จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1028

แวมไพร์บุตรแห่งเบริอาเช่ทุกตนจะสืบทอดความปรารถนาของเธอด้วยเสมอ

ในบรรดาทั้งหมด บราฮัมสืบทอด ‘ปรารถนาแห่งปัญญา’ มันต้องการเอาชนะคำสาปเกียจคร้านและไขปริศนาความจริงของโลกใบนี้

และเฉกเช่นมารดาอย่างเบริอาเช่ บราฮัมพยายามค้นหาความจริงของเทพทุกตน

ในอดีต มันเกิดความกังวลเมื่อแพ็กม่าสารภาพว่าเทพสงครามต้องการพบตัว

เทพสงคราม·เซราทุล

บราฮัมสัมผัสได้ เทพที่มีนิสัยโอหังไม่น่าจะมอบความห่วงใยแก่มนุษย์ด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง

แพ็กม่ากล่าวว่า เทพสงครามปฏิเสธพรสวรรค์ของตนอย่างไม่ไยดี ในการสนทนาครั้งนั้น เทพสงครามได้ระบุจุดอ่อนและขีดจำกัดของตนอย่างทะลุปรุโปร่ง

นับแต่นั้นมา แพ็กม่าสาบานกับตัวเองว่าต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องโลก และคำสาปบานได้นำพาไปสู่…

การทรยศบราฮัม

แพ็กม่าสังหารบราฮัมด้วยข้ออ้างขจัดเผ่าอสูรให้หมดไปจากโลก

> ฉันยังจำได้แม่น แววตาแพ็กม่าในวันนั้นเสียดแทงเข้ามาในดวงจิต ปราศจากความอาทร ปราศจากความรู้สึกผิดหรือเจ็บปวด สิ่งเดียวที่อัดแน่นคือความหิวกระหายในพลัง

> ไม่เพียงเท่านั้น สาวกเทพสงครามมิใช่บุคคลที่มีจิตใจบริสุทธิ์ผุดผ่อง เพียงแต่พวกมันถูกเทพสงครามสาปให้ต้องเลือกเส้นทางที่ตัดขาดอารมณ์ เพื่อให้ไปถึงพลังที่พรสวรรค์ธรรมดามิอาจเอื้อม

> อย่าได้ฟังคำพูดของเจ้าปีศาจนั่น ปากสุนัขของมันได้เปลี่ยนชะตาชีวิตผู้คนนักต่อนัก คำพูดของมันทำให้แพ็กม่าเกิดความย้อนแย้งในตัวเอง

> แพ็กม่าฆ่าฉันเพราะหวังกำจัดอสูรให้สิ้นซาก แต่ท้ายที่สุด ตัวเองกลับเลือกทำพันธสัญญากับจอมอสูร น่าตลกดีใช่ไหม?

เสียงบราฮัมดังกังวานในศีรษะกริด

ทันใดนั้น เสียงสาวกเทพสงครามดังแทรก

“เจ้าถูกวิญญาณอสูรชั่วร้ายสิงสู่ อย่าไปฟังคำเป่าหูของมัน เจ้าดำเนินถึงขีดจำกัดของช่างตีเหล็กแล้ว จงยอมรับความจริงซะ”

“เจ้าอ่อนแอและไม่เหมาะกับดาบ อย่าได้ขัดขืนชะตากรรมอีกเลย รีบขวนขวายหาพลังชนิดใหม่เสียเถิด”

“จริงสิ… เหตุใดเจ้าไม่ลองกลืนกินวิญญาณอสูรชั่วร้ายภายในร่างดูเล่า? ข้าจะสอนวิธีให้เอง หากเจ้ากลืนกินดวงวิญญาณมันสำเร็จ พลังอันยิ่งใหญ่ก็ไม่ไปไหนเสีย”

เมื่อสิ้นเสียง ชื่อสาวกเทพสงครามสิบเทคนิคพลันเปลี่ยนเป็น ‘เซราทุล’

หลังจากยึดครองร่างสาวก บรรยากาศรอบตัวเซราทุลพลันเข้มข้นขึ้นทันตาเห็น

สิ่งนี้เรียกว่า ‘การสิงร่าง’

แต่กริดไม่ถูกล่อลวงโดยง่าย ชายหนุ่มสงบนิ่งดุจดังหินผา ไม่สิ ตรงกันข้าม หลังจากได้ยินเสียงบราฮัม จิตใจที่เคยสับสนว้าวุ่นพลันกระจ่าง

เมื่อมีบราฮัมข้างกาย เขาก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวสิ่งใดอีก

[ค่าความสัมพันธ์กับบราฮัมเพิ่มขึ้นเกินกว่าขีดจำกัด]

[เทพสงคราม ‘เซราทุล’ สนใจในตัวท่าน]

[บราฮัมเลือกอยู่เคียงข้างท่าน]

[เงื่อนไขทั้งหมดส่งผลให้ชิ้นส่วนลับปรากฏ!]

