จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1035

ช่วงเวลาแห่งความสุข หรือช่วงเวลาวิกฤติมนุษย์จดจำเหตุการณ์ใดได้แม่นยำกว่ากัน?

สำหรับกริด จิตใจของเขาเลือกจดจำช่วงเวลาวิกฤติชัดเจนกว่า

หากให้อธิบายตามหลักจิตวิทยา กระบวนการนี้หมายถึง สมองมนุษย์พยายามจดจำเหตุการณ์อันตรายเกือบถึงชีวิตให้ชัดเจนที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นซ้ำสอง

และถ้าให้เลือกหนึ่งในเหตุการณ์วิกฤติที่สุดสำหรับกริด

[ท่านได้ยินเสียงหัวเราะชั่วร้ายของเบนทาโอ ท่านมิอาจสงบใจได้]

[ท่านสูญเสียความเยือกเย็น ทักษะที่กำลังแสดงผลทั้งหมดถูกยกเลิก]

[ราชาตัวตลก ‘เบนทาโอ’ เป็นที่ชื่นชอบของครึ่งเทพ ท่านมิอาจต้านทานอาการผิดปรกติ]

[ท่านจะตกอยู่ในอาการ ‘คลุ้มคลั่ง’ เป็นเวลา 1 นาที]

[ขณะคลุ้มคลั่ง พลังโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่พลังป้องกันก็ลดลงเล็กน้อยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ความเร็วร่ายทักษะและทรัพยากรที่ใช้จะเพิ่มขึ้นหลายเท่า]

[ขณะท่านกำลังสูญเสียความเยือกเย็น เบนทาโอใช้ฝ่ามือสัมผัสตัวท่าน พลังชีวิตของท่านจะสลับกับพลังชีวิตของผู้ใช้งานพลัง]

ศึกแรกกับแอ็กนัส

ขณะสงครามยึดครองอาณาจักรเบลโต้กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด กริดสามารถจดจำทุกข้อความที่ปรากฏได้แม่นยำ เพราะนี่คือเหตุการณ์สำคัญที่พลิกผันกระแสสงครามไปโดยสิ้นเชิง

ครึ่งเทพตนใดกันที่ชื่นชอบเบนทาโอ และเหตุใดแอ็กนัสถึงมีพลังเบนทาโอในครอบครองได้

จากมุมมองกริด สิ่งนี้เป็นโจทย์ที่ยากจะขบคิดหาคำตอบ

แต่ในวินาทีนี้…

“หากเทพตีเหล็ก·เฮ็กเซเทียคือเทพที่ประทานเครื่องไม้เครื่องมือแก่มนุษย์…”

เบนทาโอเริ่มเกริ่น

กริดเดินตามมันเข้าไปด้านในวิหารด้วยสีหน้าสุดฉงน

ราชาตัวตลกเบนทาโอ กับสงฆ์ชราเบนทาโอตรงหน้าจะใช่คนเดียวกันจริงหรือ?

ขณะแอ็กนัสใช้ทักษะ ภาพหลอนดังกล่าวมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มน่าขนลุกขยะแขยง แต่กลับกัน สงฆ์ชราเบื้องหน้ากริดมีรอยยิ้มที่อบอุ่นและใจดี

แววตาเต็มไปด้วยไมตรีและความโอบอ้อม ปราศจากเศษเสี้ยวความบ้าคลั่งโดยสิ้นเชิง

“เทพสงคราม·เซราทุลก็คือผู้ที่สอนให้มนุษย์รู้จักใช้งานเครื่องมือ…”

“…?”

