืน
    แต่การประเมินนี้ยังไม่ถูกต้องนัก
    ก่อนได้พบกริด  คาซิมเคยตรวจสอบกองกำลังของจักรวรรดิมาแล้วหนหนึ่งเพื่อหวังแก้แค้น  แต่เขากลับได้พบความจริงอันน่าตกตะลึง
    
    อัศวินหลักเดียว  โดยเฉพาะลำดับหนึ่งถึงเจ็ด  พวกมันคือตัวตนระดับปีศาจที่สามารถสั่นคลอนอาณาจักรใหญ่ได้ตามลำพัง  
    สมควรเป็นเช่นนั้น  เพราะเดิมที  คนเหล่านี้ถูกเลือกเฟ้นสำหรับแทนที่ปิอาโร่อยู่แล้ว  ความแข็งแกร่งย่อมเหนือคำบรรยาย  ทั้งพรสวรรค์และหลักสูตรฝึกซ้อมนับว่าเข้มข้นจนอัศวินธรรมดาเทียบไม่ติด
    ไม่ผิดนักที่จะยกให้อยู่ระดับเดียวกับปิอาโร่

    แม้กระทั่งคาซิม  ราชันย์แห่งเงา  ก็ยังเป็นเพียบตัวตนแสนอ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าปีศาจเหล่านั้น
    
    'จักรวรรดิคืออุปสรรคที่ข้ามผ่านได้ยากที่สุด'

    กริดต้องเร่งมือพัฒนาตนเองโดยเร็ว
    คาซิมเชื่อว่า  สักวันกริดจะข้ามขุนเขาลูกที่ชื่อว่าจักรวรรดิได้สำเร็จ  
    ไม่สิ  ไม่เพียงข้ามผ่าน  แต่กริดจะป่นมันให้เป็นเศษธุลี  
    นี่มิใช่ความฝันลมแล้งของคาซิม  หากแต่เป็นการพิจารณาจากศักยภาพในตัวกริดตามความจริง
    จนกว่าวันนั้นจะมาถึง  หน้าที่คาซิมคือการปกป้องสิ่งสำคัญทั้งหมดของกริด  เพื่อให้กริดออกไปพัฒนาตนเองอย่างหมดห่วงไร้กังวล

    'เพื่อการนั้น  เราเองก็ต้องแข็งแกร่งขึ้น'

    แม้ความยากจะอยู่ในระดับสูง  แต่คงได้เวลาที่ตนต้องกลับไปทำภารกิจเลื่อนคลาสระดับสี่ที่ค้างคาไว้นาน 

    "หืม… นั่นอะไรหรือ"

    ขณะคาซิมจมอยู่ในห้วงความคิด  ลอร์ดแสดงความสนใจต่อสร้อยคอที่ไวท์ดรอป

    คาซิมอมยิ้มพร้อมกับอธิบาย  
    "ไอเท็มจะดรอปเสมอหลังจากเอาชนะศัตรูหรือมอนสเตอร์ได้  เป็นรางวัลตอบแทนสำหรับผู้ชนะ"

    "เห..."

    ดวงตาลอร์ดส่องประกาย  
    คาซิมมอบสร้อยที่ไวท์ดรอปให้ลอร์ดอย่างเต็มใจ

    "นี่คือของวิเศษที่จะทำให้ทักษะของผู้สวมใส่อัพเลเวลได้ไวขึ้น  เป็นสมบัติล้ำค่าที่แม้แต่จักรวรรดิก็หามาครอบครองได้ยาก  กรุณาเก็บรักษาให้ดี"

    ลอร์ดปฏิเสธ

    "ม--ไม่ได้!  ท่านอาจารย์เป็นคนเอาชนะพี่สาวนิสัยไม่ดี...  ไม่ใช่ผม"

    "พยายามทำตัวเป็นเด็กน่ารักอยู่หรือ"
    คาซิมทั้งชื่นชมและนึกเป็นห่วง  นายน้อยของตนคงเติบโตได้รวดเร็วจนไม่มีเพื่อนในวัยเดียวกันคอยเล่นสนุก 
    "จงรับไว้เถิด  ถือเป็นรางวัลสำหรับความตั้งใจเรียนของนายน้อย"

    "อื้ม!  ขอบคุณครับ"