ชิ้นส่วนลับใหม่มีชื่อว่า ‘ไม่กระทำผิดซ้ำเดิม’

นามของมันแตกต่างจาก ‘ชิ้นส่วนลับ’ ประจำคลาสผู้สืบทอดแพ็กม่าที่กริดเคยรับมาทั้งหมด

ใช่แล้ว มันคือพลังใหม่ที่กริดสร้างเส้นทางของตนขึ้นมาเอง เขาเป็นผู้ให้กำเนิดเงื่อนไขทั้งหมดกับมือ

…มิใช่เส้นทางที่แพ็กม่าวางไว้เหมือนครั้งอดีต

> ฉันจะไม่กระทำผิดซ้ำเดิม ฉันจะไม่ยอมเสียเพื่อนเพียงคนเดียวไปอีก!

ซู่ววว—

เมื่อเสร็จสิ้นคำรามจากบราฮัม เส้นผมสีดำขลับของกริดถูกย้อมขาว ผิวหนังออกน้ำตาลกลายเป็นขาวซีดราวกับปราศจากโลหิต นัยน์ตาทั้งสองแดงก่ำโดยสมบูรณ์

เมื่อกระบวนการแปรเปลี่ยนเสร็จสิ้น กระดูกเค้าโครงใบหน้าเริ่มหดเข้ารูปกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม

นี่คือ ‘ผสานวิญญาณ’

มิใช่การผสานเหมือนครั้งทั่วไป แต่เป็นการหลวมรวมดวงวิญญาณอันเข้มข้น ซึ่งแจ่มชัดยิ่งกว่าครั้งแรกที่บราฮัมสิงร่างกริดเสียอีก

ผสานวิญญาณสมบูรณ์

[บราฮัมฝืนผสานวิญญาณกับท่านสำเร็จเนื่องจากพลังชิ้นส่วนลับ]

[คลาสของท่านมีการเปลี่ยนแปลง]

ชื่อ : บราฮัม·เฮชวาล (กริด)

คลาส : มหาจอมเวท

สมญานาม : ดยุคแห่งปัญญา

* ตัวตนทรงปัญญาอันดับหนึ่งสมัยยังมีชีวิตอยู่ แต่มีบางสัจธรรมที่ยังเข้าไม่ถึง ชายคนนี้จึงแสวงหาความรู้อยู่ตลอดเวลา ด้วยแรงปรารถนาในการค้นคว้าความรู้ที่มากเกินไป บางครั้งก็อาจเป็นพิษร้าย

* ค่าสติปัญญา +35%

* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะคลุ้มคลั่ง

สมญานาม : ผู้กลายเป็นตำนาน

* ไม่ได้รับอาการผิดปรกติ

* ไม่เสียชีวิตทันทีเมื่อพลังชีวิตหมดลง

* เป็นที่รู้จักได้ง่ายขึ้น

สมญานาม :???

*???

…

…

เลเวล : 545

พลังชีวิต : 858,310 / 858,310 (ถูกแก้ไข)

มานา :13,964,000 / 13,965,000 (ถูกแก้ไข)

พละกำลัง : 258

ความอดทน : 3,400

ความว่องไว : 1,009

สติปัญญา : 15,880 + 5,558

* กายามนุษย์มิอาจสำแดงพลังบราฮัม·เฮชวาลได้เต็มที่ ทักษะจำนวนมากจึงถูกผนึก

บึ้มมมมมมม—!

คลื่นพลังเวทปริมาณมหาศาลพลันระเบิดกระจายเป็นวงกว้าง

“กลืนมานา”

เมื่อสิ้นเสียง มังกรวารีจากสายน้ำตกทั้ง 53 เส้นพลันชะงักงัน

เพียงพริบตา พวกมันสลายร่างเหลือเพียงละอองหยดน้ำร่วงหล่นลงลำธารคล้ายสายฝน

“…?”

