จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 604

    "..."

    ทูตทั้ง 10 คนที่เหลือต่างยืนทึ่ง 
    เมื่อได้เห็นพลังที่แท้จริงของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  พวกมันถึงกับผงะ

    'ทหารที่แข็งแกร่งกว่าอัศวิน...'

    'ถ้าทหารยังเก่งขนาดนี้  แล้วอัศวินทั้งพันคนจะแข็งแกร่งขนาดไหน!'

    'ไม่อยากเชื่อว่านักพูดจะเลี้ยงไวเวิร์น'

    'สมกับเป็นอาณาจักรที่มหาอำนาจ'

    ลำพังทหารเลวกับนักพูดก็สามารถทำลายทุกสามัญสำนึกที่มี

    "อะแฮ่ม..."
    
    เหล่าทูตต่างมีสีหน้าตึงเครียดสุดขีด
    พวกมันชักไม่แน่ใจแล้วว่า  ควรเป็นศัตรูกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ต่อไปจริงหรือ

    'จับมือเป็นพันธมิตรน่าจะเหมาะสมกว่า...'

    สถานการณ์ปัจจุบันของทวีปตะวันตก  
    อาณาจักรทั้ง 16 แห่งประกอบด้วย 1 จักรวรรดิและ 15 อาณาจักร
    จักรวรรดิย่อมหมายถึงซาฮารัน  
    หากเปรียบจักรวรรดิเป็นสิงโตหนุ่ม  ทั้ง 15 อาณาจักรโดยรอบก็จะเป็นเพียงกระต่ายน้อยน่ารัก  พวกมันต้องคอยส่งบรรณาการอยู่เสมอ  และไม่รู้ว่าจะถูกอาณาจักรฮุบกลืนเมื่อไร
    แต่ที่แน่ชัดก็คือ  จำนวนบรรณาการที่ต้องส่งนั้นมหาศาลมาก  แต่พวกมันมีทางเลือกอื่นด้วยหรือ  
    การส่งบรรณาการทำให้อาณาจักรพัฒนาได้ล่าช้า  หมดสิทธิ์ต่อต้านขัดขืนจักรวรรดิโดยสิ้นเชิง  
    ดังนั้น  การปรากฏตัวของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์จึงเป็นราวกับน้ำบ่อใหม่ที่ช่วยต่อลมหายใจออกไป

    'ทั้ง 15 อาณาจักรมีประชากรรวมกว่า 3 ล้านคน  หากผนึกกำลังของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เข้าไปด้วยล่ะก็...'
    
    'พวกเราอาจมีสิทธิงัดข้อกับจักรวรรดิชนะ!!'

    'ช่วงเวลากำลังประจวบเหมาะ!  ตอนนี้จักรวรรดิกำลังยุ่งอยู่กับการไล่ปราบปรามชนกลุ่มน้อยตามชายแดน'

    สายตาที่ทูตทั้งสิบมองกริดพลันเปลี่ยนไป  
    แววตามุ่งร้ายถูกแทนที่ด้วยแววตาคาดหวัง

    "ท่านกษัตริย์กริด!"

    ใครบางคนตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
    มันคือบารอนกายแห่งอาณาจักรโฟลด์

    "ได้โปรดอภัยแก่ความหยาบคายเมื่อครู่ของกระผมด้วย!"

    แล้วฉากที่น่าตกตะลึงก็เกิดขึ้น
    บารอนกายจ้องมองกริดด้วยสีหน้ามุ่งมั่นก่อนจะฉีกจดหมายในมือเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
    จดหมายนั่น… โองการจากกษัตริย์  มันกลับฉีกทิ้งอย่างไม่ใยดีต่อหน้ากริด
    ราวกับบารอนกายต้องการจบชีวิตของตนเองไว้เพียงเท่านี้  
    ทุกคนต่างตกตะลึง  ส่วนกริดเริ่มแสดงความสนใจ

    "โฮ่… เจ้ากำลังหมายความว่า  ต้องการถอนคำพูดก่อนหน้าใช่ไหม"

    "ขอรับ!  ท่านกษัตริย์กริด  กระผมหวังว่าอาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะเป็นมิตรสหายที่ดีกับอาณาจักรโฟลด์ตลอดไป!  กระผมจะรายงานกับฝ่าบาทถึง 100 เหตุผลที่ควรเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  กระผมจะโน้มน้าวให้ฝ่าบาทเข้าใจและคลายความมุ่งร้ายที่เคยมีต่ออาณาจักรโอเวอร์เกียร์… อาณาจักรโอเวอร์เกียร์คือสุดยอดอาณาจักร!"

    "..."

    ชายคนนี้  เมื่อครู่ยังบอกให้อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ต้องส่งบรรณาการทุกเดือนอยู่เลย
    จิตใจคนเราแปรเปลี่ยนง่ายดายจนน่าตกใจ
    การกระทำของมันขัดต่อคำสั่งกษัตริย์อาณาจักรอย่างแน่นอน  
    การเปลี่ยนเปลงความตั้งใจของกษัตริย์ระหว่างภารกิจ  มิใช่สิ่งที่ทูตควรกระทำนัก
    เหตุการณ์เหลวไหลเช่นนี้  หากแพร่กระจายออกไป  ฝ่ายที่จะได้รับผลประโยชน์และชื่อเสียงย่อมเป็นโอเวอร์เกียร์

    กริดพลันโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ

    'เยี่ยมมาก… ไปได้สวยกว่าที่คิด'

    หากจับมือเป็นพันธมิตรกับทั้ง 15 อาณาจักรได้จริง  รากฐานของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ก็จะหนักแน่นมั่นคง  
    ระหว่างรวบรวมพลังในการยืนหยัดต่อต้านจักรวรรดิ  สิ่งเดียวที่ต้องกังวล  คืออาจมีไอ้โง่หน้าไหนปอดแหกคิดถอนตัวไปก่อน
    ขณะกริดกำลังจินตนาการถึงอนาคตอันสดใส

    >>  อย่าเพิ่งให้คำตอบ  กลับเข้าสู่พิธีมอบรางวัลก่อน

    เป็นเสียงของลอเอลที่ส่งมาทางระบบช้อความส่วนตัว
    กุนซือที่จับตามองเหตุการณ์อย่างเงียบงันอยู่นาน  บัดนี้เริ่มออกความเห็น

    'ถึงจะไม่รู้ว่าเพื่ออะไร  แต่ก็...'

    กริดชื่อใจลอเอลมากกว่าใครทั้งหมด  เขาปราศจากความเคลือบแคลงโดนสิ้นเชิง
    ชายหนุ่มไม่ถามหาเหตุผล  ไม่ปรากฏความลังเลในสีหน้า
    กริดเมินเฉยต่อคำพูดของบารอนกายทันที

    "...หยาบคายชะมัด"

    บารอนกายใบหน้าแดงก่ำอย่างอับอาย  
    มันอุตส่าห์ลงทุนฉีกจดหมายราชโองการของกษัตริย์เพื่อแสดงความจริงใจ  
    แทนที่อีกฝ่ายจะตื้นตัน  แต่กลับถูกเมินเฉยเสียได้

    หงึกหงึก!

    สีหน้าของเหล่าทูตต่างผิดหวังเมื่อเห็นท่าทีระหว่างกริดและบารอนกาย

    'กริดไม่มีทางยิ่งใหญ่ได้แน่'

    'บารอนกายยอมรับความผิดพลาดของตนและเสนออนาคตที่สดใสให้  แต่กริดกลับยังเจ้าคิดเจ้าแค้นในการกระทำก่อนหน้าของพวกเรา'

    'ด้วยจิตใจที่คับแคบเช่นนี้  เขาจะบริหารอาณาจักรได้อย่างไร'

    'คิดถูกแล้วที่ไม่จับมือทางการเมืองกับอาณาจักรป่าเถื่อน'

    เหล่าทูตต่างส่ายศีรษะ  พวกมันกำลังสมเพชในตัวกริด

    "ดยุคลอเอล  ก้าวออกมาข้างหน้า"

    กริดกลับไปเริ่มพิธีประทานรางวัลเกียรติยศอีกครั้ง
    ลอเอลเดินมาหน้าบัลลังก์และคุกเข่าลง  กษัตริย์กริดทำการประทานถุงมือให้คู่หนึ่ง 
    ถุงมือชนิดนี้ทำจากวัสดุใดกัน  
    ถึงแม้สีของมันจะดำสนิท  แต่กลับเงางามระยิบระยับจนน่าตกใจ  
    งดงามเสียจนทุกคนต่างหันมาให้ความสนใจ

    'แต่ถุงมือก็เป็นเพียงถุงมือวันยังค่ำ  นี่น่ะหรือรางวัลเกียรติยศสำหรับผู้สร้างคุณงามความดีแก่อาณาจักร  ช่างไร้ระดับ...'
    
    'อาณาจักรโอเวอร์เกียร์มีขุนพลที่เก่งกาจอยู่มากก็จริง  แต่พลังอำนาจโดยรวมยังไม่สูงนัก  แถมเศษรฐกิจก็ไม่มั่งคั่งเท่าที่ควร  สถานการณ์คงดีขึ้นหลังจากการสนับสนุนของมาร์ควิสสไตมและ 15 อาณาจักรพวกเรา'

    'ถ้าอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ปฏิเสธการจับมือเป็นพันธมิตร  คงมีเพียงความล่มสลายเท่านั้นที่รออยู่'

    ถุงมือ  ไอเท็มชนิดนี้จะช่วยปกป้องผู้สวมใส่ตั้งแต่บริเวณฝ่ามือไปจนถึงข้อศอก
    รางวัลเกียรติยศควรจะเป็นไอเท็มประเภทอาวุธที่ใช้เข่นฆ่าศัตรู  หรือไม่ก็ชุดเกราะที่ช่วยให้ถึกทนมากขึ้น  
    ถุงมือช่างเป็นไอเท็มที่ด้อยค่า  เหล่าทูตต่างกำลังคิดเช่นนี้  

    "คุคุ...!  คุคุคุ!  ถุงมือบีเลียล… สิ่งนี้อัดแน่นด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก!  ผิวหนังอันร้อนระอุของบีเลียลมีคุณสมบัติช่วยผนึกออร่ามังกรทมิฬในตัวข้า… ฮุฮุฮุ!"

    ลอเอล
    ณ วันนี้  ชื่อเสียงของเขาได้แพร่กระจายไปทั่วทั้ง 15 อาณาจักรอย่างสมบูรณ์
    ในฐานะของดยุคแห่งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ผู้ชอบพล่ามไร้สาระและหัวเราะโดยการปิดใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง  
    ไม่แปลกที่เหล่าทูตจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ลอเอลพูด
    เพราะแม้แต่สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่ใช้ชีวิตร่วมกันมาน  ไม่มีใครเลยสักคนที่เข้าถึงถ้อยคำสุดแสนไร้สาระของลอเอล

    ลอเอลชำเลืองสายตาไปมองทางหล่าทูต
    ใบหน้าของเขา  ดวงตาข้างหนึ่งถูกปกปิดไว้ด้วยผ้าคาดสีดำ  ราวกับได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้

    "ผู้คนจากอาณาจักรกระจ้อยร่อยเอ๋ย… จงจับตามองแสนยานุภาพของพลังอำนาจที่กษัตริย์กริดประทานให้ฉันผู้นี้"    

    ฟุ่บ

    ใช้แล้ว  ลอเอลเพียงตวัดมือแผ่วเบาหนึ่งครั้ง
    แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเรียกได้ว่าน่าทึ่ง

    ซู่วว

    ปลายนิ้วทั้งห้าข้างที่ลอเอลตวัดมือ  เกิดเป็นบอลเวทมนตร์สีขาวสว่างไสวงดงาม
    ด้านในบอลเวทมนตร์อัดแน่นไปด้วยพลังเปลวเพลิงอันร้อนแรงและพลังอสูรอันเย็นยะเยือบ

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม

    "..."

    ส่วนทิศทางที่ลอเอลเล็งตวัดมือไปหา...
    บอลเวทมนตร์ทั้งห้าพุ่งตกลงบนพื้นตรงหน้าเหล่าทูตพร้อมกับระเบิดอย่างรุนแรง  
    พวกมันกำลังทึ่งกับภาพที่ไม่คาดฝัน  ทุกคนอ้าปากค้างเหวอประหนึ่งปลาคาร์ป
    ลอเอลแสยะยิ้มอย่างชอบใจเมื่ออีกฝ่ายกำลังผงะ
    เขาตวัดมืออีกครั้ง  และภาพเช่นเดิมก็เกิดขึ้น  บอลเวทมนตร์ทั้งห้าลูกพุ่งตกใส่พื้นดินตรงหน้าจุดที่เหล่าทูตทั้งสิบยืนอยู่  เกิดระเบิดรุนแรง  เปลวเพลิงลุกโชน  พลังอสูรแผ่กระจายไปทั่วบริเวณประหนึ่งหมอกพิษ

    เมื่อเหล่าทูตเริ่มเรียกสติกลับมาได้...

    "ส--สุดยอด...!"

    "เป็นไปไม่ได้!  แค่การตวัดมือจะสร้างเวทมนตร์ทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร!"

    "อ--อย่าบอกนะว่าเป็นพลังของถุงมือนั่น...!"

    ของวิเศษงั้นหรือ… ไม่น่าเป็นไปได้
    กริดคือผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  คนทั่วทั้งทวีปต่างรู้เรื่องนี้ดี
    แต่แพ็กม่ามีพื้นฐานเป็นช่างตีเหล็ก  ถึงแม้จะเป็นช่างตีเหล็กในตำนาน  แต่การสร้างของวิเศษก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเช่นนั้น  
    ของวิเศษจะสร้างไม่ได้เลยหากไม่มีมหาจอมเวทคอยช่วยเหลือ   

    "มาร์ควิสปิอาโร่  ก้าวออกมาข้างหน้า"

    ขณะเหล่าทูตพยายามปฏิเสธพลังของถุงมือ

    สวบ  สวบ

    คราวนี้  ชายวัยกลางคนปริศนาได้เดินมายังหน้าบัลลังก์ที่กริดนั่งอยู่

    "..."

    พวกมันต่างไม่เชื่อสายตา  
    ชายที่กำลังเดินไปยังหน้าบัลลังก์ผู้นี้  เป็นชาวนาวัยกลางคนไม่ผิดแน่  เป็นสามัญชนที่ไม่น่าจะมีตำแหน่งระดับมาร์ควิสไปได้  
    ชาวนาปริศนากำลังสวมชุดเปรอะเปื้อน  รอบเอวมีอุปกรณ์ทำฟาร์มคล้องไว้มากมาย

    'บ้าน่า...'

    ขุนนางระดับชั้นมาร์ควิสเป็นชาวนา… 
    ไม่สิ  ชาวนาระดับมาร์ควิสงั้นหรือ  บ้าบอสิ้นดี!  สิ่งนี้ทำให้เกียรติของขุนนางเสื่อมเสียอย่างมาก  เป็นขุนนางประสาอะไรกันถึงต้องลงมือทำฟาร์มด้วยตนเอง 

    'และเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด...'

    นี่คือพิธีก่อตั้งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่อลังการและศักดิ์สิทธิ์  
    แน่นอนว่า  การแต่งกายของผู้ร่วมงานทุกคนควรเป็นทางการและสำรวม  
    เป็นมารยาทพื้นฐานก็ว่าได้
    ต่อให้ชายวัยกลางคนนามว่าปิอาโร่เป็นชาวนาจริง
    แล้วไอ้ชุดโสโครกที่สวมอยู่คืออะไรกันแน่!

    'มารยาทพื้นฐานเช่นนี้ยังไม่รู้...'

    'กษัตริย์ไร้หัวนอนปลายเท้า… บริวารก็เช่นกันสินะ'
    
    เหล่าทูตส่ายศีรษะอีกครั้ง
    กริดทำการประทานเคียวเล็กและคราดเล็กให้ปิอาโร่

    "อันที่จริง  งานพิธีสำคัญเช่นนี้  กระผมต้องการสวมชุดอย่างเป็นทางการมากกว่า"
    ปิอาโร่กระซิบกระซาบกับกริดขณะกำลังรับอุปกรณ์ทำฟาร์ม    
    เขาเหลียวซ้ายแลขวาด้วยสีหน้าหวั่นวิตก  
    ก่อนเริ่มงานวันนี้  กริดกำชับปิอาโร่อย่างแน่นหนักว่า  ให้ใส่ชุดชาวนามาร่วมงาน  
    แต่ปิอาโร่ไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่ตนทำให้งานของเจ้านายต้องมัวหมอง

    กริดอมยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับตบบ่าเบ่าๆ
    "ตัวตนของนายคือชาวนา  ชุดทางการของนายย่อมต้องเป็นชุดชาวนาเช่นกัน  นับแต่นี้ไป  นายควรสวมหมวกฟางด้วยนะ"

    ปัจจุบัน  กริดชื่นชอบปิอาโร่มากกว่าใครทั้งหมด  
    ชายคนนี้คือขุนพลอันดับหนึ่งที่มีพลังต่อสู้ไร้เทียมทาน  เป็นสิ่งที่กิลด์โอเวอร์เกียร์จะเสียไปไม่ได้เด็ดขาด  
    ยิ่งในยามที่ปิอาโร่มอบไอเท็มดรอปจากบีเลียลทั้งหมดให้กริดโดยปราศจากความลังเล  ชายหนุ่มยิ่งปลามปลื้มใจมากขึ้น
    เขาต้องการยอมรับในทุกสิ่งที่ปิอาโรเป็น

    ปิอาโร่พลันขนลุกซู่
    "ตัวข้าผู้นี้.. ปิอาโร่  ทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของท่าน!  ขอสาบานว่าจะอุทิศกายใจให้กับการทำฟาร์มมากยิ่งขึ้น!  ขอสัญญาว่าจะสร้างผลผลิตทางการเกษตรให้มากเพียงพอสำหรับเลี้ยงปากเลี้ยงท้องผู้คนในอาณาจักร!"

    "...ชาวนา!"

    "ชาวนาตัวจริง!"

    ความเคลือบแคลงของเหล่าทูตเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี
    พวกมันล้วนตะลึงที่ได้รับรู้ว่าขุนนางระดับมาร์ควิสเป็นชาวนาตัวจริงเสียงจริง
    จากนั้น  ปิอาโร่ที่ลงมาจากหน้าบัลลังก์ได้เดินเข้ามาหาพวกมัน

    สะดุ้ง    

    กล้ามเนื้อทุกมัดบนร่างกายของปิอาโร่  ดูแข็งแกร่งประดุจดั่งหินผา
    เขาย่างสามขุมเข้ามาใกล้ด้วยเสื้อผ้าเก่าโทรม  ส่งผลให้ทูตทั้งสิบคนต่างยืนสั่นระริกอย่างหวาดกลัว

    "ค--คิดจะทำอะไร..."

    "อย่าเข้ามา!"

    เคียวเล็กและคราดเล็กอันแสนคมกริบในมือปิอาโร่  
    ใครก็ตามที่ได้เห็นเป็นต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่

    "อ--อึ๋ย...!"

    เมื่อเข้ามาในระยะ  ปิอาโร่ได้ยกแขนที่ถือเคียวและคราดขึ้น  เหล่าทูตต่างคิดว่าพวกมันคงจบชีวิตแต่เพียงเท่านี้แล้ว  
    ทว่า...

    ตุ้บ

    ปิอาโร่นั่งยอง  
    เขาลงมือขุดดินบนพื้นสีดำในจุดที่ถูกเวทมนตร์ของลอเอลทำลายไป
    สิ่งที่น่าตกตะลึงพลันบังเกิด
    ต้นข้าวงอกเงยขึ้นจากพื้นดินที่เปี่ยมด้วยมลพิษและถูกเผาไหม้รุนแรง

    "ฮ--เฮ้ย...!"

    ต้นข้าวเติบโตในพริบตาได้อย่างไร
    มีชาวนาเช่นนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ

    'ไม่สิ  อาจไม่ใช่พลังของชาวนา  แต่เป็นพลังจากของวิเศษ!'

    'คราดเล็กและเคียวเล็กของกริดมีคุณสมบัติฟื้นฟูพื้นดิน!'

    'กริด...!  ชายคนนี้ก้าวข้ามแพ็กม่าไปแล้ว!'

    ชื่นชม  ตกตะลึง  ชื่นชม  ตกตะลึง!
    ลอเอลสำรวจสีหน้าของทูตทั้งสิบจนครบทุกคน  
    เขาพึงพอใจมาก  จากนั้นจึงส่งข้อความส่วนตัวหากริด
    ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองบารอนกายแห่งอาณาจักรโฟลด์

    "เจ้าต้องการจับมือเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ใช่รึไม่"

    "ขอรับ… แน่นอนอยู่แล้ว!!"

    บารอนกายรีบผงกศีรษะ
    มันกำลังคิดว่า  หากอาณาจักรโฟลด์ไม่รีบเป็นพันธมิตรกับโอเวอร์เกียร์ล่ะก็  ไม่ช้าก็เร็วคงถึงคราวล่มสลายแน่  
    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์มีตัวตนระดับปีศาจร้ายสุมหัวอยู่นับไม่ถ้วน

    กริดส่ายศีรษะเล็กน้อย

    "เราขอถามอีกครั้ง  เจ้าต้องการเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ใช่รึไม่"

    "..."

    ท่าทีของกริดมีบางสิ่งไม่ชอบมาพากล
    ราวกับชายคนนี้กำลังปฏิเสธความเป็นพันธมิตร

    บารอนกายตื่นตระหนัก  มันรีบโพล่งขึ้นอย่างลนลาน

    "ท่านกษัตริย์กริด!  ได้โปรดอภัยแก่การเสียมารยาทก่อนหน้านี้ของกระผมด้วย!  ได้โปรดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน!  สถานการณ์ปัจจุบันของทวีปตะวันตก  จักรวรรดิซาฮารันกำลังจะฮุบกลืนทุกสิ่ง!  ถึงท่านกษัตริย์กริดและอาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะแข็งแกร่งสักเพียงใด  แต่ก็ไม่มีทางต้านทานพลังอำนาจจักรวรรดิตามลำพังได้แน่  การเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรโฟลด์ก็เพื่ออนาคตของตัวท่านเอง!"

    "เรารู้ดีว่าการร่วมมือกันย่อมเกิดประโยชน์มากกว่า  แต่เราไม่ต้องการเป็นพันธมิตรกับผู้ใด"

    "...เอ๋"

    ไม่เป็นพันธมิตร  หมายความว่าอย่างไร
    ขณะบารอยกายกำลังสับสน  กริดได้เปิดช่องสัมภาระพร้อมกับนำยุทธภัณฑ์เวทมนตร์ทั้งหมดออกมาให้หัตถ์เทวะ  โนเอะ  และแรนดี้สวม 
    เขาทำไปเพื่อประกาศศักดิ์ดา  
    จากนั้น  ชายหนุ่มแสยะยิ้มพร้อมตะโกนขึ้นเสียงดังเพื่อให้ทูตทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

    "จงรับใช้อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ซะ"

    "...!!"

    พิธีก่อตั้งอาณาจักรอันบ้าบิ่นคราวนี้  จะมีเรื่องน่าประหลาดใจเกิดเรื่องขึ้นกี่ครั้งกี่หนกันนะ
    ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด  แต่กริดก็ทำให้จำนวนผู้ชมทั่วโลกอยู่ในระดับมหาศาลได้อีกครั้ง  เหล่าประธานและกรรมการสถานีโทรทัศน์ต่างยกย่องสรรเสริญกริดอยู่ภายในใจ

• Next
• Previous