    นายน้อยช่างไร้เดียงสา
    คาซิมรู้สึกผิดที่ลอร์ดดีใจจนหลั่งน้ำตากับสิ่งของแค่นี้

    'เราคงต้องมอบรางวัลให้บ่อยขึ้น  เขาจะได้คุ้นชิน'

    สำหรับลอร์ด  เด็กคนนี้ไม่เคยได้รับแม้แต่เค้กวันเกิด  
    ย่อมช่วยไม่ได้  กริดงานยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาปลีกมาหา  
    การขาดหายไปของบิดาจะเกิดช่องโหว่ขนาดไหนกันนะ
    คาซิมลั่นวาจาหนักแน่น  ตนจะเติมเต็มช่องว่างของบิดาแทนให้เอง

    "ผมจะมอบสร้อยเส้นนี้ให้ท่านพ่อ  มันจะช่วยปกป้องเขา"

    "...ท่านเป็นเด็กที่วิเศษมาก"

    หากเผ่านีโร่ไม่ถูกจักรวรรดิทำลาย… ป่านนี้ตนจะมีชีวิตที่สงบสุขกับลูกชายน่ารักแบบลอร์ดรึเปล่านะ 

    'แต่ตอนนี้สายไปแล้ว...'

    มือของตนเปื้อนเลือดมากเกินไป  
    คาซิมมอบความตายและความสิ้นหวังให้กับผู้คนนับไม่ถ้วน   เขาไม่มีสิทธิ์ได้รับความสุขในชีวิตอีก
    คาซิมก้มศีรษะลงด้วยใบหน้าหม่นหมอง  
    ทันใดนั้น  ลอร์ดลูบไล้ฝ่ามืออันหยาบกร้านของคาซิมก่อนจะนำไปสัมผัสกับแก้มตน

    "อุ่นจัง..."

    "..."

    ***

[ นักบุญหญิง <รูบี้> ได้รับรางวัลพิเศษตอบแทนสำหรับการเผาผลาญดวงวิญญาณจอมอสูร ]
[ คลาสนักบุญหญิงพัฒนาเป็นเกรดยูนีค  ทักษะทุกชนิดอัพเลเวลเพิ่มขึ้น 2 ระดับ  ท่านจะได้รับทักษะใหม่ 2 ชนิดเมื่อเลเวลเพิ่มถึง 300  ]
[ อาวุธประจำตัวนักบุญหญิง  <คทาไม้> พัฒนาเป็นเกรดยูนีค  ค่าเสริมแกร่งกลายเป็น +0 ]
[ ท่านได้รับสมญานาม <ผู้ปฏิเสธ> ]

[ ผู้ปฏิเสธ ]
    พลังศักดิ์สิทธิ์ของท่านมิได้มาจากความศรัทธาในตัวเทพ  หากแต่เกิดจากความศรัทธาที่ผู้คนมีต่อตัวท่าน
    บนโลกที่ถูกสร้างโดยเทพ… ท่านเท่านั้นที่มีสิทธิ์ปฏิเสธเทพ
* เมื่อต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่สร้างโดยเทพ ( จอมอสูร  สิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์  ครึ่งอสูร  และอื่นๆ )  ค่าสถานะทุกชนิดและความรุนแรงทักษะของท่านจะเพิ่มขึ้น  แถมท่านยังมีพลังทำให้พวกมันหลับไหลไปตลอดกาล
* ทักษะฮีลของท่านจะไม่ยอมรับการฮีลจากนักบวชศาสนาอื่น  เมื่อท่านฮีลผู้ใด  เป้าหมายจะได้รับเพียงการฮีลจากท่านเท่านั้น

    ทั้งหมดคือเนื้อหาของรางวัลพิเศษที่นักบุญหญิงรูบี้ได้รับจากการปราบจอมอสูรบีเลียล
    เป็นเรื่องน่ายินดีที่คลาสพัฒนาเกรดไปเป็นยูนีค  แต่สมญานามใหม่อ่านแล้วค่อนข้างสับสน  รูบี้ที่ยังไม่เข้าใจตัวเกมมากนักจึงหันไปถามพี่ชาย

    "เป็นสมญานามที่ดีใช่ไหมพี่"

    "อืม... เพิ่มค่าสถานะทุกชนิดและประสิทธิภาพของทักษะทั้งหมด… สิ่งเหล่านี้ย่อมต้องดีขึ้นกว่าเดิม  โดยเฉพาะการยกระดับเวทฮีลของเธอ  พวกเราจะมีโอกาสรอดชีวิตในการต่อสู้สูงขึ้น"

    ถึงกระนั้น  กริดก็คิดว่ามันน้อยเกินไปสำหรับหน้าที่แสนยิ่งใหญ่อย่างการทำลายดวงวิญญาณจอมอสูร  แถมผลข้างเคียงก็รุนแรงใช่เล่น  นับจากนี้ไป  เวทฮีลของรูบี้จะไม่ซ้อนทับกับเวทฮีลของนักบวชอีกแล้ว 
    ช่างน่าเสียดาย  เพราะแผนในอนาคตของโอเวอร์เกียร์  ลอเอลได้กำหนดให้นักบวชของโบสถ์รีเบคก้าเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญของขุมกำลังรบ

    'คงต้องล้มเลิกความคิดที่จะให้เซฮีเป็นหัวหน้าหน่วยฮีล'

    นั่นคือเรื่องราวก่อนหน้าประมาณสองชั่วโมง
    ในตอนที่กริดยังไม่เห็นคุณค่าที่แท้จริงของ <ผู้ปฏิเสธ>
    ทว่าปัจจุบัน  ความคิดนี้ได้เปลี่ยนไปเมื่อกริดพยายามดัดแปลงโครงสร้างหอกไลฟาเอล

    'พลังของเซฮีจะช่วยสะกดพลังเทพธิดารีเบคก้าได้รึเปล่านะ'

    ปัญหาของหอกไลฟาเอลคือ  พลังของเทพธิดารีเบคก้าแข็งแกร่งเกินไป  แข็งแกร่งเสียจนกัดกินอายุขัยของผู้ใช้งาน 
    หากพลังเทพในส่วนนี้ถูกเซฮีสะกดไว้  ทักษะร่างสีขาวอาจไม่กัดกินอายุขัยของผู้ใช้อีก

    'ต้องลองเสี่ยงดู'

    กริดระบุพิกัดของตนเพื่อให้เซฮีรีบมาหา
    
    ***

    "สำเร็จ!"

    "เจ๋ง!"

    เป็นไปตามที่กริดคาด

    เมื่อเซฮีทำการปัดเป่าเส้นผมเทพธิดา  พลังเทพอันรุนแรงพลันสงบลงทันที

[ เส้นผมอ่อนนุ่มของเทพธิดา ]
    เส้นผมยาวสลวยของเทพธิดาแห่งแสง  รีเบคก้า
    อัดแน่นด้วยพลังเทพมหาศาลที่มนุษย์มิอาจรับไหว  แต่บัดนี้  พลังเทพลดลงครึ่งหนึ่งจากการสะกดของนักบุญหญิง    
น้ำหนัก : 0

    'เมื่อพลังเทพอ่อนแอลง  หมายความว่าร่างสีขาวก็จะลดความเก่งกาจลงด้วย'

    ปัญหาจุดนี้  กริดต้องเอาชนะมันด้วยเทคนิคการตีเหล็ก

    "เฮ่อ..."

    ชายหนุ่มถอนหายใจเล็กน้อยเพื่อรวบรวมสมาธิ  
    สูตรการผลิตไอเท็มทุกชนิดที่เคยสร้างหลังจากเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  บัดนี้แล่นเข้ามาในหัวอย่างครบถ้วน

    'ประสบการณ์และความรู้ที่สั่งสมมา  เราไม่ด้อยไปกว่าผู้ใดทั้งสิ้น  ต้องมีสักทางที่สามารถดัดแปลงหอกไลฟาเอลให้ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม'

    ฉึบ

    สมาธิของกริดกำลังคมกริบประหนึ่งมีดแหลม  ชายหนุ่มเปี่ยมด้วยความมั่นใจและเจตนาอันแน่วแน่ที่จะช่วยเหลืออิสซาเบล  
    เขานำไม้ฟอสฟอรัสขาวออกมาพร้อมกับเริ่มลงมือสร้างไอเท็ม
    อิสซาเบลที่เห็นภาพดังกล่าวพลันหัวใจเต้นระรัว

    'กริดยิ่งเท่มากเมื่อยืนอยู่หน้าเตาหลอม'

    "..."

    อิสซาเบลจ้องมองกริดราวกับหญิงสาวขี้อายที่แอบหลงรักชายหนุ่มฝ่ายเดียว
    สีหน้าดาเมี่ยนพลันหม่นหมอง  
    อิสซาเบลผู้ใสซื่อและน่ารัก  เธอไม่เคยลืมรักแรกของตน  สิ่งนี้ทั้งน่าเอ็นดูและขมขื่นใจในเวลาเดียวกัน
    เมื่อไรเธอจะหันกลับมามองเขาบ้างนะ

    'บางทีวันนั้นอาจมาไม่ถึง...'

    ดาเมี่ยนเริ่มถอดใจ
    เขาอมยิ้มอย่างเจ็บปวดพร้อมกับก้มศีรษะลง  
    ทันใดนั้นเดาเมี่ยนก็ต้องประหลาดใจ  เพราะจู่ๆ อิสซาเบลได้กุมมือตนไว้แน่น
    
    "อ--อิสซาเบลจัง..."
    
    ฝ่ามือที่อบอุ่นและสั่นระริกของอิสซาเบลทำให้ดาเมี่ยนหัวใจเต้นระรัว
    อิสซาเบลหันไปพูดกับดาเมี่ยนด้วยใบหน้าแดงก่ำ

    "ห--หากกริดช่วยปลดปล่อยฉันจากร่างสีขาวได้ล่ะก็... "

    "..."

    "เมื่อถึงตอนนั้น  ฉันจะยอมรับความรู้สึกที่หลวงพ่อมอบให้"

    "อิสซาเบล...จัง... "

    อันที่จริง  อิสซาเบลเคยคิดว่าดาเมี่ยนเป็นคนไม่หนักแน่น  เขาพรรณาพร่ำเพ้อความรักที่มีต่อตนบ่อยครั้งเกินจำเป็น  บางครั้งก็น่ารำคาญ  แถมยังเป็นชายอ่อนไหวง่ายที่ร้องไห้เป็นประจำ 
    แต่นั่นคืออดีต  ภายหลังอิสซาเบลได้ตระหนักว่า  แม้ดาเมี่ยนอาจสารภาพรักกับตนอย่างพร่ำเพื่อราวกับไม่ใช่สิ่งสำคัญ  ทว่าความรู้สึกของเขาเป็นเรื่องจริง

    เธอเฝ้ามองการกระทำของดาเมี่ยนมาตลอด  และได้เห็นความจริงใจและมั่นคงของชายผู้นี้  ดาเมี่ยนบอกรักกับเธออย่างตรงไปตรงมาด้วยสีหน้าที่ไม่สั่นคลอน  
    การกระทำของดาเมี่ยนได้เริ่มกัดเซาะหัวใจอิสซาเบลที่เคยมีแต่กริด
    จนกระทั่งวันหนึ่ง  ตัวตนของดาเมี่ยนก็เอาชนะตัวตนของกริดในใจได้สำเร็จ  
    นี่คือความรักอย่างแท้จริงที่อิสซาเบลมอบให้ใครสักคน

    แต่ท้ายที่สุด  เธอกลับปฏิเสธความรักจากดาเมี่ยน  
    ทำไมกัน...
    เหตุผลคือร่างสีขาว  
    อายุขัยของเธอถูกกัดกินทุกครั้งที่ใช้มัน  อิสซาเบลไม่รู้ว่าตนมีชีวิตเหลืออยู่นานแค่ไหน  เธอไม่ต้องการให้ความหวังลมแล้งกับผู้อื่น  เธอไม่อยากตายไปก่อนจะได้มีความสุข
    เมื่ออิสซาเบลคิดว่าตนสามารถตายได้ทุกเมื่อ  เธอจึงตัดสินใจปฏิเสธรักดาเมี่ยน

    แต่กับตอนนี้...

    "เอาล่ะ  ฉันเริ่มเลยก็แล้วกัน"

    เคร้ง! เคร้ง!

    ชายคนหนึ่งกำลังหลั่งหยาดเหงื่อเพื่อเธออีกครั้ง
    กริด  ผู้เคยช่วยชีวิตอิสซาเบลหนแล้วหนเล่านับตั้งแต่รู้จักกัน
    หากเป็นกริดล่ะก็  ความฝันในการหลุดพ้นจากพันธนาการร่างสีขาวอาจเป็นจริงขึ้นมาได้

    หมับ...

    อิสซาเบลบีบมือดาเมี่ยนแน่นหนักยิ่งกว่าเดิม  เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่า  เธอกำลังปรารถนาอย่างแรงกล้าให้กริดทำมันสำเร็จ

    'ได้โปรด… ได้โปรดช่วยฉันด้วย'

    เธอต้องการมีความสุขเฉกเช่นหญิงสาวทั่วไป  
    และครั้งนี้  คำสวดอ้อนวอนจากก้นบึ้งของหัวใจอิสซาเบลสามารถส่งไปถึงกริด

[ บุตรีแห่งรีเบคก้า <อิสซาเบล> ยกย่องเทิดทูนท่านเหนือสิ่งอื่นใด  ความศรัทธาที่เธอมอบให้ท่าน  มีมากกว่าที่เธอมอบให้เทพธิดารีเบคก้าเสียอีก  นี่มิใช่ความศรัทธาที่ถูกบิดเบือน  แต่เป็นด้วยใจบริสุทธิ์  เทพธิดารีเบคก้าจึงยอมรับและเข้าใจในเรื่องนี้  ท่านรอดพ้นจากความพิโรธของเทพธิดา  ]

[ หากท่านเคยสร้างไอเท็มเกรดมิธมาก่อน  ท่านจะมีคุณสมบัติมากพอให้ผู้อื่นเคารพบูชา ]

[ สมญานาม <เศษเสี้ยวแห่งเทวะตำนาน> มีการเปลี่ยนแปลงรายละเอียด ]

[ เศษเสี้ยวแห่งเทวะตำนาน ]
    เงื่อนไขต่ำสุดสำหรับเลื่อนคลาสเป็นเกรด 'มิธ'
*ค่าสถานะ <ความเป็นเทพ> ถูกเปิดใช้งาน

[ ความเป็นเทพ ]
    ตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ควรถูกลบหลู่ดูหมิ่นด้วยประการทั้งปวง
    ทุกครั้งที่ค่านี้เพิ่มครบ 10 แต้ม  ท่านจะได้รับพลังชนิดใหม่
    พลังใหม่ของท่านขึ้นอยู่กับอุปนิสัยส่วนตัว

    "..."
    
    เชี่ยไรเนี่ย...
    กริดผงะจนหยุดทุบค้อน  จากนั้นเขาก็รีบหันไปมองอิสซาเบลด้านหลัง
    บัดนี้  อิสซาเบลกำลังจ้องมองตนพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันอบอุ่นมาให้  ศีรษะของเธอเอนพิงซบดาเมี่ยนอย่างแนบแน่น  ฝ่ามือทั้งสองกอดกุมไว้ไม่มีใครปล่อย
    ราวกับเป็นคู่รักหวานชื่นไม่มีผิด    

    'ดาเมี่ยน… ความพยายามของนายผลิดอกออกผลแล้วสินะ'

    กริดรู้ดีว่า  ดาเมี่ยนมอบความรักให้อิสซาเบลมากมายเพียงใด  
    ชายหนุ่มแต่งงานกับไอรีนและมีบุตรด้วยกัน  ทำให้เข้าใจความรักระหว่าง NPC และผู้เล่นเป็นอย่างดี
    กริดสนับสนุนคนทั้งสองอย่างเต็มที่

    'หากพวกนายมีลูกสาวล่ะก็  อย่างลืมส่งมาให้ลอร์ดของฉันด้วย'

    รากฐานที่มั่นคงของกริดกำลังแผ่ขยายไปทั่วซาทิสฟาย
    กริดและพวกพ้องกำลังทำให้พลังอำนาจของตนเป็นบึกแผ่นและยิ่งใหญ่มากขึ้นในทุกขณะ
    ประธานลิมชอลโฮเคยกล่าวไว้ว่า
    'ผมหวังให้ซาทิสฟายไม่ใช่เกมธรรมดาทั่วไป  หากแต่เป็นโลกเสมือนจริงอีกใบหนึ่งที่มีคุณค่าสำหรับทุกคน'

[ ★ภารกิจลับ★  <เพื่ออิสซาเบล> ถูกสร้างขึ้น ]

• Next
• Previous