สามดยุคที่รับมือกับมังกรวารีทั้ง 53 สายอย่างยากลำบากอยู่นาน ร่างกายพวกมันล้วนร่อแร่หมดสภาพ แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงสำหรับยืนหยัดต่อกรศัตรู ทำได้เพียงรอรับความตายอย่างสงบ ณ ก้นลำธารเบื้องล่าง

ขณะกำลังถอดใจ ความเจ็บปวดพลันมลายสิ้น เมื่อละอองน้ำอ่อนโยนสาดเทลงจากด้านบน พวกมันเงยหน้าแหงนมองอย่างฉงน

แล้วก็ได้พบ

สาวกเทพสงครามที่เคยแสดงท่าทีสุดโอหังจนถึงเมื่อครู่ สีหน้ายามนี้กำลังบิดเบี้ยวพร้อมกับร่างกายที่เซถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

“กระจอก”

ราชาโอเวอร์เกียร์อยู่ในสภาพลอยตัวกลางอากาศ สองมือกอดอกพลางพ่นลมหายใจเหยียดหยัน แววตาชำเลืองมองสาวกเทพสงครามราวกับมดปลวกด้อยค่า

“อ…อะไรกัน?”

สามดยุคต่างพากันทึ่ง พวกมันแยกแยะไม่ออกว่านี่คือความฝันหรือเรื่องจริงกันแน่ เหตุใดตัวตนของกริดถึงสามารถข่มขวัญเทพสงครามที่พวกมันมิอาจสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน?

‘บราฮัม!!’

กริดที่ถูกบังคับให้ต้องสละร่าง ชายหนุ่มตะโกนกึกก้องภายในใจ เรียกตะโกนคงไม่ถูกนัก เรียกว่าแหกปากกรีดร้องคงเหมาะกว่า

‘นายอย่าฝืนตัวเอง! ดวงวิญญาณของนายกำลังอ่อนแอ!!’

เขาไม่รักษามาดของราชาที่มีผู้คนนับล้านเคารพยำเกรง ชายหนุ่มหากปากตะโกนจนเสียงแทบแหบพร่า

ราวกับมันกำลังชื่นชอบ หางมีหางคงกระดิกระริกไปแล้ว บราฮัมยกมุมปากขึ้นพลางกล่าว

“เจ้าโง่ ฉันอ่อนแอตรงไหน”

ซู่วววววว—

ที่นี่คือใจกลางทะเลแดง

สถานที่ซึ่งมีมานาใกล้เคียงอนันต์ เป็นศูนย์กลางของโลกที่เชื่อมสองทวีปเข้าด้วยกัน

มานาบราฮัมเริ่มถูกรวบรวมอย่างไร้ขีดจำกัด มันดูดกลืนพลังธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายโดยไม่หยุดพัก เป็นความตะกละตะกลามไว้ก้นบึ้งโดยแท้จริง

กลุ่มก้อนละอองมานาไหลเวียนรวบรวมรอบกายาราชาโอเวอร์เกียร์ ส่งเสริมกลายเป็นพลังเวทปริมาณมหาศาล ชนิดที่แม้แต่สาวกเทพสงครามสิบเทคนิคยังขยาดหวาดกลัว

ผ่านไปสักพัก บราฮัมเริ่มหยุดความกระหาย แต่สาวกเทพสงครามยังคงก้าวถอยหลังอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

“ฉันจะแสดงให้เห็นเอง”

“…”

สาวกเทพสงครามยังคงเอาแต่เงียบงัน

ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น เพราะอีกฝ่ายคือตำนานตัวจริงเสียงจริง มิใช่ตำนานกึ่งสำเร็จรูปเหมือนกริดและยูร่าที่ยังพัฒนาไม่สุดทาง

เมื่ออยู่ต่อหน้าตำนานแท้ กระทั่งสาวกเทพสงครามสิบเทคนิคก็มิใช่คู่มือ

และปัจจุบัน ดวงวิญญาณของเซราทุลก็ออกจากร่างไปแล้ว กลับกลายเป็นสาวกตามเดิม

แผนของมันถูกขัดขวางโดยบราฮัม ในวินาทีที่บราฮัมปรากฏตัว เซราทุลก็หายไปทันที

…เหมือนกับเหตุการณ์เมื่อครั้งแพ็กม่า

หรือต่อให้ยังอยู่ แต่เศษเสี้ยวดวงวิญญาณเทพย่อมมิอาจเอาชนะพลังตำนานแท้ได้

“กริด ฉันขบคิดเรื่องหนึ่งมานานแล้ว”

ชิ้ง—

บราฮัมชักดาบออกจากเอว

[ท่านสวมใส่ไอเท็มล้มเหลว]

[คลาสของท่านไม่สามารถใช้งานไอเท็มได้]

[เจ้าของร่างสามารถสวมใส่ไอเท็มได้ทุกชนิด]

[ท่านสวมใส่ ‘ดาบท้าทายเทพ’]

ดาบท้าทายเทพ

ดาบยาวสีทองอร่ามซึ่งใช้พาเฟรเนี่ยมเป็นวัสดุหลัก ศาสตราที่ถูกผลิตขึ้นด้วยละอองอากาศบนดินแดนเทพ ความงดงามของมันเข้ากันได้ดีกับบุรุษเลอโฉมผมขาวนัยน์ตาแดง

ภาพบราฮัมที่ถือดาบท้าทายเทพดูสง่างามเสียจนฉากหลังทั้งหมดพร่ามัวไม่คมชัด

แม้แต่มงกุฎทอง·บาซาร่าที่เอาแต่หลับตามาตลอดราวกับรักษามาดผู้ทรงปัญญา เธอยังอดไม่ได้ที่จะลืมตาเพื่อยลโฉมความสง่าผ่าเผยของตำนานตัวจริง

“ฉันคิดถูกแล้วจริงหรือ… ที่พยายามยัดเยียดเวทมนตร์ให้ไอ้งั่งสมองทึบอย่างนาย?”

‘…’

“เวทมนตร์อันมากมายใกล้เคียงอนันต์ของฉัน… นายจะเรียนรู้ได้หมดก่อนตายรึเปล่า?”

‘…’

“หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ฉันได้ข้อสรุปว่า การสอนเวทมนตร์ให้นายคือสิ่งสูญเปล่าที่จะไม่เกิดประโยชน์อันใด”

‘ทำไมจู่ๆ ถึงได้…’

กริดฝืนกลืนน้ำลายอันแห้งเหือด ท่าทางบราฮัมทำราวกับจะทวงคืนเวทมนตร์ทั้งหมดที่เคยมอบให้

อย่าบอกนะว่า… สิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนลับคือการสูญเสียเวทมนตร์?

สำหรับเวทมนตร์ใหม่ที่ยังไม่ได้เรียน ชายหนุ่มไม่ถือสา แต่กับเวทมนตร์เก่าแก่ที่ครอบครองจนชำนาญอย่างตั้งเวลาและศรเวท พวกมันจะถูกริบคืนด้วยหรือ?

ขณะกริดกระวนกระวายหนัก

“จงเพ่งมอง”

บราฮัมเริ่มรำท่วงท่าวิชาดาบแพ็กม่า เป็นการระบำอันสมบูรณ์ไร้จุดตำหนิ สำหรับบราฮัมที่เฝ้ามองกริดใช้งานตลอดหลายปี มันสามารถเลียนแบบง่ายดายไม่ต่างจากปอกกล้วยเข้าปาก

“ฉันจำได้ว่า แพ็กม่าเคยผสานพลังดยุคแห่งไฟเข้ากับวิชาดาบตัวเอง เช่นนั้นแล้ว ฉันก็จะผสานเวทมนตร์เข้ากับวิชาดาบบ้าง ในอนาคต นายไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกวิชาดาบกับเวทมนตร์ออกจากกัน ดังนั้น ไม่ว่าจะสมองทึบสักเพียงใด แต่ก็ไม่ยากเกินไปสำหรับการเรียนรู้”

ฉึบ

ฉึบ

เมื่อบราฮัมรำดาบสองจังหวะเข้าใกล้สาวกเทพสงครามสิบเทคนิค เปลวเพลิงร้อนระอุที่คล้ายกับสยบดวงอาทิตย์เริ่มลุกโชนรอบกาย

“อย่ามาหยามกันให้มากนัก!!”

สาวกเทพสงครามตระหนักได้ ตัวมันคงมิอาจหลบหนีจากสถานการณ์ตรงหน้าพ้น ทางเลือกหนึ่งเดียวที่เหลือคือเข้าประจัญบานแลกด้วยชีวิต

ขอเสี่ยงตายอย่างสมเกียรติ ดีกว่าต้องหนีหางจุกก้นให้เสื่อมศักดิ์ศรี

ซู่ววว—

ก้อนมวลมานามหาศาลรอบตัวบราฮัมเริ่มกระจัดกระจายหลังจากสาวกเทพสงครามสิบเทคนิคยิงลำแสงสีขาวใส่ด้วยโทสะ

เป็นบรรยากาศสุดคุกคามที่เปี่ยมด้วยความน่าสะพรึง แม้แต่กริดยังไม่มั่นใจว่าจะปลอดภัยต่อให้สวม ‘วัลฮัลล่า’ ไว้ก็ตาม

ทว่า

เปรี้ยง—

ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับบราฮัม ด้วยการปกป้องจากบาเรียคุ้มกายสุดทรงพลัง มหาจอมเวทในตำนานทำการรำเทคนิคดาบจนเสร็จสิ้นกระบวนท่าโดยไม่ถูกขัดขวางรบกวน

กริดนึกชื่นชมความสุดยอดอยู่ในใจ

“เทคนิคดาบชนิดใหม่จะช่วยเข่นฆ่าศัตรูไปพร้อมกับปกป้องตัวเจ้า”

บราฮัมให้สัญญาแน่นหนัก

ฉึก!

มหาจอมเวทพุ่งใส่สาวกเทพสงครามพร้อมกับแทงดาบเสียบหน้าอก

กริดจินตนาการภาพสาวกเบื้องหน้าถูกเผาเป็นเถ้าธุลีและกลายเป็นแสงเทา คล้ายกับฉากสุดอลังการที่บราฮัมเคยแสดงให้เห็นหนแล้วหนเล่าในอดีต

ทว่า ความเป็นจริงนั้นตรงข้าม

“…”

บราฮัมมีค่าพละกำลัง 258 หน่วย เป็นความไร้เรี่ยวแรงสุดกระจอกที่มิอาจชดเชยกลบเกลื่อนได้ด้วยพลังแห่งไอเท็ม

ยิ่งไปกว่านั้น บราฮัมมิได้ใช้วิชาดาบแพ็กม่า เพียงแต่มัน ‘เลียนแบบ’ ท่วงท่าที่เคยเห็นจากกริด คงเกินไปสักหน่อยหากมหาจอมเวทในตำนานสามารถปลดปล่อยเทคนิคดาบได้ด้วย

“…”

“…”

บรรยากาศพลันกระอักกระอ่วนบัดซบ!

สาวกเทพสงครามมีอันต้องผงะ คล้ายกับมันเตรียมใจรับความตายไปแล้ว แต่คมดาบที่ปักร่างกลับมิได้ส่งผลดังที่ควร

ด้านบราฮัมกระแอมราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

“แฮ่ม!”

ฝ่ายที่ตั้งสติได้ก่อนคือสาวกเทพสงคราม

มันฉวยโอกาสเบื้องหน้าลงมือฉับพลัน ฝ่ามือสาวกเหยียดยื่นใส่แขนข้างหนึ่งของบราฮัม เกิดเป็นภาพมายาของแสงสวัสติกะทองอร่าม เจตนาหวังคว้าและเหวี่ยงทุ่มบราฮัมให้นอนติดพื้น

แน่นอน บราฮัมไม่ย่อมให้เกิดขึ้น

ฉัวะ—

“…!”

แขนข้างที่หวังสัมผัสร่างกริดถูกสะบั้นขาดออกจากกายด้วยเวทลมเฉือนทรงพลัง สาวกเทพสงครามทำได้เพียงส่งเสียงร้องโหยหวน

“หากฉันยังไม่อนุญาต แกไม่มีสิทธิ์แตะต้องร่างกายนี้”

‘นี่มันร่างฉัน!’

กริดโวยวายคัดค้าน แต่บราฮัมมิได้แยแส

มหาจอมเวทเพียงยื่นฝ่ามือไปด้านหน้านุ่มนวล เวทมนตร์สุดทรงพลังอย่าง ‘ทอร์นาโด’ ถูกปลดปล่อยชั่วพริบตาด้วยระยะประชิด ร่างสาวกเทพสงครามถูกลมกรีดเฉือนโหดเหี้ยมทารุณ

ทันใดนั้น เส้นผมขาวหิมะของบราฮัมเริ่มถูกย้อมเข้มกลับเป็นสีดำอีกครา

มันค่อยๆ กลับกลายเป็นกริด

“จงจำไว้ให้ดี จุดประสงค์ของเทพสงครามคือการโจมตีจุดอ่อนทางจิตใจของเป้าหมาย มันจะกล่อมให้อีกฝ่ายคิดว่าตัวเองถึงขีดกำจัด จากนั้นจะหลอกล่อให้เข้าสู่เส้นทางบำเพ็ญตนที่ตัดขาดอารมณ์ทั้งปวง เหมือนกับสาวกเหล่านี้…

“ความทระนงตนถือเป็นอาภรณ์สำคัญของมหาบุรุษ เจ้าต้องรักษามันไว้ให้ดี อย่าให้ใครช่วงชิงไปได้เด็ดขาด… ในสายตาฉัน เทพสงครามต่ำทรามยิ่งกว่าเทพมารยาธานที่หวังทำลายโลกมนุษย์หนแล้วหนเล่าเสียอีก”

การสังหารสาวกเทพสงครามสิบเทคนิคสิ้นเปลืองพลังบราฮัมไม่น้อย น้ำเสียงมหาจอมเวทกำลังแสดงออกชัดเจนว่า มันจะกลับเข้าสู่ภาวะหลับใหลยาวนานอีกครา

“อย่าได้หลงเชื่อคำยั่วยุที่ลวงหลอกว่าจะมอบพลังให้… อย่าได้ลืมว่ายังมีฉันอยู่ข้างกายเสมอ”

‘บราฮัม… นี่นาย’

เมื่อได้ยินเสียงสุดแหบพร่าและไร้เรี่ยวแรงของอีกฝ่าย กริดทราบทันทีว่า ตนกับบราฮัมคงต้องลาจากกันอีกพักใหญ่

“ถ้าเทพสงครามบัดซบนั่นมาหานายอีก ให้บอกกับมันไปว่า…”

เส้นผม ผิวหนัง สีนัยน์ตา รวมถึงโครงหน้า ทุกส่วนเริ่มเปลี่ยนแปลงกลับมาเป็นกริดคนเดิม

ในวินาทีก่อนที่เจ้าของร่างจะกลับเป็นกริดโดยสมบูรณ์ บราฮัมเปล่งเสียงหนึ่งถ้อยคำด้วยสติห้วงสุดท้าย

“…ไอ้หัวค*ย”

‘…’

[ดวงวิญญาณบราฮัมเข้าสู่ภาวะหลับลึก]

[แต่บราฮัมยังคงเฝ้ามองท่านอยู่เสมอ]

[ผลจากชิ้นส่วนลับ รายละเอียดของ ‘เทคนิคมหาจอมดาบแพ็กม่า’ มีการเปลี่ยนแปลง]

[ชิ้นส่วนลับได้ทำลายโอกาสในการพัฒนาคลาสเป็น ‘มหาจอมเวทในตำนาน’ แต่จะเปลี่ยนเป็น ‘ผู้สืบทอดบราฮัม’ แทน]

< (ความห่วงใยจากบราฮัม) เทคนิคมหาจอมดาบแพ็กม่า> Lv.1

สุดยอดความชำนาญดาบ เพิ่มพลังโจมตี 40% โอกาสคริติคอล 50% และความแรงคริติคอล 80%

* แสดงผลกับอาวุธประเภทดาบเท่านั้น

* ลดย่างก้าวที่ต้องรำดาบ

* สามารถสร้างวิชาดาบผสานชนิดใหม่ได้จำนวน 5 ครั้ง

(จำนวนครั้งจะเพิ่มขึ้นเมื่อเลเวลทักษะเพิ่ม)

* สามารถผสานวิชาดาบได้พร้อมกันสูงสุดสี่ทักษะ

★ ทำการปลดปล่อยเวทมนตร์ของบราฮัมขณะใช้งาน ‘วิชาดาบผสานหนึ่งเทคนิค’

★ เวทมนตร์ที่ถูกปลดปล่อยจะเป็นเวทชนิดพื้นฐานเท่านั้น ประเภทของเวทมนตร์จะแตกต่างออกไปตามวิชาดาบที่เลือกใช้

★ หากเป็นวิชาดาบผสานมากกว่าหนึ่งชนิดขึ้นไป เวทมนตร์หลายชนิดจะถูกปลดปล่อยพร้อมกัน

★ สูญเสียมานาทุกครั้งที่ใช้งาน ท่านสามารถเลือกเปิด/ปิดได้ตามใจชอบ

สถานะปัจจุบัน : เปิดใช้งาน

“บราฮัม…”

หลังจากกริดได้รับสิทธิ์ควบคุมร่างกลับคืนมา เขาใช้มือกุมหน้าอกด้วยสีหน้าเจ็บแปลบ

ความปรารถนาดีของบราฮัม

ชายหนุ่มหัวเราะไม่ได้ ร่ำไห้ไม่ออก…

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,417

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous