จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 592

    
    นักสร้างดันเจี้ยนสามารถสร้างดันเจี้ยนจากห้องใต้ดิน  ภายในถ้ำ  ภายในอาคาร  และอีกหลายภูมิประเทศ
    
    เกรดของดันเจี้ยนจะขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย  เช่นสถานที่  สถาปัตยกรรม  และขนาด
    ยิ่งดันเจี้ยนมีเกรดสูง  กับดักและมอนสเตอร์ระดับสูงก็สามารถนำมาใส่ได้
    ดังนั้น  เกรดของดันเจี้ยนย่อมเป็นเครื่องระบุความยากไปในตัว

[ ส่วนที่ 3 ของดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> เสร็จสิ้น ]
[ ส่วนที่ 3 สามารถติดตั้งกับดักได้ 8 แห่ง  มอนสเตอร์ 193 ตัว  แต่ท่านไม่สามารถบรรจุมอนสเตอร์ประเภทบินเข้าไปได้ ]
[ โบนัสสำหรับสร้างดันเจี้ยนเกรดยูนีค  ท่านจะได้รับค่าประสบกาณณ์เพิ่มขึ้น 10%  และค่าสถานะทุกชนิด 6 แต้มเป็นการถาวร ]

[ ทุกครั้งที่ใครบางคนทำลายกับดักหรือสังหารมอนสเตอร์  ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์บางส่วนมาเป็นของตน ]  
[ ท่านจะได้รับเงินและวัสดุก่อสร้างเมื่อผู้ท้าทายดรอปไอเท็มจากมอนสเตอร์ ]
[ หากผู้ท้าทายเสียชีวิตภายในดันเจี้ยน  ท่านจะได้รับรางวัลพิเศษมากมาย  ]

    ดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> สร้างขึ้นที่ปากทางเข้ารังเก่าของมังกรคลั่งเนอวาร์ธาน  นับเป็นผลงานชิ้นเอกของดาร์คเลยก็ว่าได้
    เป้าหมายของมันคือการขัดขวางมิให้ผู้อื่นไปถึง 'สิ่งนั่น' ซึ่งดาร์คหวังจะเป็นเจ้านายของมันในภายหลัง
    แน่นอนว่า  ดันเจี้ยนนี้ถือเป็นกรณีพิเศษ  เดิมที  จุดประสงค์ในการสร้างดันเจี้ยนของดาร์คมิได้มีไว้เพื่อกีดกวางทาง

    ดันเจี้ยนคือมิติลึกลับที่สามารถดัดแปลงให้เกิดประโยชน์ได้หลายรูปแบบ
    ในบางครั้ง  ดาร์คใช้มันเพื่อฝึกฝนพวกพ้อง  
    บางครั้ง  ดาร์คสร้างดันเจี้ยนขึ้นและเป็นผู้ผจญภัยเสียเอง 
    บ่อยครั้งที่เขาสร้างดันเจี้ยนให้มีลักษณะคล้ายบ้านผีสิง  จากนั้นก็เก็บค่าเข้า  เพื่อหารายได้ในเชิงท่องเที่ยว

    สำหรับดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> แห่งนี้  ดาร์คไม่เคลือบแคลงสงสัยเลยว่า  มันสามารถขัดขวางผู้บุกรุกมิให้เข้าใกล้สิ่งที่ตนต้องการปกป้องได้แน่
    ดันเจี้ยนยังอยู่ระหว่างก่อสร้าง  มีอีกหลายส่วนที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์  
    นี่คือโปรเจคใหญ่ที่ใช้เวลาและเงินทองมหาศาล  
    โดยเฉพาะเงิน  ดาร์คกำลังขาดแคลนมัน

    'เพิ่มค่าจ้างในแต่ละงานของบลัดคาร์นิวัลดีไหม'

    ไม่ได้เด็ดขาด...  การโลภมากไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด 
    เมื่อไม่นานมานี้  มีกลุ่มคล้ายคลึงกันที่รับทำเรื่องชั่วกำลังเติบโตทางธุรกิจอย่างรวดเร็ว
    จะขึ้นราคาตามใจชอบไม่ได้

    'โลกนี้มีคนชั่วเยอะฉิบ...'    

    ในเงาดำมืดของโลกใบนี้  ดาร์คพบเห็นมาแล้วทุกสิ่ง
    ผู้ที่ทำร้ายคนอื่นอย่างเลือดเย็นโดยไม่รู้สึกผิด  ผู้ที่สังหารคนอื่นอย่างไร้เหตุผล  และอีกมากมาย

    เคร้ง! เคร้ง!

    ฉึก! ฉึก!

    กึก… กึก... 

    มันทำลายกำแพงหินด้วยจอบสองหัว  จากนั้นก็ขุดดินด้วยพลั่ว  และสร้างกำแพงดันเจี้ยนด้วยอิฐ  ดาร์คกระทำเช่นนี้ซ้ำไปมาตลอดทั้งวัน
    ขณะสร้างไปพลาง  มันดันบังเกิดความรู้สึกประหลาด

    'ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรกัน... เราเป็นถึงผู้เล่นคลาสลับเชียวนะ!  แล้วทำไมถึงต้องทำงานกรรมกรทุกวัน!'

    มันเริ่มจ้องมองจอบสองหัวและพลั่วในมือ  อุปกรณ์สองชิ้นนี้  ดาร์คไม่เคยสัมผัสเลยสักครั้งในชีวิตจริง
    หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  มันจึงถอนหายใจ

    "เฮ่อ…ช่างเถอะ  เรามีทุกวันนี้ได้เพราะคลาสนักสร้างดันเจี้ยน"

    สีหน้าของดาร์คกำลังท้อแท้… เหมือนกับใครบางคน  
    บางคนที่กำลัง... 

    "ศรเวท! ศรเวท! ศรเวท! ศร… เชี่ยเอ้ย!  แม่ง!  #@!$%~!"

    กริด

    กริดกระหนำยิ่งศรเวทอย่างไม่หยุดพักมานานหลายชั่วโมงแล้ว  เป้าหมายคือแร่เหล็กที่วางอยู่บนทั่ง  
    บัดนี้  มานาของเขาหมดหลอดและกำลังจะดื่มโพชั่น  
    เพื่อให้แน่ใจ  กริดจึงถามบราฮัมอีกครั้ง

    "นายพูดจริงใช่ไหม...  ไม่ได้โกหกแน่นะ!  ฉันจะได้เรียนสูตรการสร้างยุทธภัณฑ์เวทมนตร์จากการกระทำบ้าบอแบบนี้แน่ใช่ไหม"

    บราฮัมตอบกลับกริดที่มีสีหน้าท้อแท้

    'ถูกต้อง  หลังจากทำกับแร่เหล็กครบหมื่นครั้ง  ถัดไป  นายต้องทำเช่นเดิมกับแร่ยัฟฟ่าอีกหมื่นครั้ง  จากนั้นก็โอริชาลคั่มอีกหมื่นครั้ง… หากนายทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ  อีกไม่นานก็จะถึงคิวของอดามันเที่ยมและศิลาโลหิต  เมื่อทำกับทุกแร่ครบทุกชนิดอย่างละหมื่นครั้ง  นายจะมีสิทธิ์เรียนรู้สูตรการผลิตยุทธภัณฑ์เวทมนตร์'
    
    "อ--เอ๋...!!"

    ไม่ใช่แค่แร่เหล็กงั้นหรือ
    กริดแทบไม่เชื่อหู  
    ขณะใช้สมองขบคิด  เขายังคงยิงศรเวทอย่างไม่หยุดพัก  
    จนกระทั่ง  ข้อความระบบแสดงขึ้น

[ ค่าสติปัญญาของท่านเพิ่มขึ้น 1 แต้ม ]
[ ความแม่นยำเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 0.01% ]

    "อ--โอ้!!"

    ยังดีที่งานกรรมกรมอบผลตอบแทนกลับมาในรูปค่าสถานะ  
    กริดเริ่มดีใจเมื่อค่าสติปัญญาของตนสูงขึ้น

    '...'

    เมื่อครู่ยังสาปแช่งอย่างหัวเสีย  แต่บัดนี้กลับดีใจราวกับเด็กได้ของเล่นใหม่
    บราฮัมคิดว่ามันเหลวไหลสิ้นดี

    'มีคนแบบนี้บนโลกด้วยรึไง'

    แต่ถึงกระนั้น  บราฮัมก็มิได้ดูหมิ่นคนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกเช่นกริด
    เขามองว่า  พลังที่แท้จริงของกริดมาจากหัวใจที่ซื่อตรงนี้

    'โดยเฉพาะด้านตีเหล็ก  ความซื่อตรงเป็นแรงขับเคลื่อนที่สำคัญอย่างมาก  ชายคนนี้ไม่เคยรังเกียจงานเบื่อหน่ายซ้ำซาก'

    ฉีกยิ้มกว้าง 
    กริดดีใจมากกับการเพิ่มค่าสติปัญญาเพียงเล็กน้อย  
    เมื่อบราฮัมเห็นดังนั้น  เขาจึงตอกลิ่มเข้าไปอีกหนึ่งแท่ง

    'จงอย่าลืมว่า  หากสติปัญญาเพิ่มขึ้น  นายจะได้เรียนเวทมนตร์ใหม่จากฉัน… ตอนนี้ยังขาดไปเล็กน้อย'

    "จ--จริงหรือ!  ดีล่ะ!  ศรเวท! ศรเวท! ศรเวท!"

    เป๊ง!  เป๊ง!

[ ค่าสติปัญญาของท่านเพิ่มขึ้น 1 แต้ม ]
[ ความแม่นยำเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 0.01% ]
[ ความชำนาญเวทมนตร์เพิ่มขึ้นจากเลเวล 5 กลายเป็น 6 ]

    นี่คือรางวัลตอบแทน
    งานกรรมกรคือคำตอบเสมอ  แม้มันจะเหน็ดเหนื่อยมากก็ตาม

    "แฮ่ก แฮ่ก... ศรเวท! ศรเวท! ศรเวท!"

    กริดกำลังฮึกเหิม  ความกระตือรือร้นเพิ่มขึ้นหลังจากได้รับค่าสติปัญญาอย่างต่อเนื่อง  
    ชายหนุ่มระดมยิงศรเวทใส่แร่เหล็กไม่หยุดพักเป็นเวลานาน
    ในตอนต้น  แร่เหล็กจะเสียหายและถูกทำลายไปบางส่วน  แต่พอถึงจุดหนึ่ง  กระบวนการสึกกร่อนแปรเปลี่ยนเป็นการกระชับตัวเข้าหากัน  นี่คือการฝึกแร่ให้ซึมซับพลังเวทมนตร์เข้าไป

    ***

    ไมเนอร์
    เด็กหนุ่มผู้นี้รับใช้กริดมาตั้งแต่อายุ 13 ขวบ
    ปัจจุบัน  พรสวรรค์ของเขากำลังบานสะพรั่งอย่างเต็มที่  เพราะกริดบังคับให้ไมเนอร์หมั่นศึกษาหาความรู้ตลอดห้าปีที่ผ่านมา
    เด็กคนนี้ไปทำอะไรมางั้นหรือ
    เขาออกท่องเที่ยวไปทั่วทวีปเพื่อเสาะหาแร่ชนิดใหม่และแร่คุณภาพสูง  
    เป็นงานที่ค่อนข้างยาก  โดยเฉพาะหลังจากกริดย้ายถิ่นฐานมายังเรย์ดันอันรกร้างว่างเปล่า

    แต่อย่าดูแคลนพลังของการศึกษาเด็ดขาด 
    ไมเนอร์พรสวรรค์เบ่งบานได้เร็วกว่าปรกติเพราะกริดเคี่ยวเข็ญให้เขาเรียนหนังสืออย่างหนัก  
    ณ ตอนนี้  ไมเนอร์ทำสำเร็จแล้ว  เขาค้นพบแร่ชนิดใหม่!
    หุบเขาดราเวี่ยน  มันโด่งดังในฐานะที่เคยเป็นรังของมังกรคลั่ง 'เนอวาร์ธาน'    

    'นี่แหละ...!  ออร่าของแร่ชนิดใหม่!'

    ต้องรีบกลับไปรายงานดยุคกริด

    'ไม่สิ  เขาไม่ใช่ดยุคอีกแล้ว  หากแต่เป็นกษัตริย์'

    เดิมที  ไมเนอร์ไม่ชอบหน้ากริดเอาเสียเลย
    ด้วยทักษะติดตัว  ทำให้พรสวรรค์ของไมเนอร์เด่นชัดกว่าผู้อื่นเสมอ  เขาทรนงในฝีมือของตนมาก  ไมเนอร์เคยคิดว่า  พรสวรรค์ระดับตนคู่ควรกับการรับใช้องค์จักรพรรดิเท่านั้น  มิใช่ดยุคไร้นามแห่งอาณาจักรเล็ก

    แต่ความคิดเช่นนี้เริ่มเปลี่ยนไปในระยะหลัง
    แม้จะเป็นสามัญชนเช่นตน  แต่กริดกลับกลายเป็นขุนนางที่ยิ่งใหญ่  และถึงขั้นมีสิทธิ์กลายเป็นกษัตริย์ของอาณาจักร
    ไมเนอร์ประทับใจในตัวกริดเพิ่มขึ้นจากเดิมมาก

    'ชายคนนี้คู่ควรให้เรารับใช้'

    ไนเมอร์ตั้งใจจะจงรักภักดีต่อกริดในอนาคต  เขาจะรับใช้กริดอย่างไม่ขาดตกบกพร่องไปพร้อมกับศึกษาเรียนรู้อีกหลายสิ่ง

    'ฮุฮุฮุ… แล้วสักวัน  เราจะกลายเป็นขุนนางกับเขาบ้าง  ไม่สิ  อาจถึงระดับกษัตริย์ก็เป็นได้'

    นับแต่นี้ไป  ไมเนอร์ตั้งเป้าจะเป็นกริดคนที่สอง
    เขาหยิบจอบสองหัวออกจากกระเป๋า  ไมเนอร์มีแผนจะให้การค้นพบครั้งนี้เกิดประโยชน์สูงสุด  ดังนั้น  ตนต้องขุดแร่ตัวอย่างกลับไปให้กริดตรวจสอบ  
    แม้กริดจะประเมินค่าไมเนอร์ให้เป็นนักตรวจจับแร่  แต่ตัวไมเนอร์กลับชื่นชอบการขุดแร่มากกว่า 

    ไมเนอร์  ผู้มีความทะเยอทยานดั่งกริด  และมีความหลงตัวเองเยี่ยงลอเอล  เขาเริ่มปีนป่ายหุบเขาดราเวี่ยนทันที
    หลายปีที่ผ่านมา  ไมเนอร์ผจญภัยผ่านร้อนผ่านหนาวนับไม่ถ้วน  ค่าสถานะของเขามิได้อ่อนแอ  ทั้งพละกำลัง  ความอดทน  เรี่ยวแรง  รวมถึงความทรหด  ทุกสิ่งล้วนอยู่ในระดับสูงเฉกเช่น NPC พิเศษผู้อื่น

    ***

    "ศรเวท!  ศรเวท!  ศรเวท!  ศรเวท!"

    ศรเวท (พัฒนา) เลเวล 3 จะมีระยะเวลาร่าย 1.5 วินาที   และระหน่วงอีกไม่ถึง 1 วินาที  
    ข้อมูลข้างต้นคือความเร็วที่รีบร่ายโดยไม่เสียเวลาเล็งเป้าหมาย
    แต่ละครั้งจะสิ้นเปลืองมานา 420 หน่วย  
    ด้วยสมญานามและไอเท็ม  ค่าสติปัญญาของกริดจึงสูงกว่า 1,900 แต้ม  ทำให้มีมานาทั้งหมด 12,000 หน่วย

    คำนวณอย่างหยาบ  หากกริดใช้ศรเวทอย่างต่อเนื่อง  เขาจะสูญเสียมานาทั้งหมดภายใน 40 วินาที  
    นี่คือขีดจำกัด  แม้จะดื่มโพชั่นมานาอยู่เป็นระยะก็ตาม  
    โพชั่นทุกชนิดมีระยะหน่วง  โพชั่นมานาก็ไม่เว้น  
    ในทางทฤษฏี  กริดไม่มีทางยิงศรเวทติดต่อกันได้นานเกินสองนาที

    ทว่า  ชายหนุ่มกลับยิงศรเวทติดต่อกันมาแล้วสี่ชั่วโมง  
    สิ่งนี้เกิดขึ้นได้เพราะแหวนแห่งความไร้เหตุผล  ที่ลดการใช้ทรัพยากรทุกชนิด 50%

    'เกมนี้ขึ้นอยู่กับไอเท็มอย่างแท้จริง'
    
    กริดตระหนักถึงสัจธรรมที่มิอาจปฏิเสธได้  
    เขาอมยิ้มอย่างโล่งใจในวินาทีที่ศรเวทครั้งที่ 10,000 ปะทะกับแร่เหล็ก
    
[ ท่านเรียนรู้วิธีการฝึกให้ <แร่เหล็ก> ซึมซับเวทมนตร์ ]   
[ ในอนาคต  หากท่านฝึกให้แร่เหล็กซึบซับเวทมนตร์ชนิดอื่น  ความรุนแรงและประสิทธิภาพของเวทมนตร์จะเป็นตัวระบุความเร็วในการฝึกแร่เหล็ก ]

[ แร่ที่ซึมซับเวทมนตร์เข้าไปจะมีความคงทนต่ำกว่าแร่ที่ขึ้นรูปตามปรกติ  แต่มีโอกาสสูงมากที่แร่ชนิดนี้จะแฝงออปชั่นเวทมนตร์เมื่อนำไปสร้างไอเท็ม  ออปชั่นจะขึ้นอยู่กับเวทมนตร์ที่ท่านฝึกให้แร่ซึมซับ ]

    "อ...โอ้ววว!  โอ๊สสส!"

    กริดดีใจจนแก้มปริ  ความเหน็ดเหนื่อยตลอด 4 ชั่วโมง 10 นาทีที่มาผ่าน  ในที่สุดก็ได้รับการตอบแทนแล้ว  
    ขณะกริดกำลังอ่านข้อความระบบอย่างมีความสุข  บราฮัมได้กล่าวขัดจังหวะ

    'นายไม่ควรเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์  นำแร่ยัฟฟ่ามาซะ  แล้วทำแบบเดิม'

    บางทีบราฮัมอาจไม่รู้ตัว  ตอนนี้เขาเองก็กำลังมีน้ำเสียงตื่นเต้นไม่แพ้กริด
    ขณะกริดกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข...

    'ฉันอยากเห็นยุทธภัณฑ์เวทมนตร์ที่นายสร้างแทบแย่แล้ว...'

    แร่เหล็ก  ยัฟฟ่า  มิธริล  โอริชาลคั่ม  เหล็กนิล  โอริชาลคั่มสีน้ำเงิน  รวมถึงอดามันเที่ยมและศิลาโลหิต...  นี่แค่ตัวอย่าง
    ยังเหลือแร่อีกมากมายกว่าจะถึงเป้าหมาย  ชายหนุ่มต้องยิงศรเวทใส่แร่อย่างน้อย 19 ชนิด  ชนิดละหนึ่งหมื่นครั้งถ้วน  
    ระยะเวลาอย่างต่ำคงไม่น้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์
    แน่นอนว่า  นี่ยังไม่นับรวมขีดกำจัดออนไลน์ในแต่ละวัน  และระบบค่าเรี่ยวแรงที่มีวันหมด

    การกระทำซ้ำซากต้องวนเวียนอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์หรือมากกว่า
    หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น  พวกเขาอาจหัวเสียใจถอดใจกลางทาง
    แต่กลับกริดแล้วไม่เลยสักนิด  ภารกิจนี้ต้องการความอดทนเพียงอย่างเดียว  มิใช่พรสวรรค์  
    สำหรับกริดที่มีความอดทนเป็นสิ่งเชิดหน้าชูตา  เรื่องแค่นี้นับว่าปอกกล้วยเข้าปาก

[ การใช้เวทมนตร์ต่อเนื่องยาวนานส่งผลให้มานาของท่านฟื้นฟูตามธรรมชาติช้าลง ]

[ ท่านเริ่มเหนื่อยล้า  ค่าเรี่ยวแรงจะลดลงเร็วกว่าปรกติ ]
[ ท่านต้านทาน ]

    'หนึ่งสัปดาห์ไม่น่าจะทัน… คงสิบวันเห็นจะได้'

    ข้อความระบบเริ่มแสดงขึ้นเพื่อตัดกำลังใจ  แต่กริดกลับไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยสักนิด
    เขาคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว

    'อิสซาเบล  ช่วยรอก่อนนะ  ฉันจะสร้างหอกที่ดีที่สุดในโลกให้เธอเอง'

    ปราศจากความกังวลโดยสิ้นเชิง
    สีหน้าของกริดสงบนิ่งในยามยิงศรเวทใส่แร่ยัฟฟ่า
    มีเพียงผู้เฝ้ามองโดยรอบเท่านั้นที่เริ่มหวั่นวิตก

    'เขาจะทำแบบเดิมซ้ำไปมากี่หนกัน'

    'ไม่เบื่อบ้างรึไง  แค่มองยังน่าเบื่อขนาดนี้...'

    'อึก...!  แค่ยืนมองอย่างเดียวยังเมื่อยขนาดนี้'

    'ได้โปรดไปพักผ่อนเถอะ...'

    ช่างตีเหล็กของไรท์ฮาร์ทเริ่มหวาดกลัวในความแน่วแน่ของกริด
    กลับกัน  ดาเมี่ยนและอิสซาเบลต่างกำลังมองผู้มีพระคุณด้วยสายตาชื่นชม
    ทั้งสองต่างคิดว่า  พลังใจของกริดไม่แพ้ผู้ใดในโลกนี้แน่นอน
    
    "ศรเวท!"

    บึ้ม!

    ณ ยามรัตติกาลของเมืองไรน์ฮาร์ทอันงดงาม  ลอเอลกำลังยืนแสยะยิ้มอย่างมีความสุขบนกำแพงในจุดห่างออกไป

    "นี่คือแสงแห่งความหวังที่ยิ่งใหญ่ซึ่งจะนำพาอาณาจักรไปสู่ความรุ่งโรจน์… ฮุฮุฮุ!"

    สายลมอันหนาวเหน็บพัดผ่านค่ำคืนที่หอมหวล

• Next
• Previous