ขณะเดินตามหลังสงฆ์ชราเบนทาโอ กริดที่ตั้งใจเพ่งมองอีกฝ่ายหัวจรดเท้า มีอันต้องขมวดคิ้วหลังจากได้ยินประโยคเมื่อครู่ มันสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล

คำเทศนาของเบนทาโอยังคงดำเนินต่อไป จนกระทั่งมันหยุดฝีเท้าลง เมื่อเดินมาถึงเทวรูปที่ปราศจากใบหน้า

“ใช้คมหอกทิ่มแทงสัตว์ป่าเพื่อเติมเต็มกระเพาะให้สมาชิกในครอบครัว ใช้คมดาบฟันมือหัวขโมยที่พยายามแย่งชิงอาหารไปจากครอบครัว ใช้คมดาบฟันท้องโจรผู้ร้ายที่หมายปองชีวิตคนในครอบครัว…

“ยิ่งลับศาสตราให้คม ชีวิตของเจ้าและครอบครัวก็ยิ่งปลอดภัย”

ฉึบ

เบนทาโอที่กำลังเทศนาเสียงดัง มันก้มศีรษะลงเพื่อทำความเคารพเทวรูปไร้หน้า ก่อนจะเงยขึ้นและหันมองทางกริด

“เครื่องมือ… มีอยู่เพื่อความรุนแรงเท่านั้น”

“…”

“ความรุนแรง… มีอยู่เพื่อสร้างความสุขแก่ครอบครัวและตัวเจ้าเอง”

“…”

“ศิลปะการต่อสู้ที่เทพสงครามประทานให้ ไม่มีการอวยพรใดล้ำค่ากับมนุษย์ไปกว่านี้แล้ว”

กริดเริ่มขนลุก

แม้เบนทาโอจะเทศนาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่เนื้อหาแฝงไว้ด้วยความรุนแรงป่าเถื่อน

ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งประหลาด ไม่ว่าจะมองมุมใด เบนทาโอนั้นห่างไกลจากผู้มีจิตใจเป็นกุศลมาก

กริดเริ่มได้ข้อสรุป ราชาตัวตลกเบนทาโอและสงฆ์ชราเบนทาโอเบื้องหน้าตน ทั้งสองคือบุคคลเดียวกัน

ขณะชายหนุ่มแสดงสีหน้าดำมืด

“คุณบูชาความรุนแรงใช่ไหม? นั่นคือหลักคำสอนของเทพสงครามอย่างนั้นหรือ?”

ลอเอลเอ่ยปากถามแทนทุกคน

เบนทาโอผงกศีรษะเบาๆ

“ถูกต้อง พวกเจ้าก็คงเห็นดีเห็นงามกับหลักคำสอนที่น่าเลื่อมใสศรัทธานี้ใช่ไหม?”

“…?”

“เพราะไม่อย่างนั้น พวกเจ้าคงไม่เข่นฆ่าสาวกเทพสงครามจำนวนมากระหว่างทางมาถึงที่นี่ เจ้าทุกคนมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะกลายเป็นผู้ศรัทธา”

ทันใดนั้น

[ชิ้นส่วนลับปรากฏ!]

ข้อความระบบแบบเดียวกัน กำลังแสดงบนมุมหน้าจอขุนพลโอเวอร์เกียร์ทุกคน

[ท่านมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะกลายเป็นคลาสลับ ‘สาวกเทพสงคราม’]

[ในฐานะสาวกเทพสงคราม ค่าพละกำลัง ความอดทน และความว่องไวจะเพิ่มขึ้นถาวร 15% แถมท่านจะได้รับคัมภีร์เคล็ดวิชาแบบสุ่มจำนวน 4 เล่ม]

[แต่ท่านจะสูญเสียคลาสและทักษะที่ครอบครองก่อนหน้าทั้งหมด …ทั้งหมด!]

[ท่านจะกลายเป็นสาวกเทพสงครามหรือไม่?]

คลาสลับสาวกเทพสงครามคือหนึ่งในรางวัลใหญ่ของการสำรวจโบราณสถานแห่งนี้

อุปสรรคระหว่างทางเป็นบททดสอบ ว่าผู้เล่นมีความสามารถเพียงพอที่จะเป็นสาวกเทพสงครามหรือไม่

‘นี่มัน…!’

กริดคือคนแรกที่ปฏิเสธคลาส มันรีบหันกลับไปมองพวกพ้องที่เหลือทันที

เหล่าขุนพลโอเวอร์เกียร์ เดิมที พวกมันเป็นแรงเกอร์ที่ปรารถนาในพลังและความแข็งแกร่ง คือกลุ่มคนที่หวังจะเป็นท้องฟ้าในสักวัน คงไม่น่าแปลกใจสักเท่าไร หากคลาสสาวกเทพสงครามจะมีแรงดึงดูดมหาศาล

โดยเฉพาะกับคนที่ยังเป็นคลาสทั่วไป

“อย่า…!”

กริดได้รับทราบความชั่วร้ายที่แท้จริงของเทพสงคราม·เซราทุลจากปากบราฮัม การกลายเป็นสาวกเทพสงครามนั้นไม่ต่างจากทาส ทาสที่ถูกสาปให้ไม่มีวันเอื้อมถึงจุดหมายปลายทาง

หากผู้เล่นกลายเป็นสาวกเทพสงครามเข้า ระบบเกมจะกลั่นแกล้งโดยการสร้างภารกิจสุดหินซึ่งไม่มีวันเคลียร์สำเร็จ

อย่าได้เดินบนเส้นทางสาวกเด็ดขาด

หากหน้ามืดตามัวเพราะถูกพลังเพียงชั่วคราวหลอกล่อ จุดจบเดียวคือชีวิตที่ต้องทุกข์ระทมตลอดกาล

กริดรีบตะโกนเตือนพวกพ้องด้วยน้ำเสียงและสีหน้ากระวนกระวาย

[ท่านจะเปลี่ยนคลาสเป็นสาวกเทพสงครามหรือไม่? กรุณายืนยัน]

สายไปเสียแล้ว

ในวินาทีที่ข้อความระบบปรากฏเบื้องหน้าทุกคน พวกมันล้วนมีคำตอบในใจเรียบร้อย

คำตอบที่ว่าก็คือ…

“โฮ่…”

เบนทาโอหรี่ตาลงด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ปฏิเสธทุกคนเลยหรือ?”

“…!”

แม้แต่กริดยังตกตะลึง

ทุกคนปฏิเสธคลาสลับ?

โดยเฉพาะแวนเนอร์และป็อนที่ตัดพ้อถึงคลาสตัวเองบ่อยครั้ง?

ขุนพลโอเวอร์เกียร์พลันอมยิ้มจืดชืด

“ใครจะเปลี่ยนคลาสกลางคันกันเล่า”

“เป้าหมายของฉันคืออัศวินผู้พิทักษ์แรงค์หนึ่งของโลก ไม่ได้สนใจพลังสาวกเทพสงครามเลยสักนิด”

“อะ…”

กริดสัมผัสได้ ถึงสายตาที่พวกพ้องกำลังจ้องมองมายังตน เฉกเช่นผู้เล่นทั่วไปที่อิจฉาและต้องการเป็นแบบกริด ขุนพลโอเวอร์เกียร์ก็มีเป้าหมายไม่ต่างกัน

สำหรับพวกมัน กริดต่างหากที่เป็นจุดหมายในฝัน มิใช่สาวกเทพสงคราม ถึงจะเป็นคลาสลับ แต่ก็ไม่ได้น่าหลงใหลขนาดนั้น

“คึคึก! คุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

เบนทาโอเริ่มหัวเราะเสียงดังโดยใช้มือทั้งสองกุมท้อง เป็นเสียงที่น่าขนลุก มิได้อบอุ่นหรืออ่อนโยนเหมือนในช่วงแรก

สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่หวาดระแวงมาตั้งแต่ต้น พวกมันเริ่มเพ่งสมาธิเตรียมทำศึก

ทันใดนั้น เบนทาโอกล่าวแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ

“ข้าคือผู้บำเพ็ญตน·เบนทาโอ หลังจากเร้นกายฝึกจิตอย่างยาวนานตลอดชีวิต ท้ายที่สุดก็ได้อาศัยอยู่บน ‘สวนสวรรค์’ แต่ถึงอย่างนั้นก็โง่เขลาเกินกว่าจะกลายเป็นเทพสำเร็จ”

ซู่ว…

ร่างเบนทาโอเริ่มลอยขึ้นจากพื้นวิหารช้าๆ

แสงสีขาวที่เปี่ยมด้วยอำนาจบารมี ส่องสว่างแผ่ออกจากลำตัวอันอวบอ้วนของมัน

เป็นออร่าที่แฝงไว้ด้วยพลังงานชีวิตปริมาณมหาศาล อาจเย็นยะเยียบ แต่ขณะเดียวกันก็อบอุ่นคล้ายแสงแดดอ่อนโยน ดอกไม้และพืชพรรณเริ่มงอกเงยแทรกตัวตามร่องกระเบื้องเก่าแก่ของวิหาร

“เมื่อนานมาแล้ว ข้าลงไปจุติยังโลกมนุษย์ตามเจตจำนงขององค์เทพ …เจตจำนงที่ว่า เจ็ดมารคือตัวตนชั่วร้ายซึ่งสมควรถูกกำจัดทิ้ง

“ข้าจำแลงกายเป็นตัวตลกเพื่อปกปิดตัวตนและหลอกลวงมนุษย์ พยายามสืบหาที่อยู่ของเจ็ดมารทั่วทวีป จนในที่สุด ข้าได้พบกับแสงสว่างที่หลบซ่อนท่ามกลางมวลหมู่ความมืดมิดมหาศาล…

“ทั้งเจ็ดมารไม่ใช่คนชั่วร้าย”

ซู่วววว—

เพียงเบนทาโอตวัดมือเบาๆ ฉากวิหารสายหมอกรอบตัวทุกคน พลันมลายหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่มาก่อน

จุดที่สมาชิกโอเวอร์เกียร์ยืนอยู่ วิวทิวทัศน์รอบตัวแปรเปลี่ยนเป็นแดนสวรรค์ที่มีเพียงดอกไม้และพืชพรรณธรรมชาติงดงามสุดลูกหูลูกตา ต้นไม้น้อยใหญ่แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงาพร้อมกับอากาศบริสุทธิ์

ไม่ไกลจากทุกคนนัก กริดมองเห็นทุ่งนากว้างใหญ่พร้อมรวงข้าวเขียวขจี ติดกันเป็นทะเลสาบใสสะอาดที่เห็นลงไปถึงปลาคาร์ปตัวอ้วนเท่าแขนกำลังแหวกว่ายใต้ใบบัว

ไกลออกไปสุดสายตา ต้นท้อสีขาวขนาดใหญ่ตั้งเด่นตระหง่านด้านหน้าผาหินสูงแข็งแรง

กลิ่นหอมหวนของมันโชยมาถึงจุดที่ทุกคนกำลังยืน เป็นกลิ่นละเมียดละไมซึ่งสามารถสั่นคลอนฟ้าดินให้ศิโรราบ

[ท่านคือผู้เล่นคนแรกที่ได้พบ ‘สวนสวรรค์’ !]

[รางวัลตอบแทนการค้นพบคือ ‘ลูกท้อขาว’]

“…?”

ขุนพลโอเวอร์เกียร์ต่างพากันฉงน พวกมันรีบก้มมองลูกท้อสีขาวบนฝ่ามือ

เบนทาโอจ้องมองทุกคนสักพัก ก่อนจะหันหลังกลับพร้อมกับกล่าว

“เมื่อได้ยินว่ามีมนุษย์สำรวจพบโบราณสถานเทพสงคราม ข้าเคยเป็นกังวลว่า อาจมีบุคคลจิตใจคดเคี้ยวที่ลุ่มหลงในพลัง ถูกครอบงำโดยความรุนแรงที่เทพสงครามหยิบยื่นให้ ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงต้องทดสอบพวกเจ้าเพื่อให้แน่ใจ ขออภัยที่เสียมารยาท”

ประโยคของมันจบลงเพียงเท่านี้

ฟ้าววว—

เมื่อสายลมรุนแรงพัดผ่าน วิวทิวทัศน์รอบตัวทุกคนเริ่มเปลี่ยนผัน ร่างเบนทาโอที่ลอยจากพื้นเริ่มเลือนหายไป เหลือทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า

กริดตะโกนไล่หลัง

“บนโลกมนุษย์… มีบุคคลหนึ่งสามารถใช้พลังของท่านได้! ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?”

“บาเอลคือต้นเหตุความตายของราชาตัวตลก·เบนทาโอ…”

สุ้มเสียงบางเบาหยุดลงกลางคัน

ภาพการมองเห็นของทุกคนกลายเป็นสีดำสนิทไปชั่วขณะ

***

“…”

สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่เริ่มได้สติกลับมา ทุกคนกำลังอยู่ในวิหารบนยอดเขาสูง

หลังจากกวาดสายตามองรอบตัว พวกมันไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเบนทาโอ

พวกตนถูกภาพลวงตาเล่นงานตั้งแต่เมื่อไร?

เหมือนกับฝันไป

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ พวกมันมิอาจสรุปแน่ชัดว่าเป็นของจริงหรือความฝัน

ถูกสะกดจิตหมู่อย่างนั้นหรือ?

แต่มีหนึ่งสิ่งที่ชัดเจน นั่นคือลูกท้อขาวในช่องสัมภาระของสมาชิกทุกคน

<ลูกท้อขาว>

ลูกท้อปริศนาที่เติบโตในสวนสวรรค์เท่านั้น

กล่าวกันว่า มันมีรสชาติคล้ายอาหารจากสวรรค์ แถมยังมีสรรพคุณยอดเยี่ยม

เมื่อทานเข้าไป ค่าพลังชีวิตและค่าเรี่ยวแรงจะกลับไปเต็มหลอดอีกครั้ง อาการผิดปรกติทุกชนิดถูกลบล้าง และค่าประสบการณ์ตัวละครเพิ่มขึ้น 30% โดยไม่สนใจเลเวล

* ทานได้ครั้งเดียวชั่วชีวิต

น้ำหนัก : ไม่มี

“…”

เดี๋ยวนะ… ถ้ามีใครสักคนเลือกเปลี่ยนคลาสเป็นสาวกเทพสงคราม ป่านนี้ไม่ถูกส่งกลับไปยังจุดเกิดแล้วหรือ?

ขณะสมาชิกโอเวอร์เกียร์กำลังตะลึงงัน บาซาร่าหันมากล่าวกับกริด

“วิหารแห่งนี้ว่างเปล่า ไม่มีสมบัติใดให้สำรวจ พวกเราควรรีบไปยังจุดถัดไปก่อนฟ้าจะมืด”

…

เมื่อลงจากภูเขาหิน ทุกคนได้พบไร้อ้อยขนาดใหญ่กีดขวางทางเดินเบื้องหน้า ทั่วไร่มีสาวกเทพสงครามเดินลาดตระเวนไปมาในจำนวนหนาแน่น

คราวนี้พวกมันจับกลุ่มสามถึงสี่ตน หมายความว่า จะไม่สามารถแยกฆ่าทีละตัวได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

นับแต่นี้ไป การต่อสู้จะเข้มข้นยิ่งขึ้น อาจเป็นการต่อสู้อันยาวนานที่แทบไม่ได้พักหายใจ

ถึงกระนั้น ขุนพลโอเวอร์เกียร์มิได้หวาดหวั่น พวกมันทุกคนปรี่เข้าโจมตีกลุ่มสาวกเทพสงครามดุจดังสัตว์ป่าหิวกระหาย

เคร้ง! เคร้ง!

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

ฝ่ายโอเวอร์เกียร์และสิบดยุคช่วยกันไล่ล่าตามหาคัมภีร์เทพสงครามโดยไม่หยุดพัก ยิ่งร่างกายเปี่ยมด้วยบาดแผล พลังของพวกมันก็ยิ่งเพิ่มพูน

***

ณ ซากปรักหักพังซึ่งเคยเป็นเมืองหลวงอาณาจักรโรเทมอนจนถึงไม่กี่วันก่อน

โฮกกกก…

โฮกกก…

มีเพียงอสูรและอันเดดเดินเตร็ดเตร่ไปมาบนซากอาคารถล่ม เหนือบัลลังก์ใหญ่ที่เคยเป็นของกษัตริย์โรเทมอน จอมอสูรเฟย์ริสนั่งกวาดสายตามองวิวทิวทัศน์รอบข้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย

[อาณาจักรโรเทมอนล่มสลาย!]

ข้อความระบบที่เคยน่าหวาดหวั่นในอดีต ปัจจุบันไม่มีน้ำหนักมากขนาดนั้นอีกแล้ว

[จอมอสูรลำดับ 22 เฟย์ริส ทำการอัญเชิญกองทัพอสูรที่สองขึ้นมาบนโลก]

[อาณาจักรฮาเค่นคือเป้าหมายถัดไปของเฟย์ริส]

แต่เหตุการณ์อุบัติพร้อมคำเตือน

เฟย์ริสลุกเดินลงจากบัลลังก์ด้วยย่างก้าวอันเชื่องช้าและไม่เร่งร้อน ฉากดังกล่าวกำลังถูกฉายออกไปทั่วโลกด้วยบรรยากาศหดหู่

『จากข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติสหรัฐ มีผู้เล่นกว่า 42 ล้านคนต้องสูญเสียที่พักอาศัย และอีก 280 ล้านคนที่ภารกิจอยู่ทำลายถาวรกลางคัน ความสูญเสียในโลกซาทิสฟายได้ส่งผลกระทบก่อโลกจริงอย่างใหญ่หลวง…』

= แย่แล้ว ฉันเป็นพลเมืองฮาเค่น ควรทำยังไงดี?

= ฉันได้รับภารกิจให้ปกป้องเมืองเกิด แต่ไม่รู้ว่าจะปกป้องด้วยวิธีใด…

= พวกราชวงศ์อาณาจักรฮาเค่นคงสมองตายกันหมดแล้ว ไม่มีการเรียกระดมทหารเลยสักนิด

= จักรวรรดิซาฮารันมัวทำอะไรอยู่? ชอบยุ่งเรื่องอาณาจักรอื่นนักไม่ใช่หรือ? นี่คือครั้งแรกที่พวกมันสามารถได้ทำอย่างชอบธรรม!

= ทำไมจักรวรรดิต้องแทรกแซงด้วย? การทำแบบนั้นรังแต่จะสูญเสียทหารอย่างเปล่าประโยชน์ ถ้าฉันเป็นจักรวรรดิคงตัดสินใจแบบเดียวกัน

= แต่นี่มันวิกฤติระดับทวีป! ทุกคนกำลังตกอยู่ในอันตราย

= กิลด์โอเวอร์เกียร์ก็เอาแต่นิ่งเฉยเหมือนกัน พวกระยำเอ้ย!

= SA กรุปเสียสติไปแล้วรึไงที่ปล่อยบอสแบบนี้ลงมาบนทวีป? พวกมันต้องการให้คนเลิกเล่นซาทิสฟายกันหมดอย่างนั้นหรือ?

= เมื่อไรเกมออนไลน์เสมือนจริงใหม่อย่างบริเทนจะเปิดให้บริการสักที?

= ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด เพราะเสียงวิจารณ์ตอนเปิดโคลสเบต้าเข้าขั้นเลวร้าย

= น่าหงุดหงิดชะมัด

ผู้เชี่ยวชาญหลายสาขาต่างวิเคราะห์เป็นเสียงเดียวกันว่า วิกฤติเฟย์ริสจะทำลายพื้นที่ทวีปตะวันตกไปเกินกว่าครึ่ง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้เล่นทั่วโลกพากันวิตกกังวลและสั่นกลัวในทุกลมหายใจ

ถึงแรงเกอร์บางกลุ่มจะรณรงค์ให้แรงเกอร์ทุกทั้งหมดร่วมแรงร่วมใจปราบเฟย์ริส แต่แรงเกอร์ไม่ใช่พวกโง่เขลา ไม่มีใครต้องการเสียสละตัวเองอย่างสูญเปล่า

ทุกคนรอให้จักรวรรดิเริ่มลงมือก้าวแรกก่อน จากนั้นค่อยตามน้ำก็ยังไม่สาย

ขณะเดียวกัน

“เฮ้! ซีบาล! แกเสียสติไปแล้วรึไง?!”

กรุงไททัน นครหลวงแห่งจักรวรรดิซาฮารัน

จากบรรดาจักรกลเวทมนตร์ทั้งสี่เครื่องที่เป็นสมบัติขององค์ชายลำดับสี่·อีธาน สามเครื่องกำลังล้มระเนระนาดโดยฝีมือซีบาล

มีเพียงไรเดอร์สเท่านั้นที่มีนักบินประจำการภายใน ซีบาลสกัดเครื่องอื่นเพื่อไม่ให้ถูกขัดขวาง มันเตรียมพุ่งขึ้นสู่น่านฟ้าจักรวรรดิโดยไม่ได้รับอนุญาต

“…ผมเติบโตมาจากอาณาจักรฮาเค่น!”

ซีบาล อดีตแรงเกอร์อันดับสองของโลก มันเคยมีเป้าหมายในการครองบัลลังก์ฮาเค่น

สายสัมพันธ์ส่วนใหญ่ในอาณาจักรยังคงยืนยาวจนถึงปัจจุบัน ไม่มีทางที่มันจะงอมืองอเท้านั่งมองฮาเค่นถูกทำลายโดยเฟย์ริสแน่

การสูญเสียฮาเค่นไม่เพียงทำให้มิตรภาพเก่าแก่ขาดหาย แต่รวมถึงความเจ็บปวดด้านจิตใจที่มิอาจลบเลือน

“คอยดูผมให้ดีเถอะ!!”

ตัวมันเองก็มีภารกิจลับ ‘ปกป้องเมืองเกิด’ เหมือนกับทุกคน

ซีบาลที่กำลังเดือดดาล ตะโกนใส่หน้าผู้บังคับบัญชาเบื้องล่างที่ไร้หุ่น จากนั้นก็ทะยานจักรกลเวทมนตร์ขึ้นฟ้าด้วยความเร็วสูงสุดจนกระทั่งหายลับไปจากสายตาทุกคน

เมื่อเกิดความวุ่นวาย องค์ชายอีธานรีบรุดมายังจุดเกิดเหตุ ถึงจะไม่ทันกาล แต่มันกลับเผยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย

“เป็นข้ออ้างที่ดี”

แต่ไหนแต่ไร องค์จักรพรรดิไม่เคยสั่งให้หน่วยจักรกลเวทมนตร์ออกบินเลยสักครั้ง นี่จึงถือเป็นโอกาสอันดีที่หน่วยของมันได้สำแดงฤทธิ์เดช

ถึงต่อให้ถูกจักรพรรดิตำหนิติเตียน แต่มันก็สามารถอ้างได้ว่าเป็น ‘เหตุสุดวิสัย’

“ในเมื่อนักบินหนีออกไปเองเช่นนี้ ตัวเราจะไปห้ามอะไรได้? คึคึก…! ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ผู้คนจะได้ตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ของกองทัพจักรกลเวทมนตร์”

ขณะเดียวกัน ณ กระท่อมคิรินัส

“พอแล้ว”

อริยหอกเรเชลโยนหอกในมือทิ้ง

เป็นสัญลักษณ์การยอมแพ้

คิรินัสขมวดคิ้ว

“แต่ผู้ชนะยังไม่ถูกตัดสิน”

เรเชลตอบกลับด้วยท่าทีเดือดดาล

“ก็ช่างแม่มสิ! พวกเราสู้กันอย่างไร้จุดหมายมานานกว่าสองเดือนแล้ว! ต้องใช้เวลานาแค่ไหนกว่าได้ผลจะชี้ขาด? พอกันที ฉันไม่เอาแล้ว!”

ความกระหายชัยชนะของเรเชลดับมอดลงไปตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อน แต่เธอไม่อยากหยุดกลางคันเพราะเป็นฝ่ายเริ่มต้นยั่วยุ

ปัจจุบัน เมื่อความอดทนดำเนินมาถึงถึงขีดจำกัด เรเชลตัดสินใจประกาศยอมแพ้

การดวลกับบุคคลที่มีฝีมือทัดเทียมอย่างคิรินัสไม่ช่วยให้เธอรู้แจ้งในศาสตร์แห่งหอกมากขึ้น มันคือศึกยืดเยื้อที่เสียเวลาเปล่าโดยแท้จริง

การเผาผลาญเวลาอย่างไม่เกิดคุณค่า แค่สองเดือนก็เพียงพอ ไม่ควรมากไปกว่านี้

“ในเมื่อคุณยอมแพ้ ผู้ชนะคือคิรินัส”

ครอเกลกล่าวพลางเดินเข้ามาใกล้ทั้งสอง มันมิได้หวาดหวั่นเรเชลที่กำลังอยู่ในอาการหงุดหงิด

“…ฮึ! ฉันไม่หลงกลคำยั่วยุหรอกนะ”

อริยหอกฝืนข่มจิตใจ ภายในหัวมีเพียงแผนสำรวจโบราณสถานเทพสงคราม

ในการจะเอาชนะคิรินัส คัมภีร์เทพสงครามคืออีกหนึ่งปัจจัยที่จำเป็น และนั่นเป็นสาเหตุที่ครอเกลจงใจตรึงหล่อนไว้ที่นี่นานกว่าสองเดือน

มันหวังให้กริดฉวยโอกาสครอบครองคัมภีร์ลับเทพสงครามให้มากที่สุด เมื่อแผนแรกจบลง ครอเกลพยายามหลอกล่อด้วยแผนสอง

“ทำไมพวกคุณถึงไม่เปลี่ยนวิธีตัดสินผู้ชนะ?”

“หือ? ด้วยวิธีใด?”

“วัดกันไปเลย.. ว่าใครสามารถสร้างความเสียหายใส่จอมอสูรเฟย์ริสได้มากกว่า”

“…โฮ่”

ทั้งคิรินัสและเรเชลต่างสนอกสนใจ

กลับกัน อัศวินสนธยาของเรเชลล้วนมีใบหน้าบิดเบี้ยวคล้ายกับจะร่ำไห้

ครอเกลทำได้เพียงข่มความกระวนกระวายไว้ในใจ

‘หากสองคนนี้ช่วยยืดเวลาให้อาณาจักรฮาเค่นถูกทำลายช้าลง…’

จนกว่ากริดจะกลับจากโบราณสถานเทพสงคราม ครอเกลหวังให้เกิดความเสียหายกับทวีปตะวันตกน้อยที่สุด

และเมื่อกริดกลับมา นั่นจะเป็นช่วงเวลาโค่นจอมอสูรเฟย์ริสอย่างแท้จริง

ด้วยมือของตนและกริด

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,424

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous